Vrije tribune
B.S.P.
Kruislicht
Uw woord
OPEN BRIEF
WERKGROEP «JAAR VAN
HET DORP» MELDERT
r
2 - 17-2-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
gebroken, zijn hiervan de stille
getuigen. Niet alleen is er dik
wijls een miljoenenschade te
noteren, maar vallen er tevens
gewonden en doden te betreu
ren.
Maar al te vaak neemt men
voor de wandbekleding en ver
siering dekoratieve materialen
die. niettegenstaande ze een
streling voor het oog beteke
nen, uiterst brandbaar zijn en in
vele gevallen onder warmtein-
vloed giftige gassen vrijgeven.
Inzake de bouwelementen,
versiering en wandbekleding
werd door het Aalsters stads
bestuur strenge reglemente
ringen uitgevaardigd.
De maatregelen die dienden
genomen te worden betref
fende de uitgangen, verlichtin
gen, elektrische installaties en
brandbestrijdingsmiddelen
werden eveneens door de heer
burgemeester streng normatief
bepaald.
De daaraan bij overtreding ver
bonden consequentie, van ab
soluut dansverbod en bij ver
dere overtreding van sluiting
voor één maand lijken mis
schien ietwat repressief, doch
zijn in dergelijke omstandighe
den, ter bescherming van de
veiligheid van de feestvierder,
een dwingende noodzakelijk
heid. Men moet terecht ten al
len prijze trachten te verhinde
ren dat een feestgebeuren in
een paar ogenblikken tijd een
nachtmerrie van menselijk leed
wordt.
Nochtans waarborgen deze
preventieve maatregelen van
het stadsbestuur, de brand
weer en de uitbaters de veilig
heid niet ten volle. Ook de
feestvierder doet er best aan zo
weinig mogelijkzowel letter
lijk als figuurlijk met vuur te
spelen.
Diane D'haeseleer
HET DORPSJAAR
Amper één jaar na de opslorping
van onze landelijke Gemeenten
door de Stedelijke slokops, wordt,
oh IRONIE. HER JAAR van het
DORP befeest.
Deze Grootse inrichtingen (sic)
moeten dus de mensheid kond
doen van het mooie dat besloten
ligt in een dorpsgemeenschap.
Echt mooi initiatief!!??
Er wordt vergaderd, er wordt met
de ellebogen gewerkt, er wordt...
ja wat wordt er eigenlijk gedaan?
Er worden feestelijkheden in
gericht. Feestelijkheden die moe
ten aantonen hoe mooi het leven in
een Dorpsgemeenschap wel is.
Men zal ten genoege van de stede
lijke eens aantonen hoe die
stomme boeren en buitenmensen
leefden en feesten.
Van dat aantonen hoe ze leefden
zal wel niets in huis komen, van
zuip- en drinkpartijen des te meer.
Arm Volk, ARM VLAANDE
REN!!!
In naam van kuituur en andere,
weet ik veel, verenigingen worden
grote woorden gesproken en bi-
zonder de spots op hun eigen per
soontje gericht.
Het kon allemaal zo mooi zijn!!
Het kon.
Eens en nog op vele onbedorven
plaatsen was het Dorp synoniem
van vriendschap - hulpvaardigheid
en een uiting van een echte vriend
schap
Geen woorden werden vuil ge
maakt aan - wat we allemaal eens
gaan doen.
Iemand met eender elke moeilijk
heden, hetzij om gezondheidsre
denen, hetzij om eender wat, werd
door de gebuurte opgevangen en
geholpen, zonder dat iemand er
prat op ging HET gedaan te heb
ben.
De gebuurte was een gemeen
schap die samenleefde - samen
werkte en niet gedoogde dat om
welke reden ook een mens uit hun
wijk, uit hun Dorp kapot ging,
zonder dgt ze allen met volle, on
partijdige, en zeker zonder de
hang naar roem of eer, hun uiterste
best hadden gedaan de situatie
recht te zetten. Dat was en is de
Ware geest van het DORP.
Daarom ware het mijns inziens
heel wat beter geweest indien men
buiten het feesten, wat we toch
allen al meer dan genoeg doen,
eens gaan werken hadden aan de
vriendschap, het trachten te her
stellen van de mooie gewoonten
van onze voorouders voor wie het
-Help Eikaar- geen manier was
om zichzelf in de kijker te plaat
sen. maar een levensvisie, de
enige mogelijke overigens om te
overleven.
Als we dan vaststallen dat er in
praktisch elk Dorp een onverbeten
strijd gevoerd werd om toch tot de
erkende organisatoren te behoren,
om toch naar de buitenwereld aan
te tonen dat zij het toch maar terug
deden, met de nadruk op ZU; dan
doet het me ergens pijn!!!
HET JAAR VAN HET DORP:
of het jaar van politieke en of per
soonlijk nut slaan uit zogezegde
officiële feestelijkheden!!!
Lieve lezeressen en lezers U
moogt kiezen, maar ik. maar wij
van de V.U. kiezen voor de ware
GEEST van het Dorp— de Geest
van help elkander zoals ge zoudt
willen dat ge geholpen wordt.
Piet Heymans.
BRANDBEVEILIGING IN
DANCINGS
EN LOKALEN WAAR GE
DANST
WORDT
Einde vorig jaar werd bij de
Kamers een ontwerp van wet
ingediend waarbij het mogelijk
is verordenende bepalingen uit
te vaardigen inzake brandbe
veiliging in een hele reeks van
voor het publiek opengestelde
inrichtingen.
In afwachting van een derge
lijke wet hebben de gemeente
lijke overheden, op grond van
het decreet van 16-24 augus
tus 1790 betreffende de ge
rechtelijke organisatie, de
plicht te zorgen voor brand-
voorkoming op hun grondge
bied.
Tijdens de periode van de ein
dejaarsfeesten, karnaval en
andere gelegenheden waarbij
in dancings en andere lokalen
zich talrijke personen concen
treren is het brandgevaar een
factor waar terdege rekening
dient mee gehouden te wor
den. De catastrofale branden,
die de jongste jaren in derge
lijke omstandigheden zijn uit-
De Europese verkiezingen:
BELANGRIJKE UITDAGING
In 1979 gaan we voor het eerst
«Europees» stemmen. Dan zul
len de burgers van 9 Europese
landen de 410 Europ. parle
mentairen rechtstreeks verkie
zen. De socialistische bewe
ging staat hier voor een belang
rijke uitdaging.
Van bij hun ontstaan hebben de
socialistische bewegingen zich
in alle Westeuropese landen
ingezet voor de verbetering van
de arbeids- en levensvoor
waarden van de arbeidende
mensen.
Met enthousiasme en dyna
misme hebben ze geijverd voor
meer rechtvaardigheid, ver
draagzaamheid en vrede.
Als eersten hebben de socialis
ten ingezien dat deze grote
problemen slechts door een in
ternationale solidaire aanpak
een oplossing konden krijgen:
de Socialistische Internatio
nale heeft dan ook een belang
rijke rol gespeeld bij het nastre
ven van rechtvaardiger en vre
delievender internationale ver
houdingen.
Op een ogenblik dat geen enkel
Europees land zijn economi
sche sociale en monetaire pro
blemen nog alleen de baas kan
en dat een gemeenschappe
lijke Europese aanpak zich
opdringt, staan de socialisten
andermaal klaar om hun ver
antwoordelijkheid op te nemen.
Zij beschikken over een dege
lijk programma, eminente
woordvoerders en bovendien
over de sterkste fractie in het
Europese Parlement. Op hen
kan men rekenen om de pro
blemen aan te pakken en naar
een oplossing te leiden
In ons programma ligt de nad
ruk op de verdediging van de
fundamentele menselijke en
maatschappelijke waarden en
tevens op de oplossing van de
grote problemen van onze tijd:
werkgelegenheid, sociale ze
kerheid en gelijke namen voor
eenieder, rechtvaardiger inko
mensverdeling, bescherming
van de zwakken en van de ver
bruikers.
Als socialisten zijn wij inder
daad van oordeel dat alle
krachten in Europa dienen ge
bundeld te worden teneinde de
menselijke vrijheid, de recht
vaardigheid en de democratie,
niet enkel in Europa zelf, maar
tevens in de ons omringende
wereld te verdedigen, teneinde
werkgelegenheid voor allen te
kunnen verzekeren, teneinde
uitbuiting, discriminatie en wil
lekeur de kop in te drukken.
Het gezond verstand gebiedt
ons allen als Europese volke
ren mekaar de hand te reiken
teneinde samen sterk te staan
midden een onzekere wereld.
Datzelfde gezond verstand ge
biedt ons eveneens doorheen
de uitbouw van het sociale en
democratische Europa de wel
vaart en het welzijn van de hui
dige en toekomstige generaties
veilig te stellen. De socialisten
bieden de beste waarborg voor
de realisatie van deze doelstel
lingen.
Martin HUTSEBAUT
BSP-secretaris
ONZE BROEDERS
Sinds in Aalst een behoorlijk
aantal gastarbeiders is komen
wonen stelt zich voor de Aals-
terse ingezetenen een plicht
van solidariteit.
In onze stad woont niet, zoals
te Brussel, een zodanig groot
aantal gastarbeiders dat zich
een apart probleem zou stellen
bijvoorbeeld wat betreft di rekte
vertegenwoordiging van deze
bevolkingsgroep in de bestuur
sorganen van de stad. De tijd is
echter voorbij dat de gastarbei
ders, van het zuiderse type,
een curiosum waren in het
Aalsterse straatbeeld. Wie
meer in kontakt treedt met deze
buitenlanders weet hoe vaak
men te doen heeft met flinke,
eerlijke en werkzame burgers.
Het is ook niet te verwonderen
want tenslotte, wie gaat zo ver
van huis om vrouw en kind een
beter bestaan te bewerken dan
in het armoedige thuisland mo
gelijk is. Het zijn niet de gemak-
zuchtigen en de onverant-
woordelijken, ook niet de wilde
avonturiers die de tocht naar
het verre België maken.
Onze onthaalplicht is niet een
voudig. Faciliteiten geven voor
eigen clubleven is iets maar
volstaat niet. Naast de moge
lijkheid om zich nog eens lekker
onder elkaar te voelen, in een
of andere organisatie of in het
stamcafé, hebben deze men
sen vooral nood aan hun aan
vaarding door ons. Zijzelf doen
inspanningen genoeg. Zonder
aarzeling laten zij hun kinderen
in onze taal opvoeden en zij
wachten maar op onze uitnodi
ging om beter te kunnen deel
nemen aan ons sociaal leven.
Zij hunkeren naar onze gulle
hand. Wij mogen hen niet ont
goochelen en wij mogen het
kontakt tussen inheemsen en
uitheemsen niet volledig aan
het toeval overlaten. Is voor het
stadsbestuur ook geen taak
weggelegd op dit gebied en zou
de gemeenteraad er geen goed
aan doen een adviesraad op te
richten om het kontakt met de
Aalsterse gastarbeiders op te
volgen
WAT WIL MARC EYSKENS
VOOR HET ARR. AALST
Overbodig namen te noe
men, maar we .«unnen wel
met zekerheid zeggen dat er
parlementairen zijn die zich
zowel aan onze aktiviteit
omtrent de werkloosheid
als aan de oproep van
staatssekretaris Mare Eys-
kens voor het vormen van
een regionale aktiegroep
interesseren. De vraag is op
dat ogenblik welke richting
men wil uitgaan.
Laat ons dus eens kijken
wat Mare Eyskens wil. Hij
ziet deze aktiegroep sa
mengesteld uit parlements
leden, burgemeesters, de
GOM en de sociale partners
uit de streek. Doel zou zijn
een regionaal ontwikke
lingsplan uit te werken,
waarbij het departement
van Streekekonomie alle
steun zou verlenen. Vol
gens hem moet dit plan zes
grote krachtlijnen omvat
ten: de verbetering van de
infrastruktuur, de uitbouw
van de industriezones tot
ambachtelijke zones, de
maximale toepassing van
de ekonomische ekspansie-
wetten, het maximaal in
schakelen van het investe-
ringspromotiebeleid in het
buitenland, een aangepast
woningbeleid en maatre
gelen tot scholing en om
scholing.
Herinnerend aan het slot
van ons artikel van vorige
week, waarbij wij er op we
zen dat het doel in geen
geval kan zijn na vijfentwin
tig jaar van sluitingen ons
werkende volk nog eens in
slaap te wiegen, moeten
hier al onmiddellijk twee
fundamentele opmerkingen
gemaakt worden. Een plan
zoals Eyskens het ziet, past
precies in de huidige rege-
ringspolitiek van beheren
van de krisis. Maar zoals we
reeds schreven in ons «Plan
3.000», moet het meest be
wuste deel van de arbei
dersbeweging vandaag
twee richtingen uit: de
strijd voor diepgaande
st rukt uurhervormingen
moet verder gevoerd, maar
wij hebben ook als plicht
tegenover de getroffen ar
beidersklasse, met de be
staande middelen alles uit
de kan te halen wat de toe
stand onmiddellijk kan ver
beteren.
Er kan en er moet dus ge-
diskusieerd worden. De ver
betering van de infrastruk
tuur - we veronderstellen
dat' het hier om verkeers
problemen gaat - is een ou
de eis tegenover de slak
kengang die iedereen kent.
Een aangepast woningbe
leid hebben we eveneens in
ons «Plan 3.000» gesteld.
Wie kan er iets aanvoeren
tegen scholing en omscho
ling? Dat investeringspro-
motiebeleid in het buiten
land moet van dichterbij
bekeken worden en het
spreekt vanzelf dat de ar
beidersbeweging niet zo
maar mag trappen in de
tientallen jaren oude valkuil
van ekspansiewetten, waar
bij miljoenen, gemeen
schapsgelden uitgedeeld
worden zonder de nodige
waarborgen van tewerkstel
ling!
Tenslotte blijft er de uit
bouwvan de industriezones
tot ambachtelijke zones.
Wat wil Eyskens daarmee?
Zou dit soms betekenen dat
het arrondissement Aalst
een oude eis mag afschrij
ven hier ooit bedrijven van
enige omvang te zien in
planten? Mag het Aalsterse
geen ondernemingen heb
ben die het nieuw leven
kunnen inblazen en met het
ten allen prijze in hoofdzaak
een slaapgewest blijven?
Het komt ons wel zeer zon
derling voor dat Mare Eys
kens daar zo de nadruk op
legt. Maakt dit deel uit van
de grote krachtlijnen van de
nationale ekonomische po
litiek door het grootkapitaal
opgelegd? De kleine en
middelgrote ondernemin
gen zijn ongetwijfeld zeer
belangrijk voor ons gewest,
maar waarom zou juist voor
onze streek het ene het an
dere uitschakelen?
Men ziet, dat men positief
kan staan tegenover elk ini
tiatief om voor het arron
dissement wat te doen,
maar dat men daarbij toch
uit de piepers moet kijken
wat daarboven de bedoelin
gen zijn. Zonder daarbij dan
nog te vergeten, dat het ar
rondissement Aalst in Stuy-
venberg aan het Arr. Oude
naarde werd gekoppeld voor
de subgewesten, daar waar
het arr. Dendermonde veel
meer aangewezen is.
Hoe dan ook, wij kijken be
nieuwd uit naar de aanpak
door de parlementairen, en
we hopen dat het weer tra
ditioneel geen maanden zal
aanslepen vooraleer er iets
loskomt. Wij zijn gereed.
Aan zoethouders en suiker-
stokken heeft de reeds zo
zwaar getroffen bevolking
van onze streek echter
niets.
Ray De Smet
VRIJHEID EN RECHT
Terwijl buiten, naar jaarlijkse
gewoonte, karnaval woedde,
heb ik die vier eigenaardige no
vellen herlezen die allen het le
vensverhaal vertellen van de
zelfde persoon. Het levensver
haal eigenlijk niet want het gaa:
hoofdzakelijk over de drie laat
ste jaren van het leven van Je
sus van Nazareth. Van de
schrijvers kennen we slechts
de voornamen en enkele,
meest onbelangrijke, bijzon
derheden. Alle vier zijn ze en
kele jaren volgeling van Jesus
geweest Ze zijn met hem door
het woeste bergland getrokken
en ze verbleven met hem in de
steden en de dorpen van wat
later het «heilig» land werd ge
noemd. Uit die verhalen treedt
Jezus te voorschijn als de jon
ge, zelfzekere man die overal,
met een verbazingwekkende
welbespraaktheid, het woord
voert, steeds de zijde kiest van
hen die in de samenleving geen
gewicht in de schaal leggen,
(die politiek-gesproken niet erg
interessant zijn zouden we nu
zeggen) en die daarbij de wet
gevers en de gezag-dragers
zo vrijmoedig en uitdagend be
jegent dat men, lang voor het
verhaal ten einde is, al kan
voorspellen welk lot deze rebel
lerende wereldbestormer zal
beschoren zijn. Twee zaken
schijnen hem zeer nauw aan
het hart te hebben gelegen en
voortdurend heeft hij ze ver
kondigd maar vooral voor
geleefd: weest onbezorgden:
weest rechtvaardig Wie hem
wil navolge heeft daarmee het
hele programma in handen
maar hij zal aan z'n leven niet
genoeg hebben om het werke
lijk consequent, dag aan dag, te
leren toepassen. Wie zal van
zichzelf dun/en getuigen dat hij
zo volwassen is dat hij werkelijk
onbezorgd is én in alles recht
vaardig
Wie onbezorgd is, is ook vrij
want aan de dingen waarover
we ons zorgen maken zitten we
vastgebonden...aan onze so
ciale stand, aan onze reputatie,
aan wat «de mensen» van ons
zeggen onze carrière, onze
bevorderingsmogelijkheden
ons aanzien in die bepaalde
kring waarin ieder mens zo
graag belangrijk is... Maakt u
geen zorgen, zegt Jesus, over
dit alles, ziet naar de vrijheid
van vogels en bloemen. Weest
vrij van dit alles want het verbit
tert en verkneoit uw leven. Je
zus verklapt ons eigenlijk het
geheim om gelukkig te zijn. Wie
ongebonden is, vrij van al die
bijkomstigheden die kan be
ginnen te leven vor dat wat
waarlijk belangrijk is, voor het
enige waar het om gaan moet
op onze aarde: het liefhebben
de solidariteit met de andere
het samenleven met de mede
mens.
L.S.
Hiermede wil ik reageren op het
artikel in «De Voorpost» van 27
januari 1978, betreffende het
Dierenasyl «Sint Hubertus» te
Nieuwerkerken en wel speciaal
op de passage «pensionhon
den».
Onze hond, een Duitse sche
per, is meerdere malen als gast
in bovenvernoemd asyl ge
weest. Tot onze grote tevre
denheid kwam hij steeds in
goede gezondheid, zowel
geestelijk als lichamelijk van z'n
verblijf daar weer thuis, het
geen wij lang niet altijd van an
dere vakantieadressen, waar
hij soms verbleef, konden zeg
gen.
De door «Sint Hubertus» ge
vraagde pensionprijs was naar
onze mening aan de lage kant:
er werd namelijk een derde
minder gevraagd dan wij in een
ander en kleiner verblijf voor de
hond een jaar daarvoor moes
ten betalen. Toen wij dn
ook bemerkten hebbt
meer betaald dan
gevraagd werd.
Dat de pensionprijs per|idcr
hoger ligt, dan de kost n
zo vanzelfsprekend,
nauwelijks toelichting bi.
Er moet tijdens het verblijf i
pension voor goede hui
ting gezorgd worden, hel
kost, en bovendien nu.
dier verzorgd worden, er
mee gewandeld en zijn
moet regelmatig gebou
worden, hetgeen evenminf""1'
tis gedaan kan worden.
Daarom spijt het ons du,
zeer, dat in het hiervoor aa* Dt
haalde artikel in Uw blaf
negatief gereageerd werd,
dat wij juist zulke goede
ringen hebben opgedaan!
K.Vf 1
Zonneveldi
9410 Erpe-rfj
dr
Weest rechtvaardig weest
gereed om op te komen voor
het recht van uw medemens.
Gij moet in de vasten niet met
een zuur gezicht gaan ziften
honger lijden; gij moet geen as
op uw voorhoofd leggen opdat
iedereen zou zien hoe boet
vaardig gij zijtmen kan letter
lijk in het evangelie lezen dat dit
niet belangrijk is maar: gij moet
het opnemen voor de verdruk
te, voor de verschopte; gij moet
er voor zorgen dat alle mensen
in vrijheid n zelfbeschikking
kunnen leven; gij moet aan ie
der arbeider zijn volle recht ge
ven en dit is het recht op mede-
zeggingsschap en een eerlijk
loon; gij moet onrechtvaardige
wetten, die de machtiging nog
machtiger maken en die voor
rechten schenken aan rijken,
bestrijden, ja, met alle tot uw
beschikking staande middelen
die niet in strijd zijn met een
kristelijk humanisme moet gij
onrechtvaardige wetten be
strijden.
Met al uw krachten moet gij ij
veren voor een meer mense
lijke samenleving. Een van de
middelen daartoe is politiek.
Waarom zou men zeggen dat
men aan politiek de handen
niet wil vuil maken Politiek is,
op zichzelf, noch goed noch
kwaad. Wat de mensen er van
maken, dat is belangrijk. Poli
tiek moet zijn, naar de oor
spronkelijke betekenis van het
woord, behartigen van wat
goed is voor de stad (en voor de
staat). En op ieder van ons rust
de plicht onze politiekers te
helpen rechtvaardig te zijn.
Weest rechtvaardig koopt
niet alle land op zodat de an
dere van zijn grond wordt ver
drongen neemt u niet het ene
huis naast het andere zodat er
voor een stadsgenoot geen
huis meer overblijft
eeuwen-oude woorden, maar
hoe actueel
Weest geen huichelaars, zegt
Jezus, weest geen schijn
heiligen, die zich angstvallig
houden aan wetten en regels
en vooschriften, die zich door
gezag-dragers laten voor
schrijven wat ze te doen of te
laten, te denken, te voelen en te
geloven hebben,...weest vrij
onbezorgd...en weest recht
vaardig. Kom op voor het recht
van hen die niet voor eigen
recht kunnen opkomen. Daar
gaat het om: om het tot
«woon-plaats» maken van
deze wereld, een wereld die het
gezamenlijk bezit is van alle
mensen en waarop de ene niet
meer rechten kan laten gelden
dan de andere. Daar gaat het
om: om de onvervreemdbare
rechten van ieder mens: recht
op leven, leven van het eerste
ogenblik tot het laatste en leven
ten volle, geen moeizaam en
smartelijk, onwaardig, uit
komstloos bestaan, maar leven
in volle onbezorgdheid, in volle
vrijheid. Met onaanvaanvecht-
bare rechten en vrij-aanvaarde
plichten mens zijn voor de
anderen. Zo komt mij deze Je
zus van Nazareth tegemoet uit
die korte verhalen van Matteus,
Markus, Lukas en Johannes.
Aleidis Dierick
In «De Voorpost» van z/.i./o
verscheen een schrijven van
een drie-tal mensen die zich
zelf «Comité voor het Leefmi
lieu» noemen. Dit schrijven is
de tekst van een brief door dit
zogenaamd comité gericht aan
de Bestendige Deputatie als
protest tegen het beroep door
«Sint Hubertus», Vereniging
voor Dierenbescherming, aan
getekend.
Wij begrijpen volkomen dat
sommige mensen willen dat wij
het asiel verhuizen uit de Res-
tertstraat te Nieuwerkerken
De boerderij, ons ter beschik
king gesteld, was trouwens
maar een voorlopige oplossing.
Wijzelf vragen niet beter dan
ons te vestigen op een plaats
waar we niemand hinderen.
Wij hopen steeds dat de stad
Aalst ons een dergelijk stuk
land ter beschikking zou stel
len, want we zijn bereid zelf een
asiel te bouwen
Het schrijven van het «comité»
echter is lasterlijk en bevat
grove leugens, o.a. dat wij die
ren zouden afmaken en ter
iktei
plaatse begraven, ledefl
weet dat wij dieren die oui
ziek zijn pijnloos laten d<j-L-
door een dierenarts. Het k£RI
wordt naar het vilbeluiklt
bracht zoals door de wet
zien.
Wij worden verder beschu^
van geld verdienen i
houden van «hot
pension». Dit is inderdai
en het kleine bedrag
hiervoor ontvangen is hartfotw
dig om onze opgenomenfiit
ren te verzorgen en te voed» a
Verder bevat de brief nogtn p
reeks vage beschuldigd"-
zoals «diktatoriale verspre»8"1
van ambitie», «grenze|npa
waanzin tegenover de etn.
mens», waar niemand pslis
touw kan aan vastknopenijf
Het «comité» is natuurlijkinni
zijn mening te schrijven a
Bestendige Deputatie, r
vrezen dat een
dwaze brief bij de leden v
Bestendige Deputatie pm
weinig positieve indruk zjpn
ten... lake
Geachte Heer Burgemeester.
Geachte Mevrouw en Heren Schepenen,
Naar aanleiding van het tragisch
ongeval te Melden in de Molen
straat op vrijdag 20 januari II
waarbij een jongetje van acht jaar
de dood vond zien wc het ons als
een dwingende plicht als werk
groep voor het -Jaar van het
Dorp» in naam van gans onze ge
meenschap uw aandacht te vesti
gen op wat volgt.
Samen in vergadering verklaren
wc Molenstraat. Aalsterse Dreef
en Abdijstraat als onze gevaarlijk
ste verkeerswegen
De laatste jaren zijn hier reeds
tientallen ongevallen gebeurd
waarvan verscheidene met dode
lijke afloop.
We zouden dan ook tekortschieten
in onze taak zo wij hierbij niet
aandrongen op maatregelen van
wege de overheid.
Om deze banen meer verkeersvei
lig te maken vragen we dan ook
met aandrang dat er bij de Molen-
en Abdijstraat een voetgangers-
strook en langs beide zijden een
fietspad zou worden aangelegd.
IV
:er
ilho
tlisc
ferd
pdit
/oor
I" verin
•I |.31
>e«PO
Dagelijks rijden tientallen
ren langs deze gevaarlijke
naar scholen van de stad
Voor de Aalsterse Dreef
we bovendien zowel
snelheids- als een tonnageliooi
king.
Wij hopen ten stelligste da(
wegen, die we op de kaart
Parochiecentrum met een
rode lijn hebben gemerkt,
afzienbare tijd, ja, nog tijdcl
Jaar van het Dorp-, vcrkcet
liger zullen worden gei
Wij durven verwachten, g(
Heer Burgemeester en Mc
en Heren Schepenen,
onze zorg voor onze leefgc
schap zult delen.
Met de meeste hoogachting,
De Werkgroep -Jaar van lot
Dorp-
Paul Beck, Roger Callebaut,
De Backer, Jan De Geyselaer,
Fiers, Jos Muylaert
Aan het Kollege van Burgc
ter en Schepenen 'van Aalst.
•arl
£A/ ALLtS 1S lyAAA
ui net/een ne
BCHUïe PAr
HOOFjSrutc H/AAHitJ
z£i/e*/En,n,ivTi(i
VAOVWÉA/ FenttAlHT
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN NIEUWS:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, René De
Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der EistWilly Host!
Wilfried Lissens.
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Patrick Kieckens, Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerschot, Jef|
Hove, Beno Van Winckel
REDAKTIE:
Roel Van de Plas
