DE VOORPOST SPRAK MET FRITZ DE OISSCHO
ONZE KINDEREN, DE MEEST KWESTBARE K0NSUMENTEN»
IK HEB GEWETENSVOL MIJN DIENST GEDAAN
10 - 24-2-1978 - De Voorpost
«CINEMA» EN
«LOVE STORY»
Na zes jaar verkering huwden Fritz
en Antoinette in het jaar 1930.Met
een loon, thuis in de zaak, van
zegge en schrijve 1200 fr (twaalf
honderd) per maand zullen beiden
echter geen gekke sprongen heb
ben kunnen maken, 't Is dus niet
verwonderlijk dat het jonge paar
om zo wat meer zelfstandigheid te
verwerven trachtten wat bij te
verdienen. Antoinette Wouters, die
inmiddels Mevr. De Bisschop was
geworden, begon met een eigen
winkel aan huisgerei in de Zout-
straat Deze winkel zou zij echter, na
een 3-tal jaren, opgeven toen ae
opvoering van de kinderen haar in
beslag zou nemen. Maar vooraleer
het zo ver was hadden beiden
reeds een gemeenschappelijke
«Cinema - Love Story» achter de
rug
De ouders van Antoinette, de te
Brussel wonende familie Wouters,
die de vroegere Liberale zaal Con
cordia hadden aangekocht en om
gebouwd tot bios koop, waren ech
ter alleen met de week-einden te
Aalst, samen met hun kinderen. Van
's vrijdags na de middag tot 's zon
dags tot laat in de nacht was het
voor de ganse familie hard werken
geblazen en waren ze praktisch
onderbroken bezig in de «Cinema
Palace». Van vrijen kon dus voor
Fritz De Bisschop echt niet zo veel
in huis komen want ook dochter An
toinette moest mede de handen uit
de mouwen steken en was dus
nooit vrij. Zij had haar vaste plaats
aan de «Cinema-kassa. Het is dus
niet te verwonderen dat Fritz De
Bisschop zich toen maar al te
gaarne als «cinema—hulpje was
gaan aanmelden en het kassa-
werk zijn bijzondere voorkeur ge
noot. En elke zondag, na een zes
dagen lange week thuis in de
zaak, werd het aangename aan hel
nuttige gepaard of van de nooa
een deugd gemaakt en deed nij
dan dienst in Cinema Palace En in
die jaren van dreigende krisis, stij
gende werkloosheid en ekonomi-
sche teruggang, vluchtten de men
sen maar al te graag weg in een
droomwereld die vooral in de don
kere bioskoopzaa) gestalte kreeg
Het amusement scheerde hoge
toppen als reaktie op de minder
leuke realiteit van elke dag.
Buiten deze zondagse «cinema—
verkering, gebeurde het ook meer
en meer dat Fritz De Bisschop 's
woensdags zijn verloofde te Brus
sel ging opzoeken. Ook daar kop
pelde hij het nuttige aan het aange
name. Na als vervanger van vader
Louis op de wekelijkse woensdag
samenkomsten van de aankoop-
koëperatie der ijzerwarenhande-
laars aanwezig geweest te zijn be
sloot hij steeds de dag. na dit zake
lijke gedeelte, met het behartigen
van de eigen hartsaangelegenhe
den. Hij maakte van de gelegen
heid gebruik om zijn verloofde op te
zoeken, in alle eer en deugd onder
Fritz De Bisschop als soldaat hij het lichte geschut-
de noede van zijn toe
komstige schoonouders Op
deze wijze was het dus
wel vol te houden die 6 jaar lang.
Maar tenslotte wera er aan toch in
het huwelijksbootje gestapt; aan al
les zijn nu eenmaal grenzen
De gezamenlijke zaterdagse en
zondagse «cinema»-dienst bleef
echter bestaan. Dat beiden meer
oog hadden voor mekaar dan voor
het filmgebeuren vermoedden wij
toen bleek dat onze gastheer zich
echt niet veel meer scheen te her
inneren van de grote bioscoop-
suksessen van die jaren. Hij ver
wees gemakkelijkheidshalve naar
zijn echtgenote die, hoe kan het
ook anders amper iets meer van de
lopende films uit die tijd bleek te
hebben onthouden. De titels en
namen welke nog in het geheugen
liggen, dateren van de jaren
1935-1936 en later; dus van na de
verbouwing van Cinema Palace in
1935. De eerste film, bij de herope
ning van de zaal. was «The Sin-
ging Fooi» met de zanger-akteur
Al-Johnson Namen uit de tijd wa
ren: Fred Astair, Janette Mc Do
nald, Maurice Chevalier. Sukses-
films van toen. o.m.: «Venus Mo
derne». 4th Street». «Die Goldene
Stadt», «Springtime» en ook eigen
produkties zoals «Havenmuziek»
met Nand Buyl en de overbekende
«De Witte» met Jef Bruyninckx.
De tijd van de stomme film, in de
twintiger jaren, was voorbij nu.
Toen hadden Fritz en Antoinette
samen de films nog van bijpas
sende geluiden en geruchten moe
ten voorzien van in de orkestbak.
Daar zorgde trouwens ook nog een
orkestje voor de begeleidende mu
ziek terwijl op 't podium de «film-
uitleqqer» het filmgebeuren ver
haalde voor de zaal Filmkijken
koste toen nog 0,65 fr en de men
sen kwamen op hun «kloeten»
«cinema»-waarts getogen met de
nodige mondvoorraad voor onder
tussen.
Ook de tijd van «Cinema Flora»,
aan de Moorselbaan. was voorbij.
Op het einde der twintigerjaren had
de familie Wouters, om
kommercieel-technische redenen,
deze zaal als tweede bioskoop die
nen in te schakelen. Als geroeti-
neerden in het vak hadden Fritz De
Bisschop en zijn verloofde Antoin
ette Wouters «de facto» de eksploi-
tatie van deze zaal toevertrouwd
gekregen.
Het was allemaal voorbij nu en te
gen het einde der dertiger jaren aan
liep het met de «cinema» niet meer
zo best. In vergelijking met de jaren
twintig leek het er sterk oo dat het
nu de film was die op zijn beurt een
krisis doormaakte. De jaren van
kommerloosheid en vrolijkheid wa
ren voordien nog even aangehou
den in 'n laatste poging om des
ondanks de schijn te blijven op
houden, maar nu was de weerslag
er. Langzaam maar zeker, bewust
of onbewust genegeerd, tekende
zich opnieuw de oorlogsdreiging af.
INGRIJPENDE GEBEURTENIS
SEN
In 1934 waren het echtpaar Fritz en
Antoinette De Bisschop - Wouters
naar hun nieuwe huis aan de Ca-
pucijnenlaan verhuisd.
En in 1935 gebeurde er iets met
Frits De Bisschop dat z'n levens
wijze en zijn leven ingrijpend zou
veranderen en tot op heden geheel
zou bepalen. Dat deze gebeurtenis
een gans nieuwe zin aan zijn leven
zou geven uiteindelijk was toen al
lerminst te vermoeden, laat staan
te voorzien.
Door een behandeling van onge
woon hevige furonculose met een
voor die jaren nieuw en spektaku-
lair geneesmiddel, antibiotica,
werd de darmflora kwasie geheel
vermeld en ontstelde het ganse
spijsverterings- en stofwisseling
systeem. Als gevolg hiervan kreeg
vooral de lever het hard te verduren
en raakt op pjn beurt heel snel
aangetast. En terwijl reeds spoedig
duidelijk zou worden dat dit voor
Fritz De Bisschop het begin van
een lange lijdensweg en zelfs een
voortijdig einde ging zijn, zou, te
gen alle verwachtingen in, dit alles
uiteindelijk het begin worden van
een meer bewust leven, van een
geestelijke vernieuwing en van een
eigenlijke wedergeboorte Door
zijn sterk karakter en zijn nooit afla
tend doorzettingsvermogen
slaagde Fritz De Bisschop erin dit
gevecht voor z'n behoud tenslotte
glansrijk te winnen. Men kan zon
der meer zeggen dat hij een man
moet zijn met een stalen wil. De
levenswijze de wijze waarop
men zichzelf in leven houdt door
zich te voeden die Fritz De Bis
schop noodzakelijkerwijze had
moeten kiezen, zou voor de mees
ten 'n onmogelijke opgave ge
weest zijn. En nochtans eens dat
men zichzelf heeft overwonnen, ligt
de weg open naar een gezonder
leven en een evenwichtige bestaan
en dit zowel fysisch als psychisch.
Toen de gewone geneeskunde on
toereikend was gebleken zocht en
vond Fritz De Bisschop zijn heil in
de natuurgeneeswijze volgens de
methode van «Pfarrer Kneipp».
Reeds in 1935 begon hij met deze
«Kneipp»-kuren in het Luxem
burgse (Grt-Hertogdom) Weiter-
bach in het instituut van «pfarrer
Neves».
Bij deze kuren diende een streng
dieet gevolgd te worden naast de
bekende «Kneipp»-waterterapie.
Tussen 1935 en 1940 zou hij reeds
viermaal 'n dergelijke kuur van
verschillende weken dienen te vol
gen om zijn slecht funktionerende
spijsvertering bij te sturen
In die jaren zouden nog andere ge
beurtenissen het levenspatroon
van Fritz De Bisschop ingrijpend
gaan veranderen Maar deze gebe
urtenissen zouden in eenieders le
ven gaan ingrijpen zoals dit zelden
gebeurt in een mensenleven. Het
waren de vooroorlogse jaren van
verwarring, van uitzichtloosheid,
van oorlogsdreiging, van spanning
en ontspanning, van oorlog ja en
oorlog nee, van mobilisatie en de
mobilisatie In die prelude tot de
grote wereldbrand was Fritz De Bis
schop een van de velen die aldus
om de haverklap werd opgeroepen
als dienstplichtig soldaat.
Einde 1939 was hij dan bij wat uit
eindelijk de laatste heroproeping
zou zijn, te Aalst zelf ingekwartierd
in de gebouwen van de stads
school aan «de Kat».
Van ziin kommandant. die er hele
maal niet in geloofde dat de oorlog
zou uitbreken, kreeg hij op 30 april
1940 nog de toestemming, al was
dit niet reglementair om zijn stand
plaats te verlaten teneinde zijn jaar
lijkse kuur te kunnen gaan volgen in
het Groot Hertogdom te Weiier-
bach.
De oorlog, die er niet zou komen,
brak dan 10 dagen later uit en Fntz
De Bisschop zat er meteen met de
neus op; de gemeente Weilerbach
ligt vlakbij de Duitse grens nl.
Als enige Belg zat hij daar volledig
geïsoleerd en kon niet terug huis
waarts keren. Veiligheidshalve trok
hij naar Luxemburg stad waar hij
zonder enige uitzicht rondhing tot
begin juli. Intussen wist men thuis
helemaal niets af van wat hem was
overkomen. Tenslotte slaagde hij
erin om, op een haast onmogelijke
wijze, mee te rijden met een be
stelwagen die «stille» ritjes onder
nam van Luxemburg naar Brussel
Het liep allemaal vlot en begin juli
arriveerde Fritz De Bisschop in het
bezette Brussel om er aan te klop
pen bij familie te Laken, 's Ander
endaags nam hij dan de tram naar
Aalst waar hij pas toen. de eerste
sporen van het oorlogsgeweld zag
bij het uitstappen in de nabijheid
van de St. Annabrug Gans de om
geving van de werf'en de Molen
straat lag in puin door de bombar
dementen van de eerste oorlogs
dagen. Het was geen prettig weer
zien met Aalst in eerste instantie
maar de vreugde om het terug thuis
zijn was toch groter dan het leed
om de geschonden geboortestad.
Bovendien was de oorlog voorbij
sedert 28 mei en leek het erop dat
het leven terug zoals voordien zou
kunnen verlopen. Nochtans zou dit
oorlogsgebeuren, met zijn bezet
ting, ook weer diepe sporen gaan
trekken in het leven van Fritz De
Bisschop.
IN DE KOLLABORATIE
Het had er iri de vooroorlogse jaren
helemaal niet naar uitgezien dat
Fritz De Bisschop zich ergens poli
tiek of ideologisch kon, wou of zou
engageren De sfeer in Vlaanderen
in die zomermaanden van 1940
was echter dusdanig anti-Belgisch
geworden vnl. door het wegvoeren,
in de mei-dagen, van duizenden
vooraanstaande Vlamingen, door
de Belgische Militaire veiligheid, in
de beruchte spooktreinen naar
Frankrijk. De onmenselijke behan
deling van deze onschuldigen
denk hierbij o.m. aan de moord op
Joris Van Severen en zijn medege
vangenen door dronken Franse
soldaten te Abbeville deed bij
vele Vlaasmgezinden hun pas
sieve è-Belgische ingesteldheid
omslaan in aktief anti-Belgicisme
Van uit deze geestesgesteldheid
was de stap naar het mogelijk ver
werven van de Vlaamse zelfstan
digheid zij het onder Duitse be
zetting echt niet zo moeilijk om te
zetten. Het zag er in die verwarde
periode toch ergens naar uit dat
Vlaanderen nu zijn lot in eigen han
den zou kunnen nemen en daaraan
meewerken werd door velen als
een opdracht gezien.
Ook Fritz De Bisschop engageerde
zich op dat ogenblik in die politieke
partij die de zelfstandigheid van
Vlaanderen dacht te kunnen reali
seren.
De stap naar de Vlaams Nationale
partij was voor hem niet zo moeilijk,
de meesten van zijn vrienden en
kennissen vond hij trouwens daar
terug.
Hij werd zgn. blokleider van het
V.N.V. (Vlaams Nationaal Ver
bond); d.r. een wijkverantwoorde-
lijke voor ledenwerving en propa
ganda. En omdat hij uitdrukkelijk bij
het «voetvolk» wou staan in de be
weging, ging hij ook mee op kolpor-
tage met het partijdagblad «Volk en
Staat» Dit bleek trouwens bij de
bevrijding, als feit ten laste in zijn
repressiedossier te zijn opgeno
men.
Hij was ook lid geworden van de
kulturele vereniging «DEVLAG»
(Duitse Vlaamse Arbeids Ge
meenschap). één van die vereni
gingen welke door de Londense
repressiewetten ook als staatsge
vaarlijk zou worden bestempeld, zij
het dan retro-actief.
Toen deze vereniging zich later uit
gesproken op het politieke en ideo
logische terrein ging begevenen
in feite de uitdrager werd van de
Nationaal Socialistische ideeën
nam hij echter resoluut ontslag.
Als men het zo van op afstand be
kijkt kan deze handelswijze van
Friiz Ue Bisschop in 1940 enigs
zins van opportunisme getuigen.
Nochtans was elk opportunisme
hem vreemd. Zijn handelswijze
was op dat moment 'n gevolg van
zijn overtuiging en zijn levensbe
schouwelijke instelling. Door de dui
delijke aftekening der geestestro
mingen in twee kampen kon men
als aktieve mens moeilijk aan de
kant blijven staan
Hij stond dus wel achter het des
tijds zo dankbare begrip «Nieuwe
Orde». Als men beide begrippen,
Nationalisme en Socialisme, onbe
last door het oorlogsgebeuren, op
hun juiste betekenis en waarde zou
willen beoordelen dan moet men
toegeven dat een Nationaal-
Socialistische maatschappijvisie
heel wat perspektieven bood voor
een betere wereld, althans teore-
tisch.
Met de Duitsers alsdusdanig ech
ter, als gewone militaire bezetters
en vreemde overheersers, wou hij
echter en had hij ook geen
uitstaans hebben Dat de eigen po
litieke organisatie in het Nationaal
JONG KAV-GIJZEGEM DEBATEERT OVER:
Binnen het jaarthema van de KAV: «Een ander verbruik voor
een andere samenleving,» waarin problemen in verband met
leefmilieu, reklame en verbruik worden behandeld, koos de
jong KAV een onderwerp dat eveneens dringend aan de orde
is. De jong KAV was met dit debat aan haar eerste vergadering
toe: de afdeling Gijzegem werd nog niet lang geleden opge
richt.
Verantwoordelijke Isolde Ge-
erinck heette de vergadering
welkom, en leidde meteen de
moderator, Trees Liebaut,
kernlid te Lede in met enige toe
lichtende beschouwingen
De hoofdtendens van deze
gespreksavond zou men in
deze zin kunnen samenvatten;
het kind wordt door de reklame
misbrui kt om tot een hoger ver
koopcijfer te komen. En met de
waarheid neemt men het in die
reklame niet zo heel nauw.
Volwassenen draaien nog vol
op mee in de mallemolen van
de «wegwerpmaatschappij»,
onder invloed van de reklame;
hoeveel meer zijn de kinderen
dan niet kwetsbaar omdat zij
nog méér te beïnvloeden zijn.
Kinderen hebben ook geen be
grip van geldwaarde.
Een vraag die gesteld werd
was of de kinderen niet teveel
in een geest van «bezitten»
worden opgevoed. En of hen
nog voldoende respekt wordt
bijgebracht voor wat ze gratis
krijgen: de natuur bijvoorbeeld.
Waarmee meteen het ant
woord was gegeven.
Als twee belangrijke faktoren
die verantwoordelijk zijn voor
deze scheefgegroeide toe
stand werden aangewezen:
mode en sociale druk, en re
klame.
Mode: in kleren, woningen, va
kantiekeuze tot in kommunie-
feesten toe doet de één wat hij
van de andere heeft gezien. Dit
gebrek aan persoonlijkheid
wordt door de producenten
handig gebruikt.
Sociale druk maakt het moei-
Voordracht van KAV Gijzegem met als tema: -Kinderen in de konsumptiemaatschappij (EL)
lijk stroomopwaarts te roeien,
vooral voor kinderen. Het ver
schijnsel van de sneeuwklas
sen, bijvoorbeeld. Voor vele
ouders betekent dit winters
schooluitstapje een zwaar fi
nancieel offer. Maar wie durft
zijn kind ervan te weerhouden?
De moderator kwam dan ook
op om gezinskernen te vormen
die de leden onderling bij de
arm nemen om tegen de
stroom in te gaan. Ook gepaste
lektuur vond zij hierbij aange
raden. De reklame werd aan
gewreven dat ze over het al
gemeen te weinig over het pro-
dukt zelf zegt, maar zich te veel
beperkt tot het doen kopen.
Vaak worden de kinderen hier
gebruikt om artikelen voor vol
wassenen aan te prijzen. Maar
ook in de kinder-arti kelen wordt
al vroeg het bezit als synoniem
van geluk voorgesteld; speel
goed. karrière maken... zelfs in
kinderbladen wordt kwistig met
reklame gestrooid.
De vraag werd gesteld of de
pers het wel nog zou kunnen
klaren zonder de inkomsten
van die reklame. Dit wilde men
evenwel in het midden laten.
Maar indien de reklame dan
toch nodig was, had men ze
graag met een eerlijker en ope
ner gelaat gezien
Als tweede gedeelte van de
gespreksavond. werden -in
groepen- collages gemaakt
van reklame uit tijdschriften
met het kind als onderwerp (of
slachtoffer?), waarbij vooral
werd gelet op de teksten en de
speciale woorden die werden
gebruikt. Ook gaf men aan
dacht aan de gebruikte tech
nieken, en konden de leden
anderzijds ervaringen meede
len die zij hadden opgedaan bij
het wnkelen met kinderen.
«Liever zonder, tenzij het niet
anders kan» zei iemand. Toch
kwam men ook op voor een ge
leidelijke opvoeding van kinde
ren wat winkelen betreft. Zijn
kinderen gemakkelijk te bein-
vloeden door blikvangers (bij
voorbeeld smurfen op alles en
nog wat), dan is het anderzijds
ook geraadzaam met hen te
praten over het nut of het na
deel van een bepaald voor
werp. Uiteraard wordt het moei
lijk de kinderen dit inzicht bij te
brengen, wanneer de ouders
zichzelf al te zeer laten beïn
vloeden door de reklame.
Wat uit deze gespreksavond
verder ook naar voor kwam,
was de noodzaak aan alge
mene informatie, steun, voor
lichting en bescherming van de
konsument. De reklame nodigt
niet tot kreatieviteit (geperfec
tioneerd speelgoed) bij kinde
ren die vaak (bv. TV-reklame)
als kleine volwassenen worden
voorgesteld. Opvoeding thuis
werd als dwingende noodzaak
aangewezen. De ouders moe
ten eerst zelf kritische verbrui
kers zijn (bv. een lijst opmaken
en niets meer meebrengen dan
dat er op staat). Kinderen kun
nen stilaan ook bij het gezins
budget betrokken worden, men
kan over hun wensen praten,
en uitleg geven over wat ze ho
ren en zien. Belangrijk is ook
dat men voet bij stuk houdt,
wanneer een beslissing is ge
vallen, en dat men zelf kreatief
is (geen dure geschenken bijv.)
Tot slot werd aandacht ge
vraagd voor een verantwoord
verbruik ten opzichte van de
Derde Wereldlanden. Gezond
heid, natuur, en wereldrecht
vaardigheid moeten voor ie
dereen kunnen gelden. De mo
derator deed ook nog een op
roep om de kinderen te leren
kiezen tegen verspilling, heb
zucht en materialisme, en om
ze milieubewust op te voeden.
«Er is een vette tijd achter de
rug, zo zei ze, soberheid dringt
zich op». En ze besloot met de
woorden van Ghandi: «de
aarde levert genoeg om ieders
behoefte te bevredigen, maar
niet ieders hebzucht».
Van de verantwoordelijke,
Isolde Geerinckx kreeg moder
ator Trees Liebaut tot slot een
ruikertje bloemen aangeboden,
als symbool van dank voor
deze uiterst boeiende en erg
geslaagde debatavond.
Wilfried Lissens
Socialistische vaarwater tereLai
kwam sprak echter velen aan in
jaren «In feite waren wij nal
idealisten voor zover dit g(e
pleonasme is en idealisten r'v
altijd wel op een of anderz wijze n t
nuttige idioten als wegbereid te
voor minder fraaie en minder ideMei
dingen.» Aldus Fritz De Bissch n s
«Maar zoollikkers van de Duitsjl c
waren wij zeker niet en nergs^
zochten wij bij hen op een gcp
blaadje te staan. In feite hadden
geen kontakt met de bezetter, d®i
het enige kontakt wat ik person on;
met hen heb gehad was toen ind
met vele anderen uit de organi vi
tie, opgeroepen werden door jqe
Duitse Politiediensten, in het h< ~c
bij «Madame Jeanne» aan de I
lenmarkt - nu Esplanade, om
worden ingeschakeld voor bei or<
kingsopdrachten. Wij zijn toen a l®n
zonder uitzondering, weg gegfïdir
nadat wij hen duidelijk hadden vei
maakt dat dit voor ons onverei m
baar was met onze opvattingei pgr
Na de oorlog dan, met de ..e,
vrijding, door de geallieerd
hadden wij natuurlijk de «boter
geten». Het «vac victis was v'
tueler dan ooit. imr
inv
Drie dagen nadat Aalst was be\ g r
werd Fritz De Bisschop opgehtjreki
om te worden opgesloten, bij ktei
vele anderen, in de Pupillensct iar
aan de Graanmarkt. Dit gebet f
zonder aanhoudingsbevel f
maal moet men dan worden vrijl0ra
laten maar niet zo in die pericPn
Inderhaast werden dossiers tort
mengesteld al of niet met èi,
meende of verzonnen of glaar
steekhoudende beschuldiginj^g
waardoor het opgesloten blijLgg
dan toch een legaal tintje kreegL-
moest nl. een onderzoek wonF
ingesteld as'
Na 14 dagen opsluiting zou Fritzj" Yc
Bisschop, samen met nog arfuik
ren. toch worden vrijgelaten. Ofjk ei
eel diende de Prokureur te C»e
dermonde hierover te besli%ar,
aan de hand van de ten laste jgfj
legde feiten in het dossier In l 'l
open vrachtwagen werden af
naar Dendermonde gevoerd. }"'3,
Prokureur dierf echter geen be^ec'1
sing nemen onder druk vanjiont
weerstandsorganisaties die leng
recht in eigen hand namen eiBnw
Aalst o.m. meester De Vosjwar
schepen Cornells hadden c
moord.
Aldus werd de vrachtwagen air
laden in de kazernes van Denir™1
mode waar zij drie vier daf®'9
zonder et6n of drinken werdenfen
gesloten Alles bij elkaar zou fTiële
De Bisschop, met de velen anfroe
ren lotgenoten, in plaats vaflrtsv
worden vrijgelaten, zowat -,ag
maand lang in de paardensta
van de Kazerne te Dendermo
opgesloten blijven. Aan dry.
maand denkt hij met gruwel te®nc
er heerste een echt schrikbewi©n
Nadien werd hij overgebracht rfoor;
de staatsgevangenis te LokeitchO
het kamp. gn,
Bij ondervragingen door de ai(enc
teur te Gent had Fritz De Bissdijer.
zich al te doorzichtig laten provojL
ren toen hem zijn oordeel werdf
lukt
Mevrouw Van Ganzen komt
bij de psychiater en zegt
hem
Onze zoon zit voortdu
rend in de zandbak, bouwt
kastelen en bakt zandkoek
jes. Is dat normaal?
Natuurlijk, antwoordt de
arts.
Dus heeft mijn schoon
dochter geen reden tot
echtscheiding?
in een kroegje diskussiéren
twee advokaten heftig over
een wetsparagraaf. Uitein
delijk roepen ze de kelner
en zeggen hem
Breng ons eens het straf
wetboek.
Na enige tijd komt de kelner
terug, maar zonder boek en
zegt:
Mijne heren, de baas is
bereid de wijn niet aan te
rekenen.
vraagd over de Aalsterse o
burgemeester, omdat hij deze i
lijke en integere man verdedtfnan
werd hij dan nog maar een tijen e
vastgehouden. Dok
Uiteindelijk zou er van al de
schuldigingen uit het dossier n
veel overblijven en werd hij na I
kele maanden, onveroordeeld,
vrije voeten gesteld. Dit beteke
eigenlijk de verbanning uit de al
Aalst, wat ongrondwettelijk is J
wie bekommerde zich toen on
wettelijkheid. Op 21 juli 19451
hij dus naar Brusel maar re<
augustus van hetzelfde jaar k
hij in alle stilte terug naar zijn Ij
derstad.
Al was hij nooit voor enig «mis<
veroordeeld toch zou Fritz De B
schop gedurende 16 jaar geen jjl
tieke rechten hebben. En dan ml
leuteren over mensenrechten..]
Al deze gebeurtenissen i
weliswaar in hun tijd worden 1
plaatst en gezien maar iHust
toch hoe in verwarde tijden, zol
gedurende als na de oorlog, i
een kan worden meegesleurd
daden gaat stellen welke in m j,
male omstandigheden nooit mogt
lijk zouden zijn geweest.
Dit hoofdstuk oorlog en repressiei
geen oprisping.
st
Het is wel een terugblikken op k«
gebeuren wat tenslotte veel is gaa kj
relativeren nadien. Het is een fc» tx
zondere harde leerschool geweflf, y
en het zou een louteringsproc* a
hebben kunnen zijn voor allen d
het hebben meegemaakt.
Na de oorlog, en na de bevrijding! 81
perikelen, zou het er dan alleen no f*
op aankomen om alle onred
trachten te bannen. Maar het or
recht was niet gebannen en de gt H
volgen ervan waren overal te me
ken. t
Het was in deze na-ooriogse pf
riode dat Fritz De Bisschop hetk
itiatief nam om de getroffenen v»
de repressie behulpzaam te zfr 0
zowel moreel als materieel. H 8
zocht deze mensen op en organ li
seerde een soort hulpdienst vo: v
hen. Van hieruit zou dan zf
vlaams engagement sederldfe c
een konstante, een rode draad' c
zijn leven blijven en naast d j!
drukke beroepsaktivlteiten h«
grootste gedeelte van z'n tijd 9
zijn inzet in beslag gaan nemen. jj
Vervolg toekomende w
