I
:.C. ORANJA ERPE
IS VOLGEND JAAR
TEN JAAR JONG
RUIM HONDERD JAAR KLOOSTER TE ERPE
THUNDERRIRDS ERPE
HAD REEDS HEEL
WAT TERREINPERIKELEN
EEN VEELHEID
VAN SCHOLEN
TE ERPE
HOE «KOOS»
MEN TE ERPE?
emmi
De Voorpost - 24-2-1978 - 15
la meerdere bijeenkomsten, die geen officieel karakter droe
gen, kwam F.C. Oranje Erpe toch van de grond op 3 juli 1969,
wat betekent dat men volgend jaar het tienjarig bestaan zal
vieren. De klub sloot onmiddellijk aan bij de K.B.V.B. Het
grootste probleem waarmee men destijds te kampen had was
het vinden van een geschikt speelveld. Dit kwam dan toch
voor mekaar en momenteel speelt men nog steeds aan de
Ledesteenweg, hoek Allemansbos. Men kon dus in de kompe
titie 1969-1970 van stapel lopen.
Aan de oprichting van de Erpse Deze werd echter spoedig op-
Ivoetbalklub lagen inzonderheid
aan de basis Victor Lievens en
Albert De Smet, vroeger speler
bij Volharden Aalst. Het eerste
klubbestuur was samengesteld
uit Albert De Smet, Victor Lie
vens, Robert Van de Sijpe,
Louis Bomon, Louis Meert,
Charles Meert, Johan De Wolf,
Frans Van Moorter. Serafien
Meert. Aimé De Winter, Hector
De Craecker, Jozef Van Gij-
seghem. Etienne Hendrickx,
Willy Hendrickx, René Van den
Eeckhout en Camiel de Corte.
Het was uiteraard de betrach
ting van de nieuwe klub om zo
spoedig de laagste afdeling te
kunnen verlaten. Nadat beurte
lings Hubert De Boeck-
vroegere doelman van Volhar-
i den en S.K. Lebbeke, Maurice
Martens, internationaal
Ij R.W.D.M. en Schampheleer
Ij als trainers hadden gefungeerd
■I promoveerde men naar derde
N provinciale onder Hector Van
m Impe.
gevolgd door Hugo De Vriendt,
die vroeger voor A.A. Gent en
voor Jong Lede speelde. De
huidige trainer is J. Bt. Pfaff.
vroeger speler onder meer bij
E. Aalst en Oudenaarde en
broer van de internationale
doelman Jean-Marie. Het fa-
nionelftal deed het, twee re
cente nederlagen ten spijt, in
de huidige kompetitie zeker
niet slecht. Erpe beschikt over
liefst vijf ploegen. Met de inval
lers en de junioren gaat het niet
naar wens, doch de scholieren
en de knapen zitten in de piek
van de klassering in hun reeks.
Erpe heeft in de recente trans
ferperioden meerdere ophef
makende overgangen van spe
lers voor mekaar kunnen bren
gen, doch is er nog niet inge-
slaagd de derde provinciale te
verlaten, die enorme inspan
ningen ten spijt. Momenteel
wordt Oranje gedwarsboomd
door de miljoenenploeg Den-
derhoutem en door het sterke
WTOPMI! «r)WR NJTOPMTJ MfTG PMÏÏ (ÜfO PMfS
- ilw- i Ks«fi j! swr ij s vii. lijvn
FC Oranja Erpe (SJ)
Oudegem. Erpe beschikt over
een ruime spelerskern. De
enige speler die er nu nog bij
loopt vanaf de stichting van de
klub is Antoine De Pauw. Hij is
titularis van het eerste elftal. De
spelerskern ziet er als volgt uit:
Hubert Anaf, Erwin Bogaert,
Patrick Coppens, Robert Co-
remans, Walter De Kuyper, An
toine De Pauw, Eric De Smet,
Antoine De Vriendt, Dirk
D'Herde, Dirk Janssens, Step-
hane Meert, Walter Van den
Bossche, William Van den
Bossche (doelman), Walter
Van Hauwermeiren, Hugo Van
der Eist, Chris Gabriels. In
1972 werd Oranja Erpe een
vereniging zonder winstoog
merk en naar de statuten moet
einde februari 1978 worden
overgegaan tot de aanstelling
van een nieuwe beheerraad.
Het huidige bestuur is als volgt
samengesteld: Victor Lievens
(uittredend voorzitter) Joseph
Van Gijseghem (waarnemend
voorzitter) Albert De Smet
(erevoorzitter), Gaston Van
Gijsegem (penningmeester),
Robert Van de Sijpe (secreta
ris), en de bestuursleden:
Guido Cooman, Hector De
Craecker, Maurits De Clippe-
leer, Edgard De Smet, Alfons
De Smet, Robert D'Haens, Ro
ger D'Herde, Etienne Hende-
rickx, Willy Henderickx, Paul
Keppens, André Lauwerijs,
Roger Lekime, Serafien Meert,
René Van den Eeckhout, Willy
Van der Stockt, en Paul Van
Gijseghem. Vermelden we nog
dat de klub twee scheidsrech
ters in haar rangen telt name
lijk; Gaston Schuteyzer en Eu-
geen De Troyer. Oranja stond
twee talentrijke jeugdspelers af
aan tweede klasser Eendracht
Aalst. Dirk Baten en Filip Hen
derickx. De betrachting van
Oranje Erpe zal zonder enige
twijfel zijn. In het seizoen
1978-1979 het tienjarig be
staan met de promovering te
kunnen vieren. J.V.H.
De Erpse Kloostergemeenschap maakt deel uit van de
^•Kongregatie der Zusters van Marie en Jozef, gesticht door
'«kanunnik Van Crombrugghe, principaal van het Aalsters
bisschoppelijk Kollege. Te Geraardsbergen stichtte hij de
Broederskongregatie van de Jozefieten te Aalst die van de
Zusters van Maria en Jozef, die later zouden opgesplitst
worden in drieën waarvan een van de «Dames van Maria» is.
ingerichte tehuizen te ver
zorgen en huisvesten. Be
gonnen met een Vlaamse
Kermis in 1930 werd het
vlug werkelijkheid. Ging de
bejaardenzorg gepaard met
een zekere stagnatie in de
onderwijssektor toch wer
den scholen opgericht in de
Bosstraat en op de Hone-
gem. in 1960 kwam er dan
ook een afzonderlijke wijk-
school op Sevecoot.
Heeft het klooster van Erpe
een bewogen geschiedenis
achter de rug, vele facetten
wijzen steeds terug op de
band tussen klooster en de
bevolking.
L.H.
Pastoor Felix Van de Putte
van Erpe vroeg de zusters
om een bewaarschool op te
richten en ouderlingen te
verzorgen. Een huis werd
aangekocht en gestart werd
in 1877 met zusters Pharail-
de, Berlinde, Louise en Lu
cie. Niet allen werd met de
bewaarschool in een leemte
voorzien maar ook was ze
een pion van de katolieke
strategie in de nakende
schoolstrijd.
Gelegenheid om hun belof
te van armoede te volbren
gen was er genoeg want er
was veel gebrek, schraal
voedsel, onvoldoende meu
bilair, weigering gerief.
Zuster Pharailde, te Erpe
geboren, zou de leiding ne
men Berlinde stond in voor
de keuken, Louise zou
trachten een kantschool op
gang te trekken en Lucie
een bewaarschool. Reeds
het volgende jaar waren er
ook een lagere school en
een hospice.
De hervorming van het on
derwijs, gekonkretiseerd in
de wet van 1 juli 1879 be
paalde o.a. dat elke ge
meente een lagere school
moest oprichten, dat gods
dienst geen verplicht vak
meer is en onderwijzers be
noemd worden door de ge
meenteraad. Ook te Mere
was er heftig verzet toen het
lokaal van de zondags
school bestemd was tot
«geuzenschool». Besloten
werd dan ook dadelijk een
inschrijving te doen voor
het bouwen van een nieuw
lokaal op grond- van het
klooster. Drie klassen wer
den gebouwd, een gemeng
de bewaarklas, een klas
voor meisjes en een voor
jongens. Na aankoop in
1880 van een huis met
schuur en stallingen voor
1200 fr kreeg men meer
armslag, vooral dan na de
parlementsverkiezingen van
1884 toe de kansen waren
gekeerd. De jongensklas in
't klooster werd «om beters-
wil» afschaft en de jon
gens trokken dan naar de
gemeenteschool. Vroeger
was er ook reeds het privé
schooltje van Jan Baptist
De Bakker («Naartenze
Wannes»)
Het klooster zelf kreeg het
nog hard te verduren. Bijna
was het door het moeder
huis opgeheven waarop
men slechts na veel aan
dringen terugkwam. Men
zou zich nog enkel aan het
onderwijs wijden en het
«hospice» sluiten: oude
mensen en weesjes trokken
dan naar Mere.
De school, door de overheid
aangenomen, ging nu cres
cendo: een tweede klas in
1895, een derde in 1902 en
een vierde in 1905. Met een
verdiep verhoogd waren er
weldra zes lokalen.
Tijdens de wereldoorlog I
moesten de zusters vluch
ten en verbleven Belgische
soldaten in het klooster. Na
24 dagen vonden de zusters
echter alles ongeschonden
terug.
Na de oorlog kwam er een
kompleks met 4 bewaar-
klassen, zes lagere klassen
en een vierde graad. Voor
het 50-jarig bestaan woedde
in het klooster de tyfus
waarbij vijf zusters aange
tast werden, echter zonder
dodelijke afloop.
In 1927 werd dan plechtig
het half-eeuwfeest gevierd
waarna het aksent vooraf
gelegd werd op de bejaar
denzorg als tegemoetko
ming aan de groeiende ten
dens bejaarden in bijzonder
Uit een «kaféploeg» sproot in 1967 de voetbalklub F.C. Thun-
derbirds Erpe - De start in de «Koninklijk Belgische Liefheb
bers Voetbalbond» betekende dan ook uiteraard voor het
bestuur en spelers een avontuur. De namen van de bestuurs
leden die toen de stap waagden vindt men ook terug in de
huidige bewindsploeg. Altans de meesten.
Met voorzitter Henri Maer- gelegd. In het seizoen 1977-
schalk, tevens de «nonkel» van 1978 meende men een kans op
de spelers, Gustaaf Van
Damme sekretaris en lokaal
houder, Achiel Van Herrewe-
ghe, penningmeester en de be
stuursleden Dominique De
Schrijver, Willy Roeland en
«last but not least» Marcel De
Saedeleer, werd alles in het
werk gesteld om de start in die
splinternieuwe kompetitie niet
te missen. Met de jaren heeft
de klub reeds heel wat kopbre-
kens gehad met haar speelveld.
En ondanks de vele beloften
van het gemeentebestuur zit
men reeds drie jaar zonder ter
rein, dit vooral wegens ver
bouwingswerken - die terloops
gezegd nog moeten beginnen -
aan het vroegere speelveld
«den Halt». Nadat eerst op
«Pinti» werd gespeeld, en
daarna het eigen speelveld op
nieuw in gebruik werd geno
men, moest men toch alweer
naar een nieuw onderkomen
uitkijken. Het terrein aan «de
Halt» stond trouwens wegens
de slechte aflopen meermaals
«blank». Men moest noodge
dwongen uitwijken naar «Sun-
valley» te Bambrugge waar
men nu nog steeds de kompeti
tiewedstrijden moet betwisten
Bij Thunderbirds rijst dan ook
de vraag, voor hoelang nog?
Toch maakt men zi.ch sterk
eens naar de vertrouwde om
geving te kunnen terugkeren
wanneer de terreinen zijn aan-
de kampioenstitel te hebben.
Men beschikte inderdaad over
een degelijk spelerspotentieel
zodat de oppergaai moeilijk
zou kunnen ontsnappen. Men
kreeg echter een berg tegen
slagen te verwerken. Meerdere
spelers liepen immers ernstige
blessures op en moesten zelfs
in het gips. Het reservepotenti-
eel diende dus duchtig te wor
den angesproken. De illusie
werii dan ook spoedig de kop
ingedrukt. De hoop op de eind
zege was spoedig verzwon
den. Een pluspunt voor de klub
is echter dat de kameraad
schap onder de spelers sterker
is dan ooit voordien. Ondanks
het feit dat doelman Jerome
Van den Abeele reeds meer
maals de bal uit zijn netten
moest rapen laat men de moed
zeker niet zinken. F.C. zet zich
steeds met dezelfde overtui
ging en energie in de strijd. In
de verdediging vindt men de
namen terug van Karei De Nil,
André Kuppens, Rudy Buyle,
Albert De Munter en de erva
ringrijke William Geerts die
reeds in 1967 de kleuren van
de klub verdedigde. Geerts mag
men dus als verkleefde klub-
speler tot voorbeeld stellen.
Paars-wit wordt in het midden
veld gechraagd door de Span
jaard Vicente Pedregosa,
Ronny Blanckaert, Reginald
Bonnaerens en vice-kapitein
Frangois D'Haeseleer. De aan
val wordt doorgaans samen
gesteld door Eddy Marckx,
Jean Pierre De Schrijver,
trainer Emie Roeland en Mare
Keymeulen tevens aanvoer
der. Met deze formatie meent
men in de loop van deze kom
petitie nog een paar ophefma
kende rezultaten te kunnen
verwezenlijken. Voor het vol
gende seizoen hoopt men
vooral niet door pech ach
tervolgd te worden en op eigen
speelveld de titel te kunnen
verwerven.
J.V.H.
In Erpe met zijn 4700 inwoners heeft men altijd veel belang
gesteld in het onderwijs en in al wat er betrekking mee had.
De vroegere gemeente beschikt dan ook over scholen van
allerhande slag.
Gemeentescholen zijn er
zelfs twee want de vroegere
leke gemengde vrije school
van de wijk Honegem werd
door het gemeentebestuur
op wens van de inrichtende
macht overgenomen, zodat
ze samen met die van het
Centrum een duo vormt,
een niet zo alledaags feit in
een gemeente van toch be
perkte omvang.
He* klooster heeft een vrije
school voor meisjes met
daarbij een kleuterschool.
Op de wijk Bossestraat,
langs de overkant van de
Gen'sesteenweg, was er
vroeger enkel een kleuter
tuin maar daar zijn nu de
eerste twee graden van de
basisschool bijgekomen.
De wijk Sevecoot heeft ook
een vrije school maar dan
alleen voor kleuters.
Ook het rijksonderwijs is te
Erpe present met een rijks-
lagereschool sinds een
tien-al jaren en naderhand
ook een BLO-school.
De experimentele onkon-
formistische school «De
Weide» vindt men er even
eens alhoewel dan uiteraard
met een beperkt aantal leer
lingen.
In beide gemeentescholen
zijn momenteel nog drie
klassen en op de wijk Ho
negem zijn er bovendien
twee kleuterklassen.
L.H.
Vanaf 1970, de voorlaatste verkiezing vóór de fusie, Kent
men in de gemeentepolitiek van erpe de nationale partijen.
Voorheen waren er wel eens «Gemeentebelangen» of «on-
afhankelijken».
Was de verkiezingsperiode in vroegere tijden vaak kleurig
en rumoerig waarbij er zelfs met échte ezels werd op
uitgetrokken, de laatste tijd bleven de dergelijke esbatte
menten liever weg alhoewel de strijd zeer hevig en vaak
pikant bleef en het soms op enkele tientallen stemmen aan
kwam om de uiteindelijke beslissing te forceren.
We keren even terug tot de
periode na de wereldoorlog
en zien in 1946 de CVP vijf
zetels behalen, de PVV vier
en de «gemeentebelangen»
'wee. Een koalitie werd ge
vormd door CVP en ge
meentebelangen en Louis
De Smet werd dé^ eerste
burgemeester verkozen na
de oorlog. Hij zou ten ande
re deze sjerp tot bij de dood
blijven omgorden.
In 1952 was er de lijst «ge
meentebelangen» niet meer
en haalde de CVP zeven ze-
iels tegen vier voor de PVV
waarbij de burgemeester
dan mei enkel zijn partij
over een komfortabele
meerderheid beschikte.
In 1958 bleef de meerder
heid dezelfde al haalde de
PVV vijf zetels en de CVP
zes, uiteraard weer met bur
gemeester Louis De Smet.
[n_ 1964 kwamen CVP en
PVV voor wat de zetelverde
ling betreft op voet van ge
lijkheid, elk met vijf zetels
en zat onafhankelijke Jans
sens «op de wip». Door de
koalitie van deze onafhan
kelijke met de CVP werd
Louis De Smet terug bur
gemeester doch hij zou in
"deze periode sterven. Weer
moes- een kandidaat-bur
gemeester worden voorge
dragen en deze maal hield
Janssens het met de PVV
zoda- Frangois Prosper De
La-, de huidige burge
meester, de sjerp mocht
omgorden voor ruim twee
jaar.
In 70 haalde PVV zes zetels
doch moest het afleggen te
gen de koalitie van CVP met
vijf zetels en BSP met twee
ze-els waarbij de zoon, Luc
De Smet, nu burgervader
van Erpe werd.
De laatste verkiezingsperi
kelen in de fusiegemeente
Erpe-Mere liggen nog vers
in ons gebeuren. Frangois
Prosper De Lat die we in het
gemeemehuis te Mere druk
bezig vonden net vóór een
zi"ing van het Kollege werd
nu burgemeester van de
nieuwe ent iteit
Oud-burgemeester Luc De
Sme- was bij onze komst
juist op winiervakantie ver-
rokken en Paul De Lal kon
den we, niettegenstaande
herhaalde pogingen, niet
thuis vinden. Hij is blijkbaar
een «very bizzy man».
L.H.
De Tunderbirds (SJ)
