«DE STROHALM»
STROMUZIEK VAN
ERPE-SEVECOOT
VELDWACHTER
OSCAR VAN
CAUTER: MENSEN
HELPEN NAAR DE
GEEST VAN DE WE
PASTOOR HIEL:
«ZIELEZORG VOLGENS DE REGELS...
16 - 24-2-1978 - De Voorpost
De wijk «Sevecoot», nu door de nieuwe baan nog meer afgesneden
van het Centrum dan voorheen, is steeds tuk geweest op enige
zelfstandigheid. De buurt leefde om zo te zeggen op zich zelf. Ook
qua ontspanning, misschien daar vooral.
enigszins veranderd. De groep
Na de eerste wereldoorlog, naar
onze zegsman Adolf Vermeiren
vertelt, waarschijnlijk rond
1921, ontstond op de wijk «Het
Stromuziek van Erpe». Folklori-
sische groep uitgedost in het
vroegere typisch boerenplunje
met uiteraard voor de mannen
de strohoed, de rode bollenzak-
doek om de hals, de blauwe
boerenkiel met streepbroek en
voor de vrouwen een dito
zakdoek maar dan op het hoofd,
een witte bloese met zwarte rok.
werd vooral gespeeld bij kermis
sen. wijkfeesten en ook buiten de
gemeente op aanvraag. Was er
teveel tussenruimte tussen de
optredens dan stapte men er zelf
maar eens op een doodgewone
zondag op uit. 't Was immers
voor de leute als écht volksver
maak zonder enige artistieke
pretentie.
In de pas verschenen publikatie
«Zo was Erpe» vinden we een
foto van het toenmalige «Stro
muziek» terug met foto's van
enkele pioniers als Alfons Stan-
daert. A. Van Impe, Petrus
Coppens, Honoré De Schutter.
Frans Lanckman, René Moe
renhout, Achiel De Ras en
Arthur De Sutter.
Bij het uitbreken van de tweede
wereldoorlog, wanneer zóveel
stil viel, scheen ook het stromu
ziek ten dode opgeschreven. Uit
met feesten!
Na de oorlog was alles zo een
beetje veranderd, kwamen er
andere interesses en andere
behoeften en was de status van
de vroegere «stromuzikanten»
scheen voorgoed opgedoekt, de
instrumenten hingen aan de
haak of waren stuk, het volksle
ven op de wijk werd minder
intensief.
Kwam dan 1975 met de viering
van de eeuweling Tistje Nei-
rinckxdieernu ondertussen 102
werd. Een stoet werd gepland en
gevraagd werd dat elke wijk iets
zou presteren, liefst iets folklori-
stich en zo mogelijk in verband
met de wijk zelf.
De herinneringen der ouderen
aan het «stromuziek» werden
wakker; de jeugdigen traden
dadelijk geestdriftig toe en wat
gebeuren moest gebeurde: na
meer dan 35 jaar inaktiviteit
werd het stromuziek herboren
onder de naam «De Strohalm».
Voor het ogenblik bestaat de
groep uit 25 spelende leden plus
een groep dames. Om de
veertien dagen wordt in het énig
kafee van «Sevecote», bij Julien
U vette, «gerepeteerd».
«Solfège» is voor de spelers totaal
onbekend maar wel hebben ze
allen een goed muzikaal gehoor
gepaard aan een sterke ritmiek.
En vermits ze geen «noten»
kunnen lezen, laat staan zingen,
gaat het via bandopnamen. Zo
wordt een nieuwe mars bvb
verschillende malen op de band
afgedraaid en zingen of liever
gezegd neuriën, de spelers de
melodie mee. «Blazen» komt er
niet bij te pas want het zogezegd
«fluitje» met vibrerend mem
braan dat erin zit geeft alleen
door de trilling reeds de toon.
Een lid van de -De Strohalm- demonstreert een nieuw instrument (SJ)
De Strohalm in aktie tijdens de kermis op de Bossestraat te Erpe (SJ)
Wél moet men uiteraard juist
zingen wil men een mooi effekt
bekomen dat zich onderscheidt
van gewoon zo maar lawaai.
Tot hiertoe zong iedereen het
zelfde, allemaal de melodie.
Adolf Vermeiren wil daar nu
echter verandering in brengen
en liet een paar échte muzikan
ten een bandje opnemen waarbij
de tegenzang primeert zodat die
«tweede stem» nu eerstdaags, na
veel oefening, ook aan bod
komt.
En de speeltuigen? Ja. die maakt
men zelf. Maurits Van de Wiele
vervaardigde er zo reeds een
dertigtal en ook een paar andere
leden maakten hun eigen «in
strument». hetzij een trompet
groot model dan), een klarinet
(met wasspelden eraan met
plastiek lepeltjes als sleutels),
saxofoons(met allerlei kunst- en
vliegwerk) en ook de zware
bombardon. Komt daar uiter
aard nog het slagwerk, helemaal
met stro bekleed, bij.
De instrumenten worden ge
maakt uit draad of elektriciteits
buis en eens de armatuur in orde
moet het geheel met rogge- of
haverstro worden overtrokken.
Dit stro wordt dan eerst wel
gezamenlijk meteen viertal man
gevlochten want dat is wel een
hele karwei.
«De Strohalm» luistert in Erpe
menige plechtigheid op, gaat
mee in karnavalstoeten en trok
nog onlangs naar Viane voor een
liefdadigheidsoptreden ten
voordele van gehandikapten.
Een souperen een reisje horen er
eveneens vanzelfsprekend bij.
Stromuziek dateert nog uit de
periode dat de mensen niet
genoeg geld hadden om zich een
écht muziekinstrument aan te
schaffen en het dan maar met
een uit stro dienden te stellen.
Als folkloritische groep behoudt
een dergelijke groep ongetwij
feld zijn waarde. Gehoopt wordt
ook steeds op nieuw bloed in de
groep.
Wie er interesse voorvoelt melde
zich bij Adolf Vermeiren. Seve
coot 1 (kledingzaak «Avec») te
Erpe.
L.H.
En niet eerst naar de letter, de letters komen pas later. DatL,
zowat het beeld dat de veldwachter van Erj an
(nu van Erpe-Mere), van zichzelf achterliet toen de deur v 0c
zijn oude, stemmige woning te Mere - je valt er met de deten
dadelijk in de «schone plaats» - achter ons dichtviel. Hij we» e(
niet graag gefotografeerd, zodat medewerker S.J. er een rf ei(
pro deo had opzitten, en onze lezers het zonder «fysiek beel
moeten stellen van deze veldwachter die in zijn beroep e
jeugddroom in vervulling zag gaan.
Jong en oud helpt bij het kuisen van de strohalmen die zullen gebruikt
worden voor het vervaardigen van de stromuziekskes (SJ)
Want wat duidelijk uit ons ge
sprek naar voren kwam, is het
feit dat veldwachter Van Cauter
zijn werk met overgave ver
richt. Hij doet het niet vanzelf
sprekend, maar met een hart
onder zijn uniform. Hij wijst je
om kwart vóór zes niet op het
uurwerk, dat om zes uur de
dienst afgelopen is, om het zo
eens uit te drukken.
De bevoegdheid van een
veldwachter luidt officieel: «of
ficier van gerechterlijke politie,
agent van de administratieve
orden en agent van de open
bare macht». In hoedanigheid
van gerechtelijke politie hangt
hij rechtstreeks af van de Pro-
kureur des Konings.
Hij is gelast, zo gaat het wet
boek van Strafvordering verder,
met het waken op de bewanng
van eigendommen, de oogsten
en de vruchten van de grond...
vast te stellen de overtredingen
en wanbedrijven die als onder
werp hebben het Landelijk- en
Boswetboek, tevens de inbreu
ken op de jacht en de vis
vangst..
In de hoedanigheid van officier
van de gerechtelijke politie
zoekt hij de overtredingen op,
op de wetten en politieregle-
menten... volkomen onafhan
kelijk van de burgemeester en
de politiekommisaris, hande
lend onder toezicht van de Par
ketten... de Prokureur des Ko
nings, zijn substituten en de
Pastoor Hiel van Erpe, kwam ons voor als gematigd-optimist
wat het zieleheil van zijn parochianen betreft. Met de nadruk
dan op «gematigd». Want als men het deelnemen aan de
zondagsmis als barometer neemt, gaat slechts 1/3 van Erpe
ter kerke, de rest - 2/3 - wordt nooit bereikt of gaat elders zijn
zondagsplicht vervullen, vooral naar Aalst (St.Anna) dat dich
terbij ligt voor de wijk Onegem.
in november 1967 werd pas- dat de mensen er de kerk goed
gezind zijn. Maar ook vindt hij
dat er toch een tamelijk grote
onverschilligheid tegenover die
kerk bestaat (slechts 575 tot
700 mensen gaan 's zondags
naar de mis). Pastoor Hiel is
geen liturgist. Wel komt hij op
voor alles wat de Kerk voor
schrijft. Daarin is hij zeer mee
gaand: «ik heb gehoorzaam
heid beloofd». maar van bui
tenissigheden wil hij niet weten
Dat houdt men niet uit;...»
Hij wordt geholpen door een
onderpastoor, Gilbert Patho.
Om het jaar wisselt men van
«wijk», dit om bij alle Erpenaren
aan huis te kunnen komen:
«Brave mensen die ik allemaal
graag zie, hoewel ze toch niet
allemaal even godsdienstig
toor Hiel, komende uit
gem, te Erpe als zieleherder
aangesteld. Hij is een klasge
noot geweest van Monseigneur
Van Peteghem. In 1940 wer
den ze samen priester gewijd.
Elk jaar komt die klas trouwens
nog samen. Meer dan één foto
van de Gentse bisschop prijkt
op het bureau van Pastoor Hiel
waar allerhande paperassen
door elkaar heen op afwerking
wachten. Pastoor Hiel loopt
duidelijk niet hoog op met ad
ministratief werk. Hij zat er eer
der met tegenzin aan bezig:
«Cijferwerk. Eigenlijk moest de
Kerkfabriek dat doen».
Met zijn meer dan 4.700 in
woners heeft pastoor Hiel in
Erpe zijn handen vol. Hij vindt
onderzoeksrechters kunn^aj
hun bijstand eisen. Als
van de administratieve ör<f*
staan zijn evenwel onder h
gezag van de burgemeesl
«tot uitvoering van de wetten
reglementen van politie, alsoer
waken zij op de naleving van 1
goede orde en rust in de
meente... In hoedanigheid vi
agent van de openbare mac,e
houden zij aan, iedere perso$e
die betrapt wordt op het«Fan
daad... maar met het recht f^al
ten vast te stellen... wel keni^ch
te geven van hetgeen zij v< ;en
nemen...
fain
Zo ziet men dan meteen in >v<
ficiële bewoordingen het weL/i,
dat veldwachter Van CauterJ
Erpe te doen had, en nog
doen heeft in Groot Erpe-Meij"e
waar zijn bevoegdheid nu )ve
het ganse grondgebied is i
gebreid. Voegen we daar n
enkel aan toe dat een ve
wachter door de gouvernc
wordt benoemd (en afgezc *rc
Uiteraard geeft de gemeenl ne
raad hierin wel het doorslaggiar
end «advies». öar
Over Erpe zelf sprak vellue
wachter Van Cauter zich uiti\nc
een «rustige gemeente wjjje
geen misdadigheid voorkom j,
Een verstedelijkte gemee%pr
met nog een sterk landelijk Ivini
rakter. ledereen kent er iedq
een». De veldwachter ook. 2
funktie is een vertrouwensfui
tie die zich zeer dicht bij de t
volking afspeelt. De veldwac
ter hoort veel en weet ve
Voor duizend-en-één ding
vraagt men zijn hulp in. Vc
komt men immers bij Lu
veldwachter aankloppen
feite is hij 24 op 24 uur besch Var
baar. Hij «klopt» zijn diensturmo
niet. Hij kan dus zijn werk vc zei
een groot stuk zelf regelc me
Waarbij veldwachter Van Ca
ter de nadruk legt op het vc en
trouwen in de mensen: «met ten
mensen praten lost meer (gel
dan dadelijk naar het boekje bei
grijpen Ik ben ervoor de zak V;
in der minne te regelen...» kjn
Veldwachter Van Cauter j!er
ook duivenliefhebber. Zomi
voor het plezier Wedstrijd T'
hoeven voor hem niet. Het p
zier van het duiven kweken v< £e!
staat. Een hobby moet e
hobby blijven. Dertig tot vijfe
dertig duiven fladderen rond ar
hem. Dat is genoeg.
uiil
Een andere hobby, maar ec Zo
zeer belangrijke voor vekjger
wachter Van Cauter is h
jeugd-verkeerspark dat same <je
met veldwachter Verlackt boi
Roger Sergeant werd opgèV0|
pac
richt, zowat tien jaar geledec
Roger Sergeant is ondervoo
zitter van de «Vereniging vcx
ouders ter bescherming van c
kinderen op de wegen». 9
Het «verkeerspark van het Rifloc
der Vrouw», dat kinderen prak 9ra
tische verkeersopleiding ver
strekte, werd door dit driet
opgekocht. In samenwerkir Di'
met de gemeente, die alt*! °P
haar steun verleende, en me
de rijkswacht richtte men dal de
wedstrijden in voor school Vei
n l l - gaande jeugd. Resultaat: he
De kerk van Erpe met op de voorgrond een beeld van Jozef De Somer (SJ) minste aantal verkeersongevl lig<
zijn. Ik kan maar pogen ze te segem en nu sinds 196/ pas- len in Erpe-Mere waar kinderé
toor te Erpe. Hij werkt nog hard,
Adolf Vermeren, manusje doe alles bij de Strohalm (SJ)
Pastoor Hiel (SJ)
begeleiden Daarvoor zijn wij
er trouwens...»
De scheidingslijn van de twee
«wijken» in dg parochie ligt in
de Molenhoek. Maar buiten dit
zielezorgswerk, is pastoor Hiel
nog proost van de gepensio
neerden, van het ACV (plaatse
lijk) en van het ACW (geweste
lijk).
Pastoor Hiel was, nadat hij in
1940 nog gauw werd gewijd
vóór de oorlog uitbrak, 10 jaar
subregent in Geraardsbergen,
14 jaar onderpastoor in Over-
boelare, 5 jaar pastoor in Res-
hoewel een hartaanval hem
een paar jaar geleden aan
maande zijn aktiviteiten wat te
matigen.
Eén van zijn wensen was ver
der nog dat een brochure kan
uitgegeven worden, waarin alle
parochiale gegevens van het
ganse grondgebied waren op
genomen, om die in alle huizen
te verspreiden, zodat de inwo
ners een duidelijker beeld over
de mogelijkheden en aktivitei
ten op hun parochie zouden
krijgen.
W.L.
bij betrokken zijn. Een toon Do
beeld van verkeersveiligheic bei
Het park staat ter beschikkinj Ne
voor alle scholen. Altijd ka
men rekenen op de medewet na;
king van het gemeentebestuu Ver
en de rijkswacht (wegenpolitie jje
Erpe en Mere werkten altijl
samen op dit gebied. De bevol Qe
king staat er zeer positief te
genover. En uiteraard ook te
genover de veldwachter Va
Cauter, een graag geziene fr
guur in Erpe-Mere naar we
ders ook hoorden.
W.L
