ILAAMS KAMERORKEST VAN BRUSSEL OOGST ALLE LOF
TWEEDE LEERLINGENAUDITIE MUZIEKAKADEMIE AALST
«LE SEXTUOR A CORDES DE
PARIS» TE AALST
Filmklubs klubfilms
De Voorpost - 24-2-1978 - 9
tót optreden van het Vlaams Kamerorkest van Brussel, dat vorige vrijdag plaats vond in de
Bstzaal van het klooster te Mere is uitgegroeid tot een artistiek sukses. Onder de kundige
ding van dirigent Arie Van Lysebeth (afkomstig uit onze streek) wist het ensemble ons te
gasten op talrijke muzikaal hoogstaande momenten. Reeds vroeger maakten we kennis
t dit ensemble. Het tekende immers voor een optreden in het Pro Arte konsertseizoen van.
rig jaar. Hadden we dan enige kritiek op de uitvoering van een werk van Suk, dan wordt deze
niet gedaan door de lovenswaardige uitvoering van vrijdag laatstleden. Ook musici kennen
jede en minder goede dagen.
We waren blij verrast toen we
ties. Op schitterende wijze wis
ten Van Lysebeths musici «Drie
stukken» opus 57 van de Belgi
sche toondichter Vic Legley te
verdedigen. Vic Legley werd
geboren te Hazebrouck (Frans
Vlaanderen) in 1915 uit Belgi
sche ouders. Hij deed zijn mu
ien dat het konsert aan-
itte met een symfonie van
I.A. Mozart. (Nr. 33 in B KV.
19). Het heeft echter niet mo
rn zijn. Wegens ziekte van
ikele orkestleden kon dit werk
lijtig genoeg niet uitgevoerd
len. In ruil daarvoor kregen
echter twee andere werken
«•geschoteld: de Sinfonia nr.
in sol van Joseph Haydn en
it concerto voor strijkers in t;e
tin van Vivaldi,
it werd een overtuigende in-
Haydn werd gespeeld op
ig-virtuoze wijze, vol natuur-
Jke musiceerdrift. Geen onno-
üge ingrepen in het noten-
k fceeld, maar een spontane
jvergave aan deze ongekom-
llekseerde, totaal op zichzelf
staande «muziek om de mu-
ziek». Mooi klonk het gevoel
volle middendeel, een Sicilia-
no, voor strijkers alleen, waarin
de violen in het laag-midden
ers egister prachtig werk lever
den.
'e v In een gans andere sfeer raak-
7^ ten we met Vivaldi. Van de
:n goedmoedige Haydn naar de
e druk doende Vivaldi is een hele
stap. De kompositie op zichzelf
3kon ons minder boeien: Vivaldi
moet die zo uit de mouw heb-
al ben geschud. Welbekende cli-
3n< chés doorliepen het ganse
werk. Een te vroege inzet niet
te na gesproken verdedigden
de uitvoerders het werk met
brio, Bijzonder treffend was de
volgehouden spanning in het
n*|langzame middendeel; in dit
geval slechts een overgang,
een brug, bestaande uit kaden-
P^zen, tussen beide hoekdelen.
nI Jozef Spira was solist in het
otf Concerto in re klein voor viool
en orkest van Giuseppe Tarti-
Het Vlaams Kamerorkest Je gast van het DaviJsfonds te Mere (SJ)
bewegingen brengen geen op
timisme met zich mee Als so-
ni. Tartini is de komponist van
de beruchte «Duivelstrillerso-
nate» voor viool. Zelf violist
komponeerde hij om en bij de
honderdveertig concerti voor
zijn instrument. Vele van die
werken bevatten dankbare,
maar niet steeds gemakkelijk
uitvoerbare passages. Sterk
emotioneel van inhoud was het
re klein concerto dat door Jozef
Spira en het Vlaams Kameror
kest van Brussel werd uitge
voerd. De eerste beweging (op
het programma foutief als alle
gro gestempeld) is in tegenstel
ling tot wat gebruikelijk was bij
die tijo niet snei en virtuoos,
maar langzaam en drukkend
Ook de twee daaropvolgende
list kon Jozef Spira ons niet ten
volle overtuigen. Toch wist hij
zijn partij op aanvaardbare ma
nier te verdedigen: zijn een
voud in voordracht kwam er
gens het werk ten goede, want
al te vaak vergeet men de mu
ziek wanneer een solist aan vir
tuoze hoogdravendheid al te
veel belang hecht. Misschien
was Spira iets te weinig virtu
oos, maar dit werd ruimschoots
gekompenseerd door een
sympatiek aandoende vertol
king..
Het tweede deel van het optre
den was volledig gewijd aan
meer hedendaagse komposi-
ziekstudies aan het Koninklijk
Muziekconservatorium van
Brussel. Onderricht in komposi
tie kreeg hij van Jean Absil. Vic
Legley was lange tijd altviolist
in het Belgisch Radio-orkest.
Als programmator en hoofd van
de dienst «Ernstige muziek»
(B.R.T. Derde programma) ver
richte hij bijzonder waardevol
werk. Tevens als harmoniêle-
raar aan 's lands hoogste mu-
ziekonderwijsinstelling, de Mu
ziekkapel Koningin Elisabeth
en aan het Brusselse konserva-
torium wordt hij onverbloemd
geprezen.
Als komponist bekleedt hij een
onomstootbare plaats in de
eerste regionen. Belangrijke
werken van hem zijn de derde
symfonie en de «Stalen Ka
thedraal». De enkele werken
die we van Legley kennen
boeiden ons steeds door hun
ongewone ekspressieve
kracht. Zo ook wist de meesle
pende vertolking van de drie
stukken opus- 57 door het
Vlaams Kamerorkest ons ge
loof in de muziek van Legley te
verstevigen. Enkele schoon-
hiedsfoutjes terzijde gelaten
kunnen we spreken van een
uitvoering die de kompositie
alle recht liet wedervaren. On
vergetelijk mooie momenten
werden bereikt in het tweede
stuk. een hymne in gaande be
weging.
Een bijzonder dankbaar werk
voor strijkersensemble is de
«Simpte Symphony» van Ben
jamin (voor de vrienden Ben)
Britten. We hoorden dit werk
meermaals uitvoeren door ver
schillende gezelschappen en
eens te meer moeten we toe
geven dat ook Arie Van Lyse
beth en zijn orkest voor een
hoogstaande uitvoering wisten
borg te staan. Tamelijk snel,
vergelijken bij andere interpre
ten, werd het tweede deel, play-
full pizzicato, genomen. Echter
niet te snel, want de komponist
geeft als tempoaanduiding:
presto possibile!
Het konsert werd besloten met
«Roemeense volksdansen»
van Bela Bartok. Ook hierin
kwam de kwaliteit van het uit
voeringsapparaat de muziek
ten dienste: orgelende blazers
(mooie hobo van Louis op het
einde), evenwichtige balens bij
de strijkers (hoorde u de vele
mooie cello-passages?) stop
den borg voor een ten volle ge
nietbare muzikale avond. Het
feit dat Arie Van Lysebeth twee
kontrabassen in zijn orkest
voorziet (doorgaans neemt
men in een kamerorkest ge
noegen met één) droeg onge
twijfeld veel bij aan de volle
klank van het ensemble.
Dit konsert, ingericht door het
Voor de tweede maal dit schooljaar brachten leerlingen van
de Stedelijke Muziekakademie de resultaten van hun werk (en
dat van de leraars) naar voor. Dit op donderdag 16 februari
laatstleden in de feestzaal van het stadhuis te Aalst. De aard
van dergelijke optredens brengt met zich mede dat de toe
hoorder meer dan twee uur lang vastgekluisterd zit en vaak
minder aangenaam klinkende tonen moet inkasseren. Ook
ditmaal zouden we deze kritiek (als je het zo noemen kunt)
kunnen uiten, maar het moge gezegd worden: bepaalde leer
lingen maakten zo'n goede indruk dat we er de minder aange
name kanten graag bijnamen. Het zou ons te ver leiden om
elke prestatie afzonderlijk te gaan beschouwen en-of beoor
delen. De verschillende leeftijden der leerlingen in acht ge
nomen zou ons oordeel alles behalve objektief kunnen zijn.
Derhalve onthouden we ons van namen noemen, hoezeer de
lust ons ook bekruipt om enkelen langs deze weg te feliciteren
en aan te moedigen de ingeslagen richting te volgen.
Laten we het houden bij enkele Bartoks Mikrokosmos. Tevens
Davidsfonds Mere zal ongetwij- zont der enthousiaste toe
fels hebben bijgedragen tot een hoorders,
verrijking van de muzikale hori- Andre De Groeve
KFL
Op donderdag 2 maart om 20 u gaat in de Kollegezaal aan de
Pontstraat nr. 11 de film «SUNDAY, BLOODY SUNDAY», van John
Schlesinger. In deze 110 minuten durende produktie treden vol
gende akteurs aan: Glenda Jackson (Alex), Peter Finch (Daniel),
Murray Head (Bob Elkin), Peggy Ashcroft, Maurice Denham, Vivian
Pickles, Frank Windsor en Bessie Love
John Schlesinger werd te Londen geboren op 16 februari 1925. In
zijn jeugd ontwikkelde hij een ongewone belangstelling voor
goochelen, maar zijn ambitie was architekt worden, iets waar niet
veel van terecht kwam toen de oorlog uitbrak en hij werd ingedeeld
bij de afdeling ontspanning om zijn goochelkunst in revues voor de
militairen te tonen.
Na de oorlog studeerde hij aan de Oxford University. Hij sloot zich
aan bij de «Dramatic Society» en bij een eksperimentele teater-
groep waarmee hij in het midden-westen van de Verenigde Staten
rondreisde, Op de universiteit kreeg hij belangstelling als filmer. Hij
realiseerde als amateur daar dan ook zijn eerste korte produkties.
Bij de BBC kreeg hij een aanbod om free-lance te werken in het
programma «tonight». Dat resulteerde in een leidende funktie voor
een andere BBC-reeks «Monitor», waan/oor hij talrijke dokumen-
taires maakte. Bij de BBC maakte hij trouwens nog andere opmer
kelijke werken, maar het was met zijn korte film «Terminus» (1961)
over een dag in het Waterloo Station te Londen dat hij internatio
naal bekend raakte. Producer Joseph Janni, die ook voor de nu
vertoonde film tekende, gaf hem destijds in zijn film «A Kind of
Loving» (1962) een kans. Deze film behoort nu nog tot de beste
produkties van wat in de filmgeschiedenis bekend staat als de
«Free Cinema» Sindsdien filmt hij onafgebroken. Hij heeft niet
zoveel films achter zijn naam staan omdat hij ze altijd zeer minu
tieus voorbereidt en zich nogal afhankelijk opstelt in de keuze van
zijn onderwerpen. Van hem zijn o.a. «Billy Liar» (1963), «Sunday,
Bloody Sunday» (71), «Darling» (65), «Far from the madding
crowd» (67) en «Midnight Cowboy» (69).
Karaktenstiek voor het werk van Schlesinger is de verandering in
de kontinuiteit. Centraal in zijn werk staat de mens wiens droom
stukvalt tegen de muur van de realiteit: de wanhopige mens die
leeft in een kleinburgerlijk en banaal milieu ener zich uit de konven-
tie poogt los te werken zonder echter met dit milieu volledig te
breken, in de hoop zich een geluk zonder kompromissen te kunnen
verwerven.
Naast zijn medewerking aan de Olympische Spelen film (Visions of
Eight» (73), draaide hij in 1974 «The Day of the Locust» een
gedeeltelijk mislukte afrekening met Hollywood en met alles wat
met Hollywood te maken heeft.
Zijn tot nu toe laatste film «The Marathon Man» dateert van 1976, het
is de verfilming van de bestseler van William Goldman. Deze film is
een ijskoude, keiharde en wrede triller met op de achtergrond
verwijzingen naar schuldgevoelens, angst en paranoia.
Over het verhaal van de film «Sunday, bloody Sunday», die de KFL
op 2 maart e.k. op het Scherm brengt, het volgende:
Alex, een gescheiden vrouw van in de dertig^ verslingert zich op
Bob Elkin, een jongeman van bij de twintig, "die een verhouding
heeft met dokter Daniël Hirsch, een man van een eind in de veertig.
Alex weet hoe de situatie is, alsook de dokter Bob wisselt zijn
week-ends af met nu eens naar Daniël te gaan, en dan weer naar
Alex. Wanneer hij bij Alex is verlangt Bob naar Daniël. Is hij bij
Daniël dan begeert hij Alex te bezitten. Maar beide oudere mensen
voelen wel dat Bob hen niet de liefde schenkt die zij van een
liefdespartner mogen verwachten. Daardoor ontstaan er soms
kleine twisten, onuitgesproken verwijten zodat Bob, die van zijn
vrijheid houdt, die dubbele druk niet langer kan dragen en (vooreen
tijdje vertrekt naar Amerika.
algemene beschouwingen.
Vooreerst wijzen we op het feit
dat relatief veel moderne wer
ken door de leerlingen werden
uitgevoerd. Qua moeilijkheids
graad zijn deze komposities
niet te onderschatten en tevens
heben ze nog de bijkomende
inhoudelijke kompleksiteit.
Voor een Degaafd leerling is 't
gemakkelijker een doodge
wone etude te verdedigen dan
pakweg een onderdeel van
wordt in moderne werken (of
études) veel meer gebruik ge
maakt van ekstreme registers,
wat ongetwijfeld bijdraagt tot
betere kennis en grotere be
heersing van het instrument.
Hiermede willen we geen plei
dooi houden voor het heden
daagse, maar enkel er op wij
zen dat dergelijke keuze niet
ongegrond is Misschien had
den sommige toehoorders
zoon- of dochterlief meer be-
Nog jong en toch al goed spelen in het publiek (EL)
Tweede leerlingenauditie in het stadhuis (EL)
Binnenkort krijgen onze muzikale fijnproevers opnieuw een koncert
ttngeboden om duimen en vingers enz Eens te meer zijn het de
fto Arte-mensen die er voor zorgden dat we op maandag 6 maart in
de Feestzaal van het stadhuis te Aalst de gelegenheid hebben -Le
fcxtuor a cordes de Paris- te beluisteren. Twee violen, twee altos en
•wee celli brengen muziek van Luigi Boccherini (Sextet nr. 3),
Bohuslav Martinu en Johannes Brahms (opus 18 nr. 1).
Het koncert gaat door in samen- het enigszins spijtig aan'het ver
werking met BRT 3. Ondanks de maardc jeugdkoor -Concinite- dit
«topvolle verwachtingen die we konccrtseizoen te moeten missen
Voor dit optreden koesteren doet Pro Arte plande een Kerstkonccrt,
vattelijke muziek horen voor
dragen. Vergeten we echter
niet dat een grondige en een
verantwoorde opleiding op de
eerste plaats dient te komen.
Alles bij elkaar werden in die zin
mooie resultaten bereikt.
In zijn inleidend woord wees de
heer Martin Hutsebaut op het
feit dat ook in lichte muziek en
jazz de mogelijkheid bestond
om op hoog niveau te musice
ren. Daarmede zijn we het
eens. Het werd bewezen door
het Harmonieorkest dat die
avond voor het eerst optrad.
Het ensemble werd gevormd,
en staat onder leiding van de
heer Verstraeten. Er werd werk
gespeeld van Osterling, Guy
Duijck, Lloyd Weber (Jesus
Christ Superstar in een bewer
king van Willy Hautvast) en
Burt Bacharach (in bewerking
van John Cacavas).
De heer Verstraeten bereikte
prachtige resultaten met zijn
tamelijk uitgebreid ensemble,
maar ons inziens was het op
treden allerminst gepast bij een
leerlingen-auditie als deze. De
ruimte van de stadsfeestzaal,
evenals onze oren verdroegen
moeilijk het ontketende ge
weld. Niettemin konden we
vaststellen dat de uitvoering op
niveau was. De heer Verstrae
ten wist ook zorgvuldig het
evenwicht tussen de verschil
lende instrumentengroepen te
behouden. Nergens klonken
houtblazers schril en snijdend
(vele harmonieorkesten be
zondigen zich daaraan); trom
petten overstemmen nergens
het geheel. Dit getuigt van een
vakkundige aanpak.
Graag krediet aan het nieuwe
orkest, maar liever zouden we
hen dan beluisteren in andere
omstandigheden.
Aan allen die instonden voor
het welslagen van de avond,
nogmaals onze gelukwensen
voorde bekomen resultaten; al
leen vonden we het spijtig dat
vanwege het schepenkollge
geen enkele afgevaardigde
was komen opdagen.
André De Groeve
dat echter wegens ziekte van de
dirigent Karei Aerts niet kon
doorgaan. Ter vervanging werd
een lentekoncert met dezelfde uit
voerders voorgesteld. Helaas, de
dirigent is nog steeds ernstig ziek,
zodat Pro Arte slechts later op dit
uitmuntend gezelschap een beroep
zal kunnen doen. Hopelijk zal dit
volgend jaar het geval zijn. Het
onverwachte wegvallen van dit
koncert brengt echter de mensen
die zich een abonnement voor dit
seizoen aanschaften in diskrediet.
Daarom eccft Pro Arte als restitu
tie ofwel een abonnement voor de
volgende cyklus aan extra reduk-
tieprijs, ofwel een gratis kaart
voor het Concinite-koncert. Daar
toe dienen ze hun abonnement,
met naam en adres terug te bezor
gen op 6 maart ofwel op te sturen
naar Mevr. Van Wilder-
Broeckaert, Bauwensplein 1, bus
3, 9300 Aalst.
Nog even terugkomen op het kon
cert van 6 maart. De toegangsprijs
bedraagt 150 fr. voor jeugd en
plus-dric-pas wordt het (slechts)
75 fr. Kaarten kunnen bekomen
worden bij Kunstambachten Ro-
semarijn. Rozemarijnstraat 7 te
Aalst en op telefoon 053-77.65.51
van L. Coppens-Dierick en 053-
21.49.92 van K. Van Wilder-
Brocckaert. Aanvangsuur van het
koncert: 20.30 uur. Een aanrader-
tje van ons, dit optreden. Eerst en
vooral omdat dergelijke ensem
bles zeldzaam zijn. en bijgevolg
niet elke dag door de muzieklief
hebber in levende lijve aan
schouwd kunnen worden. Ten
ANTRAKT vzw
Op zondag 26 februari e.k. draait men in de Stadsschouwburg aan
het Vredeplein te Aalst de Poolse film «Dzieje Grezechu», in het
Nederlands «Verhaal van een zonde». Deze film werd in 1975 in
Polen gedraaid door Borowczyk. De toegang tot deze Antrakt-
organisatie bedraagt 50 fr, C.J.P.-ers en 65-plussers betalen
slechts 40 fr. Voor meer inlichtingen hierover kan men terecht bij
Jan'Louis, Arbeidstraat 13 te Aalst.
MARCELLINOCLUB
Op zondag 26 februari om 14u loopt in de Marcelinoklub aan de
Kapucijnenlaan te Aalst de derde film in de Fantomas-reeks «Fan-
tomas tegen Scotland Yard-
Het kasteel waar de heren samen met logeleden aan spiritisme
doen krijgt last van de inmenging van Fantomas, de groene sup-
perman. De politie wordt erbij geroepen maar Fantomas speelt met
hen een spelletje van kat en muis. De nachtrust op het kasteel
wordt erbij ingeschoten. Ook tijdens de jachtpartij toont Fantomas
zijn superioriteit. Het sprekende paard brengt kommissaris Juve,
alias Louis De Funès, volledig in de war Kommissaris Juve zal er
tenslotte toch in slagen om Fantomas te vangen, echter niet voor
lang want deze laatste weet voor de zoveelste maal te ontsnappen
aan de ami van de wet, zij het ditmaal met een raket.
Een film vol avonturen en komische gags die 't jeugdig publiek zal
boeien.
Jan Strickx
tweede omdat - Le sextuor a cor
des de Paris- een buitengewoon
mooi programma zal voordragen.
Volgende week verneemt u in dit
blad meer over de werken die zul
len uitgevoerd worden.
A. DE GROEVE
