ALS 'T KINDJE
BINNENKOMT
TENTOONSTELLING
VLAAMSE KANT TE AALST
KUNSTFORMATIEF
AALST 1978
DE WIENER SANGERKNABEN MAANDAG
TE GAST IN LEDE
ALLES BIJ ELKAAR
WAS HET EEN FIJN STUK
vm jt
de grote here
pijtig voor de n
André De Gf
De heer Goossens opent -Kunstformatief - in het Oud-Hospitaal (JM)
maandag 13 maart or
in de zaal Volkskring af
steeldreef 20 te Lede e
Fantasierijke moderne kant
32 - 10-3-1978 - De Voorpost
Op vrljd. 10 mart, vandaag dus, heeft te 19u30 in «Kunst
ambachten Rozemarijn» (Rozemarijnstraat 7 te Aalst, de
opening plaats van een tentoonstelling waarin oud en nieuw
Vlaams kantwerk te bezichtigen is. Deze opening gaat samen
met 'n demonstratie kantklossen. De toegans is vrij en gratis.
Er wordt onder meer werk getoond van Anne-Marie Hager en
Gemma Danneels. De tentoonstelling loopt tot zaterdag 8
april. Men kan er terecht op maandag, woensdag en zaterdag
van 9.30 uur tot 18.00 uur, op donderdag van 13.30 tot 18.30
uur en op vrijdag van 9.30 tot 20.30 uur. Op dinsdag blijft de
tentoonstelling gesloten.
Voor wie meer wil weten over
oude en nieuwe kant is deze ten
toonstelling vast en zeker een
welkome gelegenheid. En niet
enkel de tentoonstelling trou
wens. Op 3 april heeft in de
trouwzaal van het stadhuis een
voordracht plaats over het
zelfde onderwerp, en dit te
20.00 uur. Mevrouw Van Me-
heldonck zal ons de geschie
denis van de kant uit de doeken
doen en dit illustreren aan de
hand van dia's. Toegang tot
deze voordracht is gratis. Het
begrip «kant» wordt vaak vast
gekleefd aan Brugse en Brus
selse folklore. Ergens terecht,
maar er is meer. Kant werd ver
vaardigd door minder bedeel-
kantklossen een veel beoe
fende bezigheid. Ten tijde van
Priester Daens was onze stad
een gekent kantcentrum.
Typisch voor Aalst was de
moeilijke naaldkant, die niet
met klossen, maar zoals de
naam het zegt, met de naald
werd vervaardigd, een van de
vele tientallen technieken in de
kantkunst t>
den die hiermede enkele luttele
centjes poogden bij te verdie
nen. Wanneer we de prachtige
werkjes die ontstonden bekij
ken kunnen we nauwelijks ge
loven dat ze gemaakt zijn door
mensen die het doorgaans
hard te verduren hadden, en
veel tijd en geduld stopten in
datgene waarmede de rijken
pronkten.
Ook vandaag wordt nog origi
nele kant geklost, zij het dan in
een andere sociale atmosfeer
en met meer artistieke bedoe
lingen. Dit zult u reeds gemerkt
hebben in bijgaande afbeel
ding. Sommige ontwerpen zijn
zelfs volledig abstrakt.
Ook te Aalst was indertijd het
KURSUS
Wie zelf wil kantklossen kan dit
leren, want dezelfde inrichters
organiseren vanaf 14 april een
kursus die zal geleid worden
door Anne-Marie Rager Wie-
daarvoor interesse opbrengt
kan zelf reeds na een tiental
lessen een en ander bij elkaar
klossen. Inlichtingen hierom
trent kan u inwinnen bij «Ro
zemarijn».
Als vrijetijdsbesteding lijkt ons
dit niet onaardig te zijn Het
kantklossengeeft aan de beoe
fenaarster) de mogelijkheid de
fantasie vrije loop te laten en op
zinvolle wijze verloren uurtjes
te vullen.
A.D.G.
Op zaterdag 4 en zondag 5 maart, bracht het toneelgezel
schap't Land van Riem, een blijspel in vier bedrijven: «Als
't kindje binnenkomt». Het stuk werd geschreven door de
Fransman André Roussin en vertaald door Sander ter
Voort. De stadsschouwburg was twee dagen volledig uit
verkocht.
André Roussin, geboren in
1911 te Marseille, heeft regel
matig stukken op het reperto
rium van de K.N.S. en de
K.V.S. staan.
Hij is ongetwijfeld de meest
suksesrijke Franse auteur
sinds de laatste wereldoorlog.
Deze Parijzenaar kreeg zelfs
een bijnaam: Le phénomène
du théatre frangais.
Zijn type is ietwat oosters, met
bruin gelaat. Hij heeft tevens
een rustige stem. Hij schrijft in
zijn tweede woning te Saint-
Tropez. Deze echte Fransman
is één van de meest gespeelde
Franse auteurs. Zijn onbetwist
meesterschap dankt hij aan zijn
vindingrijkheid inzake verschil
lende echtelijke toestanden.
Wat een tegenslag voor de mi
nister van sociale zaken en ge
zondheid! Hij heeft er zopas
een wet doorgekregen over de
afschaffing van publieke hui
zen en aanverwante aangele
genheden. Diezelfde dag mel
den zijn vrouw én zijn zoon dat
er een kind op komst is. (Laten
we een plezierige uitspraak niet
voorbij gaan: «Ik krijg een kind
op jouw leeftijd? (vraagt vader
Jacquet) Dat is teveel op één
dag!»
De minister leeft in een eigen
wereldje. Hij gaat in hartstoch
telijk verzet als zijn familie hem
niet wil volgen. Een aantal ko
mische situaties zijn het ge
volg. De listige maneuvers van
de huisgenoten maken van dit
Vorige vrijdag werd in het museum Oud Hospitaal te Aalst een
groepstentoonstelling geopend welke de bedoeling heeft
«kunstkijkers» in te lichten over wat vandaag de dag zoal
gemaakt wordt en dit aan de hand van verschillende strekkin
gen. Verleenden hun medewerking aan dit projekt:
Luc Claus. Maurice De Clerck, Lieve De Pelsmaeker, Pol Ge-
es, Luc Hoenraet, Wilhelm Mechnig, Hugo Roelandt, Jan San
ders, Walter Schelfhout, Anne-Marie Van Hoorick, Paul Van
den Abeele en René Vinck. De inrichting berust bij de kultu-
rele vereniging «De Rank» en bij het stadsbestuur van Aalst,
dienst kuituur.
Een onderonsje tussen grootvader
Myriam Bockstael) (JM)
stuk een echt geslaagd werk.
Maar...tot overmaat van ramp
heeft de dochter, Annie, een
flauwte. Zij verwacht ook... De
meid, Therese, komt haar ont
slag aanbieden, want ook zij...
Tenslotte komt echter alles in
kannen en kruiken.
Luc Noel speelde de rol van
minister-vadervoortreffelijk. Hij
genoot zichtbaar van zijn rol: hij
beleefde het!
Martien Verreyken nam de
moederrol voor haar rekening.
en dochter (Leo Huylebroeck en
Zij kreeg niet het gewenste
sukses. Misschien was drt te wij
ten aan 'n te jong voorkomen.
Een beetje grimmage had dit
kunnen voorkomen. Spijtig ge
noeg scheen haar stem te
schril of te hysterisch, zodat
haar scènes onvoldoende ge
waardeerd werden. Hoewel ze
de lichtgelovige dame uit het
stuk was, kon ze onvoldoende
standing geven aan het minis
tergezin. Op de koop toe, ver
sprak ze zich vaak door haar
snelle tempo. Soms vergat ze
zelfs dat er mensen in de zaal
luisterden: ze draaide het pu
bliek gewoon de rug toe!
Grootvader Leo Muylebroeck
speelde voortreffelijk.
Annie Jacquet, vertolkt door
Myriam Bockstael, was echt de
dochter van de minister. Op
waardige wijze kweet ze zich
van haar plichten. Tot het einde
toe, bleef ze de meest geraffi
neerde persoon op het toneel.
Zoon Georges, naar voor ge
bracht door Tony Faemelaer,
kwam wel slordig over. Hij
«speelde» goed, maar ver van
volmaakt.
Leen Reners (het kamermeis
je) en Lieve Boulonne (Made
leine Lonaut, vroegere minna
res van vader Jacquet) kwa
men weinig op het toneel, maar
speelden hun rol met hart en
ziel.
De spelleiding van het toneel
was veilig in de handen van
Willy Verbeke, die bewees het
typische «esprit» van Franse
stukken door te hebben. Het
tempo werd wel even vertraagd
tussen de derde en vierde akt.
Het publiek moest iets te lang
wachten op het vervolg. Een
ontevreden geroezemoes werd
in de zaal hoorbaar.
De belichting en het dekor le
ken ons volkomen in orde,
hoewel een minister in werke
lijkheid «rijker» leeft. Daarte
genover staat dat de speel
ruimte niet overladen mag wor
den en overzichtelijk moet blij
ven vanuit de zaal.
In het stuk staat de mens te
genover een bepaalde gebeur
tenis: iets dat hem verrast! Het
kontrasteert met het gewone,
met de logika. Dit komt niet on
aangenaam over. De toe
schouwer wordt geamuseerd.
De vrolijkheid wint het op de
verontwaardiging, zelfs wan
neer men uitroept dat het «toch
eigenlijk» diep treurig is.
verscheidene verstandige of
realistische uitspraken door
spekten het stuk. Eén voor
beeld: «Voor jou bestaat 'n fami
lie alleen maar in het VOOR
WENDEN van respekt!»
Er vallen ook levensechte uit
spraken. Zo zegt de zoon (ra
diomonteur, zoon van een mi
nister): «Als jij dan minister van
PTT wordt, kan ik het nog ver
brengen. Ik kan zelfs nog zaken
doen met de Staat!»
De grootvader beweert zelfs
dat de jeugd behoefte heeft aan
steun, waarin hij groot gelijk
heeft.
Alles bij elkaar was het een fijn
stuk. Wij hebben er van geno
ten Spijts de storende fazen,
hield de minister een zo gloed
vol betoog dat hij er letterlijk zijn
snor bij verloor.
R. Devijver
ten hebben iets of wat me
te maken en hoewel we
lemaal niets op tegen h<
dat aan deze mensen de
genheid wordt geboden
bod te komen zijn we
van overtuigd dat het
ontoereikend is om als
tisch te worden
Het heeft eerder iets
dorpspolitiek waar
VRIJD
Bij deze tentoonstelling werd
nogmaals de wens geuit tot het
oprichten van een museum
voor moderne kunst te Aalst.
Hoewel we het volkomen eens
zijn met de noodzaak van een
dergelijk museum menen we
toch dat dit probleem, of beter,
dit tekort, met zeer veel omzich-
tiheid zal moeten aangepakt
worden. Moderne kunst mag
geen verzamelnaam zijn voor
alles wat breekt met het verle
den. Tevens het gevaar voor
onvolledigheid is bijzonder
groot. Waar bijvoorbeeld is in
«Kunstformatief Aalst 1978»
een vertegenwoordiger te vin
den van het surrealisme Mo
gen we dit geen groot hiaat
noemen in een tentoonstelling
die een overzicht wil geven van
het hedendaagse, of acht men
het surrealisme ook reeds
voorbijgestreefd, als niet meer
representatief voor onze tijd
Wanneer men dergelijke fouten
maakt bij de oprichting van een
museum (een klinkende
naam, niet zou dit cjfeuw de
lachlust opwekken van onze
buren.
De duizend- en-één teorieën
en strekking die de heden
daagse kunst rijk is zullen in de
loop der tijd voldoende uitge
dund worden en het komt er
voor de inrichters van didak-
tisch geaarde tentoonstellin
gen en eveneens voor propa
gandisten van een museum
HET NEUttE VOtf DE ZE
IN ffCT oo» - H-cSPIT***-
voor moderne kunst, vooral op
aan om nu reeds te zien wat
juist de tijd trotseren zal.
In die zin lijkt de tentoonstelling
«Kunstformatief» ons helemaal
niet geslaagd. Alle eksposan-
zelfde t
wordt die
bruiken. S
heren inri
Op de voorgrond een werk van Lieve De Pelsmaeker (JM)
Het was heel onverwacht dat de Koninklijke Harmonie Sint-
Cecilia uit Lede de gelegenheid aangeboden kreeg tot het
organiseren van een fameus koncert, welke verzorgd wordt
door het wereldberoemde knapenkoor «De Wiener Sangér-
knaben» uit Oostenrijk.
Deze noeste werkers van de
harmonie namen dan ook deze
unieke gelegenheid te baat,
ondanks het feit dat alles zeer
vlug moest gebeuren. Want
deze zingende Ambassadeurs
van Oostenrijks zijn reeds te
gast volgende maandag, 13
maart. Dit fameuze knapen
koor brengt een bloemlezing uit
haar repertoire. Het wordt een
prachtige variatie van
religieuze- en volksliederen Zij
brengen tevens een selektie
liederen van hedendaagse
komponisten. Van de zijde van
het klassieke genre zullen zij
een opvoering brengen van de
komische opera «Herr und Ma
dame Denis» van Jacques Of
fenbach.
De avond wordt dan
afgesloten met een pleïade van
Weense walsen en polka's van
Johan Strauss. Het wordt wer
kelijk een enige avond die geen
enkele muziekliefhebber mag
missen. Deze avond gaat
op
uur
Kasteeldreef 20 te
toegang bedraagt 200 fr.
ten kunnen bekomen
bij de leden van de harmo
in de zaal zelf.
Doodernstig is die minister wel. H ij gaat in het verzet als zijn familie hem
niet volgt in zijn ideeën (Luc Noêl en Martien Verreycken) (JM)
Ook zoon Georges
meldt dat hij vader wordt (JM)
