FRANS IN RIK CAETHOVEN: MET
EEN FIETS IN DE BUIK CEBOREN
August De Troetsel
wint
Daniël Schuddinck en
René De Bruecker beloond
Modderduivels juniores
De beste van onze «vrijetajdsrenners» was de Baasrodenaar
August De Troetsel. Hij finishte te Idegem als allereerste
Voor José Peelman zat er te Sint-Pieters-Brugge een vSerde
prijs in. Gaston Van den Hoecke fietste zich te Idegem naar
de vijfde plaats. Jean Van Driessche was twee maal op de
afspraak vijfde in Erpe-Mere en achtste te Idegem. Voor
veteraan Staf De Meersman werd het te Sehendelbeke een
vijfde prijs.
Andere «volhouders» waren August Lammens, elfde te
Idegem, Raf Nobels, 14de ite Erpe-Mere, Luc Wauters, 14de
te Waarschoot en 20ste te Erpe-Mere en John De Croock,
Op piste ben je vooral spek
takelman. De mensen willen
een show zien. Een "ronde
pakken" zou onmogelijk zijn
zonder de medewerking van
"vrienden".
Maar dat toertje krijg je terug.
Wegspringen, jumpen, achter
volgen, spurten het zijn al
lemaal onderdelen van de
show. Als je dat spelletje niet
meespeelt, krijgt de man die
een toegangsticketje kocht,
niets voor zijn geld. Wat
heeft die aan het groepje ren
ners die steeds maar rond het
ovaal cirkelt, zonder dat er
ook maar 1 moment van
spanning, van emotie, te be
leven is.
Frans en Rik Caethovende
rijpere amateur en de jon
gere renner. Beiden willen ze
wat bereiken met de fiets. Ze
leven voor de "stiel", een
stiel die hen financieel nog
niet veel bijbracht. Integen
deel. Maar ze blijven in zich
zelf geloven. De toekomst
moet vertellen wat het wordt.
Of niet wordt. Ze zijn met
een fietsje in de buik geboren.
Alle broers en nonkels Caet
hoven waagden hun kans als
koereur. Om zeer uiteenlopen
de redenen legden de meesten
er het bijltje bij neer. Frans
en Rik willenj het anders aan
pakken. Als ze ooit hun doel
niet zouden bereiken, zal het
HUN schuld niet zijn. Ze
trainen ernstig en hebben leren
"afzien".
Misschien kijken ze naar een
"job" uit als het niet moest
"gebeuren". Tot voor 3 jaar
heb ik nachtwerk gedaan",
Frans Caethoven.
zegt Frans, "moeilijk te kom-
bineren met de wielrennerij.
Nadien gaf de "baas" bij
wie ik overdag werkte, me
soms "een halve dag", maar
dat gebeurde eerder met te
genzin. Begrijpelijk, want die
man ziet eerst zijn bedrijf en
de rest kan hem weinig sche
len".
En Rik? In het dode seizoen
en als ontspanning schildert
hij. Olieverf op doek. Nog
niet om er onmiddellijk de
kunstkenners mee te overbluf
fen, maar hij heeft talent.
(A)
Doch de fiets heeft voorrang.
Op alles. Later, veel later
misschien, gaan we naar de
vernissages van zijn expo's.
Wellicht zoekt en vindt hij
inspiratie In het "rijke Vlaam
se wielerleven", en konterfeit
hij zichzelf, nonkel, Frans en
ook pa Jef Caethoven, die op
44-jarige leeftijd bij de Vlaam
se Wielerbond koerst, in volle
inspanning. Tijdens een be
klimming vait een col. Of als
winnaar van een spannende
eindspurt op piste.
Mare MARCEL
\nUt-HokelKem. juniores. Danny Schoonbaert haalt het nipt in de spurt vóór Jan De Somlt, (C)
prestaties geleverd en vecht
om de definitieve doorbraak te
forceren, maar liefst zou ik in
de komende weken en maan
den een "grote slag" slaan".
OPPEPPEN
Frans Caethovén "Dat doping
schering en inslag is, zal ik
nooit beweren. Maar dat on
danks de kontroles en maat
regelen tegen het oppeppen
nog veel en dikwijls wordt
gezondigd, kan niet geloochend.
Hoe is het anders te verklaren
dat renners vandaag gewoon
naar huis worden gereden in
de le kilometers van een
koerske van niemendal en mor
gen trekken en sleuren, stam
pen en duwen en de boel on
dersteboven rijden. Ze zeggen
soms die Caethoven heeft
geen "kas", hij komt in de
laatste kilometers steeds te
kort. Kan ik geloven: als ik
mijn balg vol van "het goed
je" stop, zul je me ook zien
vliegen. Mij niet gezien. Ik
wil later als een mens door
het leven. Niet als een wrak".
Of er ook door pistiers wordt
"gepakt"? "En of. Wat wil je:
sommigen nemen geen rust.
Als er te rijden is, zitten ze
op de fiets. Maar hun vrije
tijd vergooien ze aan "stap-
kes in de wereld" en aan
"plezante sortietjes". Dat is
geen algemene regel, maar
toch. Een voorbeeld van be
roepsliefde en ernst is Patrick
Sercu. Bij die man moeten
ze niet met smoesjes komen
aandraven. Die stapt van de
fiets naar de massagetafel en
van de massagetafel naar bed.
Hij eet op regelmatige tijd
stippen. Honger of geen hon
ger. Goesting of geen goes
ting. Sercu? Een kerel met
karakter. Ook Ferdi Bracke,
de Waalse Hammenaar, is
zo 'n vent. Zijn gedrag en
zijn levenswijze mondden uit
in een lange, zeer lange
loopbaan. Wie er met zijn klak
naar gooit, blijft niet zo lang
overeind".
Rik Caethoven "Je moet
soms ijzersterk zijn om niet
af te glijden. Toen ik "bij
den troep" was, vonden mijn
kamergenoten het in het begin
erg vreemd dat ik niet mee
ging toen ze er 's avonds
eens tussenuit knepen om een
pintje te pakken. Op de duur
vonden ze het normaal. Die
gaat niet mee een sport
man moet zich "soigneren",
zegden ze".
Frans en Rik zijn het er over
eens dat een stevige aanpak
van het pepprobleem zo spoe
dig mogelijk wordt geralizeerd.
Frans "Ik kan een lange
litanie namen noemen van
jongens die gedurende 2, 3
seizoenen schitterenden bij de
junioren of de liefhebbers en
daarna leeggeperst de boeken
dichtklappen. Als je lang wil
meegaan moet je steeds met
nieuwe "vedetten van 1 dag"
afrekenen en blijf je automa
tisch in de schaduw. Er is
natuurlijk ook het 'puur talent'.
Maar dat loopt er niet te dik.
Die mannen blijven bij de
profs gewoonlijk 1 tot 2 sei
zoenen "hangen" omdat ze
moeten optornen tegen de
"groten", doch als ze echt het
karakter hebben om door te
bijten en hun periode van
tijdelijke deemstering te 'over
leven', maken ze hun weg.
De ene wat vroeger dan de
andere".
COMBINE
Zit de combine er ook bij de
amateurs al in? Frans: 'Com
bine is veel gezegd. Als ie
mand de sterkste is, dan moe
ten de konkurrenten naar
middelen zoeken om de "ve
dette" te verslaan. Vandaar.
De meesten ontlopen mekaar
niet ver. De een kan wat
sneller spurten dan de andere,
een derde kan lang en stevig
aan het peloton trekken. De
vierde is een leperd. Een koe
reur moet zijn deel van het
werk doen tijdens de wed
strijd, maar als er links of
rechts gekken zijn die het
prettig vinden te beuken en
te blijven beuken tot ze hun
beste krachten verspeeld heb
ben, is het HUN zaak. Ergens
moet je de gulden middenweg
bewandelen. De kastanjes voor
anderen uit het vuur halen,
is niet slim".
Eindelijk heeft DANIEL SCHUDDINCK zijn lang nagejaagde
zege op zak. Op de koop toe won hij voor eigen faas te
Wichelen-Serskamp waar hij bovenop ook nog zesde was.
RENE DE IIRUECKEB lieeft te Scheldewindeke zo lang en zo
fel gebeukt tot nog slechts één konkurrent in zijn spoor zat
Van Oyen. In de spurt won de Aalstenaar met een straat.
Te Stekene \i as hij nef niet mee toen in de finale vier
wingragen op de vlucht sloegen. René werd vijfde, en onder
streepte nog eens zijn spurterskwaliteiten.
HANS D'HAESE ontbrak
evenmin op de afspraak
tweede en zesde in de twee-
dagse te Wichelen-Serskamp.
Cyclocrosser JEAN DE
BONDT doet het op de weg
even goed als in de sompdge
weiden en over smalle veld-
wegeltjes. Hij was in Hekel-
gem tweede en achtste te
Roosdaal.'
Verscheidene «kopvliegers»
mikten hoogMARC VAN
GIJSEGEM derde te Oos-
terzele RUDI BAYENS vierde
te Hofstade, RUDI GEE-
RINCK, vijfde in Serskamp,
De nieuwkomers passen zich
eveneens uitstekend aan
DANIEL LEMMENS arri
veerde als nummer vijf te
Roosdaal en Was in Eronde-
"gem tiende zijn tweeling
broer LUC LEMMENS zegde
het met een achtste prijs in
Roosdaal en een elfde plaats
te Erondegem. DANIEL
JANSSENS was negende te
Sint-Amands.
BENNY STEVENINCK. acht
ste te Oosterzele GEERT
VAN HANDENHOVE, acht
ste ;<ade, GILBERT 1
CHï.L :S, negende te
Serskamo PATRICK DE
VREE-SE nde in Hekel- i
gem BENOIT STERCK, ne- i
g nde te Hofstade, ROMAIN
VAN BE'. SR tiende te Sers-
kamp JOKaN VAN DRIES
SCHE, elfde in Hekelgem.
LUC VAN HANDENHOVE.
12de te Hofstade. en GUY 1
BLOEM, 14de te Hofstade
fietsten eveneens de opge'.eg-
de kilometers rond.
Bij de nieuwelingen was GUY
DE VREESE derde te Hekel
gem. RONNY METTEPEN-
NINGEN zesde te Aspelare
en achtste in Appelterre,
FRANS VAN NUFFEL ze
vende in Sirrt-Lievens-Houtem.
ALAIN VAN DAMME ze
vende te Oosterzele. PA
TRICK BEERENS negende
en KRIS VAN DEN NEU-
CKER negende in Sint-Lie-
vens-Houtem.
Eigenlijk komen ze uit Antwerpen, de Caethovens. Jef was
do oudste uit een nest van tien. Frans de. jongste.
Jef is nu 44. Zijn zoon. Rik (op zijn identiteitskaart staat
Hendrik) zit al van voor zijn tiende levensjaar op de
fiets. Hij toerde, samen met zijn drie jaar oudere «nonkel
Frans», op de minipiste te Erembodegem. Een klein, betonnen
baantje was dat. Met platte bochten, «maar dat laatste
deerde ons niet», zegt Rik, «de snelheid die we ontwikkelden
lag niet zo hoog dat we tegen de reling gingen.»
Toen Frans en Rik hun eerste
echte "licence" op zak hadden,
begonnen ze al onmiddellijk
paniek te zaaienhun vlijm
scherpe spurt tilde hen van
ene overwinning naar de
andere.
'Was geen probleem" weet
Frans (24 en een man met
veel ervaring, vooral op de
wielerbanen) "we kwamen toen
met een "pak" naar de streep
en onder het spandoek waren
we meestal een wieltje en zelfs
een fiets sneller dan de ande-
gunt zich geen rust in de
winter hotst en rotst hij van
de ene wielerbaan naar de
andere. En als die "Runden-
spielerij" afgelopen is, scha
kelt hij op de weg over. Zon
der zich enige rust te gunnen.
All-round is hij dus wel. Maar
dat belet een beetje zijn ont
plooiing als "arbeider van de
weg".
Frans heeft zich als pistier
een benijdenswaardige reputa
tie bijeengeflitst. Een expert
noemde hem onlangs "Euro
pa's beste amateur op de baan"
Maar Je schiet met al die
ronkende woordeen geen vuist
op" zegt Frans Caethoven.
"Je moet eerst een en ander
bewezen hebben op de weg.
of je bent geen lonend prof-
kontrakt waard. Er zijn na
tuurlijk uitzonderingen. Pa
trick Sercu bijvoordeeld. Doch
die kon dan wat anders voor
leggen hij is 's werelds snel
ste man. Dat bewijst hij trou
wens ook in andere wedstrij
den".
Als je van de wielrennerij Je
beroep maakt, dan mag je er
niet bijlopen als een armoe
zaaier. Het leven is duur. Dus
moet een stiel zijn mannetje
kunnen voeden".
Je kan ook overwinningen Ko
pen, weet Frans Caethoven.
"maar mij niet gezien. Ik
arriveer nog liever als 2e, 3e
of 4e dan er 1 frank tegenaan
te gooien".
Frans en Rik kunnen de cen
ten best gebruikeneen sup-
portersklub om ze financieel
overeind te houden en voor
duizenden franken broodnodig
materiaal te> kopen dat ze hun
"poulains" schenken, hebben
ze niet. Dus moeten .ze pogen
vooraan te finishen en zélf
zaad in 't bakske te brengen.
TIEN ZESDAAGSEN
Tijdens het afgelopen piste
seizoen nam Frans Caethoven
aan 10 zesdaagsen deel en
won er 2 "Het konden er
ook 3 en 4 geweest zijn, maar
één keer werd ik flagrant in
de hoek gezet, en een andere
maal had ik tegenslag met
mijn partner. Om te winnen
moet je niet alleen wat kun
nen, als je met pietje pech in
de nek zit, mag je er een kruis
over maken".
Suksesvol was dat seizoen
anders wel 43 maal bolde
hij een ererondje. "Ergens las
ik dat ik 43 koppelritten won
in mijn karrière. Dat is fout:
dat aantal fietste ik in de af
gelopen winter bijeen".
Rik kwam minder aan bod. 3
zesdaagsen. Bovenop graaide hij
een nationale titel mee en met
nonkel Frans als partner mik
te hij in Antwerpen erg hoog.
Alles bijeen won hij 10 keer.
in diverse disciplines.
Frans Caethoven meent dat in
ons land de buitenlanders niet
buitenspel worden gezet zoals
dat voorbij onze grenzen het
geval is. "Hier roept de spea
ker alle mededelingen in ver
scheidene talen om. Vraag dat
maar eens in Milaanals je
geen Italiaans verstaat, mag
je raden naar wat er gezegd
is. In Duitsland wordt! alles in
het Duits omgeroepen. Vragen
om het ook in het Frans te
zeggen, een taal die een Vla
ming bijna moreel verplicht
is te kennen omdat hij anders
bijna overal voor schut staat,
worden gewoon afgewezen.
Wel is er in het buitenland
meer inspraak dan bij ons. In
Grenoble vonden we dat na
de eerste dag de door de
organisatoren opgestelde rang
schikking fout was. Zo goed
en zo kwaad het ging, ben ik
dan voor advokaat van de ren
ners gaan spelen. Onmiddellijk
werd aan de formule gedok
terd en iedereen was daar ge
lukkig mee".
Of je aa^ zo 'n lange winter-
kampagne een cent kunt ver
dienen. "Och ja, we zijn slechts
amateurs, en je krijgt geen
bom geld voor het spektakel
dat je brengt. Als je geen
nieuw materiaal zou moeten
kopen, kon je misschien een
frank opzij leggen. Maar als
je fiets stuk is en je bandjes
versleten, moet Je andere ko
pen. Daar ligt je "winst" dan.
Echt, als liefhebber door je
jonge leven gaan is geen la
chertje".
Waarom blijft Frans Caetho
ven dan keikoppig in "de
stiel"? "Als ik morgen vaststel
dat ik stagneer, geen vorde
ringen meer maak, is het on
middellijk afgelopen. Doch ik
stel vast dat ik steeds maar
sterker word. Ik ben nu 24.
Geduldig heb ik aan mijn
loopbaan gebouwd, ik blijf in
mezelf geloven. Eens win ik
een grote koers, daarvan ben
ik zeker. Met een fraai pal
mares als "wapen", kan ik
dan naar een sportdirekteur
om hem mijn diensten aan te
bieden. Zolang ik geen argu
menten kan op tafel gooien
die goed zijn voor een "dik"
kontrakt, blijf ik achter de
koelissen".
En Rik? "Ik ben nu 21. Ik
won het klubkampioenschap,
heb al een paar uitstekende
Aalst.Hekelgem, juniores Danny Schoonbaert en Jan De Bondt in de bloemen en met het
inrichtend bestuur. (Cï
'el Bij de junioren veranderde het.
e< Massaspurten zijn bijna uit-
int gesloten. Er zijn al eens meer
I "stoute jongens" die demar-
mi reren en de boel aan flarden
nikken. Dan moet je erbij
zijn. Maar dat lukt niet altijd.
"Kijk maar naar Gent-leper"
filozofeert Rik"op een smal
vei baantje zat ik zonder het zelf
de te beseffen in de 2e waaier
van de kopgroep. Je zou kun-
nen zeggenwaarom laat je
:lel het zover komen, maar je
,l°! moet naar het wiel kijken van
'•■l de man die voor je rijdt, je
00 moet oppassen dat Je niet
j tegen de boordsteen terecht-
|VT komt en je kan je slechts af
i en toe eens rechtzetten om je
van de situatie te vergewissen.
I Ik zat dus in dat 2e groepje.
J Twee man voor mij was een
"gat" gevallen. Twintig meter
achterstand hadden we op dat
moment. Ik heb toen alles uit
mijrt kas gehaald om naar de
eersten te rijden. Daar slaagde
ik ook in. Maar in zo 'n klas
sieker moet je alle "zotte"
inspanningen betalen. De al
lerlaatste Westvlaamse berg
was er te veel aan. Ik was
tenslotte nog 15e en prijs me
gelukkig met dat resultaat"
NONKEL FRANS
Frans Caethoven heeft al een
en ander meegemaakt. Zowel
op de weg als op de piste.
Eigenlijk neemt hij een beetje
veel hooi op zijn vork. Hij
