COLUMBIA IS KOFFIE
EN DA ARMEE.. BASTA!
3°-c
harnassen
goud nog 2 c
lidige snelw
hoofdstad v
nen
Columbia tell ca. 30 universiteiten. Meer dan de helft betreft
echter kleine, deels particuliere kerkelijkeinstellingen met
slechts een of enkele faculteiten en een paar honderd studenten.
Twaalf universiteiten staan in de hoofdstad Bogota. De grootste
hiervan zijn de Universidad Nacional de Colombia (staatsuniver
siteit. met in 1976 ruim 15.000 studenten) de Universidad Ponti-
ficia Javeriana (7.000 studenten), in 1662 gesticht door de Jezui-
ten, en de eveneens particuliere Universidad Libre (ca. 2.500
studenten). Andere universiteitssteden zijn o.m. Medellin, Cali,
Barranquilla. Bucaramanga. Cartagena, Ibagué, Manizales,
Pamplona, Pastro. Popayan en Tunja. Het totale aantal universi
teitsstudenten bedroeg in 1976 ca. 60.000. Hiervan studeerde
23% technische wetenschappen, ruim 18% sociale wetenschap
pen en ruim 12% medicijnen. Daarna volgden rechten (10%).
onderwijs en pedagogie (10%). landbouw (7%). schone kunsten
(7%). letteren en wijsbegeerte (5%) en overige vakken (8%).
Columbia telt in totaal 5fl instellingen van hoger onderwijs met
bijna 10.000 docenten.
Speciale vermelding verdient, buiten hel gewone onderwijssys
teem. dezgn. Acción Cultural Popular, een grootscheeps alfabe
tiseringsprogramma voor de plattelandsbevolking vnl. d m v
radio-onderwijs. Radio Sutatcnza (nabijBogota), in 1954 opge
richt door de priester José Joaquin Salcedo en beschikkend over
vijf regionale zendstations, speelt hierbij een belangrijke rol.
DALENDE KOFFIEPRIJS
De koffie-exporterende landen Brazilië, Mexico, Colum
bia, El Salvador en Guatemala beginnen zich zorgen te
maken over de alsmaar dalende koffieprijzen 'op de we
reldmarkt. De prijs van Columbiaanse koffie daalde tot
1,90 dollar per pound iets meer dan 450 gram) wat
minder is dan het gemiddeld prijspeil van 1976. Vorig jaar
toen de prijzen de hoogte in schoten, was de Columbiaanse
koffie 3 dollar per pound waard. Volgens de Colum
biaanse president Alfonso Lopez Michelsen heerst inge
volge de dalende koffieprijs op de wereldmarkt een paniek
toestand.
Momenteel wordt door de Brazilliaanse koffie-exporteurs
overwogen de export te verlagen, waardoor op de interna
tionale markt een kunstmatige schaarste zou ontstaan en
de prijzen automatisch moeten stijgen.
28 - 7-4-1978 - De Voorpost
Is dit alles een bewijs dat er in die
onmetelijke Amazonegebieden en
Andesgebergten niets te beleven
is? Is het koffie en daarmee basta?
Dat kan toch niet. Het oude Co
lumbiaanse rijk ontdekken was de
inzet van het gouden tijdperk van
de Spanjaarden. De verovering
van die rijke gebieden bracht hen
toch in kontakt met een oeroude
kuituur die mijlen en mijlen voor
uit was op datgene wat de Ro
meinen en de Grieken ons hadden
gebracht Was dat alles wind en
luchtledigheid?
Columbia is iets anders, is veel.
veel oneindig veel meer dan koffie
alleen. Daarom betoverde die ge
heimzinnige naam met zijn ge
heimzinnig verleden al de Belgian
Printer Trotters en spijts de vele
verwittigingen dat de tocht zwaar
en vermoeiend ging zijn, spijts de
vingerwijziging dat het land niet
toeristisch is uitgerust, en spijts de
schriftelijke aanwijzingen dat
komfort hier en daar wel zou ont
breken, hebben 55 kandidaten de
tocht aangevat en moest Zijne Ex
cellentie de Ambassadeur Wal
schap te Bogota toegeven dat hij
totnutoe nooit zulk een groot kon-
tingent Belgen met een fijn uitge
stippelde reisroute voor louter toe
ristische motieven in Columbia
had ontvangen.
Spijts alle goede voorbereiding,
afspraken en bestellingen, zouden
we dan ook - hier en daar - op een
gaslek stuiten, want inderdaad,
zuiver toeristisch bekeken is er
nog ALLES te doen in dit einde
loos uitgestrekte bergen-gebied
Maar kom. wie a zegt moet b
durven zeggen. We zijn op weg en
klinkt het niet dan moet het maar
botsen.
WEG ZUN WE
In de knap verzorgde reisbrochure
waarin meti direkt het vakkundig
drukkersoog van groepsleider
André Delrue terugvindt - worden
de 55 Trotters ter gelegenheid van
*5 deze jubeireis (tien jaar reeds, in
februari, trekken de Printers met
een 60-koppige groep op verken
ning naar -hoe verder hoe liever»)
verwittigd dat ze ditmaal in een
moeilijker te verstane Spaanse
zone gaan belanden -saluda a los
visitantes en Bogota y les desea en
esta ciudad dias muy felices.»
Toch kregen we - zoals aangekon
digd - op de hoogste vlieghaven
met internationale allures, een
kook-hete tas koffie gratis aange
boden, maar tevens kregen we een
zonovergoten temperatuur die
onze (nog niet aangepaste) kleding
rond ons lichaam plakte. Oef, is
dat een hitte en 2.650 meter
hoogte is op zichzelf ook reeds een
belevenis, waardoor reeds enkelen
van onze groep de eerste duizelig
heid moeten toegeven. Aan zulke
hoogte moet men zich trachten aan
te passen, langzaam, voorzichtig
en vooral geen te wilde bokkc-
sprongen.
Tijdens de exkursies zouden we
trouwens nog herhaaldelijk met dit
ongewoon verschijnsel moeten
rekening houden.
Columbia had reeds vanuit de pa-
trijsramen van de Alitalia DC-IO
de eerste foto-schoten op zijn An-
desgebcrgte moeten doorstaan
voor de landing, zonder dat men
daarom uitgemeten wist dat na
Braziiic. Argentinië en Peru (on
geveer even groot) Columbia het
vierde grootste land van Zuid-
De Belgian Printer Trotters aie deelnamen aan de tiende wereldreis. Onder hen ook de heer en mevrouw Roels, evenals mevrouw Bosnians
uit Dendermonde
Natuurlijk is dat niet juist.. Columbia is héél wat meer dan dit. Maar hoeveel weten wij ervan? Bitter
weinig. Zo weinig zelfs dat wanneer de Belgian Trotters op zoek waren naar een -uitverkoren doel - voor
hun tiende (jubel)-reis en wanneer de naam COLUMBIA op de keuzetafel voorkwam, een deel van de
kandidaten (die dan toch al heel wat wereldreizen hebben meegemaakt) tussen hun tanden weg aan hun
gebuur moesten vragen waar Columbia ergens te situeren was.
We kunnen de naam van het land door de Columbia-koffïe die we nooit drinken... en voor het overige
horen we nu en dan wel eens spreken over een of andere revolutionaire jonge voortvarende pater die uit
een der landen van Latijns-Amerika wordt buiten gezet... en dan is het wel mogelijk dat in zulk verband
de naam Columbia valt.
Zij die nog een stukje rooms denken en voelen, die weten misschien nog wel dat de eerste wereldreis
(buiten Europa) van Paus Paulus VI in 1968 naar het Eucharistisch Wereldkongres te Bogota was... en
dat Bogota de hoofdstad is van dit 22 miljoen inwoners tellende land in het noorden van Zuid-Amerika.
Zelfs als we de eindeloos lange rijen van de Broederlijk Delen initiatieven van dit jaar overlopen, dan
vinden we ook weer dat slechts een klein deel van de vele honderen miljoenen Broederlijk Delen naar dit
koffieland gaan: hoop en al zes projekten voor een totaal van 2 miljoen frank... geen enkel nieuw opzet,
alleen maar uitlopers van 1975-1976 en 1977 met dan nog een ruim deel voor opvang van vluchtelingen.
Amerika is. Liefst 37 maal België
of een oppervlakte van 1139.000
km2. Het is trouwens het enige
land van Zuid-Amerika dat aan de
beide oceanen grenst, enerzijds de
Atlantische Oceaan (of de CaraJ-
bische Zee) en anderzijds de Paci
fic of de Stille Oceaan ten westen
met de grote haven Buenaventura
(ook gekend voor zijn aantrekke
lijke havenbloempjes!). Blijven
we echter nog eventjes in Bogota,
de hoofdstad, waar we - we vertel
len het reeds - op het El Dorado
vliegveld zacht neerstreken, nadat
wij vooraf Milano door Rome ver
vangen hadden als Europese ver-
trekhaven (dient nog gezegd dat er
in Italië enkele streekgebonden
stakingen plaats vonden, waar
door we een ommetje langs Rome
moesten maken en dus een uur
langer vlucht hadden gekend!).
Italië is werkelijk de meest te ver
trouwen bondgenoot die zij ons in
de Gemeenschappelijke Markt
hebben opgesolferd; met die fan-
tazisten zijn we nog lang niet aan
de «nieuw patatjes»Dus Rome -
Caracas en daar overnachten in
Holiday Inn en 's anderdaags
doorvliegen naar Bogota/El
Dorado-vliegveld Een goede
kombinatie als men Bogota als
einddoel stelt. Met Air France kan
men het Soledad-vliegveld van de
haven Barranquilla bereiken als
men eerst de Caralbische kust wil
doen. Dan is men ook dichter bij
de enig mooie Spaanse-Moorse
haven Cartagena, die wij niet be
zochten en waarover nog altijd en
kele deelnemers veel spijt hebben,
want naar het schijnt is Cartagena
een bezoek overwaard. Enfin,
men kan niet alles zien!!! Wij
trokken doorheen een drukke
hoofdstad in volle verkiezings
strijd, naar Bogota Hilton dat ons
met zijn 41 verdiepingen reeds
vanop een afstand lokte. Een
pracht van een hotel, dat samen
met het zeer streekgebonden
Tequendama-hotel de kroon
spant, al zijn er in Bogota nog wel
enkele goed gerodeerde andere ho
tels. Toch kunnen we nu reeds
kwijt dat buiten Bogota, Cali en
Medellin (misschien Cartagena en
Baranquilla) niet veel lukse-hotels
te vinden zijn. al moeten we in
deze rij zeker ook het
Monasterio-hotel te Popayan ver
melden (een vroeger klooster waar
nu alleen lukse paters en
nonnekes-toeristen verblijven).
Onze eerste lessen in Columbia-
toerisme waren echter ongeloof
lijk origineel: ga nooit alleen op
stap, niets waardevols meenemen
op straat, neem 's avonds geen
taxi's, let op al uw zaken, geen
polshorloges zichtbaar dragen, de
dames geen ringen, liefst geen
oorbellen, fototoestellen aan riem
en op uw borst dragen, niet met
groot geld zichtbaar betalen, enz.,
enz.Voor het overige is men har
telijk welkom!!
En inderdaad, al spoedig moesten
sommige deelnemers aan den lijve
ondervinden dat het niets overdre
ven was. Bij mijzelf hebben ze
twee opeenvolgende malen in zijn
zakken gezeten, terwijl heel wat
andere avontuurlijke verhalen ten
gehore kwamen. Bogota is een
stad van gauwdieverij zonder
weerga. Maar dat moet ge erbij
nemen, de rest loont dik de
moeite.
Een speciaal proficiat voor onze
Ambassadeur Walschap en zijn
lieve echtgenote, want op de
vlieghaven werden door alle ad
ministratieve klippen geloodst
door de kanselier Douillet en door
de handelsattaché Ryelandt, ter
wijl een zeer sympatieke Kor-
trijkse schone, mevrouw Oscar de
Perez, echtgenote van de direkteur
van de jaarbeurs van Bogota direkt
als een hele groep bekende jeugd
vrienden kwam verwelkomen.
Door de Ambassadeur werd trou
wens een prachtreceptie georgani-
zeerd waarop eenieder van de Bel
gische kolonie te Bogota uitgeno
digd was en waar alle Printers zich
in een minimum van tijd volko
men thuis voelden. Tijdens die
eerste ontmoeting werden heel wat
plannen voor de volgende ver-
blijfdagen in Bogota gesmeed en
die natuurlijk heel wat program
mapunten in het honderd deden
lopen. Maar ervaren groepsreizi-
gers weten zich altijd schitterend
aan te passen en dat is zeker het
geval met de Belgian Printer Trot
ters, en de big-bos André Delrue.
Na deze prachtige receptie wist ie
dereen voldoende over alles wat
nog te wachten stond en konden de
stadsbezoeken met sukses volgen.
De dames wisten waar ze moesten
shoppen en de streekverkenners
hadden de nodige tuyaux om met
kennis van (grondbasis)-gegevens
het essentiële van het bijkomstige
te scheiden.
OP VERKENNING IN EN
ROND BOGOTA
Voorrang aan de dames, dus de
koopcentra. De ganse kommer-
ciële aktiviteit ligt in het centrum
gegroepeerd in de Chapinero-wijk
op de Chico (de naam zelf zegt
het), maar men mag voorzeker het
ultramoderne Unicentro niet ver
geten. Het neemt wel 15 tot 20
minuten taximaar die kosten toch
bijna niets en er zijn er die tot
zeven man kunnen oppikken.
Nooit in ons leven hebben we ooit
of ergens zulk winkelcentrum ge
zien, zo prachtig en ruim, marme
ren vloeren, planten en fonteinen
in de wandelwegen, en winkels
zonder enig vergelijk. Wat vooral
van belang is: Unicentro heeft zijn
ruime politiestaf, zodat gauwdie
verij daar uitgesloten is Men voelt
zich werkelijk vrij en vrolijk, om
dat men niet onder bestendige be-
De Belgische ambassadeur in Bogota, Zijn e Exc. Walschap, in gesprek met leden van de Belgian
Trotters.
drijging leeft. Wie dit Unicentro
niet heeft bezocht, kent Bogota
slechts half. Niet alleen winkelen,
maar ook leuk snoepen aan koffie
en taartjes kan men er best al zijn
er overal knusse ruschoekjes en
ook heel wat ontspanningskansen.
Over het overige nachtleven heb
ben we wel veel reklame gezien,
maar het risiko dat men onze
bleekhuiden zou kidnappen was
sterker dan de lust.
Maar wel hebben we de onvergete
lijke biezonderheden van de
hoofdstad bezocht: het GOUD-
MUZEUM met zijn nergens ter
wereld vergelijkbare schat aan
oude goudsieraden van de Indios.
Meer dan 10.000 goudsmeed
kunststukken, waarvan nog heel
wat in zeer goede staat al dateert
veel smeedwerk van de Chibcha-
generaties en vooral door de Mui-
sca werden vervaardigd. De bie-
zondere gouddraadverwerking
wordt nu nog als Tunjos-juwelen
fel gewaardeerd. Zij die hun flash
bijhadden konden er lustig op los
schieten, want hier was een on
noemlijke buit voor film- en foto
maniak. De alles verklarende gid
sen mochten het zelfs in het Engels
proberen, aller aandacht ging naar
de tientallen showkasten met on
noemelijke schattenwaarde.
Verblind door al dat goud, al die
pracht, stonden we plots op het
voorplein in de blakende zon mid
den de gauwdieven en de typische
indio's tafellakens-verkopers.
Wat werd er daar gesjacherd. De
Belgen op hun best: bieden en
djengelen.
Toch ontging aan niemand de ar-
chitektonische schoonheid van de
vlak daartegenover gelegen Sint
Franciscokerk uit de XVI' eeuw,
met houtgesneden middenbeuk-
zoldering, het altaar en het hoog-
gestoelte in vol-reliëfsnijwerk. Op
enkele stappen daar vandaan. La
Tercera (kerk van de derde orde)
met even rijk houtsnijwerk en als
derde in de groep de kerk La Vera
Cruz, nu omgeschakeld tot Natio
naal Pantheon, sedert 1910, waar
de helden van de (vele) opstanden
zijn begraven.
Onze rondritten doorheen de stad
werden gedwarsboomd door de
verkiezingsmanifestaties. Maar de
aflossing van de Republikeinse
Garde heeft ook veel meter film en
foto's opgeëist. Bogota is een his
torische stad met heel wat waarde
volle gebouwen en monumenten.
Maar toch moeten we even het be
zoek aan de Zoutkatedraal af
zonderlijk vermelden. In noord
elijke richting bereikt men Zipa-
quira, op ongeveer 50 kilometer
buiten Bogota. Daar belandt men
Zeer geanimeerde gesprekken tijdens de suksesvolle receptie op de
Belgische Ambassade
in volle steenzoutgroeven, die
reeds lang voor de komst van de
Spanjaarden door de Chibcha-
stammen (en zelfs vóór hen) be
kend waren. De voorraad van deze
zoutbergen alleen is toereikend
om heel de wereld een hele eeuw
van zout te voorzien. Dus men
moet niet op een steentje zien dat
daar 't allenkanten te rapen ligt.
De katedraal zelf is een vier-
beuken ruimte van 25 meter
hoogte, waarin gemakkelijk 10 tot
12.000 man kan worden onderge
bracht. Het hoofdaltaar is trou
wens een zoutblok van 18 ton ge
wicht. Een tiental jaren werd aan
het uithouwen van het huidige
kerkgebouw gewerkt en in 1954
werd de ganse instelling aan Onze
Lieve Vrouw van de Rozenkrans,
patrones van de bergarbeiders,
gewijd. Na een bezoek aan deze
bezienswaardigheid, waarin
trouwens elke zon- en feestdag een
plechtige H. Mis plaats heeft,
vindt men vlakbij een zeer goed
restaurant. El Liberator, waar zeer
typische streekbereidingen wor
den geserveerd. Om een volledige
overblik van de miljoenenstad te
hebben, gaat men best met het ka-
belspoor de hoogte in. ofwel op de
oostflank het heiligdom van Mon-
serate of een bergsprong daar
vandaan de Guadeloupe-
uitkijkposten. Van hieruit ligt
gans Bogota aan uw voeten.
op regelmatige tussenpauze
gouden gewaden en
de bodem liet zinken. Het is
sheen dit geheimzinnig
(waarvan op de bodem in
sprookjesstad al dat goud
berusten) dat de huidige
naarTunja loopt, de
een ander Departemento.
70.000 inwoners op ongeveer
kilometer van Bogota op
2.820 meter hoogte. Sedert
opgericht en keurig in de
bouwtrant bewaard gebleven
vorens Tunja te bereiken,
men eens te meer
met de
Bolivar, en zijn trouwe helper
minéz. Want hier zou op de bi
van Boyaca (15 kilometer
zuiden van de stad) de meest
slissende vrijheidsslag op 7 aug« v
tus 1819 beslecht zijn. We zur
natuurlijk nog in alle plaatsen
enige betekenis over Bolivar
Jiménez lezen of horen. Want
telbaar zijn alle gedenkstei
monumenten en elke plaats,
klein ook, heeft minstens een
livarplein, of straat of kroeg,
man die Zuid-Amerika van
vervloekte Spanjaarden bevrijdt
zal wel door eenieder, groot
klein, ten eeuwigen dage beke
blijven. In Tunja is echter
meer te zien dan deze symbolise
heldenmonumenten en hel
spronkelijke museum-huis van
tan
schi
1 >01
ited
hooi
op k
0 zijde
'n<fei
ting
enti
'W
den
niet
gen
PERS, RADIO EN TELEVISIE
Er is in Columbia vrijheid van drukpers, die in de grondwet is
vastgelegd. Het perswezen kenmerkt zich door een vrij grote mate
van objectiviteit, intellectualisme en verscheidenheid. Er zijn
ongeveer 40 grote tot middelgrote dagbladen die dagelijks teza
men ongeveer I min. lezers bereiken. De vier grootstelandelijk
verspreide kranten zijn de liberale bladen El Tiempo en El
Espectador (oplage elk ca. 200.000). Ter gelegenheid van het 90
jarig bestaan van dit bijzonder invloedrijk dagblad werd trouwens
een speciale postzegel 1976) uitgegeven met de afbeelding van
de invloedrijke stichter van het blad Fidel CANO en anderzijds de
conservatieve bladen El Siglo en La Repüblica (opl. 220.000),
alle vier uitgegeven in Bogota
Ook week- en maandbladen zijn volop te krijgen. Enkele belang
rijke, voorat politiek georiënteerde weekbladen zijn Cromos,
Estampa en El Catolicismo. Een belangrijk weekblad is nog El
Campesino, dal in het kader van de Acción Cultural Popular (het
nationaal alfabetiseringsprogramma) vooral op het platteland
wordt verspreid (opl. ca. 70.000 ex.)
Radio en televisie zijn voor een belangrijk deel commercieel
opgezet. Er zijn ruim 200 radiostations en 2 televisiezenders. Het
aantal radio-transistors en televisietoestellen bedroeg in 1976
resp. ruim 2.8 miljoen en ruim 650.000.
Natuurlijk kan er nog heei wat
worden verteld over Bogota en
zijn onmiddellijke omgeving.
Maar er is meer. Er is en blijft nog
heel Columbia, misschien schiet
er ons nog wel iets speciaals te
binnen. Dan hebben we nog de
tijd.
TUNJA MAG MEN NIET
OVERSLAAN
In het noordergebied van Bogota
ligt de vroegere Sage-streek van
Dorado met het meer of de lagune
van Guatavita, waar de goudprins
grondlegger van de stad GonzJ
Rcndón is goed bewaard en zuiw
van stijl en bouwtrant. Rond Tunf
liggen nog andere prachtige nii
ren. zonder goud, maar wel
vuld met prachtige zeiljachten
de huidige gouden adel van
gota. Geen spek voor onze fc
Nu is hel echter wel zo: vermi
tussen al die hoge Andesuitlo
slechts één autoroute ligt, i
men op en af langs dezelfde
En dan ligt Tunja ver voo
daguitstapje!
