DAVIDSFONDS ZORGT
VOOR WANDELPAD
KSA EN CHIRO: TWEELING VAN
VELDWACHTER
DE TANDT:
EEN AKKURATE
«ARM DER WET»
JEUGDBEWEGING
12 - 28-4-1978 - De Voorpost
lend van wat KSA doet.
De tweeling zit toch wel in
hetzelfde schuitje voor wat
de lokalen betreft! Nadat
men lange tijd om zo te zeg
gen «op de kerktrappen»ak-
tiviteiten moest geven,
kreeg men toch van het ge
meentebestuur van Burst
de toelating om de oude
gemeenteschool te gebrui
ken. Een heel lang verhaal
kan dan verteld worden
over het nieuwe gemeente
bestuur van Erpe-Mere, het
komt er evenwel op neer dat
KSA tot nog toe nog steeds
geen antwoord kreeg en dat
Chrio toch al een toestem
ming kreeg tot gebruik van
een lokaal tot «restauratie
werken» een aanvang zou
den nemen. KSA, nog
steeds onder de blote he
mel, verwacht eenzelfde
antwoord.
Melden we nog dat KSA een
honderdtal leden heeft en
Chiro een zeventigtal wat
niet weinig is. Vooral de kin
deren (maar dat is een veel
voorkomend verschijnsel)
zouden in de meerderheid
zijn.
Wie interesse heeft voor
hetzjj Chiro, hetzij KSA in
Burst kan 's binnenlopen in
het huis aan de Gentse
straat met nummer 36
Daar vind je Carine of Luc
wel. Ofwel telefoneer je:
053-62.33.51.
(Pd)
De Chiromeisjes met in het midden leidster Carine Fahy (SJ)
Een zicht op de steenbakkerij Danckaert (SJ)
Burst bestaat eigenlijk uit twee grote delen die van elkaar
gescheiden zijn door de Oudenaarse Steenweg. Het zuidelijk
ste deel is de oudste woonkern. Daar bestaan nog zeer kleine
baantjes, waar één dal gelegd werd, om niet in de modder te
hoeven trappen. Zij worden nog veel gebruikt om naar het
centrum te gaan of van het station naar de verschillende
wijken.
maanden bezetting. Hier heeft
hij veel mensen en echte
vriendschap leren kennen.
De veldwachter vertelde nog
over de romantische tijd toen er
nog stropers en aardappeldie-
ven rondliepen. Maar dat is al
lemaal allang voorbij.
Het werd helaas tijd om op te
stappen Het echtpaar De
Tandt begeleidde ons vriende
lijk naar buiten. De jongste
zoon studeerde verder. En bui-
ten waste de oudste lesge
ver te Gent de auto voort.
Een fijn gezin.
Wllfried Llasena
Het noordelijke deel van het dorp
leent zich nog tot mooie wandelin
gen: er staan weinig huizen. De
koutergronden overheersen. Daar
vinden we ook de oude Heirbaan
Hlë naar de steenbakkerij Dan-
ckaert leidt. Maar de meeste wegen
zijn er onverhard en worden bijna
uitsluitend gebruikt door de land
bouwers In Burst zijn verschei
dene wandelingen mogelijk Zij
voeren de voetganger doorheen
mooie koutergronden en langs en
kele bezienswaardigheden. Mede
door de nieuwe wijken, is de be
volking van het dorp verjongd.
Verscheidene vreemden zijn er
een sociale woning komen betrek
ken. Zij kennen de streek niet.
Daarom heeft het Davidsfonds,
afdeling Burst besloten een eerste
wandeling in te richten, die door
gaat op maandag 15 mei, tweede
Pinksterdag. De wandelaars ver
trekken om 14.30 u. aan de kerk.
De gids zal daar wijzen op de zeer
oude waterpul. verscholen achter
de -ringmuur- rond de kerk. Via
de Kerkstraat en de Dries, komen
we terecht in de kouters. Daar
hebben we een zeer mooi zicht op
verschillende kerktorens: de Zon-
negemkerk. de kerk van Bam-
brugge
We dwarsen de Gentsestraat en
komen langs het Hof Ter Bremt en
de steenbakkerij Danckaert op de
Heirbaan. We hebben al die tijd
doorheen prachtige kouters gelo
pen en worden nu beloond met een
mooi zicht op de nieuwe wijken.
We staan hier oty
zelfde hoogte als
kunnen zeer goed merken dat
Burst in de vallei van de Molen
beek ligt. Rechts van deze brede
weg zien we de geëxploiteerde
gronden van de steenbakkerij lig
gen: diepe putten, heuvels, alles
overdekt met een mooie flora.
Door de Akkerstraat komen we
aan de Grote Steenweg, die wc
moeten oversteken. We komen
weer in de bewoonde wereld, met
een paar oude hoeven. We merken
ook de vroegere boerderij Beu
kenhof op, waar vroeger cham
pignons in de kelders gekweekt
werden. Er staan nog steeds twee
prachtige beuken. Nu wordt de
woning of beter het herenhuis be
woond door de familie Delacroix.
Langs kleine baantjes en het
Nieuwstraatje komen we aan een
klein bruggetje over de Molen
beek. De heer René Mertens legt
daar met veel liefde en toewijding
een natuurgebied aan. Hij heeft er
private vijvers aangelegd, zijn ga
zons en hovingen zijn buitenge
woon onderhouden: de inwoners
van Burst noemen het vaak -ons
park-, hoewel het een privaat bezit
betreft. Het gebied is ongeveer een
kleine hektare groot en wordt
vanop het baantje door menigeen
bewonderd.
Langs een klein baantje komen wc
aan de Stockt. Dit is het oudste
Burst, de gemeente langsheen de provinciale baan (SJ)
gedeelte van het dorp. We komen
voorbij de manége van de heer
Cauttaert: Ruitershof. Hier wor
den paarden opgeleid om deel te
nemen aan sporten of gewoon een
ritje maken kan ook. Via enkele
kleine voetwegen langsheen vele
tuintjes, komen we aan de over
weg cn de Veldstraat Daar zien
we de oudst-gebouwde sociale
woningen. De bomen, graspleinen
en struiken die nog steeds door de
bouwmaatschappij onderhouden
worden, geven ons een mooi beeld
van hoe het overal zou kunnen
zijn. Zij zijn tijdens de voorbije
jaren zo mooi gegroeid, dat het een
lust is er tussendoor te wandelen.
Het betreft hier een verkaveling
van de jaren '55-'56.
Door de Stationsstraat bereiken we
de nieuwe verkaveling aan de
Sint-Maartensstraat. Daar vinden
we drie soorten sociale woningen:
bungalows, wisselen met huisjes
met één verdieping en grotere hui
zen die twee verdiepingen tellen.
Verschillende woningen zijn be
trokken door oudere mensen, die
niet afzonderlijk wonen (alsof ze
verstoten werden) maar geïnte
greerd zijn in de levensgemeen
schap Soms vloeken de woningen
wel door hun bouwstijl. Zo vinden
we bijvoorbeeld een fermette aan
leunen tegen een gewoon huis. De
bedoeling van deze wijk is steeds
geweest speelstraten te kunnen
aanleggen, daar de meeste bewo
ners jonge mensen zijn. Dit pro
bleem is zeer goed opgelost door
de straten aan te leggen in lus-
vorm. Langs de Haverstraat ko
men we aan de Ninovcstraat waar
we tweemaal over de spoorweg
moeten. Via de buitenkant van
wijk Ten Bos wandelen we langs
het voetbalplein van FC Eendracht
Burst en gaan naar het Molenveld,
waar we de mooi beschilderde zij
gevel van het huis Rcmi Beerens
kunnen bewonderen. We gaan tot
aan de Molenbeek en via Oude
naardse Steenweg komen we terug
aan ons vertrekpunt.
Deze wandeling is de eerste in
Burst die echt uitgestippeld wordt
ten gebruike van alle inwoners.
Ook vreemden zijn welkom op
tweede pinksterdag. Er zijn geen
laarzen nodig en de moeders kun
nen gerust de kinderwagen mee
nemen. Door deze wandeling in te
richten in het kader van het jaar
van het dorp. zal het Davidsfonds.
afdeling Burst, aan elke deelnemer
bewijzen dat er nog kan gewan
deld worden. Als beloning krijgt
iedereen bij aankomst een nieuwe
kaart van Burst ten geschenke. Zij
werd gedetailleerd getekend door
de heer M. D'Hondt, en toont ons
alle hedendaags bestaande wegen
in het dorp
R. DEVIJVER
KSA-leider Luc Fahy (SJ)
Wat aan jeugdwerk in Burst bestaat valt te herleiden tot
de noemer «jeugdbewegingen», zoals trouwens in vele
andere gemeenten. KSA bestaat er al 13 jaar, en de
mei sjesch frog roep (ontstaan uit de VKSJ-Roodkapjes)
een paar jaartjes minder.
KSA-bondsleider Luk Fahy-
en Chirogroepsleidster Ca
rine Fahy zijn broer en zus,
waaruit je logischerwijze
een goede verstandhou
ding tussen beide groepen
zou mogen afleiden. Noch
tans is het tot een aktieve
samenwerking nooit geko
men. KSA heeft daar een
viertal jaartjes geleden wel
nog naar gestreefd, maar
daar is nooit wat van terecht
gekomen. Zélfs de zgn. geld-
winningsaktiviteiten (bal,
autowassen..) worden apart
genouden.
Buiten de gewone jeugd-
bewegingsaktiviteiten stelt
de KSA-groep zich ook als
doel het kulturele leven in
Burst te bevorderen.
Vandaar dat er een traditie
van kwistornooien aan het
groeien is. Dat twee maan
den geleden Zjef Van Uytsel
op het podium (voor een
bomvolle zaal) gevraagd
werd. Dat al eens een twee
daagse met tenten en
kampvuur in het dorp ge
houden wordt... KSA Sint-
Martinus vindt dat belang
rijk. Trouwens, om dezelfde
reden wordt in oktober e.k.
de Ninoofse groep «Spi-.
raai» gevraagd om haar
koormuziek.
De Chirogroep helaas
kregen we Carine niet meer
aan de lijn houdt om de
drie jaar of wat een groeps-
feest, verder een bal en zo
dus wel enigszins verschil-
Veldwachter De Tandt doet sinds 1956 dienst in Burst.
In die 22 jaar kende hij al zeven burgemeesters. Hij weet
heel veel af van de gemeente. Maar ook van de techni
sche kant van zijn beroep is hij goed op de hoogte: Hij
weet was er in de wet staat, maar gebruikt in de omgang
toch liefst het menselijk hart.
Vóór hij naar Burst kwam, deed
hij sedert 1952 dienst in God-
veerdegem, dat nu bij Groot-
Zottegem werd ingelijfd. Die
gemeente behoorde evenwel
tot de kategorie tussen 500 en
750 inwoners. Er viel slechts
vier en een half uur te werken
per dag, wat uiteraard ook fi
nanciële gevolgen had. Dus
wipte hij over naar een grotere
gemeente.
Burst was gestadig in de groei,
omwille van de bouw van so
ciale woningwijken. Veldwach
ter De Tandt heeft overigens al
tijd graag in deze gemeente
gewerkt. Evenwel is zijn be
voegdheid uitgebreid tot Groot
Erpe-Mere, waar nu een poli
tiecommissaris geïnstalleerd is
sedert begin april. Hiermee
verwacht veldwachter De
Tandt, een goede samenwer-
Of er geen evolutie bestaat om
van de veldwachters eerder po
litieagenten te maken in de toe
komst? Dat zit inderdaad een
beetje ingelast in de fusiewet.
Maar dat is toch van de ge
meente zelf afhankelijk.
Erpe-Mere zal landelijk blijven.
En zijn veldwachter behouden.
Over de taak van een veld
wachter die wat zijn speci
fieke taken betreft officier is
van de gerechteriijke politie,
schreven we al uitvoeriger toen
we het over Erpe hadden Hij
hangt af van de Procureur des
Konings, hoewel administratief
van de burgemeester.» «Hij
bewaakt stelt overtredingen en
wanbedrijven vast die voor on
derwerp hebben het Landelijk-
en Boswetboek...» We gaan
hier dus niet nader op in deze
taken. Maar hij doet nu wel
meer politiewerk.
Wel hadden we graag geweten
hoe veldwachter De Tandt tot
dit beroep gekomen was. Dit
bleek een vrij eenvoudige
keuze geweest. Zijn ouders wa
ren landbouwers Maar het ging
stilaan achteruit met de land
bouw.
Er viel niet meer zoveel mee op
te rapen. Maar de natuur bleef
trekken En als veldwachter
kon men het kontakt met de
mensen behouden.
In zijn vrije tijd knutselt veld-
wachten De Tandt graag, maar
tuiniert liefst in zijn tuin, waar hij
nu een tomaten-serre aan het
optrekken was.
Een landelijk stukje Burst (SJ)
Hij was ook secretaris van de
Gezinsraad, en lid van de Kul-
tuurraad van Burst vóór de
fusie er kwam.
Veldwachter De Tandt heett
anders ook al een bewogen le
ven achter de rug: tijdens de
oortoa zat hjjjn intemerinos-_
kampen, na in oe tizas opge
goten geweest te z|n. Ook na de
oorlog werd hi| noa opgeroe
pen. 6 maanden Ierland en 6~
Het landelijke huisje van Remi Beerens in een levende affiche voor zijn Breughelkopiecn 'SJ
