ZELFS DE KONING HAD AAN AMELIE GEDACHT
FOLKLORISTISCHE STOET «AMELIE
VERHOEVEN VAN 100 JAAR JONG»
DE WAARDE VAN ZO'N
VOLKSFEEST
GELEOEN
HELIE
LEDE VIERDE 100-JARIGE AMELIE VERHOEVEN OP EEN VOLKSE MANIER
({makke
iaat hij
jen. De
Zaterdag 22 april zou dan de grote dag worden. De mooiste uit Amelie's honderdjarig bestaan. Voor haar
begon die dag van haar honderdste verjaardag als alle andere dagen. Ook die dag is zij opgestaan om half zes
en heeft zij haar gewone ochtendaktiviteiten volbracht Zij maakte dus ook haar traditionele pot koffie. Toen
deze geurend op de stoofbuis stond nam zij haar tas en schonk zich een kopje verse koffie in en ter
gelegenheid van haar honderdste verjaardag goot ze er zich een goeie druppel in. Daarmee zette zij op haar
manier haar mooiste dag feestelijk in. Wat later kwamen de eerste familileden en buren eens langs om haar
te feliciteren op deze heuglijke dag.
Tegen rond half tien was het terug één
en al drukte op Klemendorp. Meetje
Amelie haalde de vellen mantel uit de
kast en wachtte geduldig op de komst
van de gemeentelijke overheid Van het
wachten werd gebruik gemaakt om en
kele familiefoto' te schieten vóór de wo
ning van meetje. Ondertussen waren
ook reeds de ruiters op post. evenals de
koets waarin Amelie zou vervoerd wor
den en tegen twintig vóór tien stapte
Amelie fier en kwik in de feestelijke
koets. Met de fanfare van de Leedse
KSA op kop. gevolgd door de koets
begeleid door paarden en verder ook
nog de familie, buren en gemeen-
teoverheid trokken zij stoetsgewijze via
de Dwarsstraat en de Kerkevijverstraat
naar de kerk. Bevlagde en feestelijk ver
sierde huizen wuifden Amelie achterna
HONDERD RODE ROZEN EN BALLONS
In de kerk werd zij verwelkomd door de
geestelijke overheid. In zijn welkomst
woord dankte de priester allen die zich
om de viering bekommerd hadden voor
hun grote inzet en noemde het een eer
voor Lede dat deze heuglijke dag inge
zet werd met een eucharistieviering. Hij
legde er tevens de nadruk op dat zij de
wijze geleerd heeft hoe in de toekomst
moet geleefd worden, want de moderne
mens heeft te weinig tijd en leeft te
gejaagd. Hij voegde er tevens aan toe:
«bij haar is het een klein huisje, maar de
welkom is er steeds groot en de koffie
voor iedereen». Hij prees tevens het
goede zorgen in volle overtuiging voor
haar gezin en haar gezindheid. Ten
slotte schetste hij haar werken, gods
vrucht en zondagsrust. Na de eucharis
tieviering wachtte een talrijke menigte
haar op buiten aan de kerk. Bij het verla
ten van de kerk schoten honderd veel
kleurige ballons de blauwe lucht in.
Ééntje bleef er hangen aan het topje van
het gemeentehuis als stille getuigen van
een entoesiaste vreugde. Aan de kerk
het Kultureel Centrum alles kon meebe
leven.
Het was burgemeester Gravez die na
mens het schepenkollege en het ge
meentebestuur de eeuwelinge^ familie
het officiële karakter van deze ont
vangst hield de burgemeester eraan
de eeuwelinge aan te spreken met
Burgemeester Gravez overhandigt het geschenk van het vorstenpaar (EL)
stond eveneens een bruidspaartje zijn
opwachting te maken om een andere
grote stap te zetten. De bruid maakte
dan ook van de gelegenheid gebruik
om een reuze ruiker van honderd rode
rozen aan de eeuwelinge te overhandi
gen. Met paarden en koets, geflankeerd
door een grote menigte trok Amelie dan
naar het Kultureel Centrum voor de offi
ciële receptie.
EEN TOOST OP EEN
VOLGENDE HONDERD JAAR
Net als op het Klemendorp. net als in de
kerk, net als op het dorp, was het ook
op het Kultureel Centrum een drukke
bedoening, ledereen wenste er natuur
lijk bij te zijn. Men had dit goed opge
vangen door buiten luidsprekers te
plaatsen, zodat men op het plein vóór
«Meetje Amelie», iets wat zijzelf zeker
zou prefereren, aldus de burgemeester.
Na erop gewezen te hebben dat het de
tweede maal in nog geen zeven jaar is
dat Lede de eer te beurt valt een eeuwe-
ling te mogen vieren, had de burge
meester het over het speciaal moment
dat deze ontvangst voor de eeuwelinge
moest zijn. Inderdaad, in deze tot
Schepen Minnebo overhandigt het geschenk van de gemeente (EL)
raadszaal omgevormde ruimte van het
Kultureel Centrum heeft Amelie vroeger
nog gediend. Dat moet nu zowat een
zeventigtal jaren geleden zijn. Toen was
het huidige Kultureel Centrum immers
de woning van de familie Moens De
burgemeester wees er dan ook op dat
dit een onverwacht weerzien moet zijn
voor de eeuwelinge een weerzien waar
aan zij vroeger ongetwijfeld nooit zal
gedacht hebben Meer zelfs, Amelie
had mogen plaatsnemen in de zetel
waar ooit nog burgemeester Moens
himself in gezeten heeft
Verder handelde de burgemeester ook
nog over lange leven van ijveren voor
gezin en familie, over haar nog kwieke
verschijning, over het feit dat ze graag
gezien is door familie, buren en kennis
sen, over haar huisje dat een zoeten
inval is en waar men gemakkelijk bin
nengaat maar niet zo gemakkelijk bui-
tengaat
Daarna was het de beurt aan schepen
Minnebo om de bloemen en het net op
tijd aangekomen geschenk van de ge
meente te overhandigen, met de ge
bruikelijke drie zoenen Het was een
prachtige tinnen schotel, waarin deze
heugelijke gebeurtenis gegrifd was, en
een bijhorende grote kom. Namens het
O.C M W overhandigde de voorzitster
Mevrouw Van Keymeulen - Siau even
eens een geschenk.
Dan feliciteerde burgemeester Gravez
de eeuwelinge in naam van de Koning
en de Koningin en overhandigde het
koninklijke geschenk, een zilveren bon-
bondoosje Eeuwelinge Amelie rea
geerde hierop met de woorden «doet
hem de komplimenten dat hij noig be
dankt is», waarop burgemeester Gra
vez antwoordde: «ik zal het hem schrij
ven»
Daarna richtte de jongste zoon het
woord tot de genodigden. In z'n dank
woord drukte hij de erkentelijkheid
zijn moeder en de familie uit aan alh
die zich ingezet hadden voor het i
touw zetten van deze prachtige vierii
en omdat zij die honderdste verjaard:
niet onopgemerkt hebben laten vr~
bijgaan
Met de woorden «bedankt mensen
al wat ge voor mij gedaan hebt», danl
meetje Amelie zelf via de mikro de t
rijke aanwezigen. Daarna tekende
kalm en zonder bril het gulden bo*
Familie en genodigden volgden ha:
voorbeeld Daarna werd de erewijn,
beter de erechampagne, gedronken
een volgende honderd jaar, zoals b
gemeester Gravez het uitdrukte. Na
gebruikelijke groepsfoto op de tr
van het Kultureel Centrum ging
een zich opmaken voor het namiddar
gebeuren: de folkloristische stoet.
MON D.l
boekf
e trappeif
Het hoogtepunt van de viering moest de folkloristische stoet worden in
de namiddag. Een gebeuren waar met tientallen personen gedurende
weken aan gewerkt was. Het resultaat van deze wekenlange noeste
arbeid mocht dan ook gezien zijn. Het werd een gevarieerde, kleurrijke
optocht met «Amelie Verhoeven 100 jaar jong» als centraal tema. De
talrijk opgekomen kijklustigen kregen dan ook een brokje volks leven
te zien van rond de laatste eeuwwisseling.
VUVERSE REUZEN
De folkloristische stoet werd geopend,
net zoals in de voormiddag, door de
fanfare van de KSA. Zij moesten aldus
zorgen voor de gepaste stapmaat Ach
ter hen volgden de reuzen de Markies
en de Markiezin de Bette die nu tot het
patrimonium van de Leedse Koninklijke
Harmonie St.-Cecilia behoren, maar
vroeger het attraktiepunt waren van de
wijk De Vijver waartoe ook Klemendorp
behoort.
HET DOOPSEL
Achter de slagmaat van de KSA en de
statigheid van de reuzen werd het leven
van Amelie in beeld gebracht. En zoals
bij alle begin, begon men hier ook met
een geboorte. Amelieken gedoopt en
honderd jaar geleden ingeschreven in
de boeken van de parochie, was het
eerste doel Grotendeels al zingend trok
deze groep op met de vroedvrouw, met
in de armen klein Amelieken, meter en
peter voorop. Aan de kinderen werd
zelfs kindjessuiker aangeboden.
PLECHTIGE KOMMUNIE
En Amelieken groeide alras op en zij
werd steeds maar flinker, tot zij op een
goeie dag haar plechtige kommunie
deed. Vergezeld van de pastoor, een
misdienaar en tante nonneken trok de
stoet plechtige kommunikanten, met in
het midden Amelieken, naar de kerk.
Het was in die kinderjaren ook dat Ame
lie een eerste fiets zag Eén met drie
wielen, een groot van voren en twee
kleintjes van achteren, en ook zo'n ek-
semplaar had men uit het museum ge
haald.
En uiteraard was ook vader Benedictus
Verhoeven van de partij met een krui
wagen kolen dan nog Men mocht ze
zelfs in twee keren betalen.
HET HUWELIJK
Een volgend onderwerp uit Amelie's
honderdjarig leven, was haar huwelijk
met Constant Siau. Het huwelijkspaar
was vergezeld van een uitgebreid ge
volg, de suite zoals men zegt. En de
burgemeester was ook op de afspraak
om zijn fiat te geven aan de jonge tortel
duifjes
IN DEN TRAM
Een volgende episode uit haar leven,
vormde haar bedrijvigheid als herber
gierster. In haar kafeetje «In den Tram»
kreeg zij dan ook regelmatig vrij zware
stamgasten over de vloer, die er zeker
de zwier wisten in te houden en een
stevige pint konden verteren Altans zo
kreeg men zaterdagnamiddag toch de
indruk.
MOET ER ZAND ZIJN
Uit die periode kreeg men dan ook een
reeks oude beroepen en ambachten te
zien. In die tijd reed prins karnaval
rond met de triporteur met brood. Het
was ook de tijd dat de scharen nog
moesten geslepen worden en dat men,
met of zonder ezel, van deur tot deur
AMELIE WAS1 EN PLASTE
Een volgende praalwagen bracht een
belangrijk gedeelte uit de beroepsaktivi-
teit van Amelie ten tonele. Onder het
motto «Amelie waste en plaste» toonde
men hoe Amelie aan het grote wiel van
de wastobbe draaide, hoe ze omzichtig
hemden streek met strijkijzers die men
De Leedse verenigingen hebben hun uiterste best gedaan om de levensloop van A melie in een folkloristische
stoet weer te geven. Hier haar geboorte (EL)
Hulde van de karnavalgroepen aan Amelie (EL)
trok om wit zand aan de man te bren
gen. Ook de bolders, de wieltjeslopers,
de bloemenverkoopster en de erwten-
marchand waren van de partij.
op de Leuvense stoof moest zetten, en
hoe ze dan ten slotte de kleren maakte
en verstelde. In die tijd moesten de
mannen wel geëmancipeerd geweest
dan ook zien hoe Amelie er zou uitge
zien hebben als mannequin indien oat
in die tijd al zou bestaan hebben. Een
bloemenwagen besloot dan het folklo-
zijn want zi| sloegen net goed verloop
van die werkzaamheden gade van ach
ter de stoofbuis, met een dampend
pijpke.
AMELIE ALS HONDERDJARIGE
Begeleid door de keurig uitgedoste
volksdansgroep Leeuwerik kon men
Haar dagelijks leven: wassen en plassen (EL)
ristisch gedeelte Deze stelde Amelie
als honderdjarige voor. tussen de voor
stelling en de werkelijkheid in liep het
huidige Kollege van Burgemeester en
Scnepenen. Geflankeerd door ruiters
volgde dan de koets met een handjes-
wuivende eeuwelinge Amelie en ge
volgd door de familie.
Deze folkloristische stoet was dan ook
een passend spektakelstuk van dit
volkse gebeuren. Met de zon aan hun
zijde waren er dan ook heel wat kijklus
tigen op de proppen om dit enige ge
beuren mee te maken.
VOLKSSPELEN
Nadat de folkloristische optocht de
eeuwelinge en haar familie begeleid had
naar de zaal waar het familiefeest
plaatsvond, keerde de stoet terug naar
de Vijverwijk Daar werd 's avonds dan
duchtig verder gefeest De bewoners
van de wijk trokkën in negentiënde-
eeuwse klederdracht en begeleid door
de öud-studententantare van Uchsema
door de wijk zelf van kafee naar kafee.
Overal werd er dan een volksspel uit de
oude doos opgedist Op het pro
gramma stonden gerrebolling, bak-
schieten, zakkenlopen en flessenvul-
len. Tot in de kleine uurtjes heerste er]
dan ook een unieke stemming op deze
volkse wijk. Een waardig slot voor een
volks gebeuren.
MON D G.
tiek
om
Als we het gaan hebben over de waarde van de viering van de eeuwe
linge Amelie Verhoeven, dan zien we twee aspekten aan een dergelijk
gebeuren. De waarde welke zo'n volksfeest heeft voor de honderdja
rige zelf staat buiten kijf. Zij werd alle eer aangedaan. Voor haar en
haar familie was het een schoon en passend feest In dit opzicht is het
ganse gebeuren geslaagd. Maar ook vanuit het andere gezichtspunt
bekeken is dit volksfeest ten zeerste geslaagd. Het tweede aspekt
waar we het hier voornamelijk zullen over hebben is de waarde welke
het volksfeest had voor de mensen uit de buurt, de wijkbewoners en de
wijk in het geheel met vooral het buurtleven daarrond.
Het feest is een formidabel sukses ge
worden. het moet gezegd worden,
vooral door de inzet van het burenkomi-
tee en de buren Of men zoiets in om het
even welke wijk zou kunnen realiseren
is een vraag die wij niet zo onmiddellijk
positief durven beantwoor
den Maar het sukses werd
daar in ieder geval in de hand
gewerkt door het feit dat de wijk van de
Vijver het het Klemendorp steeds de
reputatie genoten heeft van een leven
dige wijk te zijn, waar echt nog een
ganse reeks volksfiguren te vinden wa
ren. Menigmaal werd de opmerking
gemaakt «Het kon nergens beter voor
vallen dan daar», doelende dus op het
honderd jaar worden van Amelie. Want
inderdaad vroeger had deze wijk de re
putatie zeer volks te zijn, men kende er
iets van feesten en uitgaan
Doch ook aan het volksleven van deze
wijk had de moderne tijd en de televisie
gevreten. Het bewijs hiervoor is onder
andere dat er de wijkkermis, die eens de
belangrijkste was van gans Lede, teloor
is gegaan.
Nu, ter gelegenheid van de viering van
hun eeuwelinge, hebben vele buren el
kaar weergevonden en zich gezamelijk
ingezet voor het welslagen van de vie
ring. Men liet dus al eens een avondje
TV-kijken links liggen. Een hele presta
tie in deze tijd.
Ergens vindt men hier de geest dus
terug van wat zo gepropageerd wordt
via allerlei media over het jaar van het
Dorp Heel toevallig vond deze viering
plaats in dat bewuste jaar van het Dorp.
Maar toch heeft men hier in toepassing
gebracht, zij het dan onbewust, wat
nagestreefd wordt in het ganse opzet
rond het jaar van het Dorp. Er wordt Jat
over dit aktiejaar heel wat teorie ver- ar
kocht, er worden brochures uitgege
ven, er worden allerlei aktiviteiten inge
richt. Maar wij vragen ons af of men wel
de juiste noot zal vinden bij dit alles
Een juiste noot die men onbewust ge
vonden heeft op de Vijver met de viering
van Meetje Amelie.
Nu gaan er stemmen op om die Vijver-
kermis waarover we het daarnet hadden
terug op te richten en nieuwe impulsen
te geven Hiervoor wordt gedacht aan
de mensen van het burenkomitee. Na
hetgeen zij gepresteerd hebben bij de
organisatie van de viering van de eeu
welinge, zijn wij ervan overtuigd dat zij
ook zo'n organisatie de baas zouden
kunnen. Het zou echt mogelijk zijn.
Maar men moet met zijn twee voeten op
de grond blijven. Men moet de realiteit
onder ogen nemen en zien dat het niet
de eeuwelinge is die men viert met Vij-
verkermis, maar dat het de idee vijver-
kermis is. Men plaats dus iemand waar
men werkelijk naar opkeek, hier dus de
eeuwelinge, tegenover een ideeël iets
Tijdens de voorbije viering was het de
unieke gebeurtenis van het honderd
jaar worden van iemand, een zeldzaam
feit. Maar de vraag rijst nu wat men
moet bieden tijdens de viering van een
ideëel iets. dat Vijverkermis of om het
