Vrije tribune
P.V.V.
B.S.P.
Kruislicht
Uw woord
Open brief aan
het komitee van het leefmilieu
van de Restertstraat
2 - 28-4-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
bij betrokken is, blijft on
aanvechtbaar gezien dit
haar eigen lichaam raakt;
maar een zwangerschap
duurt slechts negen maand
en daarna komt er een nieu
we mens: op te voeden
(«meestal nog...») in ge
zinsverband tot een wereld
burger. Dit vormt een es-
sentieTe taak voor man en
vrouw. Het wordt tijd dat dit
tot een groot gemengd pu
bliek doordringt. Laten we
nu eindelijk als vrouwen uit
onze isolatie treden. We
moeten onze plaatsen in de
maatschappij innemen en
elke valse nederigheid af
leggen. Vele belangrijke be
roepen staan voor ons
open. Geloof mij, het ligt
niet meer aan de mannen
dat er zo weinig vrouwelijke
ministers, rechters en spe
cialisten zijn. We moeten
ons zelf leren zijn en dat
beroep durven kiezen waar
voor wij ons geschikt ach
ten.
Apartheid is voorbijge
streefd; met onze intuitie,
onze bekommernis om het
algemeen welzijn, onze vak
kennis moeten we er ge
woon en vanzelfsprekend
overal bij zijn.
Zeker ook op het Politiek
vlak, want daar vallen de
beslissingen. Daar wordt de
toekomst, ook onze toe
komst, gemaakt.
Dr.Anny Dierick
APARTHEID
Ik heb «één groot bezwaar»
tegen vrouwenbewegingen,
vrouwentijdschriften, vrou
wentehuizen: ze scheppen
een sfeer van Apartheid.
Wat scheelt er toch aan
ons, vrouwen- waarom dui
ken we weg in «vrouwenor
ganisaties»? Waarom geven
we ons als zwakkeren
bloot?
Fysisch, psychisch en so
ciaal hebben we minstens
evenveel sterke kanten als
de mannen. Alleen willen
we dat niet inzien, accepte
ren en toegeven. Het ont
breekt ons aan zelfkennis
en eerlijkheid.
De macht en de invloed van
de vrouw in het gezin is hier
steeds zeer groot geweest
haar rol in het Openbaar Le
ven bleef hoofdzakelijk be
perkt tot psychologische
stimulans of «rem» op de
«man» die naar buiten
kwam.
Tegen deze moeilijk kontro-
leerbare en begrensde in
vloed werd de laatste de-
cennia's scherp gereageerd
en terecht.
Wettelijk gezien bleef met
deze situatie de «beslis
singsmacht» bij het manne
lijk deel van de bevolking
machtsbezit kan tot mis
bruik leiden ondanks alle
raadgevingen.
Juridisch gezien werd de
vrouw dan ook lang achter-
uitgesteld hieraan is nu
heel wat veranderd.
Een ander facet was de een
zijdige opvoeding van de
meisjes; ze werden uitslui
tend opgeleid tot «Hulp en
Toeverlaat» van man en kin
deren. Dit leidde onover
komelijk tot het zoeken naar
«Geborgenheid» in een hu
welijk. De ongehuwde
vrouw kon zich moeilijk
handhaven. De kristelijke
beschaving had wel een al
ternatief voorzien met de
Kloosters waar «gegroe
peerde vrouwen» een edu-
katieve taak kregen in
dienst van Kerk en Staat,
gestimuleerd door een ho
ger religieus ideaal.
De laatste jaren bracht een
nieuwe visie (dank zij de
vrouwenbewegingen??
dank zij enkele sterke vrou
wen en wijze mannen??)
De jonge mensen krijgen al
len meer kansen door het
onderwijs de opvoeding
wordt «gemeenschappelijk»
de jeugd groeit naar ge
lijkheid. Een deel van de
rijpere vrouwen gaat echter
nog gebukt onder de vroe
gere Visie.
Hier speelt de groei naar
volwassenheid, het per
soonlijk durven «im frage
stellen» van bestaande
ideeën een belangrijke rol.
Ik meen echter dat dit» op
brede schaal» voor vrouwen
en mannen moet gestimu
leerd worden.
Laten we nu eens «de zoge
zegde typisch vrouwelijke
problemen en intressesfe-
ren «bekijken die zo graag
in vrouwenbladen behan
deld worden.
Om met het meest frivole te
beginnen «de mode»-
ont werpen (vooral) door
mannen voor de vrouwen
om de mannen te behagen
of mode voor de man
nen, door vrouwen uit te
kiezen die dan de reeéle ge
makzucht en de «gezochte
nonchalance» van hun man
nen handig moeten kombi-
neren.
Geef toe...het is een twee
slachtige aangelegenheid.
«Koken komt er natuurlijk
ook bijde «gekende beste
koks» zijn mannen; Vrou
wen «bereiden de maaltij
den» soms met plezier;
sommige echtparen expe
rimenteren samen op kuH-
nair gebied...
Komt-dan het centrale the
ma: «kinderen krijgen en
opvoeden».
Met de huidige stand van de
anti-conceptie is geboorte-
planning uiteraard goed
mogelijk.
Beslissingen hier omtrent
zullen door het echtpaar
meestal samen genomen
worden. Dat de vrouw hier
fysisch eerst ook het meest
gen maar een magere troost zijn.
Het mag dan ook geen reden zijn
om in ons land dan maar alles te
laten zoals het is.
DIANE D'HAESELEER
DEZE STAAT WIL DE
MIDDENSTAND KAPOT EN
DE ZELFSTANDIGEN AAN
DE KETTING
Het kleine en middelgrote partiku-
liere initiatief wordt in dit land
stelselmatig ontmoedigd, alhoe
wel zelfstandigen en KMO's ver
uit het grootste aantal personen
tewerkstellen. Daarom komt de
Vlaamse Volkspartij op voor:
bevrijding van de Vlaamse
middenstand en zelfstandigen,
kleine en middelgrote onderne
mingen, van de overlast aan on-
produktieve administratieve
plichtplegingen en paperasserij
die de Staat oplegt;
terugdringen van de belas
tingdruk binnen aanvaardbare
grenzen. Afschaffing van de be
lasting op de kleine erfenissen en
van de samenvoeging van de in
komsten van echtgenoten. Verho
ging van de fiskaal aftrekbare be
dragen voor gezinslast;
diepgaande hervorming en
vereenvoudiging van de Sociale
Zekerheid. Ontvoogding van de
Vlaamse werknemers en zelfstan
digen uit hun rol van «onderwor
penen- aan de Maatschappe
lijke Zekerheid: zij moeten als
verbruikers de vrije keuze krijgen
tussen het Staatsorganisme en pri
vate organismen.
Willy Van Mossevelde.
HET RIJEXAMEN:
DE PROEF
OP DE SOM
-De vraag is: wat kost momenteel
een rijbewijs? 5.000, 10.000,
n20.000 frank of meer? Welke
werkende mens kan dal nog beta
len?»
Zonder al direkt van een aftrogge-
larij op grote schaal of van geld-
klopperij te gaan gewagen, mag
toch rustig gezegd dat leren rijden
een dure aangelegenheid is.
Het falen van de kandidaten is
volgens de examencentra voor
namelijk een gevolg van de onvol
doende voorbereiding.
Méér voorbereiding betekent ech
ter, ingeval van opleiding door een
rijschool, ook méér geld.
Er moet dus een middel worden
gevonden om het leren rijden wat
goedkoper te maken.
Graag gaan wij akkoord, dat de
veiligheid zijn prijs heeft, maar
teveel is toch teveel.
Wij blijven nog steeds voorstander
van het voorlopig rijbewijs.
Hierdoor wordt de kandidaat
bestuurder de kans geboden zich
afdoend voor te bereiden waar
door de examinator hem beter kan
beoordelen als automobilist.
Zoals het er nu aan toe gaat, kan
dat niet. Wie slaagt in de teoreti-
sche en praktische proef is geen
goed chauffeur. «Hij» of «zij»
heeft alleen bewezen het te kunnen
worden.
Ook in Nederland beginnen steeds
meer stemmen op te gaan om zo
een leervergunning (want dat is
het uiteindelijk toch) in te voeren.
Het aktuele systeem in Nederland
is ongeveer gelijklopend met het
onze, met dit verschil dat de voor
bereiding bij onze Noorderburen
veel langer duurt. Het aantal lesu
ren wordt er berekend in verhou
ding tot de leeftijd van de kandi
daat: één lesuur per jaar plus nog
eens 10 supplementaire lessen
(iemand van 18 moet dus 28 lessen
nemen).
Vanzelfsprekend zijn de klachten
op een dergelijk systeem al even
talrijk als bij ons.
Wanneer men uitgaat van de ver
onderstelling dat «ervaring» al
leen kan worden opgedaan door
het nemen van méér rijlessen
wordt dit uiteindelijk toch wel een
zeer bedenkelijke dure zaak.
Vandaar dat een voorlopig rijbe
wijs de mogelijkheid zou moeten
bieden om meer ervaring op te
doen, vooraleer men voor het de
finitieve rijbewijs aan de tand
wordt gevoeld.
Kandidaten die zich geen oplei
ding in een rijschool kunnen per
mitteren, kunnen weliswaar bij
ons in België nog altijd voor het
vrije systeem opteren. Die me
tode, als aanvulling op de lessen
die in de rijschool werden geno
men, kan de kandidaat overigens
al een stuk van de ervaring geven
die wij met het proefrijbewijs be
pleiten.
In de buurlanden is de vrije oplei
ding nagenoeg onbestaand en is er
alleen de duurdere weg naar de
rijschool.
Het zal de kandidaten die hier over
de kostprijs van de opleiding kla-
DE SPORT -
BETOELAGING
STELT VRAGEN
In onze stad ligt het initiatief
voor de sportbeoefening en de
sportorganisatie haast uitslui
tend in privé-handen. Wij ken
nen allen de sportleiders die in
hun meer of mindere bekende
clubs stille offers brengen ten
bate van hun sport en hun club.
De mannen en vrouwen van
de sport om de sport!
Geen heldenverering, geen
pretentieuze naijver, maar ern
stig management.
Het stadsbestuur dient volgens
welbepaalde en rechtvaardige
normen bijstand te verlenen
aan de sportbeoefenaars en
aan de organisaties. In de
voorbije maanden werd de
ontwikkeling van de sport als
echte amateurssport erg bena
deeld, zowel wat de algemene
politiek betreft als in de betoe
laging, zo werd mij door menig
sportleider duidelijk gemaakt.
Hoe kan het verklaard worden
dat bij de verdeling van de toe
lagen door het stedelijk Sport
comité niet eens kan gezegd
worden welk krediet precies ter
beschikking is.
De sportverenigingen werden
in een viertal kategorieën inge
deeld. Is het niet een aanflui
ting van de sport dat verenigin
gen die een sport-voor-allen
organiseren (zoals kleinere
voetbalploegen), die dikwijls
met moeite het hoofd boven
water kunnen houden, duizen
den franken minder ontvangen
dan eliteclubs. Ik denk dat Aalst
de enige stad is in Vlaanderen
waar een vereniging die aan
jeugdopleiding en aan sport-
voor-allen doet minder hoog
geschat wordt dan een organi
satie die alleen op de commer
ciële sport is gericht.
Als gewezen schepen van
Erembodegem kan ik de ver
zekering geven dat in Erembo-
oegem de betoelaging zo vast
gesteld was dat elke club of
sportvereniging, van welke
kleur ook van te voren wist wat
zij kon krijgen.
Zo werd een voetbalploeg be=
toelaagd op grond van het aan
tal ploegen dat in competitie
werd op gesteld, jeugdploegen
en andere, en zagen wij in en
kele jaren het aantal ploegen
stijgen. Dezelfde ploegen krij
gen nu in Groot-Aalst nog
een vijfde van de vroegere toe
lage En waarom dan wieler
clubs met eenzelfde aktiviteit,
een verschillende toelage krij
gen is mij ook niet duidelijk.
Een dergelijk beleid is mijns in
ziens uitdagend voor tientallen
leiders, spelers en supporters
van de stad en de deelgemeen
ten.
Remi Van Vaerenbergh
Raadslid
1 MEI
door Marc GALLE
V olksvertegen woordiger
We staan er in de meeste Westeu-
ropese landen niet goed voor. De
economische wereld wordt sneller
dan verwacht ontwricht. Fabrie
ken sluiten nadat ergens in een on
doorzichtige multinationale hol
ding op een knop werd gedrukt.
De produktie wordt verlegd naar
arme landen, met lage lonen en
lange arbeidsduur. De winstge
vende oorden worden verlegd. Bij
ons stijgt de werkloosheid. De re
serves raken uitgeput. De winsten
van de banken en van de distribu
tiebedrijven stijgen echter even
eens. Plotseling wordt bij ons naar
middelen gezocht om de crisis
tegen te gaan, hoewel de grootste
partij van dit land, de C.V.P.-
P.S.C., sinds de oorlog onafge
broken ons land heeft geregeerd of
mede-geregeerd en allang moet
geweten hebben, dat een ingreep
niet spoedig genoeg kon gebeu
ren. Hebben de Leuvense econo
misten niet gefaald?
Hoelang al wordt niet aangedron
gen op structuurhervormingen
zonder welke geen gunstige voor
uitzichten mogelijk zijn?
De overheidsuitgaven moeten in
derdaad beter worden gecontro
leerd. maar ook moet beter dan dit
hel geval is geweest, worden ge
volgd waar de gelden -miljarden-
naartoe vloeien. Dikwijls dienen
ze om bedrijven zogezegd te red
den, die echter achteraf dit geld in
het buitenland gaan gebruiken om
ons eigen land te concurreren. Ar
beiderscontrole moet ondermeer
dit in de toekomst onmogelijk ma
ken.
Alle ministers van Financiën die
we sinds de oorlog hebben gehad,
hebben bij hoog en bij laag gezwo
ren dat de belastingontduiking
alweer miljarden- zal worden uit
geroeid, maar doeltreffende maat
regelen werden nog niet getroffen,
ook niet tegen de schandelijke
praktijken van de koppelbazen.
En dan maar loeren naar de sociale
sector en geruchten verspreiden
over misbruiken bij de werklozen.
Inderdaad, er zijn misbruiken en
we moeten ze bestrijden, maar de
300.000 werklozen die in ons land
worden geteld, zijn toch niet allen
notarisvrouwen?
Ondertussen wordt te kennen ge
geven dat een Rijksbank door de
andere banken pas dan zal worden
geduld, als ze niet op dezelfde
wijze werkt als zij, ondertussen
worden onze ideeën over arbeiders-
controle door rechts met schou
derklopjes overgenomen, nadat de
hoeken ervan zijn afgerond; on
dertussen blijft de Derde Wereld
ongeholpen, zitten de Verenigde
Staten en Frankrijk - en waarom
niet nog andere landen die er brein
en geld voor hebben - zorgvuldig
hun neutronenbom voor te berei
den, ondertussen galmt men nog
heilige woorden uit als de vrou
wen gewoon gelijke rechten vra
gen, enz...
Tegenover dit alles stellen wij zeer
duidelijk dat de ongelijkheden zo
klein mogelijk worden gemaakt
ten aanzien van de macht tot in de
kleinste groepen, van de kennis en
van de inkomens. De Christelijke
Arbeidersverenigingen hebben
meegedeeld, dat ze ditzelfde wil
len nastreven. Laten we dan de
handen in elkaar slaan!
De godsdienst - die al zo dikwijls
de mensen van elkaar heeft ge
scheiden - mag niet verder tussen
ons een onzinnige barricade op
werpen!
Vlaanderen kan een open en pro
gressief landsdeel worden, met
een zo groot mogelijke autono
mie. De verwezenlijking van deze
wens hangt af van allen die boven
vermelde ongelijkheden tot hun
kleinste omvang willen brengen,
Vlaming zijn we geboren en we
wensen onze nationaliteit te be
houden, en als zodanig willen we
meewerken aan een progressief
Europa. Socialist zijn we gewor
den - elk op zijn wijze - omdat we
ervan overtuigd zijn dat socia
lisme de enige beweging is die een
zo gelijk mogelijk geluk voor ie
dereen beoogt
Het Vlaams Socialisme is de enige
kans die geboden wordt om onze
stad, ons landsdeel. Europa en de
Wereld leefbaar te maken.
Bij een «ontleving»...
De zon schijnt door het venster
De lente heeft de bovenhand
gekregen op de aprilse grillen.
Maar de werkloosheid blijft. Er
zijn amper twintigduizend vol
ledig werklozen minder dan in
het putje van de winter. Wij la
ten onze overjas nog niet aan
de kapstok hangen, maar Tin-
demans heeft gezien de hals
starrige cijfers de zijne reeds
gekeerd.
Hij ziet de oplossing van de
werkloosheid zelfs nog niet
voor het jaar tachtig, en dus
moet er dringend een krisiswet
komen. En als knappe TV-ster
die hij geworden is, laat hij over
die krisiswet niet méér los dan
hij kwijt wil. Dat alles komt wel
aan de vooravond van de grote
vakantie, wanneer de reaktie
van de arbeidersklasse moeilij
ker te organiseren is.
Het knapste staaltje van verde
diging van deze politiek en de
hoogst-demokratische vormen
ervan, vonden we in «Het
Volk». Let wel het is een
knappe uiteenzetting. Hoor
maar!
Het grootste probleem is de
werkloosheid. De regering
vraagt zich af of men die verder
zal bestrijden door aan de in
dustrie cadeaus te doen die de
bevolking moet betalen. Men
zou ook de strijd tegen de fi
scale fraude kunnen opvoeren.
Maar dan zou men dikwijls de
genen pluimen die om hulp
vragen. En toch zou er een
scherpere kontrole moeten
zijn, want ondanks de steun
verdwijnen ondernemingen of
trekken er uit naar landen waar
betere zaken te doen zijn. Van
uit die landen komen zij ons
dan nog konkurrentie aan
doen. Maar dat komt omdat de
arbeiders er minder verdienen,
langer werken en minder be
schermd zijn. Wat zou er dan
moeten gebeuren? De wereld
vakbonden zouden de be
wustmaking van die arbeiders
moeten versnellen. Maar intus
sen moeten wij dus maar aan
vaarden, dat de regering het
geld uit onze zakken haalt om
aan de patroons te geven die
het elders beleggen.
Dit proza lazen we op 24 april.
We hebben er drie dagen over
gedaan om er ons bij neer te leg
gen dat er arbeiders kunnen
zijn die dit lezen en de dag
daarop dezelfde krant kopen.
Trek even voor één gedeelte
van deze «ontleding» de lijn-
door, beste lezer, en zolang er
op de wereld nog één stuk we
relddeel is waar het internatio
naal financiekapitaal aan lage
lonen kan doen werken, zulli
wij in onze zakken moeten ta
ten om het financiekapitt
steeds méér mogelijkhedet
geven dit te doen. Wij m<
er niet aan denken in ons eiiv
land andere wetten te stelU
Intussen wil men alle po:
van de begroting met 2 vi
minderen en om één voorbi
te noemen, verklaart de BSi
minister van Onderwijs, reed Andei
dat er voor het ogenblik
gens financiële moeilijkhedln-oegi
niet kan aan gedacht word tatief
de leerplicht te verlengen
wanneer u het niet wist, wij z
met Italië de twee enige land jarenl
van Europa waar nog stee »erde<
kinderen van veertien jaar ra
de fabriek gestuurd worden..
Ray DE SMB^aar(3
des di
ringen
ilijvei
Zo eei
al te v
Zondag 23 en zondag 30 april
doen een paar duizend jongens
en meisjes van onze stad hun
eerste plechtige Communie
met vormsel.
Het is een grote gebeurtenis in
het leven van die kinderen; ook
voor de familie zijn het mooie
dagen. En wij weten dat de
«commercie» zich op die ge
beurtenissen werpt om er profijt
uit te trekken: sommige ouders
en grootouders overdrijven
sterk in het geven van ge
schenken, in het feest dat zij op
die dagen geven: een trouw
feest is er dikwijls niets tegen
over. Daarover willen wij het
hier verder niet hebben.
Sommigen zijn tegen de eerste
communie op 7 jaar, omdat het
te vroeg is voor die kinderen,
want zij begrijpen weinig of
niets van de eucharistie; hier en
daar komt men mensen tegen
die beweren dat het tegen de
vrijheid is van het kind; het kind
zou zelf moeten beslissen of
het wil gedoopt worden en
wanneer, of het zijn eerste
communie wil doen en wan
neer. Met die redenering zijn wij
het niet eens. Een kind wordt
geboren in een gezin; het zijn
de ouders die de eerste ver
antwoordelijken zijn voor zijn
geboorte en zijn opvoeding.
Zoals de ouders moeten zor
gen voor kleding en voedsel,
voor de lichamelijke gezond
heid; zoals de ouders door hun
voorbeeld, door alles wat de
kinderen horen en zien thuis,
hun kinderen beinvloeden en
opvoeden; zo beinvloeden zij
ook de godsdienstige groei van
hun kinderen: dat is hun recht
en hun plicht. De psychologie
heeft bewezen dat de invloe
den die een jong kind onder
gaat, van zeer groot belang zijn
voor het verdere leven van het
kind. De godsdienstige opvoe
ding beschouwen als gewe
tensdwang is m.i. verkeerd.
Even verkeerd is het aan vol
wassen jongens en meisjes het
recht te ontzeggen, hen geen
grotere vrijheid te geven om de
richting van hun leven te bepa
len. Niemand zal beweren dat
kinderen van 7 jaar reeds be
grijpen wat er b.v. in de H.Mis
gezegd en gedaan wordt; maar
dat is toch zo met alle gebeur
tenissen op die leeftijd. Wat
begrijpen die meisjes en jon
gens van de ouderlijke liefde
voor hen? Dat alles moet
groeien. In de natuur is het toch
ook zo: een boom is ook niet op
één dag of één jaar groot. Wat
wij weten, is dat jonge kinderen
wel reeds kunnen begrijpen dat
Jezus van hen houdt, dat de
schepping, de mensen en de
natuur, mooi kan zijn. Vele
woorden en daden van Kristus
spreken hen reeds aan en kun
nen hen beinvloeden om hun
eigen gedrag daarnaar te rich
ten. Men gaat niet slapen als
kind om als volwassen op te
staan.
Een opwerping tegen de plech
tige kommunie is deze: voor
sommige kinderen is de plech
tige Kommunie het plechtig af
scheid van de kerk! De vol
gende keer dat zij naar de kerk
zullen komen, zal bij hun kerke
lijk huwelijk zijn. Dat zulks ge
beurt, weet niemand beter als
de priesters. Maar, wij moeten
toch niet overdrijven. Sommi
gen priesters en leken
stellen voor het vormsel tot een
latere datum te verschuiven,
b.v. tot 18 jaar en dan streng te
zijn om iemand toe te laten. Wij
begrijpen die houding en toch
zijn we het niet eens; vooral
omdat men tot die houding
komt door de wellicht onuitge
sproken gedachte dat wij een
élitekerk moeten zijn. Want die
mensen zouden streng zijn ook
op andere gebieden: het doop
sel zou maar worden toege
diend aan kinderen van ouders,
die werkelijk echte kristenen
willen zijn; het zelfde voor ker
kelijk huwelijk en begrafenis.
Reeds in het Oud-Testament
zegde de profeet Jesaja dat wij
ELITEKERK OF VOLKSKERK?
het pitje, het vlammetje niet
mogen uitdoven. Ook de hou
ding van de Heer Jezus is zo
dat Hij zeer begrijpend staat te
genover de zondige en zwakke
mens. Hoe dikwijls moeten wij
niet vergiffenis kunnen schen
ken, zegt de Heer? En wie kan
juist oordelen over de inwen
dige gesteltenis van een vader
die ons komt vragen om zijn
kind te dopen?
Als Kristus zegt: «Wees vol
maakt zoals uw hemelse Vader
volmaakt is», dan leert Hij on
toch ook bidden: «vergeef ons
onze schulden». Er zijn men
sen die tien talenten hebben, er
zijn er ook die er maar één heb
ben; voor beiden even streng
zijn, is dat die goedheid die Je
zus vraagt? Niet dat de Heer
onverschillig zou staan tegen
over onze houding, want Hij
had spijt, toen Hij de rijke jonge
ling zag heengaan, omdat deze
geen afstand kon doen van zijn
gehechtheid aan geld en goed.
Trouwens op vele andere ge
bieden is dat toch ook zo. In de
school, in alle beroepen, in de
inzet voor een sociale bewe
ging of een politieke partij,
overal zijn er aktieve, geenga-
geerde leden en meer passie
ve, die maar meelopers zijn.
Het Kristendom is als leer een
leer voor mensen die moeten
trachten volmaakte mensen te
zijn; en toch begint iedere eu
charistieviering met een
schuldbelijdenis, waarin ook de
paus evenals de gewone kerk
bezoeker bekent dat hij gezon
digd heeft. Kristus heeft zijn
kerk open gesteld voor alle
mensen; alleen wie zich zelf
uitsluit, bewust, laat Hij gaan
zoals Hij Judas liet gaan om
Hem te verraden en toch noei |eze
Hij hem nog: «vriend, waartt [on V(
zijt gij gekomen?»
Wij zijn geen élitekerk, ge&SP-.;
kerk van enkele uitverkorenejGROt
«in mijn rijk is er plaats voflS ZE
velen». Dat wil niet zeggen d \ne B
er soms geen komedie g erse
speeld wordt, dat er geen ofcemer
ders zijn die beter hun kind ni )e/e
zouden laten dopen of vorme )an 0
daarom moet er gezocht wcjnslan
den naar middelen om dit te bijje de
letten en kunnen er voorwaa cie t
den worden gesteld, b.v. e4|eze
gesprek met de ouders voor h iatj0n
doopsel, de lering voor h 3root
vormsel, de verloofdenkurs jiskU}
enz. Wel is het nodig dat xern ?ebrai
worden gevormd van jonger ;erk,e
en volwassenen die vrijwillig <ktuurs
zich nemen zeer edelmoedig [ongr,
zijn in het beleven van hun giminge
loof. Maar dat gebeurt toch. tyict aft
een volkskerk moeten die kt arissc
nen komen en die komen tjeagc
Maar van bij de geboorte zul ]erm^
strenge voorwaarden stellenf
het toevoerkanaal afsluiten 1
zou ons brengen tot een ghffS EE
tokerk. DP P
Wij wensen alle ouders die et Ms o
eerste of een plechtige kot ijbest
munikant hebben van harte g erko
luk en wij bedanken hen dat lit be:
hun kinderen de mogelijkhe jedar
geven om op te groeien tiwe k<
overtuigde en schone krist ie de
nen. Of hun kinderen dat zullölen b
worden, zal in de eerste plaa^turen
van hen zelf afhangen. Paultfien m
schreef destijds dat er in eeenwi
sportkampstrijd maar ééiondc
ovenwinnaar is, maar dat in (Aalst
kamp die het leven is, bij Gaan
iedereen prijs kan hebben.
wensen U een mooie prijs!
C.D.\
Wij lazen met aandacht uw artikel in «De Voorpost» van I
april, betreffende ons asiel. Graag zouden wij In de toekom:
meer positieve informatie krijgen vanwege het komitee lee
milieu.
Immers, meer dan wie ook te
Aalst, bent U getuigen geweest
van de enorme inspanningen
van een groepje mensen, die er
niet voor terugdeinsden een
bouwvallige hoeve om te vor
men tot een verblijfplaats voor
dolende dieren. U hebt zelf
kunnen bemerken dat dag aan
dag, gedurende maanden,
deze mensen zelf werken aan
het gebouw kwamen verrich
ten, honden brengen en weg
halen, hokken schoonmaken,
dieren verzorgen, enz. Nu ons
initiatief door iedereen gekend
en gewaardeerd is, wilt U ons
werk teniet doen.
U weet zeer goed dat wij alles
doen wat in onze macht is, om u
zo weinig mogelijk hinder te
bezorgen. Wijzelf komen 's
nachts regelmatig luisteren of
er honden blaffen, er is een
gunstig verslag van de rijks
wacht in die zin en zelfs repor
ters hebben een onderzoek
gedaan inzake geluid.
Bovenden weet U zeer goed dat
we in de Restertstraat slechts
tijdelijk zijn, dat we van plan zijn
een asiel te bouwen, ver van
bewoonde kom, om zeker nii
mand te hinderen, en zo vert
dientig te zijn voor de gemei
schap
Wat u schrijft, dat we een ge
ode zaak doen aan ons asiel,
onwaar, leder verstandig met
kan toch denken dat we
asielhouder kunnen bezolt
gen. honden voeden, laten v<
zorgen door een dierenai
verwarmen in de winter, en
winst maken op de koop toe.
Onze boekhouding was troii
wens ter inzage op de alge
mene jaarlijkse vergadering.
Dat U persoonlijke antipathie
uw artikel verweeft, is zeer on
rechtvaardig ten opzichte va
de andere leden van het tx
stuur.
Als U iemand wilt beschuldige
omdat we nog steeds in d<
Restertstraat zitten, kunt U tx
ter aan het stadsbestuur vrt
gen wat er reeds werd ge daal
om ons elders onder te brer
gen-
Het bestuur va
Sint-Hubertu
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN BESTUUR:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon DeGendt, André De Groeve, RenéC
Witte, Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der Eist, Wil
Hostens, Wilfried Lissens, Rik Devijver.
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Carien Bornauw, Patrick Kieckens, Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jaf
Strickx, Jo Raes.
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerscho
Jef Van Hove, Beno Van Winckel.
REDAKTIE:
Roel Van de Plas.
