O
DOELMAN
IN DE Klü
Jctor Van der Putten (SKWidieien):
n jeugdtrainer doet meer dan
n jongens tegen een bal
en trappen
Jong Lede-E. Zele 1-1
BEKER DERDE KLASSE
Beki
Femln
sterk
ter nii
ies ei
ven
2. Vaie
2,
Zo zie je dan maar weerde «mannen met de rode band»
kunnen enkele weken uitblazen. De spanning ebt even weg.
De kampioenschappen zijn afgelopen
De «mannen met de rode band» Insiders kennen die ver
trouwde figuren de jeugdtrainers, scherp toekijkend wat het
jonge geweld (al heeft geweld in deze context allesbehalve
een pejoratieve betekenis) er op het voetbalveld van te
rechtbrengt.
Femii )e mannen die «mogen» in-
we'n itrukties geven aan hun disci-
3s gfaelen omdat voetballen voor
im de ongeren een verlengstuk van
d Oc iun training is, en op die in
rdwe< reler ogen verregaande «libe-
beuraralizering» graag inhaken. Als
)e rü e ze twee speelhelften lang
i 10 intoesiast bezig hoort, dan
zorgiyoel je dat de «rode bandman
nen» een stuk van zichzelf aan
weijdie in voetballersplunje ge-
ian d stopte jongetjes hebben weg-
mfabijfleschonken.
Waarom word je jeugdtrainer.
refferjE" vooral waarom blijf je
in [^doorgaan met die «job»
victor Van der Putten, intus-
)amnken a' een poosje de 40 voor
bij, is één van de mensen die
voor de draad» ziet als
zijn «jongens» achter de bal
ïnho aanhollen.
Jaren geleden, hij was nog
leen zestien, werd Van der
'utten «ontdekt», wat doen
scholieren tijdens de rekrea-
tie Inderdaad shotten. Al
was het tegen een vierkante
Dat «de Vic» wat kon,
hadden ze snel gesnopen. En
zo gebeurde het dat hij, na
«demonstraties» op de
speelplaats van het Heilige
Mjiagdkollege te Berlare, offi
cieel werd geboekt als lid van
de «puitenklub».
IVan der Putten «Ik had een
kaart ondertekend, doch pas
later heb ik ondervonden wat
zon simpel pennetrekje im
pliceerde ik was (in prin
ciep) levenslang aan Berlare
gebonden».
Victor Van der Putten heeft
het zich eigenliik niet beklaagd
want na een drietal matchen
met de reserven werd hij al
tot fanionspeler gepromoveerd.
Hij bleef niet te Berlare «Op
een goeie dag moesten we
•testen» voor een eventuele
promovering naar Eerste Pro
vinciale. Als ik me niet vergis
was Gerda Sint Niklaas de te-
lenspeler. De match had
plaats op het terrein van Jong
ulke
dééd het.
De resultaten «In 1972-73
veroverden de knapen en de
scholieren de titel in hun
reeks. Bij de bestuursleden
flikkerde een lichtje aan ik
zou de wonderdoener worden
die de «eerste ploeg» tot een
«winning-team» metamorfo-
zeerde. De senioren trainen
sprak me aan. Maar het was
kiezen of delen me honderd
procent achter die taak zetten
en kappen met de arbitrage.
Of «nee» zeggen en op zon
dagnamiddag in het zwarte
scheidsrechtersplunje kruipen.
Ik opteerde voor de eerste op
lossing. Mijn refloopbaan werd
opgedoekt. Lang heeft het niet
geduurd vooraleer ik besefte
dat ik de bal missloeg. Ik heb
me kapotgewroet bij die «ou
deren». Je moet weten dat het
«nieuwe SK Wichelen» gestart
was met jongens die het goed
meenden, doch het niet kon
den. Althans niet om op een
behoorlijk niveau in de «Bel
gisch Bond» te voetballen Dat
is geen verwijt. Integendeel: je
moet ergens starten. En ge
duld genoeg opbrengen om
steen na steen het «klubge-
bouw» op te trekken. Het kan
ook anders er een bom geld
tegenaan gooien en een goeie
ploeg «kopen». Maar een me
cenas die bereid was met een
massa bankjes van duizend te
zwaaien, loop je niet aan ie
dere straathoek tegen het lijf.
Er stak te weinia talent en
maturiteit in het spelersmate
riaal. Ik zan alle kleuren van
de regenboog, werkte en
slaafde om er wat van te ma
ken, maar het bleek boter aan
de galg.» Van der Putten be
dankte tenslotte voor de eer.
Maar bleef «ziin» jeuqd trouw.
Waarom hij bleef Dat Is te
merken aan de inbreng van
de «eigen kweek» in het SK
Wichelen van vandaag dat tot
enkele zondagen voor het ein
de in de running bleef voor de
door FC Wieze meegegraaide
7
de Victor Van der Putten met wjn oudste zoon Dirk, een belofte-
de vol voeballer. (VS)
Lede Ik moet daar indruk heb
ben gemaakt op de Leedse
«scouts» want die kwamen on
middellijk met een transfert-
voorstel op de proppen. De
«verkoop» ging door. Er werd
toen nog niet met veie bank
jes gegooid ik trok het groen
witte shirt aan nadat de «prijs»
van 5.000 frank was betaald».
«Vic» moest naar het leger.
Zoals destijds elke gezonde
jonge man, bleef daarna nog
één seizoentje bij Tweede Pro-
vincialer Lede pleisteren en
•verhuisde» daarna naar zijn
geboortedorp Wichelen. Hij
maakte er alles en nog wat
mee. Goede en kwade dagen.
Ook de steile afgang en de
totale teleurgang van de klub
die in 1963 voor één seizoen
Inaktief bleef en achteraf he
lemaal werd opgedoekt.
Arbiter.
Voetbalde Victor Van der Put
ten niet meer, het voetbal bleef
hem «achtervolgen». Hij werd
arbiter. Duwde door tot de
hoogste provinciale reeks. En
toen het gloednieuwe SK Wi
chelen, geboren uit een berg
floede bedoelingen en stoe
lend op ■meer wilskracht dan
puur talent, op hem een be
roep dééd om jeugdtrainer te
worden, aanvaardde hij. Na e-
nig beraèd weliswaar. Maar hij
titel. De noeste vlijt die er bij
Victor Van der Putten al was
toen hij de allereerste keren
in kontjtkt kwam met de piep
jonge Wichelse kandidaat
voetballers, resulteerde na «za
gen en schaven» in positieve
resultaten. Als je het aantal
«importspelers» op een rijtje
zet waarmee zwartwit in het
afgelopen seizoen naar die e-
replaats stevende, kom je toch
hooguit vier «eksemplaren»
keeper B. Strinckx, Rudi Vlae-
minck, Hugo Moerenhout en
Etienne De Vuyst. De anderen
zijn «inboorlingen».
Het bewijst iets. Vooral als je
weet dat die vier zeer bruik
bare pionnen af en toe ook al
eens moesten vervangen wor
den door jongens uit de «Wi
chelse jeugdschool».
Leraar
«Jeugdtrainer zijn is dankbaar
en ondankbaar tegelijk je
bent ervan overtuigd dat van
de tientallen jongeren die voor
de eerste keer de shoes aan
trekken en hopen later een
nieuwe Van Himst. Rensen-
brink, De Bree, Lambert of
Maurice Martens te worden,
na een poosje verscheidene
minderbegaafden ontgoocheld
de pijp aan Maarten geven
Kijk maar eens in he.t bonds
blad de kalender van de kna
pen en miniemenmatchen is
langer dan die van de scholie
renwedstrijden. En juniorsploe-
gen zijn er nog veel minder.
Het heeft met een aantal fak-
toren te maken. Familiale en
persoonlijke. Die persoonlijke
faktoren De jongens worden
ouder en prefereren een «stap
je in de wereld» met hun lief
je (of met vrienden) boven 'n
vermoeiende training. Een an
dere krijgt thuis op zijn kop
omdat pa en ma vinden dat
met dat voetballen de presta
ties op school afnemen.
Zo zou je kunnen doorgaan.
Belangrijk heb ik steeds ge
vonden dat nooit jongens weg
blijven omdat ze malkontent
zijn. Stoppen met voetballen
heeft altijd een oorzaak, maar
persoonlijk ben ik blij omdat
het niet is omdat ze hun trai
ner niet kunnen velen. Het zou
me trouwens pijn doen als dat
wél gebeurde». Gemakkelijk is
de taak van een jeugdtrainer
niet«Wie een beetje voetbal
ler is geweest, weet hoe je
een bal moet koppen of stop
pen, hoe je best het steun-
been plaatst om een penalty
of een vrijschop te trappen.
Hij kent wat van taktiek. Hij
weet drommels goed hoe je
de mannetjes moet aanpakken
om ze voldoende fysische
weerstand mee te geven om
een match vol te spelen. Doch
daar eindigt het niet mee het
is slechts een nevenaspekt.
Een jeugdtrainer is een leraar.
Doch dan een eerder goedko
pe leerkracht».
Victor Van der Putten «Wij
len burgemeester Herman
Moens had begrepen hoe be
langrijk het is jongens tot voet
ballers op te voeden die liep
met het plan rond de funktie
door te trekken naar een door
het gemeentebestuur gesub
sidieerde opdracht. Die idee
heeft Herm Moens nooit kun
nen doordrukken omdat hij
helaas veel te vroeg uit dit
leven is weggerukt».
Slechts één facet.
«Jonge mensen opvoeden
langs het voetbal om. is
slechts één facet van een zeer
gekompliceerd «wordingspro
ces». Er zijn mensen die me
nen dat hun kinderen op
schooi alles meekrijgen wat ze
moeten hebben om later als
volwaardige burgers mee te
draaien in de maatschappij.
Fout. Andere ouders veronder
stellen dat begeleide vrije
tijdsbesteding zoals het bedrij
ven van sport of een andere
hobby de opvoeding voltooit.
Fout. De school, het sportter
rein allemaal schakels van
een ketting die zonder tal van
andere «ringetjes toch wel erg
kort zou blijven. Het sportsta
dion en de mensen die het be
volken zijn slechts hulpjes de
belangrijkste taak rust op de
schouders van vader en moe
der. Als het klimaat en de be
geleiding thuis nergens op
trekken, vechten de onderwij
zer en de jeugdtrainer tegen
windmolens Je konstateert
trouwens aldra uit welk milieu
een jongen komt en met wel
ke problemen hij te kampen
heeft. Mits een goeie aanpak
kun je er wat aan doen. Doch
je hebt ze slechts enkele uren
per week onder je hoede, zo
dat je er nooit permanent vat
op hebt».
Vindt Victor Van der Putten
zijn «arbitersperiode» belang
rijk
«Inderdaad. Ik heb veel men
sen ontmoet. Zowel rond als
op het terrein. Ik werd met
zeer uiteenlopende reakties
gekonfronteerd. Ik heb veel
geleerd. En vooral gepast le
ren reageren. Psychologie is
een geleerd woord maar je
mag het geloven of niet, een
scheidsrechter wordt metter
tijd een beetje psycholoog.
Wat ik toen opstak, is steeds
goed van pas gekomen. Je zou
bievoorbeeld voor volgende si
tuatie kunnen staan met je
knapen of miniempjes speel je
een tornooi en de finale loopt
op een drawn af. De doel
wachter was niet in zijn dag
je en omdat in je ploeg nog
een andere jongen met kee
perstalent rondloopt zou je o-
verwegen de titularis naar de
kleedkamer te sturen voor de
beslissingspenalties. Maar je
doet het niet. Gewoon omdat
het psychologisch fout zou
zijn het weggestuurde doel
mannetje zou voor de rest van
zijn dagen zijn zelfvertrouwen
kwijt zijn of, wat even erg is,
zijn spelersplunje in de hoek
gooien.
Soms blijft een miniem, kadet
of scholier weg. Naar de re
den of de oorzaak heb je het
raden. Al komen er een 30
40-tal naar de trainingen, toch
valt na een paar keren de af
wezigheid van de een of an
der op. Je kan daar overheen-
stappen met een wegwimpe
lend «weeral een die we kwijt
zijn» of «als hij wegblijft, is
dat zijn zaak». Maar daarmee
red je het niet Epn speler is
geen nummer, maar een «mens
in wording» Jej moet het
waarom van die plotse deser
tie trachten te achterhalen. Je
Jong Lede - Eendracht Zele, wedstrijd die gespeeld werd In
het kader van de «Beker Lano» waaaran alleen klubs van de
twee derde klasse deelnemen, was alles bij mekaar genomen
een prettige wedstrijd die, gelet op het aantal bruikbare score
kansen die de beide ploegen voortbrachten, misschien wel met
klein verschil door Lede mocht worden gewonnen.
Doelman Geerinck die enkele
fel opgemerkte parades op
bracht had een ruim aandeel
in het onbeslist van Zele. Hij
werd evenwel een paar keer
door zijn doelhout gered. Zo in
de 44e minuut toen Vereecken,
die bij Lede proefstoomde, de
Jong Lede - Zele, doelman Gerard Geerlnckx kan nog net de bal grijpen terwijl Mees van
Lede komt aanstormen. (JM)
Jong Lede - Zele, D'Hondt van Lede in een verbeten duel met een Zeels^ mlddenspe.
Ier. (JM)
bal keurig toespeelde aan Del-
mulle, die onmiddellijk aanleg
de. De bal spatte echter tegen
de dwarsligger. Ook in de 52e
minuut hield het doelhout Le
de van een tegenpunt. Toen
knalde De Winne tegen de on
derkant van de zijstaak. Zele
kwam aan de leiding in de 40e
minuut nadat zich voor de bei
de doelmonden al een paar
spannende momenten hadden
geprezenteerd. Toen was et~
een goed maneuver van De
Ferrere en Coles deponeerde
de bal juist onder de dwars
ligger tegen het net. In de
44e minuut was er dan de kei
van Delmulle die tegen de bo
venlat keelde. Delmulle was
eens te meer de draaischijf
van het Lede elftal. Hij legde
opnieuw een enorme bedrij
vigheid aan de dag. In de Zele
ploeg was dan uiteraard naast
doelman Geerinck. Jansegers
de meest opgemerkte figuur.
In de tweede periode moest
doelman Geerinck al direkt in
de voeten van een bedrijvige
Vervecken, die spijtig genoeg
te weinig in het spel betrok
ken werd. Deze Vervecken, die
vorig seizoen bij F.C. Dender
leeuw sepelde, doch een vrije
transfer heeft, zou nog 'n paar
keer fel dreigen en in de 62e
minuut dicht bij een roos ko
men. Amper drie minuten la
ter was het dan toch 1-1.
Mees, door een persoonlijke
inspanning legde de basis v.
deze gelijkmaker. De goed ge
volgde De Winne duwde bin
nen. Er dienden strafschoppen
te worden getrapt. En hierbij
liet de Lede doelman Van den
Bossche, die in de wedstrijd
ook al voor een paar opmer
kelijke interventies had ge
zorgd, zich opmerken. Hij stop
te de elfmetertrappen van De
Ferrere, Coles en Cooreman,
Alleen Jacobs en Goossens
konden Van den Bossche van-
op de witte stip kloppen. Bij
Lede schoten eMes, De Neef,
Oosterlinck, die aan wederop-
treden toe was, en Van den
Bossche, hij klopte inderdaad
op de koop toe zijn vis an vis,
raak. Van Impe die was inge
komen voor Van Belle stuurde
de bal net boven de dwarslat.
Al met al een behoorlijke wed
strijd. Nu zondaq 7 mei heeft
Jong Lede opnieuw een thuis
wedstrijd voor de boeo en wel
tegen F.C. Turnhout, de ploeg
ring naar de tweede klasse
miste. Blauw wit is een elftal
dat uitstekend voetbalt zodat
men zich opnieuw aan een
wedstrijd van degelijke kwali
teit mag verwachten.
J.V.H.
gaat met iemand van het
jeugdkomitee naar de ouders
en daar verneem je dan plots
erg verrassende dingen. Zaken
waarover je eerder geen jota
Maar er zijn zoveel kleine de
tails waar njet zonder kan. Pri
mordiaal staat het aantrekken
van potentiële voetballers. Niet
iedereen die graag tegen een
Victor Van der Putten een jeugdtrainer moet meer doen
dan deze jongens tegen een bal leren schoppen. (VS)
bekend was. Samen spreken is
erg belangrijk. Het maakt deel
uit van de vorming die je de
jeugd langs het voetballen om
wil meegeven. Belangrijk is
ook dat jongens die naar de
training komen, kunnen mee
spelen. Akkoord de ene is
begaafder dan de andere, en
een match winnen kun je al
leen met de besten op te stel
len. Doch je moet af en toe
ook de Inspanningen van de
minder getalenteerden belo
nen. Ontgoocheling is de eer
ste stap op de weg naar de
onverschilligheid en de afval».
Jeugdkomitee
Victor Van der Putten «Zon
der een jeugdkomitee sta je
als trainer nergens. Niet alleen
om het financieel rooibaar te
maken, ook dèt natuurlijk.
bal trapt, slaat de weg naar
het gemeentelijk sportterrein
van Wichelen in. Je moet de
pa's, de ma's en vooral de jon
getjes de drempelvrees leren
overwinnen. Jawel, ook de ou
ders. Die spelen een belang-
rije rol in de al dan niet spor
tieve oriëntatie van hun kind.
Dat studeren en voetballen
niet kunnen gekombineerd. Je
weet zo goed als ik dat op
het hoogste niveau universitai-
ren spelen. Die lopen er wel
niet dik omdat voetballen voor
die mensen optornen is tegen
profs, tegen full-timewerkne-
mers Uitzonderingen dus.
Maar bij ons blijft voetbal een
vorm van vrijetijdsbesteding.
Wat adembenemender, letter
lijk en figuurlijk, dan op een
lawaaierige brommer rondtoe
ren of de uren doodmaken in
een dancing. Maar prettig.
Doch om wat te bereiken moet
je er wat voor doen. En er ook
een en ander kunnen voor la
ten. Zie je al een koereur op
de fiets stappen om een koers
te betwisten zonder dat hij
vooraf één kilometer trainde.
Ondenbaar. Dat is zo voor al
le sportdisciplines zonder
technische en fysische bagage
mag je het vergeten».
«Uit zichzelf komen de jonge
kanditaat-voetballertjes niet op
je af. Een vorm van public re
lations en publiciteit is onont
beerlijk voor de expansie van
een klub. Voor de toekomst v.
een klub Je hebt bijna een
«missionaris» nodig, iemand
die dag na dag kontakt heeft
met de bevolking, met de ou
ders. Die het voetbal propa
geert en daar ook resultaten
uit puurt. In René Eeckhaudt.
te op veel te jonge leeftijd o-
verleden René Eeckhaudt had
ons jeugdkomitee een onbe
taalbare en onvervanabare
kracht. Op zijn daqelijkse
melkronde heeft destijds door
zijn onafgebroken propaganda
tientallen «kandidaatjes» aan
getrokken.
Vindt Victor Van der Putten in
ziin klub de nodiqe steun met
om zijn opvoedingswerk en-
toesiast te blijven doorqaan
«Ik meen dat er erq veel be
grip wordt voor oDoebracht en
dat ik qesteund wordt waar
het enigszins kan»
Ontgoochelingen
Iemand die beweert dat hij nog
nooit een ontgoocheling op
liep, spreekt onwaarheid. Vic
tor Van der Putten neemt geen
blad voor de mond. Dat een
hoog procent van de eerste-
Jaarstienertjes die voor voet
baller komen «studeren» na
verloop van maanden of jaren
de shoes aan de wilgen han
gen, dramatizeert hij niet. Dat
is een normale gang van za
ken. Hij Is eerder ontgoocheld
omdat in de voorbije tien jaar
nooit iemand van een «grote
klub» zijn discipelen kwam
scouten. Zijn er dan spelers
waarvoor het de moeite loont
naar Wichelen over te waajen?
Van der Putten «Inderdaad.
Ik noem niet graag n^men.
Maar als je een talent als kee
per Dirk De Roover aan het
werk ziet, weet je reeds ge
noeg. Voorts is er Peter De
Winter. Een veldheer. En Dirk
Hoogewijs, de man met de on
vergelijkbare veerkracht, door
zicht, kracht en talent. Hooge
wijs moet nog een tweetal
maanden legerdienst kloppen
en daarna «staat» hij er op
nieuw. De pas afgezwaaide
Dirk Van Boven kan het even
eens. Ik noem slechts vier na
men, maar er zijn nog meer
jongens die een trapje hoger
hun mannetje zouden staan.
Maar kom, dat schrijnend ge
brek aan belangstelling van
wege vooraanstaande vereni-
ginoen is al na al ook een rem
op het afromen van het door
ons tot maturiteit gefokt ta
lent».
Verdriet, écht leed komt er
ook bij de dramatische dood
van Luc De Winter die onlangs
tijdens een sneeuwvakantie in
Oostenrijk om het leven kwam,
heeft een felle schok veroor
zaakt. Vooral omdat Luc zo'n
toegewijde jongen was.
Het leven gaat voort. Dat is
een keiharde wet, maar nie
mand ontsnapt eraan. In de
toekomst kijken, betekent voor
jeugdtrainer Victor Van der
Putten, intussen de kaap van
de 40 al een poosje voorbij,
rond zich kijken. Naar zijn ei
gen jonge spelertjes die hij wil
blijven begeleiden op de weg;
naar een volwaardig menszijn.
Tien jaar wroeten heeft hem
niet geblust. Daarom gaat hij
er volgend seizoen weer tegen
aan. Hij neemt de scholieren
en de junioren van SK Wiche
len onder de vlerken. Albert
D'Haese blijft de «papa» van
de miniemen, en Hugo Van de
Putte wordt de «leraar» van
de kadetten.
Victor Van der Putten heeft
mogen ervaren dat zijn over
een vol decennium uitge
smeerd geduldwerk niet ste
riel was zijn allereerste dis
cipelen duwden naar het fa-, -
nionteam door. Die weten
schap pept hem op. Een ge
zond pepmiddel.
Mare Marcel.
