DE ARME KUNST VAN
SCHUYLENBERGH
GUST GUNS EN VAN
Filmklubs klubfilms i
JOHNY WALKER
AND THE WHISKY-BOYS
IN BELFORTKELDER:
VIVA KNIEVEL
Dat op een zo mooie lenteavond de stadsfeestzaal van Aalst
volloopt voor een artistieke aangelegenheid met huldebetoon
voor een 85-jarige dichteres, met omlijsting door het St.-
Michielskoor, is op zichzelf reeds een blijk van waardering en
welgemeende sympathie.
Verleenden hun medewerking: Het St.-Michielskoor o.l.v. Vic
tor van Frachen, die ook als kunstzanger en voordrachtkun
stenaar optrad; klaviervirtuoos Philibert Mees, die ook bege
leidde; het duo Paul Van der Schueren - Victor Van Frachen;
Annie Bosteels-Beeckman die gedichten voordroeg van P.
Van Herreweghe; Feestredenaar Paul Van Herreweghe die
samen met V. van Frachen een kommentaar bracht van supe
rieure kwaliteit.
Op het programma (zoals steeds)
vooral geselekteerde werken van
eigen bodem.
LOFWAARDIG
De omjubelde ster en spil van deze
avond was wel duivel-doet - al V.
Van Frachen. Er was groot entoe-
siame waarin hij al zijn medewer
kers deed delen
Onder de aanwezige prominenten
die door koorvoorzitter P van Her
reweghe werden verwelkomd ver
noemen we o.a. burgemeester en
Mevrouw Louis D'haeseleer
(Aalst), burgemeester en Mevrouw
Leo Guns (Hekelgem), het Hekel-
gemse Schepenkollege en de Ge
estelijke Overheid, toondichter Jos
Mertens
Het werd een biezonder gevari
eerde kunstavond zowel naar de
kwaliteit als naar de stijl. Een kun
stavond die uitgroeide tot een vol-
waardigfestijn van zang, duetten,
koorzang, klavier en voordracht
Daarbij was alles zodanig ge
rangschikt, de uitvoeringen zo
mooi dat het publiek in een mini
mum van tijd in het gebeuren werd
opgenomen Dat nummer per
nummer zijn waardering vond ge
tuigde het zo dikwijls herhaald
spontane applaus
Het St.-Michilskoor bracht in een
voorname stilistische gerichtheid
bloeiende vertolkingen van Jos
Mertens, Gaston Feremans, W.A.
Mozart, Fr. Schubert, Hans Leo
Hassler en van Van Frachen zelf.
Weinge koren beschikken over een
zo homogene, fijn besnaarde
groepsklank als het St.-
Michielskoor. Dit dankt het wel aan
de fantastische stielkennis van zijn
dirigent, beroepsmusicus V. van
Frachen, die zich als kunstzanger
kan veroorloven virtuoze liederen
en koorwerken te komponeren.
Zoals zijn instrumentale werken
zijn ook zijn vokale werken stuk
voor stuk modellen van sterke
kompositorische techniek
Klaviervirtuoos Philibert Mees
frappeerde door durf en allure. Hij
gaf zeer schone, virtuoze vertol
kingen waarin wij de lenige tech
niek bewonderden In werken van
Schubert, Chopin, L Mortelmans
en Mar De Jong gaf hij een schitte
rende demonstratie van zijn kun
nen. Begeleidde op de zijn ken
merkende diskrete manier
V van l-racnen zong opera arias
van W A. Mozart en eigen kunstlie
deren op gedichten van zijn moe
der Angèle de Bremaecker, Bert
Het St. Michielskoor onder leiding
B remaeckerhulde
Peleman en P. van Herreweghe.
Met zijn aangenaam in de oren
klinkende stem met uitgebreide
tessituur maakt hij steeds veel in
druk op het publiek De meester
zanger weet duidelijk het onder
scheid te maken tussen de diverse
genres: opera en lied. Komt daarbij
nog zijn voorname diktie en mi
miek. Ongedwongen en met een
virtuoos vakmanschap spreidde hij
zijn rijke voordrachtkunst ten toon
in gedichten van zijn moeder A. de
Bremaeker
Zeer merkwaardig was de feestre
de, uitgesproken door dichter en
koorvoorzitter P. van Herreweghe,
ter gelegenheid van de 85* ver
jaardag van A. de Bremaeker. Ont
roerd sprak hij over de nauwe band
die in de loop der jaren is gegroeid
tussen de dichteres en het koor. Zij,
die het levenslicht zag in het Pajot-
tenland. Het land van Breughel
van Victor Van Frachen bracht in de stadsfeestzaal een Angèle De
waar de prachtige natuur haar van
in haar jeugdjaren haar ontvanke
lijk gemoed heeft aangesproken en
begeesterd; hetzelfde land waar zij
met vergroeide zoals ook Wies
Moens, Pol de Mont, August de
boeck en zovele anderen die in
deze kontreien de voedingsbodem
vonden voor hun artistieke kreativi-
teiten. Verder belichtte spreker het
werk van de dichteres, wenste haar
nog vele jaren van scheppende
kracht, Vlaanderen en de kunst ten
bate en besloot met een kort hul
dedicht.
Met een waaier van gratie en met
homogeniteit zong het duo Paul
Van der Schueren -Victor van Fra
chen duetten van Marinus de Jong
en Jack van Bommel.
Annie Bosteels - Beeckman
maakte vrij goede indruk in het
voordragen van gedichten van
Paul van Herreweghe
Op zijn beurt bracht burgemeester
Leo Guns hulde aan de dichteres,
loofde het koor, zijn voorzitter en
zijn dirigent, voor de onverpoosde
inspanningen en volharding, waar
door het reeds een hoog kunstpeil
bereikte Ook burgemeester Louis
D'haeseleer bracht eenoprechte
hulde aan de dichteres en besloot
als volgt: «Wat de wereld behoeft is
menselijkheid. Het is dat, dames en
heren, dat ik hier ervaren heb. Een
prachtig koor, begeesterde muzi
kanten, een bezield publiek en de
zoon Victor van Frachen die een
waardige hulde bracht aan zijn
eeuwig jonge en onsterfelijk moe
der Angèle de Bremaeker die ik
nog een eeuwigheid van inspiratie,
een jong hart en een vloed van ge
dichten toewens.
Deze week niet zoveel nieuws van het filmfront.
In de benedenzaal van cinema Palace blijft de Nederlandse film
«Dr. Vlimmen» van Guido Pieters doorlopen. Het verhaal speelt
zich af voor de tweede wereldoorlog in een landelijk dorpje. Dr.
Vlimmen is een jonge veearts die het wel met de bevolking kan
rooien tot op het ogenblik dat hij ervan verdacht wordt tijdens zijn
dienst een meisje zwanger te hebben gemaakt. Hij stuit vanaf dat
ogenblik op heel wat onbegrip van de bevolking.
In de bovenzaal of studio van cinema Palace loopt echter een
nieuwe film voor al diegenen die houden van suspence, achter- Pj
volgingen en stuntwerk, «Viva Knievel-, een film van Gordon
Douglas die als Nederlandse titel meekreeg: «De Halsbreker".
In de hoofdrollen treffen wij aan: Evel Knievel, Gene Kelly,
Lauren Hutton, Red Buttons, Leslie Nielson, Frank Gifford en
Sheila Allen.
Motorrijder en stuntman Evel Knievel en zijn mechanicien Will
Atkins komen aan in Californië waar Evel met zijn motor een
nieuwe rekordsprong wil maken.
Kate Morgan, een beeldschone fotografe, is ter plaatse; zij zal het
waagstuk van Knievel met haar camera volgen.
Will wordt er gekonfronteerd met Tommy, zijn zoontje van 10 t
jaar dat hij altijd min of meer heeft verwaarloosd omdat zijn Bi
vrouw gestorven is bij de bevalling.
Terwijl Knievel vader en zoon probeert te verzoenen stuit hij zelf
op een oude vriend, Jessie. Deze Jessie wil met Knievel op
motortournee naar Mexico. Will vertrouwt Jessie niet en waar- I
schuwt Knievel voor Stanley Millars, Cortland en Barton die zich I
laten doorgaan als wedstrijdorganizatoren.
Knievel raakt ernstig gewond na een sprong in Californië Pas 1
genezen vertrekt hij naar Mexico, maar buiten zijn-weten heel t de
bende van Millard zijn vrachtwagen «Royaal» ingericht om er
drugs in te vervoeren.
Jessie verneemt dat Millards hem «buiten spel- beschouwt en I
hem wil opruimen Hij belet Knievel de sprong te maken, springt
in zijn plaats en schiet er het leven bij in. Knievel bevrijdt Will,
Kate en Tommy die door Millard werden gegijzeld. Hij keert c
terug naar het stadion van Mexico en voert daar zijn geduchte j
sprong uit onder luid applaus van de menigte. 1
ln zaal 1 van het Feestpaleis gaat de herneming «The Sting» zijn
tweede week in. Deze film met in de hoofdrollen Paul Newman
en Robert Redford doet het terug bij het Aalsterse publiek. Deze
film die zich afspeelt rond de periode 1936 belicht het gangster- j
wereldje uit die periode. Het tcmamelodietje van de film werd
overbekend. 1
ln zaal 2 van het Feestpaleis tenslotte de derde Emmanuele-film.
Ditmaal terug met Silvia Kristel. -Goodbye Emmanuele» Na-
der ingaan op de tematiek van deze films is denk ik overbodig.
Een film voor kijkgrage toeschouwers die houden van exotische j
liefdesprentjes in een met teder licht overgoten 'kijk'-film.
S.J.
Agnes Van Ransbeek stelt haar werk tentoon in de galerij Piet er Concke IJMI
Joliny Walker and the Whisky-boys die voor een paar weken in zaal Mudeion op de rolschaatsen ging
staan voor een reeks optredens in deze heimat was verleden zaterdag te gast in de spiksplinternieuwe
jeugdklubzaal in de Zonnestraal J.W. en zijn W B 's zijn de leukerds op bovenstaande kiek. We
schreven het al vroeger: toffe dansbare muziek gegrabbeld uit het betere latwerk, snuifjes saxs. op
grootmoeders wijze van King Curtis, een meesterlijke vokale vertolking van -She's nol there- op zijn
Somalia's, milieuvriendelijke Jo voor de slaggitaar, di Martinelli die de bas vibraties blijkbaar graag
in de onderbuik laat kolken. Gerrit die soleert alsof hij op een ijsbaan zit.en andere schone woorden
van onzentwegeVwala. (RDW-JM)
Soberheid is een van de voornaamste basisprincipes in de
kunst vandaag. Zowel in wat betreft de materiële uitvoering
(kleur en vorm) als in wat men noemt het konsept. Indien
beide op een degelijke wijze met elkaar worden gekonfron
teerd dan ontstaat een maximale uitdrukking. Dit heeft kunst
nodig om in kommunikatie te treden met de kijker. Op dat
ogenblik is de taak van de kunstenaar verlengd en is de kijker
aangewezen op zichzelf. Of hij dat aankan is een andere zaak
maar in ieder geval is de relatiestroom kunstenaar
maatschappij van begin tot einde onderworpen aan het as-
pekt maatschappelijke relevantie. De ontwerper van 't werk
stuk vertrekt inderdaad vanuit een sociale positie ten over
staan van wat hij wil maken. Hij moet rekening houden met de
hem beschikbare middelen.
De vermaarde Italiaanse kunstkritikus Germani Celant
noemde een aantal werken van kunstenaars «Arte Povera»
omdat ze arm waren aan materiaal gebruik en omdat dikwijls
slechts de idee op papier kon worden getoond. Dat arm zijn
betekent niet dat de kunstenaar met schamele materialen
moet werken. Het kunnen vaak ook duurzame stukken zijn.
Luc Van Schuylenbergh en Gust
Guns hebben in de stedelijke Sel-
fortkelder een tentoonstelling ttot
10 mei) ingericht waarin al de hier
boven aangehaalde aspekten ver
weven zitten
Guns plaatste een ruim vierkanten
houten plaat tegen de grond waann
temidden een met plastiek bedekte
rand-boord een stapel kolen in py-
ramide vorm zijn uitgegoten. Kolen
hebben voor Guns een onderhou-
delijke waarde Ze zijn nuttig voor
zijn kolenkachel thuis en stralen
warmte. Een relatie tussen pira-
myde vorm en kolen is niet moeilijk
te begrijpen.
Van Schuylenbergh heeft op een
plaat met dezelfde afmetingen als
bij Guns verfstof uitgestrooid Het
zachte karakter van deze stof,
mede bepaald door de gelijkmatige
uitstrooing, wordt onderbroken
door een rechtlijnige van de
midden-zijkant tot centraal middel
punt liggend stuk zwart marmer.
Tussen de zachte bodem van rode
stof en de zacht-harde uitdrukking
van het marmer is het aankno
pingspunt het tegen elkaar afwe
gen van oppervlak en ingreep.
Van Schuylenbergh heeft zich
sinds zijn kinderjaren aangetrok
ken gevoeld tot deze verfstof
Maurizio Nannucci spreekt terecht
in een van zijn werken van «kunst
als sociaal environment». Kunst die
aanwezig is maar door het publiek
niet wordt opgemerkt. Guns en Van
Schuylenbergh tonen aan dat zij de
waarde daarvan wel hebben aan
gevoeld en zondermeer de omge
ving hebben afgetast. Zonder de
materiaal-keuze te provokeren.
Hun werk draagt daardoor ook een
natuurlijk element in zich. Een kun
stenaar die materialen aanwendt
en ze niet manipuleert buiten hun
toegemeten funktie maakt ze tot
natuurlijke elementen. Had Gust
Guns bijvcorbeeid zijn kolen-
Diramyde met polyester bespoten
Luc Van Schuylenberg en Gust Guns stelden tentoon en er was belangstelling (JR)
Op zondagavond 7 mei om 20u30 draait men in 't Fabriekskcn j z|j
aan de Burchtstraat te Aalst de film -W.R. Mysteries van het 0r
organisme» van Makavejef tn
Welke de inkomprijs is voor deze manifestatie werd ons niet vc
medegedeeld. m
S.J
om ze alzo te bewaren voor de toe
komst dan had dit het werk te zeer
aangetast onnatuurlijk gemaakt.
Men kan een boom in een schilde
rij niet laten waaien met de wind.
Op de opening vorige maandag
waren er nogal wat geschrokkenen
te bespeuren. De beide ontwerpers
stonden er wat teruggetrokken bij.
Zij volbrachten hun taak kompleet
en misten de details niet. Gedwon
gen door hun maatschappelijk
vermogen hebben zij Aalst een ten
toonstelling voorgeschoteld waar
van de schepen van feestelijkhe
den hoopt dat ze zal bijdragen tot
de bloei van de middenstand. Op
de keper beschouwd wel een goed
standpunt. Aalst heeft nood aan
dergelijke manifestaties die het pu
bliek naar de Belfortkelder terug
roept.
lenstraat 44. bronskulpturen.
Meestal kleine stukken met figura
tieve inslag.
Belangrijk is de algemene vaststel
ling dat in dit soort werk de originali
teit nogal eens zoek is, en dat de
kijker zich tevreden moet stellen
met gemoedelijke hoofdknikjes. De
werken van Van Ransbeeck bezit
ten niet de inhoudelijke waarde van
de voornoemde skulpturen in de
Belfortkelder.
Zij missen de tundamenteie basis
principes van de kunst en zijn
meer afgestemd op vakkennis. Te
dekoratief en te opzettelijk. En dat
geldt niet alleen voor Van Rans
beeck. zij is zeker niet de uitzonde
ring. Beelden van vrouwen met
dikke borsten en tepels zijn zowat
overal in de maak
Wat blijft er voor de kijker nog over.
Het afgewerkt produkt te bekeuren,
te zien of alles wel in zijn goeie
vorm zit.
Van Ransbeeck werkt blijkbaar
zeer sumier, houdt zich aan kleine
formaten en tracht daarin haar e
varingen op te roepen Zelf zegt j
in de katalogus: De kunst van Ir
bronsgieten is «mijn» manier o
me te manifesteren als vrouw,
tieste, als levend wezen dat v<
langt uit de anonimiteit, het al
daagse, het onpersoonlijke,
fantasieloze te treden D'Hom
VAN RANSBEECK
Agnes Van Ransbeeck exposeert
bij Galerij Pieter Coecke in de Mo-
