i
Vrije tribune
B.S.P.
Aalsterse woordvoerders te Brussel
CAFEHOUDSTER MAG
GEEN BANK
VERRICHTINGEN
MEER DOEN
- 19-5-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
TEWERKSTELLING EN
ZORG VOOR DE SOCIALE
VOORUITGANG PRIORITAIR
VOOR DE BSP
De zorg voor de tewerkstelling
en de sociale vooruitgang blij
ven prioritair voor de BSP.
De beleidsnota van het Stads
bestuur getrouw zet de BSP
zich onverminderd in voor het
bereiken van deze doelstellin
gen.
Hoofdprioriteit behoudt voor
de BSP de tewerkstelling
Zowel in de stad zelf als in het
OCMW (de vroegere COO) ij
vert de BSP opdat zo vlug mo
gelijk het nieuwe personeels
kader klaar zou komen. Eens
dit nieuw kader goedgekeurd,
zal overgegaan kunnen wor
den tot de noodzakelijke aan
wervingen van personeel. Wij
willen hierbij opmerken dat het
stadsbestuur er zich voor het
eerst toe verbonden heeft ook
de oppositie tot de examenjury
toe te laten. Toen de BSP in de
oppositie was heeft de vorige
bestuursmeerderheid dit
steeds geweigerd. Dus mede
dank zij de BSP zullen de aan
wervingen aan de stad in objec
tiever omstandigheden kunnen
plaatsvinden!
Ook het Plan Spitaels zal in de
komende weken voor tientallen
werklozen een (tijdelijke) be
trekking in stadsdienst of bij het
OCMW opleveren.
De sociale vooruitgang en
emancipatie van onze stad
vereist ondertussen nog veel
meer: de socialisten staan ach
ter heel wat grote en kleinere
projecten die de ganse bevol
king ten goede moeten komen
Zo willen wij dat de stad zelf de
bouw en uitrusting van het cul
tureel centrum onafgebroken
voortzet (ieder uitstel betekent
immers meer verlies dan
winst), dat het tweede zwem
bad er zo snel mogelijk komt,
dat een nieuwe sporthal in
Erembodegem klaar komt, dat
de stad dringend aanvangt met
de bouw van de eerste 100 wo
ningen op de Bioley-gronden,
dat de grondregie haar activitei
ten start, en verder dat alle
voetpaden en straten die in
slechte staat verkeren spoedig
worden aangepakt volgens een
bepaalde prioriteit (naargelang
de drukte in de betrokken
straat). Ook de Zwarte hoek-
brug moet vervangen worden
door een veilige en moderne
brug. Tot slot willen wij hier an
dermaal pleiten voor meer vei
ligheid op de ring, meer groen
in de wijken, en meer aandacht
voor het herstel en de restaura
tie van alle gebouwen in stads-
eigendom, toneelzalen en
waardevolle gebouwen in
privé-bezit. Dit alles moet er toe
leiden dat het in onze stad nog
beter wordt om te leven. Met
het structuurplan voor Groot-
Aalst kunnen we dan ook de
toekomst voorbereiden! En
wanneer zal CVP-Minister
Chabert ook eens iets gaan
ondernemen als minister van
Verkeer ten bate van de dui
zenden pendelaars die dage
lijks vanuit het volledig veran
derd Aalsters station vertrek
ken Pendelaars hebben ook
rechten, o.a. op een degelijke
verkeersinfrastructuur en het
stationsgebouw behoort daar
toe. Bij het aanstaande bezoek
van minister Chabert aan Aalst
zullen we de minister op zijn
verantwoordelijkheid t.a.v. de
Aalsterse pendelaars wijzen.
We zijn benieuwd voor zijn
antwoord.
Martin HUTSEBAUT
Pol. Secret. BSP.
MARC GALLE IN DE KAMER
Vraag nr. 44bis van de heer
Galle d.d. 7 april 1978 (N.):
Welvaartpremie aan personen
geboren in 1911.
Via ziin vakbond verneemt een
werknemer dat hij de welvaart
premie met kan genieten, noch
als werkloze, noch als gepen
sioneerde omdat hij in de loop
van 1976 van de ene naar de
andere kategorie werd overge
heveld. Hier lijkt een discrimi
natie te gebeuren tegenover
degenen die in 1911 werden
geboren.
Inderdaad, de werknemers die
.tot 65 jaar hebben gewacht om
pensioenrecht te genieten, zijn
in 1976 gepensioneerd en zijn
dus uitgesloten voor bedoelde
premie aangezien de voor
waarde niet vervuld is gedu
rende heel dit jaar ofwel werk
loos. ofwel gepensioneerd te
zijn.
Ik mag er wel op wijzen dat de
premie wel wordt genoten door
personen die vóór of na 1911
zijn geboren
Ik ontving hieronder graag de
mening van de Minister.
Antwoord: Ik heb de eer het
geacht Lid mee te delen dat de
forfaitaire herwaarderingsver
goeding, waardoor de toepas
sing van het percentsgewijs
verhogingsmechanisme van
de huidige pensioenen, voor
zien bij de wet van 28 maart
1973 tot verhoging van de
werknemerspensioenen en tot
invoering van een mechanisme
waardoor het bedrag van de
pensioenen wordt aangepast
aan de evolutie van het alge
meen welzijn is geschorst werd
toegekend:
in 1976 aan de personen
wier werknemerspensioen
vóór 1 januari 1976 is ingegaan
(art. 103 van de wet van 5 ja
nuari 1976 betreffende de bud
gettaire voorstellen 1975-
1976);
in 1977 aan de personen
wier werknemerspensioen
vóór 1 januari 1976 is ingegaan
(art. 1 van de wet van 19 juli
1977 tot toekenning van een
vergoeding aan de gepensio
neerde werknemers en aan de
invalide werknemers);
in 1978 aan de personen
wier werknemerspensioen
vóór 1 januari 1977 is ingegaan
(art. 148 van de wet van 22 de
cember 1977 betreffende de
budgettaire voorstellen 1977-
1978).
Hieruit volgt dat de personen
wier werknemerspensioen in
1976 is ingegaan de voor 1978
voorziene forfaitaire vergoe
ding en vanaf 1 januari 1979 de
verhoging van hun pensioen in
functie van de toegekende ver
goeding zullen bekomen.
De toekenningsvoorwaarden
van de desbetreffende vergoe
dingen hangen niet af, zoals
't geacht Lid schijnt te menen,
van een arbitrair onderscheid
gesteund op het geboortejaar,
maar wel van de ingangsdatum
van het pensioen, die de tech
nische berekeningsmodalitei
ten van de werknemerspensi
oenen in de zin van een meer
geaccentueerde herwaarde
ring van de in aanmerking ge
nomen bezoldigingen beïn
vloedt.
Het is evenwel juist dat de per
sonen die in de loop van het
jaar van de ene sociale zeker
heidssector (bijvoorbeeld:
werkloosheidsverzekering)
naar de andere overstappen (in
dit geval de werknemerspensi
oenregeling) voor het desbe
treffende jaar niet de forfaitaire
vergoeding in kwestie kunnen
bekomen.
Ik heb dit probleem evenals de
omvang en de inhalingsmodali-
teiten van de oude pensioenen
aan het advies van de Natio
nale Arbeidsraad, die eerlang
zijn standpunt zal bekend ma
ken, voorgelegd
Aan de hand van de conclusies
van deze werkzaamheden zal
het mogelijk zijn concrete voor
stellen aan de beslissing van
de Regenng voor te leggen.
MISPLAATSTE
CENTRALIZATIE
TE ERPE-MERE?
De bestuursmeerderheid te
Erpe-Mere droomt van een multi-
funktioneel centrum: op het
grondgebied van het huidige
«Steenberg» te Bambrugge zou
een nieuw gemeentehuis opge
trokken worden en een soort kultu-
reel centrum in de ruime zin: ver
gaderzalen, schouwburg, zwem
bad, sportterreinen, restaurant,
enz.
Aan de gemeenteraad werd reeds
gevraagd principieel akkoord te
geven voor de onteigening van de
nodige gronden (25 ha?). Wie kan
er tegen een betere behuizing zijn
van de administratieve diensten?
Maar het initiatief roept vele
vraagpunten en het schepencol
lege verkiest tot nog toe het geheel
met een waas van vaagheid te om
floersen.
Eenieder stelt zich de vraag of dit
alles moet gepaard gaan met het
verkwisten van een massa hekta-
ren landbouwgrond. Tenzij bewe
zen is dat deze grondinname nodig
is voor een behoorlijke dienstver
lening aan de gemeenschap, moet
op de CVP niet gerekend worden.
Het mag niet het plan van de
grootheidswaanzin worden. De
grillen van vandaag zijn de belas
tingen voor morgen.
Vervolgens moet ook de vraag ge
steld worden of het veel zin heeft
zweet te laten over een planning
omtrent administratieve bouw
werken op een plaats die volgens
het gewestplan bestemd is voor
rekreatieve zone. En dit gewest
plan wordt toch op 10 juni a.s.
koninklijk bekrachtigd?
Vroeger had de CVP zich ook po-
zitief uitgesproken over het centra-
lizeren van de administratieve
diensten van de nieuwe, gefuzio-
neerde gemeente, terwijl de voor
keur bleef bestaan voor het verle
nen van bepaalde service in de
vroegere deelgemeenten.
Een heel andere en betwistbare
zaak is het koncentreren van
kulturele- en sportmanifestaties al
lerhande. De CVP oordeelt dat het
intermenselijk kontakt nooit jan
zijn trekken zal komen. Op het
ogenblik dat akties gevoerd wor
den met de bedoeling alle plaatse
lijk leven te stimuleren zou het
volkomen ongepast zijn alle initia
tieven te zuigen naar een bepaalde
plaats. Het zou een kaakslag zijn
voor de organ i zat oren van het Jaar
van het Dorp.
Gilbert Van den Steen,
CVP-voorzitter
Erpe-Mere.
UNIVERSITEITSPRIVILEGES
Reeds eerder reageerden wij in
deze rubriek tegen de pogingen,
de sociale zekerheid als eerste (en
enige?) doelwit van een door de
omstandigheden genoodzaakte
bezuinigingspolitiek te nemen of,
m.a.w. de zwakken in onze maat
schappij de gevolgen van de eko-
nomische krizis te laten betalen.
Alsof in andere domeinen geen
besparingen mogelijk zouden zijn!
In de jaren van voorspoed, die he
laas achter ons schijnen te liggen,
was één van de grote politieke
stokpaardjes de universitaire ex
pansie.
Iedere provincie moest minstens
haar eigen universiteitje hebben.
Antwerpen kreeg er zelfs drie.
Uit de budgettaire hoorn des over-
vloeds vloeiden de kredieten voor
infrastruktuur.
Zij die aandrongen op voorzich
tigheid en matiging, werden de
mond gesnoerd met de goedkope,,
slogans zoals: «kennis is de beste
investering voor morgen, onze
jeugd moet de beste kansen krij
gen, de demokratizering van de
universitaire studies moet sterker
worden bevorderd».
Wat er intussen in huis kwam van
die laatste slogan leren ons de sta
tistieken aangaande het aantal ar-
beidskinderen die universiteit lo
pen (4%!).
Eens al deze universitaire instel
lingen uitgebouwd, moeten zij na
tuurlijk hun reden van bestaan ver
rechtvaardigen. m.a.w. een vol
doende aantal studenten aantrek
ken.
De studentenjacht wordt met des
te meer ijver gevoerd daar de wer
kingskredieten en dus de be
staansmogelijkheden deels bere
kend worden op het studentenef-
fektief.
Tot daar toe is alles misschien niet
zeer logisch of normaalmaar toch
begrijpelijk.
Nu zijn we het wel eens met het
feit dat de universiteiten ten allen
tijde plaatsen van internationale
doorstroming geweest zijn en nog
steeds moeten zijn. Buitenlandse
professoren en studenten kunnen
trouwens, op bazis van wederke
righeid, een bron van verrijking
zijn voor de universitaire mid
dens. De laatste jaren echter ko
men studenten uit sommige EEG-
landen naai onze universitaire in
stellingen toestromen, als vliegen
voor een honingpot.
Om redenen hogervermeld wor
den zij hier met open armen ont
vangen.
Het gaat meestal niet om meer be
gaafden, maar in vele gevallen om
jongeren wier financiële moge
lijkheden hen toelaten sommige
atrcmmingsmaatregelen (bv. nu
merus clausus) in eigen land in het
gastvrije België te komen omzei
len, Die studenten komen hier dus
een diploma «kopen», waar men
in eigen land om allerlei redenen
naastpakt. Deze gepriviligieerden
betalen dan royaal de helft van de
teoretische kostprijs van hun stu
dies. Wat met andere woorden wil
zeggen dat de Belgische belas
tingsbetaler (ook de kleine man)
die andere helft op zijn rekening
krijgt (100.000 Ir.. 200.000 fr. en
meer per student en per jaar).
Wie zei dan ook weer dat de veer
tiende maand kinderbijslag voor
de kinderen van onze werknemers
op de helling komt bij gebrek aan
fondsen?
Diane D'haeseleer
Vli-PARTIJKONGRES:
20-21 MEI 1978
Het 17'' Partijkongres van de VU
staal in het teken van de arbeid.
De vorige VU-kongrcssen waren
steeds zodanig vruchtbaar, dat an
dere partijen steeds uit het door de
VU samengebracht ideeënpatri-
monium hebben geput.
Daarnaast vormden heel wat kon-
gresbesluiten o.m. de inkomens
verdeling (71). de bazis voor het
wetgevend werk. Het tema van dit
jaar is meer dan passend gelet op
de scherpte van de huidige krizis
op de arbeidsmarkt.
De VU kiest duidelijk voor een
bepaalde soort samenleving. Dit is
in de eerste plaats een demokrati-
sche gemeenschap: dit impliceert
dat de koncentratie van de macht
wordt bestreden.
In tweede instantie moet het een
rechtvaardige gemeenschap zijn:
het algemeen belang primeert op
individuele en groepsbelangen.
Vervolgens moet de samenleving
verdraagzaam zijn: daarbij moet
het pluralisme een realiteit wor
den.
Tenslotte moet onze maatschappij
een open samenleving zijn: het
volkseigene moet er in beklem
toond worden. Deze samenleving
zal vanuit het probleem van de ar
beid benaderd en geschetst wor
den.
Alle aspekten die verbonden zijn
met de arbeid zullen in detail on
derzocht worden met name de
filozofisch-etische aspekten, de
tewerkstelling, de demokratize
ring, de gastarbeid, de internatio
nale arbeidsverdeling.
Het 17c Partijkongres van de VU
wordt beslist een belangrijk kon
gres en de rezultaten zullen zeker
vruchten afwerpen voor de
Vlaamse gemeenschap.
JAN DE NEVE,
Schepen Openbare Werken
en Ruimtelijke Ordening
Het Partijkongres zal zich dus uit
spreken omtrent het wezen van de
arbeid, de wijze waarop en de om
standigheden waarin arbeid moet
verricht worden.
WIE REGEERT
ER IN DIT
LAND?
De Vlaamse Volkspartij wil dat de
staat door een beperking van zijn
tussenkomsten, de handen terug
vrij krijgt voor het vervullen van
zijn eigenlijke soevereine en
scheidsrechterlijke rol tegenover
de feitelijke machten en belangen
groepen van alle aard. Deze moe
ten zich eveneens tot hun eigen
plaats en taak beperken, i.p.v. te
pogen de staat te koloniseren.
Deze staat moeit zich met alles en
nog wat, dat de partikulieren best
zelf kunnen oplossen: het «slui
pende kollektivisme» dat het be
wind in dit land kenmerkt ON
GEACHT DE SAMENSTEL
LING VAN DE REGERING richt
steeds méér overheidsdiensten op,
met peperdure administraties, die
elkaar overlappen, elkaar in de
wielen rijden of dikwijls ronduit
overbodig zijn
Deze Staat en de krachteloze rege
ringen die hem leiden, besteden
steeds meer beslissingsmacht uit
aan zgn. paritaire komitees, waar
de sterkst georganizeerde belan
gengroepen het dan eventjes onder
elkaar uitmaken wat er moet ge
beuren met de lieve centen VAN
ONS ALLEMAAL.
Daarentegen komen die bevol
kingsgroepen die over geen strak
georganizeerde pressiegroepen
beschikken, zoals de gepensio
neerden. de grote gezinnen, de
middenstand en de kleine zelf
standigen, nauwelijks aan bod. Op
het echte beleid hebben ze géén
invloed. Dat alles omdat de Staat
ZIJN PLICHT NIET DOET, nl. te
zorgen voor ALLE burgers en
omdat regeringen altijd de gemak
kelijkste oplossing kiezen: hun
oren laten hangen naar de groepen
die «hinderlijk» zijn of hen onder
druk zetten, nl. de vakbonden en
de grote ondernemingen.
De Vlaamse Volkspartij wil dat de
belangengroepen van alle genres
strikt OP HUN PLAATS blijven.
De Vlaamse Volkspartij komt op
voor een wettelijk statuut voor de
vakbonden en de werkgeversor-
ganizaties én het herstel van de
voorrang van de Staat op sociaal-
ekonomisch vlak: regeren is de
taak van de regering, niet van on-
kontroleerbare groepen!
De Vlaamse Volkspartij wil een
einde stellen aan de aftakeling van
de wetgevende en de uitvoerende
macht
Willy Van Mossevelde
MIDDENSTAND BOOS
Het moet voor een reeks van men
sen wel onthutsend zijn te moeten
vaststellen, dat telkenmale er zich
op lokaal of nationaal vlak een
probleem of incident scherp en
konkrect stelt, de meerderheid der
lokale of gewestelijke verant
woordelijken of verkozenen van
de grote partijen, net een andere
richting uitkijken
Aldus is dit weer het geval omtrent
de inplanting van een filiaal van
een groot distributiebedrijf boven
aan de Parklaan, met een tweede
in- en uitgang aan de steenweg op
Ninove. Dit blad heeft aan het ge
val veel aandacht besteed, maar
voornoemde vooraanstaanden
zwegen in deze vrije tribune op
één na als vermoord, alhoewel elk
der partijen tot inde détails over de
zaak geïnformeerd is. Ghis Wil-
lems, om hem niet te noemen, gaat
weliswaar tegen de stedelijke be
stuursmeerderheid tekeer, maar
men kan het met de ellebogen aan
voelen dat hij er zich vanwege de
kristelijke middenstandsorganiza-
ties toe verplicht acht. De CVP
heeft immers op nationaal vlak de
grote distributiebedrijven nooit
één stro in de weg gelegd. Zij gaat
er wel prat op in haar rangen alle
«standen» te verenigen, maar wie
niet ziet dat het grootkapitaal er tot
nog toe de maat aangeeft, is poli
tiek ziende blind.
Dit geldt trouwens ook voor dege
nen in de PVV die zogenaamd so
ciaal voelen of denken of noem
maar op. Wij zullen niet zo ver
gaan te beweren dat dit niet het
geval kan zijn. maar uiteindelijk
ligt de beslissingsmacht elders.
Zullen wij nu gaan vertellen dat
we tegen grote distributiebedrij
ven zijn over het algemeen? Dit
zou al evenzeer bedrog zijn. Wij
menen dat grote distributiecentra
in het huidig stadium van ontwik
keling van de maatschappij pas
sen, en vele diensten kunnen be
wijzen. De houding tegenover wat
deze distributiekolossen gewor
den zijn, dat is echter de volgende
vraag. Zij hebben inderdaad nog
zeer weinig te zien met de eerste
vormen van distributiemaatschap
pijen. Zij zijn voor financiële
groepen een middel geworden on
der de vele om reuzewinsten op te
stapelen.
Het is dus ook als dusdanig dat zij
moeten beoordeeld worden, in
hun groei, het misbruik van hun
macht, hun metodes, de koncen
tratie ervan in steeds mindere han
den, hun streven naar monopolie
vorming, het in het raam van de
«vrije ekonomie» wurgen van al
wat hen in de weg staat. Aldus
dienen zij beoordeeld, aldus so
ciaal en fiskaal aangepakt, aldus
gekontroleerd inzake inplantingen
onder meer
Er zijn voor wat het vroegere
«klein» Aalst betreft naar onze
mening filialen van grote distribu
tiebedrijven genoeg. Nieuwe in
plantingen in de stadskern bete
kent de dood van heel wat kleine
uitbatingen die de bevolking on
getwijfeld diensten bcwi
Trouwens, deze bevolking i
met de toename van het i
auto's, méér dan ooit vrij d(
vallend buiten de stad haar i
pen te doen.
Voegen wij daar de gegevens
toe van stedebouwkundige en
keerstechnische aard. dan ku
wij dc houding van het sche jee
kollege of een gedeelte ervai |ev
soluut niet meer begrijpei est
goedkeuren. En het verwoi jg
ons geenszins dat de jongstt
eenkomst met de middenstar per
het stadhuis, middenstand v
aan men zich doorheen een g
reeks van info-vergaderingei
zeer beweerde te interesserei
de hand is gelopen.
Om echter reeds bij voorba;
het «argument» in te gaan da
bij de middenstand in het g
zouden willen komen, zullei
besluiten met de vraag: of de
denstand bij dit gebeuren well
veel over de diepere oorzakei
een dergelijk feil zal leren'
Ray De Sj
RADIO-WENKEN VAN MARC GALLE
In de zitting van de Kamer van Volksvertegenwoordigers van 10 mei 1978, bracht volksv<
genwoordiger Mare Galle een wetsvoorstel voor het parlement dat de weggebruikers
zozeer taalwenken wil geven, dan wel «weg-wijzertjes», waardoor het verkeer heel wat vit
zou verlopen, vooral op de ogenblikken we denken vooral aan verlofperiodes wai
onze verkeersaders van te hoge bloeddruk te lijden hebben. Het wetsvoorstel betref
verplichting om in auto's een radio-ontvangsttoestel te plaatsen: verkeersinformatie z<
nodige inlichtingen verschaffen aan automobilisten, waardoor deze zelf in de verkeerssiti
zouden kunnen ingrijpen, en zodoende de akute problemen verzachten.
Als inleiding deelde de heer
Galle enkele statistische gege
vens mee betreffende inge
bouwde autoradio's: einde
1973 waren er 794.000 autora
dio's ingebouwd in de voertui
gen in gans het land. 1976:
1193.000. In dat jaar telde het
autopark in België ong. 3 mil
joen voertuigen. Dit betekent
dat 60 van de personenwa
gens en bedrijfsauto's niet van
een radio voorzien is.
«Verkeersinformatie kan be
trekking hebben, zo zegt de
heer Galle verder, op zich snel
wijzigende situaties, zoals mist,
gladheid, filevorming, maar ook
de situaties van langere duur.
zoals wegopbrekingen, weg-
omleggingen en dergelijke.
Volgens uitslagen van een en
quête die in 1976 door de NOS
(Noll) werd gehouden, op de
vraag of men naar aanleiding
van verkeersinformatie wel
eens een andere reisroute
heeft genomen, werd door 33
van de automobilisten be
vestigend geantwoord. We
mogen aannemen, zo zegt de
heer Galle, dat in ons land de
reaktie niet verschillend is.
De verkeersinformatie is af
komstig van: de Rijkswacht, de
Dienst Weerkundige Wegen
bescherming, en de politie.
Naar verluidt is het de wens van
deze instanties de frekwenties
van de informatie te doen toe
nemen. Eén van de trouwste
luisteraars is nu de automobilist
geworden. In de Verenigde
Staten is bijvoorbeeld een
wetsvoorstel neergelegd, dat
de uitrusting van alle nieuwe
auto's met een radio verplicht
maakt.
Dank zij de verplichting, ook
opgelegd in ons wetsvoorstel,
zal de verkeersinformatie opti
male resultaten hebben, de vei
ligheid van de automobilisten
worden vergroot, en de gemo
tiveerdheid van de instanties
die de informatie bezorgen,
toenemen. Tevens biedt de
aanwezigheid van een radio in
elke auto, de mogelijkheid om
bij alarm aan de automobilisten
de nodige richtlijnen te geven.
Filevorming kan worden ver
meden: minder zenuwslopend
verkeer, geringere slijtage.
Tijdens de weekeinden biedt
het volgen van de aangeduide
«parallelroutes» talrijke voorde
len: vluggere «opruiming» (en
dus ook minder overwerk van
politie en rijkswacht), plus
daarbij het ekonomisch aspekt
van het plaatsen van autora
dio's, en de kulturele verrijking
die de beluistering van radio
programma's tot gevolg kan
hebben
Om de kosten te sparen, wordt
voorzien in een minimaal ont
vangsttoestel. en niet in een
FM-uitrusting. Tijdens de zo
mermaanden wil het wetsvoor
stel verder ook de uitzendingen
laten verzorgen in de officiële
talen van de EEG. Ook wordt
gevraagd op de belangrijkste
wegen borden te plaatsen
waarop de frekwentie wordt
aangeduid waarop verkeersin
formatie wordt uitgezonden.
WETSVOORSTEL:
Art.1: Van 1 januari 1980 AF
MOET ELK AUTOVOERTUIG
DAT IN België de eerste keer
wordt verkocht, voorzien zijn
van een radio-
ontvangsttoestel. De koning
bepaalt op welke voertuigen dit
artikel niet toepasselijk is.
Art. 2: De verplichting, uitge
drukt in art. 1, wordt opgelegd
aan de personen die de auto's
verkopen aan de Belgische on
derdanen of aan in België
woonachtige buitenlanders.
Art. 3: De aangebrachte
radio-ontvangsttoestellen die
nen ten minste uitgerust te zijn
voor de ontvangst van de mid
dengolfband (hectometergol-
ven tussen 525 en 1605 kHZ).
v<
S\J
iUo
Art. 4: De Minister van
keerswezen en de Minister
Openbare werken bepalet pre
welke verkeersroutes boi ariv
worden aangebracht met iee
duiding van de frekwerichl
waarop verkeersinformatie
worden verkregen. De uit\
ring gebeurt volgens de
men vastgesteld door de Eijek,
pese Radio-Unie in Genèviurv
(20.4.78 M. Galle, R
zee, E. Van Keirsbilck).
Wilfried Lissfelfs
Uitschrijven van checks zonder dekking blijft uiter-Ssci
aard een gevaarlijke bedoening. Dat ondervond over-indt
laatst nog een zesentwintigjarige Aalsterse herber-ferri
gierster die voor de Dendermondse boetstraffelijke ieric
rechtbank moest verschijnen voor het uitschrijven nz(
van dekkingloze checks voor een bedrag van een
slordige driehonderdduizend. Dit is dan slechts één
van de voorwaarden voor haar misdrijf waarbij ze voorh—
15 maanden met uitstel werd veroordeeld en een haar
door de zesde kamer opgelegd voorarrest van drie
maand.
Haar verdediger, meester Piet Van Eeckhout vond dat
er wel verzachtende omstandigheden in djt geval
voorkwamen. Banken en spaarkassen geven immers
bijna ongekontroleerd zichtkrediet en nodigen dan
ook sommige misschien wel naieve mensen bijna uit
geld op te nemen. Onze caféhoudster had hierbij dan
op een bepaald moment niet minder dan zes bankre
keningen.
Haar echtgenoot bleef na een zwaar ongeval veertien
maanden in een ziekenhuis en, alleen met haar drie
kinderen, werd ze om zo te zeggen aangelokt door
publiciteit voor «krediet zonder zorgen» en opende ze
dan ook bankrekeningen aan de lopende band.
Ongedekte cheks werden de ene na de andere uitge
schreven en na een klachtenregen volgde het onver
mijdelijke: ze werd onder aanhoudingsmandaat ge- Bnc
plaatst. Na drie dagen stelde de raadskamer haar in Ze-
voorlopige vrijheid doch weldra kwamen weer twee Pnz
ongedekte checks, zij het dan voor onaanzienlijke 'r,0L
bedragen, voorde pinnen. P
Substituut Serrus achtte kwade trouw hierbij bewe-
zen doch haar verdediger pleitte voor eert mild von-n L.,
nis. g
Een «gepersonaliseerde» straf scheen hier de uit- Le
komstom te voorkomen dat de vrouw nog tot vorige
praktijken terugkeert legde de rechtbank haar verbod
op nog om het even welke bankverrichting te doen.
Ondertussen is de echtgenoot genezen en werkt
en baat zij haar bloeiend volkscafé uit en betaalt haar
schulden.
De rechtbank heeft hier dus deze dame tegen haar
zelf in willen veilig stellen.
EVI
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN BESTUUR:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, Ren^t
Witte, Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der Eist,
Hostens, Wilfried Lissens, Rik Devijver.
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Carien Bornauw, Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx, Jo R<jj!
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aersclfj
Jef Van Hove, Beno Van Winckel.
REDAKTIE:
Roel Van de Plas.
