Vrije tribune
B.S.P.
Uw woord
Kruislicht
LICHAAM EN
BLOED
2 - 26-5-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
DE ACHTERGROND
Zo men al zeer voorzichtig
moest zijn met de bericht
geving over de gebeurtenis
sen in Zaïre de eerste week,
dan laat het geen twijfel dat
van nu af aan maandag
22 mei elk kommunikee,
van waar het ook moge ko
men, met veel omzichtig
heid zal moeten overwogen
worden vooraleer het als
een stukje van de waarheid
te aanvaarden.
De Franse TV spant de
kroon. We hebben verschil
lende dagen met zorg de
«informaties» vergeleken
met deze van BRT en RTB,
met op de achtergrond de
Frans-Afrikaanse konferen-
tie die op dit ogenblik nog
te Parijs doorgaat, en...we
hebben aan Hitiers propa-
gandastelsel gedacht.
We hebben ook aan onze
schoolvriend Wim Verley-
sen gedacht, die er op de
debatavond over 7 mei in de
zaal «Madeion» aan herin
nerde hoe hij voor de eerste
wereldoorlog nog gemani
festeerd had voor «los van
Frankrijk». Wat Tindemans
ons ook moge vertellen, de
Franse president Giscard
D'Estaing heeft België of
degenen die het vertegen
woordigen voor een vol
dongen feit geplaatst. En
zoals iemand het over «Ak-
tueel» voor de radio zo goed
wist te verklaren de Franse
leveringen aan Zaïre kregen
de voorrang op wat men tij
dens de voorbije dagen «hu
manitair» heeft genoemd.
Daarom had men voor Rode
Kruis of andere onderhan
delaars geen tijd!
Zouden wij dan ongevoelig
zijn voer het menselijk leed
van Belgen, Fransen en
noem maar op? Geenszins,
maar men zal er ook eens
moeten aan denken dat de
invallers, of opstandelingen
of FLNC, ook de radio be
luisteren, dat zij niet aan de
eerste parachutages toe
zijn, dat het regime van Mo-
boetoe niet in het hart
wordt gedragen, dat de toe
stand er met de dag erger is
op geworden, dat het kolo
niaal tijdperk nog niet zo
lang echter de rug is, dat er
nog heel wat doorwinterde
kolonialisten zijn (zie de
persintervieuws) die de
zwarten nog voor beesten of
lastdieren nemen, dat de
Marokanen vorig jaar in de
zelfde streek huishielden
enz.enz.
Ziedaar de achtergrond te
genover dewelke de gebeur
tenissen van Zaïre moeten
worden geplaatst. Een zaak
is zeker, onze bevolking
kent de waarheid niet. En
Ruys geeft daar in de
«Standaard» van maandag
j.l. het bewijs van, waar hij
Moeboetoe en België «de
verliezers» noemt. De vluch
telingen worden misbruikt
om stemming te maken,
aan de zwarte bevolking
denkt men niet, en België
dat blijkbaar alleen de eko-
nomische en financiële be
langen van enkele grote me
neren.
Kan dat nog gebeuren?
De BSP-minister van Bui
tenlandse zaken heeft hem
zondagmorgen over de TV
aangevuld. Hij heeft de na
druk gelegd op de vraag of
Zaïre morgen in het Wester
se kamp blijft of niet. Want
er is inderdaad het koper,
de kobalt en het uranium,
die in pers-, radio- en TV
berichten, oh, zo beschei
den, weinig of niet werden
vernoemd. Het wordt inder
daad liefst niet vermeld
waarom na zovele gebeur
tenissen in Katanga sedert
1960 nog blanken naar deze
streek worden gestuurd,
terwijl het Moeboetoe-re-
gime onbekwaam blijkt er
niettegenstaande de verwe
zenlijkte enorme winsten,
de inwoners een minimum
- aan welstand te verzekeren,
maar integendeel een bloe
dige repressie doorvoert
Mensenleven redden, ja,
militaire interventie, «ar
gumenten» bezorgen aan
Giscard voor zijn Afrika-po-
litiek, de reuzewinsten van
de Société Générale bevei
ligen, neen!
En terwijl men het dan toch
zo dikwijls heeft over geld
tekort, kan men ons wel
licht ook vertellen wie de
kosten van deze operatie
weer zal betalen?!
De Société Générale?
Ray De Smet
kenen van heel wat kleinere
uitbatingen in de stad en dat het
hier in de eerste plaats een
probleem van tewerkstelling
betreft.
Van deze gedachten door
drongen, hebben de inwoners
van de Zoutstraten de Britse
Week, «hun» Britse Week, met
een week hart ingezet. Het mo
reel van de eenvoudige nering
doeners werd weinig opge
schroefd wanneer het sche
pencollege er bovendien de
show kwam stelen.
And the show goes on.
GHIS WILLEMS
BRENGT EEN
VOLMACHTENWET
DE REDDING
De voorbereiding van de kriziswet
vordert goed. zegt men. Maar
«men» voegt daar aan toe dat één
en ander vertraging heeft opgelo
pen. Het gaat dus goed, maar
traag.
In de afgelopen weken hebben wij
reeds kunnen kennismaken met
een paar kleine maatregelen. Het
betrof hier veeleer maatregelen in
verband met nevenkwesties, tegen
de koppelbazen, tegen de fiskale
fraude, maatregelen voor de
kleine en middelgrote bedrijven en
de industrie, meer bepaald dan de
Waalse staalnijverheid.
Hoofdzaak blijft echter een ge
bundelde aktie ondernemen om
het tekort op de staatsbegroting,
geraamd op zowat 80 miljard,
minstens voor de helft te vermin
deren.
Alle aandacht is thans toegespitst
op de zogeheten antikriziswet of
schoon niemand eigenlijk goed
weet wat daarbij allemaal aan de
orde is.
De regering gewaagt voortdurend
van struktuurhervorming, maar
men blijkt te vergeten, dat alles
eigenlijk begonnen is om de ga
pende begrotingstekorten voor
1978 binnen redelijke perken te
houden.
Voor de verwezenlijking van deze
fundamentele doelstelling, bepa
lend voor de toekomst van het
land, blijkt de huidige meerder
heid duidelijk geen oplossing te
hebben.
De huidige koalitie is bestendig op
zoek naar middelen om de door
haar zelf gestelde uitdaging, nl. de
sanering van de openbare uitga
ven, te omzeilen.
De enige konkrete maatregel die
de regering blijkbaar voorhanden
heeft is een volmachtenwet om
een krizisplan door te drukken
waar alles inzit wat vereist is om
de meerderheidspartijen gunstig
te stemmen, behalve de vereiste
diepgaande sanering van het uit-
gavenpakket.
Volmachten zullen onze ekonomi-
sche groei en politiek van volle
dige tewerkstelling echter geen
baat brengen als niet voor alles de
stijging van de staatsuitgaven af
geremd wordt.
DIANE D'HAESELEER
MIDDENSTAND, LET OP: TO
BE OR NOT TO BE THAT'S
THE QUESTION
Het burgemeestersregime
neemt te Aalst grootse vormen
aan. Zijn medewerkers (zoals
de burgemeester de schepe
nen van Aalst nu noemt) bijten
zich op de lippen en ondergaan
het bevel van de baas. Het
stadsbestuur is, zo zou blijken,
een éénmanszaak-
D'Haeseleer geworden
Dit ondervond onlangs, tot zijn
schade, schepen Bourlon, offi
cieel belast met midden
standszaken maar in feite vol
ledig onderworpen aan his
masters voice. Delhaize mocht
er eigenlijk niet komen maar
tegen de wil van de schepen
werd anders beslist. Zo wordt
dan de middenstand gediend.
Moet de burgemeester verrast
zijn dat de kontestatie groeit te
gen zijn anti-
middenstandsbeleid, dat de
verwaarloosde stedelijke mid-
denstandsraad sterk over
weegt om te weigeren nog enig
advies aan het schepencollege
af te leveren? De organisatoren
van de handelsfoor te Moorsel
hebben zonder omwegen hun
ongenoegen uitgedrukt en er
op gewezen dat het Moorselse
gemeentebestuur van vroeger
tenminste de vriendelijkheid
had een receptie aan te bieden
aan de mensen die zich voor
deze jaarlijkse middenstands
manifestatie inspannen. Onder
het D'Haeseleer-regime: geen
plaats meer daarvoor en
nochtans iedereen in Groot-
Aalst weet dat het op een re
ceptie min of meer niet aan
komt in de stadhuiskringen.
In de «Politieke Tribune» van
verleden week werd ook uit on
verdachte hoek beaamd dat de
vestiging van het groot distribu
tiebedrijf aan de Haring op
korte termijn de dood zal bete-
Willen de echte Christenen de
ongelijkheden onder de men
sen helpen in stand houden of
groter maken? Dat zou in te
genstrijd zijn met hun leer
Laten we in de eerste plaats
zeggen in alle oprechtheid
dat het socialisme een in
ternationale beweging is, die in
geen geval een starre gelijk
vormigheid verlangt. Of de so
cialisten hun overtuiging aflei
den uit de resultaten van marx-
isrtsche of andere sociale ana
lysen of uit religieuze of huma
nitaire ideeën: allen streven ze
naar een gemeenschappelijk
doel: bevordering van sociale
gerechtigheid en gelijkheid,
hogere welvaart, vrijheid en
wereldvrede
De socialisten beschouwen de
belijdenis van een religieus
geloof evenals een niet-
religieuze levensbeschouwing
als de meest persoonlijke be
slissing van elk individu. In een
degelijke staatsinrichting moet
met elke belijdenis op een ver
draagzame wijze rekening
worden gehouden.
Van de grote godsdienstge
meenschappen erkennen
vooral de christelijke kerken de
noodzaak van te komen tot so
ciale hervormingen. Socia
lisme en christendom als religie
van de naastenliefde zijn met
elkaar verenigbaar, lussen het
socialisme dat op een zedelijke
overtuiging is gegrondvest en
de godsdienstgemeenschap
pen, kunnen geen conflicten
bestaan, als geen van beide
probeert hetzij ter bevordering
van de confessionele spreiding
of in de confrontatie met andere
levensbeschouwingen,
machtsmiddelen te gebruiken.
Socialisme en godsdienst zijn
niet tegengesteld.
Elk religieus mens kan tegelijk
socialist zijn.
Elk christen kan tegelijk socia
list zijn, niet «ofschoon» hij
christen is, maar «omdat» hij
christen is.
Tijdens onze 1 meirede en in
een interview met «Knack»,
heb ik beklemtoond dat de so
cialisten de weg naar de ver
wezenlijking van de sociale
democratie niet alleen willen
bewandelen, maar wel samen
met andere vooruitstrevende
mensen.
De ommekeer in de christelijke
kerken heeft ons tot de erken
ning gebracht, dat ons de hand
werd gereikt. We begroeten die
ommekeer met overtuiging.
Talrijke christenen staan al in
Europa in onze socialistische
beweging. De conservatieve
krachten proberen ze wel met
alle macht en die hebben ie
nogen in verbeterde structu
ren op basis van standen
partijen van ons weg te hou
den. Maar in landen zoals Ne
derland (waar b.v. priesters
P.v.d.A.-kamerlid zijn) en Oos
tenrijk (met zijn 92 katholie
ken, maar ook met zijn socialis
tische meerderheid in het Par
lement en zijn nu al achtjarige
socialistische regering), heb
ben die conservatieve krachten
het moeten begeven.
En waar staan wij? Zullen wij
Vlaanderen als gewest overle
veren aan de obscure troebel
heid van een partij waarin con
servatieven en vooruitstre
vende democraten nog altijd
kunstmatig samen onderge
bracht zijn?
Wordt het geen tijd dat wij ge
sprekken organiseren over de
kerk en het demokratisch socia
lisme, over het socialisme,
vanuit socialistisch oogpunt?
En zou het niet belangwekkend
zijn, dat wij in studiegroepen
konden vernemen hoe de ka
tholieken staan tegenover ons
socialistisch programma? Ver
draagzaamheid groeit in de
mate waarin de beschaving
groeit. Zijn wij al zover dat we
een tolerante wijze met elkaar
dit voor Vlaanderens toekomst
zo belangrijke gesprek kunnen
aanvangen?.
Dr. Mare Galle
Volksvertegenwoordiger
DE VU EN DE
GASTARBEIDERS
Het zeventiende partijkon-
gres van de VU dat verleden
weekend werd gehouden en
handelde over «Arbeid, adel
in de Vlaamse staat» is bij
de nieuwsmedia groten
deels in de verdrukking ge
komen door de dramatische
gebeurtenissen in Shaba.
Wegens het tijdgebrek heb
ben wij o.a. het belangrijke
hoofdstuk over de «Arbeid
en de gastarbeiders» niet
kunnen bespreken. Daar dit
kortelings zal gebeuren vind
ik het wel gepast U de
ontwerpteksten voor te leg
gen, die na grondige be
spreking kunnen verbeterd
en bijgeschaafd worden.
WAT WIJ VASTSTELLEN!
Vooral sinds de jongste we
reldoorlog heeft de gastar
beid het karakter gekregen
van een blijvende noodzaak.
Toen men, ondanks talrijke
voordelen, geen eigen men
sen meer bereid vond om af
te dalen in de koolputten,
liet men dit werk verrichten
door buitenlanders. De do
denlijst van de tragische
ramp te Marcinelle liegt er
niet om.
Weldra echter werden gast
arbeiders ook door andere
bedrijven aangetrokken.
Vooral bedrijven, waar vuil
of laag gewaardeerd werk
moet verricht worden, doen
graag op hen beroep.
De ongunstige gevolgen
daarvan lieten niet op zich
wachten. De werkgevers
maakten dankbaar gebruik
van de mogelijkheid om,
klandestien of niet, arbeids
krachten in te voeren. In tij
den van ekonomische te
rugloop kwamen de werk
nemersorganisaties nooit
verder dan de gefluisterde
eis tot immigratiestop. Het
immigratiebeleid zelf kwam
meer en meer in de handen
van nationale overlegorga
nen, die een ondoorzichtig
beleid voeren en goeddeels
aan demokratische kontrole
ontsnappen: de Nationale
Arbeidsraad, de Centrale
Raad voor het Bedrijfsleven
enz. Dit kreeg daarenboven
nog de repressieve stempel
van het departement van
Justitie. Inmiddels stond de
invoer van arbeiders de her
waardering van sommige
vormen van arbeid in de
weg.
WAT WIJ WILLEN:
De Volksunie wil een im
migratiestop. Er mag niet
verder worden toegegeven
aan de eisen van sommige
nijverheidstakken zoals
bvb. de bouw of horeca
die als sluis dienen voor
steeds nieuwe immigratie
golven. Gezinshereniging
mag de enige uitzondering
op de immigratiestop zijn.
Illegale inwijking en werk
gevers die illegale gastar
beiders op sluikse wijze te
werk stellen, moeten wor
den gestraft.
De VU eist daarenboven
dat de gastarbeiders op de
zelfde wijze als de andere
werknemers moeten kun
nen deelnemen aan het
ekonomisch en sociaal le
ven. Teoretisch immers be
schikken zij over eenzelfde
statuut, dat vaak nog in de
praktijk moet worden door
getrokken. De gastarbei
ders moeten volwaardig
kunnen deelnemen aan het
vakbondsleven. De hinder
palen die hen beletten aan
wezig te zijn daar waar in de
vakbondsorganen de be
sluitvorming gebeurt, moe
ten opgeruimd worden.
Wie terug wil, moet terug
kunnen en daarbij geholpen
worden. Wie hier blijft,
moet zich kunnen aanpas
sen. De toegang tot de po
litieke rechten moet verge
makkelijkt worden door de
versoepeling van de natura-
lizatie.
De VU eist, waar dat mo
gelijk is, de toegang tot ons
eigen kultureel en sociaal
leven, met behoud echter
van het recht op een eigen
kulturele persoonlijkheid.
Proeven met bi-kultureel
onderwijs in Limburg bvb.
werken in die richting: zij
zijn er op gericht om de
kinderen van gastarbeiders
de band te laten behouden
met het moederland. Zo zul
len in dergelijk onderwijs
sommige vakken in de moe
dertaal gegeven worden of
handelen over het land van
herkomst.
De VU wijst iedere vorm
van racisme af en pleit voor
een meervoudige samenle
ving, waar de grote verschil
len in kuituur en levensge
woonten overbrugd worden
door openheid en begrip.
Zij vraagt in het bijzonder
aandacht voor het probleem
van de tweede generatie
gastarbeiders.
De jongeren uit deze gene
ratie zijn vaak het slachtof
fer van een dubbele achter
stelling, in hun arbeidsom-
geving en in de samenle
ving.
Enerzijds zijn ze vervreemd
van het eigen kultureel mid
den, terwijl zij anderzijds
tegen hun zin als vreemden
worden beschouwd,
anderzijds tegen hun zin als
vreemden worden be
schouwd.
De arbeid die doorgaans
wordt toevertrouwd
gastarbeiders, moet kunne
gebeuren in betere werl
voorwaarden en aan hoge
lonen. Zo zal hij terug aai
trekkelijker worden voor
eigen werkkrachten en zi
len zij die dit werk doen ni
langer achtergesteld wo
den.
JAN CAUDRO
DANK U GUIDO
AAN DECENTRl
Begin april hebben wij afscheid genomen van Guido De DEKENIJ
Roeck als verbondssekretaris van de K.W.B.
Meer dan tien jaar heeft Guido de arbeider en in God dat hem
het arrondissement doorkruist in staat heeft gesteld het beste
van noord naar zuid en van van zichzelf te geven in dienst
oost naar west. Hier een dage- van de anderen,
lijks bestuur bijwonen, iets ver- Guido heeft zijn aktieterrein nu
derop een bestuursvergade- verplaatst naar het nationaal
ring meepikken en soms, als er sekretariaat als verantwoorde-
De ganse Aalsterse bevolki
zou uw dekenij en zijn besti
moeten bedanken voor het
itiatief «De Britse Week»
Aalst
Het is buitengewoon zo
groot volk als het britse te i
sociëren met onze kleine st
nog wat tijd overbleef een be- SfkeJoorde Lourdesbedevaar- Aalst He. enige voeler were
zoekje aan een of andere ten. Wij weten dat deze taak dat ons land in de loop
proost, voorzitter of bestuurs
lid.
De bekommernis van Guido
was spreekwoordelijk. Precies
vanuit die bekommernis had hij
ook een duidelijk zicht op de
situatie. Hij kende de zwakke
hem ligt en dat hij ook daar zal
lukken.
Guido, we zagen je niet graag
vertrekken maar anderzijds ge
loven wij in het feit dat de Lour-
deswerking voor jou een leven
sroeping is. Met een beetje
eeuwen nooit heeft aangev
len is juist Engeland; mogeli
hadden ze steeds op andéj'
gedeelten van de wereld h
handen vol.
Men kan de Aalsterse Bril
Week in de Zoutstraten nog I
plekken en wist dan ook steeds weemoed maar sterk gelovend grote succes toewensen.
K.. .__i,.,nnr.nn ia Doch er sten z ch een v
zijn mensen attent te maken op
dingen die dringend dienden
aangepakt in afdeling of streek.
Als demokraat bij uitstek ging
zijn aandacht uit naar het ver-
bondsbestuur. Het beslissings
recht lag bij die groep vrijwillige
medewerkers, dat was voor
Guido een bijna heilig principe
Wij kunnen ons best voorstel
len dat het dikwijls niet gemak
kelijk is geweest. Vooral het
feit, als vrijgestelde alleen op
het sekretariaat te werken zal
WELKOM HEDWIG
Intussen werd Guido's plaats
op het verbondssekretariaat
ingenomen door Hedwig Ver-
cruysse.
Hedwig is afkomstig van Gulle-
gem en was als gewetensbe
zwaarde tewerkgesteld op het
K.W.B -sekretariaat van Roe-
selare. Hij is drieëntwintig jaar,
gehuwd en sinds een paar
maanden de gelukkige vader
van een dochtertje
Ondertussen is Hedwig zich
samen met zijn vrouwtje Mar
leen komen vestigen in Erem-
bodegem.
Het wordt uiteraard voor onze
soms zwaar neooen gewogen.
Guido's zelfdiscipline en door
zettingsvermogen waren ech
ter voldoende groot om vol te
houden.
Boven alles, denk ik, dat het
zijn geloof was in de K.W.B., in
Twintig eeuwen geleden heeft
Iemand te Jerusalem, tijdens
een avondmaal, raadselach
tige woorden uitgesproken die
zijn tafelgenoten slechts enkele
dagen later zouden begrijpen.
Bij dat laatste maal te midden
van de zijnen, nam Hij wat
brood in zijn handen, dankte
God en brak het om het te ver
delen onder Zijn leerlingen
«Neemt en eet hiervan,» sprak
Hij, «het is mijn lichaam dat
weldra voor u wordt overgele
verd.»
Twintig eeuwen later worden
die woorden nog steeds over
de hele wereld herhaald voor
honderden miljoenen mensen.
Brood en wijn, lichaam en
bloed, nieuw verbond, waar
door de zonde wordt uitgewist.
Slechts na de verrijzenis van de
Heer hebben de apostelen de
diepste zin van die woorden
begrepen, waarin de levens
opdracht van Christus kern-
achtia.wordt samengevat
Wanneer wij, christenen, die
woorden blijven herhalen om
Christus te gedenken, dan
wordt die maaltijd voor ons
meer dan de bevrediging van
een louter lichamelijke honger
of dan een gezellig samenzijn.
Wanneer wij met de pnester
samen brood en wijn delen in
de naam van de Heer, dan
worden wij werkelijk deelachtig
aan het lichaam en het bloed
van Christus,
aan dat lichaam dat voor ons
werd overgeleverd,
aan dat bloed, dat voor ons
werd vergoten, zodat de zonde
wordt uitgewist.
En dan putten wij daarin de
kracht om trouw te blijven aan
het nieuwe verbond tussen
God en de mens,
een nieuw verbond waarin wij
allen, als kinderen van dezelfde
Vader, over de hele aarde sa
men ons brood delen als één
groot gezin, zonder onder
scheid van stand of taal of ras
in de toekomst wensen wij je
het allerbeste.
In onze dank betrekken wij
eveneens gans je gezin voor
het begrip, de bekommernis en
de inzet.
Het ga je goed.
K.W.B. Aalst
Doch er stelt zich een vra^C
wie de Initiatiefnemer wq
het stadsbestuur, de heer bt
gemeester of de dekenij vanj I
Zoutstraten. I
In elk geval had men de vrijd
met het bezoek van de hq|_e
Ambassadeur de indruk dat Ij
eigenlijk het stadsbestuur L0
nog liever de heer burgemec
ter was die de leiding had v
de formj1
u». I'
n de Zo|'
sn hun wri
nieuwe sekretaris een zware
opgave. Het verbond leren
kennen, eerste kontakten met alles. Het bestuur van de del
afdelingen, kennis maken met nij was erbij als een vijfde
zovele mensen, sekretariaats- aan de britse koets,
werk en noem maar op. Het was werkelijk de
Hedwig, wij kunnen je evenwel van een «m'as tu vu>
de verzekering geven dat gans In elk geval kregen
ons verbondsbestuur zal mee- straatse trekpaarden
helpen om deze aanpassings- kelijk verdiende haver niet, de
periode zo goed mogelijk te la- betaalden zij waarschijnlijk \|sts
ten verlopen. Op ons kun je re- en droegen zij wel de onkosï
kenen van reklaam en versieriPTI
Wij wensen je veel moed, de Maar ja, profijt halen uit aDr
nodige inzet en een groot ge- anders zweet, is traditie jjlo
loof om uw taak tot een goed onze politiekers. het
einde te brengen. Nu good luck, Zoutstraten, |utj
Hedwig, het allerbeste. gaat voort met uw initiatief, het
K.W.B. Aalst J.B., Afcjj;
Aalst: 20 mei 1978
Vertegenwoordigers van
Wereldwinkel, Jong Socia
listen, Werkgroep Arbeid,
Rode Mol, RAL, Kommu-
nistische Jeugd, Humanis
tisch Verbond en CSV 't Fa-
brieksken, in spoedverga
dering bijeengekomen op
of politieke partij of vakbond of
ziekenbond, een nieuw ver
bond tussen God en de mens.
dat de belofte inhoudt van de
verrijzenis uit de dood.
Het is echter een feit dat die
énige betekenis van de eucha
ristieviering voor vele christe
nen, en meer bepaald voor de.
jongeren, klaarblijkelijk verlo
ren gaat. ondanks het jaren
lange godsdienstonderricht dat
de meesten onder hen genie
ten van kleuterschool tot se
cundair of zelfs hoger onder
wijs Waaraan is dat te wijten?
Moet de oorzaak gezocht wor
den in de liturgische inkleding
waardoor de diepere zin van
die maaltijd onvoldoende tot
zijn recht komt?
Of moet ze gezocht worden in
de gemakzucht van christenen
die niet meer hongeren naar de
Heer? Hoe zou men dat kun
nen samenrijmen met heel dat
duidelijk streven van de jeugd
naar meer broederlijkheid, naar
meer rechtvaardigheid, naar
meer soberheid?
zaterdag 27 mei wordt op het
plein van het Begijnhof, in open
lucht, te 20 u.een getuigenisa
vond gehouden met een eu
charistieviering die besloten
wordt met een korte slotplech-
tigheid in de Sint-Martinuskerk.
Mogen wij U op die eucharistie
viering verwachten?
Dan blijven doen wat de Heer
ons gevraagd heeft om Hem te
gedenken.
J. de A.
iDr
20 mei 1978 te Aalst. ont
Stellen vast dat de regerijfie
de publieke opinie misletgn
de om haar militaire iniiei
ventie in Shaba te Rectke
vaardigen. en
De loutere veronderstellen
dat het leven van blanl^n
bedreigd was werd aanèp
grepen om het corrupte lan
gime van Moboetoe opjeet
lijk en gewelddadig te «an
dersteunen alleen om (en
westerse ekonomische Let
langen te beveiligen. itol
Zij beschouwen deze t|el,
senkomst als een provoh e
tiet.o.v. de plaatselijke lev
volking en een inmenghte
in de binnenlandse aanfrte
legenheid van Zaïre. [lei
Zij vrezen dat dit onveniraa
delijk zal leiden tot een Jok
calatie van geweld. a-
Zij vragen zich af of debit
manitaire hulp niet bwrr
door een internationale^
ganisatie zoals het Rjezi
Kruis gewaarborgd hm
worden, wat het FNLC te
had voorgesteld. toe
Zij drukken de wens uit lat
de pers haar informatïeg
rol objectief zou vervulet,
en niet zou medewenerc
aan het zaaien van paijeki
door het verdraaien vanev
feiten. ire
Zij vragen zich trouwje
ook af in hoeverre deze 4rs
manitaire» aktie ook de jscl
ligheid van de zwarte bejjut
king op het oog heeftp h
Tenslotte konstateren
dat bij gebrek aan
westerse oppositie
het Moboetoe-regime
opnieuw grijpt naar g
dadige middelen ter ori
steuning van een persol
ge dat sedert geruime tifl
brede kringen als afgei
werd beschouwd.
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN BESTUUR:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, Renl
Witte, Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der Eist.
Hostens, Wilfried Lissens, Rik Devijver.
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Carien Bornauw.Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx, Jo h
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerscp
Jef Van Hove, Beno Van Winckel.
REDAKTIE:
Roel Van de Plas.
