VICTOR GOESSENS
PRIJS HEEMKUNDE
VOOR ALRERT
D'HOKER UIT MERE
ALLEEN MAAR GELUKKIG
«NIEUW LEVEN»
BRENGT LEVEN IN DE BROUWERIJ
Film bij ons
Filmklubs klubfilms
Uwj n mL
Victor Goossens te midden van zijn dieren (SJ)
Volgens ons bekend twee films in ons filmmarge Vooreerst
is er het jeugdcentrum in de Zonnestraat dat op 9 juni de film
«Delitto d'amore» programmeert en voor de meer nabije
toekomst, nl. zondag 4 juni 1978 kunnen wij ook nog ver
melden dat in de zaal Madeion op de Grote Markt te Aalst de
film «The Gospel Road» gedraaid wordt. Deze film start om
19u en is een initiatief van de Jesus People. In deze film
wordt het leven van Christus uitgebeeld. De muziek en de
zang is van Johnny Cash.
S.J.
18 - 2-6-78 - De Voorpost
me scheren, zei hij, wijzend
op zijn milimeterslange
baard, want morgen is het
kermis in Meerbeke. Ik ga er
naartoe. Een mens moet er
eens uit ook. Zes weken
heb ik hier gezeten met mijn
been in het gips. En zii
De heer Albert D'Hoker, voorzitter van de heemkundige kring van
Erpe-Mere, mag zondag a.s. 4 juni de Reynaertprijs in ontvangst
nemen. Hem wordt de prijs toegekend omwille van zijn jarenlange
inzet voor de heemkundige studie, zowel te Erpe-Mere als op pro
vinciaal niveau.
Albert D'Hoker heeft steeds gepleit voor een wetenschappelijk en
precies historisch onderzoek. Hierin is hij niet alleen met het woord
maar voorbeeldclijk voorgegaan.
Volgende zondag heeft te Zelc de aan mekaar doorgeven,
jaarlijkse samenkomst van alle Elk jaar honoreert de heemkun-
heemkundige kringen van Oost- dige kring van Oost-Vlaanderen
Vlaanderen plaats. Hier wordt die de 25 plaatselijke afdclin-
overleg gepleegd aangaande de gen groepeert de persoon die
aktiviteiten die er in de plaatselijke zich zeer verdiensteli jk maakte in
groepen bezig zijn. de loop van het voorbije jaar ofwel
Ook gaat men na welke gemeen- in een hele periode. Na een IO-tal
schappelijke onderwerpen er be- jaren, meent men dat het nu de
studeerd worden. De meeste hoogste tijd wordt om Albert
heemkundenavorsers vinden der- D'Hoker met deze hoge onder
gelijke bijeenkomsten biezonder scheiding te vereren,
interessant omdat men aldus kol- Hij die steeds de stimulator ge-
lega's ontmoet, men weet met wcest is te Mere en op provinciaal
welke onderzoekingen iemand be- niveau om de wetenschappelijke
zig is en aldus kan men ceecvcns preciesheid te hanteren bij het on-
ven», zoals hij zei. «Ik heb
geen schatten verdiend,
marar ik heb mijn eigen le
ven geleid. Volgend jaar ga
ik met pensioen».
Victor Goessens vertelde
uitvoerig over zijn leven op
deze hoeve. Boeiend, en
eigenlijk niet na te vertellen.
Hoe het kwam dat de note
laars zo traag in bloei ge
raakten. Over zijn beleve
nissen met de hoevedieren
(zijn voet was pas uit het
gipsverband: een koe had
er bij het melken op ge
trapt). Over het «kappen»
van bomen, vroeger een ge
liefde bezigheid maar nu
durft hij niet meer in de bo
men We keurden het
koude, heldere putwater
luisterden naar de roep van
een verre koekoek, en za
gen hoe een kwikstaartje
onder de kapotte dakpan
nen van de bakoven de jon
geren ging voeren. «Als
je de koekoek hoort, en de
kwikstaart ziet buitenko
men, is het voor lang mooi
weer». En dat blijkt ook
goed uit te komen. We ke
ken naar een wild opge
schoten doornhaag, «die
niet mag weggedaan wor
den, want er zijn er niet veel
meer», («geklasseerd»
dus), en die zo heerlijk ruikt
Twee nieuwe films op het programma, in cinema Feestpaleis
blijft «La Zizanle» of «Ruzie in het huishouden», de
milieuvriendelijke familietwist tussen Louis De Funes en
Annie Girardot voorde tweede week doorlopen in zaal 1.
In zaal 2 van het Feestpaleis siert een nieuwe affiche de
kijkkast. Daar gaat «The Big Bus» of «Bus op hol» zijn eerste
week tegemoet. Deze film van James Frawley vertelt ons het
verhaal van de geniale professor Baxter die er na jaren
opzoekingen in geslaagd is een internationale autobus,
aangedreven door kernenergie, uit te werken. «Cyclops» zal
voor de eerste maal de non-stop-route New-York - Denver op
zich nemen. Het dient gezegd dat dit revolutionaire
reuzentuig bij de grote transportmaatschappijen niet in goede
aarde valt. Een geheimzinnig en invloedrijk zakenman, de
man van ijzer (die meestel verblijft in een stalen long), en zijn
broer Alex brengen enkele ogenblikken voor de plechtige
inwijding van de «Cyclops» een bom tot ontploffing in het
laboratorium van Baxter. De professor komt er levend vanaf,
maar hij kan niet meer bewegen.
Slechts één man is in staat Baxter te vervangen achter het
stuur van de «Cyclops» en de inaugurale reis aan te vatten:
Dan Torrance, de koning van de Amerikaanse buschauffeurs.
Eerste probleem echter, Dan is het gewezen vriendje van
Kitty, de dochter van de professor, die hem zijn ontrouw nog
niet vergeven heeft. Tweede moeilijkheid: een paar maanden
daarvoor is een bus, bestuurd door Dan, plots verzwonden en
de lichamen van de passagiers zijn in uiterst geheimzinnige
omstandigheden verdwenen, waardoor het gerucht ontstaan is
dat Dan wel eens een menseneter zou kunnen zijn.
Ondanks dit alles neemt Kitty kontakt op met Dan, die erin
toestemt de «Cyclops» te besturen met als co-piloot
«Shoulders» O'Brien, een ietwat domme jongen die om de
haverklap in zwijm valt.
In cinema Palace gaat de «Cloae Encounters of the Third
Kind» of «Kontakt type drie» eveneens zijn tweede week
tegemoet. Deze zeer goede film van Steven Spielberg, die
zowat overal goede kritieken kreeg, geeft ons een vrij
menselijk beeld van wat er zoal zou kunnen gebeuren wanneer
er Marsmannetjes op onze planeet zouden landen.
Deze film blijft lopen in de grote benedenzaal.
In de studio of bovenzaal loopt vanaf deze week «Keoma», een
western van EnzoCastellari.
Shannon, revolverheld van het legendarische westen, redt een
Indiaanse jongen.' Hij neemt het kind mee naar huis om het
samen met zijn drie zoons Black, Sam en Lenny op te voeden.
Stiefbroer, Keoma (zo heet het jongetje), wordt echter niet met
open armen onthaald en groeit op te midden van haat en
onbegrip. Wanneer de burgeroorlog uitbreekt Iaat de jonge
Keoma zich bij het leger inlijven.
Het verhaal begint omstreeks 1865. De oorlog is ten einde en
Keoma keert naar zijn dorp terug om zijn vader op te zoeken.
De oorlog heeft hem echter tot een eenzaam en verbitterd man
gemaakt. Zijn grote hoop is in het ouderlijk huis een
toevluchtsoord van rust en vrede te vinden. Dat geluk is voor
Keoma niet weggelegd. In het dorp woedt de pest en de bende
van een Caldwell, waartoe ook de drie Shannonbroeders
behoren, terrorisseert de bevolking. Zij maken van de
toestand gebruik om zich land en mijnen toe te eigenen.
Keoma is er zelf getuige van hoe vluchtenden worden
neergeschoten en kan zelf op het nippertje nog een zwangere
vrouw, Liza, het leven redden.
In het dorp krijgt hij hierdoor al dadelijk moeilijkheden met
Caldwell. Hij moet het helemaal alleen opnemen tegen de
bende.
Wanneer hij zijn oude vriend, de neger George, terugvindt
blijkt deze tot een drankzuchtig wrak te zijn geworden. Ook
shannon, zijn adoptievader biedt hem een ontgoochelende
verwelkoming. De oude man is teneergeslagen door het
misdadig gedrag van zijn zoons en hoopt dat Keoma recht zal
doen geschieden. Tegelijk verdriet het hem echter dat hij bij
dit alles ofwel zijn zoons, ofwel zijn stiefzoon zal verliezen.
SJ.
/w/Mfl MfV
f HafT ft MWiM
egM ilooism iw.
fyfiyV ou HCm
iueuüM/V'*'™*!
nlLHjUu TC M
■joottMU af tCVji
intp T>AA£t'
(klhttmiu
«tftl
fiiWA
derzock, zal de prijs mogen
vangen uit de .handen van P
Gijselinck. Deze was lot voorl
voorzitter van de Oost-Vlaai
kringen en zal voor deze gele]
heid nog maar eens als voorzl f'
fungeren om zijn persoonlijke k
lukwensen aan Albert D'H<
over te brengen.
Biezonder gelukkig met deze
derscheiding zijn zijn kollej 'r
van de Heemkundige Kring
Erpe-Mere zelf, die hem
dankbare hulde brengen.
Ook wij bicden de geëerde o
welgemeende gelukwensen.
als ze in bloei staat. Hij ver
telde over zijn prijsbeesten
van vroeger, over een oom
die ook jong was gebleven,
en over de hulp die men
wederzijds aan elkaar had.
En over een behulpzame
nicht in Meerbeke. «ik ga
kwam af en toe een har[
toesteken. Maar nu mot
eerst nog de koeien i
ken». Ons afscheid duit
dan nog een half uur.r
bleef maar praten. Naar
man ga ik nog luistererjj
Wiffried Lisr°
nomen. Later kwam hij te
rug thuis. Ook in Aaigem
woedde een felle politieke
strijd tussen katholieken, li
beralen en VNV. Hij kreeg
last van die politiek (zelf tot
op zekere hoogte sympati-
serend met het VNV?). Er
werden valse klachten te
gen hem neergelegd, waar
voor degenen die ze neer
legden evenwel niet durf
den te komen getuigen. Vic
tor Goessens raakte zijn
burgerrechten zelfs kwijt.
(1945). Het was dus uit met
het zoeken naar een «se
rieuze» betrekking. Hij
werkte dan maar thuis op de
boerderij, samen met zijn
moeder die in 1965 over
leed. Hij zette toen het be
drijf voort, dat blijkbaar nooit
met de moderne evolutie is
meegegaan.
De gebeurtenissen na de
oorlog hebben Victor Goes
sens evenwel pijnlijk getrof
fen. Een beroep uitoefenen
of een baan kiezen was er
voor hem niet meer bij. Toch
kon hij «zijn eigen baas blij-
In Aaigem woont een zeer merkwaardig iemand. Victor
Goessens. In Aaigem zegt deze naam al genoeg over dit
personage raak je achteraf niet meer uitgedacht. Tus
sen een stel huis- en hoevedieren, honden, kippen,
barberies, eenden en twee koeien, slijt hij op zijn dooie
eentje een eenvoudig hoeve-bestaan.
Letterlijk en figuurlijk bracht en brengt de «schoonste
maatschappij» van Aaigem, de Fanfare «Nieuw Leven»,
leven in de brouwerij.
Vroeger was er een muziekmaatschappij in het dorp
doch rond de dertiger jaren ging ze roemloos ter ziele.
en het meer houden bij de
lichte, volkse muziek.
«Nieuw Leven» is inder
daad een zeer aktief gezel
schap. Zo waren de muzi
kanten verleden zondag in
de jaarlijkse processie
waarna, over de middag
heen, aan een optocht met
ledenbezoek werd gedaan.
Een uurtje later waren ze
alweer weg, naar St-
Lievens-Houtem waar de
Oostvlaamse dag van het
Jaar van het Dorp moest
worden opgeluisterd, in
samenwerking dan met het
plaatselijke zangkoor.
«Nieuw Leven» blijft dus al
vast niet bij de pakken zit
ten.
Hun dirigent was de heer
Benoit Torrekens van Burst
doch sedert een jaar onge
veer is het Roger Walrae-
vens die de beide stokken
zwaait: de kleine dirigeer
stok als chef en de grote die
hij handig hanteert als
tamboer-majoor, fier vóór
de maatschappij uit stap
pend.
Bedoeling van de Fanfare is
uiteraard musiceren, fees
ten allerhande opluisteren,
deelnemen aan stoeten in
de omgeving en het plaat
selijke verenigingsleven
stimuleren. Ook op het po
dium wordt af en toe wel op
getreden.
Met voorzitter Julien Rim-
baut, sekretaris Paul Fleu-
rinck en duivel-doet-al Ro
ger Walraevens heeft de
maatschappij een trio dat de
zaken aankan en de maat
schappij in goede banen
leidt. «Orde is er bij ons ze
ker», zegt de voorzitter,
«maar tucht (discipline)
daar houden we als vrije
mérsan niet van».
LH
Landbouw en veeteelt vormen de hoofdbrok van de Aaigemse ekonomie (SJ)
Voor de gangbare normen
ziet het er allemaal niet zo
erg «onderhouden» uit.
Maar dat is ook niet de be
doeling van Victor Goes
sens die blijkbaar nogal op
persoonlijke vrijheid en een
onkonventioneel leven ge
steld is. Een natuurmens tot
onder de nagels. En zonder
meer gelukkig in de keuze
van zijn manier van leven.
We schreven bijna: in een
zaamheid. Maar dat is het
blijkbaar helemaal niet. Hij
maakt zelf deel uit van de
prachtige omgeving ron
dom zijn hoeve: diepgroene
glooiende weiden tussen
populieren, canada's en
wilgen: Berg nr. 52, daar is
het. Een beetje verder wordt
die straat een karrespoor.
Er staan slechts een paar
huizen. De lucht is er zuiver,
en de natuur nog onge
schonden.
Victor Goessens heeft
nochtans al een bewogen
leven achter de rug. Gebo
ren in 1914 groeide hij
omwille van de oorlog in
Aspelare op. Later kwam hij
terug naar Aaigem, en liep
zijn humaniora uit bij de Je-
zuïten in Aalst. Retorica
1934. De liefde voor de bui
ten zat erin, en hij studeerde
gedurende een paar jaren
voor landbouwingenieur, tot
1937. Toen moest hij naar
het leger. Zeventien maan
den lang. Daarna volgde de
mobilisatie en de oorlogsja
ren. Het begin van de
tweede Wereldoorlog
maakte hij in de eerste linies
mee: Albertkanaal, Dijle,
Zenne, Leie. Op 28.5.1940
werd hij krijgsgevangen ge-
Een gemeente zonder
«muziek» leek de Aaigem-
naren toch maar een kille
bedoening en dadelijk na de
tweede wereldoorlog werd
dan ook gestart met een
nieuwe muziekvereniging,
«Nieuw Leven».
Voor het ogenblik is ze een
zeer mooie maatschappij,
niet alleen wegens de ver
zorgde kledij en het aantal
muzikanten dat oploopt tot
een kleine zestig met een
trommelkorps, maar ook
wegens haar muzikale pres
taties. Reeds een viertal
maal werd deelgenomen
aan de Provinciale Tor
nooien waarin «Nieuw Le
ven» steeds sukses kende
Gestart, bescheiden, in de
laagste (3e) kategorie zijn
ze opgeklommen via 2e en
1e naar Uitmuntendheid.
Voorzitter Julien Rimbaut
zegde ons echter dat in 't
/ervolg aan deze tornooien
niet meer zal worden mee
gedaan. Wegens de gesta
dige groei van de Fanfare
komen er voortdurend
jonge elementen de rangen
versterken maar de muziek
die gevraagd wordt voor
provinciale tornooien is te
zwaar en te moeilijk en bo
ven het bereik van de be
ginnende muzikant. Liever
dan deze mensen te ont
moedigen wil men afzien
van dergelijke zware karwei
