AAIGEM BEZIT EEN BLOEIENDE
IfOLKSBOERDERIJ
AAIGEM VERLIEST
ZIJN LANDELIJK KARAKTER
KATOLIEK TEGEN LIBERAAL
MAAR NU V.U.
VIERING ZENAIDE VAN
WASSENHOVE OP ZONDAG 4 JUNI
fCESAR SCHEERLINCK:
LIEFDE TOT DE NATUUR EN DE MENSEN
MAAKTE HEM VELDWACHTER
ZUSTERS AKTIEF
K.W.B. AAIGEM
ZEER BEDRIJVIG
PLURALISTISCHE
BIBLIOTEEK
TE AAIGEM
VOLKSBÖiiS
aast de schilderachtige pastorij, achter de kerk, is in
en klein huisje een volksboekerij ingericht, een enig
ksemplaar voor Aaigem. Zoals de meeste boekerijen,
lerd ook deze bibliotheek uit de grond gestampt door
Ie geestelijkheid van de parochie. De oprichting da-
sert van de jaren 1951. Dit was een eerste keerpunt: de
oekerij bestond reeds veel langer, maar kreeg vanaf 51
neer vorm en meer standing.
bibliotekaris verzekerde
oor die jaren konden de
iensen ook minder goed
izen, wegens hun korte
choolopleiding. Anderen
iaren van 's morgens tot 's
vonds bedrijvig op hun
elden en hadden geen tijd
m boeken te verslinden,
'anaf 51 kwam hierin een
erandering: er kwamen
nkele betere boeken,
waarvoor interesse betoond
Yerd. Vormende lektuur
leed te Aaigem zijn intrede,
let tweede keerpunt kwam
1962. Medepastoor
Jvnedee Suenaert nam de
"r libliotheek over. Zijn eerste
lerk als bibliotekaris was
jur1lan ook de boeken sorteren
laalf" schiften. De meeste
;re(£oeken waren een gift van
'jss Ie een of andere inwoner.
Maar verschillende werken
iaren nog in de oude spel-
ng! Er waren ook veel
ifval-boekjes bij van een
/Ourts-Maler bijvoorbeeld.
werd nrote kujs n«-
louden: van rond de vier-
luizend boeken werden er
weeduizend verbrand. Na
rerder nazicht en beter ka-
alogeren, blijven er nu nog
ren negenhonderd boeken
iver, die echter stuk voor
ituk een vormende waarde
lebben. De boeken werden
illemaal gekozen op basis
an hun degelijkheid. Er is
iel een grote variatie met
beste schrijvers. Een
d werk, of het nu van
in engel ot van een duivel
i, krijgt een plaats Maar de
leeldekens-boekjes»
rden geweerd: de inhoud
joet een waarde hebben
im in de biblioteek te ko
en.
ij vinden er Hubert Lam-
Johan Saisne, Gee-
faerts, Walschap. Bernard
:emp en veel andere goede
iteraire werken. Van de 460
luisgezinnen van Aaigem
:ijn 507 lezers ingeschre
ven, die geregeld naar de
bibliotheek komen. Er is
voor iedereen wat te kiezen:
links staan de kinderboe-
■gken, rechts vinden we de
^vomans voor volwassenen
Ben tegenover de ingang
staat een rek met science
fiction en vormende lektuur.
De nieuwe boeken liggen in
iet midden op een tafel. Zij
worden aangekondigd in
iet parochieblad en de le-
:ers komen eens kijken. De
ons dat het een «oDen»
boekerij is, waar iedereen
zonder onderscheid een of
meerdere werken kan ko
men ontlenen. De prijs is
zeer laag: voor een halve
frank per boek kan niemand
sukkelen. Daar zal in de na
bije toekomst echter een
verandering komen: de ver
antwoordelijke denkt erover
de prijs iets te verhogen.
Maar voor de Aaigemnaren
is één frank nog een frank
waard. Daarom heeft de
E.H. Suenaert steeds de
prijs zo laag gehouden.
Er is ook geen tijdslimiet
vastgesteld: de lezer mag
het boek of de verschillende
boeken, houden tot ze uitge
lezen zijn. Een boete beta
len bestaat niet te Aaigem.
De inwoners worden ver
trouwd en geven hun ver
trouwen! De basisgedachte
is: wij moeten ons aanpas
sen aan de mensen. En in
derdaad: dat schijnt viot te
verlopen! De mensen bren
gen hun ontleende werken
terug als het hen past.
Opmerkelijk is wel dat de
inwoners van Aaigem graag
poëzie lezen.
Er zijn, vooral voor de jeugd,
verscheidene poëzie
bundels voorzien: een der
tigtal werken gaan van hand
tot hand. Het moet wel be
vattelijke poëzie zijn, ge
dichten met een zekere ge
voelswaarde, maar de le
zers eisen voornamelijk
«kunst». Of het nu met een
kleine of een grote K is, blijft
gelijk, maar de lezer wil het
geschrevene verstaan en
ondergaan.
Bibliotekaris, medepastoor
Suenaert, doet hier ook een
duit in het zakje: zopas ver
scheen zijn zevende dicht
bundel «Tussen klaver en
bies». Dit werk bestaat uit
vier cyclussen: Moeder- en
vadergedichten, Bindingen
met Hier- en Jenseits,
Weelde en pijn van de sei
zoenen en Reisgedichten.
Men vindt er Suenaerts ge
liefde en vertrouwde tema's
in terug. Het boekje is een
worp naar het volledige
meesterschap!
Wij wensen hem, én als
dichter, én als bibliotekaris,
nog een vruchtbare werkpe
riode toe.
R. Devljver
Aaigem was steeds een zeer landelijke streek. De voornaam
ste bedrijvigheid was de landbouw. Hierdoor is Aaigem ook
rijk aan zeer schilderachtige hoekjes: men vindt er gelukkig
nog vele stukken ongerepte natuur. De wijken Berg, Hazel-
beek, Gotegem en Landries zijn landbouwzone verklaard.
Daar wordt niet gebouwd, maar veel gewandeld.
De volkse boekerij achter de kerk van Aaigem (SJ)
De echte Aaigemnaar is een
min of meer gesloten man: hij
heeft een katoliek-liberale
mentaliteit, 'n goede inborst.
Maarlaat hem gerust,
overdrijf in niets! Voor
vreemdelingen is hij moeilijk
te benaderen (Wij vergelijken
ze met de Limburgers!)
Dit wil echter niet zeggen dat
ze geen gezonde levenskijk
hebben, integendeel! Toch
zijn er tijdens de jaren 50 tot 61
verschillende politieke ge
vechten geleverd, gekenmerkt
door familiepolitiek. Ver
scheidene feiten hebben veel
verwarring in de geesten ge
sticht. Het «onnuttige» vech
ten, heeft gewerkt op de men
sen: zij sloten zich in! Maar dit
is nu gelukkig voorbij. Er is nu
reeds een opening voorzien,
nog verruimd door de fuzie
met Erpe-Mere.
Door de familiepolitiek zijn er
eigenaardige dingen ontstaan:
men deed bijvoorbeeld een
weg kronkelen omdat de eige-
naar(s) niet wilden wijken
De plaatselijke politiek heeft zich geruime tijd afge
speeld als een tweestrijd tussen grote boerenhoven,
langs de éne kant met de Familie Van Bever en langs de
andere zijde de Familie Van Cauter.
Aaigem kende zeer veel
boerenhoven in volle ei
gendom. Meestal, en op
een zeker ogenblik waren er
volgens onze zegsman
Paul Roman de Mettelingen
Van Bever, niet minder dan
52 ommuurde hoeven, alle
in volle eigendom wat niet
vreemd bleek te zijn aan de
moeilijkheden van bezit
tende kloosters tijdens de
Franse Omwenteling.
«Zwart goed» in de gewone
betekenis van het woord
kon men het echter niet
noemen. Deze bezitsdrang,
gerealiseerd dus bij zeer
vele families, zou een libera
liserende invloed hebben
uitgeoefend en traditioneel,
vóór de opkomst van de
Volksunie, ging de strijd te
Aaigem tussen de «Katolie-
ken» en de «Liberalen».
De Katolieken haalden het,
bij uitzondering van de laat
ste periode vóór de tweede
wereldoorlog toen Polydoor
Van Cauter de driekleurige
burgemeesterssjerp mocht
omgorden, en de Familie
Van Bever speelde hierbij
een vedetterol.
Voor het ogenblik telt Aai
gem twee raadsleden in de
gemeenteraad van de fu
siegemeente Erpe-Mere,
nl. de heer De Vuyst en
Schepen van Openbare
Werken Urbain De Graeve
waarover men ons met veel
lof sprak.
Ih
Op zondag 4 juni 1978 wordt door de Bond Grote en
Jonge Gezinnen, Katholieke Bond gepensioneerden,
Fanfare Nieuw Leven, Katholiek Vormingswerk Lande
lijke Vrouwen en Katholieke Werkliedenbond van Aai-
fem en door alle Aaigemnaren Mevrouw Zenaide Van
Wassenhove gevierd voor haar grote verdiensten bij de
zorg voor de kinderen van haar overleden schoonbroer
en zuster.
In de persoon van Zenaide vaardigheid van zovele
wensen zij hulde te brengen Aaigemse ouders. In dit
aan de inzet en de offer- 'Jaar van het Dorp' hebben
'eldwachter Cesar Scheerlinck van Aaigem was bezig
zijn garagepoort te schilderen, toen we hem met ons
gebabbel kwamen lastig vallen. Prompt legde hij de
lorstel neer, en stond ons vriendelijk te woord. Opmer
kelijk was ook bij hem het feit dat een ingeboren drang
V naar de open natuur, en het kontakt met andere mensen
hem dit beroep hadden doen kiezen. Ook in de gemeen-
SJ/ ten die in ons blad reeds vroeger werder doorgelicht,
hebben we bij de veldwachters ditzelfde verschijnsel
meegemaakt.
Sesar Scheerlinck was
feeds, nog voor hij veld-
n #*achter werd, in dienst van
P de gemeente, als bode en
na de oorlog bijvoorbeeld
kia ook voor de ravitaillering in
S' gemeente.
1947 werd hij veldwach-
jkc Ier «Het is een gezond be
roep», zei hij. «Ge zijt veel
buiten, en vooral: onder de
mensen. Ge kent iedereen
veldwachter is een ver-
ig trouwenspost en ge kunt
die mensen ook helpen.
Veldwachter Scheerlinck
bleek inderdaad ook ie
mand te zijn die de wet niet
eerst volgens de letter wil
loepassen, maar vooraf de
esties met het hart wil
Uitpraten
Over de taak van een veld
wachter gaan we hier
evenwel niet te ver meer
uitweiden. Dit kwam reeds
voldoende aan bod.
Wat Aaigem betreft, had de
veldwachter anders wel
goed de handen vol: het ge
bied is (of was) 732 hecta
ren groot. Maar om de week
was de veldwachter volledig
rond. Nu moet de veldwach
ter dagelijks naar Mere, om
daar de opdrachten te ho
ren. Hoewel tot optreden
gemachtigd in gans Erpe-
Mere, kreeg veldwachter
Scheerlinck er meer be
paald een stuk van Mere
zelf bij. «Maar daar ken ik de
mensen zo goed niet. Het
intermenselijk kontakt is er
niet, zoals dat in Aaigem wel
het geval is.»
Volgend jaar gaat veld
wachter Scheerlinck met
pensioen. Aaigem zelf vond
hij een heerlijke, rustige en
landelijke gemeente. Hij
heeft er nooit moeilijkheden
gehad. De één helpt er nog
de ander. De mensen han
gen er nog aan elkaar. Toch
was er ook hier verandering
merkbaar: velen wijken uit
naar de stad. maar ook ko
men er zich hier «inwijkelin
gen» vestigen. Maar voor
de heer Scheerlinck blijft
Aaigem wat het altijd was:
de gemeente die hij door en
door kent, en die hij grondig
liefheeft.
Wiifried Lissens
Voor het ogenblik is er in Aaigem slechts één school, de
Vrije Gesubsidieerde School der Zusters van St-
Vincentius met vijf klassen in het basisonderwijs en
drie kleuterklassen. De eerste vier leerjaren zijn afzon
derlijk maar 5e en 6e zitten samen in een derdegraad-
Vroeger was de school een
«pensionaatje» waar vooral
Franssprekende Brusse
laars verbleven tot hun acht
tien jaar zodat de Aaigemse
kinderen letterlijk al spelend
binst de rekreatie het Frans
inzwolgen. Na de periode
van het pensionaat kwamen
de verlaten kinderen aan
bod, echter geen typische
gerechtskinderen, en dit
van 3 tot 12 jaar. Sinds een
vijftal jaren gaat de belang
stelling nu vooral naar het
onderwijs van de lokale
jeugd en werden de pensio
naatskamers omgebouwd
tot een home voor bejaar
den. Niet minder dan 74
60-plussers. waaronder
ook de dichteres Angèle de
Bremaecker, verblijven er
en er is een lange wachtlijst.
LH
klas.
Getracht wordt nu voor vol
gend schooljaar naar een
ontdubbeling zodat de zes
leerjaren alle afzonderlijke
klassen vormen. Gemengd
was deze school reeds lang
want ten tijde van de ge
meentelijke school die vóór
een paar jaar bij gebrek aan
leerlingen en in haar beste
tijd niet meer dan drie klas
sen telde bleven de jongens
van het eerste leerjaar na
de kleuterschool nog bij de
zusters zodat reeds daar de
kiem voor een gemengde
school was gelegd. Onder
tussen is er een schoolbus
in aktie en wordt getracht de
vrije scholen van de hele fu
siegemeente in nauwere
samenwerking te laten age
ren.
voor het sociale nut. Dit blijkt
nog steeds als we de wegen
berijden: hoewel de stoomwals
de Aaigemse wegen rond de
jaren 50 heeft platgereden,
blijven wij kronkelen: smalle
wegen met veel bochten zijn
het gevolg van de gehechtheid
aan de grond.
De meeste boeren zagen liever
hun grond dan een handvol
geld. Daardoor werd er nooit
verkaveld, zodat de jonge ge
zinnen moesten uitwijken naar
Burst, waar wel bouwplaatsen
verkocht werden. Dit heeft als
direkt gevolg, dat de bevol
king van Aaigem zeer oud is.
De oudere landbouwers zijn
gehecht aan hun grond en wil
len geen bouwsels. Jongeren
trekken naar andere gemeen
ten. Daarbij komt dat het ge
meentebestuur nooit iets ge
daan of ondernomen heeft om
de jongeren binnen de gemeen
tegrenzen te houden. Qua ge-
zinspolitiek werd te Aaigem
niets gedaan. Dat vond men
indertijd niet nodig: jonge
huisgezinnen konden toch
verhuizen n?or Herzeie of
Burst! Met het bekende verou
deringsproces als gevolg! De
laatste jaren komt hierin wel
een kentering: indien de oude
ren sterven, wordt nog al eens
vaak de grond verkaveld. Nu
zijn er reeds meerdere jonge
gezinnen die zorgen voor een
nieuwe Aaigemse generatie.
Toch is hier ook weer een
keerzijde van de medaille.
Verschillende oude hoevetjes,
zogenaamde fermetten, wor
den tegen schandalig hoge
prijzen opgekocht door de
stadsmensen die er een buiten
verblijf van maken. Tegen dat
vele geld (miljoenen) kunnen
de dorpsmensen niet op, zodat
ze hun bezittingen zien ver
dwijnen in vreemde handen.
Maar die eigenaars komen er
slechts de zondag naartoe. Zij
kunnen geen kontakten leggen
met de echte Aaigemnaren,
maar nemen hen wel de woon-
gelegenheden af. Daardoor
krijgt Aaigem, en vooral de
wijken Landries en Dries, een
zeer oude bevolking. Van de
460 huisgezinnen van Aaigem
zijn 205 leden ingeschreven bij
de bond van gepensioneerden.
Dit is een zeer hoog cijfer.
Toch worden deze mensen,
dank zij de steun van de stich
ter, E.H. Suenaert, gelukkig
gemaakt, boven en buiten ie
dere politieke kleingeestig
heid. De leden krijgen een ge
schenk met Kerstmis en Pasen,
er wordt veelvuldig aan zie
kenbezoek gedaan. Kortom:
gem ouder wordt, blijft zij nog
steeds gelukkig leven, temid
den van mooie natuurhoekjes
en menselijkheid.
R. DEVIJVER
zij gemeend op deze morele
waarden ook eens de aan
dacht te mogen vestigen. Zij
vieren deze maal dus geen
beroemde sportfiguur of
kunstenaar, doch een
vrouw die in de geborgen
heid van haar gezin, de
kleine dingen van elke dag
op een prachtige manier
heeft verricht.
Het programma van de vie
ring ziet er als volgt uit:
bijeenkomst aan het
muzieklokaal om 15u15
afhalen Zenaide om
15u45
plechtige mis om 16u
na de mis receptie en
maaltijd in zaal Torengalm
daarna gezellig samen
zijn.
W.R.
Ook de gemeente Aaigem heeft een Katolieke Werklie
denbond. een KWB afdeling. De voorzitter heet Willy
Pieteraerens, de sekretaris is de heer Jan Volckaert en
hun proost is de pastoor E.H. Leon Eyckelberg. Hun
ledenaantal bedraagt momenteel ongeveer 50.
Het doel van de KWB is wel hun leden buiten de dage
lijkse sleur een beetje ontspanning te brengen en hen
bovendien op de hoogte te houden inzake alle huidige
sociale problemen, hen op hun rechten te wijzen maar
tegelijk ook over hun plichten in te lichten.
Hoe ze aan hun mensen de nodige hun leden krijgen hierbij ook de ge-
ontspanning proberen te geven? legenheid om hun zegje te doen.
Wel dat gebeurt op de traditionele Wat zij ook nog verwezenlijken en
wijze en wie zegt dat dat niet de wat een grote bijval kent, dat is het
beste manier is. Regelmatig wor- organiseren van een Lourdes-
den er kaartingen ingericht en dat Bedevaart. De KWB richt hiervoor
klassieke spel kent nog steeds een een speciale spaardiensl in voor
ongekend sukses. «Als ge'-het niet hun leden. De steeds zeer ge-
gelooft, kom u dan zelf maar eens Slaagde reis, die de vriendschap
overtuigen» zegt de heer Edgard onder de leden ongetwijfeld in de
Van Den Steen, een ijverig be- hand werkt, wordt nadien nog eens
stuurslid. Ook wordt er elk jaar een herkauwd op een feestavond, dan
groot feest op touw gezet. Dat be- 'aa'men van de reis een film zien of
gint met een eetmaal en daarna is geeft men er een diamontage van.
er ontspanning voor man en vrouw, Hun leden pogen ook nog kreatief
zij kunnen zich kostlijk amuseren te zijn; zo hebben zij dit jaar onder
aan het bakschieten, de gerrebol- meer een plakkaat geschilderd in
ling, de pitjesbak en het kaarten het kader van het Jaar van het Dorp
Natuurlijk is er aan dat feest ook "En, ik durf beweren dat dat een
een grote tombola verbonden met echt kunstwerk geworden is» zegt
talrijke zeer mooie prijzen. Van Den Steen
Regelmatig worden er ook interes- De KWB vereniging die het in het
santé voordrachten gegeven door aigemeen gezien zeer iastig heeft
bevoegde en bekwame personen om zich in stand te houden, is in
uit het verbond, die als doel hebben Aaigem toch nog zeer bedrijvig, zij
de leden kennis te laten maken met beperkt zich niet tot het uitdragen
verschillende sociale en fekonomi- van hun maandblad RAAK.
sche situaties en problemen, ook Willy Raes.
Op het Dorp, achter de kerk, in een klein gebouwtje met één
deur en venster, huist de «Openbare Volksbilioteek» met 400
regelmatige lezers. Qua inschrijving is bibliotekaris E.H. Me
depastoor Amedée Suenaert, reeds aan nummer 506 toe.
De biblioteek voldoet aan de of- Hubert Lampo en Bernard
fideel gestelde normen, is door Kemp. Alles is er afgestemd op
de staat erkend en geniet de
gebruikelijke toelagen.
Van de 4000 boeken die er oor
spronkelijk waren is men ge
komen tot 1200. Zeemzoete li-
teratureluur, Vlaamse filmkens
en te belerend proza met o.a
vele heiligenlevens werden
geweerd om te komen tot een
waarlijk pluralistische boekerij.
«Kunst moet primeren», zegt
ons onze zegsman, «om het
even wie het geschreven
heeft».
E.H. Suenaert wil met het beste
van de literatuur naar het volk
toe waarbij iedereen dan zijn
gading moet kunnen vinden. Zo
is er nu de volledige Klauwaert-
reeks en de werken van de
vnenaen van de bibliotekaris
de artistieke waarde.
Ook poëzie is er voorhanden,
een 50-tal boekdelen. «De
mens leest graag gedichten»,
zegt ons A. Suenaert, «als ze
maar begrijpelijk zijn, inhoud
hebben wars van vele ekspe-
rimenten en als ze de mens
aanspreken. Dat mensen
graag gedichten lezen heeft hij
persoonlijk ervaren op de vele
positieve reakties die hij mocht
ontvangen i.v.m. 'n honderd
tal gedichten die hij liet ver
schijnen in «Het Rijk der
Vrouw».
Men kan dus geredelijk aan
nemen dat achter een sobere
gevel een rijkdom aan literatuur
schuilgaat.
L.H.
