I
rn
32 - 2-6-78 - De Voorpost
Godfried Willem Raes voor een van zijn werken in New Reform (EL)
Godfried Willem Raes, musikoloog, free lance organisator van avant-garde muziek koncerten,
publicist en kunstenaar exposeert in New Reform (Peter Benoitstraat 1) 'n «bellenorgel». Een
klankenvoortbrengend projekt met allemaal bellen. Het instrument wordt in beweging ge
bracht door in een gleuf een muntstuk te droppen. Het sein voor een soms vernietigende
muziekmuur. Het stuk heeft aan Godfried één jaar lang werk gekost en onderscheidt zich
ondermeer door een mysterieuze techniek.
Het objekt kan zowel visueel (oog) ervaren worden als met het oor (geluid). Een konfrontatie
van beide elementen werkt aanstekelijk en leidt tot verrassende ogenblikken. Zo ervaar je
maar hoe het geluid van een fietsbel klinkt naast dat van een telefoonbel of alarmbel.
Bellengerinkel is een vertrouwd signaal dat we dagelijks ettelijke keren te aanhoren krijgen
(bv. deurbel, fabrieksbel). Daarom ook gaan we er dikwijls te miskennend over toezien.
Muziekmaker.
Voor mij, als avant-garde mu
ziekmaker, zo zegt Willem
Raes, betekent het een kreet,
in een stilaan ver-doofde we
reld, waarin wellicht alleen nog
het harde onverhoedse en bru
tale geluid van schellen, toeters
en bellen iets van de kontinui-
teit van het gekoloniseerde da
gelijkse leven kan breken. Het
muziekmaken wordt hoe langer
hoe onmogelijker gemaakt,
kreativiteit in de kiem gefnuikt,
elk non verbaal geluidgetaboe-
eerd, het mes komt op de keel
te liggen en snijdt bijna, je kan
alleen nog de alarmbel luiden,
nooms, kleppers, testsinjalen
e.a.... Zo staat het geschreven
in zwart op de witte muren van
de New Reform. Een groot
aantal van deze stukken zijn in
het bellenorgel aangebracht Al
de ingebouwde sinjaalgevers
worden normaal aangewend
om mensen in verband met een
al dan niet fysische grens in
beweging te brengen. Dit laat
zich het duidelijkst illustreren
aan de hand van de deurbel: de
straat enerzijds is het domein
van de openbaarheid, met
daaraan verbonden konnaties
van gevaar, kwetsbaarheid,
zichtbaarheid, beweging
plaats een maatschappelijke
funktie. Maar wordt in de mu-
ziekkultuur zeer weinig aange
wend.
Daarin kan je ondermeer zien
hoe muziek als kommunika-
tiemiddel zeer zelden maat
schappelijk relevante geluiden
overneemt. Dit is niet alleen
vast te stellen bij bellen gerinkel
maar tevens bij nog talrijke an
dere geluiden.
In het projekt van Willem Raes
behoudt de bel zijn authentieke
geluidsfunktie maar wordt in
een breder aspekt als muziek-
makend instrument aan het
publiek voorgesteld
De heer De Cremer verwelkomt de vele aanwezigen (JM)
Het bellenorgel wordt geleid
door een programeerbaar tel
werk waardoor op telkens wis
selende wijze toestellen in wer
king worden gesteld die met el
kaar gemeen hebben, te zijn
gekoncipieerd als akoestische
sinjaalgever Akoestische sin
jaalgevers zijn elektrische of
mechanische klokken en bel
len, zoemers, ding-dongs, tele
foonbellen, alarmbellen, deur
bellen, claxons, toeters, wek
kers, sirenes, bip-bips, metro
agressie, het huis anderzijds,
tempel van privacy met daar
aan verbonden: bescherming,
geborgenheid, eigendom, on
zichtbaarheid, gelatenheid,
rust, veiligheid, liefde Deze
twee (sociaal kultureel
bepaalde-) antipoden zijn op
een enkele plaats met elkaar
verbonden: bij middel van een
normaal steeds gesloten en
stevige deur
Funktie.
Een bel heeft dus in de eerste
Aan de muren en op de deuren
van New Reform hangen en
staan nog een serie andere bel
len welke door het publiek moet
worden aangeroerd Ze zijn
begeleid door korte teksten
zoals, informatie, drank, alarm.
Wanneer bezoekers een ver
zoek willen richten om informa
tie moeten zij aan de desbetref
fende bel gaan rinkelen. Daar
door ontstaat een environmen-
teèl klankenprojekt dat door de
bezoekers zelf in werking dient
Een grote kunsttentoonstelling heeft momenteel plaats in r ApostelkenHier een werk van Kluisbergenaar Gies
Cosijns (JM)
Figuratief schilderen, een beeld uit de akademie (JM)
te worden gesteld. Een heel
konkrete gebeurtenis.
Automatisch op gang gebracht
door impulsen vanuit 't bellen
orgel worden op de muur dias
geprojekteerd met diverse
bel-modellen als onderwerp.
Het bellenorgel is geen sono-
mobiel zoals wij die al enkele
jaren gewoon zijn te zien op in
ternationale muziekfestivals.
Sonomobielen moeten door
mensen worden op gang ge
bracht door eigen fysieke inzet.
Britse kunst weggedeem-
sterd.
Toen ons de eerste berichten
werden overgemaakt omtrent
de organisatie van een ten
toonstelling van Britse kunst in
het Oud-Hospitaal en het per
formance gebeuren met Ro
land Miller en Shirley Cameron
in de Zoutstraten waren wij wel
enigzins verrast.
De Britse kunst van de laatste
twintig jaar kan immers bogen
op een sterke reputatie. De
ontgoocheling was echter groot
toen we tijdens de voorbije we
ken kontakt opnamen met wat
Brits is aan kunst in Aalst. In de
kapel van het Oud-Hospitaal
was werk van ondermeer John
Furnival een avant-garde kun
stenaar uit de zestiger jaren
Het enige werk van hem dat
daar hing was zo aangetast
door een slechte opstelling,
besmeurd met vingerafdruk
ken, dat het een slechte indruk
naliet. Op de koop toe was het
bijna onbereikbaar om naar te
kijken en moesten belangstel
lenden er met de neus tegen
gaan staan. Bij de andere wer
ken was de slordige presenta
tie navenant. Deze werken
werden gehaald uit een grotere
tentoonstelling welke een paar
weken vroeger in Brussel werd
getoond.
Variété artiesten.
Roland Miller en Shirley Came
ron die optredens verzorgen op
straat en als beeldende kun
stenaars te werk gaan hebben
evenmin een sterke indruk ach
tergelaten in een toch wel erg
behoudsgezind kunstminnend
Aalst.
Roland gekleed in een pak ge
maakt van de Britse vlag en
Shirley met een lang wit kleed
evolueerden in de center stra
ten. Hij als een soort maskot
met wijdse gebaren en zijn ach
terop stukjes stof uit haar kleed
snijdend. Deze stof werd dan
opgesteld aan voorbijgangers.
Het spektakel dat ze boden ge
raakte niet boven hun normaal
peil. Het leek eerder op een
aanwezigheidspolitiek, laten
zien dat ze d'er zijn en daarmee
gedaan. Cameron en Miller zijn
tot beter in staat maar we ver
moeden dat er te weinig finan
cies voorhanden waren om een
beter projekt te laten bekosti
gen Ze werden trouwens ook
geafficheerd als variété arties
ten wat ze helemaal niet zijn.
Open deur in Akademie.
Enkele honderden mensen
hebben tijdens het voorgaande
week-end gebruik gemaakt
van de open deur dagen om
een bezoek te brengen aan een
tentoonstelling met leerlingen-
werk uit de socio-kulturele af-
deing van de stedelijke kunst-
akademie.
Het geheel van de prestaties
biedt 'n overweldigende in
druk van veelheid maar met
weliswaar weinig uitschieters
er bovenop. Kwaliteitsvol werk
wordt afgeleverd door de afde
ling binnenhuis en bouwkunde
terwijl keramiek op haar tradi
tioneel standpunt blijft evolue
ren. De richting beeldende
kunsten met inzonderheid de
afdelingen grafiek-etalage en
tekenen-schilderen-vrije gra
fiek drijven op een laag pitje
Deze negatieve vaststelling
moet echter worden gerelati
veerd vermits het hier om
avond en week-end onderwijs
gaat en uiteindelijk de bewe
ging om de lessen te komen
volgen al een stap is.
In totaal hebben in de voorbe
reidende cyclus (6-12 jarigen)
442 leerlingen de lessen ge
volgd, in het lager secundaire
(vanaf 12 j.) een 45-tal en in het
hoger sekundair (vanaf 15 j.)
ruim 320 Deze getallen zijn
opgemaakt bij het einde van dit
voorbije schooljaar en bevatten
dus niet de wegblijvers of onre
gelmatige lee/lingen.
Op maandag 26 juni te 20 uur in
de feestzaal op het stadhuis
zullen 41 getuigschriften en di
ploma's worden uitgereikt.
Een algemene vaststelling is
ook dat de eigenlijke kunstvak
ken erg te leiden hebben onder
Ook email-werken konden bewonderd worden (JM)
waard. Uiteraard moet Gal in
zijn tekenwerk geen rekening
houden met plastische verhou-
een steeds zwakkere belang
stelling. Volgens sommige
leerkrachten vloeit dit voort uit
de nationale politiek in 't kunst
onderwijs waarin een vak als
kunstschilderen sterk werd in
gedijkt voor wat het aan lesuren
betreft. Nochtans biedt het
kunstvak heel wat toekomst
voor ambitieuze leerlingen.
Vernieuwd sekundair on
derwijs.
In een omzendbrief wordt voor
volgend jaar ook de start aan
gekondigd van een
dingen binnen zijn tekenblad
maar de faktor kreativiteit is
steeds aanwezig. En vermits
de hedendaagse kunst drijft op
deze belangrijke vaststelling
dat de algehele kreativiteit de
grondslag daarvan vormt is het
moeilijk een scheidingslijn
daarin te trekken.
In dit geval is de volgende uit
spraak van de West Duitse poli
tieke kunstenaar Klaus Staeck
op zijn plaats: de kunst van de
oriënteringsgraad-kwalificatieaf ze^entiger jaren vindt niet in de
in het kunstonderwijs type 1. t>*~' ",""M
Het doel hiervan is zowat de
algemene belangstelling en
vorming als de artiestieke intel
ligentie van de leerlingen gron
dig te testen met het oog op
oriëntering naar verder artistiek
onderwijs Naast 21 lestijden
algemeen vormende vakken
ervaren de leerlingen zelf hun
kunnen en mogelijkheden tij
dens een aantal lestijden fun
damentele optie op het gebied
van estetische informatie en i-
nitiatie, natuur en documentatie
tekenen, wetenschappelijk te
kenen, kleurenleer en vorm
studie.
zaken plaats. Staeck duidt
daarmee aan dat kunst niet de
esthetische noodzakelijkheid is
om de maatschappij vooruit te
helpen. Het publiek is te zeer
achtergebleven op de heden
daagse kunstontwikkeling of
met andere woorden heden
daagse kunst heeft een elitair
kleedje aan en loopt te zeer al
leen vooruit
pij-
idee door De Rank gelancel
tijdens kunstformatie wordt*
losgelaten.
In 't Apostelken.
Daar werd van 26 tot 31
een tentoonstelling inger
door een groep die zich ki
rele kring noemt. Deze rrw.
testatie welke werk groept,™
van 11 kunstenaars is on^n
gebracht in de niet al te sierf©e
kelderverdieping. Met wep|e
zin voor presentatie werfan
daar enkele tientallen weitas
aan de muren gehangen, per
bazarachtige aanblik par
goedkope kunstwaar. te n
BSt
Nochtans verenigt men
enkele kunstenaars met ei11
bekendheid. Zoals Vik De
ve, Gilbert De Smet, Etienne38
Compte en Fons Macharis ,r
Acht van de elf participai
tonen landschappen uit
op de maatschap- jaargetijden. Keuze dus. I loj!
De voorziene studierichtingen
zijn bouwkunde, binnenhuis in
richting en plastische kunsten.
In de akademie hoopt men dat
deze nieuwe aanpak zal leiden
tot meer kandidaat studenten
en stelt men zich op dat vlak in
konkurrentie met andere on
derwijsinstellingen.
Politiek prentenkabinet Gal.
Politiek tekenwerk als journalis
tieke bedrijvigheid komt in onze
streken niet zo frekwent voor.
Grote wereldkranten als Le
Monde en Die Zeit echter stof
feren hun paginas op regelma
tige tijdstippen met deze vorm
van journalistieke kommunika-
tie. In eigen land hier is het De
Nieuwe, een weekblad, welke
al sinds haar bestaan (1964)
daarvoor uitgebreid aandacht
heeft gehad. Gerard Alsteens
(1940) in onze streek beter be
kend als Gal tekent al sinds het
bestaan van dit weekblad op de
frontpagina. Sinds kort steeds
een ganse middenpagina. Poli
tieke aktualiteiten kunnen in zo
een tekening treffend worden
weergegeven met zin voor re
lativerende momenten. Dikwijls
sprekender dan woorden kun
nen zijn. De aandacht van Gal
gaat niet alleen naar de lande
lijke politieke situatie maar naar
wereldfeiten en het belangrijk
daarin te konstateren element
van spot.
In hoeverre dit journalistiek
maar zeer zeker ook artistiek
werk als kunst kan worden be
schouwd is een vraagstelling
De tentoonstelling met het poli
tiek tekenwerk van Gal werd
door de werkgroep «kunst» van
De Rank ingericht in het CSV
aan de Burchtlaan. Het was de
tweede manifestatie dit jaar
van deze werkgroep en nu
reeds wordt aan de voorberei
ding gewerkt van een expositie
met tekenwerk van Frits Van
Den Berqhe. Ook het museum
charis toont zich met een be
meer lef, Vik De Neve h
meer zin voor kompositie.
werken zijn afgestemd op lij 1d
die konstrukties mogelijk i
ken. Hij toont het beste wer ,r f
de tentoonstelling Etienne
Compte blijft braaf kla:
Voor het overige heeft
kunsttentoonstelling, zoals
door de inrichters wordt
noemd, weinig om het lijf.
Roger D'H<
irg<
CSC De Rank ent Fabrieksken stellen tekeningen tentoon
