c
Kleine Lucien Van Impe
groot in de nederlaag
ALUPIN D'HUEZ
HET KRITERIUM TE AALST
WAAROM MAG WILFRIED WESEMAEL
NIET NAAR HET WERELDKAMPIOENSCHAP
SPORT
M
A
WIELRENNEN Beroepsrenners
AKTUEEL
was
ook
dit jaar
een
geweldig
sukses
SCHOOLSTRAAT 54
KOOLSTRAAT 159
AALST
(053/21.25.56)
GROOTHANDEL
SPORTARTIKELEN
DE GROOTSTE
SPORTZAAK
Negende in de Tour de France 1978. De meesten zouden na zo'n
resultaat een gat in de lucht springen. Lucien Van Impe niet. Hij
is er eerder door ontgoocheld. Al kun hij, ten eigen gerieve en om
de anderen te overtuigen, verzachtende omstandigheden pleiten die
val op Waalse wegen en al die verwikkelingen rond een „serieuze"
sleutelbeenbreuk, stuurden zijn voorbereiding totaal in de war.
Om een Tour met kans op suk-
ses te beginnen, moet je over
een arsenaal boordevol onaange
taste reserves beschikken, maar
je dient eveneens het ritme van
de échte kompetitie in de be
nen hebben. Aan een paar etap
pekoersen in „la douce France"
had Van Impe niet genoeg om
een grootse Tour te rijden.
Na het kampioenschap van Bel
gië, waarin hij meer dan behoor
lijk presteerde, maakte Lucien
zichzelf wat wijs in de tien
vlakke ritten zouden de kon-
kurrenten hem niet losgooien
en daarna, op zijn domein, de
bergen, „stond" ie er wel.
Het is een vage, niet te realize-
ren droom gebleven. Vooral
toen Jos Bruyère, de gewezen
meesterknecht van Eddy Merckx
in het geel reed, en reeds eer
der gebleken was dat de Van
Imp 1978 niet tegen de andere
„groten" zou kunnen optomen,
was het liedje uitgezongen Van
Impe kroop zelf in het livrei
van de lakei en bood de lange
Waal hulp waar het kon en waar
dat nodig bleek. Slechts op weg
naar Alpe d'Huez, toen Bruyère
uit de kop wegviel, kreeg Lu
cien Van Impe de vrijheid.
Maar het verwachte nummertje
kwam er niet het gevleugelde
klimmertje bleek niet zo vlot
te wieken als vroeger.
Toch bleek de konditiekurve
naar een hoger peil te klimmen.
En in de tijdrit over 75 km.
een race die niet precies op
zijn maat was uitgedacht, fietste
hij gezwind rond. In een tijd
die ver boven die van een ont
ketende Hinault en superspecia
list Bruyère lag, maar liet ver
onderstellen dat Van Impe op
nieuw aan het komen is.
Hoe dan ook Lucien Van
Impe kwam tussen Leiden en
de Champs Elysées zelden of
nooit uit de schaduw. Deze
Tour werd een minder prettige
intermezzo in de carrière van
een renner die in 1976 een on
voorstelbaar hoogtepunt bereikte.
Het is jammer. Doch bij deze
vaststelling kan niemand blij
ven stilstaan. Het wordt hopen
op een minder pechvol 1979.
Bescheiden
Lucien Van Impe is niet over
een muurtje moeten klimmen
toen hij na de Tour zijn wo
ning wilde bereiken. Zijn wagen
werd niet bestormd oor hyste
rische gekken die „hun" idool
persoonlijk wilden feliciteren en
applaudisseren. De ouderlijke
bierwinkel werd niet onder de
gele verf weggekladpot. Het
werd geen „begankenis" naar
Mere of naar Impe. Lucien is
zonder moeilijkheden huistoe
kunnen komen— Sic transit glo
ria mundi, of vrij vertaald
hoe vergankelijk is sportroem.
Wie hem gisteren heeft aanbe
den, loopt hem nu zonder goeie-
dagzeggen voorbij.
Lucien Van Impe is nuchter ge
noeg om daar geen complexen
aan over te houden. Hij kent
de mensen. Ze ontgoochelen
hem niet. Hij is, in wat we de
nederlaag zouden kunnen noe
men, dezelfde gebleven het
goedlachse mannetje met het
open jongensgelaat. Zoals hij
dat ook was toen hij door dui
zenden werd verafgod.
Van Impe weet dat hij beter
reid aan het „grote avontuur"
kan. Als hij, optimaal voorhe
ken beginnen. Al zal het in '79
verduiveld moeilijk worden
met Bernard Hinault lijkt een
nieuwe Mesias opgestaan. Een
nieuwe Merckx Of een andere
Thévenet Dat zal de toekomst
moeten vertellen.
Lucien Van Impe kwam niet in
het geel naar huis. Zelfs de
bolletjestrui ging in andere han
den over. Martinez „kreeg"
hem. Die Martinez reikt als
klimmer niet tot de oksels van
Lucien en heeft die onderschei
ding te danken aan het feit
dat Van Impe dit jaar, mede
door de omstandigheden de
échte Van Impe niet was.
Hij had zijn seizoen op de
Tour afgestemd. Eén stom on
geval verknoeide alles. Het hoort
bij de risiko's van de stiel. Lu
cien Van Impe weet dat en legt
zich daar, alhoewel node, hij
neer. Hij is echter nog jong en
wilskrachtig genoeg om over
twaalf maanden te herbeginnen.
Nadat hij eerst laureaat werd
in de Vuelta d'Espana Best
mogelijk. Want er zit een dikke
kans in dat hij in 1979 de
kleuren van een Spaans merk
verdedigt. Al blijft het voorlo
pig afwachten of zijn huidige
sponsor al dan niet centen tegen
een team koereurs blijft aan
gooien. (mm)
Wilfried Wesemael zal er zijn nachtrust niet voor laten. Maar toch
kan de \raag gesteld waarom de geelrode profrijder van Peter Post
niet aangewezen werd voor het wereldkampioenschap dat dit jaar
op de Nurburgring betwist wordt.
Tijdens de laatste tourdagen is inderdaad gebleken dat de man
uit Gijzegem konditionee) één van de beste beroepsrenners uit den
lande is.
Wilfried Wesemaeluitstekende Tour de France en als beloning
een nieuw kontrakt bij de Postploeg en een massa kriteriums. (C)
Twee voorbeelden volstaan om
onze stelling te staven in de
tijdrit over 75 km realizeerde
hij de tiende tijd. Een kanjer
van een prestatie. Eigenaardig
genoeg hadden de krantenjon
gens vastgesteld dat Freddy
Maertens niet schitterde in die
race, doch de meesten vonden
dat het niet eens de moeite
loonde de schijnwerper te rich
ten op een van de verdienste
lijkste „luitenants" uit de Tour.
Rilzege
Drie keer tijdens dezelfde etap
pe konden de „overlevenden"
zaterdag voor een ritzege spur
ten. De eerste maal toonde
Maertens zich de snelste. Maar
daarna was het de beurt aan Wil
fried Wesemael de ganse dag
door erg bedrijvig, zat hij op
de goeie wagen toen die twee
de eindstreep in zicht was. Met
een verbazingwekkend gemak
klopte hij zijn zes konkurrenten.
Daarmee was het niet afgelopen:
want op de piste van Senlis was
eigenlijk de eindstreep getrok
ken. Toen erst Fussien en daar
na Chalmel wegsprong, fietste
Wilfried naar dat duo toe. Met
een uitzonderlijk vertoon van
kracht en klasse. In zijn zog
gingen nog enkele anderen mee:
Jan Raas onder meer, de man
wiens persoonlijke „lijfwacht"
Wesemael al een paar jaartjes
is. In de laatste kilometers
„ging" de Nederlander. Zijn
vlucht werd voorbeeldig be
schermd door de Gijzegemnaar
het vluchterspeletonnetje werd
nog door de „meute" gegrepen.
Raas niet meer. Die maakte op
de hobbelige, versleten piste van
Senlis het zegegebaar. Wese
mael had nog reservekrachlen
genoeg om in de spits te fini
shen. Jan Wauters, de man van
BRT-radio, en het televisieduo
De Pelsmaeker-Van Lombeek,
waren er als de kippen bij om
Wilfried na de aankomst te in
terviewen en te feliciteren.
Wauters had al eerder de. lof
van de kleine „nummer 20" ge
zongen. De vragen die hij op
Wesemael afvuurde waren (zoals
steeds trouwens), erg zinnig.
Wilfried, die zich steeds in de
schaduw van de groten houdt,
ook als het op praten aankomt,
ontpopte zich tot een vlot ge
sprekspartner en wond er geen
doekjes om. Wilfried „Die rit
zege in de etappe te Compièg-
nes was een meepakkertje. Post
had ons op het hart gedrukt dat
met alle ontsnappingen iemand
mee moest zijn. Ik heb stipt dat
hevel opgevolgd. Toen het naar
het spandoek ging, reed ik de
andere jongens voorbij zonder
mezelf pijn te doen".
Of Wesemael al een nieuw kon
trakt heeft ondertekend Toch
niet, maar daar heeft hij nog de
tijd voor „Het is niet goed
voor de verstandhouding in de
ploeg als zo vroeg in het seizoen
reeds over nieuwe werkvoor-
waarden wordt gepalaberd".
Met de wetenschap dat hij hoge
ogen kan gooien in de klassie
kers en belangrijke wedstrijden
gaat Wilfried Wesemael toch
zijn eigen gang niet hij volgt
Jan Raas. Waar die ook naartoe
trekt „Om de poen is het ten
slotte te doen, al blijft fietsen
nog ergens een hobby. Je moet
er van houden, anders degra
deer je jezelf tol een bijde-
gronds dwangarbeider^
Wereldkampioenschap
Nog voor de Tour afgelopen
was, gaf de BWB de namen
van de geselekteerden vrij. Bij
nader inzien zitten bij die „eli
te" minstens vijf, zes jongens
die momenteel niet meekunnen
met Wilfried Wesemael. Ze
noemen zou een beetje voortva
rend zijn, insiders kunnen zelf
hun konklusie trekken.
Men zou kunnen stellen dat We
semael op de Nurburgring de
„kaart Raas" zou kunnen spelen.
Maar er zijn ook Belgen die
onder dezelfde vlag waren van
het dit jaar toch heneden de
maat gebleven wonderkind Didi
Thurau. De lijn verder doortrek
kend mag ook gezegd dat Roger
De Vlaeminck en Franceseo Mo-
ser dezelfde Italiaanse kleuren
verdedigen, ook al is het alles
behalve een geheim dat het
niet klikt tussen die twee ve
detten. Enzovoort.
Ergens moest de BWB de knoop
doorhakken, potentiële kandida
ten ontgoochelen, een selektie
aanbieden waarmee de sponsors
min of meer akkoord kunnen
gaan. En toch zijn de heren
niet een beetje TE voortvarend
geweest
Intussen heeft Wilfried Wese
mael niet eens de vuist gebald
toen hij de „namen" op papier
zag staan. Ook zonder een uit
verkiezing van een regenboog-
shirttrace, is zijn (financiële)
waarde als prof nu erg hoog
geklommen. Niet alleen door
zijn exploten in de jongste Tour.
Doch eveneens omdat hij al
eerder bewezen heeft de wip
plank te zijn vanwaar het team
Post naar ophefmakende over
winningen kan springen.
Ook de verontwaardigde kommentaren gelezen over de
fameuze Pollentierpeer en het gefoefel met do al dan niet
met Alupin geparfumeerde urine van de kleine halfkale
Kelemnaar
Hij Is een bedreiger, werd geschreeuwd. Ik heb op een
spook gejaagd, jammerde Zoetemelk, een mannetje dat
nog nooit op doping werd betrapt. Of toch 7 Hij blameert
ons en de hele wielrennerij, Is door een ex-supercrack
gezegd. Er is een komplot tegen onze brave Michel gesmeed.
Hij moest eruit.
Hoe dan ook, het beroep van fietsende sandwichman heeft
na die onverkwikkelijke fraudezaak weer veel van het terug
gekregen krediet verloren. Er was al gezegd dat doping zo
goed als uitgeroeid was, dat de kontroles in de meeste
gevallen negatief uitvallen. Enzovoort, enzovoort.
Zo zuiver op de graat moet het niet allemaal zijn Pollentler
wordt betrapt met een «buisjestrui» om het lichaam. Buisjes
waaruit de cleane urine naar het flesje moet lopen. Doch
onmiddellijk na het openbaar maken van feiten en straf,
wordt door de «beschuldigde partij» gezegd dat de vrij
onbekende Fransman Gutteriez hetzelfde deed, doch vrijuit
mocht gaan. Dat het geen loze bewering was, blijkt uit het
feit dat diezelfde Gutteriez ook zijn matten kon oprollen.
Na afloop van diezelfde etappe naar Alpe d'Huez werd nog
een derde man bij de lurven gegrepenhet Spanjooltje
Nazabal. Die «tricheerde» niet, doch was «positief».
Drie van de vier «gekontroleerden» Hepen In de val. Jan
Wauters, de BRT-radioman zoals er geen andere ooit ge
weest is en misschien een unicum zal blijven, had daar zijn
eigen mening over: de dokterkontroleur is uitgerekend één
dag in de Tour geweest. Bedenking van Jankeek die
strenger toe dan al de anderen 7 Pollentler heeft zich nadien
willen wltpraten. Hij vertelde de sensatiejagers dat het één
pot nat Is- Dat ze( allemaal slikken. Dat hij nog naar de
Tour wil als ledereen op dezelfde manier wordt aangepakt
bij de dopingkontrole. En weet Ik veel. Het is een beetje
triest als Je op basis van dergelijke argumenten een pleidooi
pro domo houdt. Dat «r «gepakt» wordt, Is geen geheim.
Dat het schering en Inslag is, geloven we niet. Veeleer
scharen we ons achter Lucien Van Impe die verklaart«Ik
heb nooit bewust wat genomen. Dat een topsporter vita
minen nodig heeft, is normaal. Doch als Pollentler ons alle
maal over dezelfde kam scheert, beledigt hij zijn kollega's».
René Martens, vorig Jaar een van onze betere amateurs,
neofiet in Lévitans Tour en boordevol entoeslasme voor de
stiel die hij gekozen heeft, stelt het nog scherper«Ik
geloof dat je al die pepmiddeltjes kan laten liggen op
voorwaarde dat Je voor Je beroep leeft, vlijtig traint, op tijd
slapen gaat en gezond bent. Misschien hebben ouwe rotten
in het vak een opkikker nodig. Wanneer Je jarenlang op de
flets zit, zie ja van langsom meer tegen een voortdurende
en intensieve training op, en dat gebrek aan kilometers
moet je toch ergens kompenseren om aan de top te kunnen
blijven. Persoonlijk heb ik nog niets uit de apoteek gehaald».
Hoe dan ookde opstand der slaven waarover we een
paar weken geleden schreven, sloeg op de onmenselijkheid
van een uitputtingsslag als de Tour. Een rlttenwedstrijd als
het destijds door Desgrange uit de grond gestampt monu
ment, is dringend aan een verregaande humanizering toe.
Een etappe over acht bergen bievoorbeeld zou gewoon dienen
geschrapt omdat zo'n krachtproef de mens In de atleet
afstompt en degradeert tot een robot, tot een machine. Tot
een wezen dat niet meer denken kan. Doch alleen moet
worstelen en lijden om de finish te bereiken binnen een op
voorhand vastglegde tijdslimiet: de zwakkere, de pechvogel
moet boven zichzelf uitstijgen om niet geëlimineerd te wor
den. De vedette dient eveneens het onderste uit de kan
te halen, want anders wordt hij va_n zijn voetstuk gestoten.
De «zaak Pollentler» zal vlugger vergeten zijn dan de
wielerfanaten vandaag durven veronderstellen. De kleine,
pezige Westvlaming neemt mettertijd opnieuw zijn plaats
In alsof er niets of weinig was gebeurd. Het truukje
waarmee hij de dokters verschalken wilde Is te oud en te
doorzichtig om te slagen. Als hij dan TOCH gepakt had,
zoals hijzelf bekent, dan had hij misschien beter gewoon
geplast en op het resultaat gewacht, zoals Jean Leulllot het
zegdedan was er altijd de mogelijkheid tot een tegen-
expertise. Vooraleer de uitslag van dat tegenonderzoek be
kend geraakte, was de Tour al lang gedaan- Leulllot«Het
is niet eens zeker dat de Tourdlrektie dan ooit de toestem
ming gaf om ruchtbaarheid te geven aan de zaak ze wil
immers geen blaam of smet op haar organisatie».
Zo, zo. Vorig Jaar eindigde de ronde in een sfeer van ver
dachtmaking en vreemde doplnggeruchten waar ver nadien
geen haan meer over kraaide.
Zou dan toch de een of ander meer weten over deze
historie? Of berust alles nog maar eens! op geruchten of
gissingen 7 Mare MARCEL
Francesco Moser overwinnaar van het 43ste criterium der stad Aalst.
Ontsnapping van Jos Bruyère na een premie te hebben ontvangen gehouden door Mare Galle
zijn keurig Nederlands voor de micro van de B-R.T.
