«De toestand is nog erger dan in de Sabam-brochure vermeld staat» Gesprek met Jacques Raymond over de platenbusiness De Voorpost - 28-7-1978 - 9 ques Raymond kwam zo'n twee jaar geleden In het nieuws toen vooral samen met Louis Neefs, akttea voerde voor meer Vlaamse ziek op de BRT. Hy is dos wei de geknipte persoon om over de irinnnten in verband met de lichte muziek die ln het witboek van ABAM aan de oppervlakte komen, van gedachten te wisselen. Maar t het alweer een tijdje geleden b dat we Jacques nog eens ln het ige hebben geplaatst, hebben we dit interview ook enigszins iVPs Hoe zou je jezelf voorstel- n? R: Wel, ik zou beginnen met lijn debuut, omdat dit toch ogal eigenaardig geweest is. Ik rerkte namelijk gewoon op de cheepswerf, dat was zoals zo ikwijls in Temse een traditie vader op zoon. En toen in 959 had een tante mijn andidatuur ingestuurd voor ;)ntdek de Ster buiten mijn reten, want ik was heel bedeesd an aard. Maar ik heb uiteinde- ijk dan toch meegedaan en dat voor mij het begin van mijn i irrière geweest. Dan ben ik eel stilletjes de ladder omhoog eklommen. Vooral in het begin 4 ng dat heel traag, want ik ben iet zomaar meteen in de vallen ,an de platenmaatschappijen en I Jnpressario's getrapt. Ik ben :rst en vooral nog twee jaar aan studeren. En door mezelf us én door de televisie ben ik tilaan bij de mensen bekend eraakt. Maar een echte hoog- lieger ben ik nooit geweest. Ik eb nooit hits gehad b.v. DVP: Toch wel, nietwaar, zo -ond 1964-65 «You're so sympa- ico» en «Song of Songs» met dat ameuze pseudoniem «Ray dondo» v: Ja, dat is waar, maar dat staat t wat buiten, want het was de Ikedoeling de mensen in een val '**e lokken. En het is gelukt ituurlijk, ze dachten dat het :n buitenlander was en het had in groot sukses, maar eens het 'eten was, was het uit met de its. Dat bewijst: men is geen nt in eigen land. iVP: Merkwaardig, inderdaad, it onder datzelfde pseudo- :m zijn naderhand toch twee singles «More» «Summer- id» en «That train» de mbt ln {egaan... ■R: En «I will»! Ik heb dat zelfs lier in Vlaanderen een maand oor de originele versie van Dean Martin uitgebracht en ik geloof lat ik van mijn plaat misschien 100 exemplaren verkocht heb en lie van Dean Martin misschien ,00.000 of zo. Ik begrijp echt hoe zoiets kan want :hnisch gezien waren die marnes heel goed in die tijd. 'VP: Die waren van Cardinal >rds. Ben je daar nu nog b|j? Neen, ik ben nu zo een beetje in het zwalpen en ik heb mijn igen firma uit de grond itampt: «Zenith Disco Sound» Sint-Niklaas, samen met een lirekteur van een kosmetisch rijf uit die stad. Een zanger loet nu eenmaal platen hebben, if ze die nu draaien, ja of nee, is een verliespost, maar ik :t platen hebben om bekend blijven. •VP: Heel recent ben je nog Jens in de Top 30 hlnnengedul- tel met dezebei». Was dat een 7 igenproduktie? fTtInderdaad. jpVP: Voor mij kwam dat als een errauing over, voor Jou ook? !R: Ja, ik wist wel dat het t echnisch een heel goede plaat j vas. mijn beste tot hiertoe. Op echnisch vlak was die vrijwel fc'i olmaakt. En ze was heel goed ézongen ook, dat weet ik. Ik lad dan ook wel gedacht dat ik ^r wat hoger zou mee geraakt ijn, maar na één of twee weken fas het gedaan. Maar ja, het was oen een heel slechte tijd. )VP: Het werd aangekondigd Üs een dit cop last, maar dat ond Ik peraooniyk niet het *val. r.: Nou, het was niet typisch lisco. Het was eerder funky. De teerzijde was «Begin the begui- ne», dat fameuze nummer van Ontdek de Ster», en die was wel n disco-stijl opgenomen. Maar Jan pas na 2/3 van de plaat. Ik ioorliep namelijk drie stijlen in lat ene nummer. Het begin was n de klassieke stijl, zoals ik het vroeger zong, het tweede deel »as een soort Edmundo Ross- stijl en het derde dus disco. DVP: Je zegt dat Je veel aan de televisie te danken hebt en toch heb je er kritiek op. IR: Ja, want het is ook slecht geweest voor mij. Men kent me namelijk niet zoals ik ben. 80% van de nummers die ik voor TV heb gebracht, heeft men mij immers opgedrongen. En het Mrcn dan geen kommerciële, populaire nummers, maar heel moeilijke, omdat ze wel wisten dat ze daarvoor bij mij terecht ponden. Ik kon goed muziek lezen en ik nam dat aan als een erjuitdaging. Maar het maakte me dejniinder populair bij de mensen. ni-|DVP: Hoe is de verhouding fr.jNtderlands-Engels-Dulta b|j jou LHizdf? JR: Die Duitse platen komen natuurlijk in België niet binnen, die blijven in Duitsland, Oosten rijk, Zwitserland. Voor hier in België is het dan verder ongeveer 2/3 Engels tegenover 1/3 Neder lands. Ook al omdat die platen meer verkopen. Weer zo iets eigenaardig. DVP: Is dit niet mogelijk te wijten aan het feit dat de Nederlandse teksten toch heel rfljrwjjk ondermaats bleven? De Enfeebe soms ook, akkoord, maar dat verstaat men dan weer niet zo goed. JR: Dat is het. Men gaat gewoon af op de klank, men luistert niet écht naar de tekst. Maar de beste Nederlandse teksten ver dwijnen in de papiermand. Als je daarmee komt aandragen, zegt men: dat is te intellektueel, dat is niet kommercieel genoeg en ze gaan direkt in de papiermand. En zo blijft de brol dan over natuurlijk. En ik begrijp dat enigszins, want ook goede platen werden niet ge draaid. Op vele elpees van ohze Vlaamse mensen staan goeie nummers met goeie teksten, maar men draait die nooit. Men draait enkel rommel en dan zoveel mogelijk na elkaar en dan zegt men er heel nadrukkelijk tfijl dat zijn nu eens Vlaamse platen, zie om ons toch maar belachelijk te kunnen maken. Maar de goeie produkten die draaien ze niet. Want er zou eens een reaktie moeten komen van mensen die zeggen: dat waren goede nummers, zie! En dan zouden ze die nóg eens moeten draaien, stel je voor! DVP: Het z|jn ook vooral de teksten die een doorbraak In Nederland beletten, zelfs voor de zogenaamde kleinkunste naars. WU1 Tura heeft het geprobeerd, maar het is een flop geworden. JR: Natuurlijk, dat wisten wij op voorhand. Dat aanvaarden ze gewoonweg niet in Nederland. Dat Vlaamse aksent, dat hóór je, en op die manier zal nooit iqniAnd doorbreken. Louis Neefs is daar min of meer in geslaagd, ntear'waarom? Omdat Alles van hen was: tekst, muziek, arrange menten enz. Het is dus een zuivere kommerciële zaak voor hen geworden. Maar van zodra Louis geprobeerd heeft ook iets van zijn eigen mensen te brengen, van Phil Van Cauwen- bergh die een heel goede tekstschrijver is, van Paul Quin- tens, dan was opeens de deur dicht. Daarom ook dat hij daar weg is, dat hij ruzie heeft gemaakt. DVP: Heylen is het ook gelukt. JR: Ja. uiteraard. Dat pastte uitstekend in hun Belgenmop pen. Maar op die manier wil ik natuurlijk niet doorbreken. Ik heb kans om in Nederland te werken, ik kan onmiddellijk beginnen, maar niet in het Nederlands. DVP: Weiger je dat dan principieel? JR: Min of meer wel. Het is een soort verloochening. Maar ja, ik heb nu kontakt gehad met een paar mensen van de televisie en die zouden graag willen dat ik een paar nummers breng uit mijn nieuwe Engelse elpee, en dan doe ik dat natuurlijk. Kom, het zijn dan toch nummers van hier. DVP: Het misver*tand waarover sprake (Vlaams of Belgisch) b gedeeltelijk te wtyten aan het feit datjulie aktle verward b geraakt met de aktie van Vlaamse verenigingen tegen het Ued «Les Flamlngants» van Jacques Brei. Brei b Belg en komponeert zijn nummers zelf, het past dus eigeniyk volledig ln uw kraam... JRiJa, men heeft daar een hele pqUtjgke affaire van gemaakt, wat èigenlijk niet nodig was. Er zijn zoveel platen waar ze met iemand of iets lachen. De Strangers doen dat toch ook. Dat is toch plezant, vind ik. Trouwens in die tekst staan dingen in die waar zijn, maar je moet dat toch allemaal met een korreltje zout nemen. DVP: Je hebt zelf ooit nog eens op TV «Les Bourgeois» van Jacques Brei gezongen, was dat een eigen keuze? JR: Neen, dat was eigenlijk een opgedrongen keuze, laten we zeggen. Maar dat heeft toch maar weer weinig mensen ge- boeidj hoor, dat is helemaal niet populair. DVP: Maar zou je niet op elpees die verkopen omdat er één of meer hits op staan, verder oök wat interessanter materiaal kun nen zetten om de smaak van de mensen b|j te schaven? JR: Dat is heel moeilijk, hoor. Je kan het publiek niet forceren daarin. Men hoort nog altijd de muziek graag die men voor honderd jaar ook graag hoorde. Smartlappenmuziek, zou ik zeg gen. DVP: Wie koopt een elpee van Jacques Raymond? Is dat een bepaalde klasse? Welke leef- tyd? Mannen of vrouwen? JR: Ik denk dat die in alle klassen terug te vinden zijn. Van wc-juffrouwekes tot direkteurs van firma's en zo. Ik heb dat zelf ook al trachten te doorgronden, maar ik kom niet tot een zekere bevolkingsgroep. Maar meestal zijn het mensen die ook platen kopen van Frank Sinatra, Töny Bennett, van al die zangers die ongeveer dezelfde stijl hebben als ik. En vroeger deden ze dat dan niet, want als ze in een winkel de keuze hadden tussen mij en Englebert Humperdinck, dan namen ze deze laatste want die was technisch tien keer beter. Maar nu zijn onze studio's ook al uitgerust met Ameri kaans materiaal, dus technisch maar kom. Maar dat program ma was van Erik Krans en de dag dat die man gestorven is dan ben ik nooit meer aan de beurt geweest. Ik veronderstel dus dat ik bij die mijnheer in de bovenste schuif lag en dat ik daarom zo dikwijls werd uitgenodigd. Dat is ook een soort vriendenpolitiek natuurlijk. Idem op het Duitse Tweede Net. Ik heb daar wel vijftien of zestien shows met Max Greger gehad. En de maker van het programma was een zekere heer Siemann. En na verloop van tijd hebben ze die met klikken en klakken buiten gesmeten omdat hij geld zou hebben gekregen van arrange mentschrijvers en sindsdien ben ik ook niet meer aan de beurt geweest. Maar wat dus omkoperij als zodanig betreft, ik denk niet dat dit bij ons gebeurt. Het enige wat wel eens voorvalt, is dat men iemand meeneemt naar een restaurant om eens goed te eten en dan maakt men een vriende lijk praatje en vraagt men: kun rechten kunnen de firma's dan immers hun verlies goedmaken of zelfs winst maken en die winst kunnen ze dan aanwenden om hun produkten te verbeteren. Vele van onze komponisten en arrangeurs zijn nu trouwens uitgeweken naar Frankrijk of Duitsland omdat het hier niet meer leefbaar was voor hen. DVP: Overigens trekken ook Verminnen en Van Het Groene- woud naar Frankrijk al hebben die geen klagen van de BRT, maar ook z(j hebben alle parochiezalen reeds afgelopen. Is het niet gewoon een probleem omdat ons landje zo klein b? JR: Ja, dat geef ik wel toe. En 't is dan nog eens in twee gesplitst. En we zijn niet chauvinistisch van aard.zodus... DVP: Voor zover lk zie, b er op dit moment één totaal Vlaamse uitzending: de Vlaamse top tien van omroep West-Vlaanderen. Dat b toch ellendig? JR: Ja natuurlijk. Wat blijft er op dit ogenblik immers nog over aan Vlaamse produkties? Die zijn als de laatste armslagen van iemand die in zee verzinkt. DVP: Volgens de brochure van Sabam zijn de huidige Vlaamse pnxhiktie bijna uitsluitend nog wel reeds een paar opgenomen, kon je er ons Iets meer over vertellen? JR: Ja, het eerste zal heel goed zijn en de rest brol. Ik zal je vertellen waarom: voor twee programma's van drie kwartier hadden we zes dagen opname tijd. In theorie was dat dus drie dagen voor één programma. Maar voor een keurige opname van het eerste programma hadden we vier dagen nodig. Dat wil dus zeggen dat het tweede op twee dagen is opgenomen. Dat leek wel handwerk: zet u daar maar, camera, weg, de volgende enz. En dan blijkt uiteindelijk dat ze sommige dingen zullen moeten overdoen. Ha, da's niks, de volgende keer gaan we daar dan mee beginnen. Begrijp je? Op die manier zijn ze door tijdsgebrek aan het klungelen geslagen, zodat het slechte programma's zijn. Maar er zal alleszins één man zijn die er goed zal uitkomen en dat is Hugo Sigal, die het presenteert op een formidabele manier. Maar eigenlijk hebben ze dus «Hit-journaal» uit Duitsland willen namaken: liedjes en gebeurtenissen uit de jaren 1908, 1918, 1928 enz. En de zijn we op gelijke hoogte gekomen. Nu zeggen ze dus: kom, we zullen ze maar alle twee nemen, want ze zijn alle twee goed. Maar de klasse die Eddy Wally en zo koopt, daar kan ik natuurlijk geen plaat aan kwijt geraken. DVP: Daar moet je je niet om schamen. JR: Neen, maar pas op: dat is 80% van de mensen! Dat is mijn dood, ik zit in een kleine kerk. Als ik in een groter land zou leven, zou ik nog altijd in diezelfde kleine kerk zitten, maar er zouden gewoon wegens het bevolkingsaantal meer men sen in die kerk zitten. Dan zou de verkoop voor mij geweldig goed zijn. DVP: Je hebt daarnet een paar namen laten vallen van mensen 'die ongeveer ln dezelfde styi werken. Inspireer j(j je soms op iemand? JR: Ik inspireer mij eigenlijk op niemand, maar onbewust word je natuurlijk wel beïnvloed. Ik ben feitelijk veranderd in mijn stijl, automatisch bijna. Zoals die disco-invloed op «Jezebel». Ik tracht ook steeds mijn teksten te verbeteren en betere afge werkte produkten te krijgen. DVP: De «vedetten» die door die 80% «vereerd» worden (ik denk verder aan Paul Severs, WUIy Somers, Salim Seghers en zo), worden niet gepousseerd op de BRT - terecht, dacht lk - maar vinden toch een grote afzet. Vooral ln de platenverkoop op JR: Ja, die hebben de BRT niet nodig. DVP: Wie ook een kleiner publiek aanspreken, maar wel op de steun kunnen rekenen van de BRT, z(jn wat we voor de gemakkelijkheid maar de klein kunstenaars zullen noemen, alhoewel daartoe ook een Wan nes van Velde behoort die een volkszanger is en een Raymond van het Groenewoud die rock'n' roll zingt. Hoe kijk je daar tegenaan? Vind je dat ten onrechte? Zou men kunnen spreken van een soort jaloezie? JTR: Oh nee. Alle facetten van de muziek moeten kunnen aan bod komen en ik vind zelfs dat vroeger de kleinkunst ook te weinig aandacht kreeg. Sinds dien is daar gelukkig verande ring in gekomen, maar het is wel mogelijk dat er zich een soort vriendenpolitiek heeft ontwik keld zodat steeds dezelfde mensen aan de beurt komen. DVP: Je hebt o.m. Verminnen en Van het Groenewoud ervan beschuldigd zoveel gedraaid te worden omdat ze de vriendjes zijn van de losse medewerkers van de BRT. JR: Inderdaad. En die zullen dus gedraaid blijven worden zolang die vriendjes op hun post blijven, want er is niemand om hen op de vingers te tikken. DVP: Raymond van het Groe newoud antwoordt daarop dat het Inderdaad zo is dat hl] die mensen kent, maar dat er zeker geen sprake kan zl|n van omkoperij. JR: Nee. dat niet. Trouwens, dergelijke vriendschappen dat heb ik ook ondervonden, hoor. Het middagprogramma van de KRO-radio b.v. «Muzikaal ont haal», daar was ik vroeger om de twee maand de gast uit België. Waarom juist weet ik ook niet. Ik hèd goeie arrangementen en ik hèd goeie nummers toen. je voor ons niks doen? Dat doet iedereen hier. Neen, Als er omkoperij is bij de BRT dan komt ze van ergens anders... DVP: Verklaar je eens nader? JR: Ik bedoel dat er veel Hollandse platen gedraaid wor den en dat dit omkoperij is. Ik kan natuurlijk niets bewijzen, vandaar dat ik er niet verder kan op ingaan, maar ik weet toevallig van een platenbaas van CBS dat er wel omgekocht wordt. Dat Nederlandse platen firma's speciale subsidies krij gen om Belgische d.j. 's 2.000 ft. in hun handen te stoppen om die plaat nog eens te draaien. DVP: Je hebt me ook eens een lijstje gegeven van mensen die ook zo tussen de twee stoelen van Verminnen en Eddy Wally om zo te zeggen vallen en die dus net als j|j zouden te klagen hebben over zendtyd. Maar ais lk dat even naga: Louis Neefs en Ann Christy hebben volgens my niet te klagen; jy en Ann Michel zitten in Duitsland; Micha Marah befft zelf een radiopro gramma; De enige waarvoor lk geen tegenargument weet te bedenken is Rlta Deneve. Maar al by al, hoe zie je dat dan konkreet: Hoe zouden die men sen dan moeten behandeld worden? In welke soort van programma's voelen jullie je te kort gedaan? JR: In Alle lichte programma's. We zouden moeten komen tot die 26% die ook SABAM voorstelt en dan evenwichtig gespreid. Dus op een program ma van één uur, dit is ongeveer zestien platen, betekent dat vier Belgische platen. Dat is toch niet overdreven, vind ik. Nu draaien ze meestal allemaal brol en achter elkaar, zodat de mensen ervan moeten kotsen, maar dat doen ze opzettelijk, zoals ik reeds gezegd heb. DVP: Volgens Wim Buelens ln TUedboek bestaat er wel geen wetteiyke regeling ln dat ver band, maar toch wordt er op de programmamakers In die zin druk uitgeoefend, ledereen er vaart dat echter als een zware verplichting omdat er niet zoveel kwallteitsplaten van Inlandse makelij aanwezig z(jn en dat men dus dikwijls op dezelfde namen moet terugvallen. JR: Die kwaliteit is er wél. Singles zijn natuurlijk louter kommercieel, maarzoals gezegd .op sommige langspeelplaten 'staan heel goeie nummers op. Maar die elpees zijn soms zelfs niet te vinden op de BRT. Die verdwijnen. Dié dóén ie mee voor hun eigen diskoteek thuis of zelfs om te verkopen. DVP: Maar dat belet dus niet dat er toch weinig materiaal voorhanden Is. JR: Ja maar. dat komt omdat de Vlaamse platenindustrie nu dood is. Niemand neemt nog het risiko een Vlaamse plaat op te nemen. Want dan heeft men zelfs verlies. Dus na verloop van tijd krijgen die firma's het bevel van de «moederfirma's» uit het buitenland te stoppen met die produktie. Vandaar dat dus alleen lokale Vlaamse firma's overblijven om er nog iets aan te doen, omdat die onafhankelijk staan, maardie zijn dan ook veel minder kapitaalkrachtig. Maar als die wet van 25% er zou komen, dan zouden al die firma's nog eens een inspanning doen, daar ben ik van overtuigd. Door de rekuperatie van de het gevolg van «het afschuiven van belastingscenten». Wat be doelen ze daar precies mee? JR: Uiteraard. Door het verlies dat men maakt bij een Vlaamse plaat valt men dikwijls in een kategorie lager voor de belastin gen. DVP: Dan komt het er dus eigeniyk op aan om zo slecht mogelijke produkties te maken opdat ze zeker niet zouden verkopen? goeie mensen en de goeie studio's zijn dus voorhanden maar men heeft er de tijd niet voor om iets goed aan te pakken. Maar waarom dan niet i.p.v. zes programma's er dan geen drie maken, maar die dan goed afwerken? Dan zouden we tenminste iets hebben om naar te verwijzen dat we het kunnen, goede programma's maken. En wie gaat er weer de schuld krijgen in de pers? Wij natuur- worden, dat ze waarschijnlijk nooit zullen uitzenden. DVP: JR: Ja, dat is zo weer iets van die rare feiten bij de BRTze maken een programma maar het is niet zeker dat ze het zullen uitzen den. Het waren allemaal nieuwe mensen als regisseur, beeld mixer, klank enz. en zo zijn er natuurlijk een paar schoon heidsfoutjes gemaakt. Er zijn overigens nog programma's die al drie jaar in de lade liggen en die nooit zullen worden uitge zonden. Dat hangt ook van persoonlijk vetes af en zo. Dat is nog een gekker situatie, maar daar kunnen we natuurlijk niet te zeer op ingaan. Maar ik ben over «Music-Hall» dus erg tevre den, vooral omdat ik eindelijk ook inspraak heb gehad in de regie, zoals dat in Duitsland normaal is. Bij de BRT trekt men echter gewoonlijk een kruisje en dan moet je daar blijven op staan. En dan vertelt men natuurlijk van mij dat ik «nen houten» ben, maar dat moet 7o. DVP: Maar heb je la Nederland niet het probleem van de «vertrossing»? Dus juist het veriagen van bet niveau. De AVRO b.v. die is op het ogenblik nog weinig beter dan de TROS. Niet zozeer kwaliteit maar gebrek aan kwaliteit zegeviert dus. JR: Dat is wel juist. Maar kom, je bent toch niet verplicht, naar de TROS te kijken. DVP: Een bykomend probleem is dat we hier geen traditie hebben op dat gebied en dat de zullen dus automatisch sterk zullen overeenkomen met poli tieke partyen. En bovendien verdraagt men hier niet alleen slecht kritiek van buitenaf maar ook binnen een bepaalde zuil. Kritiek zoals de KRO heeft op eerste minister Van Agt (CDA) b hier binnen de CVP niet Een song langer dan 2 minuten 30 mag niet bij onze omroep JR: Nee, daar moet je geen moeite voor doen, want een Vlaamse plaat verkoopt sowieso niet. Ik heb de toer van de platenwinkels gedaan met mijn eigen single en ik ben nog nooit zo verbitterd geweest. Overal zegt men: zelf hoor ik u wel graag zingen, hoor mijnheer, maar ik kan dat niet verkopen, want de mensen komen hier binnen met hun papierke van Avro's Top Pop. En een verko per kan niet meer zeggen luister hier eens naar, dit is een fantastische plaat. DVP: Is dit ook geen gevolg van bet nieuwe verkoopsysteem, ah een soort supermarkt, met zelfbediening, net zoals dat In alle sektoren bet geval is trouwens. JR: Ja, dat is waar. En er zijn ook teveel aanbiedingen. Maar het is vooral toch zo dat de mensen daarop zijn ingesteld, dan mogen ze hier nog duizend Dolle Dinsdagen geven. DVP: «Dolle Dinsdag» wordt ln Lfe SABAM-brochure inder daad positief ontvangen maar verder krijgt dit programma toch veel negatieve kritiek, zyn het nu zulke programma's die jullie wensen? JR: Neen, ik ben daarover niet tevreden. Er is o.m. een regel die zegt dat elk liedje in het programma niet langer mag duren dan 2'30". Enfin, is dat nu een norm om een goed programma te maken? Als je nu een goed nummer hebt, maar dat is toevallig 2'38" dan mag het er niet in. Dat begrijp ik allemaal niet. Ikzelf heb voorlo pig nog niks met Dolle Dinsdag te maken gehad, maar ik heb er wel reeds een paar gezien en die leken me inderdaad niet zo denderend. DVP: Er zyn ook andere programma's gepland om het Vlaamse talent meer op het scherm te laten komen, waaraan je wel meewerkt, nameiyk «Het Jaar Acht». Wy hebben ze nog niet kunnen zien, maar er zyn er lijk! «De Vlaamse zangertjes staan er weer zo stuntelig». DVP: Maar eigeniyk ebt SABAM niet zozeer werk voor Vlaamse zanger*, maar dat men meer gebruik zou maken van Vlaamse komposities. Kan dat wel in zo'n historisch program ma? JR: Ja, men heeft er rekening mee gehouden. Het was natuur lijk moeilijk: in 1908 Vlaamse komposities gaan zoeken, stel je voor! Maar er is inderdaad een plotselinge kentering geweest, die ik niet helemaal begrepen heb. Wij hebben daar jaren voor betoogd en over gezeverd en dan kregen we antwoorden van BRT-mensen die zegden «over mijn lijk». En dan zo ineens... En het is door de regering gekomen naar het schijnt. Bob Boon zei in zijn toespraak: «Nu we dan toch verplicht zijn door de regering, zullen we dan maar...» Maar dat duurt maar een jaar! Indien de kijkcijfers niet de hoogte ingaan, is het in 1979 weer afgelopen. DVP: Waarom doet de regering dat? Uit ekonombche overwe gingen of uit elektorale? JR: Neenee, uitsluitend uit ekonomische overwegingen. We hebben trouwens nog een pro gramma gemaakt: «Music-Hall» met Ann Michel en mij. Dat ging gewoon zo. Er was namelijk een kaptatiewagen vrij, dan zeggen ze: ah. dan moeten we een programma maken. Ja, maar er is geen studio vrij. Ha, dan zoeken we een zaal, hé. En dan vonden ze die zaal in Knokke en dan zeiden ze dus: we hebben nu al een zaal en een wagen, nu moeten we nog artiesten doen. Zijn jullie vrij? Goed dan, steek het zelf maar in mekaar. Dat hebben we dan gedaan en ik moet zeggen het is een goed programma geworden met een beetje van alles in. Maar daar men ons slechts veertien dagen op voorhand heeft verwittigd, zijn we wel niet zo goed voorbereid. Desondanks is het een heel goed programma ge- JR: Dat is natuurlijk een nadeel en volgens de mentaliteit die hier gewoonlijk heerst gaat dat denkelijk wel in 't honderd lopen. Daar moet aan gedokterd worden. De man die dé goeie formule vindt, dat is het, hé? DVP: En de BRT ab kommer ciële omroep? JR: Dat vind ik in ieder geval beter. Maar 't is te zien op welke manier ze de reklame brengen, natuurlijk, niet op z'n Ameri kaans, midden in een program ma! En dan konkurrentie tussen BRT 1 en BRT 2 b.v. DVP: Maar men beklaagt zich nu *oms reeds dat op beide netten een programma van gelijkaardige strekking tegeiy- kertyd uitgezonden wordt, zo dat men alleszins één ervan mbt («Verover de Aarde» en «Panora ma», geloof ik). Zou het dan ook niet kunnen «lat ab BRT 1 een show geeft rond Loub Neefs en BRT 2 één rond Jou dat je dan van elkaar potentiële kykero afpeutert? JR: Ja, dat kan wel, maar dat zal altijd in ons voordeel zijn, want ze zullen altijd naar één van de twee kijken, en niet naar Holland. Dus als wij onze populariteit zo kunnen opdrij ven dat de mensen niet meer weten naar wie ze moeten kijken, dan vind ik het reuze, want dan kijken ze niet meer naar de andere zenders. DVP: Wat ga je verder nu nog zoal uitrichten? JR: Gelukkig heb ik mijn werk in Duitsland, want anders zou ik zelfs naar een bijjob moeten beginnen uitkijken. Hier heb ik nog wel werk met mijn orkest, maar dat is zwaar werk, wanf dat zijn meestal bals, dus nachtwerk, want showavonden vallen er buiten de kleinkunst niet zo veel te rapen. Maar op een bal! Twee keer een uur optreden, dat is veel, hoor. En in september ga ik misschien voor veertien dagen naar Amerika, maar dat staat nog niet vast. Dat is eigenaardig genoeg voor een Duitse zender. In augustus komt er op de BRT dan nog een show met de Knokkeploeg van 1968, het enige jaar dat we de beker gewonnen hebben trouwens. Maar voor de rest, ik weet aan alles komt een einde. Ik ben ook geen achttien meer. Vandaag of morgen moet het dus eens gedaan zijn. Maar daar ben ik niet bang voor. DVP: Hélemaal anders? Totaal buiten de showbusiness? JR: Vast en zeker, want dat zou te hard zijn, als ik zou zien hoe gemakkelijk het is voor sommi gen om schatten te vergaren zonder er veel voor te doen en zonder veel kapaciteiten te hebben. Daarom zou ik liever in een heel andere branche gaan. Misschien terug naar de scheepswerf, wie weet? DVP: Mbsc.Men een positiever slotwoord? JR: Welja, telktns als het slecht gaat, zeg ik dat wel. maar innerlijk denk ik toch steeds: er zal wel iets uit de bus komen langs een kant waar ik het niet verwacht. En dat is altijd al gebeurd. Dus nu ook weer zeker, hé! Jan Segers

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1978 | | pagina 9