firn böj mm 3cnm:
Hmklubfilmfclub
Gustav Leonhardt konserteert te Aalst
BERT LASSING BRENGT GROOTSE FINALE
Achtste orgelcyklus
TOPTEN-
TOONSTELLING
iN AFFLIGEM X
j2 - 29-9-1978 - De Voorpost
OWTEASTWOOO
L'EPREUVE DE FORCE
SONÜRA LÜCKE
Oosterse vaasjes en ivoren beeldjes in Aflligem. (JM)
K.F.L.
Op donderdag 5 oktober e.k. om 20 u. worden de cinefielen terug
verwacht in de filmzaal van het Sint-Jozefkollege te bereiken via de
Pontstraat of de Hoogstraat. De 115 minuten durende Australische film
die geprogrammeerd slaat draagt de titel -Picnic at Hanging Rock - en is
van de hand van regisseur Peter Weir. Het scenario werd geschreven door
Cliff Green en is gebaseerd op het boek van Joan Lindsay.
Regisseur:
Peter Weir, geboren in 1944, heeft dank zij twee speelfilms de belangrijk
ste plaats ingepomen in een groep van jonge Australische regisseurs.
Scenario:
De lllm begint op Sint Valentijn in 1900. Wij zijn in een meisjespensio
naat voor betere standen, ergens in Australië. Direktrice is Mrs. Ap-
pleyard, een Victoriaanse verschijning in een echt en moreel keurslijf
gebonden. De grote meisjes mogen die dug op picnik naar Hanging Rock,
een rotsmassa vol torens en kloven die. een honderdtal meters hoog.
oprijst uil het bos. Onder hen Miranda, Marion, Irma en de dikke Edith.
Begeleiders zijn de zwijgzaam deftige lerares wiskunde Greta McGraw
en de jonge lerares Frans, Diane de Poitiers. Het meisje Sara. een wees
waarvan de voogd het schoolgeld niet betaalt, moet op straf blijven en
neemt afscheid van Miranda, haar aanbeden boezenvriendin. Niet ver van
de meisjes picnikt een echtpaar met hun jonge neef Michael en hun
koetsier Albert
Beide mannen voelen zich aangetrokken tol de meisjes en als Miranda
tegen het verbod in, met haar vriendinnen weggaat om de gevaarlijke rots
te verkennen, volgt Michael ze tot ze verdwijnen. De vier meisjes gaan
hoger en hoger lot Edith, in paniek, terugkeert. Zij weet echter niets te
vertellen. Maar de drie meisjes en Miss McGraw die alleen wegging
Vorige zondag 24 september werd de achtste internationale orgelcy
klus, die jaarlijks doorgaat in de Sint-Maartenskerk te Aalst, op
waardige wijze afgesloten met een optreden van de Nederlandse
organist Bert Lassing. Dat deze achtste orgelcyklus niet zonder
incidenten verlopen is kon u reeds lezen in voorgaande edities. Dat
het optreden van Bert Lassing eveneens sterk geleden heeft onder de
slechte toestand van het instrument hoeven we nauwelijks aan te
halen. Onze Nederlandse gast verklaarde na afloop van het konsert
de speeltafel op een morgen te hebben aangetroffen onder een laag
stof en fijn steengruis. Dergelijke verhalen hoorden we ook van
andere organisten. Dit noopt er ons nogmaals toe onze ongerustheid
te uiten over de toekomst van het Aalsterse orgel.
Dit alles terzijde gelaten mogen
we de achtste orgelcyklus een ar
tistiek sukses noemen. Elk der drie
konsenen boodt een prachtig pro
gramma, overwegend bestaande
uit Franse orgelmuziek. Talrijke
werken welke we anders nooit te
horen kunnen krijgen werden door
vooraanstaande musici vertolkt.
De publieke belangstelling was
niet steeds even schitterend. Van
overheidswege kwam ook nie
mand opdagen.
Dit belet natuurlijk niet dat voor
een kleine schare muziekliefheb
bers deze konserten een uiterst
leerrijke aangelegenheid zijn ge
worden.
Bert Lassing wist ook ditmaal (een
paar jaar terug was hij eveneens
gastorganist) zijn recital uiterst
suksesrijk te laten verlopen. Hij is
een man die met hart en ziel musi
ceert. Dit is duidelijk te merken in
zijn voordracht: geen middelen
laat hij onbenut om de partituur zo
optimaal mogelijk te laten klin
ken. Dit resulteert meestal in een
schitterende registratie.
Vergelijken we even met zijn op
treden van vroeger, dan kunnen
we konstateren dat zijn voordracht
minder spektakulair is geworden.
Grotere aandacht besteedt Lassing
aan klankkleur, agogiek en frase
ring.
Bert Lassing maakt graag gebruik
van zware pedaalnoten. In Claude
Balbastres «Quand Jésus naquit a
Noël» leek dit ons enigszins over
dreven. Dit is echter een persoon
lijke visie. Balbastre zelf maakte
in zijn muziek graag gebruik van
«doorklinkende» elementen. Dit
verrechtvaardigd enigszins de re
gistratie van Bert Lassing. Bij
zonder rijk klonk César Francks
Finale opus 21Deze kompositie,
die tamelijk uitbundig klinkt om
van Franck te zijn, vat aan met een
indrukwekkende pedaalsolo. Ver
der vielen bijzonder mooie mo
menten te beleven. Naar het einde
toe leek het ons ietwat onsamen
hangend te klinken.
Na deze haast overmoedig klin
kende tonen werden we gekon-
fronteerd met het prachtige «De
Profundis» van de Franse toon
dichter en organist Jean Langlais.
Bert Lassings visie op het werk
kunnen we zonder meer bijtreden.
t line toon «,st hlite on':
drukwekkende «Dieu parmi nous»
uit «La Nativité du Seigneur» van
Olivier Messiaen. Met verbijste
rend gemak verwerkte Lassing
moeilijke passages.
Werd deze achtste orgelcyklus een
artistiek sukses, voortgaande op
de namen die voorkomen op het
programma kunnen we hetzelfde
vermoeden voor de negende cy-
klus die in september volgend jaar
plaats vinden zal. Als buiten
landse gasten krijgen we dan Guy
Bovet (Zwitserland) en Hans Van
Nieuwkoop (Nederland). Tradi
tiegetrouw speelt de organisator,
Kristiaan Van Ingelgem, het eer
ste konsert.
André De Groeve
keren niet terug...
MARCELINOKLIIB
Op zondag I oktober om 14 u. starten in de Marcelinoklub terug de
filmprjektoren om de jeugd een paar gezellige uurtjes te laten doorbren
gen met de jeugdfilm -üunderklumpcn-. De jongsten onder ons zullen
deze tekenfilm zeker niet versmaden. Opening der deuren I3.30u. Einde
van de voorstelling voorzien rond 16.30 u.
VZW. ANTRAKT
In de stadsschouwburg op het Vredeplein zal de vzw Antrakt op zondag I
oktober e.k. de film -Farwell my Lovely- van D. Richards vertonen.
Deze Amerikaanse film uit 1975 zal om 20.30 u. van start gaan.
De toegangsprijs voor dc/c vertoning bedraagt 55 F, CJP, TTT en 65+
ers betalen slechts 45 F. Meer inlichtingen kunnen bekomen worden bij
Jan Louies. Arbeidstraat 13, Aalst.
JEUGDKLl B YPSILON
Gedurende tien opeenvolgende eerste zondagen van de komende maan
den zal de jcugdklub Ypsilon 's zondagsavonds een film vertonen. Men is
momenteel aan de tweede film toe en deze draagt de titel van -I)r.
Francoise Gailland-, Het is het verhaal van een dokteres die dagelijks
met erge ziekten en zieken in kontakt komt. Zij beseft echter niet wat een
dergelijke ziekte eigenlijk is tot op de dag dat zij zelf verneemt dat zij aan
kanker lijdt Vanal dal ogenblik begint zij zich vragen te stellen. Niet
alleen over zichzelf, maar ook over haar naastbestaanden. Wut zal er van
hen geworden. Een film die wij ten zeerste aanbevelen.
Een abonnement voor de reeks van tien filmen kostte 350 F.
Het hlmkijkend publiek van Aalst kan zich deze week verheugen op
twee nieuwe films, één vervolg en één verlenging.
In cinema Palace loopt vanaf vandaag in de grote benedenzaal
het tweede deel van de film «Jezus van Nazareth», een film die het
bijbelverhaal zo getrouw mogelijk in het Palestina van Jezus' tijd wil
situeren.
Zij kunnen beter terecht in zaal 1 waar vanaf deze week een nieuwe
film loopt met Etvis Presley in de hoofdrol «Change of habit». In
deze prent krijgt Etvis als tegenspeelster Mary Tyler Moore Deze
film uit het einde van de jaren zestig kreeg als slogan mee «Kan hij
haar leven wijzigen, kan zij haar beloften vergeten en haar hart
volgen... «Wanneer wij daarbij nog weten dat Elvis een burger
vertolkt en Mary Tyler Moore een non dan kunnen wij zo het
verhaaltje raden, wanneer daarbij dan ook nog een ongelukkig ziek
meisje komt dat door de burger-dokter Elvis zal gered worden dan
is het melodrama kompleet.
S.J.
In de bovenzaal van diezelfde cinema Paiacé een nieuwe produk-
tie «The Gauntlet» «De krachtproef», een film van Clint East
wood met in de hoofdrollen Clint Eastwood zelf, Sondra Locke en
Pat Hingle. Een politieagent: Ben Shockley.
Een smeris die anders is dan anderen, een doodouwer en ook wel
een klein beetje een dranklap. een «bulldozer» die door niets of
niemand tegengehouden kan worden Zijn opdracht: een getuige
ten laste, die de naam «Gus» Mally draagt, begeleiden van de
gevangenis van Las Vegas tot aan het stadhuis van Phoenix,
Arizona. Het blijkt een eenvoudige taak en de getuige lijkt onbe
langrijk te zijn.
Maar welk een stomme verbazingl De schooier «Gus» Mally blijkt in
werkelijkheid een jonge, knappe en koppige vrouw te zijn, Augus-
tina Mally.
Met een stroom van woorden, gillned en stampvoetend weigert zij
uit de gevangenis te worden gehaald. «Zij zullen ons allebei ver
moorden» verzekert zij Shockley. De laconieke Ben laat zich echter
door al dit hysterisch vertoon niet van z'n stuk brengen. Hij bindt
haar vast en laadt haar, geholpen door één verpleger, in een
ambulance
De huurauto waarmee zij naar de luchthaven van Las Vegas gere
den zullen worden, ontploft. De chauffeur wordt hiertxj gedood.
Shockley kruipt achter het stuur van de ambulance en slaat op de
vlucht, met miss Mally bij zich.
De weg die zij moeten afleggen is bezaaid met valstrikken en
hi nderlaaen Ben Shockley komt er langzaam maar zeker achter dat
hij in alle opzichten bedrogen werd. Zijn zg. onbelangrijke getuige is
een kroongetuige in een proces tegen de onderwereld. Zijn plaats
vervanger, Edgard Blakelock, tracht met goedvinden van de maf
fia. hem uit de weg te ruimen en, om zichzelf te dekken, ook Mally.
De politie in dienst van de onderwereld en tegen het duo Shockley
Mally...
In cinema Feestpaleis gaat de film «Keep it up downstairs» zijn
tweede week in. Deze film van Hazel Adair met in de hoofdrollen
Diana Dors en Jack Wild doet het dus wel goed.
Voor het verhaal moeten wij ons terug begeven naar het jaar 1904.
We belanden op het kasteel van graaf Cocshute. Aangezien de
graaf zich in een depressieve bui bevindt roept hij zijn «maitre looi
d'hotel» en vraagt hem dringend een glas cognac. Met takt ant- nac
woord de butler echter dat er geen meer in huis is daar de leveran
ciers eerst willen betaald worden alvorens zij nog één druppel
leveren. Maar onze butler weet de situatie te redden. Hij zal zijn
eigen cognac brouwen. Er is echter nog een groter gevaar: de l.
oinanHnmmon Tl illcm mnalan uorlnrht wnrHan want or ic noon nolrf
tiert
M
eigendommen zullen moeten verkocht worden want er is geen geld
meer Een rijke zakenman, rijk geworden door handeldrijven, wil
het domein opkopen. De graaf roept een familieraad bijeen om te
beslissen wat er gaat gebeuren De familiejuwelen verkopen dat
kan niet meer, want deze zijn reeds lang verkocht. De butler is
echter bij de besprekingen aanwezig en zal de zaken een wending
laten nemen. Tussen deze familieproblemen door zijn er ook nog
andere problemen, laat ze ons pretjes noemen, tussen het perso
neel en de familie Wij zullen een kijkje kunnen nemen in het frivole
leventje van een dergelijke adelijke familie en van dat van het
dienstpersoneel. Gelukkig heeft ook dit verhaaltje een goed einde
zodat niemand misnoegd naar huis zal gaan. Jonge kijkers komen
echter beter niet naar deze vertoning
Gustav Leonhardt wordt algemeen
beschouwd als dé autoriteit in in
terpretatie van barokmuziek.
Hij studeerde klavecimbel en or
gel bij Eduard Müller aan de
Schola Cantorum van Bazel. In
*952 werd hij professor in muzi-
kologie en klavecimbel aan de
Weense Staatsakademie. In 1965
werd hem verzocht het professo
raat aan het Amsterdamse konser-
vatorium waar te nemen. Terzelf-
dertijd wijdde hij zich terug aan
het orgel in de Waalse kerk. Hij
liet het instrument, uniek in zijn
soort, restaureren. Momenteel be
hoort dit instrument tot de mooiste
die te vinden zijn.
Reeds in 1950 had Gustav Leon
hardt een internationale reputatie.
Vaak geeft hij belangrijke lezin
gen aan de Harvard University.
'Als musicoloog heeft hij talrijke
studies op zijn naam, gewijd aan
Bach (o.m. Die Kunst der Fuge)
en heeft hij de integrale
klavecimbel- en orgelwerken van
J.P. Sweelinck uitgegeven in op
dracht van de stichting voor Ne
derlandse Muziekgeschiedenis.
In 1968 vertolkte Gustav Leon
hardt de rol van Bach in een film
van Jean-Marie Straube.
Het programma dat Gustav Leon
hardt te Aalst zal brengen is ons
nog niet bekend. Hopelijk kunnen
we u volgende week hierover in
lichten.
ANDRE DE GROEVE
Gustav Leonhardt. wereldberoemd musicus.
«Met deze tentoonstelling», verklaarde ons Dom Idesbald
Verkest O.S.B., de ziel van het Kultureel Centrum Affligem,
«bereiken we niet alleen het hoogtepunt van de vele toch
waardevolle tentoonstellingen van het werkjaar maar wellicht
ook het kulminerend punt van heel onze werking in het voor
bije decennium».
Betere lof kon deze deskundige
dan ook de tentoonstellers niet
toezwaaien. De opkomst was
dan ook reeds van in het begin
«navenant».
Bij de openstelling die zonder
plechtigheid verliep was er
reeds een goede opkomst en
zowel zondagvoormiddag als
namiddag troffen we er bij ons
herhaald bezoek steeds veel
geïnteresseerde kijkers.
Batik is dan immers toch weer
eens iets anders en bijna allen
ondergaan we onbewust de
charme van het Oosterse waar
de tijd nog geen rol speelt zoals
hier en mensen nog de gele
genheid hebben zich over iets
te buigen in volle overgave
zonder voortdurend door om
het even wie of wat te worden
opgejaagd.
In de benedenzaal waar Agus
Mudjono als blikvanger op
treedt ondergaat men dadelijk
de charme van deze Oosterse
kunstgewrochten die getuigen,
niet alleen van gedegen vak
manschap en zeeën van tijd
maar bovendien van verant
woord kunstenaarsschap. Voor
wie het nog niet wist, «batik
ken» is kleuren van stoffen door
na er was te hebben op aange
bracht en het er gedeeltelijk te
rug te hebben afgeschrapt de
blanke delen te kleuren. Voor
elke kleur is dan uiteraard een
verschillend bad noodzakelijk.
Het aanbrengen van de vloei
bare was gebeurt met een soort
wasreservoirtje, een tjingtjang.
Bij Agus variëren de onderwer
pen van vogels en tijgers naar
markttaferelen. hedendaagse
gebeurtenissen en van dansen
naar mytologische taferelen.
Deze grootmeester van Yo-
gyakarta, die nooit tweemaal
hetzelfde onderwerp behan
delt, werkte bij gebrek aan elek
triciteit in 1974 nog bij het
schijnsel van een petroleum
lamp en is dan ook quasi blind.
Alleen een zeer zware bril laat
hem verder werk toe. Agus die
met een achttal kleuren werkt
maar bij wie bruinen overheer
sen eksposeerde reeds in
Frankrijk. Duitsland, Zweden
en de USA en won bij de bati-
kwedstnjd van Yogyakarta met
«Drie-koningen» de hoofdprijs
die door president Suharto aan
het Vatikaan werd geschon
ken.
Irsam, eveneens van Yogya
karta in Centraal-Java heeft
normaliter blauw als hoofdkleur
met drie of vier nevenkleuren.
Wegens het kleiner formaat,
(85 bij95) bieden ze ook aan
minderbegoeden de kans zich
een batikschilderij aan te schaf
fen. Dia van Agus van 160 bij
100, gepresenteerd achter glas
en in aluminium kader kosten
dadelijk ruim 16.000 fr
Mar en Murti laten hun kleuren
rijkelijk vloeien en bekomen
een weelde van kleuren. Mees
tal landschappen of vogels
voorstellend hebben hun wer
ken een modernere tint niette
genstaande ze ook vaak tradi
tionele taferelen uitbeelden.
Kuswadji, geboren in 1914,
manifesteerde zich reeds in
1957 als de pionier van het ba
tikschilderen en schreef, nadat
hij een gans nieuwe batikstijl
kreëerde, «De Geschiedenis
van de Batik». Kuswadji be
heerst vooral twee stijlen: ever-
zijds mytologische of Boedd
histische onderwerpen en an
derzijds oude sagen en legen
den. Zijn doeken zijn gewoon
lijk donkerblauw met slechts 3
tot 5 nevenkleuren
U kunt deze tentoonstelling,
iets uniek in zijn soort, nog
gaan bekijken en U in de Oos
terse sfeer een uurtje onder
dompelen in het Affligems Kul
tureel Centrum tot en met 22
oktober. De lange duur van
deze expo is gemotiveerd door
de grootsheid van het opzet.
Verder wil men iedereen de
kans geven ze mee te maken.
Open elke zaterdag en zondag
van 14.30 tot 20 u. en 's zon
dags bovendien ook van 11 tot
13 u.
Naast de batikschilderijen zijn
er dan nog Alpacatapijten uit
Peru, cloisonnë, lak- en giet
werk en ook porselein en pa
relmoer.
LH
Aan de wanden balikschilderijen en middenin kostbaar Oosters kunst ambachtswerk. JM
Op uitnodiging van de koncertvereniging Pro Arte krijgen we op 12
oktober niemand minder dan de wereldvermaarde klavecinist Gus
tav Leonhardt op bezoek. Dit optreden wordt ongetwijfeld een
nieuw hoogtepunt in het Aalsterse muziekleven.
