Hier kwam Jan De Wilde.
MET WIAK NAAR
DUSSELDORF
VERNIEUWDE «GECROONDE
LEERSSE» IN STADSSCHOUWBURG
DE GROTE GRIEZEL
EERSTDAAGS
IN AALST
Voor Taal en Vrijheid op zijn best
liedjes in jeugdhuis Terlinden. (SJ)
Het gezin van Teun de schoenlapper tijdens het eetfestijn. (JM)
doorvoering van verschillende
aspekten van het zeventiende-
eeuwse teater; het karikaturaal
voorstellen van de spelende
figuren, het gebruik van
maskers, het bespelen van
den werd maar dadelijk ingezet
met het intussen klassiek ge
worden 'Joke' en vervolgd door
andere minder of meer be
kende nummers, zoals 'Mor
gen is het feest', 'E L De Vos',
'Evaluatie' (over het te pas en
te onpas gebruiken van dit pro
gressief staand woord), het
mooie Zoiets houdt je over
eind', de Brel-parodie 'Eet
meer kittekat' en het grappige
'O dokter', aan mekaar gepraat
door de pittige, maar af en toe
wel wat lange bindteksten, wei
felend op het randje af van de
verveling, indien men Jan al
meermaals heeft bezig gezien
en men zit te snakken naar een
volgend lied, Weinig nieuws
onder de zon dus zou men zo
op het eerste gezicht wel ge
neigd zijn te zeggen, ware het
niet dat een optreden van Jan
steeds weer een boeiende be
levenis is, omwille dan vooral
van zijn uniek en persoonlijk ta
lent, hoewel we liever hadden
gezien dat hij wat meer van zijn
'ernstige' nummers had ge
speeld, zoals daar zijn, 'Huis
van bewaring', 'W.H. Winsel',
Walter, ballade van een goud
vis', 'Rolstoel'. Toch moeten we
zeggen dat ondanks dat een
Jan De Wilde-evaluatie nog
steeds positief blijkt uit te val
len.
DDT
muziekinstrumenten zoals tam
boer, blokfluit en doedelzak, de
mooi uitgevoerde kostumering,
speciaal door mensen van het
gezelschap in mekaar genaaid,
ook de juiste rekwisieten, de
kruikjes liet men voor deze
gelegenheid speciaal maken.
Onvergetelijk zijn de uitsteken
de visuele gags die regisseur Jo
Beeckman erin verwerkt heeft,
en waarvoor de akteurs mede te
bewonderen zijn. Sommige er
van zijn zeer spektakulair maar
niet zonder gevaar uit te voeren.
We denken hierbij aan de val in
ton van Kozen en tevens aan de
opmerkelijke eetscene uit het
stuk. De gehele bewegin<»sregie
is trouwens in het oog springend
en de akteurs gaven blijk van
hun kunnen, iets wat op dit vlak
niet steeds aan bod komt.
Komen we nog even terug op het
dekor, in casu de wagen. De
mensen die eraan gewerkt
hebben. Dirk Streulens, Rita De
Wolf, Nelly Philips en Denis
Daelman. mogen met dit stukje
dekortalent wel even pronken.
Was de wagen soms wel iets te
klein om echt optimaal funktio-
neel te zijn. toch geloven wij dat
dit meesterwerkje niet mag
verloren gaan of gedoemd wor
den om onder het stof te worden
bedolven. De mogelijkheden tot
gebruik moeten ten volle benut
worden, we zijn ervan overtuigd
dat deze ook aanwezig zijn.
Lag het spelritme naar ons
gevoel soms toch iets te laag, dan
waren er in dit stuk toch weer
enige opmerkelijke akteurs-
prestaties te zien. Theo Van
Gijseghem, als Teun de schoen
lapper. typeerde goed de te
spelen karikatuur. Met een
aantal geestigheden die hem
eigen zijn kon hij het publiek wel
degelijk amuseren. Ghislaine
Cornand, Maey zijn wuf, was
vlot en bazig genoeg om haarl)N
mannetje te kunne.i staan.j
Marleen Eeckhout, als dochterj
Jacquelijne, gaf eens te meei
blijk van haar talent maar koi
naar ons gevoel wel iets speel
gebracht worden als kontrast
tegenover haar ouders. Mark De
Jode. Keizer Carel, liet in zijr1
figuur de mythe rond deze vorstjj
nog eens herleven. Guitig er
sterk gaf hij de juiste waarde aai
zijn figuur. Was Jo Beeckman ii
deze produktie sterk als regis-|
seur, dan kon zijn zenuwachti)
en onzeker spel, in de rol vai
Ambroos, deze figuur niet tei
volle naar voor laten komen.
figuratie was vlot en g
gebruikt. De kostumering ei
grime van deze mensen
tevens erg prettig. De twee meest
dankbare rollen van het stul
zijn er zeker sterk uitgekomei
Norbert De Sutter bracht eei
erg grappige en zeker origineh
Kozen die niet voor stuntwerl
bevreesd leek. Met zijn typerinj
heeft hij zowel de heel jonge al?
de oudere toeschouwers aangei
naam geboeid. Ulrik De Boit-
selier 'die de rol van Joren
gestalte gaf heeft zich deze keet
erg goed waar gemaakt.
Vooral opvallend was zijn eks-
pressieviteit door een fantasie
ën beeldrijke beweging en mi
miek. Van hem onthouden wi
zeker de sterke dronkemanscèi
ne. Door de vele goede elemen
ten in deze opvoering en d«
verfrissende benadering van
werk van Michiel De Swaï
heeft het publiek in eigen
nog eens kunnen beleven wat
ons voorgeslacht aan volk:
ontspanning aangeboden kreej
in een tijd toen hun marktpleii
niet eerst diende herbouwd ti
worden om terug voor het voll
leefbaar te worden.
JV!
Kozen verklaart zijn liefde aan Jacquelijne (JM)
Op 3,4,10 en 11 december gaat in de vroegere stadshalle
in de Schoolstraat, een opvoering door van «De Ballade van
de Griezel» door Michel De Ghelderode, in een regie van
Anton Cogen. Het stuk wordt gebracht door de toneelgroep
K.L.V. De verwachtingen voor dit stuk zijn hoog daar het
hier, naar het zeggen van K.L.V om een heel speciale
kreatie gaat wat betreft speel- en dekorelementen. Wij cite
ren verder de K.L.V. aankondiging om U een beeld te geven
van wat men ten tonele wil voeren.
«Op de drempel van 1979», «De ballade van de Grote
Griezel» van Michel De Ghelderode op de planken brengen,
doet men niet ongestraft.
De Ghelderode is sterke materie, oerteater ontstaan uit een
primaire impuls, maar gelouterd door een geladen mystieke
introspectie.
De Ghelderode, een blauwdruk voor de Vlaamse volks
geest, vrolijk, gul, maar ook bizar, geheimzinnig, angstig,
conservatief, kruiperig, laf, klein.
«De Grote Griezel 78-79» is een ongenadige kaakslag in
- het opengesperde bakkes van het facisme, niet het facisme
van rechts, niet het facisme van neo-nazistische groeperin
gen, niet het facisme van de R.K. Kerk en andere bedrieg
lijke godsdienstige sekten, maar van het facisme diep in elk
van ons. dat stuk onmenselijkheid, dat stuk onbegrip, dat
stuk racisme, dat stuk door Kerk en Staat misbruikte zelfge
noegzaamheid.
Een afbraak, een ontmanteling, de vinger in de etterende
wonde. En plots op het einde de hoop. De hoop van Socra
tes, Christus, Rousseau, Beethoven, Lenin, Sartre, Brecht,
De Ghelderode.
Een krachtig halt aan «Jeder für sich und Gott gegen alle».
Dat Jan De Wilde een nog steeds erg geliefde figuur blijkt,
bewezen de overgrote belangstelling en het entoesiasme dat
zijn optreden zaterdag II. in het Jeugdhuis Terlinden mocht
genieten, hoewel dit wellicht ook voor een deel mag worden
toegeschreven aan het feit dat het zoals reeds werd ver
meld zowat anderhalf jaar was geleden dat hij nog op het
Aalsterse podium was te zien geweest.
Het optreden werd 'ingespeeld'
door Is Cuma Lion, een folk
groep uit de stad, die reeds een
hele tijd aktief bezig is, doch al
heelwat metamorfosen heeft
ondergaan. Van de originele
bezetting blijft nog enkel Chris
Steenhout over, momenteel
begeleid door Bruce Eliot. Ook
wat het muzikale aspekt betreft
is er heelwat veranderd: de
songs worden op een sterkere
wijze naar voor gebracht, tech
nisch staat het allemaal op een
behoorlijk peil en Chris' stem
heeft aan kracht en diepte ge
wonnen. Hoewel voor de gele
genheid begeleid door Jan De
Wilde en André Van De Velde,
kunnen we ons best voorstellen
dat de groep ook zonder deze
morele en muzikale steun best
zou zijn te verteren. De traditio
nele folksongs en volksdansen
vielen ook bij het publiek erg in
de smaak, hoewel Raymonds
meisjes en enkele praatlusti-
gen enkel in het applaus geïn
teresseerd bleken, en na de
traditionele pauze kon de
'meester' het podium betreden.
Het reeds warmgelopen pu
bliek kreeg een Jan De Wilde-
in-topvorm te zien, hoewel te
genover vroeger eigenlijk
weinig is veranderd. Het optre-
Wiak, de Werkgroep Informatie Aktuele Kunst gaat voor de
zesde maal naar Dusseldorf om er een bezoek te brengen aan
de Internationale Kunstmarkt. De reis heeft plaats op zondag
3 december aanstaande. Belangstellenden die deze reis
wensen mee te maken kunnen zich melden op volgende
vertrekplaatsen: 6.00 uur op de Grote Markt (aan het
stadhuis) te Dendcrmonde, 6.30 uur op de Grote Markt (aan
het stadhuis) te Aalst, 7.00 uur Instituut Kardinaal Mercier,
Lambermontlaan 17 (Van Praetbrug) te Brussel. Dit laatste
wanneer er uit Brussel inschrijvingen zijn.
De terugkeer is voorzien omstreeks middernacht.
De inschrijvingsprijs bedraagt 400 fr. per persoon. Deze prijs
is even wel berekend op een maximalebezetting van de
autocar. Is dit niet het geval, dan zullen de inrichters zich
verplicht zijn een bijkomende som te moeten vTagen. De
toegangskaarten voor deze internationale kunstmarkt moeten
ter plaatse worden aangeschaft. Ze zijn niet in de prijs
begrepen.
Belangstellenden kunnen steeds inschrijven bij Lieve ue
Pelsmaeker, Nekkerspoel 10 te 9440Erembodegem.
32 - 1-12-1978 - De Voorpost
In hel voorprogramma te Cuma Lium (SJ)
Jacquelijne, de dochter van de schoenlapper Teun, laat zich verleiden
door Kozen, één van haar vaders knechten. (JM)
«De Gecroonde Leersse» stamt
uit de grote Vlaamse traditie van
kluten uit dé zeventiende eeuw,
die samen met de abele spelen
een niet te onderschatten plaats
innemen in de dramatische
wereldliteratuur. Het verhaal
refereert in feite naar de legende
rond de beroemde «Keyser Carel
V», die uit eigen plezier en om
zijn volk beter te leren kennen,
er zich incognito onder wilde
mengen en aldus aan het
volksvermaak deel kon nemen.
Zo komt hij in dit stuk terecht bij
het schoenlappersgezin van
Teun, in eerste instanie om mee
te genieten van de volkse
culinaire heerlijkheden. Tevens
zal hij er de strijd tussen Joren en
Kozen om de hand van dochter
Jacquelijne meemaken, en deze
De simpele knecht wordt door de mooie dochter uitgelachen (JM
Het werk van Michiel De Swaen, «De Gecroonde Leerese», dateert
van de zeventiende eeuw. Het aantal opvoeringen dat het sindsdien
gekend heeft, zal wel niet te schatten z(jn. Zelf hadden we het reeds
vaak gezien en zelfs aan gewerkt. Daarom b enige schroomvalligheid
bij het bekijken ervan wel te begrepen. Wat wfl vorige zaterdag In de
Stadsschouwburg te zien kregen was echter een fris en nieuw
aangevoeld spektakel, dat wat betreft Inzicht, en technische
afwerking niet van geringe waarde kan geschat worden in het
Aalsterse amateurteater. «Voor Taal en Vrijheid» heeft hiermee een
gedurfte aanpak tot een goed einde gebracht.
tenslotte ook beslechten.
Aan de meeste toneelvoorstel
lingen, in onze schouwburg, is
het haast inherent dat één of
meerdere personen er sterk
uitkomen bij de realisatie ervan.
Bij deze opvoering van «Voor
Taal en Vrijheid» mag de
schijnwerper zonder twijfel op
«spel-meestere» Jo Beeckman
gericht worden. Doordat hij het
heeft aangedurfd het opvoe
ringsbeeld langs een nieuwe
wijze te benaderen, is de grootste
verdienste zonder twijfel voor
hem. Vooreerst heeft hij terug
gegrepen naar de oorspronkelij
ke opvoeringswijze, namelijk het
wagenspel. Op het podium
stond een wagen gemonteerd
zoals je die in die tijd zal
aangetroffen hebben. Afbeel
dingen hiervan vind je nog terug
in het werk van Breughel. De
overblijvende ruimte errond
werd verder opgevat als zijnde
het plein waar de wagen staat
opgesteld. Hierdoor wordt de
sfeer en het kontakt met het
publiekdermate voelbaar dat de
reakties niet uiblijven. Spontaan
meeklappen van de toeschou
wers was geen éénmalig feit. De
sfeer van het stuk, bepaald door
de karnavalsdagen waarin de
opvoering speelt, werd al gauw
bewerkstelligd. Beginnend met
het opkomen van de akteurs
achter in de zaal, terwijl de
karnavalvierders muziek maken
en tevens door de openings-
scene, waarbij de wagen wordt
opgesteld voor de ogen van het
publiek. Verder de konsekwente
