<1(19 in-(lflouil
Bier Kerstnacht
IUD-LEERLINGENBOND RICHT TWEEDE LEEDSE BOEKEN- EN PLATENBEURS IN
inaivai
Bert Melckenbeeck stelde tentoon
Kulturele kalender voor januari 1979
IE
een vervolgverhaal door Harry Pinky
De Voorpost - 29-12-1978 - 21
het overgrote sukses van vorig jaar, besloot het dyna-
u'sch bestuur van de oud-leerlingenbond van het Sint-
aartenskollege te Lede, een tweede boeken- en platenbeurs
te richten. Moeite noch tijd werden gespaard: niet minder
in vierhonderd uitnodigingen werden verstuurd of afgege-
sn. Door de weinig talrijke opkomst van het publiek, kunnen
e besluiten dat gedane inspanningen niet steeds naar
aarde geschat worden.
Ok de gemeentelijke overheid
iheen andere zorgen te heb-
>n. Misschien hebben zij de
inden vol met de komende
imavaldagen... Buiten één
[positie-gemeenteraadslid,
imé De Brouwer, hadden de
fganisatoren niet het genoe-
in een andere prominent te
irwelkomen.
p vrijdagavond werd om
p.30 uur een vooropening
voorzien. In de grote zaal van
het Sint-Maartenskollege
kreeg het opgekomen publiek
een gelegenheid uit de dui
zend: een konfrontatie met ro
mancier Geert Van Puthen. (in
de wereld van Gerard Soete).
Deze man heeft reeds een hele
geschiedenis achter de rug:
geboren in Pittem (1920) kwam
hij na zijn studies Germaanse
talen en Wijsbegeerte in het
toenmalige Belgisch Kongo te
recht. Jarenlang was hij inspek-
teur van de politie in Kinshasa.
In 1972 werd hij echter uit Zaire
gewezen. Op dat moment was
hij doordrengd van de ge
dachte uit een korrupte wereld
te zijn gestapt. Maar al spoedig
besefte hij er niet uit- maar in
gestapt te zijn! Reeds in 1976
verscheen zijn eerste roman
«De achterhoede». Zes jaar la
ter volgde een tweede even be
langrijk werk «Negropolis».
Deze twee romans geven een
zeer pessimistische visie op de
toekomst van een Afrikaans
ontwikkelingsland én op ons
ontredderd Europa.
Tot op heden heeft deze schrij
ver reeds een vijftal romans
gepubliceerd. André Demedts
zei over hem: «Vlaanderen is
een begaafd romancier rijker
geworden!» Een feit is dat de
gastheer, Geert Van Puthen,
de toehoorders wist te boeien
met zijn rake en klare taal over
het Belgisch Kongo van toen en
het Zaire van nu.
Na deze korte maar leerrijke in
leiding werd de boeken- en pla
tenbeurs voor het publiek
opengesteld. Er was een zeer
ruime variatie in de Boeken.
Men kon er letterlijk alles krij
gen: van een kookboek tot het
strafrechterlijk wetboek. Niets
kon worden misvraagd: van het
allerkleinste kinderboekje tot
de meest zeldzame roman: al
les was voorhanden.
Wat de platen betrof kunnen we
met de hand op het hart bewe
ren dat elke liefhebber van mu
ziek aan zijn trekken kon ko
men: moderne muziek, klas
sieke platen of operettes, alles
was te koop aanwezig.
Op kerstdag opende de beurs
om 14 uur, maar een uur later
werd toch een feest voor vele
«kleineren». Dan werd de prijs
uitreiking gehouden van een
tekenwedstrijd. De leerlingen
van de lagere afdeling kregen
de gelegenheid hieraan mee te
doen, zij moesten enkel een te
kening maken over het kerst
gebeuren. Dit keer liep de zaal
overvol. De prijswinnaars
keerden tevreden naar huis te
rug, mét een mooie prijs. (Wat
dacht je dat het was?) Ook
dinsdag, tweede kerstdag bleef
de beurs, toegankelijk.
Het geheel is een lovenswaar
dig initiatief, dat niet alleen jong
en oud aantrekt en verrijkt,
maar tevens een stimulans is
om het boek dichter bij de ge
wone mens te brengen.
De gemeente Lede kan fier
gaan op deze geslaagde kuitu
re Ie manifestatie, zij het dan
zonder prominenten.
RDv
ff Lede ging in hel Sim Martinusinstituut een platen- en boekenbeurs open. Ze werd voorafgegaan door een
K>ekbespreking over de werken van de romancier Geert Van De Putten. (EDV)
rijdens het voorbfye kerstweekeinde stelde de Wanzeelse kunstenaar
20 Jert Melckenbeeck z(jn werken tentoon ln z(jn atelier te Wanzele. De
e|ernisage vond plaats zaterdag 23 december en de Inleider was de
heemkundige Marcel De Fuytler. Er was een enorme massa
(tellenden zodat het atelier werkelijk te klein was om al de
iwsgierigen te herbergen.
oole tentoonstelling was een
oorfoemlezing van de artistieke
zieeven van deze Wanzeelse
10unstenaar die zich voorname-
t tjk bezighoudt met pastels,
)te)uterverfschilderijen, koper
steden en pentekeningen. Wo-
^jjende midden in de natuur van
j jjet landelijke Wanzele. gaat
Bert Melckenbeeck de onder
werpen voor zijn werken dan ook
in deze natuur zoeken. In al zijn
werken vindt men steeds een
spoor terug van een landelijke
woning of hoeve een boerenfi-
guur of een landelijke weg. Het
koloriet van zijn pastels en
vooral zijn akwarellen is zeer
merkwaardig en sfeervol. Bert
Melckenbeeck zoekt het voor
namelijk in warme kleuren die
thuis horen in elk gezellig
interieur. Zijn kopergravures
zijn zeer zorgvuldig en nauwge-
•zet afgewerkt, zij geven dan ook
impressies tot in het uiterste
topje van het kleinste twijgje.
Ook de pentekeningen zijn
getuigen van de vergevorderde
akademische vorming van Bert
Melckenbeeck.
MOND.G.
DONDERDAG 4 JANUARI
20.00 uur: Heemkundige Kring Heemschut: vergadering
voor de kernleden.
VRIJDAG 5 JANUARI
19.30 uur: KWB-Lede: bestuursvergadering voor alle wijk
meesters.
19.30 u - 21.00 uur: Bloedinzameling in de gemeenteschool
van Oordegem.
ZONDAG 7 JANUARI
20.00 uur: Jeugdhuis Leeuwerik: vertoning van de film
«Gold Finger».
MAANDAG 8 JANUARI
20.00 uur: Socio-Kulturele Raad: vergadering van het Uit
voerend Komitee in de oude rijkswachtgebouwen.
DINSDAG 9 JANUARI
19.30 u tot 21.00 uur: bloedinzameling in Den BontenfOs,
Molenstraat 20, Lede.
WOENSDAG 10 JANUARI
19.30 tot 21.00 uur: bloedinzameling in Den Bonten Os,
Molenstraat 20 Lede.
VRIJDAG 12 JANUARI
20.00 uur: Postzegelkring «Leda»: maandelijkse ledenver
gadering in de oude rijkswachtgebouwen.
ZATERDAG 13 JANUARI
20.00 uur: Jeugdhuis Leeuwerik: life optreden van de rock
and rollgroep «Plastic Chocopot» met gekende hitnum
mers.
VRIJDAG 19 JANUARI
20.00 uur: Jeugdhuis Leeuwerik: leefmilieuproblematiek
met Siegfrid Van Nuffel, sekretaris Raldes. Voorstelling van
het Gewestplan «Verbeter de wereld, begin met Leê»
20.00 uur: CSC De Rank: vergadering bestuursleden.
ZONDAG 21 JANUARI
15.00 uur: jeugdhuis Leeuwerik: tekenfilmnamiddag voor
kinderen vanaf 6 jaar. Organisatie Dames-basket.
DONDERDAG 25 JANUARI
20.00 uur: lokaal KWB-Lede: gespreksavond «De aspekten
van het OCMW»
20.00 uur: KVLV en Landelijke Gilde: Bezinningsavond
rond het tema: «Bevrijd uw gezin in Godsnaam» in Huize
Ronkenburg.
VRIJDAG 26 JANUARI
20.00 uur: CSC De Rank: in het Kultureel Centrum:
«Waarom ik als christen overtuigd socialist ben» door E.H.
Jan Nijs, dominee te Genk.
ZATERDAG 27 JANUARI
Jaarlijkse algemene vergadering van het Davidsfonds-
Oordegem.
18.00 uur: Solemnele mis in de kerk voor alle leden.
19.00 uur: Gezellig samenzijn in zaal Fiësta. Inschrijvingen
bij de heer Richard De Gendt, dorp 26A, tot woensdag 24
jan. Er is vertoning van een diamontage in overvloeiing en
een klankfilm in kleur. Tot slot een spelprogramma met
20.000 fr. prijzen.
ZATERDAG 27 EN ZONDAG 28 JANUARI
18.00 tot 21.00 uur: Koninklijke Harmonie St.-Martinus
Oordegem: inwijding van een nieuwe «praalvlag». Doorlo
pend grote foto- dia- en filmvoorstelling over de Harmonie,
Mosselslag op dezelfde uren.
ZONDAG 28 JANUARI
20.00 uur: In de zaal van het klooster te Impe: optreden van
de verschillende koren van Lede. Met medewerking van het
Uitvoerend Komitee van de Socio-Kulturele Raad.
VASTE AKT1VITEITEN
DINSDAG
VTB-VAB Lede: 19.30 uur: turnen in zaal van Stella Matuti-
na.
Jonge Vrouwen KAV Lede: 20.30 uur: volleybal in de zaal
Stella Matutina.
KVLV Lede: 19.30 uur: (vanaf 16 jan.) naaikursus in de
bovenzaal van de Volkskring.
VRIJDAG
VTB-VAB Lede: 20.00 uur: bowling-avond te Erondegem.
MEDEDELINGEN
De aktiviteiten voor de volgende kulturele kalender moeten
ten laatste op zaterdag 27 januari bezorgd worden aan
Toon Mertens, sekretaris S.C.R. Broeder de Saedeleer-
straat 65. Lede.
Mijn Chopin wil u graag een
pootje geven als bedanking
roor de melkzei ik gege
neerd,
'Dat is braaf van hemant-
paboordde de waardin en omdat
lij zo beleefd is krijgt hij nog
aclfen extra stukje vlees op de
djoop toe.
e voegde de daad bij het
foord. Ik slikte en zei «dat is al
vriendelijk van u mevrouw»
VII Leg uw gerei gerust onder die
ifel daar tegen de muur jonge
eer». Terzeltdertijd nam ze de
'ge kom van de vloer.
t deed wat ze mij vroeg en
topte eerst nog een groot deel
an het rondgehaalde geld in
en zijzak van mijn rugzak.
'e brave vrouw verliet nu de
euken. Mijn hond en ik volg-
len haar op de voet.
Hier ben ik terug, zei ik tot de
ian in t zwart, het rumoerig
epraat aan de tafels opvan-
end. Het viel me ook op dat
'e rook van de dompende pij
en en sigaretten fel was aan-
edikt.
Ik ben hier koster» stelde de
tan zich voor. Ik had plaats
enomen aan het stoeltje op
et hoekje van de toog.
Aangenaam, mijnheer de kos-
ir». Wij reiken elkaar de hand.
Mijn naam is Harrymaakte
k hem bekend.
[Zo, Harry dan. Oh! hier heb
ben wij onze pint. Dank u Ma-
bette», zet maar op mijn reke
ning.
Alstublieft Harry». Wij tikten
ïe glazen. «Op uw gezond-
\eid en uw prachtig spelen.»
Dank u mijnheer, gezond-
2 eid!»
>e koster liet er geen gras over
groeien. Hij begon onmiddellijk
en gesprek, hetwelk voor de
ist van mijn leven in mij zal
lijven.
Waarom ik eraan hield,» zo
egon de koster, «met jou een
int te drinken, is niet alleen om
maar eens een los praatje te
aan, maar veeleer om je iets
vragen. Straks, binnen en-
Ie uren, vangt de nachtmis
n. Wat zou je ervan denken
atzelfde Ave Maria van Franz
Shubert met mij te spelen, ik
zou je kunnen begeleiden op
het orgel.»
Ik was zo verrast dat ik geen
woord kon uitbrengen. Waar ik
in de verste verte niet aan ge
dacht had, daar dacht de kos
ter blijkbaar wel aan.
«Ge hoeft het natuurlijk niet
voor niets te doen. Ik zal mijn
heer pastoor om een goede
vergoeding verzoeken.
De offerblokken zitten goed
gevuld
Ik lachte wel even, maar mijn
hart, was hevig aan het bon
zen. Ik nam mijn pint en dronk
ze in één slok zo goed als leeg.
De waardin die ons in het oog
hield, tapte twee glazen vol,
zette ze voor ons en zei: «die
zijn voor mijn rekening».
«Santé dan», ging het van de
koster uit.
«Santé» zei ik ook. «Ik stel
geen prijs voorop mijnheer de
koster. Het is iets wat ik nog
nooit gedaan heb!
De koster lachtte zijn tanden
bloot.
«Harry jongen, het moet toch
eenmaal de eerste keer zijn!
De eerste keer is wel een ge
waagde keer, doch nadien zal
je des te gelukkiger voelen. En
hoor eens, Hary, stel u voor in
dien het dan toevallig mogelijk
mochtzijnook nog het Ave Ma
ria van Charles Gounod te
brengen, dan hebben wij twee
knappe nummers. Ge weet wel
eentje is geentje!»
«Dat kan ik zeker antwoordde
ik enthousiast. Het «Ave Ma
ria» van Gounod is daarenbo
ven zeer prachtig.
«Fijn jongen!» en de koster
sloeg mij vriendschappelijk op
de schouder.
Mijn hond dacht er niet zo
vriendschappelijk over. Cho
pin ontblootte zijn tanden en
grolde. Met een reflexbewe
ging bukte ik mij en beval
Niet aggressief worden,
Chopin». Daarmee wist hij ge
noeg. Tot de koster zei ik:Dat
had u niet mogen doen Chopin
denkt er anders over. Volgens
het brein van mijn hond heeft u
mij geslagen ziet u»
«Een trouw dier», meende de
koster en hij greep naar zijn
volle pint.
De koster vertelde het aan de
waardin, die droeg het nieuws
vlug over aan de eerste de be
ste tafel waar ze een bestelling
bracht. Vandaar liep het als
een vuurtje rond, dat de jongen
op zijn «klein trompetje» tijdens
de middemachtmis zou spe
len.
Er ontstond tumult onder de
mensen. En ja, daar begon het.
De waardin zette een nieuwge-
tapte pint bier bij zijn nog half
vol glas.
Van Sooiken» zei de vrouw. Ik
keek even om waar dat Sooi
ken wel kon zitten. Lang moest
ik niet zoeken. Een man van
rond de zestig met een klak-
jesmuts op en een dikke grijze
snor onder de neus, lachtte mij
goedmoedig toe. Ik nam mijn
volle pint en deed «Santé». Dat
hadden verschillende andere
aanwezigen gezien. In minder
dan tien minuten tijd stonden er
vijf» zei de koster, maar als ik
jou was zou ik niet teveel drin
ken.»
Straks eens goed eten en ik
speel de stukken van de muur
wees daar maar verzekerd
van, mijnheer
«Dat geloof ik welzei deze
van zijn krukje kruipend. «Ver
ontschuldig mij dat ik reeds
wegga, er wacht mij nog voor
bereidend werk. Kom als je wil
een beetje vroeger, of beter
nog, ik zal je komen halen, dan
kunnen we even de toonaar
den nazien.
«Zoals u wilt» koster!
«Goed, tot straks dan!»
Net toen de koster naar buiten
wou stappen, kwamen een
vrouw, met haar dochter (een
meisje van vooraan in de twin
tig) binnenvallen. Zo'n mooi
meisjesgezicht had ik voor
heen nooit gezien. Ze groetten
de koster, wensten een vrolijke
kerstdag aan de mensen van
de ronde tafel, en gingen dan
voldaan naar de tafel naast de
schoorsteen. Er zaten twee
boeren. Het meisje ging niet
zitten. Ze kwam in mijn richting.
Er ging een siddering door mij,
terwijl ze mij in het voorbijgaan
een ogenblik aankeek. Ze had
ogen-als van een fee, groen-
blauwachtig en zo aantrekke
lijk. Om er uren in te kijken. Mijn
blik volgde haar. Ze ging ach
ter de toog, kuste de waardin
en zei «goeie avond, tante».
Wij zijn een beetje laat doordat
ze te lang met mijn haar bezig
is geweest. Is 't moment om te
eten?» En meteen deed ze
haar sjaaltje van haar hoofd. Er
kwam een mooi zwartkopje te
voorschijn. Ze droeg een don
kerblauwe wintermantel,
waarvan ze de knopen begon
los te maken. Ik nam een van
mijn vier overblijvende «remor-
ken» en dronk zonder mijn
ogen af te wenden. Sluik be
wonderde ik haar mooi ge
vormde lippen, haar fijn neus
je, lichtrood van de koude bui
tenlucht.
Neem eerst een aperitiefje,
liefkind. Daarna kan je als je wil
de borden en het brood op de
schenktafel zetten.»
«'t Gaat er van komendacht ik
bij mezelf. Ik rammelde van de
honger.
«Willen wij eerst eens gaan kij
ken?»
Dicht bij mij hield de waardin
haar nicht tegen. Ze vertelde
met veel omhaal over mijn op
treden van daarstraks. Dat ik
mooi zong en ook mooi
speelde op dat kleine trom
petje.
«Dan is dit de meneer met zijn
hond?»
«Ja», hij is het.
«Peken is het ons daarstraks
komen zeggen».
Dankzij de uiteenzetting kon
den wij gedurende enkele
ogenblikken mekaar vrij op
nemen. Indien ik geen pintjes
gedronken had zou ik zeker
gezwegen heben als een graf,
nu echter sloot ik aan met de
volgende woorden:
Dat wil ik niet missen lief kind,
al moest ik er iedereen uitgooi
en!»
«Ooh, wat een kompliment
voor mij mevrouw dat doet
werkelijk mijn hemdsboord
spannen!»
Ik kroop van mijn krukje en be
val Chopin schoon een poot te
geven. Het meisje bukte zich
even en nam de rechter vopr-
poot.
«Hoe heet hij mijnheer?» vroeg
het meisje.
«Chopin» zei ik gelukkig.
Chopinzegde ze me na.
Mijn hart werd met een stroom
van geluk doorspoeld.
«Een schone jachthond, zo zou
ik er ook een willen! «Blijft u hier
eten mijnheervroeg het
meisje mij aankijkend.
Wanneer een mooi meisje als
u mij een dergelijke vraag stelt
kan ik niet anders dan de tafel
eer aan doen!» Waar ik mij
steeds bewust van ben ge
weest is dat een meisje graag
hoort zeggen dat ze schoon is.
Gezien ze niet reageerde, qinq
ik verder.
«Trouwens van al deze biertjes
heb ik een bijzondere eetlust
gekregen. Ik geloof dat zonder
één uitzondering ieder gezel
schap hier aanwezige mij met
een pintje heeft bedacht.
«En ge hebt er nog twee te
goed van haar vader» merkte
de waardin op. «Ik zal ze u
straks wel geven.»
Ik dacht te zeggen: «Laat ze
maar komen» maar ik bedacht
mij tijdig. Ik zei het heel anders.
«Denkt u mevrouwtje dat ik die
twee nog zal aankunnen?»
«Een muzikant zonder drank
leeft niet lang», weerlegde ze.
«In elk geval mevrouwtje, tot
uw schade mag ik niet zijn. Dat
zou trouwens het laatste zijn
wat ik zou doen, doch laat ze
mij naar binnenkappen na het
eten o.k
«Dan gaan wij eerst voor het
eten zorgen», voerde het
meisje aan in aktie komend,
terwijl ze er nog aan toevoegde
«en Chopin krjgt ook zijn portie,
nietwaar jongenwaarbij ze
nog heel even zijn kop aaide.
Vijf minuten later stonden ach
teraan in de insprong twee ta
fels vol borden, vorken, mes
sen en brood. De grote ketel
met stoofvlees stond op een
oude stoel. Wie wou mocht
komen. Brood nam men naar
believen. Het ging er statig aan
toe. Ikzelf wachtte tot de laat
ste, want ik had werkelijk geen
benul waar ikmet mijn bord
zou moeten blijven. Het was
alsof de waardin mijn ge
dachten had geraden. Ze
s telde mij voor bij haar broer en
haar schoonzuster te gaan zit
ten, wat ik graag deed. Kor
daat ging ik naar de mij aan
gewezenplaats.
«Goe^^ttgnd- waarde men
sen», zei ik vriendelijk, «het
schijnt dat ik hier voorlopig
mag aanzitten.»
«Met veel genoegen vriend»,
sprak de man zet je gerust
naast mij. Het is zelfs een eer
samen met u het maal te mo
gen gebruiken.»
Enkele ogenblikken later kwam
de dochter naast haar moeder
zitten. Onder het eten werd
bijna niet gebabbeld, enkel zo
van 't is lekker» of 't is mals».
Het meisje met de groen-
blau we ogen zat recht over mij.
Ik waagde slechts sporadisch
haar blik op te vangen. Tussen
een hapje in, kon ik in alle be
scheidenheid de drie wezens
in mijn gezelschap observe
ren. Hun dochter vond ik, leek
van voorhoofd tot neus op haar
vader. Mond en kin (met een
kuiltje er temidden in) had ze
van haar moeder. Dooreen blik
naar links te gooien kwam ik tot
de constatie, dat de man die
daarstraks het woord voerde,
van gemeenschap was veran
derd. Hij zat bijna aan de ach
terdeur.
«Mij heeft het gesmaaktzei
haar vader, met een laatste
korst brood zijn bord schoon-
vegend.
«Kan er nog wat bij vader?»
«Neen, Annemieken, ik ben
voldaan, daarbij er moet toch
ook nog een pintje bij kunnen!»
en hij tikte eens met zijn arm
tegen de mijne. Ik lachte be
grijpendterug. «Dus» dacht ik,
«ze heet Annemarie».
«Mij heeft het ook gesmaakt»
gaf zijn vrouw te kennen. Ze zei
verder: 't is altijd prettig eens
op een ander te eten, is 't niet
waar mijnheer?!»
«Zeker mevrouw, tegen wie
zegt u het. Ik eet alle dagen
elders.» Ook ik veegde mijn
bord schoon.
«En voor u, mijnheer de zwer
ver, mag ik nog wat gaan op
scheppen?»
«Eerlijk waar juffrouw, hoe op
recht vriendelijk u het mij ook
vraagt, mijn buikje zit rond. Ziet
u, ik ben geen kampioen in het
eten.»
Ze eindigde op dezelfde wijze
v als wij.
«Hier valt al niet veel meer aan
af te wassen», merkte ze
droogjes op.
«Ik laat jullie een tijdje alleen»
begon de moeder, zich excu
serend. «Ik ga wat helpen aan
de vaat.»
Geen minuut later stond de
waardin daar met een vod om
onze tafel proper te maken.
Wat drinken jullie?!» vroeg ze
haastig, «'t Is een rondje voor 't
café.»
Mijn zuster heeft hier een
goede zaak», legde mijn tafel
genoot uit. Haar man is drie
jaar geleden overleden. Maar
ze slaat er zich flink door. Ons
Annemieken, en dat moet ik
wel zeggen, komt af en toe een
handje toesteken.» Annemarie
was bezig met de algemene
opkuis.
Mijn Chopin lag aan mijn voe
ten onder tafel. Hij at nu uit de
zelfde kom als waaruit hij een
half uur geleden zijn melk nut
tigde.
«Gij spreekt altijd zulk be
schaafd Nederlands mijnheer»
begon de vader van Annema
rie «Wij boeren kennen enkel
ons Westvlaams. Komt ge van
ver?» wou hij weten.
«Van Aalst mijnheer.
Van Aalst! En gaat ge van hier
naar Aalst terug?»
Met Nieuwjaar ga ik mijn thuis
bezoeken. Bijgevolg moet ik
nog enkele dagen door dorpen
en een paar steden marcheren
eer ik thuis ben.»
«Alles tevoet?»
Inderdaadalles tevoet. Het
gebeurt wel eens meer dat een
joviale boer wordt vervolgd
