NEW WAVE
IN DE ST-ANNAZAAL
3 MOORSEL - CANTICORUM:
3DE VERJAARDAG - DERDE
|SERT
EEN GESCHENK
IS NIET ZOMAAR
GESCHENKE
L/Ln-
KON- CECILIA BIJ
DE POSTHARMONIE
re#oor de viering van zijn derde verjaardag heeft
iezCANTICORUM het als jonge koorformatie weer aan-
sjefledurfd met een vocaal en instrumentaal konsert uit
h e pakken.
-^IVeinige niet-professionele koren mogen er prat op
naan dat zij vanaf het begin van hun ontstaan een
'aar van aktief koorleven telkens kunnen besluiten
ïnf net een konsert.
vetn een landelijke gemeente als Moorsel heeft dat
ill|eker een enorme verdienste door op die wijze "èen
imbpmerkelijke bijdrage te leveren tot de groei en de
ipémtplooiïng van het kulturele leven aldaar.
'erVelen die anders nooit Inderdaad, bij de inter-
eekens een konsert bij- pretaties van de verschil-
"Woonden en aanvanke- lende liederen wordt
^3|ijk enkel kwamen uit steeds gestreefd naar de
gfeympatie voor de groep fijnste nuancering der
tf voor bepaalde koorle- klankkleuren, naar de
len vonden daardoor ook hoogst mogelijke muzi-
le weg naar andere kon- kaliteit, wat voorzeker
9rten. niet steeds een eenvou-
lertoe werd zeker en dige taak is. Met koordis-
ast ook bijgedragen cipline en volharding
loor het opluisteren door werden echter reeds
'ANTICORUM van gods- merkwaardige resulta-
W<|(iienstige plechtigheden ten bereikt.
,n de St.Martinuskerk te Dat zal wellicht ook een
GORSEL en in de ker- van de redenen zijn
:en van aanpalende pa- waarom de koorleden
rochies. steeds in grote getale de
.en moet inderdaad zelf herhalingen geboeid
een koor zingen of ge- blijven bijwonen. Een
ingen hebben om te er- andere reden is wellicht
'aren of ervaren te heb- ook dat het repertoire
>n welke diepe vreugde van het koor in het voor-
ien hierbij voelt, welke bije jaar werd aangevuld
xst dat brengt in het ge- met enkele polyfone
ioed, welke rijkdom aan nummers waarvan de
:hakeringen worden ge- moeilijkheidsgraad op-
xlen bij de uitdrukking merkelijk hoger ligt dan
Ivan persoonlijke emoties bij de nummers uit de
[door woord en muziek. voorbije jaren. Ook dat
Koordirigent Rudi TAS vinden de koorleden dan
Iheeft op dat valk zijn bijzonder prettig na de
mensen reeds zeer veel geleverde inspanningen
t ^bijgebracht. pen moeilijk werk ten ge-
361
In de lange reeks Ceciliakonserten van de Aalsterse
Verenigingen volgde nu verleden week-end de
«Postharmonie».
Gesticht in 1957 onder impuls vooral van Theofiel
Vermoesen en Gustaaf Paerewijck met de huidige
voorzitter Henri Beirens als eerste dirigent is deze
groep nu reeds aan haar 21e Ceciliakonsert toe. In
1964 werd de Harmonie zelfstandig maar blijft uiter
aard intens samenwerken met de Vriendenkring der
Aalsterse Postmannen. Samen met de toelage van
het stadsbestuur zorgt de Sociale Dienst der Poster
ijen met de royale steun van vele bewoners voor de
financiële basis van deze maatschappij.
Terwille van het 120-jarig
het stadhuis een konsert door.
hore te kunnen brengen.
Dat het koorleven stimu
lerend werkt, wordt ten
overvloede nog bewezen
door het feit dat in het
voorbije jaar verscheide
ne koorleden zich lieten
inschrijven voor de
lessen notenleer in de
stedelijke muziekakade-
mie te Aalst.
Wie het konsert van ver
leden jaar bijwoonde, zal
er zeker ook dit jaar weer
willen bij zijn. Wie van
hen herinnert zich niet
meer de bijzonder fijn af
gewerkte vertolkingen
gebracht door de drie
deelnemende koren en
wie zou de hemelse ho-
bo-muziek gebracht door
een virtuoos als Paul
van de Akademie voor Muziek, Ballet en loneei ging er op
(Rik)
Dombrecht kunnen ver
geten zijn.
Als gastkoor treedt op
«Musicum Flandrorum»
onder leiding van Her
man Roelstraete, hoofd
leraar praktische harmo
nie aan het Koninklijk
Muziekkonservatorium te
Brussel, terwijl voor het
instrumentaal gedeelte
voor de eerste maal be
roep wordt gedaan op
buitenlands talent. Bij
dit alles mag toch zeker
ook de belangloze inzet
worden onderstreept van
koorleider Rudi Tas die
zijn muzikaal talent nog
maals bevestigde in de
Nausikawedstrijd waar
zijn kompositie op tekst
van «Met witte en roze
anjelier» voor gelijkstem-
mig koor werd bekroond.
Het koorwerk werd on
langs uitgevoerd door
het Halleluia-koor o.l.v.
Gaston De Cock en kreeg
in deze pers een zeer ho
ge skore.
Koorleider en koorleden
van Canticorum verdie
nen de volle waardering
en daadwerkelijke steun
van eenieder die het
goed meent met de kultu
rele verhatfin*«aMW*iV'
volk.
Geef hen die steun en
waardering door uw aan
wezigheid op hun derde
konsert op zaterdag 22
december a.s.; 'voor U
zelf betekent het boven
dien een avond van echt
muzikaal genot.
Waar het verleden jaar, vie
ring van het tweede decen
nium, een manifestatie op
nieveau was met medewer
king o.m. van de sopraan
van de Gentse Koninklijke
Opera Jeanine Martony be
geleid door Piet Kieckens
was de opkomst nu eerder
ontgoochelend. Veel meer
luisteraars dan aktieve leden
waren er immers niet in de
stadsfeestzaal die nu wel té
groot leek. Het programma
was dan ook wel minder
spektakulair en de inzet van
een aantal muzikanten was,
naar voorzitter HenriJ3eirens
bij het banket zou verklaren,
ook niet om naar huis over
te schrijven.
Toch werd het onder leiding
van Edgard Brackaert een
zeer genietbare avond voor
wie zich realistisch opstelt
en weet dat men alleen roei
en kan met de riemen waar
over men beschikt.
Het korps, met een tiental
gastmuzikanten versterkt,
bracht immers een zeer ge
varieerd programma met na
de daverende mars «der Me
dici» van Johan Wichers een
medley van beroemde Ita
liaanse meezingertjes als Fu
niculi Funicula, O Sole mio,
Sancta Lucia, Arrivederci
Roma en tal van andere.
Met «Verschmahte Liebe»
nogal eens «versmachte
Liefde» genoemd, kwam
Paul Lincke aan bod waarna
werd overgeschakeld naar
een meer modern genre met
«My Fair Lady», een bewer
king van melodieën uit deze
suksesvolle musical, «Five
Minutes with Jerome Kern»,
het Amerikaanse genre en
«The Desert Song» bewerkt
door Tiemersma, arrangeur
van de dag.
Een gesinkopeerde dinami-
sche Holland-Brass-mars
van Paul Yoder besloot deze
avond die de aanwezigen
toch heel wat bracht. Kom-
mentaar werd gegeven door
de sekretaris doch de wel
verdiende bloemen voor de
dirigent scheen men verge
ten. Dit euvel werd dan,
twee dagen later, rechtgezet.
Bij de prominten vooral en
kele vooraanstaanden van
de Posterijen en de
Douanen.
De tweede Ceciliadag, de za
terdag, werd een minder ge
lukkige. 's Voormiddags was
er de uitvaartplechtigheid
waaraan moest worden
deelgenomen en 's namid
dags zou de optocht door
enkele straten van de stad
moeten plaatshebben. De
weermaker had er echter an
ders over beschikt en men
bleef wijselijk in het lokaal in
plaats van te worden «ge
jaagd door de wind».
Op zondag had dan het
banket plaats in de Koszen
Klub aan de Leo de Bethune-
laan.
Eerst werden de aanwezig
heidspremies uitgereikt, een
soort aamoediging aan de
oppassende muzikanten
waarbij alle prestaties, zeer
bescheiden en eerder sim-
bolisch, worden gehono
reerd wat alleen mogelijk
wordt dan door samenwer
king met de Sociale Dienst
die er trouwens ook voor
zorgt dat spelende postman
nen enkele supplementaire
vrije dagen krijgen.
Na de eerste schotel kwa
men sekretaris, dirigent en
voorzitter aan het woord
met dank- en opbeurings
woorden. Ook met enig be
klag over de mindere oppaz
sendheid van de spelendt
leden.
Verdienstelijke leden wer
den letterlijk en figuurlijk ir
de bloemen gezet als baritor
D. Van Outryve wegens 5
en bas-tuba Marcel Keymei
len wegens 45 jaar aktiev
dienst in een muziekmae
schappij.
L
erstdag, Nieuwjaar,....veel verlof, vele feestjes en
vele geschenkjes.
leder jaar opnieuw dezelfde gezellige periode, maar
ieder jaar opnieuw ook dezelfde problemen: wat leg
ik voor tante onder de kerstboom, wat geef ik aan
oom, wat koop ik voor zus, en ga zo maar door.
Je kan toch ieder jaar niet opnieuw komen aandra
ven met de slazwierder, de kurketrekker, de traditio
nele dassen, de wintersokken, de fles drank en de
doos pralines. En dan maar van jezelf denken dat je
er prachtig in geslaagd bent iedereen tevreden te
^stellen.
Doch niets is minder waar!
Nonkel Jef kan heus zelf
Wel een fles jenever ko-
nte Marie sL at fi-
-el sterk genoeg
'om zelf een doos pralines
te kopenl Het aat hem
niet om de alledaagse ge-
;on, maar om de
P' verrass my waar-"
aart niemand gedacht
had on die juirt daarom
zo origineel en aange
naam zijn.
Waar halen we nu die
leuke, en toen niet geld-
rovende kadootjes? Niet
in de du, iuksueuze za
ken, waar voor een
paar hóndci frank niets
hebt, en voor duizenden
alles.
Niet in een gewone
winkel.
Wel in de gespecialiseer
de geschenkenzaken.
Om ai onze Voorpostle
zers op het goede pad te
brengen, zodanig dat we
zelf leuke geschenken
krijgen natuurlijk, hebben
we ons kerstlicht opge
stoken in een nieuwe
zaak, die heel wat te bie
den heeft. We willen hier
niet aan sluikreklame
doen, enkel voor onszelf
zorgen in de hoop dat al
onze weldoeners dit arti
kel lezen.
In de Geraardsbergse-
straat, dat na de braderie
perikelen een steuntje
verdient (sic), piept er
een klein lief winkeltje
.ussen al de andere. Een
winkeltje dat boordevol
originele geschenken
staat.
Finse juwelen, waarop je
onmiddellijk verliefd
wordt, spreken je aan
door hun eenvoud en
hun toch weer mytische
vormgeving.
Skandinavische wandta-
pijtjes, die totaal verschil
len van de alledaagse, en
met de hand geweven
zijn zodat je niet overal
je pronkstuk ziet hangen
roepen een «stil»
beeld op.
Tafelbenodigdheden, die
je zeker moet gezien heb
ben alvorens ze te katalo-
geren bij de «gewone»,
géven een ekstra dimen
sie en kracht aan je tafel.
Vanzelfsprekend vind je
ook de «holly-hobby»-ar-
tikelen, die de eigenaars
erbij moeten nemen om
publiek en kopers ce lok
ken. Doch deze artikelen
zijn slechts een middel
om het publiek kennis te
laten maken met de «be
tere» waren, on, de ko
pers «op te voeden» tot
meer persoonlijk initiatief
bij het geschenken
kiezen.
Het is niet toevallig dat
de eigenaars geopteerd
hebben voor de iets
duurdere, maar i?,n ook
veel degelijkere produk- turen, voelt en denkt
ten van het Noorden. De Noors. Skandinavië is
eigenlijke promotor, die voor hem een tweede (of
op een Fins schip geva- toch een eerste?) thuis,
ren heeft en zo veel kon- Langs deze weg wensen
takten had met deze kul- we hem dan ook veel
sukses en hopen we dat
sommige konkurrenten
een betere verstandhou
ding kunnen opbrengen,
zodat ze de leveranciers
niet meer onder druk
moeten zetten deze niei
we zaak niet langer mee
te bevoorraden indien z
bij hen nog over de vlor
willen komen.
GR
Ook kleinartikeien hebben hun eigen plaats.
Welk kind zou met zo'n pop en wieg niet
tevreden zijn (Hugo)
Lemaire en Flouze speelde hoofdzakelijk
6|onden eerst op het nummers van hun lang-
00(rogramma. Jo Lemaire speler, zoals «Tintarella
:ang) werd begeleid di luna», «Folow me in
Joor een drummer, twee the air», en «What are
itaristen, een bas en you going to do with
en pianist. Eén van de you?». We hoorden
itaristen speelde even- eveneens het gekende
ens klarinet. De pianist «Walking, talking living
aaide meermaals zijn dog», in hun versie. Het
aksofoon boven, en op braaf, maar enthousiast
et einde toe ook nog publiek kreeg vlug de
en viool, zodat de ver- smaak ervan te pakken. - -
cheidene merkwaardige Het beste vonden we het L
ombinaties van instru- saksofoonspel. Even Het optreden van de groep The Kids bracht heel wat dansstemming in de zaal. (Hugo)
lenten kregen. De groep origineel waren de., kla-
The Kids In voile aktie. Sfeer was er zeker. (Hugo)
rinet-saksofoon duets,
en we hoorden ook enke
le goeie snaararrange
menten. Aan verschei
denheid in muziek dus
geen gebrek. Wel brach
ten ze weinig of geen
variatie in het ritme (wat
bij ons Lavvi Ebbell wél
kan), zodat het soms wat
verveelde.
De ambians steeg nog
toer., OS de VGfiGiing van
een aantal platen, de
hoofdbrok van de avond
op het podium stond.
The ftids toonden dat ze
sinds hun optreden op
het parkfestival al heel
wat vooruitgang geboekt
hadden. Hoewel ru
dimentair kwa bezetting
sprak hun muziek het
publiek duidelijk meer
aan. Niet in het minst
omdat ze tamelijk varië
rend waren. Ze speelden
onder andere nummers
uit hun elpee: LJVING IN
Tht zuli-i CENTÜRYj
zoals «Something better
to do», «Ton'ight», en
«Louie, Louie». Ze ston
den zeer sterk op het
podium, en brachten
hierbij een sterke sound
naar voor, die hun prille
punk periode vlug doet
vergeten.
Beide groepen bewezen
die avond nog eens dat
de nieuwe muziekvorm,
die uit de vroegere punk
is opgestaan, stilaan
meer en meer waarde
krijgt. Het werd immers
een muzikaal geslaagde
avond, de matige op
komst ten spijt.
Bert
rijdag 14 december trok het Aalsters New Wave
in ander) publiek naar de St. Annazaal voor een
ptreden aldaar met The Kids en Jo Lemaire en
louze. Een (tweede) initiatief van VZW
£":VCCr uii maai meer voik was komen opdagen,
loewel, gezien het programma hadden we wel
ïeer verwacht dan de pakweg tweehonderd
anwezigen. De akoustiek van de St. Annazaal
orgde er weer eens voor dat onze trommelvliezen
eel wat te inkasseren hadden. Gelukkig was de
luziek niet vervormd, zodat het nog meeviel.
