1
n
GROEPEN BEREIDDEN GROTE DAG VOOR
KINDERKARNAVAL:
NIEUWE FORMULE NODIG
EN GRABBELEN MAAR!
JNNEB0C-&?/!
NAARS PfiNjfl
12 - 29.2.1980 - De Voorpost
Reeds vanaf donderdag voor karnaval, waren enkele
groepen er als de kippen bij om te vieren. Elkeen
maakte zich klaar om «deftig» in de mallemolen te
raken. Ook de Leedse Kalveren hadden een afspraak
gemaakt met diverse karnavalvierders: zij doopten
plechtig hun wagen. Natuurlijk niet met water!
Voorzitter Denis De Backer was fier dat de Leedse
Kalveren, die reeds zeven jaar bestaan er nog steeds
bij zijn. Hij beschreef even de wagen die in de
zondagse stoet zou meerijden. Dit jaar kon de
traktor niet overbouwd worden, wegens tijdgebrek,
dat voortsproot uit een defekt dat eerst moest
genezen worden. Het voertuig werd nog even in de
verf gestoken, zodat het «schoon maar bloot» te
zien zou zijn in de kavalkade.
De Leedse Kalveren op de toer met slork en Adriaan
(Rik)
Een welverdiend applaus
barstte los, toen melding
werd gemaakt van Godelie-
ve en Anita, die instonden
voor de kledij van de twintig
«meelopers». Heel plechtig
werden dan de jaarlijkse me
dailles van de groep uitge
reikt. De sekretaresse van de
Sperteleirs en de kleer
maakster van dezelfde groep
(Annie Brantgem en Leonti-
ne Detaille) werden zoals het
dames past, eerst vereerd
met het gegeerde kleinood.
Marcel Cobbaut en Michel
Verhaegen van de Majober-
kes volgden. De sekretaris
van de Sleuren, Rudy Sme-
kens van de Ronkers, voor
zitter Melckenbeeck en
schatbewaarder Daniël Van
Leueven van de Gesduikers,
ons aller Ponnetje... ze kwa
men allemaal aan de beurt.
De Orde van den Boer werd
feestelijk bedankt: ondanks
de jarenlange gestelde
vraag aan het feestkomitee
«Geef ons een plaats om te
werken», kwam er tot nog
toe niets van in huis. De
Orde heeft een zeer gewaar
deerd initiatief genomen,
dat vele groepen een plaats
bezorgde. De keizer werd als
afgevaardigde van deze Or
de eveneens gehuldigd. Na
tuurlijk was het nu de beurt
aan de mensen van «Den
Hertog», want juist daar
hebben de Kalveren hun wa
gen mogen maken.
De dochter en de schoon
zoon van «Den Breugel»
werden evenmin vergeten.
Zij stellen de groep een
plaats ter beschikking om
het oud-papier dat ze «spa
ren» (om geld te vergaren)
te stokkeren.
ledereen merkte het: er was
nog een hoogtepunt: de uit
reiking van het «Leedse Kalf
1980». Denis hield er nog
even de spanning in. Hij
maakte een sprongetje terug
door mede te delen dat de
titel voor het eerst werd toe
gekend in '77 aan de erede-
ken van de groep, in '78 aan
Yvonne, de lokaalhoudster,
in '79 aan de keizer Padova.
Nu waren er drie ernstige
kandidaten, maar na samen
spraak werd Chris De Backer
het vierde erekalf: «omdat
ze voor heel Leê-karnaval al
iets gedaan heeft, zowel
voor oud als voor jong». De
ze verdienstelijke karnavali-
ste had zich aan zoveel eer
niet verwacht: haar knieën
knikten toen ze de mooie
trofee in ontvangst nam.
Achteraf, stel u voor: Chris
kon écht niet meer spre
ken!!!!, vroeg ze ons om de
Kalveren langs deze weg te
bedanken voor de haar aan
gedane eer.
Tenslotte werd Miss Marina
nog in de bloemen gezet. Zij
werd dit jaar, als lid van de
groep, voor de tweede maal
Miss Bette.
Na de plechtigheid, stelde
Denis het simpelweg voor:
«Jongens, haalt het eten en
den drank, we kunnen er aan
beginnen...»
Reeds 's anderendaags we
melde het in het Roosken
van de karnavalhoeden. De
erevoorzitter, de voorzitter,
sekretaris... van de. Sleuren
zouden die dag hun wagen
dopen. De keizer. Marc van
de Orde, de verschillende
voorzitters van de groepen
waren juist op tijd om te laat
te beginnen.
Tot daar aan toe: iedereen
was er, uitgezonderd de Vic
I. In de Sleurengroep is het
echter opmerkelijk: dit is
geen groep waar nijd en ja
loezie hoogtij vieren. De gro
te aanwezigheid van de ge-
buren is daarvan getuige.
Dat de Sleuren een doop op
een speciale manier houden,
was ons reeds bekend. Maar
wat we meemaakten hadden
we zeker niet verwacht.
Marc Corthals had zich voor
de gelegenheid een bier-
kaartjesstola aangetrokken.
Met de WC-borstel in de
hand, zou deze pater Stella
de plechtigheid leiden.
Meter Liliane en peter Mare
Bogaert, kregen een kaars
(in een bierglas) in de hand
gedrukt en mochten er op de
knieën bijzitten.
Samen werd dan in zeer in
tieme kring een speciale ves
per-uitvoering gegeven. De
psalm van de dag was «Laat
ons nog eens drinken... dan
zal ons stem veel beter klin
ken...» In zijn preek deelde
de paster nog mee dat de
doktoors veel werk te wach
ten stond: hij meende dat ze
veel briefkens moesten
schrijven, opdat de Sleuren
in hunne nest zouden kun
nen blijven.
Aan sinte Kalleke, Sinte Pils-
ke en de Heilige Geus werd
nederig op de knieën ge
vraagd om de groep een eer
ste prijs te laten behalen.
De voorzitter, Verhaegen,
werd daarna echt gedoopt.
Hij kreeg een lepel zout bin
nen en zijn schedel werd be
goten met... iets goeds. Me
ter en peter wisselden na
tuurlijk geschenken uit: een
wortel en een mooie flipper
kast op schaal. De nieuwe
prins Gust stoorde de plech
tigheid op een goed mo
ment. Terwijl alle aanwezi
gen doopsuiker kregen in
een bierpotje, zong hij: «De
prins is iets vergeten, maar
dat gaat niet meer gebeu
ren: dit is voor de Sleuren».
Op zijn beurt gaf hij een
steuntje aan het karnavalge-
beuren. Een inderhaast bij
geroepen dokter stelde vast
dat voorzitter Verhaegen de
A.A.-koorts had. Verpleegs
ter Miss Peggy legde dus
dweilkompressen. Tegelij
kertijd kreeg de zieke een
rekker (voor als de zijne af
geschoten was), een nieuwe
spaafzak, brochetstokjes om
na karnaval zijn ogen mee
open te houden en een wa
terstraal pils. De dokter gaf
dan nog een goede raad:
«Het beste dat ge kunt doen
is ontslag nemen en op de
tribune gaan zitten, als er
nog ploch is!»
Er werden vele geschenken
uitgewisseld. Toen prins
Gust even opmerkte dat
«Onze keizer drinkt woater, 't
es precies ne poater», kwam
de feeststemming er defini
tief in.
Van een goede karnaval-
voorbereiding gesproken...
RDV
Een dankbaar tema, de klown. (Rik)
Naar jaarlijkse gewoonte wordt er met de karnaval-
hoogdagen ook eens aan de jongste Ledenaartjes
gedacht. Vorige zaterdag wemelde het in de turn
zaal van de Maricolen dan ook. Men kon er cowboys,
katjes, klowns... en zelfs een echte arabier tegenko
men. Er werden hele zakken konfetti geledigd. De
pret kon niet op, temeer daar elk kind aan de ingang
een glimmende bal ontvangen had en de turnzaal
groot genoeg was.
Het leek er op dat de bedoe- leerde rijden. Vooral zijn
ling «van jongsaf leren kar- «vallen en weer opstaan»
naval vieren» bereikt was. werd komisch genoeg ge-
Om de kinderen op een aan- vonden. De kleinere kinde-
gename wijze bezig te hou- ren hadden echter niet lang
den, werd er de voorgaande oor en oog voor het gebeu-
jaren een beroep gedaan op ren. Aan een leidster van de
Tante Terry. Dit jaar wenste chiro werd herhaaldelijk ge-
de organiserende Orde zelf vraagd: «Gaan we naar
het initiatief te nemen, leder- huis?»
een wachtte met spanning
af. Wat zou het worden? Samen met mevrouw Mat-
Het begon allemaal zo mooi, thijs en prins Jempy werd
toen Mare het podium be- een toneeltje opgevoerd. De
klom en een paar echte kin- sloeber moest naar school
derliedjes zong. De keizer, en werd er door de juf
prins Gust I en Miss Bette ondervraagd. Hier en daar
kwamen het jeugdige volkje kreeg men wel een lach-
ook eens groeten Omdat de kramp, maar over het alge
kinderen niet op de prinsen- meen bleek het te «ingewik-
verkiezing konden zijn, zong keld» voor de kleintjes. Zo
Gust voor hen zijn overwin- bijvoorbeeld: Wat doet uw
ningslied. Vic en Clement vader? Alles wat moeder
deden opgewekt mee, maar zegt... Tenslotte nog: hij ver
toen reeds luisterden de kin- koopt alle dagen 700 stuks...
deren niet meer. Begrijpe- WC-papier.
lijk: de tekst was niet aange- Toen twee klowns op het
past aan hun leeftijd. podium kwamen, drumden
Toch kwam er een tweede de kinderen zover mogelijk
heropflakkering met de ge- naar voren. Dat wilden ze
zellige spelletjes: een luci- niet missen! Het gevolg was
ferdoosje van elkanders natuurlijk dat alleen diege-
mooi nen die vooraan stonden
geschenk verpakken i
papier.
WC- nog wat konden zien.
De gekke streken van het
De Sleuren leiden aan een vreemdsoortige ziekte, nl de bierziekte. (Rik)
IR fv
r werd even gelachen toen tweetal werden gewaar-
Jempy op zijn klein veloken deerd. Clement I loste hen
n
De Sleuren om en rond olie soorten vies bier. (Rik)
Lang voor de karamellenworp voorzien was, ston
den de ongeduldigen reeds op het Dorpsplein te
drummen om een goed plaatsje te kunnen bemach
tigen. Nog even en het zou een grabbelfeest worden.
Denk je eens in: zomaar handsvollen karamellen in
je zak, die niets kosten en waar lang nadien nog kan
van genoten worden.
De Spetzers van Zottegem waren ook naar Lede afgezakt. (Rik)
Tegelijkertijd blijft er een
sprankel hoop. Misschien
raap ik wel het snoepje
met «den boer» in...
Inderdaad, de eerste prijs
was weer een mooi hou
ten beeld van de Leedsen
boer.
Het weder viel enorm
mee, wat de nog nooit
geziene toeloop ver
klaart.
Voor het gemeentehuis
was dan ook geen enkel
plaatsje meer vrij. Ge
juich toen de leden van
de Orde op de tribune
klommen, met een grote
doos snoepjes. Verschil
lende kilo's werden over
de hoofden rondgegooid.
Er werd gegrabbeld om
ter meest...
Vele kinderen vonden in
hun snoepgoed nog een
bonnetje. Hiermee kon
den ze nog één van de
kleine driehonderd prij
zen gaan afhalen: pakken
koeken, snoepgoed en
niet te versmaden: bon
netjes voor de molens.
Gelukkig werd Carlos
Schellinck, een dertienja
rige knaap van de Ron-
kenburg, toen hij de
tweede prijs afhaalde:
een prachtig polshor
loge.
Maar stel je voor: de tien
jarige Kerry Vijverman
liep zonder omkijken
mim
YANWtGE Dt JEUbORiAf)
VOOR FONS
af, eveneens verkleed als
klown. Hij bewees zelfs zijn
toverkracht door prins Gust
voor de eerste maal een kola
te laten uitdrinken. Op aller
lei manieren werd dezelfde
kola echter gerekupereerd.
Toen kwam er weer een mis-
ser: de taal bleef niet te
voorbeeldig: «Da ge kost
schei., da wisten we, maar
da ge koka kost sch... dat
wist ge niet hé»
Met zijn song «Vier met mij
het karnavalfeest, drink met
mij veel bier» sloeg evenmin
in bij de kinderen, die meer
pret beleefden aan hun voet
bal dan aan het optreden
Gezien de minder goede
klank in de zaal konden de
kinderen van het optreden in
de Maricolen niet genieten.
Het peil van wat er gebracht
werd, lag ook veel te hoog.
En... de verwachtingen wer
den niet ingelost: de kinde
ren kwamen namelijk naar
Tante Terry, die er niet was.
Een lid van de Orde gaf het
achteraf allemaal toe: «We
moeten terug naar een ve
dette, waarnaar geluisterd
wordt».
Om vijf uur werd gelukkig
aangekondigd dat het bonte
volkje naar het Dorp mocht.
En dat werd een prettige af
wisseling. Op de muziek van
de Koninklijke Harmonie
Sinte-Cecilia van Lede werd
het een soort verklede
triomftocht voor de uitgela
ten kinderen. Zij dachten
reeds aan de massa kara
mellen...
RDV.
recht naar huis. Daar
meldde ze het grote
nieuws: zij had «den
boer» opgeraapt. En ze
had niet eens zoveel ka
ramellen!
Door dit initiatief heeft de
organiserende Orde me
nigeen gelukkig gemaakt.
Men heeft toch steeds
nog het snoepgoed als
troostprijs...
RDV.
De Leedse Kalveren gevolgd door een receptie (Rik)
