JUBILEUMKONCERT
MUZIEKAKADEMIE:
ENSEMBLE ANDREE COLSON
«HOOP IN DE TOEKOMST»
LOST VERWACHTINGEN IN
MET «DE CYCLOON»
COLLEGIUM
ALOSTANUM
MET EDWARD
een eivolle zaal Ons Huis te
De dorpsraad van Herdersem. (Per)
De stedelijke akademie voor muziek, ballet en toneel van bet ensemble) groeit
bestaat 120 jaar. Dit jubileum gaat uiteraard ge- van iaar ,ot ïaar en men
paard met een aantal festiviteiten. Voor een paar ziet °P bet domein van
weken had een opgemerkt leraarsconcert plaats, Vernou groepjes belang-
toen volgden open deurdagen, voor de toekomst stellenden picknicken in
heeft men nog enkele ideeën in huis. Martin Hutse- de schaduw van de bo-
baut, voorzitter van de bestuurscommissie, sprak me men om ,e ontdekken dat
niet zonder gegronde fierheid van een historiek van men g^n grote namen
de academie die is aangekondigd voor juni, van een hoeft om een bladzijde
optreden in mei van het harmonie-orkest op de Burg Mozart of een sonate van
te Brugge, en dit op uitnodiging van burgemeester Bach ,e vertolken. Dit
Frank Van Acker. En in de onmiddellijke nabijheid bren9t hen ertoe te den- ammmm -
valt de climax van de jubileumviering: het optreden ken over de vraag waar- w
van het instrumentaal ensemble Andrée Colson. °m festivals zijn zoals ze enserr,b|e Instrumental Andrée Colson. (foto L.W.)
Wie van muziek houdt, herinnert zich zeker en vast z)ïn en waarom een expe- ze hofbarok. Verder het werk dat bij zijn crec
hun optreden in het kader van het festival van riment als dat van het concerto nr. 2 in h. voor zo geestdriftig wf
Vlaanderen, waaruit we vooral Turina's «-Oracion ensemble Andrée Colson viool, cello en clavecim- onthaald dat de dirigf
del Torero» en Chailley's «Solmisation» hebben ^Jaag marginaal moet bel van Charles John zich genoodzaakt zagf
onthouden. blijven.» Stanley, een tijdgenoot hele «Simfonietta» I
Hof To* /~*ic van muziek houdt, van Haendel. en het con- herhalen. «Ik wil nif
CoLnn IW. Andrée Loire. Ook beschikken ze moet op vrijdag 7 maart certo nr. 1 in f van Fran- anders dan muziek rc
fioio ïo J hS?^1" i» Ü6" ,blJz°ndere te 20 uur in de 1 eestzaal cesco Durante, een leer- ken en ik streef naar 2
«lm» ke"merken Hel *»- »iooltechniek die hen in van het stadhuis zijn. Het ling van A. Scarlatti. Na vorm van muziek die j
Hie kiT"9® me"fe" f™1 slelt muz,ek van ensemble Andrée Colson de pauze volgen Turina's noeg heelt aan zichli
dm kiezen voor een alter- hoog niveau en grote so- brengt er barok- en ei- hoger geciteerde .La en die zich bevrijdt *1
Teven en nSW'iZe' "Z i f ,"9t? 3entiïdse "U2"ek Op het Oracion del Torero., mu alle schilderende en
méT O6'0!1 Tl - f®i uMonde, programma: airs de bal- ziek vol Spaanse kleur schrijvende elementen
domed. T u"95slrektc ke™,|s' de «genheid van lets van Mouret, ge- maar ook lyrisch ingeto- zegt Albert Roussel vc
He Vemou. het ensemble: -Het pu- schreven in de geest van gen en A. Roussels .Sim- zichzeli. I
langs de oevers van de bliek (op het anti-lestival Lully, typisch majestueu- fonietta. (op. 52), een W.DJ
Deze mensen werden beloond met een mosselsouper om hun inzet tijdens
de St.- Antoniusfeesten. (Per)
In een eivolle zaal Ons Huis te Baardegem speelde Hoop
in de Toekomst «De Cycloon», een stuk van Somerset
Maugham en geregisserd door Eric De Corte. (Per)
Op zaterdag 1 maart verzorgt de Baardegemse
toneelvereniging Hoop in de Toekomst de vierde en
laatste opvoering van «De Cycloon», een toneelspel
in drie bedrijven van Somerset Maugham. Deze
psychologische thriller heet in het Engels «The
Sacred Flame» en werd reeds driemaal verfilmd. De
vlekkeloze regie van Erik De Corte, geschraagd door
enkele ijzersterke individuele prestaties, deed het
stuk en zijn auteur alle eer aan.
Geboren in 1874 wijdde
William Somerset Mau
gham zich na zijn studies
geneeskunde volledig
aan het schrijven van to
neelstukken, romans en
korte verhalen en oogstte
daarmee sukses over
heel de wereld. Vijftien
jaar geleden overleed hij
op 81-jarige leeftijd.
In «The Sacred Flame»
beschrijft hij het lijden en
de dood van een verlamd
piloot en de wijze waarop
zijn naastbesfaanden (le
den, personeel en vrien
den van een achtens
waardige Engelse fami
lie) daarop reageren.
Heel het verhaal draait
rond de problematiek
van de eutanasie, het be
wust beëindigen van een
door ondraaglijk lijden
zinloos schijnend leven.
Maugham behandelt dit
hete hangijzer vriendelijk
en begrijpend, in tegen
stelling tot de op dat
gebied stugge kristelij-
ke moraal. De auteur
spreekt geen oordeel uit,
maar tracht begrip op te
brengen voor de uitzicht
loze situatie van onge
neeslijke zieken en het
moreel lijden dat daaruit
voortspruit. Bij monde
van Captain Stevens, een
vriend van den huize,
pleit Maugham voor een
aanpassing van de mo
raal naargelang van de
omstandigheden: «ik kan
bewondering opbrengen
voor iemand die, onge
neeslijk ziek, zijn leven
beëindigt». De schrijnen
de tragiek overschaduwt
het spanninselement van
het verhaal (heeft Mauri
ce zelfmoord gepleegd of
werd hij vermoord?) en
laat een bittere nasmaak
na.
Regisseur Erik De Corte
aksentueert de emotione
le en andere hoogtepun
ten van het verhaal door
een goede timing en een
beredeneerde plaatsing.
Een schoolvoorbeeld van
perfekte timing zagen we
in het eerste bedrijf waar
de muziek (Tristan en
Isolde) een pijnlijk ge
sprek tussen Stella en
Maurice op de voet volgt
en de juiste klemtonen
legt. In het tweede en het
derde bedrijf is de plaat
sing erg belangrijk en re
levant voor de onderlin
ge verhoudingen tussen
de personages, zodat de
spanning er wordt inge
houden tot op het einde.
Het achtkoppige spelers
team leverde geen ho
mogene prestatie: de
vertolkingen varieerden
van middelmatig tot zeer
goed. Hier ligt o.i. de oor
zaak van het feit dat som
mige taferelen echt mee
slepend waren, terwijl
andere passages een
stuntelig en onnatuurlijk
verloop kenden. Toch
mogen we stellen dat
over het algemeen goed
en vlot geakteerd werd.
Rita Spinoy en Freddy
Guldolf maakten hun de
buut in «De Cycloon».
Vooral laatstgenoemde
bracht het er meer dan
behoorlijk van af. Hij
speelt de rol van Fred
Tabret, de avontuurlijke
broer van Maurice. Met
het geld van zijn overle
den vader kocht hij een
koffieplantage in Brazilië;
in afwachting van zijn
vertrek verblijft hij in het
ouderlijk huis. Freddy
Guldolf heeft een goede
podiumprésence en een
klare, warme stem. Deze
eigenschappen stellen
hem in staat een levens
echt personage neer te
zetten. Van zenuwen, die
een debutant doorgaans
nogal parten spelen, was
er voor zover wij dat
konden merken abso
luut geen sprake.
Rita Spinoy beantwoord
de als Miss Wayland, de
inwonende verpleegster
van Maurice Tabret, niet
helemaal aan de ver
wachtingen. Nervositeit
en moeilijkheden met s-
en z-klanken zijn daar niet
vreemd aan. Vooral in
het tweede bedrijf wou
het moeilijk vlotten met
de tekst en pas in het
derde bedrijf kwam Rita
echt op dreef. Haar pres
tatie kunnen we best om
schrijven als «een niet
onaardig debuut».
Mark De Bie was dé man
van het eerste bedrijf. In
de rol van de onfortuinlij
ke Maurice Tabret geeft
hij een demonstratie van
zijn akteertalent. Hij
slaagt erin de kleinste ge
moedsbeweging te sug
gereren door een subtie
le intonatieverandering
of een haast onmerkbaar
zenuwtrekje. In de lange
dialoog met Stella, waar
van al eerder sprake was.
is Mark De Bie zo overtui
gend dat we echt niet
zouden kunnen zeggen of
zijn ontroering al dan niet
gespeeld was. Een schit
terende vertolking.
Het aandeel van Lisette
Putteman was te beschei
den om er veel over te
vertellen: als kamermeis
je verschijnt zij slechts
tweemaal op de scène.
Guy Arijs stelde ons te
leur. Hij vertolkt de
inhoudelijk zeer be
langrijke rol van Captain
Stevens, zowat de
spreekbuis van Somerset
Maugham wat de proble
matiek betreft. Guy Arijs
beweegt zich natuurlijk
en akteert behoorlijk:
onze kritiek betreft vooral
een gebrekkige tekstbe-
heersing, maar vooral de
irriterende gewoonte om
steevast de laatste letters
van zijn woorden in te
slikken («we moet'n dit
meld'n aan de betrokk'n
dienst'n»). Mits wat oefe
ning zou hieraan zeker
verholpen kunnen wor
den en zou het akteerta
lent van Arijs ten volle
kunnen renderen. Het
verwondert ons overi
gens dat zoiets niet opge
merkt en bijgeschaafd
wordt tijdens de repeti
ties.
Was Mark De Bie de mo
tor van het eerste bedrijf,
dan drukte Marie-Jeanne
De Ridder haar stempel
op het tweede en het der
de bedrijf. De rol die ze
bracht is haar op het lijf
geschreven: als Mrs. Ta
bret, de moeder van
Maurice, geeft zij een
staaltje van sober, gekon-
centreerd en gevoelig to
neelspel, ook in die tafe
relen yvaar ze niet recht
streeks bij de aktie be
trokken is. In deze figuur
vinden we de karakter
trekken die Maugham
zelf het meest typeerden:
vriendelijkheid en zacht
moedigheid. Marie-Jean-
ne De Ridder heeft zich
klaarblijkelijk bijzonder
ingeleefd in de situatie
van haar personage; dat
verklaart voor een groot
deel de kwaliteit van haar
prestatie, want hoogdra
vende woorden of uiter
lijk vertoon komen er niet
aan te pas. Het eindshot,
waarin zij centraal staat,
is zonder meer prachtig.
Roger De Rop bracht als
dokter Harvester een zeer
goede vertolking. Deze
arts en familievriend wil
ten alle prijze een schan
daal vermijden om de ge
troffen familie voor nog
meer ongeluk te behoe
den. De akteur bezondigt
zich wel eens aan
«overacting», vooral in
het derde bedrijf.
Maar dat is dan ook de
enige smet op een van de
betere prestaties. Ook
een pluim voor Linda Van
den Broeck als Stella, de
vrouw van Maurice. In de
schaduw van Mark De
Bie en Marie-Jeanne De
Ridder geeft ze een gave
vertolking weg, hoewel
haar rol zeker niet de ge
makkelijkste was. Zij be
schikt bovendien over
een bijzonder mooie
stem, een verfijnde uit
spraak en een beheerste
mimiek.
Dekor, grime en kos
tuums sprongen niet in
het oog: zoals gewoonlijk
is dit ook bij dit spel een
garantie voor de kwaliteit
ervan. We houden niet
van opdringerige dekors
of kostuums, tenzij de
aard van het stuk het ver
eist. Ook technisch (ge
luid en belichting) liep al
les op wieltjes. «Hoop in
de Toekomst» kan bogen
op een sterk spelerspo-
tentieel. Hopelijk brengt
de toneelvereniging de
zelfde kwaliteit in volgen
de produkties. Mits wat
meer aandacht voor taal
gebruik en uitspraak zal
dat allicht geen probleem
scheppen.
T.V.
In het tweede bedrijf stierf de jonge, gehondikopte
Maurice (Marc De Bie) aan een harststilstand.
Of was het moord?
Vrijdag en zaterdag was
het toneelfeest in het St.-
Jozefskollege in de Pont
straat. Edward, het to
neelspel voor jong en oud
op tekst van Jos Van Ce
Maele en muziek van Et
Poot s.j. werd er opge
voerd.
Het Hallelujakoor en
Symfonie o.l.v Gaston De
Cock zorgde voor een
nette muzikale omlijsting.
De regie berustte bij Caro-
line Smolders en Jos Van
de Maele. (Per) fc
