rONEEL TE HOFSTADE:
DE MIRAKELMAKERS
WALT DISNEY
Zeker doen
y.
VERSJES VOOR
IEDERE
KINDERMOND
De Voorpost - 18.4.1980 - 15
VOIM
srbint
d binr
i?»
t. Zo
werkt
len C
illedii
een
esprok
ij toneelgroep Vast Als Eik brengt op 18 en 19 april
Zaal Patronaat te Hofstade de laatste voorstellin-
van «De Mirakelmakers», een blijspel van Roger
e iters. Ondanks de behoorlijke regie van Dirk
elman en enkele knappe vertolkingen komt het
ik eerder langdradig over, maar dat belet niet dat
hard en veel gelachen wordt.
verhaal speelt zich af
1976. Hofstade fusio-
irt met Aalst en de be
ing trekt weg uit de
leente, want het
Isbestuur trekt han
en nijverheid naar
centrum. De dorps-
lool heeft nog één
ling, de pastoor nog
gen en de stedelingen
naar daar te lokken. Tot
grote verbazing van de
meester, de koster en de
waard lukt dit opzet, ech
ter niet zonder een hele
boel moeilijkheden die
absoluut niet voorzien
waren. Dit gegeven leent
zich uitstekend voor kri-
mogen op
un presTOTie
De fusie van Hofstade en Aalst werd gehekeld in «De Mirakelmakers» (per)
Erik Van Gijsegem, Dirk Daeleman en Mieke Leemans
terugblikken, (per)
logen in een pittig Het steeds luider wor-
dialekt. dend geroezemoes over.
Regisseur Dirk Daelman Het stuk duurt inderdaad
heeft werk gemaakt van zeer lang: drie bedrijven
dit spel: de plaatsing van van elk drie kwartier lijkt
de akteurs en aktrices is ons nogal veel voor een
bijzonder goed verzorgd blijspel met een beperkte
en heel de scène wordt inhoud. Dat deze lang-
ideaal benut. Ook de ti- dradigheid een negatie-
ming verloopt perfekt. ve invloed uitoefent op
Het zwakke punt van de de koncentratie van de
regie ligt in het eerder spelers hoeft geen
slepend tempo waar- betoog,
door, vooral op het einde Erik Van Gysegem speelt
van de drie bedrijven, de de rol van Wies, de
verveling in de zaal dui- waard van café De Hel.
delijk merkbaar werd. Samen met zijn dochter
Trees volgt hij het reilen
en zeilen van de dorps
bewoners op de voet.
Wies is een norse, op
vliegende man met het
hart op de tong: hij zwijgt
voor niets of niemand,
maar blijkt naderhand
toch een zachte pit in een
weliswaar erg ruwe bols
ter te zijn. De akteur
brengt zijn rol zeer spon
taan en bezield, heeft
een stem als een klok en
beweegt zich vlot en na
tuurlijk, zonder het ge
ringste spoor van plan-
Land van Riem had een idee... (per)
:ele gelovigen en de
ipetter vertoeft meer
Aalst dan in Hofstade
Enkele dorpelingen
illen daar verandering
brengen: in het enige
nd^fé dat Hofstade nog
1 ^ijk is worden plannen
nstfesmeed om de gemeen-
so in het nieuws te bren-
fdé
tiek op de plaatselijke
politieke situatie, maar
dat heeft de auteur be
wust vermeden, allicht
om niet op zere tenen te
hoeven trappen. De aktie
is eerder beperkt, alle
aandacht wordt toege
spitst op de vaak grappi
ge maar ellenlange dia-
Het enige kafee uit Hofstade kan op een vaste klandizie rekenen, (per)
kenkoorts. Erik Van Gy
segem zet zich voor hon
derd procent in en wordt
daar terecht voor be
loond door het dankbaar
publiek.
Ann Daelman is te zien
als Trees, enige dochter
en oogappel van Wies.
Ook zij brengt een knap
pe prestatie die echter
lijdt onder een onduide
lijke, soms onverstaan
bare uitspraak. In de lan
ge dialogen werkt dit
uiteraard storend -maar
gelukkig kan Ann Dael
man haar akteertalent
demonstreren in enkele
scènes met het aksent op
de aktie.
Regisseur Dirk Daelman
brengt een staaltje van
sober en geconcentreerd
toneelspel als de mees
ter van het ontvolkte
dorpsschooltje. Heel ge
voelig suggereert hij het
autoritaire en betweteri
ge karakter van zijn per-
sonnage dat toch nog
sympatiek overkomt.
Vooral in de slotscène
van het laatste bedrijf
bereikt hij een hoog ni
veau. Net als bij enkele
van zijn medespelers
valt bij Dirk Daelman
een en ander op te mer
ken op de gebrekkige
verstaanbaarheid, maar
daar zal het plaatselijk
dialekt wel voor iets tus
sen zitten.
De sappigste figuur van
het verhaal is de koster,
gespeeld door Hugo
Roels. De koster is zowat
de «wandelende gazet»
van Hofstade, een
schalkse maar onschul
dige nieuwtjesjager, bo
ven alles rad van tong.
Hij is de motor achter de
plannen om van de met
ontvolking bedreigende
gemeente opnieuw een
bloeiende gemeenschap
te maken. In de dialogen
is Hugo Roels op zijn
best: vlot en beheerst,
niet uit het lood te slaan.
Dat hij op de première
enkele malen over zijn
woorden struikelde kun
nen we hem de om
vang van zijn rol in acht
genomen moeilijk ten
kwade duiden.
Een van de andere typi
sche dorpsfiguren is de
zelfbewuste sjampetter,
die maar één zwakheid
heeft: op elk moment van
de dag heeft hij zijn bor
reltje of een stevige pint
nodig, en dat buiten zijn
medeburgers maar al te
graag uit. Erik Meule-
man brengt die rol be
hoorlijk, zonder overtol
lig vertoon. Hij geeft een
knappe typering van zijn
personnage maar maakt
er geen karikatuur van.
Myriam Arijs schitterde
als Filomeen, de preutse
en kwezelachtige oude
vrijster die haar dagen
vult met kerkbezoek en
de verkoop van lotjes
voor een of ander liefda
dig doel. Mede door een
spraakgebrek ze stot
tert is Filomeen een
dankbaar slachtoffer
voor de spotzieke café
gangers, de koster op
kop. Myriam Arijs valt op
geen enkel ogenblik door
de mand, je zou zweren
dat de aktrice echt stot
tert, en dat is geen gerin
ge verdienste.
Zulma is een oudere ca
fébazin die verhuisde
naar Aalst, waar ze een
verdachte bar exploi-
teerd. Mieke Leemans
speelt haar rol vrijwel
moeiteloos en brengt, net
als Erik Van Gysegem,
wat leven in de brouwe
rij. Gelukkig maar, want
dat was nodig! De aktrice
bezit zowat alle eigen
schappen die vereist zijn
voor het spelen van een
karakterrol: een goede
stembeheersing, een rij
ke mimiek en podium-
présence.
Marc Guns had het zeker
niet gemakkelijk; hij
speelt immers de enige
rol in Algemeen Neder
lands en komt daardoor
aanvankelijk stroef e-
gekunsteld over. Gaa-
deweg slaagt hij er ec
ter in zijn figuur, een i
dioreporter, toch nog c
loofwaardig over
brengen.
Als cafézoekers funger
een tiental figurant
die er nogal onwenr
bijzitten. Nochtans z
dergelijke rollen va
sfeerbepalend en in c
zin niet onbelangrijk.
«De Mirakelmake
beantwoordde niet he
maal aan onze verwa<
tingen, hoewel de
teurs en aktrices verwr
de pogingen onderi
men om daar wat aan
doen. Ze kunnen echt
niet verhinderen dat h
stuk inhoudelijk niet vei
om het lijf heeft: de akti
is weinig of niet uitge
werkt en de dialogen ver
worden herhaaldelijk tot
oeverloos gepraat. De to
neelvereniging Vast Als
Eik kan beslist beter.
TV
nilf"
Oplossing wedstrijd vorige week.
De streepjes die men moest weglaten zijn weggelaten»
Zo bekomt men volgend resultaat
bij de eerste vraag:
bij de tweede vraag:
Wedstrijd deze week.
Hoeveel driehoeken
zitten er in
deze driehoek?
Walt Disney, een zo gekende naam in ieders oren. Voor ontmoeting met Baloo, de Sehere Kan. Men kan hem
ons is het de man van de tekenfilm. Voor de volwasse- beer, wordt hij echter ge- overwinnen, dankzij het
nen niet alleen de man van de tekenfilms en jeugdseries, schaakt door de apen. Na- vuur. Üit vrije wil komt
maar ook de man van dokumentaires, onder meer: dat men dit voorval heeft Mowgli dan toch in het
People and places.
We schrijven een woordje
meer over deze man met
zijn eeuwigdurende glim
lach, naar aanleiding van
de wereldberoemde film
«Het Jungleboek», welke
afgelopen week te Aalst
gedraaid werd.
Het Jungleboek dat oor
spronkelijk geschreven
werd door Rudyard Kipling
werd door hem en vele van
zijn medewerkers getekend
om er een wereldberoemde
film van te maken.
Voor wie het verhaal nog
niet kent, schrijven wij hier
de korte inhoud.
Mowgli, een mensenkind,
wordt in de jungle gevon- op brengt Bagheera Mowgli
den door Bagheera, de naar het mensendorp. Deze
zwarte panter. Bagheera tocht loopt echter niet1 af
brengt Mowgli bij de wol- zonder moeilijkheden. Na
venfamilie, waar hij wordt een ontmoeting met Kaa,
groot gebracht. Bagheera de slang, gaat Mowgli nog
maakte zich zorgen om steeds met tegenzin naar
Mowgli daar Sehere Kan, het mensendorp. Hij sluit
de mensenetende tijger in zich dan maar aan bij de
de buurt rondzwierf. Daar- olifantenbrigade. Bij de
kunnen verijdelen, valt dorp, en misschien wel zon
Mowgli in de handen van der dat hij dit heeft gewild.
Onze tekenaar Tom maakte ons volgende tekening
tel:De ververs.
Tom
Aalst
Net zoals onze tekenaar Tom die het goede voor
beeld gaf, verwachten we steeds jullie verslagen,
tekeningen en foto's. Vergeet vooral niet tekeningen
en foto's in wit-zwart te maken.
Ons adres: De Voorpost Kinderkrant, t.a.v. Jurgen
Tack, Pontstraat 64, 9300 Aalst.
Een witte vlinder
speelt en danst
rond mijn vinger.
Roerloos stil
zit hij dan
op mijn hand.
En nu ik hem pakken wil
begint alweer v
die zotte floddervlinder
dan hier
dan daar
één momentje maar
al de bloemen
te bekeuren.
Geuren
geuren
bloemen geuren
Katelijne Van der Hallen
