POOLSE AVOND»: OUTSTANDING!
«DE MAN UIT MARMER»,
EEN POOLS GETUIGENIS
«ETEN OP ZIJN POOLS»
in t KAPELLEKE»
De Voorpost - 18.4.1980 - 5
luim een honderdtal belangstellenden volgden ver-
iden zaterdag in de zaal van het St.-Jozefskollege
ie meer dan twee uur durende Poolse film «DE MAN
IIT MARMER». Dit in het kader van de «Poolse
Veek»
«De Poolse jeugd wil de
n Polen kende deze film geschiedenis van hun ou-
'an regisseur Andrzej
Vajda een fantastisch
lukses. Bij de première in
|e hoofdstad van Neder-
"n'tilezië Wroclaw stond
jet publiek spontaan
lecht en zette het Pools
rolkslied in. Te Warschau
vas het aanschuiven bij
Ie rinkelende kassa's ge-
Mazen en op de zwarte
narkt werden ingangs-
|aarten voor tien maal de
;n krijs verkocht. In drie
j. haanden tijd zagen meer
Ian twee en half miljoen
pensen deze film die
fyeral hartstochtelijke
liskussies verwerkte.
'oen hij zijn film maakte
|acht Wajda aan de
ugd. Zijn werk is dan
iker geen rekwisito-*
Louter een serene
ststeiling van wat be-
lalde periodes uit het
terleden zijn geweest.
ders kennen», zegt Waj
da. «Weten waarom ze
soms zo nerveus zijn,
waarom ze bij het spre
ken over het verleden lie
gen. Waarom ze soms
bewonderenswaardige
dingen deden waarover
de jeugd nooit hoorde?
Kent de jeugd goed de
geschiedenis van de Mid
deleeuwen en deze van
de 19* eeuw, over het na
bije verleden weten ze di-
rekt niet zo veel te ver
tellen.
Wajda liet dan ook een
jonge vrouw optreden als
spreekbuis van de hele
jeugd. Het beeld van een
«man uit marmer» dat zij
n zaal t Kapelleken», Meuleschettestraat, was het bezet met gastronomen en 's avonds was het weinig
erleden zondag een drukte van belang. Honderden minder. Dat er sfeer was hoeft niet betoogd als men
lalstenaars wilden zich ervan inderdaad overtuigen weet dat middernacht reeds een paar uur voorbij
9f Polen ook kulinair wat te bieden heeft. Op de was vooraleer men kon sluiten,
niddag waren dan ook de vele tafels aanhoudend
Er was ten andere keuze uit
verschillende typische scho
tels en dit aan demokrati-
sche prijzen.
in een vergeten kelder
vond brengt ze, via op
zoekingen met allerlei
tegenkantingen en zelfs
risiko's, weer tot leven.
Op verschillende manie
ren waren de Polen ge
ëngageerd. Vaak deden
ze enorme domheden.
Birkut, de stakhanovist-
metser die erin gelukte
30.000 bakstenen in één jjl.* u j i j n
dag te leggen qeloofde Alkl,one deed het met hef vaandel, de Polen doen het met een soort zweep. Hoe heet
steeds in wat hij deed. Hij z°'n din9 ook weer? <P">
«brouwer van
het socialisme» die hoge
toppen scheerde doch
elk JH
arbeider in goede aarde |Bfl
en sabotage van zijn aktie 'JJ f^i
blijft niet uit. Met ver- |L i V .Juk Cj^H
brande handen is zijn A WlÊ^ÊBB
reuzentaak niet meer te pF M
volvoeren. Als hij zijn J ÊfÉk f. wMW
vriend Witek die ervan ^K'/&kk j B[
verdacht wordt als oud- ■RjifTM WÈÈÖÈB -IBlIrl
strijder nog betrekkingen 'y jjAfë
met het Westen te onder- t i 1
houden verdedigt tot op
het hoogste niveau gaat B
Birkut echter roemloos
ten onder en wordt zelfs -3SM--^:*<^>^-*i*^^HBBBHBflB
gearresteerd.
In oktober 1956 bij de te
rugkeer van Gomulka
wordt hij weer begroet
als held doch Birkut
neemt het niet (meer).
Agnieska, die de veelei
sende hedendaagse
Poolse jeugd simboli-
seert, wil Birkut terugvin
den doch vruchteloos. Ze
vindt wel Birkuts zoon die
haar zegt dat vader dood
is. Hij wil Agnieska wel
helpen getuigenis te
brengen van de waarheid
want ook hij maakt deel
uit van een generatie die
gedaan wil maken met
mythen en die het be
drog van de valse reali
teiten die in marmer wor
den gehouwen niet meer
aanvaardt.
LH
Alleen ol de klederdracht doet denken aan reisherinneringen, (per)
Voor zo'n optredens jammer genoeg ongeschikt voor zo'n spetterende show. (per)
zaal Okapi ging dan verleden vrijdagavond de
Avond» door waaraan niet minder dan vier
ngen deelnamen die stuk voor stuk afzon
de verplaatsing waard waren,
aantal bezoekers was echter onder de verwach-
van de organisatoren die blijkbaar meer dan
belangstellenden hadden verwacht voor een
die wel het neusje van de zalm bood op
vlakken. Presentator Kamiel Vanha-
mocht aan het einde van de avond dan ook
opmerken dat eens te meer de afwezigen
hadden.
bolse danseressen, mooi om zien. (per)
kig.
t deel I zouden de drie
lalsterse groepen optre-
|en doch deel II namen
Ie Polen in een non-stop-
irogramma in adembe-
lemende allure voor hun
ikening.
funstgroep Alkuone
Ll.v. Oscar van Malder
ipende met de «Hymne
lan de Vreugde» in het
Bken der broederlijkheid
bssen alle volkeren, in
jasu het Poolse en het
Naamse. Volgde dan een
herkwaardig koreografi-
iche realisatie «Vreugde-
lans» met Russische in
klonk. Na een Fins Volks
lied volgde er een Tje-
chisch en besloten werd,
onder algemeen applaus
met «Gaude Mater Polo-
nia» dat de Schola o.l.v.
dirigent Michael Ghijs
zong te Rome voor de
Paus. Ook een Pool.
Blikvanger van deel I
werd alleszins de jonge
formatie die het ene suk-
ses aan het andere rijgt
en de streek muzikaal be
heerst, «Hexacord»,
soms zesstemmig met
zes jeugdige muzikanten
stuk voor stuk ook vokaal
begenadigd, zorgde voor
een aangepast program
ma met o.m. het Poolse
«Oj, nashi jada». Hun op
treden vervolgend dat
steeds door opvallend
overtuigd applaus werd
onderbroken, met een
paar Engelse liederen
werd «Op enen boom
een koekoek zat» in een
eigen bewerking (J. De
Koninck) een voltreffer.
Wie Hexacord nog niet
meemaakte haaste zich.
Het is meer dan de moei
te waard. Wel spijtig dat
er bij het begin van hun
optreden een storend la
waai was van de verwar
ming, lawaai dat men zo
maar niet dadelijk kon
neutraliseren en dat bij
optredens van dergelijke
finesse zeer hinderend
overkomt.
Deel II werd 75 minuten
non-stop rechtdoor pro
gramma door de ruim 50-
koppige groep uit Poznan
die men, alhoewel men
ze als liefhebbers be
stempelt, moeilijk als
niet-professioneel kan
aanvaarden. Hun optre
dens waren zowel muzi
kaal als koreografisch tot
in de puntjes verzorgd en
de opendoekjes waren le
gio. De groep is ook
reeds aan zijn 34' buiten
landse konsertreeks be
zig en doet momenteel
een rondreis door ons
land met nog optredens
o.a. in Charleroi, Waver
en Genk. Meestal man
nen en vrouwen tussen
de 30 en de 40 jaar mun
ten ze uit door hun stern-
kwaliteiten en hun atleti
sche en quasi akrobati-
sche fysiek die hen toe
laat vijf kwartier lang in
een wervelend tempo te
zorgen voor een fascine
rende show gebaseerd
op Slavisch tempera
slag waarna de klok even
werd teruggezet naar
grootmoeders tijd met
«1900». Besloten werd
met twee vertolkingen op
werken van Glück waarin
enerzijds de sereniteit en
anderzijds de strijdbaar
heid aan bod kwamen.
De Schola Cantorum
Cantate Domino opende
met «Gebed voor het Va
derland» door de gewe
zen direkteur van de Aal-
sterse muziekakademie
Gaston Feremans waar
na het majestueuse 'Hal-
leluia' van Haendel weer-
ment waarmee ze alvast
het toppunt van deze
avond wisten te bereiken.
Daarbij gediend door een
weelde van kostuums.
Naar men ons zegde niet
minder dan een tiental
per persoon, allen hand-
geborduurd en vervaar
digd uit de kostelijkste
stoffen in stralende kleu
renpracht. Alleszins za
gen we negen maal na
elkaar dezelfde personen
in andere kostumering
zodanig geschikt dat in
het spektakel niet de min
ste hiaat was te ontdek
ken en het applaus voor
een stuk nog niet was
uitgestorven eer reeds
een volgende sekwens
aan bod kwam. In één
woord: fan-tas-tisch!
Een verrassende lieve at
tentie nog: vóór de Pool
se hymne als slot zond de
Poolse groep, in vlekke
loos Nederlands «Op de
Purpren Hei» van Preud-
'homme wat op een or
kaan van handgeklap
werd onthaald.
Oververdiend werd dan
elk lid en uiteraard ook de
leiding letterlijk en fi
guurlijk in de bloemen
gezet na hun formidabele
prestatie. L.H.
Hexachord stal terug de show. (per)
Het tradjtionele vendelzwaaien opende het feest in de Okapi, (per)
Alkuone op de folkloristische toer. (per)
Een volledig menu aan 400
fr bevatte allereerst een
Poolse gevarieerde vlees
schotel waarbij een Poolse
kok uit het Luikse bij het
bereiden van allerlei soorten
worsten zijn beste beentje
voorzette. Na deze «Wedli-
ne» kwam dan de «Zupa
Grzypkowa», een champig
nonsoep waar twee vrouwe
lijke koks van de Poolse am
bassade te Brussel toonden
wat dergelijke soep in hun
moederland eigenlijk bete
kent.
Voor de hoofschotel was er
keuze tussen «Cielecina»,
kalfsvlees in roomsaus of
«Capernicus», rundsroulade
op zijn Pools met sla en rode
kolen en uiteraard tal van
ons minder bekende ingre
diënten.
De «Cava et Cernik» stond
voor koffie met gebak, gebak
dan op basis van o.m. platte-
kaas.
Wie in dergelijk uitgebreid
menu geen zin had, of even
aan «de lijn» dacht, kon het
voor een prijsje ook stellen
met «Bigos», dé Poolse na
tionale maaltijd die ons her
innert aan het Duitse «Ein-
topsgericht» of aan de eigen
Vlaamse hutsepot, met
worst dan. «Flacczki po
Warszawsku» is een zeer po
pulaire soep met dikdarm,
pepers en pili-pili die in Po
len in quasi elk restaurant
kan worden gegeten bij een
drink, bij yoorkeur dan een
vodka.
Als vieruurtje was er ook
koffie met soorten gebak uit
Polen, het reeds genoemde
sernik of het Makowiakge-
bak, met fruit. Een kleine at
tentie voor de kinderen be
stond er dan wel in te zorgen
voor een kindermenu uit het
eigen land. Niet elk kind,
zelfs niet elk volwassene, is
immers tuk uit te gaan op de
uitdaging eens écht la
Polski te tafelen.
Wie het wel deed bekloeg
het zich echter alvast niet.
Op aandringen echter van
het Pools koksteam werd
ook het kindermenu een
Poolse aangelegenheid.
Daarmee bleef het allemaal
in dezelfde stijl.
LH
Het keukenpersoneel dat instond voor de kulinaire lekkernijtjes, (per)
