Van Geer som
matchwinnaar
Nationale voetbalkorrmetitie
Een manmoedig
Eendracht Aalst
Robert Goethals,
trekpleister op verkiezing
ror
T
Beverense trainer in Aalst
«We zitten in de goede lift»
Gerard Desanghere:
«Teamspirit belangrijk»
Georges Heylens:
«Bevestigen op Mechelen»
Johan Dierickx:
«Moe, en
de bal sprong weg»
18 - 23.1.1981 - De Voorpost
Eendracht Aalst-La Louvière 1-0
Eendracht heeft zijn supporters opnieuw een
wedstrijd aangeboden waarvan de spanning tot de
laatste sekonde afdroop. Inderdaad, indien doel
man Van Geersom op de 88' geen karpersprong
uithaalt, schiet Verbist La Louvière nog op gelijke
hoogte. Het zou weliswaar onverdiend geweest zijn
maar daarmee was Aalst niet getroost.
De eerste kans kwam trouwens ook op naam van
de bezoekers. Verbist trok voor naar de vrijstaande
De Vriendt, die een ontgoochelende partij speelde,
maar diens schot leverde voor Van Geersom geen
moeilijkheden op. Mare zou even later in een
luchtgevecht gekwetst raken waardoor hij zich
tijdens de rust niet minder dan veertien inspuitin
gen moest laten toedienen.
Bovenvermelde aanval
was het enig gevaarlijk
wapenfeit dat de groen-
witten voor de koffie
pauze heten noteren.
Op de 8ste minuut be
gon immers het Aalsters
vuurwerk. Sergeant
stak de bal gepast, tus
sen twee man door, in de
voeten van Van Roy
doch deze gleed uit op
het moment dat hij wou
afdrukken. Enkele mi
nuten later verdween
een hard schot van Sal
vador nipt naast Bo-
gaerts' kooi.
Eendracht paste met
sukses het stramien van
de vorige thuiswedstrijd
toe. De snelle vleugel
spitsen Van Roy en Fer-
rera maakten het hun
rechtstreekse opponen
ten Den Haese en Du-
rieux zo moeilijk dat bei
den dikwijls naar de
noodrem moesten grij
pen. Het leverde op de
22ste minuut geel op
voor Den Haese.
De grootste doelkans
tijdens de eerste periode
situeerde zich op de
28ste minuut. Sergeant
was een één-twee bewe
ging aangegaan met
Van Roy en vanop de
doellijn kon eerstge
noemde het leder voor
trekken. De instormen
de Salvador wou met een
forse kopstoot het doel-
vlak doorboren maar
een schitterende reflex
van Bogaerts kon dit
verhinderen.
Nadien bleef Een
dracht nog wel gevaar
zaaien maar echte sco
ringskansen kwamen
niet meer uit de bus.
Arsenalscore
Eendracht heropende
spetterend. Na 26 minu
ten bediende Van Roy de
vrijstaande Ferrera,
maar deze was blijkbaar
zo verbouwereerd over
de hem aangeboden
kans dat hij vergat van
te schieten.
Twee minuten later
mocht men echter wel
juichen. Dierickx, voor
treffelijk in zijn rol van
middenvelder, leverde
een inspanning die
droeg tot tegen de doel
lijn. Zijn achterwaartse
voorzet werd door Bo
gaerts onderschept doch
hij kon het leder niet op
de borst geklemd hou
den. De bal stuite in de
voeten van Ferrera die
op zijn beurt achter
waarts verlengde tot bij
Sergeant. Deze liet met
een strak, grondsche-
rend schot Bogaerts het
nakijken (1-0).
Vanaf dat moment tik
ten de plaatselijken zul
ke patronen op de gras
mat dat de begeesteren
de «ahs en ohs» niet uit
de lucht waren.
De twintig laatste mi
nuten spraken echter in
het voordeel van La Lou
vière, omdat het Aalster-
se middenrif, dat heel
wat slopend werk had
verricht, terugplooide.
Echt gevaarlijke stand
jes deden zich voor het
doel van Van Geersom
niet voor. Tot de 88ste
minuut waarin Mare
zich tot matchwinnaar
kroonde van dit fris van
de lever voetballende
Eendracht «Arsenal»
Aalst.
Vermelden we nog dat
een erg hautaine
scheidsrechter Laenens
zes gele kaarten uitdeel
de maar dat het, on
danks het feit, aan de
akteurs te danken was
dat de wedstrijd niet in
een schoppartij ont
aardde.
Ploegen
Eendracht Aalst: Van
Geersom, Stallaert, Van
Kemzeke, Desanghere,
Cornelis, Sergeant, Ar-
nolis, Dierickx, Van
Roy, Salvador, Ferrera.
La Louvière: Bogaerts,
Den Haese, Durieux, A.
Gorez, Vigneron, Dup-
luvrez, P. Gorez, De
Vriendt, Verbist, Beyens
en Thordarsson.
Doelpunt
48' Salvador 1-0
Geel: Den Haese, A. Go
rez, Stallaert, Dierickx,
Sergeant en P. Gorez.
Vervangingen: 65' Buy-
le voor Den Haese
65' De Greve voor
Durieux
81' De Smet voor Sal
vador.
Toeschouwers: 4.800
Scheidsrechter:
Laenens.
Eendracht Aalst blijft
het verder goed doen in
tweede nationale. Na
Boom werd nu ook La
Louvière tot de orde ge
roepen in het P. Corne-
lisstadion, dat zondag
namiddag weer daverde
op zijn grondvesten. De
jongste ontmoeting ver
liep inderdaad in een
echte cupsfeer en er
werd misschien wel iets
te hard gespeeld om deze
wedstrijd op het hoogste
plan te tillen. De speler
in het bezit van de bal
werd ongenadig aange
vallen en meerdere door
braken werden werke
lijk foutief gestuit zodat
ref. Laenens, nochtans
zondag op Aalst niet in
zijn beste doen, niet
minder dan zes gele
kaarten op zijn boek
houding diende in te
schrijven. Dit om maar
te zeggen dat er man
moedig werd gespeeld
en gestreden om iedere
ruimte van het speel
veld. Aalst kwam in ze
kere mate gehandicapt
in het veld vermits het
de roetinerijke Trappe-
niers moest missen. De
Brusselaar diende ver
stek te laten gaan inge
volge een virus. Zijn
substituut Marc Van
Na een fraaie voorzet van Ferrera knalt Jean Arnolis de bal voorbij i
Bogaert (verstopt achter kapitein Gorez), doch ook enkele centimeters naast hé
doel. (E. Aalst-La Louvière 1-0) (per)
Ons lievelingsgerecht?
Wolvelapjes
Salvador wachtte een tikje te lang en keeper Bogaert haalde de bal prompt uit de
voeten van de Braziliaan. (E. Aalst-La Louvière 1-0) (per)
Geersom deed het echter
prima. Dat onderstreep
te hij al onmiddellijk
met een prachtige tus
senkomst op een kanjer
van De Vrindt. Hierme
de speelde de A als terse
defensie met het volste
vertrouwen en toen na
dien bleek dat ook de
flanken goed afge
schermd werden door
Stallaert en Cornelis,
kon Aalst naarmate de
eerste helft vorderde
zich meer op de aanval
gaan afstemmen. Aan de
basis hiervan lag een
briljante Sergeant. De
Aalster se nummer «zes»
was overal te vinden.
Niet alleen diende hij als
schokbreker voor de be
zoekende spits Beyens,
maar bovendien wist hij
doorlopend met splijten
de dieptepassen de be
zoekende verdediging
uit verband te rukken.
Opmerkenswaardig is
het feit dat Eendracht
toch nog vele kansen
laat links liggen. In feite
had die wedstrijd tijdens
het eerste kwartier na de
rust reeds volledig kun
nen beslecht zijn. Ferre
ra (toch te bal verliefd),
Dierickx en Arnolis wa
ren in de zone van de
waarheid in die periode
De laatste weken
is voor Aalst niets meer
te zwaar: Eendracht
verteert werkelijk ALLES
Zoals gebruikelijk heeft het Aalsterse sportkomi-
tee onder leiding van voorzitter Emiel Tavernier,
opnieuw een beroep gedaan op een gekende sportfi-
guur, om deze sportieve avond aan elkaar te praten.
Nadat vorig jaar Walter Godefroot vertelde over zijn
merkwaardige wielerkarrière, was het nu de beurt
aan Robert Goethals, de zo fel geprezen trainer van
SK Beveren. Met deze keus heeft het Sportkomitee
zeker heel goed gemikt.
Een uiterst zenuwachtige Georges Heylens, die
blijkbaar de laatste bange minuten van de wedstrijd
Aalst - La Louvière nog niet helemaal verteerd had,
was niettemin tijdens zijn ontmoeting met de pers
weer heel en al de gezellige babbelaar die trachtte in
enkele bewoordingen de juiste sintese van die span
nende ontmoeting weer te geven. Hij citeerde o.m.
als volgt: «In feite had die wedstrijd na een twintigtal
minuten in de tweede helft reeds volledig moeten
beslist zijn. Het is ongelooflijk hoeveel kansen mijn
spitsen nog laten liggen. Als ik even de film terug
draai valt het op dat Ferrera, Dierickx en Arnolis
toch drie gouden kansen hebben verkwanseld. In
feite doen we met die nieuwe thuiszege een prima
zaak, We drukken La Louvière, door velen nog
beschouwd als een ernstige kanshebber op de
eindronde op vier punten terug. Ik geloof zelf stilaan
aan die eindronde. Kwalitatief en mentaal groeit het
Eendrachtteam weer naar een betere periode en in
een kollektief goed spelend elftal meldt zich iedere
week een andere uitschieter aan. Verleden week
was dat Ferrera en deze keer kwam Sergeant aan
zijn beste trekken. La Louvière heeft mij in de eerste
helft wel een beetje ontgoocheld. De bezoekers
kwamen wel goed uit verdedigende stelling, maar
leden daarna te veel balverlies om het ons in die
periode lastig te kunnen maken. De linkerflank
Cornelis - Dierickx heeft op perfekte wijze Thordar-
son en Beyens uit de wedstrijd weten te houden en
vermits ook De Vrindt raar of zelden aan het kanon
kon komen, vind ik dat de zege verdiend mag
genoemd worden ofschoon we tijdens het laatste
kwartier, op het ogenblik momenten hebben meege
maakt. In ieder geval totalizeren we momenteel
negentien punten en als mijn memorie mij niet in de
steek loot is dat tien punten meer dan verleden
seizoen bij de aanvang van de tweede ronde. We
zitten dus duidelijk in de goede lift».
AB
Gedurende ruim één
uur onderhield hij de tal
rijke aanwezigen over
«Een greep uit zijn erva
ringen, als trainer bij SK
Beveren».
Vertellen wat hij in dat
uur zoal meegedeeld
heeft zou ons te ver lei
den, maar wij kunnen wel
zeggen dat de afwezigen
ongelijk hadden. De erva
ringen in het Waasland
zijn volgens de Westvla
ming als een sprookje.
Als licentiaat lichamelijke
opvoeding ging zijn aan
dacht steeds naar voetbal
uit.
Hobby
Als trainer had hij nog
nooit hoge toppen ge
scheerd. Hij deed het als
hobby, bij enkele West-
vlaamse provincialers.
Ondertussen was hij wel
uitmuntend geslaagd in
de Heizelschool. Het was
op die referentie dat SK
Beveren Robert Goethais
uit het nomansland haal
de. Nadat het de beker
gewonnen had. Voor
Goethals betekende dit
eigenlijk een probleem,
daar de bekerfinale nor
maal het einde van een
seizoen betekent, zodat
hem maar weinig tijd
restte, iets over zijn nieu
we manschappen te le
ren of te ontdekken. Toen
Robert Goethals zijn
«sprookje» begon te ver
tellen, moest hij dan ook
een stap terug in het Be-
verens verleden. Het be
gon met: «Er was eens...».
Beveren is ondanks zijn
glorie steeds het provin
ciale ploegje gebleven,
dat het eigenlijk was in
vierde nationale. Op dat
ogenblik drong een gene
ratie jongeren naar de
eerste ploeg door. Het
nieuwe Beveren was ge
boren. Tussen deze 16-
jarigen zaten mannen als
Omer en Jean Janssens,
Wilfried Van Moer en
Freddy Buyl, toevallig
mensen, die nu nog deel
uitmaken van de kern.
Die basis, zoals Robert
Goethals ze noemt, is
zeer belangrijk voor een
ploeg. In onze 19-koppige
kern, hebben wij daar
door autoriteit, met de
drie laatstgenoemde spe
lers, maturiteit met man
nen tussen 24 en 30, en
de beloften, de toekomst
met een viertal 20-jari-
gen. Onderling zorgden
zij voor de nodige moti
vatie, zij het wel door tus
senkomst van de trainer.
Het enige probleem is
zoals dat ook het geval is
bij kleinere klubs. Van de
ze 18 kunnen er slechts
11 op het terrein en drie
op de bank. Zolang men
wint loopt het lekker.
Doch wanneer verloren
wordt, was die en die, en
zou die en die het zoveel
beter gedaan hebben.
Daar meestal gewonnen
werd, moet Robert Goet
hals dan ook niet te veel
kritiek slikken.
Robert Goethals herin
nerde aan enkele fraaie
momenten uit zijn drieja
rige Beveren-ervaring.
Wij pikken er enkele uit:
Beveren is een ploeg met
veel bijgeloof. Aan de ba
sis daarvan ligt de natio
nale portier, Jean-Marie
Pfaff. Deze houdt het er
bij, dat hij zijn wedstrij
den, bijvoorbeeld moet
spelen met gele kousen,
anders wordt verloren.
Hij moet steeds op de
zelfde plaats zitten in de
kleedkamers. Hij wil bij
verplaatsingen steeds op
dezelfde plaats zitten.
Wanneer het «toeval»
wil, dat het op een ande
re manier gaat, wordt er
verloren. Dat zulks zich al
op de volledige ploeg
overgezet heeft, illus
treerde Robert Goethals
met volgend verhaal: «In
een afzonderingskamp
werd een wandeling on
dernomen. Hijzelf en zijn
assistent-trainer liepen
voorop. De spelers volg
den in groepjes op een
paar decameter. Plots
keerden zij zich om, en
zagen niemand meer. Te
ruggekeerd in hun hotel
zaten alle spelers braaf
jes te kaarten, biljarten,
tafeltennissen of te keu
velen. Op zijn vraag
waarom zij de wandeling
niet afgemaakt hadden,
antwoordden zij dood
eenvoudig: U bent langs
een boom gepasseerd.
De vorige maal dat wij dit
ook deden, werd verlo
ren. Van dan af gaan wij
or "iot ma°r voorbij! Het
toeval wilde dat SK Beve
ren won. Een andere er
varing, die wij meepik
ten, was de titeloverwin-
ning op Beringen. Drie
wedstrijden voor het sei
zoeneinde was Beveren
er te gast. Werd er één
punt veroverd, dan was
geelblauw kampioen. De
nul bleef er op het bord
en Beveren was kam
pioen. Het was feest bij
de afrit, doch wat Robert
Goethals op de Beverse
markt te zien kreeg, was
hem nooit overkomen.
Voor wie Beveren kent,
weet dat de Grote Markt
aan de Antwerpse steen
weg ligt. Een zeer drukke
baan dus. Toen de auto
car met spelers, bestuur
en supporters daar aan
belandde, was daar een
duizendkoppige menigte
samengestroomd. Waar
al dat druk verkeer naar
toe was, mag Joost we
ten. De bus rolde lang
zaam tussen die menigte,
doch het probleem werd:
hoe uitstappen? De bus
was rondom afgezet met
geestdriftige supporters,
zodat onmogelijk de deu
ren open konden. Dan
maar van de nood een
deugd gemaakt: ieder
een buiten door het vens
ter, doch alvorens men
vaste voet op de grond
kon zetten, werd de
groep gedurende ruime
tijd boven het tapijt, dat
de supportershanden
vormden, rondgetild. Na
dien natuurlijk feest tot in
de vroege ochtend. De
volgende dagen moest
de ploeg naar Brussel
voor een opname voor
de BRT. Bij het vertrek
bleken de drie Duitsers
spoorloos. Na onze plich-
niet akkuraat genoeg
om La Louvière op een
totaal veilige afstand te
plaatsen. Trouwens tij
dens het laatste kwar
tier en nadat duidelijk
Aalst op het middenveld
was weggedeemsterd,
kreeg de thuisploeg nog
harde noten te kraken.
Gelukkig hield de Aal
sterse defensie en ook
doelman Van Geersom
het hoofd koel om de ge
lijkmaker te verhinde
ren. In ieder geval Ee:
dracht zit opnieuw in c
goede lift en als Arnoli
en zijn maats gedurend
de volgende weken ms
evenveel overgave blij
ven spelen zullen c
Ajuinen beslist na
brokken maken links e
rechts, maar dan oj
voorwaarde dat m
meer opportunity
wordt betoond.
Ai
Gerard Desanghere, de Aalsterse rots tij-
dens de Waalse branding, uitte na de wedstrijd
eveneens zijn tevredenheid. «Het belangrijkste
is wel dat het vertrouwen in elkaar en in
zichzelf terug aanwezig is. Zowel tijdens de
training als in de matches knokt iedereen tot
de laatste sekonde. Het enige wat mijnheer j
Heylens eigenlijk nog moet doen is de, mo-1
men teel optimale, sfeer verder uitbouwen op-1
dat de prestaties parallel zouden büjven lopen.
De afwerking is natuurlijk nog niet hon-1
derd procent wat maakt dat de verdedigers
voortdurend gekoncentreerd moeten zijn. Dit
is echter van ondergeschikt belang als wij j
maar in het kransje van de eindronde-favorie-1
ten zoals KV Mechelen, Charleroi, Harelbeke I
e.a. geraken. De teamspirit zal daartoe zeker I
bijdragen.»
Trainer Heylens is een gelukkige bink. Hij
biedt de plaatselijke aanhang niet alleen at-
traktief voetbal maar ook spanning en sensa
tie. Voor de hartlijders is het Pierre Cornelis-
stadion dus een «dangerous zone» geworden.
«Wat kan ik momenteel nog meer verlan
gen? De bal wordt goed in één tijd gespeeld, de
ambitie is er, het geloof in elkaar maar vooral
in eigen kunnen is opnieuw aanwezig, de
supporters staan achter ons: kortom, het gaat
goed. Alleen ontberen mijn jongens nog de
nodige koelbloedigheid bij de laatste pas of bij
het afwerken. Dat euvel kan evenwel verhol
pen worden.
Nu moet de bevestiging komen op Racing
Mechelen. Het is buitenshuis dat we onze
eindronde-ambities kracht moeten bijzetten.
Als we op verplaatsing punten sprokkelen,
zitten we bij de top-vijf,» aldus Heylens.
Voorts loofde hij nog de samenwerking Cor-
nelis-Dierickx en bedacht hij Sergeant met «de
pluim van de week»
Het is duidelijk dat Eendracht na een minde
re periode, gestaag aan de weg naar boven
timmert.
77ste minuut. André Gorez botst bij het
uitverdedigen tegen scheidsrechter Laenens
op Johan Dierickx rekupereert de bal, snelt
voorbij de laatste verdediger, dribbelt doelman
Bogaerts en besluit... naast het ledige doel.
Johans uitleg: «Dat zou de bekroning van
mijn inspanningen geweest zijn. Op het mo
ment echter dat ik wou trappen, springt de bal
weg op een brok modder. Weg doelkans, weg
orgelpunt. Eerlijkheidshalve moet ik eraan
toevoegen dat ik op dat ogenblik aan het einde
van mijn latijn was. Dat kleine beetje konditie
is het enige wat mij nog ontbeert.» aldus de
polyvalente middenvelder
ten in Brussel te hebben
volbracht, terug naar Be
veren, en wat dacht je?
Een identieke ontvangst
als de dag voorheen! Na
dat Robert Goethals dan
ook nog zijn verhaal over
de ontzette Italianen van
Milaan weergaf, die on
mogelijk konden begrij
pen dat hijzelf onmiddel
lijk na de wedstrijd in Mi
laan weerkeerde naar
België om er te werken
als leraar lichamelijke op
voeding, zette de Beve
rense trainer een punt
achter zijn verhaal.
A.V.H.I
