mm
mm
RIE BLIJSPELEN
IN EEN WEEKEND
.ATEN JE LACHEN
IAAR NIET
SCHATEREN
Nieuw Leven
genietbaar in
«Ik ben er.
Ik blijf er»
SJECHISCHE GRAFIEK
E AFFLIGEM
KM
*1 iNTEFESTIVAL
JtLLIETER
Toneel met halfgrote T in Aalst
Meesterlijk vakmanschap,
laar vooral adembenemend
[unstenaarschap!
René De Brucker kriiqt fiets
teerde en zijn bewegingen
soms verwaarloosde. Ge-
van s morgens uitgebreid Regisseur Vic Moeremans
ssswhè™
verlopen
)lif
ijk»
Sul
avec 5n
Meden weekend werd aan de toneelliefhebber nauwe-
Ijks rust gegund. Niet minder dan drie toneelverenigingen
JK chotelden een «probleemloze» avond voor, gevuld met
kluchtig blijspel. Resultaat: een leutig en luchtig
ikend waarin je de devaluatie, krisis en alle narigheid
vergeten maar tevens drong het tot je door dat humor
tn (te) moeilijk genre is. want noch «Vast als Eik», noch
Nieuw Leven», noch «Voor Taal en Vrijheid» slaagden er
i glansrijk het komische volledig uit te buiten. Je lachspie-
werden wel nu en dan vakkundig gekitteld, maar van
bulderen en schokken van het lachen was er geen
ke en de fijne lachsalvo's van bijvoorbeeld tijdens de
t prestatie van de Catharinisten in «Komaan Kame-
waren ver zoek.
van
QIU
aan;
krat P.rak'
dat
ivenjf10
dat
e st »de 1
ms
t. ei pn
spa Een
rs
ugd»
;1« nnmer of was het van het
le net iets te veel? Noch-
hadden we veertien da
geleden met Pact in
- Portable Shakespea-
maar ook met de nieu-
en jonge groep Janus in
beklemmende produk-
■Schaakmat» en in min-
mate met «Vreugd in
J in «Doden betalen
beldsting» een
(én afwisselend) to-
elweekend achter de rug.
st als Eik» uit Hofstade
ons helemaal niet over-
met het nochtans
.je «Geen sex in Sus-
meer dan eens was er
gebrek aan koördinatie
de degelijke vertolking
Myriamme Arijs kon
verhinderen dat een he-
gags en woordspelin-
ag l we
bee euc
rui
jgen
6 estigi
iuu
:n.En
dubi
iag° n
boel c
irba
iwsi I
ula:
id
alifi
rdw e
Is na em
>be Hogei
gen niet volledig tot hun
recht kwamen.
«Nieuw Leven» met «Ik ben
er, ik blijf er» van Raymond
Vincy en Jean Valmy deed
het beter en vooral in het
laatste gedeelte kreeg de
degelijke akteursploeg de
bijna volle zaal «De Kring»
op haar hand. Enkele pittige
details gingen weliswaar
verloren, maar toch een
pluim voor regisseur Vik
Moeremans die knap werk
leverde. Deze genietbare
voorstelling kan je nog be
kijken op zaterdag 4 en zon
dag 5 april telkens te 20 uur
in zaal De Kring, Dr. De
Moorstraat, Aalst.
Tenslotte ging ook nog «De
Caraibische Zee», gebrdcht
door «Voor Taal en Vrij
heid», in première dat het
grootste sukses oogstte.
Ghisland Cornand leverde
een knappe prestatie (soms
wel iets te fel in een karika
tuur gedrukt) en werd goed
aangevuld door de overige
aktrices en akteurs. Voor
zegster Nelly Philips had
wel haar handen vol, want
meer dan eens viel de ak
teursploeg door de mand
(alleszins toch tijdens de
zondagavondvoorstelling).
Dit warmmenselijk stuk,
waarin tragiek en humor fijn
vervlochten zitten, kan je
nog bijwonen op zondag 5
april in zaal «Liberaal
Huis», Brusselbaan, Erem-
bodegem (aanvang 18u30).
Janus bracht ook nog twee
maal «Schaakmat» in zaal
Netwerk en greep ons aan
door hun kreatieve en eigen
jonge wijze van benaderen
van menselijke problemen.
Een schaduw op hun goede
prestatie was ongetwijfeld
hun zwakke technische
kant. Maar daar kan (én zal)
beslist nog aan gesleuteld
worden zodat ze binnenkort
tot een vaste waarde zullen
uitgroeien in onze bloeiende
Aalsterse toneelwereldje,
dat verleden weekend geen
grandiose toppen
scheerde...
(jdb)
«Ik ben er. Ik blijf er» gebracht door Nieuw Leven, is door
een sobere en rake regie van Vik Moeremans en een
behoorlijke bezetting uitgegroeid tot een degelijk blijspel,
dat je op zaterdag 4 en zondag 5 april nog een avond
amusement van redelijk gehalte kan aanbieden in zaal De
Kring Dr De Moorstraat «Ik ben er. Ik blijf er» laat je niet
bulderen en het vraagt evenmin om een kritische toeschou
wer, maar weet toch door het spekuleren op de gevoelige
plekken van de mens een genietbare voorstelling genoemd
te woraen.
Het vrij langdradige gebeu- verfijnde kasteelleventje
.sP°f" ,zlc,h at °P heelt ze helemaal geen kaas
rijkelijk kasteel van de even gegeten. Ze trekt zich niets
Sn dfS™.2? fge S'a" aan van he< -geciviliseerde
Tn Darden Sebazel. en gaat gewoon
riit KL f' AllesDdraait haar eigen weq. Ze houdt
dit blijspel van Raymond
Vincy en Jean Valmy rond
een opmerkelijk bezoek van
de kardinaal van Tramoné,
de naaste medewerker van
de Paus, aan de gravin de
Mont-Vermeil. Tuurlijk wil
deze pientere gravin dit niet
alledaags bezoek tot in de
puntjes voorbereiden want
zij beseft immers maar al te
goed dat hij al zijn invloed
kan aanwenden in Rome om
één van haar familieleden
aan de fel begeerde kardi
naalshoed te helpen. Maar
natuurlijk wordt er het tradi
tionele roet in het eten ge
gooid. Hubert de Mont-Ver
meil, haar inwonende neef,
heeft tien jaar geleden een
blunder van formaat gele
verd door hals over kop een
huwelijk aan te gaan met
een avonturierster, die acht
dagen later met de inhoud
van de brandkast en de fa
miliejuwelen verdween! De
gravin wilde niet dat hier
door haar naam een ferme
deuk kreeg en heeft sinds-
wat te gewild grappig.
Het stuk, dat soms wat naar
het anekdotische neigt, lag
binnen de mogelijkheden
van de toneelvereniging
«Nieuw Leven»; het mangelt
wel niet aan «mirakels»,
maar toch komt het blijspel
van Raymond Vincy en Jean
Valmy verzorgd en net over
en dat mogen we aan de
regisseur Vik Moeremans en
vooral aan de technische
ploeg toeschrijven, die ver
dienstelijk en keurig werk
leverden.
laar voor de ganse ploeg: op
een bewonderenswaardige
wijze plaatste Nadia een
naar mijn gevoel tijdens de
première nog een ietsje te
toneelmatig, een psycholo
gisch goed getekende Antoi
nette op het podium. Nadia
was overigens geknipt voor
deze rol en kan zich goed
uitleven in een ongedwon
gen en natuurlijke stijl,
wars van stropige zinswen
dingen en verfijnde manie
ren. De dialoog met de kar
dinaal gespeeld door Roger
De Cock behoorde tot de
hoogtepunten van «Ik ben
er. Ik blijf er». In Roger De
Cock konden we gemakke
lijk de persoon van de dik
buikige en gezellige kardi
naal herkennen, alhoewel
hij zijn personage soms wat
te dik in de verf zette. Jozef
De Cock in de huid van de
grote en sterke Jef ontgoo
chelde ons een tikkeltje om
dat hij te tekstgebonden ak-
derde tentoonstelling van de allergrootsten onder de
ndaagse grafici van Tsjecho-Slovakije in het Kultureel
Urum te Affligem, zal vooral het werk van Karl Demel
ir voren brengen. Daarom over deze uitmuntende kun-
raar enkele gegevens, ontleend aan het tweemaande-
k tijdschrift: Galerij Elias. jaargang 1975 en 1978:
Demel werd in Praag kennis kunnen maken met
oren op 28 februari 1942. deze uitzonderlijke kunste-
studeerde aanvankelijk naar; ditmaal echter met
lek aan het Conservato- een zeer grote keuze uit zijn
i van Praag, waar hij werk.
ibone, piano en contra-
k®fde- «Demel is wellicht de meest
Brkte een paar jaar als lyrische onder de belangrij-
J. maar voelde toch ook ke Praagse grafici van van-
b belangstelling voor daag. Hij brengt een poëti-
■tische kunsten. Vanaf sche uitbeelding van speel-
ging hij dan ook naar se thema's, sterk beïnvloed
logere School voor Plas- door de muziek. Het zijn,
Kunsten en Kunstam- naast portretten van be
llen. Vanaf 1971 stelde roemde musici, spelende
ten toon in Praag, muzikanten en dansende
taKnburg. Freiburg, Lon- jeugd, dikwijls dromende
j Nürnberg. Wenen en meisjes en naakten Bijna
or nover. Voor het eerst altijd ontstaat een effekt van
of ®h>j naar België in 1975 beweging,
er te exposeren in de Zijn vormgeving, aanvanke-
®ij Elias, waarna hij lijk kubistisch te noemen, is
naar ons Centrum in zijn recente werk meer
i- Het is nu de derde realistisch geworden. Hij
dat ons publiek zal toont ons de mens in zijn
r »ei
ei tisch
k
jze.
lioti
orbereiding of als aanloop op het Pallieter Popfesti-
wordt op zondag 5 april 1981 een lentefestival
e: ganiseerd. De volgende groepen zullen er optreden:
l>er. First experience. Jam Gang, deno's Gang, Cancer,
I erzone. Flow, Ad funfum. Tube Screamer, Letz, Sunny
ie I, De Vadsige Koningen, Eli Cazark Kleurpotloden,
"V Woromni, Vibration, Roland the Bluesworkshop,
festival gaat door in de zaal van het Patronaat te
jj^8- De eerste trommelslag zal vallen, de eerste snaar
P) illen rond ongeveer 13 uur. Kaarten kunnen in voorver-
bekomen worden bij de leden van het jeugdhuis en in
J® ter zelf. Voorverkoop aan 60 fr. evenals voor de
1 »s van een kultureel jongeren paspoort, de stempe-
iae de werklozen en T.T.T.
et edacb,e aan dit festival den is nog niet met zeker-
bmstig van een van de heid uitgemaakt. Veel zal af-
Nvan Pallieter, Bart Uyt- hangen van het budget dat
"Eet 0t' en ze" sPe'en£fe 'n er voor zal uitgetrokken wor-
"•e» '0n' w'st van ve'e den
19 Ui| de Denderstreek Op de wedstrijd die het op o
)n P zoek waren naar op- april moet worden, zal de
ziit ?S Aldus kon kontakt beslissing niet uitsluitend in
lor 9e,e9d met de ver- handen van de jury liggen.
tnde hogerstaandc De toehoorders zelf zullen
Pen, Met hen werd er hun woordje mogen mee-
ikki *ereenkomst gesloten spreken. Aan de hand van
isss rass'n9en en misver- speciale kaarten zullen ze de
sn te voorkomen op de groep kunnen kiezen die
de i J30, naar hun mening de beste
rnUfl m9 van dit festival voorstelling heeft gegeven
jU «nlijk een soort wed- Verschillende beoordelings-
hts ®0r9aniseren met Pal- kriteria zullen in aanmerking
en i n a'S a,trakt'e- komen bij het vellen van een
ible t i 9roePen die door oordeel: eerst en vooral na-
ond tyvee eers,en *ul" tuurlijk de muziek zelf, dan
echl - bekroond, zullen de act en ten slotte het to-
1UW wtgenodigd om te taalbeeld van het optreden,
jeno f spelen °P het grote De besten zien we terug in
/an, !stlval' Vast staat de zomer. Ook dan zal, zoals
iest j?9' er dan ook eef vor'9 iaar- het grote gebeu-
al M H klank uit het bui- ren doorgaan op Den Bumst,
p« i \A?-aaLr ^°fstade zal die voor de gelegenheid zal
Wie het juist zal wor- veranderd worden
liefdesrelatie tot de even
mens en tot het «schone».
De grafische uitbeelding
van de muziek is meester
lijk. Zijn delikate naald
wordt op een virtuoze wijze
gehanteerd».
«Demel kan zijn muzikale
verleden niet verloochenen.
In zijn werken, die soms een
reminiscentie oproepen aan
de foto's van Hamilton,
wordt de muziek ook gra
fisch gesuggereerd. Portret
ten van bekende componis
ten, instrumenten al dan
niet bespeeld door musici,
vormen vaak het centrum
van zijn kompositie. Maar
ook suggereren notenbalken
of gerythmeerde lijnen een
wereld van ontstuimige mu
zikaliteit als achtergrond
voor zijn dagdromende per
sonages.» (Willem Elias)
Als medeexposanten krijgen
wij in deze tentoonstelling
°-a. Anderlé. Janichek, Kre-
jei, Suchanek, Major,
Brunovsky.
Kalender van deze tentoon
stelling:
Plechtige opening: vrijdag 9
april te 20 u.
Spreker en inleider: Dhr. No
taris Jo Verbrugghen
Muzikale omlijsting:
Hexachord - Aalst.
N.B.: Voor deze gelegenheid
zal Karl Demel zelf naar Bel
gië overkomen en bij ons
aanwezig zijnlll
Open: van 10 april tot 26
april
Op zaterdag: van 14u30 tot
20 u
Op zondag: van llu tot 13 u
en van 14u30 tot 20 u.
en «boers» te tafelen, nadat
ze reeds enkele uurtjes ge-
sums- hengeld heeft. In het begin
dien de legende onderhou- weten de gravin, Hubert en
den dat Hubert s vrouw we- Gisèle haar nog goed op te
gens haar uitermate zwakke vangen en haar volkse trek-
gezondheid op kuur in Zwit- ken te kamoufleren. Maar
seriand verblijft. Maar nu is de humor scheert pas hoge
Hubert smoorverliefd op toppen, wanneer zij alleen
Gisèle, de gezelschapsda- met de kardinaal uitgebreid
me van de gravin. Maar al de voeten onder tafel steekt
gauw maakt de gravin hem in strakke jeans-broek ver-
resoluut duidelijk dat er slindt ze in een ongenadig
nooit sprake zal zijn van een tempo boere-boterhammen
echtscheiding, wat uitloopt met leverpastei. Maar de
tot een pittige diskussie. kardinaal heeft blijkbaar
Maar veel tijd om te kibbe- ook zijn buik vol van het
len krijgen ze niet want geforceerde gedoe en op-
plots daagt een zekere An- teert ook voor een kloek
toinette op, een jonge en ontbijt!
guitige dame die in Parijs Na een reeks onverwachte
een restaurant openhoudt. verwikkelingen en geestiq-
wil dolgraag trouwen heden komt «Ik ben er üc
met Jef. haar kompagnon. blijf er», tot een verrassend
die dit vervelend zaakje vol happy-end. Hubert heeft het
misverstanden snel wil af- best naar zijn zin met de
handelen. Antoinette is im- guitige en volkse meid An-
mers volgens het register toinette en Jef komt best
van de burgelijke stand al overeen met Lucie de
tien jaar gehuwd met Hubert dienstmeid van het kasteel
de Mont-Vermeil. Na heel Van oen scheiding is er dus
wat -praten verneemt Hubert helemaal geen sprake en de
dat ze ongeveeer een decen- lang verwachte rust en
mum geleden haar handtas kalmte keert weer over het
met al haar papieren kwijt- knappe kasteel van gravin
raakte, en dan dringt het tot de Mont-Vermeil. En ook de
hem door dat ze beiden de kardinaal, die zijn bezoek
dupe zijn van een oplicht- heel wat had verlengd, zegt
ster, waarmee hij destijds vaarwel nadat hij de gravin
hals over kop in het huwe- in de «zevende hemel» heeft
lijksbootje stapte. gebracht door haar te verze-
Antoinette eist natuurlijk keren dat haar broer de fel
onmiddellijk de ontbinding begeerde kardinaalshoed
van dit «schijnhuwelijk», ZQ1 bemachtigen. Van een
maar de gravin de Mont- happy-end gesproken dus!
Vermeil wil op deze eis niet Het eerste tafereel was uit-
ingaan om een groot schan- gesproken zwak, omdat de
daal te vermijden. Als akteurs zich moeilijk wisten
tegenzet eist Antoinette in te leven in «Ik ben er, Ik
haar rechten «als echtgeno- blijf er». Pas als de dubbele
?^r.-0p en zogt «Ik ben er, ik bodem volledig wordt aan
blijf er!», En op dat ogenblik gesproken, wint het geheel
treedt de kardinaal binnen aan vaart en komen ook de
en kan de gekke geschiede- eerste lachertjes los. De
nis meteen beginnen iopen standenverschillen leiden
als een trein. Antoinette naar een intigrerende maar
gaat dus vanaf nu als de speelse konfrontatie. Ook
baronnes door het leven, de dialogen zijn vrij knap
wat voor de nodige moeilijk- geschreven en verlopen vlot
heden zorgt want van het en het woordensoel is soms
heeft de ploeg akteurs en
aktrices strak en sober ge
leid en deed ook geen slech
te keuze om dit stuk te bezet
ten. Hij weerde tevens de
valse pathos, waardoor de
ze ganse geschiedenis een
lukkig verbeterde dit naar
het einde toe en zette hij een
genuanceerde figuur op de
planken: hij stak het niet
onder stoelen of banken dat
hij maar van simpele komaf
was en hield het resoluut Kiï
bewerken door haar dubbel
zinnige en verwarde reak-
ties. Ook kwam haar schijn
heiligheid prima naar bo
ven, maar miste ze toch de
kracht om haar emoties
naar een klimaks op te voe
ren. Zij deed alles wat in
haar macht lag om een goe
de indruk te maken op de
kardinaal, maar door haar
te grote bezorgdheid be
werkte ze soms het tegen
overgestelde. Gisèle, de ge
zelschapsdame van de gra
vin, vertolkt door Daniëlla
Jakob maakte een nette en
verzorgde indruk maar wist
niet overtuigend in te spelen
op de weinig moedige reak-
ties van baron Hubert, ge
speeld door Ulrich D'Haese.
Toch weten we genoeg over
haar: zij -wil als een kokette
dame een mondain leventje
leiden, wat voldoende uit
haar optreden op te maken
viel.
Mieke De Vlieger in de rol
van dienstmeid Lucie pres
teerde middelmatig: als fri
vool en van levenslust bor
relend type leverde zij een
degelijke tegenpartij aan
Patrice en toonde ze de nodi
ge plankvastheid reeds in
ruime mate te bezitten.
Tenslotte is er nog Luc Van
den Broeck die de rol van
bode Patrice voor zijn reke
ning nam en schitterde door
zijn nauwkeurige optreden;
in hem zag je werkelijk een
doorwinterde bode, met oog
voor details en uiterst tekst-
vast. Later leerde je Patrice
ook kennen als gewiekste
oplichter, die zijn bazin voor
vele duizenden in het ootje
nam. Zijn koel en beheerst
optreden was gewild en
kwam goed voor het voet
licht als antipode tegenover
bijvoorbeeld de levendige
en joviale Antoinette.
Als slotkonklusie: toneelve
reniging «Nieuw Leven»
bracht met het blijspel «Ik
ben er. Ik blijf er» een vlot
amusementsstuk dat een
dankbaar publiek slechts
matig aan het lachen kon
brengen. De bezetting is de
gelijk, maar niet schitterend
behoorlijke waarachtigheid
krijgt en niet verwatert tot
een melodramisch afkook
sel. Toch blijkt het dat de
opvoering van de spanning
slechts traag op gang
kwam, en dit is misschien
wel door het feit dat de regie
de akteursploeg soms te
strak aan het lijf zit.
De vertolking was voor en
kele spelers (te) zwaar en
daarom vervielen ze soms in
slordigheden als een gebrek
aan artikulatie en stembe
heersing. Nadia Morel als
de guitige en volkse Antoi
nette was zowat de steunpi-
het volkse; zijn toekomstige
wederhelft zal in het vierde
tafereel als het ware een
gedaantewisseling onder
gaan doordat ze haar eigen
volkse aard zal vaarwel zeg
gen; Jef daarentegen deed
geen moeite om een goede
indruk na te laten bij de
kardinaal en probeerde
evenmin het peil van de
konversaties wat op de vij
zelen.
Jacqueline Franco als de
wispelturige en vrij naïeve
gravin de Mont-Vermeil wist
vooral in het eerste tafereel
de lachspieren vakkundig te
tuaties tot zijn volle ont
plooiing te laten komen.
Doch dit belet niet om «Ik
ben er. Ik blijf er» te gaan
bekijken, want alles bij el
kaar is het de moeite waard.
Naast het plezante, wordt er
ook nog meesterlijk de
draak gestoken met de hy-
pokrisie van de bourgeoisie
en adel.
Jo De Bruyn
Seminck en sekretlS Gasten' de "lie Ptir"nckA. Paul
Geit, Jan Hunninck en Julien Matthils aan hun fnn on !^!ns e Brucker- Frans Van
Brucker, een nieuwe fiets aan om het seizoen noq beterleT kk" H ^'s"stal uit Aalst René De"
van dit jaar. (Per) ZOen n°9 be,er te lukkan dan de reeds 7 overwinningen
