UIT AG
Janus opmerkelijk debuut
in het beklemmende «Schaakmat»
3E PRO ARTE MET JEUGDIGE
BLOESEMS EN BLOEIENDE JEUGD
TENTOONSTELLING
IN T APOSTELKEN»
The Bet-
Scooter
koncert
in
St. Anna
Ten voordele
van tafeltennisklub
voor gehandicapten «SMASH»
O O.t. ISOI - UB VUUI pUSl
Toneelgroep Janus was vorige vrijdag in jeugdhuis Kreja, ning (om wat komen zal) en
Driesleutelstraat aan haar eerste produktie toe. dat zonder blijft het gesprokene nazin-
meer als een «beklemmende voorstelling» mag be- den. Daarbij geven de ge
stempeld worden, alhoewel we het traditionele «maar» slaagde lichteffekten (een-
niet mogen vergeten. Janus bracht twee afzonderlijke voudig maar raak) het stuk
stukken; «Gerard», een pseudo-absurde kwelling en een nog een ekstra dimensie
kollage uit «Achteraf bekeken», hyper depressief realisme mee.
van James Saunders, onder de overkoepelende titel Het tweede deel na de pauze
«Schaakmat». °mv°* «Gerard-.een pseu-
Dit alles in een eerlijke en uiterst direkte stijl, die je willens do absurde kwelling dat nog
nillens doet nadenken en piekeren over hete problemen moeilijk valt te omscluijven;
zoals kommunikatiestoornissen, maar ondertussen dringt een rits achtergrondgelui-
het ook tot je door dat dit alles maar op een laag technisch den zorgt voor een speciale
pitje brandde en overkwam als «ongekuist» en «niet maar gepaste sfeer. Te mid-
opgeboend» en dus een rauwe en (te) diepe indruk naliet, den van de scene heerst een
bandopnemer, en die braakt
uitleg en kommentaar over
een reeks dia's uit. Onder
tussen kruipt een baby, net
jes verpakt in een donker
blauwe overall, op de plan
ken rond en vraagt steeds
uitleg aan een jongeman,
die een onaangename in
druk losmaakt door zijn star
re en ruwe présence. Slag
zinnen als «mens-zijn is ge
lukkig of kreperen» en «in
liefde en oorlog is alles toe
gelaten» worden als het wa
re vakkundig verkracht en
op het aandachtige publiek
gedrukt.
Verder duwt de jongeman
de baby in een eng en smal
keurslijf, want hij weet alles
omdat hij «alle kaarten be
zit». Wanneer hij echter het
verraad in het eigen huis
merkt, mag de peuter niet
naar buiten.
kontroleerde uitspraken vra- co, want het behoudt een
gen op te roepen die «ach- menselijke klank van men-
teraf bekeken» niet op te sen uit vlees en bloed,
lossen zijn en juist dit maak- Het stuk en dus de ganse
te het stuk zó beklemmend avond eindigde met de heer-
en nieuw. lijke muziek van de Talking
In wezen neigt dit stuk naar Heads met hun gevoelige en
een moraliserend drama, subtiele hit «Once in a Life-
maar dan gelukkig niet op time» waarvan een vrije ver
een betweterige wijze. Het taling op het programma-
konfronteert ons met types, boekje staat afgedrukt, en
in wie we allen, of dan toch die ik jullie graag eens laat
een deel van onszelf kunnen proeven:
Van Gijzegem
«Achteraf bekeken» handel
de (evenals «Gerard») over
problemen waarmee ieder
een anno 1981 af te rekenen
heeft: liefde, onbegrip, kom-
munikatiestoomis, haat
enz. De inhoud ervan weer
geven is geen sinekure,
want een duidelijk gestruk-
tureerd verhaal kan je er
niet in ontwarren. Het draait
allemaal rond een striemen
de dialoog tussen een jon
gen en meisje, die het goed
kunnen (konden) vinden met
elkaar maar toch van geen
echte relatie kunnen spre
ken omdat ze nauwelijks
kunnen praten met elkaar
en voortdurend op een ande
re golflengte afstemmen zo
dat dubbelzinnigheden en peng
misverstanden troef zijn.
Vragen als «Heb je ervan K--LJ.O.J
genoten» en «Beschouw je Hoe groot, in de vormge-
mij alleen maar als een ving, de inbreng van de re-
seksobjekt» worden onver- gisseur Guido Klinck is, valt Na een reeks dialoogjes, ge
bloemd en onbeschaamd de moeilijk te peilen. Dat is ei- vormd door afgebeten vraag
volle zaal Kreja ingeslin- genlijk ook niet zo belang- en antwoord-spel beledigt
gerd en het publiek zit er rijk als het resultaat maar de baby Gerard en spuugt
maar onrustig bij. Het meis- genietbaar is en dat is ook krachtig in zijn gezicht,
je maakt haar vriend lang- zo, en zelfs meer dan dat. Voordat Gerard doodgesto-
zaam maar zeker duidelijk Het is een sterk, vlijmscherp ken wordt, krijgt de zaal
dat er in feite tussen hen realistisch stuk zonder kom- Kreja nog een moraallesje
beiden nauwelijks kontakt promissen en zo wordt het mee: «Doe afstand van wat
bestaat, behalve in bed ook gespeeld, dus zonder je wenst, of je zal het nooit
dan. De jongen krijgt hier- koncessies aan het «wakker bereiken.»
door als het ware een klap geschudde» publiek. Ook Het duurt wel even voordat
in het gezicht en kan zijn heeft Guido Klinck er op ge- h©t stuk een eigen gestalte
ontgoocheling nauwelijks let dat het geen «drakerig krijgt en dat heeft de regis-
melodrama» werd. wat he- seur waarschijnlijk ook ge-
lemaal niet denkbeeldig wild. Achteraf beseft men
was. Je voelt voortdurend pas wat een wonderbare re-
het wankelen tussen inge- gie heel dit stuk draagt; elk
houden en dramatisch spel. tafereel is een stap vooruit.
Ook de abstrakte vormge- maar ook een haarscherpe
ving in spel en dekor is ad uitrafeling van de beide
rem; twee krukjes en een spelers vindt plaats. Alles
donker doek. Geen enkel bij elkaar misschien een
ander rekwisiet en de na- beetje té «gekat» en niet vol-
druk ligt op de tekst- en ledig doorwerkt (technisch
lichtregie. Het meisje, dat nie\ 100% O.K.), maar het
duidelijk wéét wat ze wil, grijpt je toch aan en stemt je
wordt gespeeld door Mieke fot nadenken.
Hendrickx en schittert door
haar gebalde en nadrukke- Elian Baïta kroop in de huid
lijk spel, maar toch speelt Van de zonderlinge baby en
de stembeheersing haar speelde zonder valse senti-
herkennen; onze machte
loosheid. onze uitbarstin
gen. onze behoefte aan
heersen, en aan kankeren,
ons allesverslindend egois
me. Een scherp stuk. dat ons
toelaat aan zelfkritiek te
doen. Dit absurd stukje tea-
ter heeft een eigen toon, die
een vrij direkt kontakt met
een/het publiek toelaat. Zo
heeft het stuk niet het zon
derlinge absurde van Iones-
«Zie jij jezelf nooit in een
gedwongen situatie, in een
mooi huis, met een mooie
vrouw, en met een grote wa
gen... Denk jij ooit na over
het water? Het water dat
van niemand is en toch van
iedereen, het water onder
ons. het water van de zond
vloed...
Elian Baïta (K.D.C.)
Mieke Hendrickx (K.D.C.)
Ik laat de dagen hun gang
gaan, ik laat het water niet om heen). Je kan het
vloeien, en alles blijft zoals vergelijken met een opdien-
het altijd is geweest... blad vol (h)eerlijke nieuwe
Wat betekent eigenlijk een wijn, maar tussen de glazen
mooi huis en dan vraag je: zwabbert een vuile troep,
ben ik nu juist of verkeerd? die moet verwijderd wor-
Mijn God... wat heb ik ge- den. Toch alles bij elkaar
daan..?» een genietbare voorstelling
Meer dan een goedbelegde met een behoorlijke bezet
boterham, waarin de kriti- ting en nu en dan een onge-
sche toeschouwer enkele meen fijn effekt. die de
dagen mee zoet is (mis- jeugdpuistjes net genoeg
schien tot de volgende pro- kamoefleren... En achteraf
duktie van Janus?) heb je aan deze avond nog
Als slotkonklusie; Toneel- genoeg diskussiestof, wat
groep Janus bracht met ook wel de bedoeling zal
«Schaakmat» een totaal geweest zijn.
nieuw stuk in Aalst, dat dui- «Schaakmat» kan je nog
delijk tekortkomingen ver- gaan bekijken op zaterdag
toont op technisch gebied 28 en zondag 29 maart in
(er wordt wel een inspan- vzw Netwerk, telkens om
ning geleverd, maar dat is 20ul5.
niet genoeg, want toneel (reservatie: van 19u30 tot
heeft nog steeds iets «ge- 20u30 - tel.: 053/78.81.06)
kuist» in zich en daar kan je Jo De Bruyn
In de Belfortkelder (Grote Markt) loopt nog tot 5 april
een tentoonstelling van Wilhelm Mechnig. Open alle
werkdagen van 15 tot 19.30 u., zondag van 10.30 u. tot
12 u. en van 15 tot 19.30 u.
In de galerij S65, Spaarzaamheidsstraat 65 Aalst
loopt nog tot zondag 10 mei een tentoonstelling van
Netsuya Noda uit Japan.
Open van woensdag tot en met zaterdag van 14 tot 19
uur en zondag van 10 tot 19 uur.
Op vrijdag 3 april gaat er een dia- en filmavond door
in de kantine van het postkompleks-restaurant. Werf
8 Aalst met als thema: Aalst-Karnaval.
Aanvang: 20 uur en toegang gratis!
Inlichtingen: tel. 053-70.24.21 of 053-21.10.50.
Op vrijdag 3 april gaat in de St. Martinuskerk te Burst
een Paaskoncert door met het Schola Cantate Domino
van het Sint-Maarteninstituut te Aalst. Begeleid door
klavecimbel worden werken gebracht van J.S. Bach
en H. Handel. Organisatie: Davidsfondsafdelingen
Bambrugge en Burst.
Op zaterdag 4. zondag 5, zaterdag 11. zondag 12 en
maandag 13 april, telkens te 20 uur in de zaal St.;
Maarteninstituut, Moorselbaan 128 te Aalst: «Het
Testament van Tante Claudia», een blijspel van Kurt
Heynicke, onder een regie van Frans Pauwels en
akteurs van de toneelgilde «Hoger Op».
Op zondag 5 april voert de toneelvereniging «Voor
Taal en Vrijheid» het blijspel «De Caraibische Zee»
van René Verhezen op in zaal «Liberaal Huis», Brufrj
selbaan te Erembodegem. Jo Beeckman tekende voof
de regie. Aanvang: 18.30 u.
De Toneelvereniging «Nieuw Leven» voert op zater
dag 4 en zondag 5 april het blijspel «Ik ben er.Ik blijf
er» op, in een regie van Vic Moeremans in de zaal
«Kring», Dr. De Moorstraat 104 Aalst, telkens te 20 uur
stipt. Prijs: 80 fr.
Op zondag 5 april heeft er in'de Dekenale Kerk St.
Martinus te Lede om 19.30 u. een optreden van hef
Madchenchor Hannover plaats.
Op dinsdag 7 april spreekt B.R.T.-reporter Tony Van
den Bosch over «Paus Johannes-Paulus II: twee jaa
pontificaat» in de Volkskring, Dorpsplein, Nieuwer
kerken te 20 uur.
Organisatie: Liniaal, vereniging ter bevordering
het kulturele leven. Prijs: leden 25 fr., niet-leden 50 fr
2320 108 Taminau
Is het deze verwarrende en
op zoek zijnde stijl, die de
Academici parten speelt?
Twee keer is het al gebeurd, dat ik de auto niet uit raak, mei gaat, en wie deze sinfo-
omdat het zo mooi is op de radio. Amper twee keer, en dat nia's onder de hand van het
heeft merkwaardig genoeg ook twee redenen: ik heb een Amsterdams Kamerorkest
hekel arm auto-zitten en ik heb geen autoradio. Het hooide schroeien moet deze hier -lots
gebeurde dan eerlijk gezegd ook jaren geleden, toen lenen charmerende joelende maar vuurkracht
nog iets was dat niet noodzakelijk een strop rond de eigen bolsternjpe muziek op zijn J ,ituren nog
hals betekende. De eerste keer draaide het om een gitaar- minst appreciëren Het ad- kmjt.Zflndj ^rtrturen og
concerto van Bacarisse, en de volgende maal toen een jectief Zwitsers komt uit he niet v°U^ tahwret tieX
ietwat wrevelige meneer de pas verschenen jeugdsymfo- trio vanjiet scherf stijl klinkt
Jo Van den Brulle (K.D.C.)
trio van het scherzo. De stijl
nieën van Mendelssohn voorstelde. ruikt no9 naar d® g5°teleer' huVsen de avond doorbarst-
Aan dat oud varhaal dacht ik toen Muzici Academici na een meesters. Mozart tekent voor bussen de avond -doo bars
kort maar schitterend voorprogramma een van die symio- de zwier Haydn VOO, de '^i^KTn Het^dante
1 - de U"'ta61 SÏÏE, 'van ^de meiodfè ^r'X 't^S
duidelijk parten en ont- mentaliteit, zonder voorin- Op het programmablaadje weest waarom alle geleerde bijv., het pathetisch groots )en van hoge en diepe strij-
breekt het haar de kracht om genomenheid. stond helaas geen enkele muziekschrijvers zich nooit afsluiten van een tussen- kers laat nog even aenoop
haar reakties naar een kli- René Van Gijsegem nam de indicatie over uitvoerders of over Mendelssohns jeugd- deeltje), de zonen van Bach op aaien, maar ze
maks op te voeren. rol van de zonderlinge en werk. zodat we het moesten symfonieèn uitlaten, of er voor de ritmische uitbarstin- stemmen van ae vioien ius-
!o Van den Brulle neeml de bazige Gerard voor zijn re- doen met een inlegvelletje hoogstens een paar luchtige ge„, en de 12-jarige Men- sen de bewegingen aoor.
rol van de jongen, die ten kening, die ons wist te over- dat een eerder gehouden woorden^ aan ^wijden. delssohn jroor het
onder de noten klopt, alleen
Mozart heeft me verb
Couperin verbijsterd,
Mendelssohn heeft rech
een revanche. Musici
demici is een prachtig
semble dat heel ver en
een uitzonderlijk niveau
opklimmen. Deze
mensen hebben krediet
dig, want hun talent spr
voor zichzelf. Het wordt
der leiding van hun diri |j
een benijdenswaardig
semble.
We hopen ze in deze
nog dikwijls te mogen
moeten.
lUBii «vw—- -bruist de Finale, waar de
prooi is aan twijfels om zich- tuigen met een sobere pré- concert opvrolijkte! en wat toch niet omdat het jeugd- ken van het geheel. Het is «1
zelf en zijn meisje, voor zijn sence, maar toch wist hij
verbergen. De lust om se- rekening en weet ons aan- voldoende reliëf in zijn per-
rieus en eerlijk te praten genaam te verrassen door sonage te stoppen
dank aanvaarde kran- werken zijn, dat het hier om anders, maar het is niet
tenknipsels. Zo leren we dat geconserveerde
Musici Academici in 1974
luxe-rom- nieuw.
maar m mineur.
ontglipt hem volledig want zijn verwarrende en als het
hij wil (en kan) niet praten ware tegenstrijdige reakties
om te praten en probeert zijn op de zorgvuldig gewikte en
vriendin te overtuigen met gewogen woorden van zijn
antwoorden als «Kan jij pra- tegenspeelster Mieke. Het
ten als je niets meer te zeg- woord, het gesprokene en
gen hebt» en «als we elkaar onuitgesprokene, d.w.z. de
al kennen, wat hebben wij stiltes vormen een inherent naast elkaar leven en die bij
dan elkaar nog te vertel- en belangrijk aspekt van het het minste kontakt elkan-
len». Het meisje reageert op thema we zetten onszelf ders leven vergallen. De
haar manier en replikeert voortdurend schaakmat mens is als het ware een
«Na al die tijd dat we elkaar en zeggen eigenlijk meer eiland in de massa, zoals
kennen, ben je nog steeds dan de harde en kille dia
een vreemde voor mij», loog over wat er om gaat in
«Achteraf bekeken» eindigt en tussen de personages,
met de rake opmerking van waarbij de emoties op een
de jongen dat dit éen thera- bijna huiveringwekkende
peutische uitwerking is van manier in toom worden ge-
deze zinloze konversatie. houden. Zo stijgt de span-
Verder heeft de regisseur opgericht werd door de Joe-
het spel doorspekt met rake goslavische meesterviolist
skenische vondsten, die en pedagoog Dejan Mijajev,
meesterlijk gesuggereerd en dat vooral oudleerlingen
werden (de papegaai, de si- onder zijn vleugels funge-
naasappelbomen...) We kre- ren. Hun jeugdige moed is
gen hier weer mensen die aanstekelijk en hun eenvou-
dige charmerende dyna
miek bijzonder contraste-
vergallen De S T—iS™ a iz In hé. „Apostelken,, te Miilbéke ezposeerdé mevrouw sfeerliggen Sneeuwlend-
9 lenu ine u y no/tor Niat unnr rfp pprstp maal. trouwens schaDDen des te meer.
die bewuste kamer een ei
land leek in de wereld. Veel
gebeurde er niet en alles
en het op een ongek<
Srdre"airaóudvisïen'"de D'Haëse - De~Geyter. Niet voor de eerste meel- trouwens schappen des te meer. ceerde wijze, gesch
audihe rondzwemmen en want ze was er reeds verschillende keren te gast. Zoels ten Mw D'Haese toon. zich een door een stevige techi
auditie rondzwemmen en eveneens M Ertïe|de in het Kulturee! Centrum te Vlaamse artiste die oog bagage, weet vast te Ie
mee y heeft voor het eigen schoon
showdozen goochelen.
Ze zijn amper 4 maten ver in
beperkte zich praktisch tot het openingsvertimento
Lede. Haar geboortedorp.
Na haar studiën aan de Aka-
konfrontatie
mensen.
«Gerard» wist door onge-
2 Mozart als ik de benèn over demie te Dendermonde
Ten voordele van de tafeltennisclub voor gehandicapten «Smash» werd op zaterdag 28
maart in de zaal van het Beukenhof een instuif georganiseerd. Geïnteresseerden kunnen
kontakt opnemen met de voorzitter van de vereniging Staf Van Der Biest, L. De
Bethunelaan 47 te Aalst. Alle accomodate werd voorlopig ter beschikking gesteld door het
V.T.I. te Aalst. (K.D.C.)
elkaar gooi want we zitten
goed. Déze Mozart leeft, hij
bruist, het borrelt. Het wordt
een van die uitvoeringen
waarbij je weer gaat twijfe
len of Mozart nu echt zo
moeilijk te spelen is. Het
ritselt tot in de kleinste de
tails, de pizzicato's floppen
als kurken, het wordt een
verademing, een diverti
mento met grote letters.
France Springuel is soliste
in 'Cinq pièces en concert'
bleef ze een tijd minder ak-
tief doch sinds enkele jaren
vindt ze weer de tijd om zich
aan haar geliefkoosde hob
by over te geven.
Qua techniek houdt ze het bij
de traditionele vorm waarbij
ze mooie afwerking ten zeer
ste laat appreciëren.
Geliefkoosde onderwerpen
zijn alvast sneeuwland
schappen waarvan ze er een
indrukwekkend aantal ten
toonstelt. Ook bloemen, stil-
van Couperin. Ze komt uit levens, paarden en pittores-
Oostende, maar vloog al ke hoekjes verdienen ten
lang geleden de grenzen volle haar belangstelling
over. Ze concerteerde in de Wat we bij deze begaafde
USSR, de USA, Zuid-Ameri- kunstenares vooral waarde-
ka en Canada, en het wordt ren 's de zorg die ze onbe
twistbaar aan haar oeuvre
besteedt, zorg voor het dé
tail zonder aan het geheel te
schaden. «Het bos én de
bomen...»
Qua formaten vinden we er
bijzonder moeilijk om in
haar schaduw te lopen.
De 'Cinq Pièces' zijn een
tempel van schoonheid. Elk
deeltje is een beevaart naar
de plaats waar Springuel
speelt waard, maar bovenal
is er 'Plainte' een hemelse zowat van alle afmetingen,
weemoed (als die twee De kleinste bevielen ons
woorden ooit samenhoren), best terwijl sommige eerder
zo ontzettend droevig, zo grote sneeuwlandschappen D^Hoese-De Geyter stelde hoor werk voor in t Apostelken.
verrijkend mooi, maar zo al- ons minder konden bekoren.
Met
Lokt
Da
irgi
nde
et
iet
rid,
ove
ionc
ch
tie
iete
ildki
Atelier: Dries 52, Lfl
053-21 32.07. (foto K.D.C.)
ledaagse eenvoudig, dat de Een heel groot vlak funktio-
stilte nog nazingt als het neel en artistiek gemoti-
Balistrieri-instrument zijn veerd vullen is alleszins
laatste zucht uitweent, geen sinekuur.
Springuel beweegt zich al- Qua kleurenspel houdt ze
leen tussen zucht en gefluis- het bij een, de realiteit bena-
ter. en ons hart wordt hierbij derend kleurenpalet, zonder
niet spreekwoordelijk ge- schreeuwerigheid noch ef-
broken maar langzaam in fektzoekerij. Schilderen wat
reepjes uiteengescheurd. ze ziet en hoe ze de dingen
Deze rits van 5 is een onbe- ziet lijkt haar geestesinges-
stijgbaar hoogtepunt in het teldheid. Spelen met licht
Aalsters lenteconcertleven, ligt blijkbaar volledig binnen
een dankbare kapstok om haar mogelijkheden. Zo zien
veel verloren gegooide no
ten aan op te hangen.
Mendelssohn sluit met Sym
fonie in 'La Suisse'. Het is
me altijd een raadsel ge-
we alle schakeringen en va
riaties gaande van zeer hel
licht toch drukkend zware
geluchten.
Portretten schijnen blijkbaar
minder in haar belangen-
Eindelijk nog wat leven in de Aalsterse popweri
brouwerij. En niet zo maar wat. Twee fijne en degf
ke groepen maken een ommetje naar Aalst om I
muzikale kapaciteiten aan popminnend Aalst vod
schotelen. Scooter, dat door de mazen van het 1
jens-festival glipte, is er deze keer wél bij en bell
ons eens ekstra te verwennen, want ze hebben fl
wat goed te maken. The Bet komt de laatste tijd A
vrij veel in de belangstelling en verdiend ook vf
hun singel die heel binnenkort op de markt komt ij
eentje van degelijk gehalte. Verder zijn ze bekendj
hun krachtige en direkte nummers, die je 1
nillens de paasvakantiesfeer laten proeven....
Kortom wie houdt van denderende gitaren, druni
korte bitsige bassen moet maar eens langs kon
vrijdagavond 3 april vanaf 20 uur in de St. Annazi n Bc
nnei
