Luc Colijn:
«Waarom xou ik
niet naar
de Tour gaan?»
Michel Vaarten:
een dubbeltje op zijn kan
Etienne
De Wilde:
eerste profzege
Ronald Van Aevermaet:
out in Ronde van Marokko
str
T
leegha
f geble
letinge
arselse
Igebei
i herst
1 3^rT»8T"-"ue" vóbrpösV
<Sr
Luc Colijn is duidelijk reeds ingeburgerd in zijn
nieuwe woonst. De ruige eerste wintermaanden
heeft de nieuwe prof rustig naast Marleentje door
gebracht, de fiets werd ergens diep in de ruime
garage verborgen gehouden, en dit tot de wielertij-
den aanbreken. Lang heeft dat dolle «dolce far
niente» niet aangesleept, het wielerseizoen begint
nu eenmaal steeds vroeger dan het jaar ervoor.
Voor Luc Colijn wordt het meteen een eerste ken-
- nismaking met kleppers van klassiekers en bergen
van ronden.
Luc Colijn: «Uiteraard
dat ik op een andere ma
nier naar het renjaar
toegeleefd heb dan vroe
ger. Ik heb eerst en voor
al veel gerust, en veel
reserves aangelegd en
ten tweede heb ik toch
mijn fysische konditie
helemaal niet verwaar
loosd. Bijna elke dag
ging ik een paar kilome
tertjes crossen in de
heerlijke natuur en ik
lette uitzonderlijk
streng op mijn voeding.
Eerlijk gezegd, voor dat
laatste zorgde vooral
Marleen, met wie ik in
november in het huwe
lijk trad. Met familiege-
noot Michel .Vaarten
maakte ik de piste in
Gent wat onveilig pal
achter het wegseizoen,
maar voor de rest heb ik
hoegenaamd niet wak
ker gelegen omdat ik
mijn fiets miste.
Ook de drukte rond de
kerst- en nieuwjaarsda
gen verstoorde nauwe
lijks de «winterslaap»
van Colijn. Op 2 januari
trok hij naar Zwitser
land op wintersport.
Luc Colijn: Het belang
van zo'n kuur mag je
zeker niet uit het oog
verliezen. De zuivere, ij
lere lucht die je dage
lijks inademt heeft een
goeie weerslag op je
ademhalingswegen en
ook je bloed wordt qua
samenstelling beter.
«Skilaufen» is werkelijk
een unieke ervaring. Al
je spiertjes buigen onder
de inspanningen die je
verplicht bent te leveren.
Vorig jaar liep ik eens
vijftig kilometer op een
dag. Toen ik in het hotel
belandde wist ik niet
eens meer waar mijn
neus stond. En honger!
Ik kon wel een rauw
biefstuk 'oppeuzelen. Ik
ga niet beweren dat je
een luchtkuur moet
doen om een mooi sei
zoen bij elkaar te fietsen,
maar ik ben er toch van
overtuigd dat zoiets je
veel meer goed dan even
tueel kwaad doet. Je
voelt je gewoon gezon
der als je terug in Vlaan-
derenland staat.
Na die Zwitserse trip
met de hele familie be
gint Colijn pas goed aan
zijn konditie te schaven,
de overtollige kilootjes
worden er langzaam,
maar niet minder zeker
afgepeddeld en het weer
standsvermogen moet
met de dag groeien.
Luc: Niet dat ik als een
honderdmetervolbloed
uit de startblokken
schiet, nee. De eerste da
gen trappel ik een veer
tig-vijftig kilometertjes.
Die afstand wordt dan
heel voorzichtig en zon
der overhaasting opge
voerd tot een doorsnee
wielerwedstrijd. Het
kan wel een tijdje duren
voor je op het hoogste
niveau komt, maar het
systeem foppen loopt bij
na steeds falikant af. Vo
rig jaar had ik me bij de
amateurs zo duchtig op
de eerste klassiekers
voorbereid dat ik bijna
het hele jaar om de
vaantjes haalde. Net op
het tijdstip dat ik in
vorm zat, kreeg ik
bronchitis. Aangezien ik
toch in goeie doen was
speelde dat weinig par
ten, maar een veertien
dagen later zat ik in zak
en as. De longaandoe
ning die ik had opgelo
pen tijdens de voorberei
dingsperiode kwelde me
tot eind mei, en dan zijn
al heel wat mooie prijzen
verdeeld. Daarom dat ik
de zaken voorzichtiger
aanpak. Trouwens, dat
eerste seizoen bij de
profs is bijzonder be
langrijk voor mij. Niet
dat ik slag om slinger
potten moet breken, dat
verlangt men bij Daf
niet, maar toch zal ik me
een paar maal in de kij
ker moeten fietsen om
ook volgend jaar een
plaatsje in de ploeg te
bekomen. Ik zie het wel
zitten, dat leven als
broodrenner, maar er
zal geknokt moeten wor
den want ook de plaats
jes bij DAF worden
duur. Vooral met Roger
De Vlaeminck en Kuiper
erbij. De ene zal uitge
speeld worden als troef
aas in de klassiekers en
Kuiper zal het moeten
doen in de Ronde van
Frankrijk.
Luc Colijn ziet inder
daad geen «konkurren-
ten» in deze twee aan
winsten.
«Die gasten zullen be
schermd worden, daar
maak ik me geen enkele
illuzie rond, maar ik
meen wel dat een jong
renner heel wat kan op
steken van die klasselui.
Koersen bij de profs is
een heel nieuwe erva
ring voor me, wat het
wordt is bijzonder vaag.
Waarom zou ik me dan
ongerust hoeven te ma
ken? Een voorbeeldig
helper verdient aardig
zijn boterhammetje en
die mag toch ook een
koers winnen als het er
op uitdraait?
Luc Colijn: pas getrouwd en dromend van een grote loopbaan als prof. (vw)
Veel renners mijden
in de eerste jaren de
Ronde van Frankrijk als
de pest. Er wordt niet
alleen het uiterste aan
koncentratie gevraagd
gedurende een drietal
weken, maar ook de in
spanningen zouden
kunnen de loopbaan ne
gatief beïnvloeden. Luc
Colijn ziet de zaken
evenwel vanuit een an
der daglicht.
«Toen mijn kontrakt
ondertekend werd,
sprak ik mijn vrees uit
voor dat Franse monster
maar Fred De Bruyne
heeft me weten om te
praten. Als ik meemag,
dan is dat louter bedoeld
als een stage, een vlotte
manier om ervaring op
te doen. Het is duidelijk
dat ik me op mijn best
wil laten zien, maar
doorgedreven toppresta
ties zullen van mij niet
gevraagd worden. Fi
nancieel is het ook niet
te versmaden, stel je
voor dat Kuiper geel te
pakken krijgt.Maar zo
ver staan we nog niet,
eerst komende klassie
kers. Ik hoop dat ik met
de Dafploeg zoveel mo
gelijk wedstrijden mag
betwisten, en dat Roger
een paar maal met de
ruikers gaat lopen.
Vrouw Marleen
in elk geval voo
halve trouwboek,
sterker en gezond
ooit. Luc heeft u Hadsbi
rust en zijn
werd met maat
bereid. Hij zal kn
iciële
die aai
een, wees maar gt nen |<0
En dat zijn we!
Paul DE
ni doch
id to
vriend te houden,
wens het ligt
mijn aard altijd en
al keet te schop pe
vrees dat diegen j
zegt dat Michel
goeie jongen
veel te mak. geen enais
ning houdt met de van f
kelijkheid»
Sedert 1 januari vi
bi
Etienne De Wilde
Hij is één van de jongsten in
het profpeloton, doch te
vens één van de meest
getalenteerden, de blonde
Etienne De Wilde.
In de driedaagse van De
Panne speelde hij een meer
dan bescheiden rol. Als
tijdrijder haalde hij de 21ste
tijd in een race die over een
goeie 13 kilometer liep
Meteen was vanzelfspre
kend alle uitzicht op de
eindzege weg.
Toch onderscheidde de
«blonde pijl» zich in de rit
die maandagnamiddag
werd gereden. Hij was mee
met een nogal omvangrijk
koppeloton. Al kan Etienne
onder het spandoek aardig
wat snelheid maken, toch
vertrouwde hij de aanwe
zigheid van nationaal kam
pioen Jos Jacobs en Guido
Van Sweefelt niet. Samen
met de uitgekookte Willy De
Geest koos hij het hazen
pad. Het duo bleef tot aan
de finish overeind. In de
spurt kon De Geest niet
rivalizeren met de veel jon
gere De Wilde. De «Drie
daagse» is voor De Wilde
een laatste test geweest
met het oog op de legenda
rische «Ronde van Vlaande
ren». Hij kan er zich onder
scheiden, want dat De
Wilde een autentieke belof
te is, heeft hij in Milaan-San
Remo getoond. Als je daarin
bij de eerste tien arriveert,
ben je meteen tot een van
de beteren gepromoveerd.
wel
eic
hebb
jnd di<
lergeli
erstelt
som
aanst
oper
iek o|
iten.
iren v
dukkig
len kc
perse
eerd c
el
In Fez, één van de etappe- de rustdag die in dat zemwagen.
steden van de Ronde van zonovergoten oord gepland Van Aevermaet: «Ik was
Marokko voor amateurs, was, heeft Ronald niet aan het einde van mijn latijn.
was de Zeienaar Van Aever- kunnen genieten, want hij Vooraleer naar hier te ko-
m'aet er niet meer bij. Van kroop onderweg in de be- men had ik er niet zo heel
Bij de kadetten-meisjes te Kruibeke was Commeyne de konkurrenten te vlug af.
(dw)
veel trainingskilometers op
zitten. Ik hoopte in Noord-
Afrika het kompetitieritme
te pakken te krijgen. Het liep
evenwel fout: naarmate de
ronde vorderde, voelde ik
me slapper en machtelozer.
Vandaar. Ik heb gevochten
tot het bittere eind en zal nu
in eigen buurt aan de
konditie dokteren.»
Coach Ferdi Bracke vond
het jammer dat Ronald hem
niet over zijn toestand had
geïnformeerd: «Je moest je
problemen met mij uitge
praat hebben. Ik ben er om
je te helpen.»
Gedane zaken nemen geen
keer, en Ronald Van Aever
maet kan in de komende
weken en maanden bewij
zen dat hij niets van zijn
intrinsieke kwaliteiten verlo
ren heeft.
„..j x mijn tong op mijn schoe-
Michel Vaarten ziet er nog altijd even stoer uit als ne^ hj %,ori„ iaar
vroeger, zijn ronde gelaat glimt van gezondheid en yaak kwam ;k dan evfJn
als hij zo voor jou staat krijg je de indruk dat ie je thuis Qm dan vll s.
met één klap de grond kan inboren. Misschien een yan koffer te wisse_
heel klein beetje de Obelix van de pistewereld? len«en t te vertrek.
Zonder toverdrank dan. maar de rol van advizeren- ken Ny heb ik die zware
de druide wordt adekwaat overgenomen door j nni n niet moe-
schoonvader Achiel Buysse (fie ooit driemaal de ten ieveren Hopelijk
Ronde van Vlaanderen achter zijn naam liet note- kQmt dat uit VQOr
ren). Alle ingrediënten zijn dus aanwezig om volffend
Michel Vaarten tot een groot renner te Kruiden. Was de aan^f van het jaar zit (mf ligt) Vufcrri
doch er schort iets. Dat greintje geluk om het echt 8eizoen niet bepaald den- ook onder dak -ïrCI
ver te trappen bleef dit seizoen helaas uit. derend, ook voor Michel
Michel Vaarten: «Eigen- slotte moet ik zien rond Vaarten breken dan wel
lijk viel mijn seizoen al te komen met wat ik op eens betere tijden aan.
aan diggelen voor de de baan bij elkaar rij. Uitgerekend op kerst-
pistemolen begon te Maar om een lang ver- dag stapte Vaarten op
draaien. Ik had serieus haal kort te maken; toen het hoogste schavotje
getraind om een goeie de «six» van Londen van het Gentse kuipke.
beurt te maken op de startte stond ik thuis bij Samen met Pijnen haal-
wielerbaan van Besa- Christine achter de toon- de hij het Europees
ngon en tot mijn grote bank van de winkel. Met Kampioenschap ploe-
verbazing faalde ik vol- de tranen van spijt in de genkoers uit de bran-
komen. In de Keirin- ogen. Geen enkel kon- ding. Sedert lange tijd
nummers ging ik zelfs trakt, niks had ik. Ge- werden de schijnwer-
helemaal de mist in. Als lukkig werd ik hier en pers naar de Turnhoutse
je weken hebt geoefend, daar bij de invallers in- Wetteraar gedraaid,
zelfs veel geld hebt ge- geschreven. Nogal wat «Zo ontgoocheld ik was
ïnvesteerd en dan toch renners vielen uit we- in Besangon, zo vrolijk
nog afgaat, is je moreel gens ziekte zodat ik uit- was ik in Gent. Samen
ver zoek. Iedereen liet eindelijk toch meer zes- met Pijnen heb ik toen
Vaarten vallen als een daagsen heb gereden kunnen bewijzen dat ik
steen. De pistedirecteurs dan gepland. Achteraf wel iets in mijn mars
hadden ook al geen be- viel dat niet eens zc heb. Ik heb getoond dat
langstelling voor mij. slecht uit. Ik voel me men Vaarten te vlug had
Voor een beroepsrenner nog kiplekker en ge- afgeschreven voor de
is zoiets een ramp. Ten- zond als een vis, terwijl wielersport én dat ik,
mits een goeie maat. ze-
ker mijn mannetje kan
T- staan bij de groten.
Want de weg naar de top
ligt bezaaid met wolfij-
fy zers en schietgeweren.
j~ Êff r De ouderen, de besten
Ld twil °°k' schermen hun be~ ik voel dat ik
vWi" langen strikt af en de
•- m I aankomende jongeren
moeten wachten tot de
4^ W K 1 eerstgenoemden hun po- geweest. Toen ik
sitie verlaten. Op de pis- grienen als een
S te wordt je carrière afge-
remd.Ik word heel bin-
JÊ V nenkort 24, dus over een
9 ïfjbmjgk paar jaar zal ik pas echt
r Y-4>1serieus worden geno-
f men. Luister, ik zit daar op het hart kan i x#
geen godganse dagen zeggen dat Achiel B tbli
over te piekeren, hoor se de wielersport doe
Zoiets weet je voor je er- door kent. Geduri
mee begint. Ik heb trou- zijn loopbaan heeft
wens de naam veel te bewezen een gladde jrg
braaf te zijn, maar wat bijzonder pientere fcj
willen die mensen die ner geweest te zijfi jjf
dat zeggen toch? Moet ik kan nu meeprofit! «f
nieuwe sponsor, e<
brek uit Zellik.
glansrijke overwii
in het Gentse wier]
al haar vruchten af
«Ik rij in elk
zesdaagse van Br
en van Milaan.
Sebastian zal ik we
mogen aantreden
de wereld kamp
schappen fond rij d<
Antwerpenaars i
mij ook niet ver| )r(je|l
voor hun «six», entstif
en daar zal er iets i igen
korf vallen, hoop ilj,n ee
ik het hele seizoeri e
eens overloop, bc!,#,d
niet zo ontevreden I ^at
al bij al is alles nog in
meegevallen, het 2 no
veel slechter zijn
gaan. En de oude w
van de wielersport
den nog maar een tlU
aangedaan; «Het
antwoord op een sl( -
beurt is een klink
zege», Ik weet dat ii
ver ben teruggeko
de weg is nog lang |j£
Mijn schoonvader
genlijk steeds een 0 j\
looflijke steun vooï
heeft hij me lang ja
woord gestaan. Hij
me ook onderricht
schonk me vooral
trouwen. Met mijn li kern
Ronald Van Avermaet. (c)
misschien mijn eigen van zijn ervaringen jf!
loopbaan dinamiteren?
Als ik vandaag of mor
gen van de daken ga
schreeuwen dat die en
die mij boycotten, of mij
onfair behandelen en als
ik alle kranten bol blaas
met hatelijkheden, dan
kom ik nooit meer de
planken op. Ik kan mij
zoiets niet veroorloven
en ik doe het dus niet.
Nee, ik trap niemand te
gen de schenen Heel
langzaam tracht ik mijn
weg te zoeken en ik doe komst,
mijn best iedereen tot Paul De S
zijn inzichten. Ook
louter menselijk
ben ik hem echt da nc
baar. Weet je dat hi
tranen in de ogen to |ge
toen ik dat Euro] szi
Kampioenschap v» >ev
Hij is even blij also iel
zelf zou gezegev ®f!
hebben».
«Er komen andere
den», zong Bob Dy la
het verleden, en Mifor
Vaarten kijkt ook
hoopvol uit naar de
