Praat daar nu eens over...
HADCHENCHOR HANNOVER:
«Cantate Domino»
te Burst
het linnen doek
ive me A gun
FACTORY IN NETWERK
THE BET EN SCOOTER
IN ST. ANNAZAAL
mmm
De Voorpost - 10.4.1981 - 15
iim twee en een half jaar geleden was het sedert in de
kenale kerk van Lede een koor van internationaal niveau
trad. In december 1978 gin ghet om Engelse jongens.
keer waren het meisjes uit Duitsland.
Lede is men met links en rechts verzoend.
lei wat er allemaal scheef
schots loopt in het Aal
muziekleven hebben
in de voorbije weken
3 uitgebreid gehad. Laten
I daarom even over de
lie dingen hebben. Een
betere zaken is, dat
k concerten stipt aanvan-
9 i Dót is in de grond ook
een normale zaak. Eén
de verenigingen uit de
ld is daarbij zelfs zover
gaan, dat men op het
nvangsuur resoluut de
uien sluit, en de telaatko-
ks naar de pauze of naar
der herbergen op de
ote Markt verwijzen (daar
nen ze ook meestal uit).
1 heeft met elementaire
sefdheid te maken ten
ichte van de artiesten,
meestal al een paar uur
ffezig zijn, en het pu-
dat de inspanning ge-
heeft op tijd te
klok kijken en nog
even wachten heeft
één resultaat: de (vas-
lanten die met veel ge
en gekletter te laat
:en, en daarbij een
irt met een prins-carna-
:kiezing verwarren,
de volgende keer nog
op. Dat geldt vooi
dat telt ook voor de
imeenten. Beweren
meisjes van het Han-
rkoor helemaal en spe-
naar Lede gekomen
wellicht overdre-
BRT-3 zat namelijk al
ihele week aan de kar te
■en. Lede was immers
chts het sluitstuk van een
sk-durende tournee.
het programma
tdoen zetten we de ka-
leristieken van het koor
d op een rijtje. Zo kweb-
g ze er voor de uitvoe-
bijliepen, zo gediscipli-
ri staan ze er bij de eer
noten bij. Alle kenmer-
van een goed koor zijn
rozig: individuele stem-
ileiding, stuk voor stuk
irkoren meisjes, een di-
k^*it die bezielend én par
tituur en geheel beheerst,
en een perfekte uitspraak.
Wijdopen staan hun mon
den, gelijktijdige adembeur-
ten, schitterend weggemof
felde medeklinkers, die
meestal bij zon groot koor
als molenstenen neerplof
fen, en dan een repertorium
dat boven het alledaagse
uitsteekt maar inhoudelijk
zeer klassiek te noemen is.
Over de intrede. Cantate
Domino van Hassler stap
pen we over: het is een op
warmertje. een evergreen
der koorliteratuur, waarbij
de Duitse punt t'-s met hele
groepen door de kerk hollen.
Interessanter is een Salve
Regina voor koor en basso
continuo van Dom. Scarlatti.
Hierin valt vooral de «virie
le» klank van het geheel op.
Hele donkere alten hebben
ze, alten die adembogen op
lange pijlers bouwen. Het is
als vergelijkingspunt inte
ressant hoe ver deze to
taalklank van alle typische
meisjeskoren uit de Oodt-
Landen zit. Daar is kwaliteit
ook toref, en individuele
stemvoering basisgegeven,
maar blijven de meisjes jon
ge deernen, hier klopt de
adem van de vrouw al onder
de noten.
Bach is een eeuwige toets
steen. Twee duetten staan
hier tegenover twee motet
ten van tijdgenoot Tele-
mann. Uit de onvoorstelbare
rijke muziekdoos die Tele-
mann geschapen heeft en
waaruit ter gelegenheid van
het Telemann-jaar veel
nieuw materiaal getoverd
werd, komen hier ander
maal twee dankbare mu-
ziekbrokjes. Veel koren zou
den die diepe bron ook eens
moeten aanboren: het blijft
mooie muziek, dikwijls zon
der hoge pretenties, met
wisselend niveau maar voor
uitvoerders en zangers
dankbare en steeds geniet
bare muziek. Uit de cantate
91 en 163 van Bach zijn voor
klein koor en basso continuo
twee duetten gelicht. Is het
opportuun om uit een canta
te (een geheel van verbon
den nummers), die dan nog
aan een vaste datum ver
bonden zijn, één fragmentje
te lichten? Zo kan je natuur
lijk ook praten over het disti-
leren van een aria uit een
opera of een oratorium,
maar terzake.
Bach heeft in dit duet een
tegenstelling gebouwd tus
sen een haarscherpe en zeer
melodische sopraan en alt-
lijn (partituur tenor), en een
sterk geritmeerde en gepun
teerde begeleiding van de
basso continuo. Helaas zit
er met de dansende begelei
ding iets mank, de violist
krijgt zelfs na uitgebreid
stemmen het instrument
niet onder de vleugels en
floddert angstig over de kor
te nootjes, zodat Bach on
danks veel vokale schoon
heid eigenlijk niet op het
standbeeld geraakt.
Solistisch werk komt er van
sopraan Gudrun Schröfel:
twee korte aria's van de Ita
liaanse componist Grandi,
in zijn tijd nummer twee op
de ranglijst na Monteverdi.
Die naam leidt ons naar de
laatste aria Deus Canticum
novum (de eerste is een in-
zingertje, een opgefleurde
vocalise).
De loopjes, de voorslagen,
het inbouwen van echo-ef-
fekten, de afbouw van de
melodie zijn pure Montever
di, maar de moordende ko-
loraturen, die een absoluut
technisch meesterschap van
de zanger vragen zijn hier
niet aanwezig. Toch zet de
soliste een hele fraaie bijna
lyrische uitwerking op
poten.
Eigentijdse muziek, modern
van aankleding maar hele
maal niet oorschroeiend met
zachte dissonanten en langs
deze vorm vertrouwde klan
ken komt uit de hand van
Augustin Kubizek. Ontroe
ring die vooral gebouwd is
op geleidelijke climaxbou-
wing. Als sluitstuk komt een
Vesper in F van Michael
Haydn. Alle biografieën be
ginnen met dezelfde woor
den: hij was de jongere
broer van de grote Josef
Haydn, daarmee moet hij
het meestal doen. Zijn mu
ziek is harmonisch, braaf
met veel homofone passa-
tódchen Chor Hannover in de St.-Martinuskerk te Lede. (KDC)
ulsterse groep Lavvi Ebbel (La Vie Est Belle, maar anders)
een singel vers van de pers. «Geef me een Geweer» roept
ckgroep in het Engels op 45 toeren, 't Is in eigen beheer
leven, en in Aalst is de Oxfam-Wereldwinkel alleenver-
t eerste singel van Lavvi
nadat ze reeds eerder te
leren waren op de verza-
ee's Get Sprouts (de
elpee) en op Beat Boys
K-elpee) Omdot ze wei-
het gareel te draven
kapitalistische platen-
chappijen, werd 't een
eigen beheer Hoe
Ebbel tegen de wereld
is van de songtekst
te lezen:
1981 and te world is
'orser every dag
has changed, the rich
richer anyway
to open our eyes, see
>ing on
make our choise and
side we're on
look at the third world
jle fight tot be free
session can't keep
:way
t: 85 fr
Lawi Ebbel wil op
t hoogte stellen als de
lende protestsingers
leten tijden, kan er nog
N*en worden dat de
Cas Vander Taelen
mer is van de Aktie-
e ak tie waaraan de
Ie BRT 2's en vrije zen-
nodige aandacht aan
I hebben, enige maan-
1en wil de Belgische
muziekwereld aan de mouw
trekken. Ze wil hen overreden 1
van hun inkomsten aan de
Derde Wereld af te staan. Van
uit het besef dat ontwikkelings
hulp geen medelijden is, geen
liefdadigheid, maar een plicht,
wordt die aktie gevoerd. Ge
steld wordt, dat niet de muziek
geëngageerd moet zijn (hoewel
dat bij Give me A Gun toch wel
zo is), maar wel de muzikant
erachter.
Er zijn negen weerhouden ont-
wikkelingsprojekten, waarvoor
steun ingezameld wordt.
Op het Oxfram-rek. nr. 001-
0829082-02 kan men rurale
schooltjes helpen opbouwen in
Angola, mobiele medische
eenheden in Vietnam steunen
en kinderen in Algerijnse vluch
telingenkampen t.v.v. het Poli-
sario in de Sahara helpen ver
zorgen.
Bij het N C.O.S. is het rek. nr.
001-1095703-67 Daar kan
men een jeep naar Cambodja
sturen om er irrigatieputten te
onderhouden, een textielcoö-
peratie in Nicaragua steunen
en in Eritrea de zgn. blotevoe-
tendokters helpen vormen en
uitrusten.
Tenslotte zijn er nog 3 verzets-
orojekten bij SAGO. (001-
0472812-13). In Guatemala
worden er klandestiene
volksorganisaties gesteund in
ges. De solostemmen (in de
ze Vesper) vragen niet naar
volwaardige solisten die
met overmoed de aria's als
uitschieters tussen ge-
moedskerende koorpassa
ges zetten. Omdat de diri
gent met solistjes uit het
koor werkt, kunnen deze ook
nog niet de hele inhoud van
de partij gestalte geven. Bij
de sporanen zitten de stem
men bolster-springendge-
reed, maar bij de alten (als
sopraan word je geboren,
een alt moet op de tijd wach
ten) zijn er nog duidelijk pro
blemen met inhoud en tim
bre. Vooral in het terzet is
dat nogal treffend. Poten
tieel is alles aanwezig maar
een stem kan je in tegenstel
ling met een instrument
nooit dwingen, en stemmen
houden met data en «gereed
zijn» geen rekening. Schit
terende vokalisten van pak
weg 17 jaar zijn in de klas
sieke zangkunst niet aan
wezig.
Aan een paar kneepjes merk
ie ook dat de zelfstandig
heid van de leermeisjes nog
aan banden gebonden ligt:
zo kijken de solisten naar de
dirigent (en niet omgekeerd)
en zingen ze vooral op klan
ken wat (in tegenstelling
met het koor) de verstaan
baarheid niet altijd ten goe
de komt.
Toch bijzonder jammer dat
deze zeer mooie, effektrijke
en eenvoudige muziek hier
zo weinig aan bod komt. Met
een minimum aan vokale ei
sen kan je heel knappe ef-
fekten bereiken, waarbij het
gewone van elke dag met
een paar instrumenten en
een paar solisten die echt
geen jarenlange training
achter de rug moeten heb
ben, opgefleurd kan wor
den. Bij mijn weten is Can
tate Domino het enige koor
dat ooit een mis van deze
Haydn op het getouw gehad
heeft, en dat dateert be
paald ook niet van gisteren.
Dat de kerkgemeenschap
zich verheugd toonde met
zo'n peil en uitvoering vol
goeie smaak is een normale
zaak. Dat die uitdrukking
gepaard moet gaan met een
gescandeerd applaus ge
tuigt van minder goeie
smaak. Zulke dingen horen
misschien thuis na een
geestige grol op een of an
dere kabaretavond of een
kampvuumummer maar ze
ker niet in een kerk en zeker
niet na een geestelijk
concert.
Professor Ludwig Rutt dank
te met een Nederlandstalig
bissertje: «Ich seg Adieu». Ik
hoop van nietl
F.C.
Het Mödchen Chor Honnover trad vorige zaterdag op in de dekenale kerk St.-Martinus te Lede. De
opbrengst komt ten goede van de verlaten patiënten van het Psychiatrisch Ziekenhuis Zoete Nood
Gods te Lede. (KDC)
We kunnen het vandaag heel kort houden. Slechts
twee nieuwe films werden te Aalst in omloop ge
bracht. Een daarvan is vermeldenswaardig, de ande
re behoort tot het lichtere genre.
Cinema Palace
Twee films blijven hier in him respectievelijke zalen:
«De 101 dalmatiers», de Disney-tekenfilm voor het
gezin, blijft in de grote benedenzaal
Danny Supersnooper», een rare klabak, eveneens
een gezinsfilm, blijft in de studio.
Club
«De vrouwen van dertig», een film van Kaczender
met een aantal onbekenden in de hoofdrollen is het
verhaal van Andras Vayda, een in Hongarije opge
groeide jongeling die reeds vanaf zijn twaalfde zich
aangetrokken voelde tot de vrouwen. Tijdens de
oorlog bezorgde hij er aan de Amerikaanse soldaten,
later was hij de vedette van de school, en nog later,
op zijn zestiende is hij toe aan vrouwen van in de
dertig. Daar beginnen zijn harstochtelijke avontu
ren met rijpere vrouwen.
Cinema Feestpaleis
Eveneens twee films die blijven, maar wel omwisse
ling van zalen.
Zaal 1
In zaal 1 loopt vanaf vandaag «The sea wolves», de
zeewolven, een film van Andrew V. Maclaglen met
in de hoofdrollen een hele resem bekenden: Gregory
Peck, Roger Moore, David Niven, Trevor Howard,
Barbara Kellermann, enz. Het verhaal handelt over
het feit dat geallieerde schepen gekelderd worden
door zeewolven, zijnde Duitse U-boten. De gegevens
worden doorgespeeld via een in neutrale wateren
liggend Duits schip. De keldering van dit schip
wordt toevertrouwd aan de S.O.E. in Indië. Deze
opdracht kan echter moeilijk officieel en door be
roepsmensen uitgevoerd worden. Daarom dan ook
besluit de leiding het zaakje toe te vertrouwen aan
de «Calcutta Light Horse». Dit is een tijdelijk, terri
toriale groep, gevormd door burgers en opgericht
door Robert Clive, de eerste gouverneur-generaal
van Indië in 1759. Het laatste gevecht dat de groep
leverde was tijdens de boerenoorlog van 190O.
In 1943 bestaat de groep uit een bonte mengeling
van al wat oudere zakenlui. De bevelhebber, Grice, is
geweldig enthousiast over de hem aangeboden op
dracht. De mannen worden verzameld, en Grice
kiest de achttien beste die hij nodig heeft.
Hun training begint. Geen lichte opgave voor een
stel mannen die al jaren lang op non-actief staan...
In zaal 2 loopt de film «The Jazz-singer» met Neil
Diamond in de hoofdrol voor de tweede week door.
In zaal 3 komen de «Monsters uit de diepte» nog
altijd terreur zaaien onder de bewoners van een
Californisch vissersdorpje.
S.J.
De Aalsterse formatie Factory gaat er weer hard tegenaan.
Niet aan de lopende band, zoals op het alledaagse fabriek,
maar wel met een juiste en evenwichtige dosis fijne
popingrediënten. En nu zelfs met een nieuwe en leukere
verpakking dan voorheen.
In een persnota stellen zij gende bezetting: Patrick
zichzelf voor: wij zijn hele- Mergan, zang en slaggitaar,
maal geen nieuwkomer in Guy De Wuffel, zang en bas,
het Aalsterse «popwezen». Ignace Michiels, sologitaar,
Factory bestaat reeds twee en Jorgen Sonck, slagwerk,
en een half jaar met de vol- De songs worden door de
verschillende leden afzon
derlijk geschreven en na
dien gezamenlijk uitge
werkt. De groepsleden heb
ben niet de pretentie zich
zelf muzikale vernieuwers
en (of) virtuozen te noemen.
De nadruk ligt vooral op de
«good-time music».
Het (eigen) repertoire be
staat voornamelijk uit melo
dieuss «Ritme en Blues», af
gewisseld met wat ballads.
Factory is geen «trend»
groep, zonder echter daar
om blind te zijn voor het
huidige muzikale gebeuren.
Vroeger was Factory vooral
gekend om him popmuziek
die én beluisterbaar én
dansbaar was, en helemaal
niet opgepept met funky en
wild-agressieve geluiden.
Door hun fijn experimente
ren, soms wel ietsje te koel,
haalden ze verleden jaar bij
na de hoogste trede van de
muzikale Aalsterse poplad
der. Nu brengen ze op 18
april (paaszaterdag) in zaal
Netwerk, De Ridderstraat,
Aalst een (gedeeltelijk)
nieuw programma: een
must voor popfans...
(jdb)
Bolivië het breed demokratisch
volksfront en in El Salvador de
politieke oppositie.
Inlichtingen: Kamiel Delclef,
Doorenweg 122, 9298 Wiche
len (052-12.27.00). Ook niet-
muzikanten, ook individuen
kunnen steunen, of wat dacht
je...
Tot slot: de eerste oplage van
Give me a Gun is beperkt tot
1000 exemplaren. Er vroeg bij
zijn lijkt dus aangewezen
(PD.)
ipF
Pastoor Van Den Heuvel had ook wel één en ander te vertellen. De bestuursleden van Davidsfonds-afdelingen Burst en Bambrugge r
(KDC) voorzitters W. Cosijn en C. De Winter. (KDC)
Eindelijk nog wat leven in de Aalsterse popbrouwerij. Twee jonge én nieuwe
popgroepen deden onze Keizerlijke Stede de eer aan haar met een blitzbezoekje te
verwennen.
Kort maar goed is zowat hun leuze.
Ongeveer een ganse St.-Annazaal was in haar nopjes met The Bet. Deze jongens,
bruisend van talent én enthoeisiasme, gingen er op hun eigen en typische manier
hard tegenaan, en het publiek mocht hen wel. Hun nieuwe singel zal voor hen de
definitieve doorbraak betekenen, want daar zat pas muziek in. Powerpop troef, of
met andere woorden hard en ruig, maar kort en direkt, uitstekend luistervoer voor
popminnend Aalst.
Scooter deed ook haar duitje in het muzikale zakje, maar haalden in ieder geval niet
het torenhoge niveau. Zij wisselden hun muziek wel meesterlijk af, van ballades
over zuivere pop naar een dosis reggae toe.
Vooral hun nummer «Peppermint Girl» en «You» vielen in de smaak van de
swingende en huppelende St.-Annazaal. Besluit; een puike realisatie van Jeugd-
klub Ijaco die er goed aan deed deze twee forse Belgische groepen uit te nodigen.
(jdb)
Enkele jonge knapen van het wereldberoemde koor «Cantate Domino». (KDC)
