ROGER BIRD
EENS TE MEER
TONEELWEDSTRIJD IN
NETWERK-AALST
TE GAST
IN DE CARAÏBISCHE ZEE
HOGER OP
BRACHT TESTAMEN'
VOOR TAAL EN VRIJHEID
GING GRANDIOOS ONDERUIT
■"TP de
•|ng F
Kkig;
■leers:
gelen
■niet
Van
oerdei
ader
kunstmatig.
Zondagavond 12 april te 20 u. is deze Engelse klarinettist
eens te meer te beluisteren in onze Aalsterse jazzklub,
waar hij een graag gehoorde gast is. Ditmaal met een
eigen, kleine formatie, gekend als ROGER BIRD and his
BIRDIES.
Wie hem bij vorige gelegen- rende enkele nummers mee
heden hoorde in The Crazy aan te zitten en «erin te vlie-
Bol Jazz Cafe zal er dit koer gen» tot groot genoegen van
zeker ook weer willen bij- alle freaks. De formule wel
zijn. Herinneren wij ons ke hij gekozen heeft voor dit
even zijn vorige optredens optreden, een kwartet, zal
als «special guest star» met hem zeker toelaten zich to-
de Old Gate Swing Quintet taal uit te leven en het beste
eerder dit seizoen, en de ve- van zichzelf te geven. Be-
Ie keren dat hij aanwezig kende namen uit de Vlaam-
als gewone toehoorder bij se jazzscène omringen hem:
optredens van andere for- trompet JORIS DE COCK, ja-
maties nooit lang gepord renlang reeds gesmaakte
hoefde te worden om gedu- blazer bij de Jeggpap NOJB,
piano NORBERT DETAYE,
boogie woogie specialist bij
uitstek, steunpilaar van de
zelfde Jeggpad NOJB, drum
mer GUY PRECKLER, typi
sche swingdrummer, vroe
ger bij de Fondy Riverside
BB, later bij de Old Gates
SQ, én vaste begeleider in
Belgiè en Holland van de
Engelse Intercities Jazz
band.
Het wordt dus swingen ge
blazen en deze «BIRDIES»
zouden Weieens hoogvlie
gers kunnen wordenl In elk
geval een kombinatie die de
verplaatsing overwaard is.
Willy Schuyten
Het Koninklijk Nationaal Toneelverbond (NTV), waarbij ook
Tejater 80 aangesloten is, organiseerde op zondag 5 april
in Netwerk een gewestdag. Tevens had er de halve finale
van een tweesprakentomooi plaats. Tejater 80 speelde
gastheer.
De gewestdag ving aan met
een akademische zitting om
10.30 u.
In een eerste deel werd ge
sproken over Tejater 80. De
ze jonge toneelgroep wil de
gelijk toneel brengen, dit
zonder beperking van gen
re. Daarom laten zij zich ook
regisseren door beroeps
mensen die volledig vrij de
rolverdeling kiezen. Tevens
verklaren zij zich wars van
enige politieke vereniging.
Na dit woordje van Johan
Velge zette Van Mossevelde
de ideeën van het NTV uit
een. Nadruk werd gelegd op
het bevorderen van jeugdto
neel. Daartoe zou men een
kostuumfonds en een natio
nale jeugddag inrichten. Te
vens zou het NTV bemidde
len bij uitwisseling van to
neelstukken.
Als derde persoon in 't rijtje
hield Rik Langkrock een re
feraat over «Kritiek in het
algemeen en toneelkritiek
in 't bijzonder». Hij stelde
dat er in Vlaanderen bijzon
der weinig aan echte to
neelkritiek gedaan wordt.
Toch is en blijft kritiek een
noodzaak in een demokra-
tisch bestel. Sommige to
neelgroepen aanvaarden
moeilijk kritiek, hoewel ze
voor progressie in 't Vlaam
se toneel zorgt. Kritiek werd
gedefinieerd als «het beoor
delen van het feitelijke in
het licht van normen». Het
oordeel moet nuchter zijn en
geen vooroordeel bevatten.
Tevens moet het gebaseerd
„zijn op feiten, m.a.w. de to-
neelkriticus moet zich hou
den bij het volledige toneel
stuk en zich mijden van cou-
lissengeheimen.
De normen zelf omvatten al
gemene zoals de uitspraak
en de beweging maar ook
eigen normen. Deze omvat
ten de per definitie subjec
tieve waardevoordelen van
de kriticus. Daarbij dient
kritiek de bedoeling te heb
ben verbetering te brengen
en zo preventief het toneel-
peil te beschermen. Als slot
gaf hij toe dat de kriticus
niet per sé gelijk wil heb
ben, maar alleen een expo
nent uit het publiek is.
In de namiddag kwam dan
de selectie van de dialogen.
Een aantal groepen lieten
verstek, maar het aangebo
dene was zeker op niveau.
Jeugdtheater Kreja uit Dein-
ze bracht als eerste een
stukje Reinaert De Vos. Zij
kozen uit dit middelneder-
landse stuk de beroemde
biechtscène tussen Reinaert
en Grimbeert de das. De
twee jonge akteurs legden
gevoel in dit oude maar nog
altijd zo bekoorlijke stuk te
brengen.
Hierna bracht Tejater 80 eer
fragment uit «De emigran
ten». De spanning tussen de
beide personnages, een po
litieke vluchteling en eer
gastarbeider, werd overge
plant op de zaal. Deze scène
werd dan ook terecht gese
lecteerd.
Hierna bracht toneelgroep
«Podium» uit Ronse ons een
beetje «Luiaardskoorts». De
ze tragikomedie verhaalt de
gevoelens van een man die
zijn werk verlet en zijn
vriend hierin wil mee
trekken
De 5-tallige jury besloot de
groep uit Ronse te weerhou
den. hoewel ze zelf het peil
van «Podium» loofden. Zij
waren verheugd over het al
gemene goede taalgebruik.
Zij verwachten wel volgend
jaar enkele vrouwelijke
deelnemers. Dit initiatief is
een goed middel naar beter
theater.
WDB
André Wittebol op zoek noar de ideale echtgenote. (KDC)
Als je je zaterdagavond weer verveeld hebt met het Euro
songfestival en je niet wars bent van moppen over bóeren-
tenen, dan kan de toneelgroep «Hoger Op» je een gezellige
avond geven. Ze brengen de komedie «Het testament van
tante Claudia» van Kurt Heynicke nog op 10, 11, 12 en 13
april om 20 u. in de feestzaal Moorselbaan.
Het stuk zelf staat niet op de wachte situaties,
hitparade van de toneelwe- Het soms wat rammelende
reld. De stijl is Engelse ko- verhaal is als volgt...
medie en bevat dan ook een André Wittebal zit in de pe-
sterke televisieachtige plot narie. Als weduwnaar van
en tal van gekke en onver- Claudia erfde hij slechts de
Leonie Vogel, alias Lucie Verhagen (Ingrid Schockaert), Peter Resman (Mark Poppe) e
Biermans (Antoine Ghijsels). (KDC)
als de erfgename Leonie
voorstelt. Maar André en
zijn vriend, de politieinspek-
teur, Omer Biesmcms, twee
oude schuren, vliegen ook
direct in brand voor de
vriendelijke en charmante
Lucie Verhagen.
Lucie en Peter besluiten het
spelletje verder te spelen.
Tijdens het tweede bedrijf
wordt Lucie overspoeld met
huwelijksaanzoeken. Omer
Biesemans, de commissaris
Dewolf, André Wittebol en
zelf de bedeesde boekhou
der Vliegers maken haar het
hof. Lucie probeert deze si
tuatie uit te buiten en krijgt
het dan aan de stok met
Ellie Korenbloem, een café
bazin en tevens vaste vrien
din van André. Lucie belooft
de scherven tussen Ellie en
André te lijmen.
Nu verschijnt echter een
nieuwe Leonie Vogel op de
proppen. Lucie en de jonge
Peter worden gearresteerd
en beschuldigd van verval-
Omer Biermans en Lucie Verhagen. (KDC)
Lucie 'erhaeghen (Ingrid Schockaert) en Peter Resman (Mark Poppe). (KDC)
sing.
Het derde bedrijf begint met
een knap stukje mime van
André over het vrijgezellen-
leven. Ook zijn vrienden be
schouwen Leonie als een
kreng van een wijf. Zij be
slist het bedrijf te verkopen
om zo haar helft in geld te
krijgen.
Gelukkig wordt ze in de
slotscène door de commis
saris in Agatha Christie-stijl
ontmaskerd als een interna
tionale dievegge. Het stuk
eindigt dan met een happy
end, namelijk een vernieuw
de relatie tussen André en
Ellie.
De acteurs brachten ons dus
een avondje parochietoneel.
De vertolking van de per
sonnages is dan ook
analoog.
Louis Pauwels als André
Wittebol en Antoone Ghij
sels als Omer Biermans wa
ren als gegoten voor hun
probk
rollen. Zij amuseerden het i
toeschouwers dan ook bt Jjan
Mark Poppe en Frans g je
hulst brachten hun rol
Peter Resman en commit F
ris Denolf te kunstmatig.
grid Schokkaert als L«
Verhaegen toonde zich &e aa
An De Baets bleek een tl ren.
sche oude vrijster. Het s train*
werd gespeeld in een ibaar
staanbare taal. Uitzoni j
ing hierop maakten Lut N
thieu als de dievegge
Fons Janssens als polit PZ1C
gent. Het streven naar i z
lisme mag niet de overh Haar
halen op een verzorgde K *0or
Wanneer we dit vergeli j8
met enkele jonge toneel Qm
renigingen blijkt «Ho
Op» teveel uit het gewt
komedievaatje te tapp m
We mogen besluiten dat H)n ei
Mijlbeekse publiek «b Allen
wat het wilt»: «Amusem ze
dit echter zonder diepgfl ing; di
'ker ir
Leonie Vogel (Lut Motthieu), alhier onderwerp van discussie. (KDC)
In tegenstelling met wat
men zou kunnen denken
speelt «De Caraïbische Zee»
zich niet af op één van de
heerlijke eilanden met die
«klinkende» naam. Het
draait allemaal rond een
ziekenhuiskamer, waarin
drie zieken zich nauwelijks
thuisvoelen. Het stuk be
staat uit verschillende lui
ken, die als het ware een
kort toneelstukje vormen.
Een reeks van die stukjes
handelt over de soms wran
ge, en dan weer vriendelijke
komfrontatie van de volkse
Mie en de eigenwijze
schoollerares Nicole. Zij
hebben het schijnbaar over
alledaagse probleempjes en
voorvalletjes, maar onder
tussen geven zij zichzelf vol
ledig bloot.
De volkse Mie is er erg aan
toe, want ze kreeg nog maar
net een lavement en de spo
ren van de medische in
greep konden we geregeld
aflezen op haar grimassen,
die boekdelen spraken.
De eigenwijze schoolmees
teres Nicole weet nauwe
lijks wat aan haar scheelt
en het traag werken van het
ziekenhuispersoneel maakt
haar dan nog ekstra zenu
wachtig en nerveus.
Ondertussen krijgen deze
twee kamergenoten bezoek.
Mie van haar zonderlinge
zoon Jackie, en van Tante
Amelie, van buurvrouw en
van Roza en Nicole van haar
sullige, maar toch begrij
pende echtgenoot Jef en van
een kollega, juffrouw
Epemans.
Zo wordt het publiek in geen
tijd gekronfronteerd met een
heleboel personagesdie
vertolkt worden door slechts
vier acteurs.
Je zou voor minder al begin
nen te wanhopen; het was in
ieder geval een té zware op
gave voor Jo Beeckman, die
de mannelijke nevenperso
nages (6) voor zijn rekening
nam en voor Claudine
Beeckman, die nauwelijks
degelijk gestalte kon geven
aan de vrouwelijke neven
personages (8).
Auteur René Verhezen pro
beerde het dus met senti
menteel theater, maar tege
lijk leuk (of is het nu net
andersom?) en handig te
spekuleren op de gevoelige
plekken van de mens. Te
vens liet hij niet na terloops
de vingers te leggen op «en
kele zere plekken» van dit
ziekenhuis-milieu, de af
stand tussen het verplegend
personeel en patiënten, de
weinig humane behande
ling, de schijnbare harte
loosheid enz.
Maar deze pijlers heeft re
gisseur Jo Beeckman hele
maal niet optimaal benut.
De hele avond door heeft hij
de nadruk gelegd op de hu
moristische kantjes van dit
stuk, nog tot groot jolijt van
het uiterst magere publiek.
Ook is het voor ons een
raadsel waarom hij er de
storende en overbodige
bandmontages in het stuk
laste. Overigens werd er
heel weinig aan sfeerschep
ping gedaan en vond men
slechts in muziekstukjes een
middel om het vervelende
karakter van de verschillen
de «verhaaltjes» te over
bruggen.
Hetgeen Claudine
Beeckman in de huid van
Roza en van Tante Amelie er
van af bracht is waarschijn
lijk van aard om de lachers
op haar hand te krijgen, niet
alleen of niet zozeer?
door de lachwekkende kle
dij maar ook omdat zij een
goede karikatuur-présence
heeft met in de eerste plaats
haar overdreven mimiek.
Het was spijtig te moeten
vaststellen dat het magere
publiek luid applaudiseerde
bij dergelijke tussenkom
sten, alsof deze klowneske
«nummerokes» de hoogte
punten van deze toneelop
voering vormden. Als buur-
vrouw deed zij het een tik
keltje beter, maar over het
algemeen bleek zij niet op
gewassen tegen deze zware
taak.
Ook Jo Beeckman was niet
in zijn sas tijdens deze to
neelopvoering. Gebrek aan
koncentratie zat er in ieder
geval wel voor iets tussen;
hij kon helemaal geen ge
schraagde figuur op de
planken zetten; in de rol van
de zielige jongeman Jackie
ging hij volledig door de
mand. Gelukkig was hij in
de huid van de dokter en
vooral van de onevenwichti
ge Jef in betere doen en kon
hij het geheel nog enkele
schaarse goede momenten
bezorgen.
Nicole, de zenuwachtige
schoollerares, vertolkt door
Odette van Vossole akteer-
de op iets hoger peil. Zij
benadrukte behoorlijk haar
droomwens; de ontsnapping
uit de geïsoleerde wereld
van het ziekenhuis naar een
droomwereld. Toch blijkt ze
later levensmoe te zijn, om
dat haar man meer oog
heeft voor een andere vrouw
en omdat haar leven in feite
niets meer betekent dan een
grote puinhoop. Wanneer ze
uit het ziekenhuis ontslagen
wordt, heeft ze slechts één
doel: volop profiteren van
haar verdere leven.
Dan is er tenslotte nog de
volkse Mie, gespeeld door
Ghislaine Comand, die
slechts als enige er in slaag
de door totale inzet een de
gelijke karaktertekening te
schetsen van haar perso
nage.
Langzaam takelde zij volle
dig af; in het begin grapjas
te zij om haar onschuldige
kwaal, maar de tegensla
gen volgden elkaar op.
Vooral de onteigening van
haar knus en gezellig huisje
ondermijnt haar moreel en
wanneer ze verneemt dat zij
aan kanker lijdt, gaat haar
gezondheid volledig bergaf.
Het dekor gaf maar een
triestige aanblik; rommelig
tot en met en groezeligheid
troef. Nelly Philips als op-
geefster heeft in «De Caraï
bische Zee» heel wat meer
werk verricht, want voortdu
rend viel de zwakke akteurs-
ploeg door de mand...
Als besluit, slechts enkele
momenten haalden een
middelmatig peil, omdat de
situaties in hun zelf-relati-
vering zo herkenbaar
waren.
Maar op dit ene been hinkte
deze opvoering ook, want
men zat tevergeefs te ver
wachten op een fijne en ver
zorgde benadering van de
menselijke verhoudingen
binnen de geïsoleerde we
reld van een ziekenhuiska
mer. De vertolking was ver
der beneden maat zodat we
deze «Caraïbische Zee» ge
bracht door Taal en Vrijheid
snel mogen vergeten. Zand
erover, schreef Shakespeare
ooit eens...
Jo De Bruyn
helft van het sigarenfabriek-
je «De Komeet». De andere
helft hoort toe aan de nog
niet opgedaagde nicht Leo
nie Vogel.
In de ietwat trage eerste
scène maken we ook kennis
met Peter Resman, het jong
ste lid van het bedrijf. Deze
jongeman zou graag een
aandeel verwerven in het
bedrijf en tevens huwen met
zijn geheime geliefde Lucie
Verhagen. Zijn oom neemt
hem onder de arm en stelt
hem voor Leonie Vogel en de
helft van «De Komeet» te
huwen. Peter wil hiervan
niet weten totdat Lucie bin
nentreedt en zichzelf handig
In de galerij S65, Spaarzaamheidsstraat 65, Aalst
loopt nog tot zondag 10 mei een tentoonstelling van
Netsuya Noda uit Japan.
Open van woensdag tot en met zaterdag van 14 tot 19
uur en zondag van 10 tot 19 uur.
Vrijdag 10 april 1981 wordt in het Parochiehuis
Erembodegem-Centrum te 20 uur het tweede deel van
de Jezusfilm van Zefirelli vertoond: een ideale inlei
ding voor de Goede Week!
Inkom: 60 fr.
Op zaterdag 11, zondag 12 en maandag 13 april,
telkens te 20 uur in de zaal St.-Maarteninstituut,
Moorselbaan 128 te Aalst: «Het Testament van Tante
Claudia», een blijspel van Kurt Heynicke, onder een
regie van Frans Pauwels en akteurs van de toneelgil-
de «Hoger Op».
André Wittebol (L. Pauwels) en Omer Biermans (A.
verschillen nogal eens van mening. (KDC)
JAZZ ka»
De laatste opvoering van het Koninklijke Letter- en Toneel
kundig Gezelschap «Voor Taal en Vrijheid» is ook nu weer
van een bedenkelijk gehalte. «De Caraïbische Zee» van
auteur René Verhezen stelde ons teleur omdat het stuk
geen eenheid vertoonde en zeker geen bevredigend Blot
kende, maar vooral omdat de vertolking en de regie van Jo
Beeckman te karikaturaal aandeden. Het was alsof «Voor
Taal en Vrijheid» niet goed wist wat ze met dit toneelstuk
moest aanvangen.
