BAEYENS: ZESTIEN JAAR
DWANGARBEID
Aalst
karnavalstad,
en wat nog?
aalsterse flitsen e*<
BLOEMEN- EN
GROENAKTIE
-=9,,in" beSl00,
ea Imaa goed
De Voorpost -10.4.1981 - 5
ter 1
istijds Ci
ikenhuis
Big.
deskur
jr' rde c
pels
van r
i1 waren
Lg eeds t
vond
ht eer
naar
s de
was.
k is
nati4.
maar
ie Baeyens, onderwijzer uit Ottergem, werd verleden schaert, burgerlijke partij ding stelt vaak problemen
bgavond na uren beraadslaging, te 22.30 u. veroor- voor het gezin Baeyens, en wie kinderen heeft zal wel
n he; i?r J w Oostvlaams Assisenhof tot zestien jaar pleitte beklaagde in de ver- reeds gestraft hebben. Maar
3t er n9arbeid- v°°r moord op zijn dochter Carta. De moord- nieling. Het gaat hier wel wie zou eraan denken een
ipng op Jean Va^de Velde werd niet weerhouden doch degelijk om moord met revolver te kopen en op zijn
gezet in onopzettelijke slagen en verwondingen,
ureur-generaal Goemenne eiste levenslange dwanaar-
als straf.
werd de uitspraak echter milder.
indelijk v
hij er maar op los,
nd op détails, maar ge-
g de eigen versie van
huid ponerend. «Niet ik,
eaal r vooral
<™,e schuld aan de dood "Z"" vrïïi,w was •fla>™»9 kwam bij Baeyens de defini-
Ma», huivert hij niet te ™n marktkramers en scheen tieve beslissing te doden. Hij
iren. Baeyens is eigen- ?^|5 5i»n lill nH maakIB «ouwens van zijn
,,J- zo in te zien. Zelf wilde ze voornemen geen geheim en
en a
jn ve
en in
de B
it. Tel
3 zon
ft
voorbedachte rade: Carla is kind te schieten als het niet
gestorven omdat ze het de- gehoorzaamt?
vies van vader «mijn wil is De magistraat overliep de
wet», niet wilde volgen. De jeugdjaren van Baeyens. Hij
iDièce uniaue» idee tot doden sluimerde vond er geen enkel argu-
derde daa kwam er z® ontroerd bij. reeds lang bij Baeyens bij de ment ter verontschuldiging,
khtsosvchiater rir rv ^US!er 5n broer kwame.n in' aankoop van het wapen. De- Hij kwam uit een gelukkig
éaanbod Ik heb in miin derdaad op de 9etuigen- ze gedachte kreeg verdere gezin en mocht studeren.
(Le reeds veel mensen f1' vorm bi' het schietensklaar Dat hij achteraf faalde, pro-
üzocht Baevpns erhter Y°?r .?U^ter Mana Baeyens maken van het pistool en fessioneel en echtelijk, was
m aeval aoart «ppn ni ^.ubf f1 9rote plannen zijn voornemen werd niet de fout van anderen
uniaue». BreedsorakeHo ITf u4" kmderen' wilde er konkreet als hij, de avond zoals beklaagde beweert.
k:; i_9 beste van maken. «De voor de feiten, het FN-pis- Dat was zijn eigen fout.
studiën van de kinderen gin- tooi laadde met zes kogels. Reeds van bij de aankoop
gen voor de vader voor al- Toen zijn kinderen weiger- van bet wapen situeert zich
les. Zijn echtgenote nam het den op zijn voorstel hem de voorbedachtheid. Men
op dat gebied zo nauw niet.» naar moeder te brengen koopt toch geen wapen om
het niet te gebruiken.
Toen hij de vooravond van
de feiten na het briefje te
hebben «gepost» zijn wapen
met zes kogels laadde en
ermee naar het laatste ren
dezvous reed werd de voor
bedachtheid bevestigd.
Aan «Levensvreugde»,
naam vol galgenhumor in
dit geval, dreef Baeyens het
cynisme ten top door eerst
de meisjes nog een «geluk
kig nieuwjaar» te wensen.
Dan deed de generaal de
='a P&7 e"2S 1 f^werksjer worden doch k=n bij
r do naar verzette nu zirh a c r>n- u_i
zelfkritiek. Vooi
hij volgzaam,
gelijken kollegiaal, zelfs
al, voor minderen, in
zijn gezin en zijn klas,
opte hij zich echter tot
daar verzette hij zich, als on- het begin van de gijzeling,
derwijzer, tegen», ver- Een gijzeling werd het inder-
klaarde Maria. De klachten daad.»
van de vrouw zouden fel
overdreven zijn geweest en
«vaak liep ze gewoon weg
tiran, tot een hee'rsëï df ,1"""
KlïirJEnS" ™a"-o=fsn 3*2
aanmaal in oen „1." voorbereiding van de plech-
rail
irzien
z°" nderyragernauwkVu'rig' 9<!"
bereiicte'VaëThet J -
""^Xaigheid ke'ndl; adjudant, broer
in zijn klas, heeft het
ihtelijk team De Wilde- «"„ZIITJh
erck-Van Moffaeri niets stomml,B" had
in vinden.
Na dit impressionerend plei
dooi van meester Ras-
schaert pleitte meester Ver-
tonghen als burgerlijke par
tij voor postbode Van de Vel
de. «Een veroordeling van
Baeyens is noodzakelijk om
eenmaai in een D3- i -7""" itu«u»onsiijb um
sche huilbui weadook 9,e Veel zou h,J de schade door Van de Vel- soldaten uitstappen en be-
rveerde hij ondertussen nens h kf h °P V°'~ de °P9e,°Pen l® k"nnen te- nnn Ho Ann
rugvorderen. Hij bleef 155
dagen werkloos; werd 2%
blijvend invalide en heeft
aan zijn been «een al
manak».
chreef Baeyens in zijn
Ie eigen levensgeschie-
Een werk van 400 pa
ir Na over alles en nog
i hebben gehandeld is
rama zelf tot een paar
i gereduceerd. Alleen
Opeens liep Carla een
ipening binnen. Ik raak-
taniek, laadde mijn wa-
n schoot. Dit had een
ijke afloop»... Basta.
een lettergreep spijt,
isychiater verklaarde
dan ook volledig
iv-Joi enbaar wat impliceert
zowel voor als tijdens
de feiten zijn daden
introleren.
ud mijn hart vast»...
ns, een man met een
weinig interessante ei-
lappen, is volgens de
ater een gevaar, een
«us iemand ten over-
van wat van zijn gezin
st. En op de vraag of
is ook nog vandaag
evaar betekent ant-
de psychiater «Ik
mijn hart vast. Zijn
lenover de familie is
gekoeld.»
Timmerman
Carla binnen
met de kle-
flarden geschoten,
opsie bleek dat ze
werd door drie ko-
in het dijbeen, een
st die longen, maag
verwoestte en een
het oor. Deze
dood
Pletinckx
dat de laatste
van op een af-
nauweiijks één
afgevuurd. Als
ten gronde lag.
semi-automatisch
dat een dodelijke
heeft tot op 100
zijn slachtoffer niet
Frans Baeyens, aan wie Hu-
bert telefoneerde dat hij een
stommiteit had begaan, ge
schoten op Carla, deelde
hem mede, na informatie te
hebben genomen bij kolle
ga's te Aalst, dat Carla dood
was. Daarop zou beklaagde
aan het wenen zijn gegaan
en gezegd hebben «Dit is spreken en zouden de bril-
Vrijdag, de ultieme dag
Vrijdag werd de ultieme dag,
de dag van de beslissing. De
dag van het arrest. Daar was
men echter nog lang niet
aan toe. Eerst zou de advo-
gon de 400 m lange tocht
door de avondlijke Boter-
melkstraat. Toen Carla dan
van haar vader wegsprong
als uiterst redmiddel teken
de ze haar eigen doodvon
nis. Van op nauwelijks één
meter vuurde Baeyens.
Trefzeker. Zich daarna niet
bekommerend om zijn
slachtoffer. Zelfs niet van
streek gebracht. Hij lukte na
dien nog een erg precies
schot in het slot van de wo-
theus, «niet te vlug te oorde
len opdat ge zelf niet zoudt
geoordeeld worden» en tot
de niet-kristenen «zich bij
het straffen van een mens
niet te laten leiden door
woedeof afkeer».
Van Eeckhaut hangt een
beeld op, erg geloofwaardig,
van de geknakte man. Ge
knakt door het vertrek van
zijn vrouw. Geknakt door de
beschuldiging van zedenfei
ten. De «tiran» die alleen zit
in zijn huis. Die in het dorp
met de vinger wordt nage
wezen. Die zich als een be
delaar inspant voor de here
niging van zijn gezin, een
smekeling die niettegen
staande alles nog op verzoe
ning hoopt. De man die ge
troffen werd in alles wat
hem dierbaar was.
Baeyens werd het slachtof
fer van een georkestreerde
hetze tegen hem, zegt verde
diger. «En toch heeft
Baeyens, ondanks alles, ge
poogd zijn gezin samen te
brengen. Dat was de énige
reden waarom hij naar de
Botermelkstraat reed. Naar
kinderen en vrouw toe.»
«Baeyens heeft niet ge
moord», besluit Piet Van
Eeckhaut.
Bultinck:
geen voorbedachtheid
Na de middagpauze komt,
als tweede verdediger van
Baeyens, meester John Bul
tinck aan bod. In zijn plei
dooi legde hij de juridische
eens en hield het bij moord
op Carla en moordpoging op
Van de Velde.
Na een korte beraadslaging
velde het Hof een tussenar-
rest. De vraag tot het stellen
van bijkomende vragen voor
Carla werd verworpen.
Zestien jaar dwangarbeid
Bijna drie uur had de jury
nodig om haar oordeel te
vellen zodat het vrijdaga
vond laat werd. Zeer laat.
Liefst 22.30 u!
Baeyens werd door de jury
schuldig bevonden aan
moord. Voor de moordpo
ging op postman Van de Vel
de werd geopteerd voor on
opzettelijke slagen en ver
wondingen.
Toen Baeyens uit de mond
van de hoofdgezworene het
oordeel van de jury vernam
dook hij weg achter de rug
gen van verdedigers Van
Eeckhaut en Bultinck en
sloeg vertwijfeld het hoofd
in de handen.
De prokureur vroeg dan een
veroordeling tot levenslange
dwangarbeid.
Aan de jury vroeg hij reke
ning te willen houden met
het uitzonderlijk karakter van
deze misdaad. Een vader die
de eigen dochter vermoordt.
Zonder enig teken van spijt
achteraf. Baeyens was im
mers overtuigd van eigen
goedheid en rechtvaardig
heid. De prokureur wees
daarbij op het feit dat de
statistieken uitwezen dat «le
venslang» overeenstemt
met «tien jaar». Goeminne
erkende geen enkele ver-
aspekten van de door de ver- zachtende omstandigheid,
dedigmg geherkwalificeerde De verdediging vroeg om
kaat-generaal een vlijm- ning van zijn echtgenote,
scherp rekwisitorium uit- De prokureur vroeg dan ook
Aj
j
rono
een
Doi
mijn afscheid. Ik ga zelf
moord plegen. Voor zoiets
bestaat geen vergiffenis.»
Beklaagde vroeg nog aan
zijn broer te zorgen voor een
mooie grafzerk. Niet voor
Carla. Wel voor hém. Hij
duidde zelfs de plaats in zijn
huis aan weer hij een goede
«foto voor op de steen» zou
kunnen vinden.
Ondertussen veranderde hij
wel van gedacht. Hij pleegde
geen zelfmoord maar kwam
tot de bevinding dat niet hij
doch wel zijn vrouw schul
dig was aan de dood van
Carla.
Irma De Pauw woonde naast
Baeyens te Ottergem. Wil-
lienne en andere buurvrou
wen kwamen vaak bij haar.
Bij een tasje koffie. Zelf heeft
ze Baeyens niet zien slaan.
Wel hoorde ze ervan en ook
zag ze er sporen van. Zelfs
eens «een arm in de plaas
ter» wat dan door beklaagde
wordt weggewuifd zeggen
de dat zulks gekomen was
toen dochter Carla en moe
der Willienne ergens in de
Kempen, bij een familiale
uitstap, zich aan een dansje
waagden en de vrouw was
gevallen. Toen de fatale
scheiding er kwam zag Ir-
maatje Willienne met het
aangezicht helemaal kapot
geslagen. «Ze stond voor
mij in haar kamerjas, hele
maal onder het bloed».
Advokaat Van Eeckhaut her
innert getuige eraan dat ze
bij het vooronderzoek ver
klaard heeft «geen slecht
woord over Baeyens te kun
nen zeggen». «Pardon, kon
frater, mevrouw heeft ge
zegd geen slecht woord op
zedelijk gebied», kwam
meester Rasschaert tussen.
«Op zedelijk gebied hebt ge
hem waarschijnlijk niet ge
volgd», zei de voorzitter. Op
gelucht voegde Irmaatje
eraan toe: «Nee, mijnheer,
zoiets laat men ze nog best
alleen doen, hé.» Hilariteit.
Andere Ottergemse dames
brengen evenmin veel aarde
aan de dijk. Ze willen niet te
veel kwijt, gingen moege-
werkt op tijd naar bed zodat
ze niet konden weten wan
neer Baeyens thuiskwam. Ze
konden er niet veel over zeg
gen «want Baeyens kwam
op de parochie bijna niet
buiten».
Wel zou hij zich voor zijn
kinderen enorm hebben in
gespannen, studeerde mo-
aan de jury de vragen no
pens moord op Carla en
moordpoging op Van de Vel
de bevestigend te beant
woorden.
Van Eeckhaut:
een «andere» Baeyens!
Meester Piet Van Eeckhaut
jante verdedigers van be
klaagde, meester Piet Van
Eeckhaut, vinnig en ad rem,
en John Bultinck, gedegen
logisch zijn pleidooi op
bouwend, hun beste beentje
voorzetten. Dan zou de jury
zich terugtrekken en be
raadslagen. Persoonlijk be-
nijden we het lot van deze slaagde erin, na een pleidooi
juryleden niet. Niet alleen van twee uur, na de vernieti-
worden ze een week uit hun gende aanklachten van bur-
dagelijkse doen gehaald en gerlijke partijen en proku-
krijgen ze nauwelijks een reur, op de beklaagdenbank
prikje waarmee ze zelfs niet een gans andere Baeyens
voldoende hebben voor een neer te zetten,
sober middagmaal in een Wel bleef het eenkoppig,
volks spijshuis, maar hun trots, konservatief iemand,
taak is onnoemlijk zwaar. £en man met «verouderde»
Hun beslissing is immers opvattingen over het fami-
doorslaggevend en zij zelf lieleven die indruisten tegen
zijn geen professionelen. <je opvattingen van zijn echt-
Over de feiten zelf is weinig genote. Misschien zelfs een
diskussie, tenware over bij- man die tiranniek optrad in
komende details. Over de al gezin en klas. Toch vroeg
dan niet voorbedachtheid. Van Eeckhaut begrip voor
over eventueel de juiste deze man in de wetenschap
graad van voorbedachtheid dat de verklaringen werden
zich gemotiveerd naar zijn geformuleerd door mensen
?™et®".,U.ltSPreken is vast die door het drama zo erg
mededogen. Baeyens was
echter na de strafvordering
«een verloren man».
Toen de reeële straf dan uit
eindelijk milder werd en tot
zestien jaar beperkt (denk
daarbij eventueel aan de wet
Lejeune), fleurde hij - even
op.
Doek.
LH
geen sinekuur.
Goeminne: moord
en moordpoging!
Voor prokureur-generaal
Philippe Goeminne, what's
in a name, zijn er geen pro
blemen. Baeyens heeft zijn
dochter Carla, in de fleur van
haar leven, gedood. Met
voorbedachte rade. Al de
rest noemt de prokureur bij
zaak. Het meisje moest
eraan omdat het zich op het
laatste ogenblik aan het ge
zag van vader onttrok. Dat
tucht noodzakelijk is negeert
pleiter allerminst. Opvoe-
waren geschokt, en terecht
verontwaardigd, dat ze enkel
zwart-wit getuigenissen af
legden. Zonder de precise
rende nuanceringen.
«Ik weet dat Baeyens met
zijn ouderwetse school
meestersmanieren iedereen
verveelt. Zelfs mij,» zegt ver
dediger. «Toch is hij, zoals
zijn zuster getuigde, een
goed mens die er evenwel
niet in slaagt zich te tonen
zoals hij werkelijk is». «Rea
geer daarom niet alleen op
zijn uiterlijk» vraagt de ver
dediger. Tot de kristenen in
de jury zegt hij, naar Mat-
feiten uit. «Baeyens heeft
niet gemoord omdat er geen
voorbedachtheid was. Hij
heeft op de dag der feiten
geen vooropgesteld plan uit
gevoerd doch in het wilde
weg gereageerd op een hem
uit de hand gelopen situatie.
Hij bracht opzettelijke slagen
toe die ongewild de dood
van Carla voor gevolg had
den. «Het kostte ons zelf
heel wat moeite om Baeyens
daarvan te overtuigen want
hij zelf blijft staande houden
zulks niet gewild te hebben.»
Volgens Bultinck was er
geen sprake van voorbe
dachtheid. Zoniet zou
Baeyens niet zo uitvoerig ge
weest zijn in zijn verklarin
gen over de aankoop van het
wapen. Aankoop die trou
wens dateert van lang voor
de feiten. In de periode
waarin Baeyens zich moest
verantwoorden tegen de be
schuldiging van zedenfeiten.
Hoewel hij toen begrijpelij
kerwijze nijdig was t.o.v.
vrouw en kinderen heeft hij
toen nooit dat wapen ter
hand genomen. Op 16 ja
nuari nam hij dat wapen en
kel mee als dreiging. Om
zeker te zijn te worden bin
nengelaten in de woning
van zijn vrouw voor een
gesprek.
Bijkomende vraag
Meester Bultinck vroeg dan
ook dat aan de jury een bij
komende vraag zou worden
gesteld. «Of Baeyens zijn
dochter opzettelijke slagen
heeft toegebracht die de Zelfs op een speciale bloemenmarkt, moet rr
dood hebben veroorzaakt?».
«Zonder dat het inzicht om
te doden aanwezig was».
En voor Van de Velde «on
opzettelijke slagen met blij
vend letsel als gevolg».
Het Openbaar Ministerie
was het met dit verzoek niet
Zaterdag 11 april is er terug een waterbetoging op
de Dender. Deze maal gaat de protestaktie van
Geraardsbergen tot Denderleeuw. Rond 8.30 u. is er
kollektief vervoer voorzien naar Geraardsbergen
aan het Denderleeuws station.
Het Denderaktiekomitee (D.A.K.) organiseert tevens
diezelfde dag een protestbetoging in Denderleeuw
tegen een stort van Brussels huisvuil. Men vertrekt
rond 13.30 u. aan kafee «Rare Vos» in de Landuit-
straat te Denderleeuw. Wanneer gaat men eens
betogen tegen de Amimalia, beter bekend als stink-
kot of vilbeluik. Men ruikt de stank soms tot in
Aalst.
Het CCOD protesteert krachtig tegen de afdan
king van 19 personeelsleden vanaf 1 april 1981.
Ze verzoekt het Kollege van Burgemeester en
Schepenen deze maatregel in te trekken, daar het
hier om personeelsleden gaat die tot heden en dit
sedert jaren hun funktie tot ieders voldoening
hebben uitgeoefend.
Tevens stelt het CCOD vast dat eens te meer elk
syndikaal overleg genegeerd werd. Men verzoekt
dan ook dringend de syndikale kommissie samen
te roepen, teneinde deze aangelegenheid te be
spreken, en naar een menselijke en globale oplos
sing te zoeken voor de betrokken personeelsleden.
Aldus een communiqué ons doorgestuurd door de
Christelijke Centrale van de Openbare Diensten.
Net als Aalst lijdt Lebbeke aan een chronisch tekort
aan geldmiddelen. Zopas besliste het Lebbeekse
schepenkollege af te zien van de werken aan de Pas
en Steenbeek. De werken worden op zo'n slordige
100 miljoen geraamd. Ze worden gefinancierd door
het Rijk, maar de gemeente moet een pré-financie
ring toestaan, en dat geld ontbreekt.
Door de slechte financiële toestand van de stad
Aalst moeten heel wat projekten in de schuif
blijven liggen. Tot deze projekten behoren de
plannen tot vernieuwing van een deel van de
installaties van het Pierre Cornelisstadion dat
stadseigendom is.
Tengevolge van een overleg tussen het stadsbe
stuur en de raad van beheer van Eendracht Aalst,
kwam het toch tot een akkoord waarbij het stads
bestuur beloofde dat stadswerklui zullen ingezet
worden om zoveel mogelijk verfraaiingswerken
uit te voeren. Eendracht Aalst moet wel zelf
zorgen voor de aankoop van de materialen.
De bedoeling is aldus nieuwe kleedkamers te
realizeren, een nieuwe kantine en een ontvangst
kamer.
Een ander probleem is de grote nood a»» oefenvel-
den, en aan parkeerruimte in de direkte omgeving
van het stadion.
Er is nieuws over het Herdersems stort. De uitsla
gen van het labo hebben uitgewezen dat er giftige
stoffen in de bodem en het vuil aanwezig zijn. De
eigenaar zal nu moeten verplicht worden het stort af
te sluiten, de giftige produkten op te graven en te
laten vernietigen in een degelijke installatie. Wan
neer de eigenaar eventueel weigert zal het stadsbe
stuur tot deze maatregelen overgaan en het ver
schuldigde bedrag vorderen van de eigenaar
Roel Van de Plas
n zich van de kwaliteit vergewissen. (KDC)
gedienstig meisje
moraliteitsverslag
niets positief voor
Wel voor dochter
r.öw..- getuige Sme-
'n braaf, gedienstig
Een jonge vrouw
ke persoonlijkheid
naar de dag van
iwelijk toeleefde. Dat
te echter niet meer
njzer
so vernietigende voor-
I bracht de namiddag
pele getuigen ter ont
wel énige nuance-
rekteur van de stads-
aan het Aalsters Vre-
Theo Amant, was
«yens' enige vriend,
ft Baeyens nooit
gezien. Hij wist wel
«lijkheden op school
ig nooit dat Baeyens
v bben geslagen. Toen
ter allebei dongen Meester John
ambt van schooldi-
Doflt»ko-eld?...de .vr,end" gernjKe partij aan bod kwam,
fr (1 egnjpehjkerwijze af. de stelling van de verdedi-
een kollega-Onder- ninn Ironhaar InTalo mnnrd
was Baeyens een
Voor elk wat wils... (KDC)
Insiders die al vele jaren het weliswaar een trekpleister, de mist ingaat. We kunnen ons
Brussels Vakantiesalon bezoe- maar toch iets waarop je vlug niet van de indruk ontdoen dat
ken weten dat steeds me;r moe raakt gekeken. Temeer de mensen van de stad Aalst
derne „iskunde omzijn Z'TJ*S SïniIEÏS
Sn Staan°°en wat "^"de «and M. es.M dan een kamavalfeeSt.
steeds met hen in de weer.
Stelling van de verdediging
hun salonburen. Of zoals in
wa<. het artikel van «De Voorpost»
'"Itia,ief van d: van vorige week vermeld
yw-afdelmg van die bepaa - Tweemaal hebben we het wordt: Wanneer men de pre-
de ,sta. "et begon alle mail vakantiesalon 1981 bezocht en sentatie van de keizerlijke ste
nts onderwijzer met
Pt D< 'a9' Maar zu,ks was
i noodzakelijk, zegde
jeugd van tegen-
est A rneneer de voor-
'daa' "'°adBr
«tuigenstoel
je CN 'e' ne9atieve te heb-
yjj 'en vertellen fleurde
'•te donderdagvoor-
wel een tijdje op.
Bultinck met Lier en Antwerpen, ko t telkens hebben we een poging de vergelijkt met deze van het
maakte, vooraleer de bur- daarop gevolgd door De ide - gedaan om met de Aalsterse boerendorp Dendermonde.
Ho ..«Hinn .'fanJ3od mond®- Oudenaarde en Ro i- vertegenwoordigers enig kon- dan zou men eerder de indruk
ninn Llhoor i, 11 verdedi- se. Dit jaar was er voo h;t takt te leggen. Hopeloos. De krijgen dat de bordjes ver
ging kenbaar Inzake moord eerst een stand van Aal t. Ie dames die daar aan de slag keerd gehangen zijri. Mogen
p ar a wi de verdediging kon cr met naastkijken, w, nt waren, hielden zich onledig we eraan toevoegen dat het
bijkomende vragen laten in reusachtig grote letter hing met het drinken van koffie en hier niet alleen gaat om de
a waaruit zou blijken er boven de stand ccn >o.d: ander spul, babbelden er lustig stand zelf, maar ook om dc
dat Baeyens «enkel opzette- Stad Aalst. en vooral luidruchtig op los, mensen die deze stand moeten
lijke slagen toebracht die de Wellicht heeft men geop- maar vertikten het ook maar vermenselijken en een afbeel-
teerd voor «stad Aalst» on. de om even uit de luie stoel op te ding moeten zijn van de typi-
bezoeker diets te maken dat staan en een bezoeker een sche Aalstenaar: joviaal en
het inderdaad om een stad vriendelijk en ook verhelde- chauvinistisch, maar vooral
8a<2'' rend woord te gunnen. Voor gastvrij. En dat laatste hebben
De stand zelf was niet bie- een «stad» is dat zeker geen we totaal gemist. Spijtig, maar
zonder schitterend te noemen, publiciteit, om niet te schrijven het is nog niet te laat om het
Men pakte ruim uit met beel- dat door deze handelwijze de anders te gaan doen.
dood voor gevolg hadden».
Voor de moordpoging op
Jean Van de Velde wil men
vragen leidend naar «onop
zettelijke slagen en verwon
dingen».
In de vernieling
Advokaat Christiaan Ras- den en foto's van karnaval, bedoeling van de stand totaal
Een koud weertje, maar de lentebloemen geven toch enige hoop. (KDC)
