grooMede
C
11 JULIVIERING: FEEST OP NIVEAU
"CH
Jaarlijkse Gymkana
in Overimpe (Lede)
B
OP KOMST IN LEDE
Zaterdagavond 11 juli ging in het Kultureel Centrum,
Markt, Lede de 11 juliviering door. Het werd een
feest met niveau. Een waardige strijd- en feest-
bijeenkomst, die werd bijgewoond door een talrijk
opgekomen publiek en die netjes verliep volgens
een regie die duidelijk opgebouwd werd met de
bedoeling variatie in het geheel te brengen.
De feestzitting werd met
enige vertraging
geopend door de heer
Roger Quintijn, voorzitter
van de Sociaal-Kulturele
Raad. Hij verwelkomde
burgemeester Grepdon,
schepen Henderickx die
hijgend binnen kwam
vallen van de 11 julimis
in Erondegem, de gast
spreker van de avond,
Luc Delafortrie, voorzitter
van het Priester Daens-
fonds, Robert Van der
Gucht, OCMW-voorzitter,
gemeenteraadsleden en
aanwezigen.
Na zijn toespraak lichtte
hij de aanwezigen in over
het verloop van de avond
en stelde hij de muzikale
gasten voor: de heer Luk
De Mot, bas-bariton, ver
bonden aan de opera van
Gent en zijn begeleider
de heer R. Tas. Als aan
gename verrassing pre
senteerde hij de muzikale
familie De Smedt, die een
historische en muzikaal-
poëtische evokatie zou
brengen van vier Vlaam
se voormannen: Wies
Moens, Dr. August
Borms, prof. Frans Daels
en Lodewijk Dosfel. Na
een optreden van Luk De
Mot met zijn begeleider
en de familie De Smedt
riep voorzitter R. Quintijn
de gastspreker naar vo
ren: Luk Delafortrie, een
rechtstreekse afstamme
ling van de familie
Daens, die het Daensisti-
sche ideaal probeert ver
der uit te dragen mede
via de vereniging waar
van hij voorzitter is, het
Priester Daensfonds, dat
nog maar zopas een so-
ciaal-kultureel centrum
heeft geopend in Aalst,
het hartje van de Daen-
sistische beweging. Hij
sprak nu eens bezadigd,
dan weer strijdbaar, be
schuldigend, vlot en zon
der franjes: een spreker
die spreekt vanuit zijn
diepe kennis van de
Vlaamse strijd en zijn
persoonlijke betrokken
heid. Na de gastspreker
volgden opnieuw een op
treden van Luk De Mot en
R. Stas en van de familie
De Smedt. Daarna was
het de beurt aan de heer
Toon Mertens, sekretaris
van de Sociaal-Kulturele
Raad, de eigenlijke orga
nisator van de hele
avond. Hij bedankte allen
die hebben geholpen om
deze viering naar wens te
laten verlopen, zodat zij
uit kon groeien tot een
gebeurtenis van hoog
staand niveau. Hij betrok
hierbij gepast de ouders
De Smedt, wat een dave
rend applaus ontlokte ter
intentie van Lisette en
Dries.
Tot slot kwam schepen
van kuituur Jules Hen
derickx aan het woord.
Blijkbaar was hij niet
voorbereid of was hij nog
niet bekomen van zijn
spurt van Erondegem
naar Lede. Hij kwam
moeilijk op dreef en sloot
aan bij de evokatie van
de vier Vlaamse figuren
door de familie De
Smedt. Stilaan kreeg hij
zijn vertrouwen en strijd
vaardigheid terug. Zijn
slot was verrassend als
een apoteose. Hij ont
popte zich tot een dekla-
mant van het strijdge
dicht en droeg op pak
kende wijze het gedicht
voor «Er ligt een staat op
sterven» van René De
Clercq. Zijn verrassend
slot lokte een oorverdo
vend applaus uit.
De avond werd besloten
met een drankje, aange
boden door de Sociaal-
Kulturele Raad.
Roger Quintijn
11 juli is niet alleen de
herdenking van 11 juli
1302, het is meer dan
dat: 11 juli is een feest
en strijddag. Vlaanderen
moet die dag vieren zoals
ieder ander zelfstandig
volk, omdat wij een volk
zijn: de Vlamingen. Een
volk met een eigen
geaardheid en zeden,
met eigen opvattingen,
een eigen kuituur en taal.
Hij plaatste Vlaanderen in
het Europa van morgen,
waarin Vlaanderen, de
Vlaamse Staat, niet eens
zo klein zal zijn. De
Vlaamse Staat kan in het
Europa en de wereld van
morgen een belangrijke
rol spelen dank zij de
gunstige ligging, de han
dels- en werkgeest, de
wereldhavens en zelfs
dank zij Brussel, dat voor
bestemd is om de Euro
pese hoofdstad te
worden.
Volgens spreker heeft de
Belgische Staat 150 jaar
lang geprobeerd ons
volksbewustzijn kapot te
maken en ons onthouden
van waarop wij recht
hebben: onze volledige
zelfstandigheid om onze
eigen toekomst in han
den te nemen. Maar vol
gens Quintijn is dat nog
slechts een kwestie van
tijd. Naast de unitaire
krachten in dit Land die de
oorzaak zijn van al wat
Vlaanderen is overkomen
en overkomt gaf Quintijn
als tweede grote oorzaak
het Belgisch koningshuis.
Hij moest zelfs niet ver
teruggaan in het verle
den om dat te staven: de
Voer en Happart, de on
dertekening van de be
noeming van de Waalse
socialist Monfils op Bui
tenlandse Handel. Op
nieuw legde Quintijn de
nadruk op ons bestaan
als een volk, een volk
waarop wij fier moeten
zijn. Een der meest nijve
re, meest kreatieve,
meest kunstzinnige van
Europa. Ondanks eeu
wenlange overheersing,
uitbuiting en uitmoor
ding is dat volk blijven
bestaan. En dat noemt
spreker een wonder, een
bewijs van de sterkte van
ons volk. Wij moeten er
trots op zijn dat wij ons
de laatste decennia opge
werkt hebben tot één der
meest werklustige, tech
nisch meest hoogstaan
de en welvarendste vol
keren. Als Vlamingen.
Niet als Belgen. Dat zijn
wij niet alleen in de we
reld maar zeker in de en
titeit België. Ondanks de
Waalse hipoteek van
honderden miljarden
voor Waalse koolmijnen
en de hele kwijnende
Waalse industrie, zijn wij
het meest welvarende
deel van België met de
beste overlevingskansen
in deze krisistijd. Wij zou
den het nog beter doen
als die talloze miljarden
die ons onrechtmatig
ontnomen worden in
Vlaanderen konden
blijven.
En dan pakt spreker een
belangrijk punt aan, dat
vaak door andere spre
kers achter de mouw
wordt gehouden: onze
eigen regeringsmensen
hebben hieraan vooral
schuld. Op het politieke
vlak zijn wij steeds te kort
geschoten. Onze politici
zijn altijd bezweken aan
de druk van hogere
machten en aan allerlei
vormen van chantage on
der het mom van samen
horigheid en solidariteit.
Een valse samenhorig
heid en eenzijdige solida
riteit met landgenoten
die nooit, maar dan ook
nooit, enige eerbied voor
Vlaanderen hebben op
gebracht, die 150 jaar
lang het laken naar zich
toe hebben getrokken en
die dat blijvend willen
doen. Spreker vindt het
de hoogste tijd dat aan
die zwakheid van onze
politici een einde komt.
Zij moeten nu eindelijk
ook eens Vlaams-een
drachtig worden als het
gaat om de levensbelan
gen en de toekomst van
het volk dat hen verkoos.
Hun eerste opdracht
moet zijn: Vlaanderen
zelfstandig te maken in
de breedst mogelijke zin.
Los van elke vatse part
ner.
Om dat te bereiken moe
ten wij bij de volgende
verkiezingen een aantal
valse profeten de ezels
stamp geven. Wij moeten
stemmen voor mensen
die radikaal en kompro-
misloos denken en han
delen. Nu ook in de vak
bonden stemmen op
gaan die federalisme ei
sen is het uur van de
Vlaamse zelfstandigheid
dichter bij dan misschien
wel gedacht wordt. Wij
willen ons eigen huis in
richten zoals wij dat zelf
wensen. Ten slotte gaat
het om de toekomst van
ons volk, van onze eigen
kinderen.
Luk Delafortrie
De vorige spreker, Roger
Quintijn, had de gast
spreker Luk Delafortrie
enigszins het gras van
voor de voeten wegge
maaid. Maar een geroeti-
neerde spreker als Dela
fortrie die kan putten uit
een oneindige bagage
met betrekking tot het te-
ma van de dag: 11 juli
1981 en Vlaanderen,
maalt daar niet om. Re
gelmatig verwees hij
naar de vorige spreker en
benadrukte zodoende het
behandelde punt. Luk De
lafortrie was blijkbaar
best in zijn nopjes met
zijn uitnodiging om hier
in Lede de strijdrede uit
te komen spreken. Nog
maar enkele maanden te
rug was hij hier ook al de
gastspreker en hielp de
nieuwe sociaal-kulturele
vereniging SKV «Priester
Daens» vzw boven de
doopvont houden. Ter
wijl de vorige spreker
enig entoesiasme aan de
dag legde en waagde te
spreken van 11 juli als
feestdag, legde Delafor
trie toch meer de nadruk
op 11 juli als strijddag.
Wij zullen eigenlijk dan
pas zonder kompleksen
kunnen feest vieren wan
neer wij een zelfstandige
staat Vlaanderen zullen
zijn. Wat met de smalen
de opmerking dat wij een
dag om te vieren ver te
rug in ons verleden moe
ten gaan zoeken: naar
1302! Hebben wij dan
niets anders? Volgens
spreker ligt het antwoord
in onze geschiedenis zelf:
sinds de 14e eeuw is
Vlaanderen nooit meer in
staat geweest om als zelf
standige staat op te tre
den. Hierbij geeft hij een
kort overzicht van die ge
schiedenis. Nu eindelijk,
nu eerst hebben wij de
kans voor 't grijpen en
daarop en op niets an
ders dient alles te wor
den gericht. Net zoals
Quintijn wijst spreker op
onze plaats in de wereld.
Volgens hem moeten wij
over onze grenzen heen
kunnen kijken, Vlaande
ren is immers groter dan
wat ons in het Belgische
bestel werd toegemeten.
Hij eist opgesplitste am
bassades om onze ach
teruitstelling door o.a.
Buitenlandse Zaken en
Buitenlandse Handel weg
te werken en de promotie
van Vlaanderen in het
buitenland in eigen han
den te nemen. Hiérbij
sluit hij ook aan bij
Pastoor De Cubber die al
timmerend op het altaar
om zijn woorden te on
derstrepen uitriep: «Hoe
veel missionarissen heeft
Vlaanderen uitgestuurd.
En hoeveel Vlaamse
staatslui als ambassa
deurs, konsuls, handels-
attaché's enz. heeft
Vlaanderen in het buiten
land?» Daarheen wijst 11
juli ons.
Over de struktuur van het
zelfstandige Vlaanderen:
het zelfstandige Vlaande
ren moet een andere
struktuur hebben dan de
huidige gecentraliseerde
staat. Die toekomstige
struktuur wordt niet vol
doende bestudeerd: men
beperkt zich tot regeer-
kompromissen die, ty
pisch Belgisch, al even
gauw door andere wor
den vervangen. Met ver
ontwaardiging moeten
wij toezien hoe er wordt
geknoeid. Het stinkt
langs alle kanten. België
verzinkt in een moeras, in
Broeksel, Vlaanderen in
z'n val meeslepend.
Machteloze regeerders
jammeren en worden
dan spoedig door andere
machteloze jammeraars
opgevolgd. Spreker
maakt dan een gewaagd
ommetje: misschien is
deze hopeloze jammer-
politiek nodig of onver
mijdelijk om in die hope
loze toestand een vrij
Vlaanderen te kunnen
vestigen, om er des
noods voor te vechten.
Spreker trok hard van
leer tegen de grendelwet
en tegen diegenen die er
verantwoordelijk voor
zijn. Vooral onze Vlaamse
politici die dit misbaksel
met onbegrensd nadeel
voor Vlaanderen op hun
geweten hebben, krijgen
geen genade. Door de
grendelwet is de normale
parlementaire weg on
mogelijk geworden. Men
heeft een federalisme ge
wild, ingebouwd in een
unitaire staat en dat is
uiteraard bedrog. Meteen
werd de Vlaamse meer
derheid in het parlement,
een elementair demokra-
tisch beginsel, te niet ge
daan. Dus meteen werd
in België de demokratie
afgeschreven. En aange
zien de Walen nimmer of
nooit zullen toegeven,
moeten wij maar eigen
machtig optreden. Als de
Vlamingen hun rechtma
tige macht niet krijgen,
moeten zij die maar grij
pen. Luk Delafortrie sloot
zich aan bij diegenen die
een oproep deden tot
eendracht onder alle Vla
mingen, in alle partijen
om een eigen machtsor
gaan op te richten. Een
eigen parlement, een ei
gen regering, en niet het
kluchtspel wat men he-
dentendage opvoert.
Door de grendelwet in te
Voeren heeft men de Vla
mingen buiten de norma
le, parlementaire weg ge
drongen. De Vlaamse po
litici hebben omwille van
een schotel linsensoep
de Vlaamse demokrati-
sche meerderheid versja
cherd.
Symbolisch in deze hele
situatie is de Voer. Het
gaat hier niet alleen om
5.000 Vlamingen maar
om de hele behandeling
die Vlaanderen vanwege
België te beurt valt. Met
de Voerstreek staat of
valt de Vlaamse zelfstan
digheid. Daarom moet
heel Vlaanderen in mas
sa de oproep van de heer
Sweron, voorzitter van
de Harde Voerkern, be
antwoorden: Vlamingen,
laat ons niet vallen. De
leefsituatfe van de Vla
mingen in de Voer wordt
problematisch: de
Vlaamse Voerenaars
worden getergd en ge
pest door franstaligen,
door de gemeentebestu
ren, door de rijkswacht,
door het gerecht. Vlamin
gen worden vervolgd,
Walen worden onge
moeid gelaten. Maar wat
valt te verwachten van
een land dat in de greep
zit van het geslacht Sa-
xen-Coburg, waarvan de
vertegenwoordigen in
België, Sire Boudewijn,
gaat praten met de rebel
lenleider Happart en op
dezelfde lijn zijn minis
ters als knechten uit
stuurt naar Zaïre om daar
op de knieën te gaan zit
ten voor Mobutu, met als
enige reden: de bescher
ming van de belangen
van het Belgische ko
ningshuis in Zaïre. Bou
dewijn maakt van onze
ministers zijn waterdra
gers. Spreker trok even
eens van leer tegen de
justitie- van-twee-maten-
en-twee-gewichten, te
gen de laksheid en laf
heid van de provincie
Limburg, waartoe Voeren
behoort. Door al die ge
beurtenissen worden de
Vlaamse Voerenaars
hardnekkiger. Maar wij
moeten naast hen staan.
Voeren is echter geen al
leenstaand feit. Er zijn
ook nog Komen, de be
noeming op Buitenland
se Handel, enz.
Steeds zijn wij gehinderd
in de uitbouw van onze
ekonomische en indus
triële steunpunten: staal,
havens, tekstiel en de uit
bouw van de Benelux, als
deel van een Verenigd
Europa, waarin wij als
volk best aan onze trek
ken kunnen komen.
Een echt ekonomisch fe
deralisme in de Benelux
en in Europees verband
kan Vlaanderen best aan.
Maar rond dat ekono
misch federalisme wor
den moedwillig misver
standen geschapen door
Claes, Tindemans e.a.
Spreker is van mening
dat Vlaanderen alles te
winnen heeft bij Europe
se integratie als Vlaamse
staat. Maar dan moet het
ekonomisch beleid in
Vlaanderen uitsluitend
van Vlaamse instanties
afhangen in alle ekono
mische sektoren. Wij
moeten niet via België
gaan om Europees te
worden. Vermeylen zei
het al zovele jaren gele
den: Vlaming zijn om Eu-
ropeeër te worden.
Er wordt gezegd dat
Vlaanderen als staat op
ekonomisch vlak een uto
pie is. Maar is Denemar
ken niet evengoed als
klein land (5 miljoen in
woners) vertegenwoor
digd als een volwaardige
staat. En Portugal enz. En
als onze ekonomie zwak
zou zijn, dan is dat de
oorzaak van het Waalse
parasitisme, het staat ook
bekend dat een Waal
minder hard werkt; Wal
lonië wil alles krijgen van
de staat; Wallonië wil
vrijelijk beslissen, maar
op 50/50 basis, dit terwijl
de laatste peilingen spre
ken van 60% Vlamingen,
30% Walen en 10% inwij
kelingen; Wallonië belet
al jarenlang onze eigen
ontplooiing; voor Vlaan
deren is Wallonië ballast;
Wallonië maakt onze so
ciale zekerheid failliet, dit
terwijl de Vlamingen de
grootste inbreng doen.
Wanneer wij daar geen
halt aan toeroepen zal
Vlaanderen met hen
meegesleept worden in
het moeras. Dan laten wij
nu onze kinderen en de
toekomstige generaties
in de steek. Onze lonen,
de kinderbijslagen, de
pensioenen zouden ho
ger liggen in een Zelf
standig Vlaanderen en de
belastingsdruk zou ver
minderd kunnen worden,
de werkloosheid zou
minder zwaar wegen.
Spreker is aan zijn besluit
toe: 11 juli moet in het
teken staan van eigen
Vlaams beslissingsrecht,
ook inzake alle ekonomi
sche en sociale proble
men. Voor Luk Delafor
trie is de Vlaamse strijd,
zoals de Daensisten het
deden in hun tijd éen so
ciale strijd, de strijd voor
de gewone man die
werkt voor zijn dagelijks
brood. Leve de ekonomi
sche zelfstandigheid-
Toon Mertens
Toon Mertens herinnerde
eraan dat het 10 jaar ge
leden is dat de VAB/VTB
en het Davidsfonds start
ten met een gezamenlijke
11 juliviering in Lede. De
ze zelfde geest van
vriendschap bracht hen
opnieuw samen binnen
het kader van de S.C.R.
om dit feest op het ge
touw te zetten. Hij dankte
iedereen die bij deze vie
ring betrokken was. Even
pikte hij in op de woor
den die de familie De
Smedt naar voren brach
ten over de persoon van
Lodewijk Dosfel. Zijn ci
taat, een tekst die Dosfel,
toen al, 60 jaar geleden
schreef, eindigde met:
«Het Vlaamse volk moet
een eigen staatsstatuut
en een eigen gezag
krijgen...»
Hij verwierp de staatsher
vorming zoals die op 1
oktober 1980 onder het
eerste ministerschap van
Wilfried Martens (CVP)
geïnstalleerd werd. Voor
al het uitblijven van het
wettelijk oprichten van
taaikaders in de admini
stratieve diensten, zit
hem dwars. Dat kost
Vlaanderen meer dan
50.000 werkplaatsen, die
ons rechtmatig toeko
men maar ons door de
laksheid van de Vlaamse
deelnemers aan de
opeenvolgende regerin
gen (CVP/SP-CVP/SP/
PVV-CVP/SP) onthouden
worden. Ook de solidari
teit, een woord waar nog
al lustig mee gezwaaid
wordt, is hem een doorn
in het oog. Die solidariteit
betekent dat bv. onze
Vlaamse tekstiel ge
steund wordt met
350.000 fr. per tekstielar-
beider, maar het Waalse
staal daarentegen met 3
miljoen per arbeider.
Spreker verweet het ge
brek aan Vlaamse reflex
bij de Vlaamse ministers
in de opeenvolgende
Martens- en Eyskensre-
geringen. Het is dan ook
normaal dat de CVP en
de SP meteen door de
knieën gaan voor de min
ste chantage van Waalse
kant. Hij betuigde zijn
sympathie voor de kleine
man in de Voerstreek die
getergd en gepest wordt,
in Komen waar zelfs kleu
ters voorwerp van de
Waalse arrogantie zijn,
voor de bruine aktie in de
randgemeenten, voor de
Vlaamse bedienden in de
ASLK. Volgens spreker
mag de huidige gang van
zaken geen aanleiding
geven tot het vervallen in
apatie. Zelfs aan het ma
teloze geduld van de
meest gematigde Vla
ming komt een einde-
De familie De Smedt
Het kinderrijke gezin De
Smedt zorgde voor de ar-
tiestieke Leedse inbreng
tijdens deze 11 juliviering
die mede door hun teks
ten, muziek, zang en poë
zie een uitzonderlijk hoog
niveau bereikte.
Het gedeelte van de 11
juliherdenking dat hen
gevraagd werd te verzor
gen, plaatsten zij in het
teken van vier Vlaams-
nationale voormannen
die in hun getuigenissen
en in hun edele levensvi
sie nog brandend-aktueel
overkomen. Door hun
verbetenheid worden wij
opgeroepen tot een ver
beten waakzaamheid te
gen de tweede repressie.
«Want», zo formuleerden
zij het «hoe waanzinnig
dit ook moge klinken, de
staat waarin wij verplicht
zijn te leven, deze dom
kop van een staat, is aan
zijn tweede represse
reeds toe, zonder be
kwaam te zijn om amnes
tie te verlenen aan de
slachtoffers van de eerste
repressie». Lodewijk
Dosfels neergeschreven
waarheid is dan ook
meer dan aktueel. «Rege
ringen, evenals mensen,
bedriegen wanneer zij
verschrikt zijn». Na deze
inleidende tekst volgde
een situering van de per
soon van Wies Moens die
nog steeds in vrijwillige
verbanning leeft in Ne
derland. Uit de tekst door
deze jonge mensen op
gesteld en voorgedragen
bleek hard duidelijk hoe
onbarmhartig en wraak
zuchtig onze Belgische
staat en onze Belgische
regeerders, waaronder
talrijke «Vlamingen» de
ze Vlaamse idealistische
en poëtische ziel hebben
getroffen.
Als tweede Vlaamse
voorman werd Dr. Au
gust Borms gehuldigd.
Niet door een huidege
dicht of een feestlied,
maar door een gewetens
onderzoek. «Na zijn ter
echtstelling door België,
hebben wij Borms ver
moord, zoveel maal...»;
«Wij hebben Borms ver
moord met elke nieuwe
hebzucht, met elke nieu
we eerzucht, met elke
nieuwe berekening, met
elke nieuwe baatzucht»
enz. Professor Dr. Fr.
Daels, werd gehuldigd
door een tekst die nader
belichtte wat die edele
Vlaamse figuur voor
Vlaanderen heeft gedaan
en waarom hij door Bel
gië zo zwaar werd geboy
cot en verguisd. Aan de
hand van een brief, ge
richt aan mevr. Daels
werd een voorbeeld ge
geven van de manier
waarop het gezin Daels
door andersdenkende
burgers werd geplaagd.
In tegenstelling tot dat
hatelijk proza lazen de
kinderen De Smedt dan
vier getuigenissen voor
van Vlaamse voorman
nen: van Jef Goossen-
aerts, van Cyriel Ver-
schaeve, van Karei Van
Cauwelaert, van Pater
Callewaert. Dit optreden
van de familie De Smedt
werd afgesloten met een
instrumentale vertolking
van «Eer Vlaanderen ver
gaat» en «Vlaanderen»
en zang: O gij stille tijd.
Bij de evokatie van de
figuur van Lodewijk Dos
fel werd vooral aandacht
besteed aan zijn interes
se voor de jeugd. De kin
deren De Smedt citeer
den teksten van zijn hand
uit verschillende perio
den, waardoor men zich
een beeld kon vormen
van deze hoogstaande fi
guur. Te zijner ere werd
«Een jeugd groeit heden»
gezongen.
Tot slot volgde de sa
menzang: De Blauwvoet;
Het vendel moet marshe
ren; De Vlaamse Leeuw.
Schepen Henderii
Schepen H
sloot de Guldei
viering af met zijr
denheid uit te
over de opkomst,
dankte de spreken
muzikale artiesten
Mot en Rudy S
gooide lof naar di
sen die een zc
staand initiatief
getouw hadden
Zijn speciale dan
naar de familie De
door aan te sluitei
huldiging van di
voormannen die f
Vlaamse ontvooi
strijd zo'n diepe
hebben getrokkei
slot droeg hij het
«Er ligt een staat
ven» met animo v
bij de laatste vers
op zijn uitvaart zijr
hij alle aanwezig
om dat heuglijke I
men met hem te v
Zoals reeds eerd
zegd werd het een
van onverwacht h(
veau. De belang;
was groot. Maar t
sonen die op een
dere manier bet
zijn bij het beleid
gemeente Lede, tod*
onderdeel van Vla
ren, of die bij een i
dere politieke str
horen, hadden opv
hun kat gestuurc
zwakt al dadelijk h
toesiasme voor d<
feestviering af. A
«grote» partijen op
selijk vlak nog ni
ïnteresseerd zijn
Vlaanderen, hoe zo
willen dat de ver
woordigers van di
tijen in Brussel enl
teresse aan de
den leggen v
Vlaamse problem»
situatie. En worq^
weer eens zoals (ikn
Quintijn zei op hetrpspl
van zijn toespraafel k<
dronken een glas, fceld
een plas en lietenjrst?
zoals het was. fog
i Ca
de 1
1, W8
zit
Is aa
al h<
bij
t me
kal
voo
Met
en»?
Ing
Dep
Zondag 5 juli organiseerde de Groene Kring, jonge kwam de spektalfvrc
landbouwers uit Lede en omgeving, hun jaarlijkse eindafrekening: |n v<
Gymkana, een reeks behendigheidswedstrijden voor Lassuyt legde me( no
landbouwvoertuigen. De weermaker was met zijn foutloos parkoers nej
zonnigste gezicht van de partij en het volk stroomde op de eerste plaats-onai
toe. Alle elementen waren aanwezig om van deze Ook de dames kw
originele wedstrijd een geslaagd feest te maken. aan de beurt. Die spNfg
damesreeks werdiis v
Het bestuur had een de tijd aangenaam spen- nek aan nek gSCap
reeks van 10 proeven deren door deel te ne- waar het verschil feat
prachtig uitgebouwd. Als men aan allerlei volks- konden berekend tg
eerste moesten de deel- spelen die eveneens door Tegen 18.00 u viekmc
nemers een vierwielwa- de jonge boeren werden het doek over dit onis t:
gen achteruit netjes in georganiseerd en die Ie en geslaagde initlagj
een garage duwen. Hier- door het publiek met in- Iedereen ging dr
teresse en entoesiasme tevreden huisvéa u
werden begroet. Woorden kwamen d
gevoel voor evenwicht Het hele gebeuren was in bij te pas, op het gir n
vereiste: de deelnemer een met zon overgoten kon men het zien:vaar
moest met een kruiwa- prachtig stukje natuur op mensen komen vei? J;
de weide van Lassuyt jaar terug.
Mark en André werkelijk
een lust voor het oog. De De uitslag
op volgde een nieuwig
heid, een proef die enig
gen over een 2 meter ho
ge stelling lopen. Via een
«claxonproef» en de
prachtige draaimolen toeschouwers die, zoals Heren:
in de inleiding
kwamen de konkurrenten
bij de Grote Slalom, groten getale opgeko-
waarbij menig graszode men waren, leefden wer-
de lucht invloog bij het kelijk mee met deze wed-
kort keren met de trakto- strijd en de zich de ziel uit
ren. Daarna moesten alle het lijf werende konkur-
deelnemers over de vij- renten,
ver, een zware opgave Toen de winnaar van vo-
waarbij talrijke deelne
mers een plons
1. Lassuyt Mark: 511
2. De Gussemé Raff
3. Lassuyt Geert: 6jf
4. De Meyer Hef
7.30
5. De Smet Luk: 7.f
6. De Koker Eugeenjj
Dan volgden: De
leer Mark, De Clercd
Ion, De Jager Haif;
Geert Lassuyt,
het zijn parkoers had afge-
water maakten. Vervol- |egd stond hij met 6.42 Van Mulder Mark.
gens moest met een ron- blijkbaar aan de leiding. De volgorde bij d£
de ton voor het voorwiel Doch hij werd nog in ex- mes was: LambreclT
een bepaalde bochtige tremis gewipt door De cie, De Saedeleer I
weg afgelegd worden. Gussemé Raf. En dan Keppens Mieke enz.]*
Als de deelnemers dan
nog een draad in een
naald hadden gestoken,
een glas bier hadden ge
dronken en vervolgens
de traktor met de achter- Zaterdag 18 juli:
wielen op een ronde balk Bezoek aan Vianden-Echternach. Vertrek: 6
hadden geplaatst, moch- morgens aan De Ras.
ten zij zich reppen naar Maandag 20 ju|i:
het sekretariaat om te SKV „Priester Daens» v.z.w. Bezoek aan de E|c,h!
gaan aftikken, opdracht geuzestekerij Eylenbosch in Schepdaai, info
Albm.al h,.. (,53,77 yQ
Donderdag 23 juli:
Wielrennen: Liefhebbers BWB op de Heipl^t k
uur): organisatie Leedse Wielerjeugd.
Voetbal: 19 uur: VC Jong Lede-VK Ninove
ders over. Ondertussen, Zondag 26 juli:
in de dode momenten Voetbal: (16 uur) VC Jong Lede-Vigor
konden de aanwezigen Hamme
volbracht. Allemaal be-
hendigheidsproeven, die
vanop afstand en met le-
kenogen gemakkelijk toe
schenen, maar de deel
nemers dachten er an
Ril
en
h t
