N?
Halsters «Land van Riem»
niet gelukkig met politieke stempel
«Poëzie op Zondagmorgen» memoreert
Sint-Niklazenaar Paul Snoek
-Meer dan honderd jaar zang-, toneel- en letterkundig gezelschap.
Zuster George moet sterven
up
«Circus Lumière» te Aalst in Netwerk
De Voorpost - 8.10.1982 - 25
pil juli van dit jaar herdacht het Aalsters Koninklijk Zang-, Toneel- en
Btterkundig Gezelschap 't Land van Riem de honderdentiende verjaardag
an haar stichting. Meer dan een eeuw al speelt deze vereniging een
jlangrijke rol in het kulturele leven van Aalst. De jongste jaren heeft de
jorsnee-Aalstenaar de indruk gekregen dat 't Land van Riem een politieke
rganisatie is. Die indruk wordt o.m. gewekt omdat er ook een gelijknamig
jdschriftje van CVP-signatuur verschijnt en omdat de taveerne ook druk
efrekwenteerd door de kopstukken van die partij.
nkele jaren geleden heeft
plaatselijke afdeling van
9 CVP inderdaad de hand
alegd op het lokaal 't Land
m Riem. gelegen aan het
Bdeelte van de Grote
[arkt dat door de Aalste-
aars gemeenzaam 't Gat
in de Mert wordt ge-
loemd Het lokaal van de
lekende Aalsterse toneel-
i ereniging werd 't trefpunt
raar de Aalsterse katolie-
:en terecht konden voor
en biertje, een hartig hapje
n een politieke konversa-
ie. Daar is uiteraard geen
—rakel bezwaar tegen, doch
feleidelijk werd het toneel
loor de politiek verdron-
jen, bij zoverre zelfs dat de
neeste Aalstenaars 't Land
tan Riem tegenwoordig
lereenzelvigen met de CVP
Sen politieke stempel waar
le 110 jaar oude kulturele
iniging beslist niet ge-
mee is!
en buiten elke partij-
itiek
Land van Riem heeft im-
ners een traditie van poli-
ieke ongebondenheid hoog
houden waar het erg op
ild is. Kuituur is in
ideren niet altijd bo
en buiten alle partij po-
itiek verheven zoals het ei-
ik wel hoort te zijn, er
gelukkig wel vereni-
pingen die een a-politieke
jtatus bijzonder op prijs
Olijven stellen.
Bij 't Land van Riem stelde
|at een eeuw lang helemaal
Kn problemen, tot de CVP
r intrede deed en het
ilschap voetje voor voet
van het eigen podium
ird gedrumd
In het zaaltje op de eerste
n Verdieping moesten de oor
spronkelijke foto's de
plaats ruimen voor politie
ke kiekjes. Meer dan hon
derd «nieuwjaarswensen»
werden naar de zolder van
het gebouw verwezen. Die
nieuwjaarswens wordt elk
jaar gewijd aan een ver
dienstelijk lid en vormde
een indrukwekkende en
historisch belangrijke en
interessante kollektie
De geschiedenis van 't Land
van Riem gaat inderdaad
terug tot de elfde juli van
het jaar onzes Heren 1872,
toen op initiatief van de he
ren Arijs, Jan-Baptist Col-
son, Jozef De Vos en Karei
Lievens de stichtingsverga
dering doorging bij Jan
Van der Mee ren in het Sint-
Antoniushof aan de Lange
Ridderstraat.
Het verslag van deze eerste
vergadering vermeldt o.m.
dat naast de kernspreuk
«Amore et Spe» aan het Ge
zelschap de naam 't Land
van Riem» werd gegeven
omdat de kring ontstond in
de vierde sektie van de stad,
zijnde het kwartier waar
eertijds de schoenmakers
woonden.
Van politiek alsnog geen
spoor...
Al gauw vermaard...
Er werd een bestuur geko
zen en Karei Lievens tot
voorzitter aangesteld. Er
werd besloten reeds op zon
dag 9 februari 1873 een
eerste muzikaal toneelfeest
te geven. Na een inleiding
door kwartet, het uitvoeren
van koorzangen werd het
blijspel «Een meeting op
het dorp» opgevoerd. Tot
slot werd voor de eerste
maal het «Lied van 't Land
van Riem» gezongen.
Op 15 februari 1874 werd
voor het eerst in de toenma
lige schouwburg opgetre
den. Het vaandel werd
plechtig ingewijd op 23 mei
1875 en is tot op heden
bewaard gebleven.
Al gauw werd 't Land van
Riem zo vermaard dat het
in 1877 op een toneel tor
nooi als scheidsrechter
werd uitgenodigd. Men ver
leende ook medewerking
aan de kantate die werd uit
gevoerd ter gelegenheid
van het onthullen van het
standbeeld van Pater De
Smet op 23 september 1878
in Dendermonde. Meester
Edgar Tinei dirigeerde deze
kantate.
Op 24 februari 1884 behaal
de het Gezelschap de «Eer
ste Prijs met gouden ereme
taal en lauwerkrans» op
een toneeltomooi in Kort-
rijk, terwijl van 1879 tot
1884 in vrijwel alle ge
meenten van het arrondis
sement en zelfs erbuiten
werd opgetreden ten voor
dele van het Werk van de
Schoolpenning
Het Gezelschap organiseer
de zelf meerdere festivals
0.a. in 1874, 1875 en 1883
en schreef zang- en toneel
wedstrijden uit in 1882 en
1883.
Aan all es meewerken
In de loop van het jubeljaar
1897 werd aan het Gezel
schap het predikaat «Ko
ninklijk» verleend door Ko
ning Leopold II.
't Land van Riem werkte
mee aan talrijke feestelijk
heden zoals:
1. de wijdvermaarde Pas
siespelen in 1900, 1904,
1910, 1911 en 1931.
2. het treurspel «Lucifer»,
van Vondel onder de lei
ding van Pater Stracke in
het Sint-Jozefkollege van
Aalst in juli en augustus
1911.
3. de stoet ter gelegenheid
van de jubileumfeesten ter
herdenking van de stich
ting van de Werfkapel in
1913.
4. de liefdadige opvoe
ringen tijdens en na We
reldoorlog I.
5. de opvoeringen ten voor
dele van de getroffenen van
de overstromingsramp in
Dendermonde in het jaar
1929.
6. de gala-opvoering van
«Het Dorp der Mirakelen»
in 1952, ten voordele van de
mensen die in Vlassen
broek door de watersnood
werden getroffen.
7. de gala-opvoering van
«De Stuwdam» voor de
naastbestaanden van de
slachtoffers van de mijn
ramp in Marcinelle in 1956.
Niveau verheffen
Om het niveau van de verto
ningen op een nog hoger
peil té tillen werd sinds
1930 en dit gedurende en
kele jaren, een beroep ge
daan op bekende beroepsre
gisseurs zoals Edgard De-
pont, Arie Van den Heuvel,
Gaston Vandermeulen,
Frans Poos en onze diepbe-
treurde Meester, de Vla
ming met het grote hart en
de ware toneelkunstenaar
Staf Bruggen
In 1931 durfden zij het aan
in samenwerking met de
Symfoniekring «De Barba-
risten» tien keer de Passie
spelen op te voeren, die dui
zenden toeschouwers, zelfs
uit het buitenland, naar
Aalst lokten, waaronder
ook de bisschop van Gent
Coppietera en vele andere
prominente persoonlijk
heden.
In 1932 viert het gezel
schap zijn zestigjarige to-
neelaktiviteit. Tientallen to
neelverenigingen nemen
deel aan de feestelijkheden
ter gelegenheid van dit dia
manten jubileum.
Van dit ogenblik af nam 't
Land van Riem een nooit
geziene vlucht en werd de
specialist van de operetten
in het Vlaamse land.
Tijdens de bezetting 1940-
'45 werd na twee jaar iedere
Jn In Sint-Niklaas, al is het méér dan alleen maar zijn
g geboortestad, had hij niets meer te zoeken. Voor
or ken «Poëzie op Zondagmorgen» kon men hem, zelfs
;n na geduldig aandringen, niet strikken. Hij vond de
m geldelijke vergoeding al té schamel, ze loonde de
ïn knoeite niet. Hij kletste eigenlijk maar wat uit zijn
nek; hij moest iets zeggen. De waarheid was, dat
U Knt-Niklaas, de stad die zijn grootheid nooit had
erkend, hem gal ingaf; een rancune die het onver
settelijke odium van een bloedvete in zich droeg.
de Op 19 oktober zal het één
ne baar geleden zijn dat zijn
et plotse overlijden eerst een
Jij doorzichtige stilte, dan een
(lawine aan mijmerende lof-
Js betuigingen en literair ana-
>el Bytische terugblikken met
n. (zich bracht. Nil al vonden
ig |de organisatoren van «Poé-
ig jzie op Zondagmorgen» het
•t» [opportuun om met de uni-
de versiteitsdocente A.M.
ne Musschoot een eerste sei-
!r- zoeneditie te wijden aan de-
ap ze Vlaamse angry young
le- man, dit enfant terrible dat
'ld met ironie, sarkasme en
k- veel speelsheid de buiten-
"al (wereld aggressief te lijf
de ging Van de andere kant
it- crijgt de aanbrekende ge
neratie plaatselijke poëten,
rk haar pogingen ten spijt,
{een voet aan de grond in
iet Poëzie op Zondagmor-
gen gebeuren Maar zij heb-
)en nog niet zo'n naam ge
maakt en misschien ver-
faat het hen wel nét als
Paul Snoek?
pust Gils, Tone Brulin,
maar vooral Hgues C. Per-
nath en Paul Snoek zijn de
vertegenwoordigers van de
lostexperimentele genera
van '55. vindt A.M. Mus-
choot. Wat haar iin de poe
ne van Paul Snoeck onmid-
tellijk opvalt, zijn de trefze-
cere, verrassende taalma
nipulaties. de frisse, oor-
ipronkelijke taal vol rijke,
intropomorfe beeldspraak,
le professionele beleving
iEN) mn het dichterschap ook
loek heeft ook proza ge-
ichreven en het is wellicht
mkel omdat men hem als
dichter is gaan be-
ichouwen dat zijn kwalitei-
en als romancier flink on-
ierbelicht en zonder nave
lante toepassing zijn ge
lleven.
3oed, zijn poëzie dus Daar-
n zitten, ondanks de voort-
lurende inhoudelijke en
brmali8tische evolutie, op-
Ullende konstanten De
leeldspraak laat zich analy-
eren met een lijstje steeds
Brugkerende sleutelwoor-
len. Lieve Scheers had het
il in haar in 1966 gepubli-
Berde monografie «De poë
tische wereld van Paul
Snoeck». Een proeve van
Close Reading over re-
kwent opduikende motie
ven als water, schaduw,
weelde, waarheid, ruimte
en worden. Water vooral.
«Water is tevens oerbegin
en kreatief principe» heeft
Snoeck eens gezegd. Zijn
vitalistisch, kosmisch le-
vensvoelen kent elke stu
dent wel uit het in bijna
elke bloemlezing opgeno
men «Een zwemmer is een
ruiter». Maar ook m de eer
ste bundel 'Archipel' (1954)
is deze archetypische ver
wevenheid onmiskenbaar
aanwezig.
Perioden
Professor A M Musschoot
onderscheidt in het poëti
sche oeuvre van de Sint-
Niklase dichter een viertal
perioden. Ik volg summier
haar kronologische evoka-
tie. In 'Noodbrug' 1955) re-
flekteert de barokke, esthe-
tizerende beeldspraak van
Snoek zijn toen grote be
wondering voor o.m. de li
chamelijke taal van de kei
zer van de Vijftigers. Luce-
bert. Zijn heilige gedichten
van vier jaar later zijn eer
der ontheiligende gedich
ten. grimmige, vol woede
stekende anti-poëzie Tij
dens zijn legerdienst in
Duitsland had Snoek ken
nis gemaakt met dadaïsti
sche groten als Ball en
Stramm zij waren de inspi
ratiebronnen voor Luce-
bert. Ook kwam hij in per
soonlijk kontakt met. Hu-
gues C. Pernath die toen
beroepsmilitair was in Me-
chelen. Het werden zijn op
standige jaren. Samen met
Pernath schreef hij 'Solda
tenbrieven', verzetszuchti-
ge gedichten in briefvorm
die een opgemerkte analyse
van de experimentele nes
tor Jan Walravens meekre
gen Vestdijk noemde
Snoek toen «een versatieve
geest, een niet weinig oor
spronkelijke fantast»
'Soldatenbrieven' sluit die
periode van versativiteit af.
Er breekt een tijd aan van
zelfver heerlij king, zelfs -
vergoddelijking. Snoek
meet zich een geëxalteerd,
profetisch dichterschap
aan. Hij poneert zijn waar
heid, zijn inzicht in de kos
mos. De verheven toon van
het heersersmotief koncen-
treert zich in de bundels
'Herkules' (I960). 'Riche
lieu' (1961) en 'Nostrada-
muo' (1964). Volgt een pe
riode van neergang met en
kel de publikatie van «De
Zwarte Muze» waarvoor
Snoek in '67 de staatsprijs
krijgt. Hij twijfelt een aan
tal jaren wat te doen: schil
deren of schrijven, maar in
1971 heeft hij uiteindelijk
ineens twee nieuwe bundels
klaar: 'Gedrichten' en 'De
Gedichten van Maria Mag
dalene 'Gedrichten' een
kontaminatie tussen ge
dichten en gedrochten zou
voor de lezer «gedokumen-
teerde aktualiteitspoezie of
alternatieve griezelgedich
ten» in petto hebben. Hij
neemt een patent op de titel:
het is «een soortnaam voor
een nieuw genre in de poë
zie, niet gelijk aan de anti-
poëzie die zichzelf vernie
tigt». In 'Gedrichten' lees je
een algemeen verzet, een
poging om datgene te ont
maskeren waarbij iedereen
zich al heeft neergelegd.
Van de ene kant zet Snoek
zich dus af tégen het realis
me, van de andere kant
keert hij met zijn gedichten
naar de realiteit terug
Schildersverdriet
'De gedichten van Maria
Magdalena' een bundeling
liefdeslyriek, slaat de brug
naar een nieuwe gesteld
heid. 'Welkom in mijn on
derwereld' is een voorbeeld
van sobere, verstilde lyriek
Poëzie
esthetizerende beel
den nog slechts zeldzaam
zijn. De dichter wordt ou
der, hij neemt afscheid van
het verleden; het motief van
de eenzaamheid begint een
voorname rol te spelen en
alles wordt begeleid door
een verhulde, deemoedige
zelfspot die eigenlijk de he
le menselijke ontoerekend-
heid betreft.
De laatste (en spijtig ge
noeg niet 'jongste') poëzie
van Paul Snoek, kent een
tweeledigheid van thema-
tie. De postuum uitgegeven
bundel 'Schildersverdriet'
verwoordt een met spijt ge
kruid vergankelijkheidsbe
sef: waar kunst is, is ook
droefheid om de verganke
lijkheid ervan. Snoek
brengt zijn problematiek al
dan niet bewust terug tot
gewone. kleinmenseüjke
proporties. De profetische
ambitie van weleer is er niet
meer bij. Hij is minder
speels, minder grillig in
zijn fantasie ook, observe
rend eerder, vaststellend
De afzonderlijke titels ('Ge
dicht om de dag mee te be
ginnen', 'Gedicht voor een
vriend') laten gebruikspoë
zie vermoeden. De levens
houding van Snoek is in dit
laatste levensstadium,
zoals zijn poëtische thema
tiek, ambigu: eenzaamheid,
stilte en sluipende levens
moeheid staan naast nieu
we levensvreugde en eerlij
ke liefdesbewogenheid. En
wie kan zeggen hoe het zou
zijn verdergegaan?
Leo DE BOCK
Het land van de glimlach
Het is tijd om hier te büjven
en lang te drinken in mijn witte stad
Om een poosje te praten in de schaduw,
waar groen gras groeit in de schoenen
Om met mij in het verre water te werken
aan de ademhaling van de zee
en na de voltooiing te verdampen
op een heet tapijt van keien
Het is de tijd om tijd te maken,
zolang er nog wat zuurstof zit
in de waterdichte schatkist van de dichter
Zolang nog zand tussen de tanden knistert.
Zolang er tijd is om te zoeken in het maanlicht
naar de boodschap in de aangespoelde fles
vol zachte melk voor de gelukkige vinder.
vol dauw en langgelachen tranen
Uit 'Schildersverdriet', 1982.)
Voor volgend weekend heeft 't Land van Riem»
een stuk op de affiche staan dat in meer dan
een opzicht interessant is.
«The killing of Sister George» is een toneel
stuk in drie bedrijven van de in 1928 in Berlijn
geboren en op elfjarige leeftijd naar Engeland
uitgeweken Frank Marcus. Net vóór het uit
breken van de tweede wereldoorlog ontvlucht
te de familie Marcus nazi-Duitsland. Frank is
er later gehuwd en heeft drie kinderen. In zijn
antiekzaak heeft hij de mensen kunnen obser
veren en dat observatievermogen komt tot
uiting in de karakters van zijn personages.
Marcus is goed bevriend met de Franse mime
kunstenaar Marcel Marceau, voor wie hij
reeds een scenario schreef.
Hij wou zijn toneelstukken ook voor kinderen
toegankelijk maken en daarom nam hij zijn
toen 11-jarig zoontje mee naar een voorstel
ling van «Zuster George»; de knaap was opge
togen en nadat hem het lesbisch aspekt was
uitgelegd aanvaardde hij dat zonder meer
In deze tijd, waar men het anders-zijn einde
lijk heeft leren aanvaarden, zal het Aalsters
publiek dit stuk beslist op zijn juiste waarde
schatten.
Het scenario
De aktrice June Bockrand speelt al een zestal
jaar de rol van de wijkverpleegster Zuster
George in de populaire TV-reeks «St.-Jans
Appel voorde». Als de interesse van het publiek
stilaan vermindert, besluit de BRT Zuster
George in het feuilleton te laten sterven. Op
die manier hoopt men de kijkdichtheid weer
op te voeren en de reeks nieuw leven in te
blazen.
Juno leeft samen met haar vriendin Alice, een
kind-vrouwtje. De twaalf jaar durende relatie
heeft zich gestabiliseerd in een verhouding
waar de explosieve, emotionele Juno het li
chamelijk en geestehjk overwicht heeft op de
sluw-naïeve, maar geestehjk labiele Alice.
Wanneer mevrouw Ongena, programmatrice
van de BRT, zich eveneens tot het kind
vrouwtje aangetrokken voelt en haar tracht
voor zich te winnen, breekt de naar buiten toe
zo krachtige, maar innerlijk verscheurde Ju
no als een dorre tak.
Naar de vorm is het een dramatisch gebeuren,
maar de inhoud is zo met humoristische anek
doten doorweven dat men gerust mag spreken
van een komedie met een ernstige ondertoon.
«The killing of Sister George» werd in Londen
bijzonder geestdriftig onthaald en bracht het
tot een rekordaantal voorstellingen.
Vier vrouwen
Frank Marcus voert vier vrouwen ten tonele in
zijn «Zuster George»; in de versie van 't Land
van Riem heeft de Gentse regisseur Rogbr De
Wilde, leraar aan de Akademie voor Muziek,
Ballet en Toneel in Aalst, de touwtjes in
handen.
De hoofdrol wordt gespeeld door Mieke Cor-
nand; zij behaalde de regeringsmedaille 1981-
'82 met het spelen van een fragment uit «Zus
ter George». De rol van Alice Popje
Vanderetouten wordt gespeeld door Myriam
De Vlee8chauwer, die dit jaar met grote onder
scheiding het voorbereidend jaar van de hoge
re graad afsloot.
Machteld De Rauw (mevrouw Ongena van de
BRT) en Nellie De Hert (Madame Xenia) ten
slotte behaalden dit jaar grote onderscheiding
en de gouden stadsmedaille, zodat men zonder
overdrijven van een fameuze rolbezetting mag
spreken.
Voor de rekwisieten zorgt Denise Van Caelen-
berge, de dekorbouw wordt verzorgd door de
technische ploeg van 't Land van Riem, Hubert
Janssens staat in voor de verlichting en Jean
Van der Biest voor het geluid, terwijl Lea
Spittaels opgeefster is.
Verlenen verder nog him medewerking; de
BRT-mensen Anton Cogen en Oswald Versijp,
BRT-technici, G.O.C.-Hartenvrouw, Luc De
Mot en Paul Codde.
De voorstellingen gaan door in de Stads
schouwburg aan het Vredeplein op zaterdag
16, zondag 17 en maandag 18 oktober a.s.,
telkens om 20 uur.
De toegangsprijs bedraagt 100 frank; voor
studenten en 60-plussers 80 frank.
C.T.
aktiviteit gestaakt wegens
de Duitse censuur.
Na de oorlog gingen de ver
toningen opnieuw hun nor
male gang en werd naar
vernieuwing gestreefd.
In die geest werden talrijke
ontwikkelingsavonden
georganiseerd. Daarbij zijn
twee spreekkoren van de
hand van de heer Paul Ru-
mes te vermelden: het «In
Memoriam» gewijd aan
Meester Arie Van den Heu
vel, voor het voetlicht ge
bracht in de K N S. te Gent
en de «Postume Hulde» aan
de heer Emiel Van Lierde,
een van de meest verdien
stelijke leden van het gezel
schap.
Eisen van de nieuwe tijd
In samenwerking met de
Koninklijke Harmonie «Al
Groeiend Bloeiend»die
haar 125-jarig bestaan vier
de, zette het gezelschap op
5. 6. 10 en 13 juli 1947 een
reeks feestelijkheden op het
getouw om zijn 75-jang be
staan te herdenken met
om. het openluchtspel
«Hulde aan de Kunst» van
de hand van voorzitter Paul
Rumes; kunstkoncerten
door de verschillende mu
ziekverenigingen van de
stad en een ontvangst met
akademische zitting op het
stadhuis.
Ondanks het feit dat een
stad als Aalst nog steeds
met over een volwaardige
schouwburg kon beschik
ken, werd verder de weg
bewandeld die door de
stichters was uitgestippeld
en werd het verenigingsle
ven aangepast aan de eisen
van de nieuwe tijd. Daarom
werden in 1949 en later in
1982 de verouderde statu
ten bijgewerkt door de heer
Jan De Block, eresekretaris
van het gezelschap.
Om het hoofd te kunnen
bieden aan de enorme moei
lijkheden die het uitblijven
van een passende toneelzaal
veroorzaakten, werd het
Aalsters Toneelverbond op
gericht, waarvan ook "t
Land van Riem deel uit
maakte. Door dit Verband
Aalst. Het toneelgezelschap 't Land van Riem brengt levensecht toneel (ad)
Aalst. Een beeld uit het toneel dat 't Land van Riem brengt (ad)
werden verschillende hoog
staande opvoeringen ten to
nele gebracht, door jammer
genoeg heeft die samenwer
king slechts enkele jaren
standgehouden
Zoals ieder toneelgezel
schap heeft 't Land van
Riem hoogten en laagten
gekend, maar ondanks
moeilijkheden en tegensla
gen leeft het Gezelschap
verder en werkt ook zonder
verpozen verder.
Momenteel telt het Toneel
gezelschap 't Land van
Riem 35 werkende leden,
die het, hun kernspreuk
Amore et Spe in dienende
liefde en hoop indachtig
als een aangename taak be
schouwen en op die manier
het werk van hun voorgan
gers willen verder zetten».
Natuurlijk is dat een ge
meenplaats, een plechtsta-
tig-ouderwetse uitdruk
king.
De huidige voorzitter Noel
De Smedt is de verpersoon
lijking van de traditionele
Aalsterse spirit. Samen met
hem en zijn twee adepten
Freddy Lespire en Hubert
De Laender beleven we op
het terras van 't Land van
Riem een erg genoeglijke
avond. Terwijl uit de ramen
van de eerste verdieping de
stemmen van de repeteren
de dames weerklinken,
viert op het nazomers ter
ras de typische Aalsterse
humor hoogtij
Vanwege de politieke greep
op hun lokaal heerst bij de
mensen van 't Land van
Riem helemaal geen bittere
sfeer. Alleen vindt men het
op zijn minst ongepast.
In 1982 ziet men Vlaande
ren liefst in pluralistische
richting evolueren, van een
welbepaalde politieke stem
pel wil 't Land van Riem en
heel wat andere mensen zo
gauw mogelijk af!
Cyriel Temmerman
Op zaterdag 16 oktober brengt «Lumière and son
Théatre Company», een Londense groep die verre
van zijn proefstuk is, in zaal «Netwerk» in de De
Ridderstraat te Aalst te 20 uur een spetterende
show.
Deze show ontstond uit het ongenoegen van deze
toneelgroep m.b.t. de huidige «clownvormen» die
voor de groep als saai en irrelevant voor de huidige
tijd werden ervaren.
Door de clownkunst helemaal te herdenken slaagde
Cirkus Lumière erin te komen tot een produkt dat
niet enkel buitensporig en onvoorspelbaar is maar
bovendien verschrikkelijk plezierig.
Het gegeven is vrij eenvoudig. Bij het stroomop
waarts stomen van een groep excentrieke reizigers
door het oerwoud loopt hun boot vast en raakt
vernield. Door het regenwoud trekken de gestrande
reizigers dan door het regenwoud op zoekend naar
beschaving. Ze worden er echter ontdekt door een
vreselijke en tiranieke jungle-koningin die alleen
wil hulp bieden als voor haar een voorspelling wordt
opgezet Zo die haar echter niet zou bevallen worden
de reizigers haar slaven
De uitdaging wordt aanvaard doch het wordt een
gissen naar wat de koningin precies verwacht Haar
dochter, de prinses, geeft echter enkele tips en met
haar hulp wordt een koninginnelijke» voorstelling
in elkaar gestoken
De rechten van dit orgineel stuk werden door Circus
Lumiere gekocht voor hun zomertoernee
Toegangsprijzen voor deze voorstelling, alleen toe
gankelijk voor volwassenen is 200 fr. in i
koop en 250 fr. aan de kassa.
♦Sir p^r mst sw
Netwerk centrum, draaischijf van het socio-kulture-
le leven in de stad Aalst (ad)
