Rosette Van Der Stuyft: een
vrouw die haar man kan staan!
Walivo's uitslagen
klasseringen en programma
TOURMALET
ïlivo
erd.
J» 9se
%ot t
Ogeveer vijftien jaar terug werd het wielertoerisme in onze kontreien geweldig populair.
Massa's brave huisvaders schaften zich een pseudo-koersfiets aan met de bedoeling
wekelijks een gezapig tochtje rond de kerktoren te organiseren en hoewel deze rage zich
aanmeldde als een typische mannenaangelegenheid waren er ook vrouwen die zich tot
deze discipline aangetrokken voelden.
Rosete Van Der Stuyft was er een van. Op vrij jonge leeftijd al (12 jaar) verpandde ze haar
hart aan het toeristisch fietsen, sindsdien is ze bij manier van spreken niet meer van
haar fiets geweest. Vrijwel volledig Europa heeft ze rondgezeuld met haar stalen ros. Ze
reed de belangrijkste klassiekers, die ook door de beroepsrenners worden verreden en ze
voleindigde de rondoneur (rode van Frankrijk) zoals die vroeger werd verreden. Kortom,
de zwaarste proeven die een wielertoerist kunnen worden opgelegd, volbracht ze met
brio, elk jaar gaat ze voor 4 a 5 weken op reis met de fiets, zelfs haar huwelijksreis maakte
ze met de fiets en last but not least bestond ze erin vorig jaar als eerste vrouw ter wereld
de beklimming van de alom gevreesde Articone te verwezenlijken (de Articone is een
bergtop met een hoogte van 4.843 m gelegen in het Andesgebergte in Peru).
Het wielertoerisme dat
beoefend wordt door de le
den van de vele caféklubs,
die ongeveer een decen
nium terug als paddestoe
len uit de grond schoten,
heeft in feite weinig gemeen
met datgene wat Rosette
Van Der Stuyft beoefent. De
gemiddelde toerist haalt
wekelijks en dan nog bij
voorkeur 's zondagsmorgens
zijn fiets van stal met de
bedoeling een gezapig
tochtje van enkele tientallen
kilometers af te lappen en
achteraf enkele pintjes
schuimend nat naar binnen
te werken. Rosette Van Der
Stuyft daarentegen mag
zichzelf als een volwaardige
atlete beschouwen. Hetgeen
deze momenteel 31 jaar jon
ge vrouw in haar bestaan
als wielertoeriste op haar
aktief heeft, grenst aan het
ongelooflijke. Jaarlijks fietst
ze zowat 20.000 km bij elkaar
en dit veelal in onmenselijk
moeilijke omstandigheden.
Maar laten we beginnen bij
het begin.
Zoals we eerder al zegden
begon Rosette Van Der
maar het is daarom nog niet
gemakkelijker. De deelne
mers zijn tijdens de rit volle
dig op zichzelf aangewezen,
ze meten zelf voor hun be
voorrading instaan. Volg-
wagens zijn er niet en ploeg
maten die je de eerste hon
derdvijftig kilometer uit de
wind zetten al evenmin. Dat
dit een typische mannen-
aangelegenheid is laat zich
al raden: 300 km, want dat is
de gemiddelde afstand van
die klassiekers, op één dag
aflappen en dat binnen een
vooropgestelde tijdslimiet
die je onderweg zeker niet
toelaat een uiltje te knap
pen, is zeker geen kinder
spel en de mannen die
zoiets aankunnen lopen niet
dik gezaaid. We zeggen dan
wel uitdrukkelijk mannen,
in de meeste sportdiscipli
nes, en dat geldt zeker in het
wielrennen wordt de man
nog steeds als de superieur
van de vrouw beschouwd.
Voor een wereldkampioen-
schap-wielrennen op de
weg krijgen de beroepsren
ners een goeie driehonderd
kilometer voorgeschoteld en
hebben gereden waren ze
natuurlijk aan het einde van
hun bobijn en toen was mijn
tijd gekomen om weerwraak
te nemen. Na hen eerst nog
een knipoogje te hebben ge
gund liet ik die mannen in
de steek. Je moest hun ge
zicht gezien hebben». Hoe
wel ze in een minderheids
positie gemaneuvreerd zit
slaagt ze er toch in elke
tocht tot een goed einde te
brengen. Rosette heeft ech
ter nog meer op haar palma
res. Zo ook Gent-Munchen
een toeristische trip van
1.000 km die in 4 dagen moet
worden afgelegd, gemid
deld dus 250 km per dag.
Ook de B.A.R. bracht ze tot
een goed einde. De B.A.R. is
een klimrit van 245 km en er
dient een hoogteverschil
van maar eventjes 3.300 km
te worden overbrugd. Dat
wil zeggen dat er, we heb
ben het voor u omgerekend,
gemiddeld op elke af te leg
gen km 13,06 m moet ge
klommen worden.
Zelfs de rondoneur, mis
schien wel de zwaarste,
maar zeker de meest tot de
veel plezier aan de witte
broodsweken werd beleefd
dierven we haar niet vra
gen. Het moet hen alleszins
goed bevallen zijn want
sindsdien trekken ze er tel-
kenjare minstens eenmaal
voor 4 ö5 weken met de fiets
op uit met de bedoeling een
land grondig te verkennen.
Zo kwamen b.v. al Spanje,
Marokko, Zwitserland,
Duitsland, Oostenrijk, Ita
lië, Frankrijk en Peru aan de
beurt. Rosette is nog niet
zinnens om ermee te stop
pen. Groenland, Skandina-
vië, de Schotse Hooglanden
en de Grand Canyon staan
nog op het programma. De
bedoeling van deze trips is
niet om alleen maar een
sportieve prestatie na te
streven legt ze ons uit. «Na
tuurlijk moeten er wel se-
rieuse fysieke inspanningen
voor geleverd worden. Elke
dag wordt er 150 km afge
legd en dat met een fiets die
vol bagage gestouwd is en,
al vlug meer dan 40 g weegt,
maar daar word je dan ook
ruimschoots voor vergoed.
Wanneer je per fiets een
land doorkruist, krijg je er
meteen een andere kijk op.
Je hebt veel kontakt met de
plaatselijke bevolking. Met
de auto ben je overal te vlug
voorbij».
Door hun veelvuldig reizen
per fiets heeft ze geleerd de
toeristische centra zoveel
mogelijk te mijden. Eerst is
het er zeer gevaarlijk om
fietsen en in de grote steden
van arme landen zijn de in
woners er op uit de buiten
landers te pluimen. Voor al
les en nog wat moet btaald
j i d i r Rosette Van der Stuyft: de wilskrachtig zie je zo op haar
Als het tijdens de winter even kan gaat Rosette langlaufen. ge[aa[
Stuyft op 12-jarige leeftijd te
fietsen. Het wielertoerisme
begon toendertijd een echte
rage te worden en ook Ro
sette liet zich niet onbe
tuigd, Als jong meisje trok
ze er, als het even kon, met
haar fietsje op uit. Bij een
wielertoeristenklub wou ze
zich niet laten aansluiten.
«Het toerisme dat in die ca
féklubs wordt beoefend was
meer een kroegentocht,
legt ze ons uit. «Het hoofd
doel van die mannen was
niet om op een gezonde ma
nier aan ontspanning te
doen, maar eerder een goed
alibi te vinden om er eens
tussenuit te knijpen, dat
was niets voor mij». Na en
kele jaren alleen op schok te
zijn geweest, besloot Roset
te, ze is ondertussen 20 jaar
geworden, het eens in de
koers te proberen. Met suk-
ses overigens, want algauw
verovert ze de ene zege na
de andere. Dat gaat zo een
tijdje door tot het ogenblik
dat ze zowat in elke wed
strijd die ze betwist gevi
seerd wordt en er in blok
tegen haar gereden wordt.
Na een tijdje is de lol er dan
ook af en Rosette laat het
koersrijden voor wat het is
en neemt het besluit zich
terug op het wielertoerisme
te koncentreren. Ditmaal wil
ze echter het meer serieuze
werk aanpakken. Ze laat
zich aansluiten bij de wie
lertoeristenklub Merelbeke-
Scheldestreek. Sindsdien
heeft ze een indrukwekkend
aantal merkwaardige pres
taties geleverd. Zo reed ze
b.v. viermaal de Waalse
Pijl, driemaal Luik-Bastena-
ken-Luik en vijfmaal Parijs-
Roubaix.
Het trgjekt dat bij deze toch
ten dient gevolgd te worden
is identiek aan datgene dat
door de beroepsrenners
wordt gereden. Bij de toeris
ten gaat het er wel niet om
als eerste de finish te halen.
de vrouwen moeten het met
70 km stellen. Uit weten
schappelijke studie is im
mers voldoende gebleken
dat vrouwen in het wielren
nen minder aankunnen dan
mannen. Dit maar even om
te zeggen dat wanneer een
vrouw in dezelfde omstan
digheden 300 km fiest, zij
veel grotere fysieke inspan
ningen moet leveren dan
haar mannelijke konfraters.
Daarenboven komt nog dat
de moeilijkheidsgraad voor
Rosette in de meeste geval
len nog vergroot wordt door
het feit alleen dat het prak
tisch allemaal mannen zijn
die aan zo'n toeristische trip
deelnemen. Vooral in zware
tochten worden er onder de
deelnemers meestal groep
jes gevormd, omdat het nu
eenmaal gemakkelijker is
als de inspanningen ge
deeld worden. Daarvan
wordt Rosette dan veelal
uitgesloten. Die stoere bin
ken vinden het immers een
beetje vernederend als er
een vrouw in hun groepje
meerijdt.
Steevast proberen ze Roset
te uit d wielen te rijden.
«Maar dat is er al een hele
boel tegengevallen» vertelt
ze ons lachend. «Op een
keer rijd ik naar een groepje
van drie man toe, met de
bedoeling een tijdje in het
zog van die mannen mee te
rijden om even op adem te
kunnen komen. Op het mo
ment echter dat ik bij hen
aansluit, hoor ik de vrolijk
ste van het trio nog net zeg
gen: «da wijf is daar» en als
om hun mannelijk^ superio
riteit te demonstreren begin
nen ze te vlammen als vol
leerde koereurs. Voor mij
niet gelaten natuurlijk; die
mannetjessputters zetten
me prima uit de wind en de
kilometers schoven goed
voorbij. Na twintig kilome
ter de ziel uit hun lijf te
verbeelding sprekende
proef die door wielertoeris
ten wordt gedaan, bracht
Rosette tot een goed einde.
De rondoneur is de naam
voor de ronde van Frankrijk
zoals die vroeger door de
renners gereden werd, nl.
de grenzen van Frankijk
rond. De start wordt te Rijsel
gegeven en uiterlijk 30 da
gen later moeten ze terug in
Rijsel arriveren. Deze trip
moet volledig worden afge
legd naar aloud stramien.
De deelnemer is vrij zoveel
km. per dag te rijden als hij
dat zelf verkiest. Hij moet
wel zelf in zijn onderhoud
voorzien, zelf maaltijden be
reiden en slaapgelegenheid
zoeken. Wanneer zijn fiets
defekt is moet hij die zelf of
door een plaatselijke fiet
senmaker laten herstellen.
De totale afstand van het
trajekt bedraagt 4.883 km.
Rosette legde het hele par
cours af in 27 dagen, drie
dagen vroeger dus dan door
de inrichters vooropgesteld.
Om dat te realiseren moest
ze gemiddeld 184,500 km per
dag in het zadel blijven en
dat 27 dagen aan een stuk.
Een prestatie die er haar
niet te veel zullen nadoen,
vooral als je weet dat er niet
met ultra-lichte racefietsen
wordt gereden maar dat zo'n
vehikel, dat van oerdegelij
ke kwaliteit moet zijn, al
vlug 35 kg weegt, bagage
incluis.
Op huwelijksreis
Toen Rosette in 1975 in het
huwelijk trad had ze samen
met haar kersverse man,
ook al een fervent wielertoe
rist, het plan opgevat om
per fiets op huwelijksreis te
gaan. Het hele huishouden
werd op de fiets geladen en
via België, Luxemburg,
Duitsland en Zwitserland,
eindigde de reis in Oosten
rijk. Ofer na deze krachten-
slopende onderneming nog
worden: een fotootje met een
kameel bv. (de kameel moet
alleen maar poseren, de foto
neem je zelf) of een of ande
re kleine dienst, het moet
allemaal rijkelijk beloond
worden. Daarenboven kun
je er niemand vertrouwen.
Wanneer je de fiets vijf mi
nuten onbeheerd achterlaat
kan je er donder zeggen dat
ie gejat is. Dieper in het
binnenland is de bevolking
heel anders, meestal zeer
gastvrij en rechtgeaard.
In het Andesgebergte
Vorig jaar tenslotte
Rosette Van Der Stuyft erin
als eerste vrouw ter wereld
per fiets de beklimming van
de alom gevreesde Articone
te verwezenlijken. De Arti
cone is een bergtop van het
ruige Andesgebergte in Pe
ru. Ditmaal werd de reis
naar Peru in tegenstelling
tot de andere niet per fiets
maar wel met het vliegtuig
gemaakt. Rosette had met
nog 8 mannen, waaronder
haar wederhelft die net
zoals zijzelf aangesloten zijn
bij wielertoeristenklub Me-
relbeke-Scheldestreek, dit
plan opgevat en vele van
deze mannen hadden maar
drie weken vakantie voor
handen. Het was de bedoe
ling dat mysterieuze land
eens grondig te verkennen,
voor zover dat mogelijk was
want Peru is zo'n 20 maal
groter dan dè Benelux en
daarbij de beklimming te
doen van de Ticlio-Articone.
Ticlio is een stadje aan de
kust en Articone ligt 152 km
verder op een hoogte van
4.843 m. Het is daar ook dat
de hoogste treinverbinding
ter wereld gelegen is. Een
onmenselijke tocht, die
hooguit een handvol stoere
mansmensen hen hadden
voorgedaan. Dat een vrouw
dit zou aankunnen zouden
zelfs de vurigste feministen
in hun stoutste dromen niet
durven denken: 152 km klim
men tot een hoogte van 4.843
m, dat is een gemiddelde
van 31 m klimwerk per km
en dit op slechte, soms on
berijdbare wegen.
Daarenboven moest er heel
wat bagage meegesjouwd
worden, zoals tenten, slaap
zakken, voedsel, klederen,
een overlevingsrantsoen en
een geweldig arsenaal fiets
onderdelen. Elk onderdeelt
je dat aan een fiets zit moes
ten ze in reserve meenemen.
Waar moet je immers naar
toe als je ginder met een
defekte fiets zit die hier bij
ons gekonstrueerd is? Na
tuurlijk kon al dat material
en bagage over 9 man ver
deeld worden, maar dan
nog was het gewicht van
zo'n volgeladen fiets al
gauw 45 kg. Dat het alle
maal niet van een leien dak
je zou lopen daar waren ze
zich terdege van bewust
maar dat het zo'n vaart zou
lopen hadden ze niet ver
wacht.
Ze hadden vooropgesteld
om de hele beklimming in
drie dagen af te lappen,
maar de eerste dag slaag
den ze er niet in de geplan
de 50 km te rijden. De gewel
dige chaos in het stadje
zorgde ervoor dat ze amper
28 km verder geraakt waren,
meteen viel hun hele plan
ning in duigen en moest in
allerijl een onderkomen
voor de nacht gezocht wor
den. De enkele logements
huizen die het stadje voor
handen had waren volge
boekt. ten einde raad werd
de hulp van de politie inge
roepen, na wat over en weer
gepalaver kregen ze het dan
toch voor elkaar om in de cel
te overnachten en hoewel
men toch zou mogen veron
derstellen dat dit een veili
ge slaapplaats is dachten ze
er ginder anders over,
prompt kregen ze door die
politiemensen een vigneron
in de hand gestopt (een vig
neron is een automatisch
geweer), men kan immers
niet voorzichtig genoeg zijn.
Goed uitgerust werd de
tweede dag aangevangen
en nu ging het al heel wat
beter. Hoewel het geweldig
lastig fietsen was vorderde
de tocht goed en al vlug
hadden ze hun handicap
goedgemaakt.
De derde dag tenslotte zou
het echt serieuze werk aan
gepakt worden. Ze waren in
tussen tot 3.700 m hoogte
geklommen en op zulke
hoogten krijgt men af te re
kenen met bergziekte, dit is
een stekende pijn in het ach
terhoofd.De inlanders zelf
die hier wonen hebben daar
weinig of geen last van
maar ze zijn er dan ook op
ingesteld. Ze hebben een
grotere longinhoud, hebben
1,5 liter bloed meer en zijn
kleiner van gestalte. De ge
middelde lengte van die
mensen is hooguit 1,60 m.
Vanaf 4.000 m hoogte wordt
het dan echt menens. De
lucht is hier zo ijl geworden
dat je bij de minste inspan
ning naar adem snakt. Van
dan af moest er om de twee
kilometer gestopt worden.
Door het tekort aan zuurstof
in het bloed was het immers
onmogelijk om de trappers
langer rond te draaien.
Maar Rosette is een doorbij
ter en na onbeschrijfelijk
veel te hebben afgezien
slaagde ze er toch in de
derde dag de top te halen.
Als eerste vrouw ter wereld
was ze er in geslaagd deze
beklimming tot een goed
einde te brengen. Een
plaatsje in het Guiness-
book of Records lag dan ook
in haar bereik, maar dat
wees ze resoluut van de
hand. Wanneer je zinnens
bent een prestatie te leveren
waarmee je in dat boek te
recht zou kunnen komen,
moet dat door een deur
waarder gekontroleerd wor
den en dat brengt een grote
rompslomp met zich mee.
Daarvoor was Rosette niet te
vinden. De prestatie die zij
leverde was er in de eerste
plaats voor haarzelf en het
is nooit de bedoeling ge
weest om daarmee in de be
langstelling te komen.
Zoals we eerder al zegden
was het niet alleen die mon-
sterberg die het gezelschap
naar Peru had gelokt, een
uitgebreid bezoek aan de
hoofdstad Lima stond ook op
het programma.
Lima is geweldig uitgestrekt
en telt zowat evenveel inwo
ners als ons land. Wat het
gezelschap daar meemaak
te grenst aan het ongeloof
lijke, Elke dag werd er een
tocht van zo'n goeie 100 km
afgelegd, een avontuurlijke
onderneming, 's Namiddags
wisten ze dikwijls nog niet
waar ze 's avonds slaapge
legenheid zouden vinden.
Zo hebben ze eens een oud,
verkrot huis gehuurd voor
één dag, hebben ze op een
oud voetbalveld de nacht
doorgebracht en eenmaal
Vereeuwigd op de top van de Tourmalet.
Rosette met volledige bepakking. Dat de fiets nu 45 kg weegt zal niemand verbazen.
hebben ze in de cel gesla
pen nadat ze bij de politie
teneinde raad gingen aan
kloppen.
Toen ze er voor een gezapig
tochtje opuit trokken waren
ze verdwaald geraakt. In
twee dagen zagen ze geen
levende ziel, hun mondvoor
raad raakte op en noodge
dwongen moesten ze hun
overlevingsrantsoen aan-
Ook voetbal en langlauf
Dat Rosette van geen klein
tje vervaard is hoeft ze dus
niet meer te bewijzen maar
toch denkt ze nog niet aan
stoppen. Tot mijn 35 ga ik er
zeker mee door, zegt ze vast
beraden. Daartegen zal ik
wel aan het einde van mijn
latijn zijn. Als vrouw moet je
er immers veel meer voor
doen om dezelfde prestaties
te leveren. Als regentes bio
logie, dat is dan wel om den
brode, weet Rosette waar
over ze praat.
Om deze dingen te kunnen
verwezenlijken moet Rosette
er inderdaad veel voor
doen. Zo traint ze in de zo
mermaanden ongeveer
evenveel als een gemiddel
de liefhebber, maar ook in
de wintermaanden houdt
de konditie op een
lijk peil.
Dan speelt ze voetbal.
menteel is ze aangeslot ZQk<
bij de Kamilleki
waar ze door haar
uithoudings- en
tingsvermogen een
palende figuur is en
naar waarde geschat
Ook langlauf is een
haar favoriete sporten
dens de winterstop in
voetbal trekt ze er
dagen op uit. Men mag
zeggen dat Rosette
vrouw is die haar
kan staan.
Zaterdag
le afdeling
Rodeo-R.M.S.
Drie Lindan 1-Habotim
Siera 1-Raap
Milano-1000 Appels 1
Bondgalm 1 - F.M.C.
Sparta 1-Palamos
Avanti-V.K.W. 70
2e afdeling
V i vak-C up-Baert
Hubo-Cub 81
Berg Op-Inter Service
Hemelaer 1-Jacky Boys
Puyvelde-Temsica
Kabul-S.V.S
Club 69-Tivoli
3e afdeling
reeks A
King Stone-Familia
Ankerhof-Boemerang
El Aiyoune-Bristol
Dino Boys-Eendracht
De Zwervers-Motorco
Lorenzo-Doregem
Herten Aas-Alucona
3e afdeling
reeks B
Vercauteren-Novelty
Nantes-Rony's Travel
Old United-Niko
Zw. Parels-Wazoo
V.K. 80-N. Marokko
Wijnveld 1-Oud Bels.
Oud Geel is vrij
Zondag
le afdeling
Beenhouw.-Rode Duiv.
Geywa-Sparta II
De Cock-United
Bondgalm II-Desfo
Slachth-Sanicentral
1000 Appels U-Volks.
Car Center is vrij
2e afdeling
Klub 65-Ruitersh.
Siera II-Drie Linden II
Centrum vr. -Oostberg
Dames
Reeks A
Inter Service - Wijnveld I 7. Kabul
El Aoyoune - 1000 Appels I 8. Temsica
1-1 Kabul - Hemelaer I (14.30 u.) 9. Vivak
2-1 R.M.S. - De Zwervers (14.30 10. Puivelde
1-0
2-2
0-2
0-5
5-1
0-7
3-0 u.)
uitg. V.K.W. 70 - Cup Baert
Walivobeker 1/2 finale
zondag - 9.45 uur
Sparta II - Beenhouwerken
Kompetitie zaterdag
le afdeling
Rodeo - Siera I
1-4 2e afdeling
1-5 Tivoli - Jacky Boys (14 u.)
3e afdeling
Reeks B
Niko - Zwarte Parels (14.30
u.)
3-2
5-2
11-0
1-2
uitg.
0-2 Wijnveld D - Post
Dames reeks A
J.M. Pfaff - Anker Girls
VK Hamme Ladies - Hardy
7-1 dames (14 u.)
3-1 Wazoo Girls - Goalgetters
0-4 Plezantshop - Raapse Girls
uitg. Bonte Girls - Verh. Meys
0-3 Hofstade ladies is vrij
3-0 Reeks B
Vercauteren ladies - De
Strijdsters (14.30 u.)
De Loezers - Zillebeek Girls
10-1 Rangschikking
0-3 na 16 januari 1983
Kompetitie zondag
le afdeling
Slachthuis - United (10.15 u.)
Car Center - Sanicentral
Zaterdag
le afdeling
1. Bondgalm 1
2. Siera 1
3. Drie Linden I
4. Avanti
5. V.K.W. 70
6. 1000 Appels I
7. Milano
8. Sparta I
9. Rodeo
10. R.M.S.
Anker Girls-Wazoo Girls 3-5 11. Habotim
Verh. Meys-VK Hamme L.O-6 12. Raap
Hofst. Ladies-Plezants
Raapse Girls-J.M. Pfaff
Goalgetters-Bonte Girls
Wedstrijden
voor 22 en 23 januari
Walivobeker 1/8 finales
zaterdag - aftrap 15 uur
Vercauteren - Avanti (14 u.)
Sparta I - S.V.S.
0-1 13. F.M.C.
1-6 14. Palamos
3-0
2e afdeling
1. InterService
2. Cup Baert
3. Club 69
4. Jacky Boys
5. Hemelaer I
6. S.V.S.
16 28
15 21
16 21
16 19
16 18
15 16
15 16
16 16
15 14
16 12
16 11
16 11
16 10
16 7
16 32
16 27
16 23
15 19
15 16
16 16
11. Hubo
12. Cup 81
13. Berg Op
14. Tivoli
3e afdeling
Reeks A
1. Herten Aas
2. De Zwervers
3. Boemerang
4. ElAiyoune
5. Doregem
6. Ankerhof
7. Motoreco
8. Eendracht
9. Dino Boys
10. Lorenzo
11. Familia
12. Alucona
13. Bristol
14. King Stone
3e afdeling
reeks B
1Nieuw Marokko
2. Wijnveld I
3. Wazoo
4. Nantes
5. Niko
6. V.K. 80
7. Rony's Travel
8. Zw. PARELS
9. Vercauteren
10. Old United
11. OudBelsele
12. Ou Geel
13. Novelty
Zondag
le reeks
1. Sparta II
2. Beenhouwerken
3. Car Center
4. Geywa
5. De Cock
2e afdeling
1. Siera II
2 Wijnveld II
3. 3 Linden II
4. Bonaparte
5. VKFan
Damesreeks A
1. Plezantshop
2. Goalgetters
3. Raapse Girls
4. Wepogro
5. VK Hamme L.
6. J.M. Pfaff
7. Bonte Girls
8. Wazoo Girls
9. Hofstade
10. Verh. Meys
