jiovanni Barbisan: map grafisch werk ;)e Vlasbloem-Nieuwkerken net Eddy Van Steelandt n glansrol jukasgezellen met groepsexpo n Antwerpen Hanny Oerlemans en Vincent Gyselinck in Elversele Cameraclub Waasland: ledenfoto's te kijk Ex-Moorselaar Frans Van de Winkel stelt tentoon te Aalst Retrospektieve Ghisleen Verdickt in Waasmunster Wilhelm Mechnich stelt tentoon in zijn nieuw atelier Artis-Historia-album Aalst De Voorpost - 29.4.1983 - 51 ;iet is voor de mensen die wellicht wegens het 4 ïooie weder, de officiële opening van de tentoon- l telling «Giovanni Barbisan» niet bijwoonden, te l open dat ze de expositie toch eens gaan bekijken, üant, het is de moeite waard! Zé hebben daarvoor og de tijd tot 12 juni. iovanni Barbisan werd in 14 niet zo heel ver van ïnetië geboren, waar hij jeugdige leeftijd aan de :ademie de schilderkunst ifent en met de beginse- van de graveerkunst ;nnismaakt. Het is van |n vader, die dekorateur dat hij de belangstel- voor het artistieke op- Reeds in '33 wordt het eerst werk van /rdfem tentoongesteld. Vijf later onderwijst hij indschapsschilderen. Na e oorlog, die voor hem ge- ingenschap en veel ontbe- ng ten gevolge heeft, eeft hij onderricht in fi- uur- en siertekenen. Naast de opdrachten fres- n o's in kerken en dekoratie- he g schilderingen in openba- gebouwen aan te bren- toéen, gaat hij zich meer en la; ieer op de graveerkunst c[lt «leggen. Met zijn eerste Tsoonlijke tentoonstel- ng in Venetië breekt hij sfinitief door. Zijn deelna- nationale en inter- in Rationale wedstrijden ma- ze en Barbisan tot een gelau- ;er< rerde kunstenaar en dra- /or en bij tot de verspreiding •an etsen en schilderijen, ik buiten Italië, edurende de vijftig jaar V£ unstenaarsschap is het km ■j ivo» werk van (jiovanni Baroi- san naar vorm en inhoud nauwelijks aan veran deringen onderhevig ge- Jf weest. De traditie is zijn steun. Inspiratie doet hij op, binnen zijn atelier: ge droogde bloemen, schelpen, maïskolven, pompoenen, vazen en schotels, manden en schalen met fruit. Het zijn deze vertrouwde din gen, die we in zijn stille vens terugvinden. Ook in de tentoongestelde land schappen vinden we dezelf de beperking tot hem be kende elementen terug. Zel den zoekt Barbisan inspira tie buiten zijn geboorte streek. Wat zou hij ook, zijn nabije omgeving biedt ruim f voldoende uitdagings- kracht om het schone ervan op authentieke wijze uit te beelden. In de talrijke stille vens en landschappen weet Barbisan het Venetiaanse licht met impressionisti sche uitbundigheid op zijn koperplaten vast te leggen. Pikturale toonwaarden worden nauwkeurig afge wogen, grafische lijnen zuiver weergegeven, in werk te noemen omdat ze strenge komposities. zijn hoge artistieke kwali- De tentoonstelling geeft teiten overduidelijk weer een selektie uit het grafisch spiegelt, oeuvre van Barbisan, Ze is Geïnteresseerden begeven representatief voor zijn zich naar het museum, in de Zamanstraat te Sint-Ni- klaas. De openingsuren: van 14 tot 17 uur en alle zondagen van 10 tot 13 uur en van 15 tot 18 uur. K.L. vo én dag nadat een behoorlijk aantal belangstellen- 15 m de Sint-Niklase stadsschouwburg in de pauze dd an «De dertiende nacht» (NTG-Gent), verlieten ndat het nietszeggend, vervelend en opgeblazen leater werd gespeeld, veerden een paar honderd hepeschouwers recht om De Vlasbloem een staande ratie te brengen voor zijn opvoering van «The racjunshine Boys», (zondag 24 april, Kring, Ten Bos Nieuwkerken). Proficiat, Vlasbloemers! We wil- hte m met deze gelukwensen zeker geen enkele mede- erker vergeten. Het ligt niet in onze bedoeling om p in liefhebbersproduktie te gaan vergelijken met b sroepstheater. Integendeel. We willen wel graag iiei iderstrepen dat het amateur-toneel door poli- zet Bk gemandateerden soms bekeken als een «te jge» en veeleisende «kostenplaats» t.o.v. zijn KGnbliek betere en meer waardevolle resultaten be- eikt dan sommige beroepsgezelschappen die tegen öet geringe vergoedingen «hun klus komen op- nappen». it het zeer verzorgde pro- rammaboekje pikken we ikele regels: «vaudeville» oemt men elk soort van omedie, licht, geestig, lot, met een intrige die een enkele psychologische morele pretentie heeft en aarin de aktie van een ko liek meer plaats inneemt an de karakters. Een ge- aagde vaudeville is dan sn sprankelend gebeuren ol spitse dialogen en over- impelende gags. in een oog tempo gespeeld door wikzil veren akteurs die at moeilijke genre perfekt aheersen». En ook nog: lit is geen komedie van leurke open, deurke toe, ihtgenoot in bed en min- aar eronder» maar een rustig, grappig blijspel vol met humor over kleinmen- selijkheid en dus zeer her kenbaar» Meteen het precieze totaal beeld van wat De Vlasbloem met «The Sunshine Boys» heeft gebracht. Niets meer, maar zeker niets minder! In het toneeltaaltje hoort men wel eens vaker: «hij heeft de rol van zijn leven ge speeld» Wel, we zijn er van overtuigd dat dit voor de volle honderd procent het geval was voor Eddy Van Steelandt in de partij van Willie Clark Eddy, een zes tal jaartjes geleden zeer so ber gestart bij De Vlas bloem, en uitgegroeid tot een «reus» van een akteur. De mededeling dat hij na de opvoering van zondag even moest «bekomen» omdat «zijn pomp af was» verbaas de ons in niets. Het zal een tevreden moeite zijn ge weest, een «doorwegen» dat voor meer dan de helft werd verlicht door de weten schap dat hij en «zijn Vlas bloem» (hij is ook voorzit ter) een knalprestatie had den weggegeven. Leentje Smet akteerde be heerst, soms iets onduide lijk in uitspraak, (wat vlug ge zegging) maar treffend, stijlvol en vlot in de rol van Cathrin Holden. Na jaren scène-afwezigheid deed het goed om Marcel Smet terug aan het werk te zien. Al Lewis bleek voor hem het geknipte persona ge. «Een type waar je ka rakter, stijl, zin, body en ziel kunt inleggen» horen we hem zó zeggen. En hij deed het ook. Vertellen dat Marcel (Al) en Eddy (Willie) reeds 43 jaar samenspelen is niet met spek schieten maar met een heel varken Maar wie niet beter weet zou het nog geloven ook. Hilde Rimbaut stak al haar akteertalent in de dankbare typetjes van patiënte. Lily- bell en de «sektie»-ver- pleegster. Simonne De Ridder verde digde schitterend de partij van de verpleegster en dit precies in een tafereel waar in het stuk een «zwak mo ment» doormaakt. In zo'n geval het zaakje «op» hou den is meer dan verdienste lijk. Piet De Busschere leek ons als assistentrealisator iets 'te' nonchalant maar veel meer zat er in dat per sonage niet in. Danny De Cauwer (realisator) en Luk Van Den Bergh (stem) ver volledigden knap de cast Een pluim ook voor ontwer pei?) en uitvoerders van het vlot bespeelbare en ver zorgde dekor met hier en daar een schoonheidsfoutje in de afwerking, (schilde ring op afgerukt papier losse telefoondraad). Pol Goossens heeft op deze «Sunshine Boys» een goed uitgekiende, direkte en be weeglijke regie gekleefd. Er zal zonder twijfel veel en hard aan gewerkt zijn. Graag nog even de mede werkers achter de scher men in één adem: Ludo Wa terschoot (produktielei- ding). Raymond De Roeck (grime). Erika Kok. Her man Rimbaut (teksthulp). Justine De Wolf, Edmund Hereman (toneelmeesters), Kris Wielandt. Leen Van Waasenbergh (belichting en klank). Herman Water schoot, Danny Cammerier, André Van Der Weken, Dirk Vergauwen. Peter Wielandt (dekoruitvoe- ring). We zijn benieuwd naar het oordeel van de «centen»-ju- ry. Uit ervaring weten we hoe onberekenbaar hun ap preciatie soms is. Hoe dan ook, wij tippen zeer hoog. W.D.G. n )rie akwarellisten, drie beeldhouwers, zes schilders n vier grafici, allemaal uit Sint-Niklaas en omge- ing, exposeren van zondag 8 mei tot en met vrijdag 4 juni in galerij Brabo, Mercatorgebouw, Desguin- ti 100 in Antwerpen: de Lukasgezellen zijn te gast, n dat betekent dat er plastisch werk van niveau te ien is nabij de E3 en de Van Rijswijcklaan. b vernissage op vrijdag tief. Eén gedicht van de mei om 20 uur wordt tien leden-poëten (tien tnieuw een volop Wa- gedichten in totaal dus) zeg maar Sint-Nikla- staan in de kataloog bedoening: Ann De naast twee reprodukties eleyr en Dirk Luyckx van elke deelnemer. De •agen gedichten voor, dichters zijn Tjen Pau- ïan De Smet (voorzit- wels, Ludo Colman, Kris r van de kultuurraad Geerts, Kri Borms, m Sint-Niklaas) leidt Christine Elshout, Piet ïlcieus in en schepen Brak, Jempi De Bock, faan Anthuenis it-Niklaas leidt van dan Marcel Smet. Walter Cruyssaert en José De Poortere. De akwarellisten heten Frans Vermeulen, Gil bert Derboven en Rik Bosteels. De beeldhou wers zijn Frans Heir- baut, André De Smedt en Edwin Raes. De schil ders heten André Uyt- denhouwen, Roger Ver haart, Walter Vermeu len, Gaby Cleuren, Luc De Bruyne, en José Cruyssaert. De grafici zijn Ludo Colman, Mare Potjau, Theo Geerinck en Jan Meganck. De Lukasgezellen wer ken «al delvende op- Sint-Niklaas. Tentoom de opening werd het woord gevoerd door de heer Staes en door schepen Mare Huys (Iv) in kunstgalerij Sfinx aan de Nieuwsesteenweg in Elverse le opende vrijdag 22 april een tentoonstelling met werk van Hanny Oerlemans en Vincent Gyselinck. Hanny Oerlemans' handgevormde keramiek is vervaar digd aan de Dendermondse akademie. Haar werk (potten, geboetseerde schoenen en organische vormen) straalt door de eenvoud een zekere frisheid uit. Op de vraag of ze zelf tot deze onderwerpen komt, antwoordt ze dat dat gewoonlijk wel het geval is, soms ook in overleg met de leerkracht. Na haar laatste akademiejaar zal ze trachten zelfstandig verder te werken. Misschien dat haar kreaties dan los komen van «schoolse» invloeden, want die zijn nu nog wel sterk aanwezig. Ze maakt je eigen schoen in keramiek, op bestelling. «Lichaamslandschappen» noemt Vincent Gyselinck zijn fotoreeks. Lichaam, omdat al de foto's het vrouwelijk lichaam tot onderwerp hebben. Landschappen, omdat hij dit eerste gegeven door middel van speciale belichting, de beperking tot details en het fotograferen onder een bepaalde hoek tot een nieuwe realiteit omvormt. Huid materie transformeert tot landschap-materie. Wie niet weet wat de foto's werkelijk verbeelden waant zichzelf kijkend in een fantastisch landschap. Wat opvalt is dat de werken enerzijds een hechte reeks vormen, anderzijds genoeg variatie ten opzichte van elkaar bezitten om niet te vervelen. Zo kan ik dan besluiten dat hier een bekwaam persoon aan het werk was. Iemand met artistieke én technische bekwaamheden. De tentoonstelling is verder toegankelijk tot en met 30 Cameraclub Waasland. Bij april. Alle dagen vanaf 14u30, behalve de zondag. K.L. Voor de 34ste maal stelt Cameraclub Waasland tentoon, en dit in het Exlibriscentrum te Sint-Niklaas. Tien fotografen laten ons nader kennis maken met hun recent werk. Ieder behandelt een bepaald thema: dieren, atletiek, stadsimpressies, Vlaamse landschappen, enz. De fotograaf selekteert een fragment uit de ons omrin gende beeldenwereld en vangt dit op in zijn zwarte doosje. Hij konfronteert ons met een stukje uit het grote geheel. Een welbepaald stukje wereld dat hij op een specifieke wijze ondergaat en waar een visie, mogelijk een bood schap, een persoonlijkheid achter zit. Mag de tentoonstel lende fotograaf nu pretenderen dat zijn beeld door de toeschouwer op zijn manier beleefd wordt? De leden van Cameraclub Waasland hebben voor een negatief antwoord geopteerd. Ze hebben hun werk niet van onderschriften (titels) voorzien. Aldus krijgt hét publiek meer interpreta tie-ruimte en wordt aktiever betrokken. De fotografen geven beelden. Het publiek ondergaat, of ondergaat niet. naar eigen goeddunken. Zonder dat de betreffende maker daarover hoeft te oordelen. Het is te hopen dat men de geboden vrijheid durft benaderen. Museumbezoekers die gewend zijn eerst naam- en titelplaatjes te lezen, om vervolgens het eigenlijke kunstobjekt op zijn kwaliteiten te kunnen peilen, zullen dus eventjes moeten wennen. Wat de leden bindt ishet realistisch opgenomen beeld. Afwerking en kwaliteit primeren op experimentele stunts. Toch heeft men ruimschoots gebruik gemaakt van de overvloed aan technische mogelijkheden die mo menteel op de markt gegooid worden. De indrukwekken de variëteit aan lensen, films en papiersoorten maken het spelen met licht en kleur nog aantrekkelijker. Meer dan ooit wordt de technische bekwaamheid en realiteitszin van de fotomaker op proef gesteld. Zouden zij deze kwaliteiten missen dan verdronken zij vlug in de stroom van nieuwigheden. Geen overweldigende tentoonstelling, maar op wat ge bracht wordt kan weinig aangemerkt worden. Toch een aanrader dus. Zeker voor al wie op een of andere manier met fotografie in aanraking komt. De tentoonstelling blijft toegankelijk tot 8 mei. Alle dagen van 14 tot 17 uur. zondag van 10 tot 13 uur en van 15 tot 18 uur. Maandag gesloten. K.L. In het museum «Oud-Hospitaal», Oude Vismarkt te Aalst, kan U tot en met zondag 15 mei elke dag van 14 tot 17 u en op zon- en feestdagen van 10.30 tot 12.30 en van 14 tot 18 u terecht voor het bekijken van schilderijen van Frans Van de Winkel, een man die zich zelf een zondagsschilder noemt doch die blijkbaar heel meer in zijn mars heeft. Schepen Chris Borms die in aanwezigheid van raadsle den Denayer, Adriaensens en Vermassen en een afge vaardigde van de Neder landse de tentoonstelling verleden vrijdag plechtig opende ziet in Frans van de Winkel de man die het ver langen in zich draagt de Vlaamse vaardigheid van het schilderen van land schappen en portretten in ere te herstellen. Figuratief geschilderde landschappen horen dan wel niet tot de huidige tendens om vooral het grillige, het onherken bare te verheffen tot de éch te, hoogstaande kunst. Daaraan stoort Van de Win kel zich echter allerminst al blijkt realistisch werk mo menteel in kunstmiddens nauwelijks te worden geap precieerd. Van de Winkel is echter een ambtenaar van beroep en hij schildert dan ook juist dat wat hij graag schildert. De Molenbeek te Moorsel waar hij tot zijn 12' jaar woonde, het Beukennoten- bos, beemden, hopvelden en landerijen uit de streek waar hij zijn kinderjaren doorbracht en waarheen hij steeds graag terugkeert. Heel die prachtige, nog quasi ongerepte natuur droeg hij in zich zelf mede toen hij Moorsel verliet en mee naar Brussel ver huisde. Brussel waar hij in St.-Lu- kas leerde tekenen en later de Akademie waar hij Frans Minnaert ontmoette. Hij schilderde er de land schappen uit zijn kinderja ren en portretten van Er- nest Claes en Herman Teir- linck. Tot de dagelijkse taak in het ministerie hem dwong af te zien van zijn tekenhobby en de penselen te laten rusten Voor goed? Nee, een ont moeting met zijn vroegere vriend Frans Minnaert werd een keerpunt in zijn ambtenaarsleven. Hij zou nu grote meesters kopiëren in Brusselse musea: Ru bens, Jordaens, Frans Hals, Breughel... Toch bleven zijn landschappen, herin neringen aan zijn pastorale jeugd, hem boeien. Vlaam se kunst zoals onze voorva deren beoefenden en waar mede ze wereldberoemd heid verwierven. Die weg wilde Van de Winkel op. Miet de kommerciele, niet werken om den brode naar de grillen van het moment. - Wel het vastleggen van de eeuwige waarden, het kon terfeiten van landschappen waaraan de technologie nog niet al te veel heeft geknaagd. Werk spruitend uit de eigen volksaard, de eigen voedingsbodem. Verbonden met zijn nog steeds eigen Moorsel viert Van de Winkel op 14 mei niet de Topdag mede te Aalst doch wel het feest van de zestigjarigen te Moorsel waarbij hij weer kontakt opneemt met vroegere vrienden en landschappen. Wellicht wordt dit ander maal een inspiratiebron voor een of ander waardig Faluintjeslandschap of volkstype. Nadat dan vrienden van Van de Winkel, Jan Vuyl- steke en Stefaan Mertens poëzie brachten van Mau- rits De Doncker, Jan Van Nijlen en Clem. Schouwe naars bracht leraar kunst geschiedenis Guy Baeck dan een merkwaardige in leiding op het te bekijken werk. LH waarts», zou Anton Van Wilderode zeggen. Inti mistische kunst heet het. Een tripje naar Ant werpen is aan te bevelen. Eerder al waren de Lu kasgezellen te gast in Affligem, Brussel, Bos voorde, Stekene, Hulst en de Sint-Niklase zus terstad Gorinchem. U kunt in galerij Brabo gaan kijken op zonda gen en werkdagen van 14 tot 17 u. 's Zaterdags gesloten, ook tijdens het weekend van 12 tot 15 mei en op 22 en 23 mei kunt u de galerij niet binnen. v Naar aanleiding van de honderdste geboortedag van de Waasmunsterse kunstschilder Ghisleen Verdickt (1883-1926), brengen de Vrienden van de Akademie een zeer selektieve tentoonstelling met tekeningen die allemaal in de periode van zijn krijgsgevangen schap zijn ontstaan. Op deze wijze willden de Vrien den van de Akademie hulde brengen aan een zeer ge waardeerd kunstenaar. De tijdspanne dat Ghisleen Verdickt in krijgsgevan genschap verbleef (Munsterlager 1914-1916 en Göt- t in gen 1916-1918) was een zeer vruchtbare en be langrijke periode in de ontwikkeling van zijn oeuvre. De tekeningen van Ghisleen Verdickt, waarvan een selektie in de tentoonstelling wordt getoond, zijn niet echt dramatisch. Op de eerste plaats wil hij beter leren tekenen en de omgeving is zijn model. Hij probeert zich los te maken van een strakke tekenstijl die hij blijkbaar te stroef vindt en streeft naar een vlotte, impressionistische weergave. Hij is een scherp waarnemer, die in de kompositie, hou ding en portret een treffend beeld weet te schetsen van omgeving, bezigheid en vooral omgeving. Ghisleen Verdickt (1883-1926): tekeningen uit krijgsgevangenschap. De expositie is vrij toeganke lijk op 7-8 en 14-15 mei, op zaterdagen van 14 tot 17 u en op zondagen van 10 tot 17 u. De vernissage van deze tentoonstelling heeft plaats op vrijdag 6 mei te 20u30. Armand Van Assche zal de tentoonstelling inleiden. Burgemeester Willy Strobbe zal het openingswoord verzorgen. ficieel in. unst die puur en onge- nnmercialiseerd heet zijn, dat is het kwali- itsmerk van de in 1947 de wijk Tereken in nt-Niklase ontstane roepering Lukasgezel- n. Telkenjare rond Al- rheiligen stellen ze ntoon De groep is in- liddels ook op het lite- _Jprpoëtische vlak ak- De Aalsterse kunstenaar Wilhelm Mechnich is geen onbekende meer. Van origine Duitser, vestigde hij zich op nog vrij jonge leeftijd in Aalst, de stad waarmee hij haast volledig vergroeid is doorheen de jaren. Na de eerste reeks Artis-Historia-albums waarin 5 steden aan bod kwamen volgt nu de tweede reeks met als eerste onze keizerlijke stede. Naast een systematisch beeld over mogelijkheden en patrimonium van Aalst wil men er ook een sfeerbeeld in scheppen. Het initiatief gaat uit van de Brugse schepen Dries Van den Abeele en 8tads8ekretaris Christiaan Willems en stadsarchivaris Karei Baert pikten daar gretig op in. Wellicht kan het nieuwe album gepresenteerd worden ter gelegenheid van de reeds geplande grafische beurs, een verlengstuk van de Dirk Martensviering. Uiteraard wordt het een kleefboek doch het zal ook met ingekleefde prenten te koop worden aangebodon. Naast de vele foto's komt ook heel wat valabele tekst. Het wordt dus alleszins meer dan een louter kijkboek. lh Vrijdag opende minister Mare Galle zijn nieuwe ate-| lier aan de Houtkaai te» Aalst. Wilhelm Mechnisch ziet de mens als een deka-' dent wezen dat van zichzelf denkt dat het interessant! bezig is met dingen waar' hij in feite weinig of geen; vat op heeft. De mens is onderdanig aan zijn na tuurlijke omgeving. Vol gens Mechnich is dat een Deze opvatting komt sterk tot uiting in de demonen kunst van Mechnich. Als onderdanig wezen wordt de mens steeds beïnvloed door dingen die boven hem staan. Mechnich vindt vooral zijn inspiratie in de onderwereld, «de satans maatschappij». En al is zijn onderwerp in de kunstwereld niet eens zo origineel, de uitwerking is het des te meer. De kleur tinten, de schaduwbeelden, die Mechnich in zijn werk weet te leggen, tonen de vaardigheid van de kunste naar aan. Een mensenkop weet hij met zijn schaduw- techniek met enkele lijnen te vormen. Door een per soonlijke aksentuering van het beeld wil hij de kijker ertoe aanzetten voor zich zelf een volledige konstruk- tie te maken. En al is de kunst van Mechnich niet haalbaar voor iedereen, zo wel financieel als kunstma tig, toch wil de kunstenaar de brede massa bereiken. De samenstelling van een eigen kunstgalerij leidt er toe dat hij als kunstenaar nog meer bekendheid zal krijgen en hij nog meer waardering zal ontvangen van mensen uit zijn onmid dellijke omgeving Mechnich blijft als kunste naar een mens die steeds nood heeft aan kontakt met anderen. Praten en diskus- siëren met anderen, welke opinie ze er ook mogen op na houden, leidt de kunst. Zo spreekt Wilhelm Mech nich. (hjiri)

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1983 | | pagina 51