jiovanni Barbisan:
map grafisch werk
;)e Vlasbloem-Nieuwkerken
net Eddy Van Steelandt
n glansrol
jukasgezellen met groepsexpo
n Antwerpen
Hanny Oerlemans
en Vincent Gyselinck
in Elversele
Cameraclub Waasland: ledenfoto's te kijk
Ex-Moorselaar Frans Van de Winkel
stelt tentoon te Aalst
Retrospektieve Ghisleen Verdickt
in Waasmunster
Wilhelm Mechnich stelt tentoon
in zijn nieuw atelier
Artis-Historia-album Aalst
De Voorpost - 29.4.1983 - 51
;iet is voor de mensen die wellicht wegens het
4 ïooie weder, de officiële opening van de tentoon-
l telling «Giovanni Barbisan» niet bijwoonden, te
l open dat ze de expositie toch eens gaan bekijken,
üant, het is de moeite waard! Zé hebben daarvoor
og de tijd tot 12 juni.
iovanni Barbisan werd in
14 niet zo heel ver van
ïnetië geboren, waar hij
jeugdige leeftijd aan de
:ademie de schilderkunst
ifent en met de beginse-
van de graveerkunst
;nnismaakt. Het is van
|n vader, die dekorateur
dat hij de belangstel-
voor het artistieke op-
Reeds in '33 wordt
het eerst werk van
/rdfem tentoongesteld. Vijf
later onderwijst hij
indschapsschilderen. Na
e oorlog, die voor hem ge-
ingenschap en veel ontbe-
ng ten gevolge heeft,
eeft hij onderricht in fi-
uur- en siertekenen.
Naast de opdrachten fres-
n o's in kerken en dekoratie-
he g schilderingen in openba-
gebouwen aan te bren-
toéen, gaat hij zich meer en
la; ieer op de graveerkunst
c[lt «leggen. Met zijn eerste
Tsoonlijke tentoonstel-
ng in Venetië breekt hij
sfinitief door. Zijn deelna-
nationale en inter-
in Rationale wedstrijden ma-
ze en Barbisan tot een gelau-
;er< rerde kunstenaar en dra-
/or en bij tot de verspreiding
•an etsen en schilderijen,
ik buiten Italië,
edurende de vijftig jaar
V£ unstenaarsschap is het
km
■j
ivo»
werk van (jiovanni Baroi-
san naar vorm en inhoud
nauwelijks aan veran
deringen onderhevig ge- Jf
weest. De traditie is zijn
steun. Inspiratie doet hij
op, binnen zijn atelier: ge
droogde bloemen, schelpen,
maïskolven, pompoenen,
vazen en schotels, manden
en schalen met fruit. Het
zijn deze vertrouwde din
gen, die we in zijn stille
vens terugvinden. Ook in
de tentoongestelde land
schappen vinden we dezelf
de beperking tot hem be
kende elementen terug. Zel
den zoekt Barbisan inspira
tie buiten zijn geboorte
streek. Wat zou hij ook, zijn
nabije omgeving biedt ruim f
voldoende uitdagings-
kracht om het schone ervan
op authentieke wijze uit te
beelden. In de talrijke stille
vens en landschappen weet
Barbisan het Venetiaanse
licht met impressionisti
sche uitbundigheid op zijn
koperplaten vast te leggen.
Pikturale toonwaarden
worden nauwkeurig afge
wogen, grafische lijnen
zuiver weergegeven, in werk te noemen omdat ze
strenge komposities. zijn hoge artistieke kwali-
De tentoonstelling geeft teiten overduidelijk weer
een selektie uit het grafisch spiegelt,
oeuvre van Barbisan, Ze is Geïnteresseerden begeven
representatief voor zijn zich naar het museum, in
de Zamanstraat te Sint-Ni-
klaas. De openingsuren:
van 14 tot 17 uur en alle
zondagen van 10 tot 13 uur
en van 15 tot 18 uur.
K.L.
vo én dag nadat een behoorlijk aantal belangstellen-
15 m de Sint-Niklase stadsschouwburg in de pauze
dd an «De dertiende nacht» (NTG-Gent), verlieten
ndat het nietszeggend, vervelend en opgeblazen
leater werd gespeeld, veerden een paar honderd
hepeschouwers recht om De Vlasbloem een staande
ratie te brengen voor zijn opvoering van «The
racjunshine Boys», (zondag 24 april, Kring, Ten Bos
Nieuwkerken). Proficiat, Vlasbloemers! We wil-
hte m met deze gelukwensen zeker geen enkele mede-
erker vergeten. Het ligt niet in onze bedoeling om
p in liefhebbersproduktie te gaan vergelijken met
b sroepstheater. Integendeel. We willen wel graag
iiei iderstrepen dat het amateur-toneel door poli-
zet Bk gemandateerden soms bekeken als een «te
jge» en veeleisende «kostenplaats» t.o.v. zijn
KGnbliek betere en meer waardevolle resultaten be-
eikt dan sommige beroepsgezelschappen die tegen
öet geringe vergoedingen «hun klus komen op-
nappen».
it het zeer verzorgde pro-
rammaboekje pikken we
ikele regels: «vaudeville»
oemt men elk soort van
omedie, licht, geestig,
lot, met een intrige die
een enkele psychologische
morele pretentie heeft en
aarin de aktie van een ko
liek meer plaats inneemt
an de karakters. Een ge-
aagde vaudeville is dan
sn sprankelend gebeuren
ol spitse dialogen en over-
impelende gags. in een
oog tempo gespeeld door
wikzil veren akteurs die
at moeilijke genre perfekt
aheersen». En ook nog:
lit is geen komedie van
leurke open, deurke toe,
ihtgenoot in bed en min-
aar eronder» maar een
rustig, grappig blijspel vol
met humor over kleinmen-
selijkheid en dus zeer her
kenbaar»
Meteen het precieze totaal
beeld van wat De Vlasbloem
met «The Sunshine Boys»
heeft gebracht. Niets meer,
maar zeker niets minder! In
het toneeltaaltje hoort men
wel eens vaker: «hij heeft de
rol van zijn leven ge
speeld» Wel, we zijn er van
overtuigd dat dit voor de
volle honderd procent het
geval was voor Eddy Van
Steelandt in de partij van
Willie Clark Eddy, een zes
tal jaartjes geleden zeer so
ber gestart bij De Vlas
bloem, en uitgegroeid tot
een «reus» van een akteur.
De mededeling dat hij na de
opvoering van zondag even
moest «bekomen» omdat
«zijn pomp af was» verbaas
de ons in niets. Het zal een
tevreden moeite zijn ge
weest, een «doorwegen» dat
voor meer dan de helft werd
verlicht door de weten
schap dat hij en «zijn Vlas
bloem» (hij is ook voorzit
ter) een knalprestatie had
den weggegeven.
Leentje Smet akteerde be
heerst, soms iets onduide
lijk in uitspraak, (wat vlug
ge zegging) maar treffend,
stijlvol en vlot in de rol van
Cathrin Holden.
Na jaren scène-afwezigheid
deed het goed om Marcel
Smet terug aan het werk te
zien. Al Lewis bleek voor
hem het geknipte persona
ge. «Een type waar je ka
rakter, stijl, zin, body en
ziel kunt inleggen» horen
we hem zó zeggen. En hij
deed het ook. Vertellen dat
Marcel (Al) en Eddy (Willie)
reeds 43 jaar samenspelen
is niet met spek schieten
maar met een heel varken
Maar wie niet beter weet
zou het nog geloven ook.
Hilde Rimbaut stak al haar
akteertalent in de dankbare
typetjes van patiënte. Lily-
bell en de «sektie»-ver-
pleegster.
Simonne De Ridder verde
digde schitterend de partij
van de verpleegster en dit
precies in een tafereel waar
in het stuk een «zwak mo
ment» doormaakt. In zo'n
geval het zaakje «op» hou
den is meer dan verdienste
lijk. Piet De Busschere leek
ons als assistentrealisator
iets 'te' nonchalant maar
veel meer zat er in dat per
sonage niet in. Danny De
Cauwer (realisator) en Luk
Van Den Bergh (stem) ver
volledigden knap de cast
Een pluim ook voor ontwer
pei?) en uitvoerders van
het vlot bespeelbare en ver
zorgde dekor met hier en
daar een schoonheidsfoutje
in de afwerking, (schilde
ring op afgerukt papier
losse telefoondraad). Pol
Goossens heeft op deze
«Sunshine Boys» een goed
uitgekiende, direkte en be
weeglijke regie gekleefd.
Er zal zonder twijfel veel en
hard aan gewerkt zijn.
Graag nog even de mede
werkers achter de scher
men in één adem: Ludo Wa
terschoot (produktielei-
ding). Raymond De Roeck
(grime). Erika Kok. Her
man Rimbaut (teksthulp).
Justine De Wolf, Edmund
Hereman (toneelmeesters),
Kris Wielandt. Leen Van
Waasenbergh (belichting
en klank). Herman Water
schoot, Danny Cammerier,
André Van Der Weken,
Dirk Vergauwen. Peter
Wielandt (dekoruitvoe-
ring).
We zijn benieuwd naar het
oordeel van de «centen»-ju-
ry. Uit ervaring weten we
hoe onberekenbaar hun ap
preciatie soms is. Hoe dan
ook, wij tippen zeer hoog.
W.D.G.
n )rie akwarellisten, drie beeldhouwers, zes schilders
n vier grafici, allemaal uit Sint-Niklaas en omge-
ing, exposeren van zondag 8 mei tot en met vrijdag
4 juni in galerij Brabo, Mercatorgebouw, Desguin-
ti 100 in Antwerpen: de Lukasgezellen zijn te gast,
n dat betekent dat er plastisch werk van niveau te
ien is nabij de E3 en de Van Rijswijcklaan.
b vernissage op vrijdag tief. Eén gedicht van de
mei om 20 uur wordt tien leden-poëten (tien
tnieuw een volop Wa- gedichten in totaal dus)
zeg maar Sint-Nikla- staan in de kataloog
bedoening: Ann De naast twee reprodukties
eleyr en Dirk Luyckx van elke deelnemer. De
•agen gedichten voor, dichters zijn Tjen Pau-
ïan De Smet (voorzit- wels, Ludo Colman, Kris
r van de kultuurraad Geerts, Kri Borms,
m Sint-Niklaas) leidt Christine Elshout, Piet
ïlcieus in en schepen Brak, Jempi De Bock,
faan Anthuenis
it-Niklaas leidt
van
dan
Marcel Smet. Walter
Cruyssaert en José De
Poortere.
De akwarellisten heten
Frans Vermeulen, Gil
bert Derboven en Rik
Bosteels. De beeldhou
wers zijn Frans Heir-
baut, André De Smedt en
Edwin Raes. De schil
ders heten André Uyt-
denhouwen, Roger Ver
haart, Walter Vermeu
len, Gaby Cleuren, Luc
De Bruyne, en José
Cruyssaert. De grafici
zijn Ludo Colman, Mare
Potjau, Theo Geerinck
en Jan Meganck.
De Lukasgezellen wer
ken «al delvende op-
Sint-Niklaas. Tentoom
de opening werd het woord gevoerd door de heer Staes en
door schepen Mare Huys (Iv)
in kunstgalerij Sfinx aan de Nieuwsesteenweg in Elverse
le opende vrijdag 22 april een tentoonstelling met werk
van Hanny Oerlemans en Vincent Gyselinck.
Hanny Oerlemans' handgevormde keramiek is vervaar
digd aan de Dendermondse akademie. Haar werk (potten,
geboetseerde schoenen en organische vormen) straalt
door de eenvoud een zekere frisheid uit. Op de vraag of ze
zelf tot deze onderwerpen komt, antwoordt ze dat dat
gewoonlijk wel het geval is, soms ook in overleg met de
leerkracht. Na haar laatste akademiejaar zal ze trachten
zelfstandig verder te werken. Misschien dat haar kreaties
dan los komen van «schoolse» invloeden, want die zijn nu
nog wel sterk aanwezig. Ze maakt je eigen schoen in
keramiek, op bestelling.
«Lichaamslandschappen» noemt Vincent Gyselinck zijn
fotoreeks. Lichaam, omdat al de foto's het vrouwelijk
lichaam tot onderwerp hebben. Landschappen, omdat hij
dit eerste gegeven door middel van speciale belichting, de
beperking tot details en het fotograferen onder een
bepaalde hoek tot een nieuwe realiteit omvormt. Huid
materie transformeert tot landschap-materie. Wie niet
weet wat de foto's werkelijk verbeelden waant zichzelf
kijkend in een fantastisch landschap. Wat opvalt is dat de
werken enerzijds een hechte reeks vormen, anderzijds
genoeg variatie ten opzichte van elkaar bezitten om niet te
vervelen. Zo kan ik dan besluiten dat hier een bekwaam
persoon aan het werk was. Iemand met artistieke én
technische bekwaamheden.
De tentoonstelling is verder toegankelijk tot en met 30
Cameraclub Waasland. Bij april. Alle dagen vanaf 14u30, behalve de zondag.
K.L.
Voor de 34ste maal stelt Cameraclub Waasland tentoon,
en dit in het Exlibriscentrum te Sint-Niklaas.
Tien fotografen laten ons nader kennis maken met hun
recent werk. Ieder behandelt een bepaald thema: dieren,
atletiek, stadsimpressies, Vlaamse landschappen, enz.
De fotograaf selekteert een fragment uit de ons omrin
gende beeldenwereld en vangt dit op in zijn zwarte doosje.
Hij konfronteert ons met een stukje uit het grote geheel.
Een welbepaald stukje wereld dat hij op een specifieke
wijze ondergaat en waar een visie, mogelijk een bood
schap, een persoonlijkheid achter zit. Mag de tentoonstel
lende fotograaf nu pretenderen dat zijn beeld door de
toeschouwer op zijn manier beleefd wordt? De leden van
Cameraclub Waasland hebben voor een negatief antwoord
geopteerd. Ze hebben hun werk niet van onderschriften
(titels) voorzien. Aldus krijgt hét publiek meer interpreta
tie-ruimte en wordt aktiever betrokken. De fotografen
geven beelden. Het publiek ondergaat, of ondergaat niet.
naar eigen goeddunken. Zonder dat de betreffende maker
daarover hoeft te oordelen. Het is te hopen dat men de
geboden vrijheid durft benaderen. Museumbezoekers die
gewend zijn eerst naam- en titelplaatjes te lezen, om
vervolgens het eigenlijke kunstobjekt op zijn kwaliteiten
te kunnen peilen, zullen dus eventjes moeten wennen.
Wat de leden bindt ishet realistisch opgenomen beeld.
Afwerking en kwaliteit primeren op experimentele
stunts. Toch heeft men ruimschoots gebruik gemaakt
van de overvloed aan technische mogelijkheden die mo
menteel op de markt gegooid worden. De indrukwekken
de variëteit aan lensen, films en papiersoorten maken het
spelen met licht en kleur nog aantrekkelijker. Meer dan
ooit wordt de technische bekwaamheid en realiteitszin
van de fotomaker op proef gesteld. Zouden zij deze
kwaliteiten missen dan verdronken zij vlug in de stroom
van nieuwigheden.
Geen overweldigende tentoonstelling, maar op wat ge
bracht wordt kan weinig aangemerkt worden. Toch een
aanrader dus. Zeker voor al wie op een of andere manier
met fotografie in aanraking komt.
De tentoonstelling blijft toegankelijk tot 8 mei. Alle
dagen van 14 tot 17 uur. zondag van 10 tot 13 uur en van
15 tot 18 uur. Maandag gesloten.
K.L.
In het museum «Oud-Hospitaal», Oude Vismarkt te
Aalst, kan U tot en met zondag 15 mei elke dag van
14 tot 17 u en op zon- en feestdagen van 10.30 tot
12.30 en van 14 tot 18 u terecht voor het bekijken
van schilderijen van Frans Van de Winkel, een man
die zich zelf een zondagsschilder noemt doch die
blijkbaar heel meer in zijn mars heeft.
Schepen Chris Borms die in
aanwezigheid van raadsle
den Denayer, Adriaensens
en Vermassen en een afge
vaardigde van de Neder
landse de tentoonstelling
verleden vrijdag plechtig
opende ziet in Frans van de
Winkel de man die het ver
langen in zich draagt de
Vlaamse vaardigheid van
het schilderen van land
schappen en portretten in
ere te herstellen. Figuratief
geschilderde landschappen
horen dan wel niet tot de
huidige tendens om vooral
het grillige, het onherken
bare te verheffen tot de éch
te, hoogstaande kunst.
Daaraan stoort Van de Win
kel zich echter allerminst al
blijkt realistisch werk mo
menteel in kunstmiddens
nauwelijks te worden geap
precieerd.
Van de Winkel is echter een
ambtenaar van beroep en
hij schildert dan ook juist
dat wat hij graag schildert.
De Molenbeek te Moorsel
waar hij tot zijn 12' jaar
woonde, het Beukennoten-
bos, beemden, hopvelden en
landerijen uit de streek
waar hij zijn kinderjaren
doorbracht en waarheen hij
steeds graag terugkeert.
Heel die prachtige, nog
quasi ongerepte natuur
droeg hij in zich zelf mede
toen hij Moorsel verliet en
mee naar Brussel ver
huisde.
Brussel waar hij in St.-Lu-
kas leerde tekenen en later
de Akademie waar hij
Frans Minnaert ontmoette.
Hij schilderde er de land
schappen uit zijn kinderja
ren en portretten van Er-
nest Claes en Herman Teir-
linck. Tot de dagelijkse
taak in het ministerie hem
dwong af te zien van zijn
tekenhobby en de penselen
te laten rusten
Voor goed? Nee, een ont
moeting met zijn vroegere
vriend Frans Minnaert
werd een keerpunt in zijn
ambtenaarsleven. Hij zou
nu grote meesters kopiëren
in Brusselse musea: Ru
bens, Jordaens, Frans Hals,
Breughel... Toch bleven
zijn landschappen, herin
neringen aan zijn pastorale
jeugd, hem boeien. Vlaam
se kunst zoals onze voorva
deren beoefenden en waar
mede ze wereldberoemd
heid verwierven. Die weg
wilde Van de Winkel op.
Miet de kommerciele, niet
werken om den brode naar
de grillen van het moment. -
Wel het vastleggen van de
eeuwige waarden, het kon
terfeiten van landschappen
waaraan de technologie
nog niet al te veel heeft
geknaagd. Werk spruitend
uit de eigen volksaard, de
eigen voedingsbodem.
Verbonden met zijn nog
steeds eigen Moorsel viert
Van de Winkel op 14 mei
niet de Topdag mede te
Aalst doch wel het feest van
de zestigjarigen te Moorsel
waarbij hij weer kontakt
opneemt met vroegere
vrienden en landschappen.
Wellicht wordt dit ander
maal een inspiratiebron
voor een of ander waardig
Faluintjeslandschap of
volkstype.
Nadat dan vrienden van
Van de Winkel, Jan Vuyl-
steke en Stefaan Mertens
poëzie brachten van Mau-
rits De Doncker, Jan Van
Nijlen en Clem. Schouwe
naars bracht leraar kunst
geschiedenis Guy Baeck
dan een merkwaardige in
leiding op het te bekijken
werk.
LH
waarts», zou Anton Van
Wilderode zeggen. Inti
mistische kunst heet
het. Een tripje naar Ant
werpen is aan te bevelen.
Eerder al waren de Lu
kasgezellen te gast in
Affligem, Brussel, Bos
voorde, Stekene, Hulst
en de Sint-Niklase zus
terstad Gorinchem.
U kunt in galerij Brabo
gaan kijken op zonda
gen en werkdagen van
14 tot 17 u. 's Zaterdags
gesloten, ook tijdens het
weekend van 12 tot 15
mei en op 22 en 23 mei
kunt u de galerij niet
binnen. v
Naar aanleiding van de honderdste geboortedag van
de Waasmunsterse kunstschilder Ghisleen Verdickt
(1883-1926), brengen de Vrienden van de Akademie
een zeer selektieve tentoonstelling met tekeningen
die allemaal in de periode van zijn krijgsgevangen
schap zijn ontstaan. Op deze wijze willden de Vrien
den van de Akademie hulde brengen aan een zeer ge
waardeerd kunstenaar.
De tijdspanne dat Ghisleen Verdickt in krijgsgevan
genschap verbleef (Munsterlager 1914-1916 en Göt-
t in gen 1916-1918) was een zeer vruchtbare en be
langrijke periode in de ontwikkeling van zijn
oeuvre.
De tekeningen van Ghisleen Verdickt, waarvan een
selektie in de tentoonstelling wordt getoond, zijn
niet echt dramatisch. Op de eerste plaats wil hij
beter leren tekenen en de omgeving is zijn model.
Hij probeert zich los te maken van een strakke
tekenstijl die hij blijkbaar te stroef vindt en streeft
naar een vlotte, impressionistische weergave. Hij is
een scherp waarnemer, die in de kompositie, hou
ding en portret een treffend beeld weet te schetsen
van omgeving, bezigheid en vooral omgeving.
Ghisleen Verdickt (1883-1926): tekeningen uit
krijgsgevangenschap. De expositie is vrij toeganke
lijk op 7-8 en 14-15 mei, op zaterdagen van 14 tot 17
u en op zondagen van 10 tot 17 u.
De vernissage van deze tentoonstelling heeft plaats
op vrijdag 6 mei te 20u30. Armand Van Assche zal
de tentoonstelling inleiden. Burgemeester Willy
Strobbe zal het openingswoord verzorgen.
ficieel in.
unst die puur en onge-
nnmercialiseerd heet
zijn, dat is het kwali-
itsmerk van de in 1947
de wijk Tereken in
nt-Niklase ontstane
roepering Lukasgezel-
n. Telkenjare rond Al-
rheiligen stellen ze
ntoon De groep is in-
liddels ook op het lite-
_Jprpoëtische vlak ak-
De Aalsterse kunstenaar Wilhelm Mechnich is
geen onbekende meer.
Van origine Duitser, vestigde hij zich op nog vrij
jonge leeftijd in Aalst, de stad waarmee hij haast
volledig vergroeid is doorheen de jaren.
Na de eerste reeks Artis-Historia-albums waarin 5 steden aan bod kwamen volgt
nu de tweede reeks met als eerste onze keizerlijke stede. Naast een systematisch
beeld over mogelijkheden en patrimonium van Aalst wil men er ook een sfeerbeeld
in scheppen. Het initiatief gaat uit van de Brugse schepen Dries Van den Abeele
en 8tads8ekretaris Christiaan Willems en stadsarchivaris Karei Baert pikten daar
gretig op in.
Wellicht kan het nieuwe album gepresenteerd worden ter gelegenheid van de
reeds geplande grafische beurs, een verlengstuk van de Dirk Martensviering.
Uiteraard wordt het een kleefboek doch het zal ook met ingekleefde prenten te
koop worden aangebodon. Naast de vele foto's komt ook heel wat valabele tekst.
Het wordt dus alleszins meer dan een louter kijkboek. lh
Vrijdag opende minister
Mare Galle zijn nieuwe ate-|
lier aan de Houtkaai te»
Aalst. Wilhelm Mechnisch
ziet de mens als een deka-'
dent wezen dat van zichzelf
denkt dat het interessant!
bezig is met dingen waar'
hij in feite weinig of geen;
vat op heeft. De mens is
onderdanig aan zijn na
tuurlijke omgeving. Vol
gens Mechnich is dat een
Deze opvatting komt sterk
tot uiting in de demonen
kunst van Mechnich. Als
onderdanig wezen wordt de
mens steeds beïnvloed door
dingen die boven hem
staan. Mechnich vindt
vooral zijn inspiratie in de
onderwereld, «de satans
maatschappij».
En al is zijn onderwerp in
de kunstwereld niet eens zo
origineel, de uitwerking is
het des te meer. De kleur
tinten, de schaduwbeelden,
die Mechnich in zijn werk
weet te leggen, tonen de
vaardigheid van de kunste
naar aan. Een mensenkop
weet hij met zijn schaduw-
techniek met enkele lijnen
te vormen. Door een per
soonlijke aksentuering van
het beeld wil hij de kijker
ertoe aanzetten voor zich
zelf een volledige konstruk-
tie te maken. En al is de
kunst van Mechnich niet
haalbaar voor iedereen, zo
wel financieel als kunstma
tig, toch wil de kunstenaar
de brede massa bereiken.
De samenstelling van een
eigen kunstgalerij leidt er
toe dat hij als kunstenaar
nog meer bekendheid zal
krijgen en hij nog meer
waardering zal ontvangen
van mensen uit zijn onmid
dellijke omgeving
Mechnich blijft als kunste
naar een mens die steeds
nood heeft aan kontakt met
anderen. Praten en diskus-
siëren met anderen, welke
opinie ze er ook mogen op
na houden, leidt de kunst.
Zo spreekt Wilhelm Mech
nich.
(hjiri)