Us
I
Nelly De Landtsheer: ook al niet langer «Vrede»-lievend
L
STÏÏÏ JfUST'S-En^'»
Aalst behartigt
leefmilieuproblematiek
Vrede op aarde aan alle... (slot)
Vorige week kon u in dit eigenste weekblad de aanhef lezen van een interview, waarvoor
we enige dagen geleden aanklopten bij Nelly De Landtsheer, tot voor kort, vaste waarde
bij de Lebbeekse toneelkring «Vrede», officiëler de «Aloude rederijkerskamer De
Constminnende Jonckheyt». In dit nummer de suite van dit gesprek. Ondertussen - zo
konden we vernemen - hebben nog twee andere jonge Vrede-lingen de pijp aan Maarten
gegeven. Ook Mare De Vlieger en An Colpaert namen ontslag. In amper een paar weken
werd de Vrede-boom aldus ontdaan van negen jonge loten. Van inleveren
gesproken.
Terug eohter naar Nelly De Landtsheer en naar de volgende vraag...
Mag ik even ambetant
tussenkomen? Ik heb
weet van een kritiek die
beweert dat precies Dirk
Hoelang was je aktief bij niet om &eeft of men v°ór
«Vrede»? 6011 thrider «Vader Abra-
ham» draait, dan wel zou
Dat zou ik niet precies uitkijken naar een of ander
weten. Zeker niet langer huivermuziekje.
dan tien jaar, denk ik. voor Dirk zijn dat bij- zo'n solospeler zou zijn?
Nochtans is het bij «Vrede» voorbeeld essentiëlere din- Daar is iets van aan ook.
wel de gewoonte je dienstja- gen, dan de individuele in- Maar de minste ambitie die
ren precies na te tellen. Zet op het punt van vertol- hij in verband met toneel
Nieuwkomers, meestal jon- king, die hij als vanzelf- koestert, ligt wel in het spe-
gelui dus, worden dan met sprekend acht. len zelf. Hij heeft altijd be-
«gouden getallen» van Hij. die dan op zoek naar weerd dat het feit dat men
a 25 jaar en meer, om de dat muziekje, tot zesmaal hem steevast kon gebrui-
oren geslagen en tot stille toe naar de Aalsterse disko- ken, voor een of andere rol
volgzaamheid aange- teek pendelt, krijgt door - en dat hij zo nu en dan
maand.
zo'n opmerking - die let zelfs met «de prijs
de
Nu, achteraf moet ik toe- wel, tekenend is voor een pers» ging lopen dat dit
geven, het heeft wel iets gehele instelling - de ene voor hem een bewijs te meer
van een prestatie om zovele klap na de andere. Gedeuk- was, van het middelmatige
jaren by zon vereniging te te idealen, bedoel ik dan. niveau van onze kring,
slijten. Maar dat heeft veel Zij van haar kant is eens Precies omdat hij zichzelf
meer te zien met behouds- te meer ten gronde veront- als een volstrekt onvolko-
gezmdheid, eigenbelang en waardigd, wanneer men men speler beschouwt. Zijn
ook wel met een scheut zulke onverschilligheid al «doodzonde» is echter ge-
emotionaliteit, dan wel met eens aan de kaak stelt. Niet weest dat bij die middelma-
echte toneel verdiensten. in de krar t zet, zoals ik nu tigheid (plus suggesties om Lebbeke. Een gedeukt ideaal, jawel, maar het glimt
ten lange leste toch doe, daarboven uit te komen) voldoende. Zeker als het wordt opgepoetst.
maar in een persoonlijk ge- niet heeft willen doodzwij-
Hoe bedoel je?
van het feit, dat geen van
hen echt in een bredere
zin - geïnteresseerd is in
teatermaken. Wellicht om
dat zij er gewoon geen kijk
op hebben. Men kijkt haast
letterlijk niet verder dan
zijn of haar neus lang is.
Vandaar ook dat elke pro-
duktie waarin zij aantreden
vooraf reeds geslaagd mag
heten. Ach, zij vereenzelvi
gen zichzelf gewoon met de
produktie: «Ik ben schitte
rend. Dus het stuk is dat
zeker ook», denkt men on
veranderlijk. Terwijl men
zich zou moeten afvragen:
«Wat is de kwaliteit van het
geheel? En wat is mijn aan
deel daarin?».
Een gemis aan zelfkri
tiek dus?
Jazeker. En het funda
menteel tekort daaraan
werd laatst nog beeldig ge
ïllustreerd, door de totaal
verschillende reakties op de
twee laatst gespeelde stuk
ken. Pubhek-gesproken:
twee missers!
Terloops gezegd; teke
nend ook voor de struisvo
gelstreken van die «oude
garde» is dat zij van hun
kant, voor wat het laatste
stuk betreft, uitsluitend po-
Wel ja, met een beetje ta- sprek haar p'robeer te" doen gen, *En wanneer hij zich reur». Dat hield
meuwko- begrijpen. Want de ont-
Irie jaar, goocheling van een ver
goed als stokte idealist bezinkt en dan sproot dat uit zijn expe- vereniging niet hadden ver- mière) een^ertolking neer- 20 niet wegmoffelen). De
lent speel je als nieuwko- bee-riiDen Want"*de YnT f"' T'w waarneer iiy zien reur». uat mexo in dat be- dan een rolletje van buiten sitieve reakties hebben w
mer. nVpakweg drie ja£ ÏÏSSSL vT ^n Zr a bepaalde vrijheden paalde mensen die het al leren en op het nippertje noteerd (behalve die in de
'n minst even goed^üs stScte ^dealist^bezinkt eri ^le dagen
de pre- Pers natuurlijk, die konden
•1 die fiere jubilarissen Dat hii doetvpïdsr "TT "Z' T "2" var- mière) een vertolking neer- wegmoffelen). De
gewoon een vaststelling bliS^ St 'une°teeflust' «f soma laten maar op hun histori- zetten In volstrekt elaafee jongeren van Hun kant: en-
SSifwIi "oS de vrtj. loop liet, wanneer eche lauweren bleven rue- affiankeUjklield van die zo- kele gematigde,
ik althans - met dat meest
.«P. om ze hem, op bet hij geen echte regie ont- ten, zich niet tevreden stel- ge'^anïïTêgisém. Ofdie hoofdtaak negïtieve, on"t":
rus- afhankelijkheid
- "W lucb uevreuen stel- genaamde register-
waarde. Herinner je in dat den met een gewaardeerde «regie» op zichzelf deugt goochelde, kortom: kriti-
Wijl zy - de «oude garde», paar weken geleden. Neen, ding
ZSLTE?*? ft- van. bepaalde ak- die niet volgens het aloude
teurs en aktnees, ook dat is scenario verhepen
Nu ja, het is best mo-
op ons blijven neerkijken voelens, dat was niet mooi
en ons blijven voorhouden
dat wij er nog lang niet zijn
(Waar zijn zij?) en dat we
nog alles moeten «be-
wijzen», gelijk dat Dirk zich op
Dat verrekte woord. vele niveaus van het
Neen, ikzelf heb in al die amateurtoneel verdien-
tijd nooit een eerhjke, spon- stelijk wilde maken - en
tane en vooral onverdachte dat is ook gebleken
waardering voor een of an- maar hij kan of mag
der ervaren, terwijl ik van tooh niet verwachten dat
mijn kant niets kever zou
doen, dan mensen te kom- f hem daarin
plimenteren. Maar door die meteen zou volgen. Die
neerbuigendheid, die ei- veelheid aan aktiviteiten
gendunk en die betutteling kan ook niet door ieder-
- moer, als die schoolmees- ..cmvaam ,nnnUra t.t,
Louter individuele begelei- verschilligheid, alle (nog) ter/pohtieagent er maar is. stukken betreft- «De P^reh,
ding - kundige begelei- opdoemende initiatieven, Liefst met zoveel mogelijk met een bezetting van vijf
«gesten», zoals men dan mensen, waaronder drie
- dw van beroeps mag veronder- jongeren, Welnu niemand
geen regie Dat is hooguit voornamelijk zeggen: met Q'
toneelschool. Zegt hij, In de aloude erkenning van
zijn visie moet een regis- het aloude onuitgesproken
seur van het algemene «sterrendom» bij Vrede, in
- het koncept, de enscene- de kiem smoorden. Erger-
ring, de entourage - stil- lijk is het te moeten onder
aan naar het partiële - de vinden, hoe doelbewuste
individuele vertolking - passiviteit, doelbewuste ak-
toewerken. Terwijl dat bij tiviteit kan fnuiken. Zoals
ons altijd andersom is ge- laatst met «Piet Snot»?
beurd en men aan een ei
genlijke regie-afwerking Is Piet Snot de Piet
van het stuk in zijn totali- Snot die wij kennen?
teit nooit toekwam. Wat
Dat is een stuk, nogal
en uie ueiutujiing mot uuur leuei- modern, met een niet-alle-
!^n.bi°,k.k51n.^^ 660 Z°maar worden °.P- vertolking^ dZbleien
woon elke kameraadschap- gebracht
■m eou kunnen ontstaan
Goed. Als hij zich dan
ai een en ander veroor-
tuigd, mee op zijn «zes
span» zou springen.
Met dat «zesspan» wordt
dan bedoeld, dat wanneer
men een toneelproduktie
globaal voor ogen houdt, er
initiatieven weten^dê "Ófjuister: achteraf zo S^geSptatak^LThSr
gemotiveerde keuze van het u, gelegd, voorgewend. Sdo„ vSr Sin Sï
Ach jong. die zijn in de stuk, een interessant regie- In tegenspraak met de hadden toen reeds
voorbije jaren met tiental- koncept de vertolking veel last met zelfkritiek en
len naar voren gebracht. waarbij de individuele waaruit oiyxt dat rue konden het onmoe-eliik met
Door Dirk. Initiatieven en prestatie. wat al te vaak hem eenVlTt h«!
voorstellen rond de manier wordt opgeschroefd (zeker .1S getuimeld, integen-
Maar dat wordt dan «kom-
plotteren» genoemd
Kon je zo'n bevroren
relaties niet laten ont
dooien via nevenaktivi-
teiten,
daartoe?
vertolkingen. Die hieven scène. Of neen. Juist ander
jaar na jaar eender Middel- som. een heel banaal thema,
matig dua. het uit mekaar groeien van
twee mensen, door toedoen
van wat buiten dat paar om,
a a a, geschiedt. In hun geval: de
loofde qua tekst en/of zorg om een mentaal-ge-
qua beweging, bracht handicapt kind. Wij - Dirk
hij daardoor de anderen en ik - hebben dat stuk ge
niet in een lastig parket? zien in een onovertroffen
Niet dikwijls, maar zelfs jf8»»"8 van Jaak Ver-
dan hoefde dat niet zo te helst. Samen met onze voor-
opzetten van de pro- bij Vrede), echter slechts
dukties. De «opsmuk» er- een onderdeel vormt, het
voorstellen ten bate samenspel daarentegen is
van een echte jaarwerking, heel wat belangrijker - al
ten bate van een meer ei- les wat met dekor en aan-
gentijds toneel met behoud kleding te maken heeft, een
van het traditioneel verwor- geolied lopende techniek en
vene, voor een deugdelijk ter afronding - zijn stok-
leeskomitee en een zeer ge- paardje! - een kritische na-
motiveerde keuze van de bezinning over het gepres-
stukken, voor een begelei- teerde. Dit als enige voor
dend persorgaan, voor een waarde voor gestage ver-
effektieve publiciteit, pu- nieuwing en verbetering,
blic-relations, voor de zorg Dit zesspan heeft «de ou-
zovele nevenfacetten de garde» meer dan wat af-
van een produktie, zoals geschrikt. De vaart dat
onthaal, geluidsdekor en zoiets zou nemen in ver ge-
zoveel meer. lijking met het hotsebotsen
Dat alles kon zelfs niet van de aloude kar, getrok-
opwegen tegen één enkele ken door één enkel ros: de
opmerking van onze «pri- solo-speler. Dat had eerder
ma donna», die er, naar ei- een afschrikwekkend dan
gen zeggen dus, gewoon wel een uitnodigend effekt.
nieuwe horizonten» om
met de dichter te spre
ken, blijkt voor hen uit
eindelijk haast het
tegendeel te zijn van ver
dienstelijk gedrag, ter
wijl hun gedrag zich be
perkt tot steigeren, van
zich afbijten, hoogrood
aanlopen, censureren en
betuttelen, gekrenkt zij-
n... en hun rol uit het
hoofd leren. Ja?
(Cum tacent clamant: hun
zwijgen is veelbetekenend).
Heeft dan niemand
ooit de euvele moed ge
had om. naar een waar
om te vragen?
Maar zeker. Al wat Dirk
in meer teoretiserende
schrijfsels om en rond het
amateurtoneel heeft bijeen-
gepend, a.h.w. in een spi
raalvormige beweging naar
de harde kern der persoon
lijke ijdelheid en eigen
waan toe spijtig genoeg,
wat moeilijk soms - dat al
les is één speurtocht ge
weest, ter afronding van
die zo merkwaardige psy
chologie van het soort to
neelamateurs, waarvan er
bij «Vrede» prachtexempla
ren zitten. Maar in feite is
er geen interessant ant-
Nwoord op de vraag naar het
waarom van zoveel onbe
grip, onwil, onbenul, on
min en on-vrede. Er is al
leen de ik-zucht. Het blote
of omfloerste egoïsme. En
het is de rijke schakering
van die omfloerstheid, die
je kan intrigeren en een
tijdlang bezighoudt. De
rest, het bezinksel na een
onderzoek van aktie en
reaktie op dat vlak, levert je
slechts een droesem van
frustraties en triestheid.
Wat zullen nu de reak
ties zijn op deze babbel,
denk je?
Ja, reakties zullen er wel
zijn. En wellicht reageer ik
op mijn beurt dan nog eens.
Of Dirk, hoewel die gezegd
heeft daar geen woord meer
aan vuil te maken. Of
schoon. Hij heeft nog heel
wat materiaal - feitenmate
riaal - achter de hand. Om
zonodig van zich af te
schrijven. Het heeft wat ge
duurd eer we uit dat slop
zijn geraakt van ons steeds
weer te verdedigen, te ver
antwoorden tot in den Jyeu-
re. Om het minste dat hen
niet zinde.
Van nu af aan spreken we
zonder omwegen, wanneer
we daartoe uitgenodigd
worden. Wanneer ik dat zo
zeg, lijkt het wel een levens
belangrijke aangelegen
heid en in feite is het zo
futiel. Maar ja, wat wii je?
Ook een puistje kan je deer
lijk dwarszitten, als je dan
toch wil uitgaan «en gala».
Toch heb je niets ge
zegd over het soort reak
ties dat je verwacht?
Eeuwige zaag! Wel, die
reakties zullen zijn als die
van een bepaald soort ou
ders die zichzelf al die tijd
hebben voorgehouden, zich
hebben voorgelogen dat zij
hun kinderen met de aller
beste opvoeding hebben be
jegend.
Nooit hebben zij ingezien,
willen of kunnen inzien,
dat zij elke zinvolle en
deugddoende kommunika-
tie - op voet van gelijkheid
weliswaar - hebben onmo
gelijk gemaakt door hun
betweterigheid, hun ver
stokte eigendunk, het
steeds beter weten en kun
nen. Vandaar him betutte
ling die steeds om verant
woording vroeg maar zelf
nooit een vraag daartoe
duldde. Door hun kortzich-
tigheid en vooral door hun
eigen, onverwerkte frustra
ties.
Wanneer zo'n kinderen
dan op een bepaald moment
de deur achter zich toe
slaan, van zich doen spre
ken en mede «hun ouders
in opspraak brengen», dan
blijft er die 'ouders' wan
neer zij mordicus weiger
eerhjk te zijn - niets an-
over dan teatrale veru..
waardiging en de (weerom
beschuldigende) vraag, wat
zij dan toch hebben nagela
ten. De perfekte illustratie
hiervan is bijvoorbeeld de
smalende vraag naar mij,
naar Ann Colpaert en naar
Mare De Vlieger toe: «Og
gottekes toch. Jullie zijn
toch aan jullie trekken ge
komen, wat de rollen be
treft?». Antwoord: «Jaze
ker. Dankuwel en zeer ver
eerd. Maar wat wij al die
tijd hebben gemist: gene
genheid, openheid, eerlijk
heid, entoesiasme, kame
raadschap En dat bestaat.
Elders?
Pierre VAN KOSSEM
hem eens zijn. Tot op het
deel - verwarren zijlstee °Senblik dat dezelfde Jaak
vast het welbedacht iemand Verhelst, na een geflopte
op de scène In moeilgkhe- als een soort .axtie-
den brengen. Zoals bijvoor- t,eke revanche. dit stuk per
beeld die andere speler die 88 wo" °P
op een bepaald moment waarde dan wel dat hl) (nu)
zegt .Chrng chaowing» (of een entoesiaste ploeg zou
zoiets) waar hl) .Columbus, aantreffen Maar dat was
had moeten zeggen: een eon. ml8dfdht- Er bestond
naam die in drie dïaropvol- nl8t e"kel ,«ebrek
gende replieken door me- 8»toeslasme. Integendeel
despelere moet worden her- 'nlr8 onverschilligheid en
haald. waardoor zij door r£k TC.oo Lebbeke, Nelly in de rol van Lulu in «Van de BrandkasI
ovèr°tan™SdenCïtaS Jaak' °P memorabele naar de Hangkaste. Toenderlijd in komplele Msissfeer als
struikelen Zulke bedachte bestuursvergadering, daar- missen lussendoorlle door Vrede opgezet maar deson-
groUen verwarren zii met toe uit«enodigd, zijn regie danks de meest amusante toneelavond die wij ons van
hun eigen negatief vooroor- de8aangaande kwam uit- «Vrede» herinneren. De mogelijkheden die toen in eigen
deel, dat steeds op zoek was eenzetten. boezem bleken te bestaan zijn (bewust?) nooit meer te baat
naar een stok om de hond te f88" flr w8a "a»'611 °°k genomen.
slaan. Dirk heeft hun die b"1?' ""er «O-
Stok met graagte afgele- ^^schLmd stellen. Dat zij zodoende de
Hun dubbelhartigheid men hem 88 ns te meer voor autentieke krachten van
kan daarmïe mk^ÏÏÏS! ,pie' Snot' ha« S1»»' Dal laaghou-
men dat al die jaren ook den- dat ZÜ de bestaansre-
toond worden. Waar zy een met Qns had gedaan dat denen van zo'n toneelvere-
scènegrapje van de ene als begon toen tot ons door te niging zelf ondermijnen
grappig interpreteerden, dringen. Op die avond heb en, in wat ruimere perioden
Sm prmrtpieel gebroken met Sf£.n tod» duur
De Vrede». Zy konden de
In de omgeving van de firma's Amylum en De Wolf-
Cosyns meldde zich, na herhaalde verzoeken, een ambte
naar van het ministerie met de belofte eerstdaags stalen te
komen nemen. Zulks na een vraag van het stadsbestuur
aan het ministerie van Volksgezondheid om een onderzoek
naar de luchtverontreiniging te doen.
pot op.
één
seizoen, gestaag bergaf
waarts gaan, dat ziet nie
mand van hen in.
Houden wij het toch
maar bij het laatste
stuk, geregisseerd door
je van hem steeds als vol-
strekt ontoelaatbaar
Daarbij. Ze zijn al bij het
minste uit hun lood Ik ook Ben voor de hand u
hoor. Maar dat heeft meer
te maken met onvaste tekst- «f°d8 f' i" dk
kennis, niet plankenvast- met spijten. Alleen al
heid, en een stereotiepe ma- omwille van het feit dat p
nier van werken Dan wel «Vrede» onveranderlijk ^nn Petersen. Kan je via
met een ludieke geste van beroepsregisseurs kan deze produktie ik zeg
iemand. Wat in een andere voorzetten, waar je als maar wa' illustreren
kring aanleiding zou zijn speler toch je voordeel wat b^oe14- Of kies je
tot enig amusement achter- kan ujj puren? liever een ander stuk?
af. Neen. niet do minste hu- K kt) l Nee. nee. Dit stuk past
mor daar. Alleen chagrijn «Jg uitstekend. Men gaat vast
zijn we! mensen uit het be- en zek®r denken dat dit op-
Je had het een paar roepsteater. Een goed ak- £eiaaakt sp®1 is; Maar wat
vragen geleden over de teur of aktrice aldaar is niet Jf hoe dan
illusie te menen dat je automatisch een goed
mensen -bestu u rsleden
neem ik aan, zou kun
nen overtuigen van een
te herziene werking.
Zijn jullie dan niet over
die illusie heengestapt.
Da's nu wel een kapitaal
geloofspunt - ik bedoel die
ook waarheid. Nou ja, een
deel ervan. Het topje van de
ijsberg
Welnu, de «oude garde»
ik zie ze al in charge!
kritiekloze gelijkstelling zweert bij een slaafse af-
«goed akteur goed regis- bankelykheid aan de regie
bij Vrede- en het Du8 Ann Petersen, aan
toen bleek wat gebleken heeft ook zijn tijd geduurd. w'e. Z1f onlaags nog heel
is9 eer jk erachter kwam dat K^motmneerd hun ver-
het niet zo is. Ik bedoel niet kleefdheid hebben betuigd.
Jazeker. Dat was ook met aitijd zo. Meteen ook haar gloeiende
zo moeilijk. Het onbegrip verontwaardiging hebben
voor alle gedane initiatie- Dat dit bij Vrede zo'n al- gedeeld, om die paar kriti-
ven, was na enige tijd zo lei-belangrijkst goloofsarti- sche oprispingen die door
groot, dat je het wel moest kcvormt, heeft - meen ons werden geuit,
zien en inzien. Maar daar- lk - te maken met het sys- Ik heb geloof ik. al gezgd,
mee wa8 de kous niet af. tematisch onderhouden dat zulke slaafse afhanke-
Vrede» pardoes in eerste provinciale tuimelde. Een klap eenmaal.dat ''ïgezien, van eig«n kreativiteit. En lijkheid aan het alleenzalig-
an een pro,node wan, ze blijkbaar nog „ie, van beken !T no^ne die ^Ttt^fe'e? m™. *rrZ
strategie, een «stille ter- neer kunnen opbrengen worden als een maskeren
Lebbeke. Nelly als Mabel uil «Hel lijk is zoek» waarmee
zijn.
maar dan ook niemand,
had het toen moeilijk om
deze produktie als een flop
af te doen.
Vervolgens «God schept
de dag», met een maximum
aan mensen op de scène,
waaronder de gehele «gar
de». Voorspelbaar gevolg:
unanieme verontwaardi
ging bij hen, tot en met
ongezouten kwaadaardig
heid, tijdens een tussentijd
se tekstrepetitie, omwille
van de reeds gepubliceerde
recensies. Men had de ver
antwoordelijke schrijvers
wel kunnen lynchen! De
jongelui van hun kant, ke
ken hoogstverwonderd toe
bij zoveel onverstand, maar
heten het niet aan hun hart
komen. Zij werden achteraf
dan ook grofweg en dol
driest beschuldigd van een
schromelijk gebrek aan
fierheid om de kring.
Het feit dat de fierheid
van die jongelui wel eens
anders. fundamentelere
dingen beoogde omtrent de
werking zelf van de vereni
ging, dan wel het meehui
len met de wolven in het
bos, dat kwam uiteraard bij
geen van hen op.
Als ik mag- resume
ren: anderssoortig- enga
gement, dan wel de blin
de horigheid aan de ver
eniging - als ik dat zo
zeg, denk ik onwillekeu
rig aan iets als de «Op
perste Sovjet»... (gegnif-
fel aan de overzijde),
«het aanschetsen van
Deze enquête kader.' in de
reeks onderzoeken die zullen
gebeuren i.v.m. de algemene
luchtverontreiniging in het
stadscentrum. Op hef pro
gramma staan een tiental emis
sie-metingen op verschillende
tijdstippen. Van de analyse zal
dan een globaal rapport wor
den opgesteld. Een kontinue
meetpost wordt niet opgesteld
omdat, aldus de ambtenaar,
zulks enkel gebeurt wanneer
het gaat om giftige of recht
streeks ongezonde komponen-
ten wat in Aalst niet het geval
blijkt te zijn. Zulks sluit niet
uit dat de analyse de hinder
lijkheid van de luchtverontrei
niging zal aantonen als bij
voorbeeld de te grote vocht-
koncentratie.
DAC-projekt
leefmilieu
Sinds november II. werd een
DAC-projekt gestart i.v.m. de
verbetering van het leefmilieu.
Met de bedoeling de tot nu toe
stiefmoederlijk behandelde
natuurgebieden grondig aan te
pakken. In dit projekt werken
een tuin- en landschapsarchi-
tekt, een opsteller-animator,
een werkleider en 5 werk
lieden.
De werklust van deze DAC-
mensen werd ondertussen
reeds bewezen in de Gerstjens.
een gebied waarvan een deel
(12 ha) eigendom is van de
stad. Jonge populieren en een
meidoornhaag werden er ge'
snoeid. wegen begaanbaar ge
maakt, een sluis hermetseld en
een boomgaard gemaaid.
Er is nog hooi op de vork:
banken en vuilnisbakken
plaatsen, gaten in de haag
dichten, sassen voorzien om
het gebied ontoegankelijk te
maken voor brommers, fiet
sers en ruiters en plaatsen van
edukatieve borden. In de be
groting 1984 komt er ook een
som voor het boren van een
put in de Gerstjensvijver. Be
gin 1984 wordt dan gestart met
een wandelpad rondom het
Osbroek. wandelpad dat in
1984 ook grotendeels zal ontei
gend worden.
Boswandelingen
Door de dienst leefmilieu
werden, in overleg met Aal
sterse schoolinspekties en -di-
rekties, geleide edukatievi
wandelingen georganiseerd i
Aalsterse natuurgebieden t
behoeve van leerkracht!
Zulks om hen in elk van
vier jaargetijden informatie
bezorgen om zelf hun klas
er degelijk te kunnen gidse:
3de en 4de leerjaren wan
reeds aan bod in het Krava.
en Gerstjens. Via natuuredi
katie kunnen inwoners lang
hun kinderen en de komend!
generatie meer milieubewust
worden.
(L.H.)
,:™r\
Dendermonde. André Pauwels en Erna Dierickx. Het
echtpaar in «de aktie». (pvs)
