Peba op zijn avenue
Moet historische
schuur van
Kasteelhoeve wijken
voor privé-verkaveling
Wiezenaars lieten in hobbywerk kijken
Bosuilen sterksten
in Opstalse muziekkwis
6 - 4.5.1984 - De Voorpost
-7-
Disseke Muyshondt is de grote familie
op den avenue komen vergroten. Met
veel genoegen heeft hij bezit kunnen
nemen van het huisje gelegen naast Céli-
ne van Délekes, de verkoopster van
roomijsjes. Verder kan Disseken be
schikken over stallingen gelegen ener
zijds vóór het huis aan de gemeenschap
pelijke pomp en anderzijds achter de
wafelbakkerij van Céline.
Het vinnige baasje dat Disseke was,
heeft al vlug opgemerkt dat met de aan-
en verkoop van vodden en oude metalen
wel een en ander, te verdienen is en zou
dat ook wel eens willen wagen. Hij schaft
zich een hondekar aan en hij kan starten.
Niet slecht bekeken van Disseken.
Zijn ijver, zijn inzet en zijn joviale
omgang met de mensen, verzekeren hem
een opbrengst buiten verwachting. Hij
zou zelf al wat hulp kunnen gebruiken,
maar die zou dan weer de uitgaven niet
ongunstig mogen beïnvloeden. Vanzelf
sprekend kent hij Peba en zeker de
moeilijke toestand waarin deze zich be
vindt na al die tegenslagen en ontbe
ringen.
Het zou misschien nog zo slecht niet
zijn hem in mijn dienst op te nemen,
redeneert Disseken. Hij is vrijgezel zoals
ik, heeft ongeveer dezelfde leeftijd en is
door de bewoners van Lebbeke in alle
opzichten gekend.
Disseken trekt zijn stoute schoenen
aan en zoekt Peba op in zijn afzon
dering.
- Dag, Pee. Ik ben blij u eens thuis aan
te treffen. Al verschillende keren ben ik
aan de deur geweest, maar de vogel was
telkens gaan vliegen.
- Ja, Disseken. Vliegen, da kanne kik
nog nie, zelle. Mou ik ben nogal veel op
roet. Ze zeilen a 't eten nie op a schoeèt
bringen, hé!
- Kunt gij nog altijd goed uwen boter
ham verdienen. Pee?
- Ba. Da gou nogal. Mou 's ouves, hé.
Dat es nie allis.
- Dat neem ik aan. Pee. Het moet niet
aangenaam zijn, zo altijd alleen te zitten
piekeren.
- Veir van da. Disseken. Mou wa wilde
gijè! Ik benne kik ne sikkelèèr vee mij
leiven en wóu moete kik noutoe mee
mein eiremoei?
- Wat zoudt ge ervan denken, indien ge
nu eens bij mij komt inwonen? We
zouden misschien mekaar wat kunnen
troosten.
- Zè, dou hemme kik na nie op gepeist.
As ge peist da'k a doumee e plezierke
ken doen, tein hemme kik dou niks
tegen.
- Hewel, dan gaan we dal maar
wagen..
Enkele dagen later worden de luttele
spullen die Peba zijn overgebleven, naar
hel nieuwe adres overgebracht.
- Zeg, bous, zegt Peba. Wa zalle kik na
zoeè allemou moeten doen in a affaire?
- Dat is heel simpel. Pee. Het zou wel
eens kunnen gebeuren dal ge mij op mijn
ronde moet vergezellen en dan moet ge
ook wat van de stiel kennen, hé
- Es da moeilijk, bous?
- Bijlange niet, Pee. Onderweg moet ge
vooral trachten dat ge de mensen wat
naar uwe kant krijgt. Zo een beetje de
sukkelaar uithangen. Dat kunt ge toch.
hé?
- Ik za't geloeèven. Dat es na oeèk 't
ieènege da'k goe ken.
- Dat is goed. De rest komt vanzelf.
Kom eens mee. Ik zal u mijn vervoerma-
teriaal tonen. Hier zie. Dat is mijn
hondekar. Geen nieuwe, maar - goed
bruikbaar. We mogen alleen op de kar
zitten als er geen goederen geladen zijn.
roep. waarvoor hij in de wieg was ge
legd. kan hij zo maar niet prijsgeven
- Zeg. bous, weet hij Disseken aan het
verstand te brengen, ik mag toch mijn
goei kalanten va vroeger nie vergelen,
hé. Ze zaan kenne zeggen da wijèlen da
na ne mieè noeèdeg hemmen
En Disseken knikt bevestigend. Het is
toch allemaal in zijn voordeel. Menig
maal heeft hij immers moeten ervaren,
hoe geliefd Peba bij de mensen is en hoe
bereid deze zijn om hem allerlei zaken
toe te steken. Ook de buren hebben al
opgemerkt dat Peba opgeruimd rond
loopt. Begroet hij hen met een hartelijk
bonjoersdan maken ze van de gele
genheid gebruik om met hem een praatje
te voeren.
- Hewel. Pee. Ge ziet er zo gezind uit,
man. Het gaal zeker goed bij uwen baas?
- Da geloeèf 'k wel. Ik doene kik dou
mijn gosting, hé. Allei ye't geen da'k
ken, van eiègen. D'honnen verzergen dat
es oeèk mij weirk en doubijè krijge kik
goed eten en drinken. Dat es dou nen
hemel vee mijè. Zade wille geloeèven da
da dou e groeèt voddefabriek wert?
- Dan verdient ge daar toch nogal het
een en het ander zeker, Pee?
- Zè. Dat.es na iet wou da kik nie op
peis. Ik moete kik gieè geld hemmen.
Aze'k mou e goe pensioen hem...
En Peba trekt verder naar andere
goede zielen.
Het is de week van de grote kuis. Een
mooie gelegenheid voor dat soort handel
om het jaarcijfer in zijn beste plooien te
strijken. Ook Disseken verwacht er veel
van en heeft daarom ook Peba nog eens
ingeschakeld. Vroeger dan normaal zijn
ze die morgen vertrokken. Gewoontege
trouw hebben beiden hun plaats op de
kar ingenomen. Als een grote meneer wil
Peba het ook eens wagen op de zijplank
van de kar. Wanneer ze welgezind door
de Poelstraat rijden, slaat Peba plotse
ling de armen in de lucht. Op dat ogen
blik loopt een karrewiel in 'een diepe
wegverzakking. Peba verliest zijn even
wicht en. duikelt zijdelings van de kar in
een modderige brij.
Disseken springt zijn vennoot ter hulp
- Wat is er nu weeral gebeurd? Ge hadt
u beter goed vastgehouden in plaats van
zo met uw armen te zwieren.
- Ge kent gij dat allemou goed uiètleg-
gen, bous. Mou ik ben mijnen boterham
vergeten. Ik voelde dat zoeè ineens da
mijne zak leeg was.
- Het is toch altijd wat met u. En hebt ge
u nu geen pijn gedaan?
- Da zallekik seffes mou ieèst voelen. Ik
zalle kik best op de kerre blijve zitte.
Zade da oeèk nie peizen? Ik za mijne
kop en mijn bieènen dik in de vodden
steken en as de mensen dichterbijè kom
men, beginne kik nijèg te schrieèn We
zeilen tein veel mieèr marchandies
krijgen.
Zo rijdt hel cirkus verder met de
cirkusklown in de karrebak. Begrijpelijk
komen veel mensen informeren naar de
ellende die Peba is overkomen.
- Wat is er nu gebeurd met Peba? willen
ze weten. Heeft hij zich erg bezeerd?
- Och, zwijgt.' Het is erg gesteld met
hem. Maar hij wil het nog wat wegste
ken, dat ziet ge wel Hij is van de kar
gevallen en met zijn hoofd op een steen
terechtgekomen. Dom, hé. Ik zal thuis
de dokter moeten verzoeken. Het gaat
allemaal tegen, tegenwoordig.
En Peba weent maar door.
Dergelijke klaagrede is voldoende om
We mogen de honden immers niet te veel
belasten. Dal zult ge toch begrijpen,
geloof ik. Gaat ge dat durven, Pee? Zo
op de zijplank van de kar gaan zitten?
- Ba, ik za proberen. In 't begin zalle
kik mij mou goe vasthagen, ofwel, mij
in den bak zetten, misschien.
- Hier zijn mijn honden, Pee. Geef ze
gauw een klontje suiker, dan wordt ge
hun beste vriend. Nu ik eraan denk. Ge
zijt toch ook naar school geweest, hé
Pee?
- Ja'k zelle!
- Dan kunt ge ook tellen van één tot
tien?
- Ik telle kik altijd op mijn vingeren. Da
zijn er toch oeèk tien, za'k peizen!
- Dat is waar, Pee. Maar ge moet ze ook
kunnen lezen. Daarom zal ik de cijfers
van een tot tien voor u eens op papier
schrijven. Dan kunt ge ze zo op uw
vingers aflezen.
Nu moet ik u alleen nog mijn balans
tonen. Wij noemen dat nen huièsel. Het
schijnt dat ze dat in 't schoon Vlaams een
handveerbalans noemen. Hoe meer ge
wicht ge aan deze haak hangt, hoe meer
de naald naar beneden gaal. Natuurlijk
moet ge altijd het cijfer boven de naald
aflezen. We mogen er ook niet aan
verliezen, hé Pee?
- Awel, dat es nogal 't ieèn en 't ander.
Aze kik da nie ken, tei komme kik af,
zelle.
Peba is nu voldoende ingelicht om met
zijn praktische proef te starten. De eerst
volgende werkdag voert een rammelende
oude kar de baas en de knecht de ge
meente rond. Disseken, links op de zij
plank, houdt de teugels strak in handen
en rechts zit Peba, fier als een pauw, in
de bak van het voertuig.
Voor hei eerst in zijn leven kan hij
zich, zonder betaling, laten voeren. De
bel, die Disseken in zijn pollen heeft
gestoken, laat hij met tussenpozen heftig
klinken, terwijl de baas de gekende slag
zinnen meesterlijk uitschreeuwt Voor dit
soort werk is Peba niet genoeg geleerd,
meent de baas.
Tijdens de ronde huppelt Peba als een
volslagen handelaar over de baan. Op
zijn linkerarm, een ledige juten zak en
aan de rechterhand de veerbalans, die hij
aanhoudend heen en weer laat zwieren.
Voortdurend herhaalt hij de woorden
die zijn baas hem heeft geleerd: "Pee.
Altijd het cijfer boven de naald lezen.»
En toch gebeurt het dat hij tijdens de
aankoopverrichtingen daarmee tast
heeft. Dat is het geval wanneer de klan
ten hem opzettelijk doen twijfelen. Dan
weet hij niet meer of hij nu boven of
onder de haald moet lezen, met het
gevolg dal de baas meer dan gewenst
moet tussenbeide komen.
- "God za't a loeènen». Dat is Peba's
dank voor hen dewelke hem wat goede
ren aan de hand doen.
- Zeg bous. na moete kik a toch iet
vrougen, zelle.
- Dat zal de laatste keer niet zijn, Peba.
- Ba. As er na een goei ziel es da mij en
hieèl vracht vodden en ijèzer wilt geven
en douvé gieè geld vrougt, moete kik da
tein oeèk wegen?
- Och jongen toch. Werp dat maar ge
rust op de kar. Ik heb het u al gezegd.
Het mag allemaal geen verlies zijn.
Meestal tegen de middag komen de
vermoeide handelaars thuis. Verzorgen
eerst de honden en eten dan zelf een stuk
uit de vuist.
In de namiddag verzorgt Disseken de
boekhouding en krijgt Peba vrijaf. Die
lijd benut hij om boodschappen te doen,
maar ook - en vooral - om korte speur-
tochten te ondernemen. Zijn hoofdbe-
in een minimum van tijd de bak vol te
proppen met de meest variërende artike
len. Een superdag is het geworden. En
Peba die thuis, heel naïef, de bemerking
maakt
- Zeg bous. Aze kik de volgende kieè
nog is mag meerijèn. Zakik tein nog nie
ewa mieèr vodden rond mij lijèf doen?
Disseken keert zich om en gaat la
chend de woning binnen.
Waarom kon toch die gezellige sfeer
die heerste tussen die twee vrijgezellen
niet aanhouden? Helaas nog enkele
maanden en Disseken zal zijn bedrijf
opgeven. Slechte tijd, verklaart hij.
Op den avenue oordeelt men er anders
over. Geruchten doen de ronde dat de
baas een vrouw van zijn keuze heeft
gevonden, dat hij zou trouwen en op de
fabriek zou gaan werken.
Tijdelijk zal hij nog gaan wonen in een
ouderwets, witgekalkt huisje op den
avenue, naast Marie Delen en de eigen
dom van Dook Mijnherens en Elodie
van Pettens.
Zonder enige hulp kon men er met de
handen de onderste pannen aanraken en
op het dak groeiden de donderbladeren
weelderig door. Niet zelden zag men
jeugdige rakkers van den avenue op het
dak klauteren om er de bladeren te
plukken en nadien, op veiliger plaatsen,
van de zalige vruchten te gaan genieten.
En zoals het door de profeten van den
avenue way voorspeld, huwde Disseken,
vroeger dan verwacht en vertrok nadien
met zijn «Maritten» naar het nabijgele
gen Hoeksken
Het heeft kasseistenen gevroren, die
nacht. De grachten om en rond de Ei
kenpul liggen met een dikke laag ijs.
bedekt en de aardewegel is in een ruwe
en harde massa herschapen. Vanuit het
oosten dringt het geroffel van de treinen
helder door en het getrappel van de
houten klompen op het stuk kasseiweg
meldt zich vanop afstand aan.
Op de brouwerij Callebaut heeft het
zopas acht uur geblazen, wanneer Peba
met zijn gekende stap, tussen de school
gaande kinderen komt aangehuppeld.
- Bonjoers, Sooiken. Hedde mij astem-
blieft gieèn sjiekske?
Sooiken Tas, die Peba zeer genegen is,
klopt hem op de schouder en...
-Ja, Pee. Dat sjiekske heb ik zeker voor
u. Met plezier.
Uit zijn broekzak haalt Sooiken een
metalen doos proppensvol gevuld met
pruimtabak.
- Hier zie. Pee. Neem ervan naar be
lieven.
Peba neemt zijn rantsqen voor de
ganse dag en duwt als toemaatje nog een
dikke prop tegen de bolstaande rechter-
kaak.
- Wel Pee. Ge zijt gij zo vroeg op de
baan? Nog geen goed nieuws?
- Ja, Sooike. Ge moogt dat wel al
weten. Ik benne kik va gisteren oun 't
slag bij Lon van Mieke Verdoeètes.
- Dat hoor ik u graag zeggen. Veel
geluk, en tot ziens. Pee
- Ge zijt gijè nijèg merci, Sooike. Ge
wet, ik ben ewa van de stiel. Aze kik vee
a e plezierke ken doen. zeg het mou
zelle. En bonjoers.
Peba's tweede baas bewoont het twee-
delaatste huisje van den avenue Rechts
van hem, de gekende duivenliefhebber
Rik, links de uitgestrekte hovingen van
juffrouw Segers en de Eiken Put, een
afwatering van de Veldekensbeek.
Zijn dagelijks werk zal nu wel enigs
zins verschillen van de wisselende bezig
heden, die hij bij zijn vorige baas moest
verwerken. Het zal evenwel beter passen
bij zijn mogelijkheden, nl. het bedelen
onder al zijn vormen en verder behulp
zaam zijn bij het volbrengen van wel
omschreven opdrachten.
Met Mieke heeft hij zijn werkplan
doorgenomen.
- Ik zalle kik vee alen allis doen wa da 'k
ken. Overal gou loeren wa da'k vee 't
huishagen ken losmouken. Ge wet toch
dat de boeren en de rijèkemensen mij
geiren zien! En vee de rest, azze -kik
kommissekes kan doen. leg mij da tein
mou es goed uièt, het zal rap gebakken
zijn.
's Zaterdags, tussen licht en donker,
trekt Peba naar den barbier. Dat is voor
hem de geschikte gelegenheid om aan
wat pijptabak of een sappige pruim te
geraken. Daar vindt hij het toch zo zalig,
wanneer de barbier de schuimende zeep
zachtekes over zijn kaken uitstrijkt, al
moet hij ook al eens het overtollige
schuim van tussen de lippen wegvegen.
Dat het gladgeschoren gedeelte van
een heel lichter tintje was dan het niet
bewerkte oppervlak, daar kon hij zich
geen zorgen over maken.
- Op e pour dougen groeit dat dou toch
terug oun, zegt hij dan.
Op deze plaats, midden zijn goeie
vrienden, voelt Peba zich op zijn gemak
en waagt hij het wel eens van zijn moei
lijk te begrijpen belevenissen te vertellen.
Over zijn omgang met de Fons en andere
plezierige mannen en over zijn ervaring
op den eerste april, wat voor Peba vaak
zijn stokpaardje way.
Als hij dan praat over die kasseiste
nen, die wel twintig kilogram wegen,
over die geweldige sommen die hij daar
bij verdiend had en over dal stinkende
pakje met de uitwerpselen van de kat,
wal de notaris had bijgemaakt, dan be
merkte men duidelijk dat hij zijn geheu
gen aan het pijnigen was om toch nog
maar iets genietbaars naar voor te
brengen.
Op dat ogenblik zitten dan de kritisch
aangelegde personen te wachten om ste
kelige vragen te stellen. Deze vragen
brengen de spreker zodanig in de war,
dat hij een einde aan zijn verhaal moet
stellen en doodgewoon meedeelt:
- Ba. Ge moet gijèle mij dat allemou nie
vrougen. Ge wort er toch bijè, as da
gebeerd es en doubijè, vrouget oun de
Julien. Deine wet da best van allemou.
Toch is Peba ervan overtuigd dat de
aanwezigen genoten hebben van het
boeiend verhaal dat hij hun heeft opge
diend.
En inderdaad, de toeschouwers heb
ben zich kunnen verkneukelen. Maar dal
was dan vooral om de wijze waarop
Peba zo smakelijk de pruimtabak in de
mond doorkneedde en om het zwarte
vocht dat draadsgewijs langs beide zijden
van zijn kin vloeide.
J.C. Cooreman
lievelingen, de beste van gans de omtrek
Eén van zijn favorieten, Mirza noen
de hij hem, wordt ziek. Vanop afstand t
hoort men het beest huilen van de pijn
Peba is er niet gerust in en
- Awel. Sooiken. Wat es da me Mirza}
- Och, hij heeft weeral eens zijne brij i i
gulzig uitgegeten en heeft wat beenderei
binnengeslikt. Dat zijn buikkolieken, ht
Pee. Wilt ge bij de apotheker eens -
pijnstillend middel gaan vragen?
- Geiren, zelle Sooiken.
Zo vlug als men dal van Peba ktu
verwachten huppelt hij weg. Op dei
avenue houden buren hem slaande
- Wat is er nu gebeurd. Pee? vragen ze
- Niks godjaal. Den armoehond vai
Sooiken. dei bieèst heit en gerokthéu
gekregen, van den honger za'k peizen
Ik gon aga en betteken gou koeèpen Hi
zal der rap vanaf zijn
Gejaagd stapt hij de apoteek binnen et
kijkt verdwaasd de scheikundige ai
- Hewel, mijne vriend. Ge ziet er zi
zenuwachtig uit Met wat kan ik u van
dienst zijn?
Starend beziet Peba de apoteker, r
blijft sprakeloos.
- Is er thuis iets, misschien?
- Ba. nit da'k weet.
- Weet ge dan niet meer wal ge bij mi,
moet komen doen?
- Ja, na peize ker vedrom op, zè. Sooi
ken vrougt of da ge hem niks kent geven
tegen buièkkrampen.
- Heeft hij misschien vaak te lijden
die ongemakken?
- Ba nieèn. za'k peizen. Mou het zal wel
van teveel te weireke kennen zijn. Hij
zag er nogal vermoeid uièt, zelle.
- Ik zal hem eens een goed flesje klaar- v
maken
Peba way ook een dierenvriend. Nu hij
de honden van Disseken niet meer kon
verzorgen, zijn deze van Sooike Tas zijn
Hier zie, mijne vriend. Zeg hem dat hij
hiervan onmiddellijk twee lepels neeml
en deze avond nog een. Hij zal er goed
van slapen en morgen is hij genezen.
Onderweg praal Peba onophoudend
in zichzelf. »Jaja. Mirzake 't Bouzekt
heit er wejal es vee gezerregd, zelle. Na
zelle wel rap genezen zijn.
In het hondehok vindt hij echter Mir
zake zo hard aan het snurken dat hij er
zelf van schrikt.
- Ho, gij plantrekker, snauwt hij de
hond toe. Ik zal da na ne kieè goed
onthagen, zé!
Daarop geeft Peba de medicijn aan
Sooiken.
- Hier zie. bous. De Mirza heil da na ne
mieè noeèdeg. Na zelle gijè dat oeèk wel
es kenne gebruièken, misschien.
- Hewel, snul. Wat hebt ge nu in uw
handen laten steken. Het geneesmiddel
mag alleen door volwassenen ingenomen
worden. Het was voor de hond dat ge iets
moest halen.
- Tein heit dein ezel hem wejal gelrom.
peerd. zeker. Mou hij hen toch gezeit. da
ge dou es goed zelt kenne van sloupen.
beg- Pee. Ik moet niets innemen om te
slapen. Ik slaap zo al goed genoeg.
Ja, Sooiken? Mou hedde gij mij giste-
had?"g"eid d" g€ ZO* Slech' *eslouPen
- Ja, Pee Ga gerust uw gezever verder
uitleggen bij uw bazin. Die verstaal dat
allemaal beter dan ik. Daar kunt ge dan
zelf nog een lepel van gebruiken mocht
ge eens tandpijn krijgen.
(wordt vervolgdI
In het kader van haar doelstelling, nl. diverse kulturele gebeurtenissen organiseren,
pakte de Vlaamse Klub Wieze vorig weekend in het ontmoetingscentrum aan de
Schoolstraat uit met haar tweede hobbytentoonstelling. Dit evenement mag op zijn minst
geslaagd heten, niet alleen om de kwaliteit en de verscheidenheid van de uitgestelde
voorwerpen, maar evenzeer omwille van een bevredigende opkomst van de bezoekers.
t UUH-IHn
Lebbeke. Hobby tentoonstelling van de Vlaamse Club. Pierre Cornelis stelde tentoon c
Buggenhout
Toen het kollege, tijdens de jongste raadszitting, vroeg het
wegtracé bestemd voor het realiseren van een privé-
verkaveling achter de Kasteelhoeve - naast het Lente
park - goed te keuren, vroeg Gembelraadslid Antoon
Keldermans even om aandacht.
Lebbeke. Hobbytentoonstelling Vlaamse Club. De stand van de onderwaterexplorators (c)
Opening
Voor dc vernissage van zater
dag hadden de inrichters be
roep gedaan om de h. prof.
Jozef Van Haver, oud-Wieze-
naar. Voorzitter Frans Van
Damme zorgde voor de ver
welkoming en leidde dan de
spreker in die vooraf de ety
mologische betekenis van het
woord hobby verklaarde, dat
volgens hem komt van het En
gelse hobby-horse, t.t.z. dat
ding waarop de kinderen op
een stok paardje rijden. Ver
der stelde hij vast dat het be
grip «zinvolle vrijetijdsbeste
ding» een recent verschijnsfel
is. door het feit dat de mensen
zich de laatste jaren meer vrij
kunnen maken Tevens schet
ste hij kort hoe hobby-beoefe-
ning mecstel tot stand komt
Aanvankelijk wil de hobby-ist
in spe zijn ledige tijd in enige
aktic omzetten; hij vindt de
resultaten van zijn werk bevre
digend en acht zich gelukkig;
zijn kreativiteit komt los en hij
tracht de materie van zijn pro-
duktie beheersen; dan ontstaat
de tendenz om met zijn realisa
tie naar buiten te treden, en op
een tentoonstelling krijgt hij,
samen met andere hobby-ge
noten een mooie kans. Van
daar dat er in zo'n ekspo zo
veel variatie en tonaliteit te
zien valt. De h. Van Haver
meende dat deze beide ele
menten op de tentoonstelling
te Wieze zeker aanwezig wa
ren. waardoor zijn evaluatie
heel positief overkwam en als
volgt kan geformuleerd wor
den: «De inrichters mogen
over hun initiatief tevreden en
zelfs fier zijn. zoals de ekspo-
santen over hun verwezenlij
kingen... of zoals de huismoe
ders van vroeger die over hun
rood-oude vloertjes sierlijke
zandkrullen strooiden... of
zoals de grote Baas die na zes
dagen schepping rustte, en...
vond dat het goed was».
Hobby-kijken
Na de klassieke bloemen en
een gulle receptie volgde het
bezoek aan de ekspo. die een
echt kleurige aanblik bood.
Als bijen naar de eerste lente
bloemen schreden de bezoe
kers naar de mooie schilde
rijen van Pjerre Cornelis. Her
man Heyvaert, Julia Saeys,
Maurits Moens. Renata Rib-
bens, Geert Van den Abbeele
en Rik Vermeir. De beoorde
ling van die kleurensymfo-
niecn en pentekeningen laat ik
aan deskundigen over... Trou
wens. wie zei ook weer: «De
gustibus et coloribus...» Wat
verder prijkte dc bijdrage van
beeldhouwer Paul Backaert.
die met vele folo's het nieuwe
Molenkapelleken vergeleek
met het vervallen St.-Salvator-
tempeltje van weleer. De da
mes verdrongen zich rond de
haak- en breiwerken van Go-
deiïêve Pieters, Maria Van
Driessche, Jeanne Jacob en
Leona Cathoir; ook de etsen
van Joséc Caudron en Jean
Collemans hadden veel be
kijks. Benevens deze eerder
klassieke inbrengsten bemerk
ten we enkele keurige snufjes
als de fotoalbums (archeologi
sche) van Pierre Cornelis, de
emailplaten en -borden van
Francois Merckx, en André
Van Steen, de puzzles van Kris
Moortgat van de VI. Klub pen
ningen), de bierviltjes van Bea
Van Damme (van hier en el
ders, zelfs van uit Thailand),
de fotoapparatuur (en produk-
ties zoals «Een bloeiende pcre-
boom» en «Het Neerhof» te
Wieze) van Mare Wauters.
Eén der blikvangers was zeker
de stand «Onder water eksplo-
ratie» van Eddy Van Lier. met
een volledige duikuitrusting.
zeekaarten, naslagwerken, en
vondsten uit de diepzee: kora
len, amforen, schelpen, kam-
sterren, zecrozen en -egels.
enz.
Wel een rijke verzameling, zou
ik zeggen!
De Vlaamse Klub Wieze. voor
een goed stuk gcpiloteerd door
het «Moens-Trio» kan terug
blikken op een geslaagde on
derneming. die vanzelfspre
kend weerklank zal vinden in
het pas uitgegeven ledenblad
«Vee-kaa-wec-kcn». waarmee
de Klub een nauwere band wil
schepen tussen bestuur en le
den. en ruimere bekendheid
geven aan haar diverse jaarak-
tiviteiten...
J.V.L.
Via dit verkavelingsplan.
lichtte Kcldcrmans toe. zal een
oud. kultuurhistorisch waarde-
cn naar een alternatieve oplos- Vl
sing te zoeken, die dit bouw
werk voor het nageslacht z
vol gebouw verdwijnen Wordt bewaren
hel plan gerealiseerd, dan Wanneer wil hel gemeen-
moet immers de schuur d,c ,c|ijk patrimonium willen be-
ooit deel uitmaakte van de schermen, reageerde hurge-
KaglPP hfiPVP npeliutnl e. F
Kasteelhoeve, gesloopt wor
den. Vermits Buggenhout al
lesbehalve rijk is aan dergelij
ke oude gebouwen, stel ik dan
meester De Landtshecr. dan
moeten we ook de konsekwen-
tics dragen en hij doelde op de
financiële inspanning die der-
ook voor een aktie tegen hel g'elïj'k'VmmïeT'mpt zïch zou
slopen ervan op touw te zet- brengen.
ten. Laat ons terzake ook de
Heemkundige Kring «Ter Pa-
Nadat schepen Van Malde-
nogmaals beklemtoonde
Icn» aanspreken. Dergelijk dat dc schuur op i„slorlen
enig bouwwerk mag
niet verdwiji
staat en dc specialisten terzake
er vast van overtuigd zijn dat
Voor de vierde maal organi
seerde dc Opstalse Vrije
Openbare Bibliotheek in zaal
Torenhof haar «Muziekkwis».
Aan de editie van vorige zon
dagavond namen zeven teams
deel. Enkel jeugdklub Bobo.
die de uitgave van vorig jaar in
de wacht sleepte, liet verstek
gaan.
Voor de presentatie hadden
de organisatoren een beroep
gedaan op Roger Troch. die
assistentie kreeg van Antoine
De Raes. Laatstgenoemde
stelde overigens de kwis.-sa-
mcn. Aan dc jurytafcl troonde
schepen Pierre Stallaert in de
voorzitterszetel. Hij werd bij
gestaan door Lieve Van der
Straeten. Dirk Van der Jeugt
en Tony De Bondt. De deelne
mende ploegen kregen zowel
teoretische als praktische vra
gen voorgeschoteld.
Reeds na het eerste gedeelte
nam het Bosuilcnteam met 64
punten de leiding. Op dc voet
gevolgd door dc Chiromeisjes
die 63 punten scoorden en de
Chirojongens die 61 punten
vergaard hadden.
Tijdens de tweede kwisron-
de spreidden dc Bosuilen hun
vleugels en slaagden ze erin
met ruime voorsprong deze
«Muziekkwis» te winnen. De
winnaars totaliseerden uitein
delijk 147 punten. De verdere
uitslag: 2. VP (138). 3. Chiro
meisjes (132), 4. Chirojongens
(131), 5. Sint-Gcrarduskoor
(122), 6. FC Torenhof (119).
en dc Aspiranten (1131.
(P.V.R.)
Ook wij reageerden burge- slopen de enig mogelijke op-
meester De Landtsheer en |OSsing vormt, werd het weg-
schepen Van Maldcrcn in dc- traC(4 Van deze privë-verkavc-
zelfde zin hebben dat aspekt |ing a! bij a, goedgekeurd. De
van de zaak in overweging ge- koslen voor de wcgenis cn de
nomen. Onderzoeken van spe- rioleringswerken werden
ciahsten terzake, die tot de raamd op 1.621.000 fr. wa. u»
'aststelling kwamen dat dc openbare nutslcidingcn be-
rhlllir 7ICh in »»n rlr.rrtvliiL' r. r
schuur zich in een dergelijk
kaduke toestand bevindt, dat
renovatie cn onderhoud enorm
veel geld zullen kosten, heb
ben de realisatie van deze ver-
treft. werd een bedrag
725.000 fr. geraamd.
Vermelden wc nog dat deze
verkaveling, aangevraagd door
Obus-De Backer, twaalf per-
kaveling overigens al twee jaar Celen omvat en wat dc schuur
vertraging bezorgd. betreft naar eventuele alterna-
Gembel-kollega Freddy De ,ieven zal worden uitgekeken
Bisschop sprong zijn frakticgc- om zc locb nog staande te
noot ter hulp cn beaamde het
voorstel-Kcldermans de
schuur eventueel aan Ie kopen Plra,"E v» R"ss,i"
