PT' -of TERREUR IN OORLOGSTIJD Nieuwe boeken o. w- jeugdbeweging met andersvalide kinderen AKABEE Aalst: tien jaar en jongeren DE TWEEDE FOUNDATION Isaac Asimov Speculaas en andere zelf bak ken (Wiebe Andringa) uitgege ven door AW Bruna en zoon nv (Antwerpsesteenweg 29a te 2630 Aartselaar). Dit boekje kadert in dezelfde reeks als het voorgaande en is identiek op gevat. Men bespreekt er de bereidingswijze van speculaas en andere koekjes. Natuurlijk wordt gesproken over de spe- culoosplanken die allerlei vor men en modellen hebben aan genomen en echte kunstwer ken zijn (175 fr.). Recepten op recept (Harriet I Wilinsky Goodman en Barbara I Morse) uitgegeven door AW 1 Bruna en Zoon nv (Antwer- i psesteenwcg 29a te 2630 Aart- selaar). Het receptenboek kreeg als ondertitel mee: «de fijne keuken voor hen die zich aan een dieet moeten houden en toch lekker willen eten». Dat is in geen geval overdre ven, want het boek brengt een heleboel recepten die rekening houden met de slanke lijn. Het gaat evenwel verder en brengt ook een idee van de voedselva- j rianten die mogelijk zijn en 1 van de voedingsmiddelen die tijdens een dieet kunnen toe gestaan worden. Belangrijk is volgens de auteurs ook dat men beseft wat voeding eigen- lijk is. Vandaar dat er een apart hoofdstuk wordt aan ge- I wijd, evenals aan de etiketten en verpakkingen. In de bijla gen vinden we een handig hoofdstuk over voedselbe- standdelcn, een verklarende lijst van de veel voorkomende voedselbcslanddelen en hun fysiologische processen en na tuurlijk een register met een opsomming (alfabetisch) van de vele recepten. Het boek kost 990 fr. De tweede foundation (Isaac Asimov) uitgegeven door AW Bruna en zoon nv (Antwer- pscsteenweg 29a te 2630 Aarts elaar). Dit boek is in feite het derde deel van de wereldbe roemde foundation trilogie. De auteur beschrijft met een 'historische' nauwkeurigheid een toekomst waarin de mens de hele Galaxis beheerst. Foundation is een schijnbaar encyclopedie-planeet waar alle kultuurgcgcvens verzameld blijven. Maar in werkelijkheid is ze een Galactisch centrum, dat de verwijdering tot een duizendjarige periode zal be perken. Het boekt telt 157 bladzijden en kost 395 fr. Kant (Shirley Conran) uitgege ven door AW Bruna en zoon nv (Antwerpscstcenweg 29a te 2630 Aartselaar) is de ver maarde roman waarop een al even verbazingwekkende tele visieserie is gebazeerd. Op het hoogtepunt van hun karrière worden enkele vrouwen door Lili, een wereldberoemde filmster, naar New York ont boden voor een bijeenkomst in een van de mooiste hotels. De grote vraag die Lili bezighoudt is «Wie is mijn moeder». Met flash-backs gaat de auteur op zoek naar de echte moeder van Lili en daarbij komen heel wat kompromitterende verhalen van de bourgeoisie aan de or de. De vrouwen die door Lili werden uitgenodigd hebben een stormachtige verhouding gehad met een koning. Lili trouwens ook. Anderen heb ben weet van die verhouding. Het is een fascinerende roman, boordevol intriges, barstend van ambities en hartstochten. Het hele verhaal begint in een Zwitserse kostschool waar de meisjes grote dromen hebben over hun toekomst. Lace is 610 pagina's tempo en kost 495 fr. Wjjn en dranken encyclopedie (Alexis Lichine) uitgegeven door AW Bruna en zoon i (Antwerpscstcenweg 29a te 2630 Aartselaar) is een volledi ge informatie over wijnen en dranken van de hele wereld. De verschillende wijnsoorten worden er per land en per wijnstreek in besproken. Men besteedt daarbij uitvoerig a dacht aan de eigenschappen van de wijnen, maar legt ook de nadruk op de wijze van serveren en bewaren. Naast de wijnen komen ook de andere alkoholische dranken in het boek voor. Men vindt er nutti ge wenken in terug voor het opbouwen van een wijnkelder, leert er biezonderheden over de wijnbouw ën de druiven- teelt en de lezer - daarom hoeft men nog geen oenoloog te zijn - wordt wegwijs ge maakt in de wijnberciding en het brouwen van bier of het destilleren van alkohool Een boeiend boek dat degelijk is geïllustreerd. Het telt 960 bladzijden en kost 790 fr. 42 - 17.5.1985 - De Voorpost mtrent de naoorlogse toestanden in het alge meen en de repressie in het bijzonder verschenen in de loop der jaren reeds heel wat geschriften. Voor de vuist weg noemen we hier «Repressie zonder maat of einde» van Prof. Raimon Derine, «Zwart-Wit» van Gerard Walschap, «Wij vragen geen pardon» en «Wij kregen geen pardon» beide van Willy Vanherp en tenslotte «Het zwartboek der zwarten», naast tal van andere publicaties omtrent het gevoelsgeladen on derwerp, de repressie. Al deze geschriften ressorteren echter onder de gemeenschappelijke noemer van het aanklagen van het naoorlogse en «wettelijke» barbarisme of het verklaren van het waarom van de gestelde daden tijdens de tweede wereldoorlog. In zeker opzicht was dat een soort éénrichtingsver keer vanuit de positie van de naoorlogse verdrukten in de richting van het repressie-monster-apparaat en in de richting van het «pseudoverzet», dit laatste bedoeld op sommige actiegroepen die zich pas na de vijandelijkheden vormden en een stukje recht spraak voor zichzelf opeisten en uitvoerden. Aielden of nooit echter kwam men tot ontleding van de gebeurtenissen in de oorlog en hun recht streeks gevolg op dat ogenblik en de nasleep ervan na de bevrijding. Dat was totnogtoe een leemte in de geschiedkundige behandeling van dit tere en gevoelsgeladen onder werp. Een onderwerp waarover men bij Binnenland se zaken en Justitie het dossier gesloten hield. Deze leemte in de geschiedenis van het oorlogs- en naoorlogs gebeuren werd thans voor een klein ge deelte ontrafeld en uit de doeken gedaan in het boek «Terreur in Oorlogstijd» van Jos Bouveroux, dat als ondertitel «Het Limburgs drama» meekreeg en uit gegeven werd medio 1984 bij de Nederlandse Boek handel in de reeks «Mens en Tijd», onder de leiding van Prof. Em. Doctor Karei Van Isacker, deze laatste auteur van «Het feest van de haat» in «Mijn land in de kering» deel 2. Dat Jos Bouveroux niet oppervalkkig is te werk gegaan, wordt bewezen door het feit dat voor het eerst in de naoorlogse periode medewerking werd verkregen, van Procureur-Generaal Verheyden en van de Procureurs van Hasselt en Tongeren, die toelating gaven om het dossier van de Parketten uit te pluizen. Dit is een merkwaardig feit op zichzelf en een getuigenis van de eerlijke moed om de gebeurte nissen van, tijdens en na de oorlog aan een verhel derend onderzoek te onderwerpen. Dat hierbij Justi tie niet altijd even fraai te voorschijn komt, zowel tijdens als na de oorlog, en waarbij bv. Justitie op welbepaalde perioden in de oorlog onder één hoedje speelde met de bezetters, om tijdens de naoorlogse periode een totaal andere houding aan te nemen, moet men erbij nemen. Als verachtende omstandig heid kan hierbij alvast genoteerd worden dat de rechterlijke overheid en de politiediensten tijdens de oorlog zwaar onder druk stonden van de collabore rende bewegingen en van de bezettende overheid. Enerzijds trachtte men de «echte» weerstanders in bescherming te nemen, maar anderzijds diende men ook oog te hebben voor het puurste banditisme dat vooral in Limburg actief was. 1 a de oorlog was er de druk van wat we maar zullen aanduiden als de «terreur van de straat» en het nog steeds welig tierend banditisme. Het boek van Jos Bouveroux is opgedeeld in zeven katernen en behandelt om te beginnen 1) Het ontstaan van de terreur. Vervolgens krijgen we 2) De eerste terreur- golf, om dan over te schakelen naar 3) de «Stilte vóór de storm». Bij het 4de katern krijgen we een over zicht van de tweede terreur golf, die in het 5de katern uitmondt in een regelrechte «kleine burger oorlog». Daarna komen met het zesde hoofdstuk «De moor den tijdens de bevrijding» aan de beurt om tenslotte te eindigen met «Het einde van de terreur». Het boek is een onthutsend geschrift dat met journalistieke afstandelijkheid behandeld wordt, want de auteur werd geboren in de naoorlogse periode (eind 1947) en kan dus moeilijk van enige betrokkenheid terza ke verdacht worden. Het brengt een fascinerend relaas over de gebeurtenissen in Limburg tijdens en na de oorlog. Vooral tijdens en op het einde van de oorlog zal terreur en tegenterreur in Limburg ongekende vor men aannemen in de gedaante van een regelrechte burgeroorlog. Niet alleen was het verzet danig actief met het bevechten van de gehate bezetter, maar in hun spoor volgden een resem van echte misdaadbendes die helemaal geen uitstaans hadden met het echte ver zet, maar zich toch alsdusdanig aandienden om te kunnen folteren, roven, plunderen en het meest weerzinwekkende van alles, te kunnen moorden in koelen bloede. Mannen, vrouwen, kinderen werden op beestachtige wijze afgemaakt. Hieronder zowel doodgewone landbouwers en hun gezin, veldwach ters en mensen die op één of andere wijze verant woordelijkheid droegen, zoals bv. gemeentesecreta rissen welke reeds van vóór de oorlog in dienst waren. Velen van deze slachtoffers, welke dikwijls op beest achtige wijze om het leven werden gebracht, hadden dikwijls totaal niets te maken met collaborerende groepen of droegen deze zelfs niet de minste sympat hie toe. Dikwijls was het zelfs het tegendeel. Tientallen aanslagen, plunderingen, roofovervallen en moorden worden in het boek met naam en datum van het gebeuren vermeld. Men zou het een boeiende roman kunnen noemen, ware het niet zo ontstellend dat men zich gaat afvragen «Hoe is het mogeüjk dat de officiële overheid zulks toeliet?», op enkele lo venswaardige en moedige tussenkomsten na. Het justitieel ingrijpen werd bovendien erg bemoeilijkt door het feit dat men niet altijd met volledige zekerheid kon uitmaken of men hier dan al of niet met authentieke verzetsstrijders te maken had. ie echter de gedachte zou koesteren dat met de wapenstilstand en de bevrijding aan de terreur een einde zou gekomen zijn, laat die gedachte best varen, want eenmaal de gehate bezetter weg, gaat het moorden florissant verder. Ook de pers gaat in deze niet geheel vrijuit en in plaats van de gemoederen te kalmeren, hitste men de bevolking nog meer op. Typisch voorbeeld van deze is het Limburgse liberale dagblad «Nieuw Limburg» dat er zich reeds in mei 1945 over bekloeg dat nog geen enkele terechtstel ling had plaatsgevonden. Letterlijk staat er (blz. 227): «Steeds wacht en hunkert de Limburgse massa met gespannen aandacht naar het eerste geluid van het executerend geschut... Tot nu toe is er nog geen enkele druppel nazi-hondenbloed uit hun verachte lijk lijf geschoten» Daarmee kon men het stellen. De Belgische justitie werd bovendien ook aardig onder druk gezet en in de nacht van 30 juni 1945 werden in Tongeren hakenkruisen geschilderd op de huizen van de heer Réard, voorzitter van de rechtbank en van advokaat Paul Albert. Deze laatste kreeg bovendien een dreigbrief in de bus gestopt met als toelichting «Indien ge nog voor die zwarte honden pleit, zijn uw uren geteld». Tijdens het onderzoek volgend op klacht van de betrokkenen, kwam men terecht bij het plaatselijk KP-kantoor. Uiteraard durfde het gerecht geen ver volging instellen tegen deze verdachten. He, let drama van de terreur en tegenterreur werd pas lang na de oorlog in Limburg afgesloten, met haat en verbittering aan beide zijden. Limburg werd een verdeelde provincie waarin beide kampen hun wonden likten. De tegenstelling tussen «wit» en «zwart» bleven in de dorpen hangen en werden zelfs overgenomen door de latere generaties. En mis schien zal dit boek opnieuw oude wonden openrijten en kan men zich vragen stellen omtrent het nut van een dergelijk geschrijf. De auteur vraagt zich af wat de zin van al die moorden is geweest. En hij besluit dat het* verzet de bevrijding geen dag dichterbij had gebracht en dat de collaborerende groepen met hun tegenterreur geen einde hebben kunnen maken aan de moorden, integendeel! Het boek toont op schrijnende wijze de zinloosheid van het geweld en ook van de onvermijdelijke escala tie die daarop volgt. Laat dat dan de boodschap zijn voor de jongeren, voor wie de oorlog alleen maar geschiedenis is. opdat we allen zouden defileren onder het motto <<Nooit meer oorlog» en dat deze wens werkelijkheid moge worden. (Terreur in oorlogstijd, Jos Bouve roux uitgegeven bij de Nederlandse Boekhandel en te bestellen bij uw boekhandelaar). Aimé DENDERMONDE-ANDERLECHT VIJFTIG JAAR GELEDEN VAANDEL VOOR VUURKRUISERS Akabee Aalst kwam onlangs in het nieuws met een eetfestijn. Meteen een ideaal moment om eens te gaan kijken wat Akabee eigenlijk is. Het werd trouwens voor velen een prachtige kans om kennis te maken met een niet alledaagse en toch zo broodnodige scoutsgroep. Akabee groepeert immers minder-valide kinderen in een degelijk werkend geheel van scoutsaktiviteiten die speciaal op deze jongeren zjjn afgestemd. Een stukje geschiedenis Toen ruim tien jaar geleden de samenleving eindelijk aan dacht begon te besteden aan de marginale mensen, bleef ook Aalst niet achterwege. In 1974 werd er immers een scoutsgroep opgericht voor an ders-valide kinderen. Het ini tiatief ontstond binnen de dy namische scoutsgroep Sint-Jo- ris en kreeg de volledige steun van het distrikt Dender. De groep stelde zich ruim open voor alle geïnteresseerden. De werking is dubbel en gemengd: jongens en meisjes, mentaal en fysich andersvaliden. Ook kunnen valide kinderen in een beperkt aantal deelnemen. Aktiviteiten Voor de aktiviteiten en de in deling in groepen wordt er re kening gehouden met de leef tijd en de mogelijkheden van ieder lid. Momenteel werkt er een welpentak, waarin de jongsten zijn terug te vinden, een tak jong-gidsenverken- ners, een tak nieuwe gidsen- verkeers en een tak gidsen- verkenners of de oudsten. Vanaf 8 jaar kunnen jongens en meisjes worden opgeno men, terwijl de oudsten reeds boven de 20 jaar zijn. In de loop van de voorbije jaren werd geleidelijk aan een rui mere ervaring opgedaan, die de vrucht is van een voortdu rende evaluatie van de aktivi teiten, van de deelname en de belangstelling van de leden. Akabee Aalst is op die manier uitgeroeid tot een grote vrien dengroep. Bijna alle leden ko men altijd naar de bijeenkom sten. De leiders leggen ook regelmatig huisbezoeken af en bouwen zo een band van we derzijds vertrouwen met de ouders. Zij zijn trouwens te recht fier dat ze zich kunnen en mogen inzetten voor de an dersvalide. De aktiviteiten van Akabee vinden plaats op zondag van 14 j tot 17 uur in de Driesleutel- straat 11, de vroegere Sint- Lievensschool. Behalve de ge wone aktiviteiten als spel, kreatievc bezigheden, tochten en dergelijke, staan er ook grote aktiviteiten als een week end en een kamp op het pro gramma. Wie meer inlichtin- gen wenst kan kontakt opne- 21,04.41) of met Patrick De men met Paul Van Looy, Pont- Saef, Ommegangstraat 20 te straat 7 te 9300 Aalst (053/ 9420 Erpe-Mere. De Vuurkruisers van het gewest Dendei monde huldigden hun vaandel in. Aan het Heldenplein in Dendermonde huldigde de plaatselijke afdeling der vuurkruisers een nieuw vaandel in. Een massa mensen was aanwezig op deze plechtigheid. VIJFTIG JAAR GELEDEN In februari 1935 speelde Dendermonde tegen Anderlecht. In de toenmali ge weekbladen verscheen deze foto van de kapiteins die mekaar begroet ten. De einduitslag was 1-3 Waar is der oud'ren fierheid W.A.O.D.-koers in Moerzeke. In de /categorieën C en D werd er fel achter de weglopers gejaagd, (vh)

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1985 | | pagina 42