Fakkelteater speelt
«De verkeerde dood»
een aangrijpend dokument over Aids
«De Iverlingen» Denderbell
spelen Neil Simon
Opnieuw toneel
te Lebbeke-Heizijde
Gala 87 van Big Band Studio 10
en Dansgroep Eos een sukses
Kunst
agenda
van
«Dialoog»
THE COTTON CITY JAZZBAND:
EINDELIJK WEER!
181
14 - 6.11.1987 - De Voorpost
Stadsschouwburg Sint-Niklaas
René Verheezen, de auteur-regisseur-akteur die twee weken geleden op 41-
jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van het gevreesde Aids, regisseerde
én vertaalde vorige jaar voor het Antwerpse Fakkelteater «The Normal
Heart» of «De Verkeerde Dood» van de Amerikaanse auteur Larry Kramer.
Met dit brandend aktuele stuk is dit Fakkelteater in St.-Niklaas te gast op
dinsdag 17 november om 20 uur in de Stadsschouwburg. Wie meer wil dan
een avondje lachen en brullen én wie houdt van goed teater, moet dit zeker
gaan zien.
Pers en publiek reageer
den lovend op deze pro-
duktie, die vanaf januari
gespeeld werd.
In de Verenigde Staten
was «The Normal Heart»
een kassukses; het kende
een maandenlange storm
loop in Londen. Een stuk
dat autoriteiten én betrok
kenen heeft wakker ge
schud. Een kreet om hulp,
om begrip voor de dramati
sche proporties die de ziek
te in New York aangeno
men heeft. Een waarschu
wing voor de autoriteiten
én betrokkenen op het
kontinent, opdat zij niet
met dezelfde laksheid zou
den optreden.
«The Normal Heart» is ge
deeltelijk autobiografisch:
net als het hoofdpersonage
werd ook auteur Larry
Kramer uitgestoten uit
een krisiscentrum voor ho
mo's omdat hij politiek en
sociaal te hard van leer
trok tegen wat hij noemt
«een fundamentele anti
homo-instelling in de Ver
enigde Staten». Zijn stuk
is een regelrechte aanval
op de gezondheidspolitiek
in de Verenigde Staten.
«The Normal Heart» of «De
Verkeerde Dood» is tegelij
kertijd dokumentair teater
én een lovestory. Het
hoofdpersonage wordt ge-
konfronteerd met Aids in
zijn direkte omgeving; als
hij de aandacht van het
publiek en de overheid wil
vestigen op de dreigende
ramp botst hij op struisvo
gelpolitiek van pers, poli
tie en homo's. Ondertus
sen breidt de ziekte zich uit
en vallen er steeds meer
doden. De slachtoffers be
horen overwegend tot een
groep die van uitgaan, li-
ehaamskultus en vluchti
ge seks een levensstijl
heeft gemaakt. En die een
traditie heeft van ongena
dige zelfspot.
Derhalve bevat de voorstel
ling uitbundige en komi
sche momenten, naast
hartverscheurende en
emotionele taferelen. Een
van het begin tot het eind
dynamische voorstelling,
die ijzingwekkend overtui
gend is! Rudi Delhem
speelt de rol van het hoofd
personage Ned Weeks
(Kramers alter ego) erg
overtuigend als een revo
lutionair, die een schril
kontrast vormt met zijn
antagonisten die de strijd
heelwat minder scherp
willen voeren. Ned Weeks
wordt na nogal wat span
ningen en konflikten in
het krisis- en informatie
centrum, door hem zelf op
gericht, uit de organisatie
gezet. Net op het ogenblik
dat zijn vriend Felix (ver
tolkt door een indrukwek
kende Ron Cornet) aan de
ziekte bezwijkt.
De akteursprestatie is over
het algemeen trouwens
zeer sterk. Misschien had
regisseur René Verheezen
het stuk wat mogen inkor
ten. Op sommige momen
ten worden de herhalingen
wel langdradig.
Dit belet echter niet dat de
toeschouwer een erg aan
grijpende voorstelling te
zien krijgt. Al heel snel
wordt hij gepakt, ont
roerd. Beminnen, lijden,
sterven: een gemakkelijk
tema voor gevoelerigheid
en melodramatiek. Niets
daarvan hier! Ondraagba
re emoties worden gerela
tiveerd met humor en zelfs
Niet zomaar een stukje tea
ter dat je vlug vergeet.
Teater kan inderdaad voor
onrust én ontroering zor
gen. Het Fakkelteater op
zijn best!
René Verheezen
(°1946 - f1987)
René Verheezen wou van
heel jong reeds aan het tea
ter. Maar hij werd leraar
Engels en Nederlands.
Maar de droom kwam op
nieuw boven en hij behaal
de een eerste prijs aan het
Antwerpse Conservato
rium en werd toch be-
roepsakteur. Eerst bij het
Reizend Volksteater, het
«oude» nog. Dus zocht hij
artistieke bevrediging in
het schrijven. Eerst voor
de jeugd met «Hoera,
Doornroosje» (1974) en
«Repelsteentje» (1976). La
ter ook voor <i grote men
sen»: «Onder Ons» (1976),
«De Caraïbische Zee»
(1980), «Zeven manieren
om aan de kant te blijven»
(1978), «De gek en zijn
werk» (1981), «Overtocht»
(1983), «De liefde van een
terrorist» (1983), «Moe
der» (1985). Verder
schreef hij een hele resem
merkwaardige televisie
scenario's, o.m. twee afle
veringen voor «De rou
tiers». Ook in Nederland
was hij, zowel op teater-
als op televisiegebied, erg
aktief. De waardering voor
het werk van René Verhee
zen was zeer groot. In
1985 kreeg hij de Driejaar
lijkse Staatsprijs voor to
neelletterkunde voor
«Overtocht» dat in 1983
gekreéerd werd door het
inmiddels (door het weige
ren van de subsidies door
Dewael) ter ziele gegane
Nieuw Vlaams Teater; hij
noemt dit stuk zijn belang
rijkste werk.
In december vorig jaar
werd hem in Maastricht de
Hustinxprijs voor toneel
uitgereikt, een Neder
lands-Belgische prijs die
jaarlijks aan een Neder
landse of Vlaamse toneel
auteur wordt toegekend.
De jury besloot toen zijn
verslag met volgende
woorden: «Wanneer we de
indrukwekkende lijst van
kreaties van René Verhee
zen in de voorbije twaalf
jaar overschouwen en de
regelmaat waarmee pro-
dukten uit zijn pen vloei
en, dan kunnen we nu al
met haast wiskundige ze
kerheid stellen dat wij de
laureaat van de Edmond
Hustinxprijs binnen af
zienbare tijd weer als lau
reaat zullen begroeten,
maar dan voor een resem
andere titels. Dat is toe
komstmuziek. Vandaag
hebben we een gelukkig
heden: een waardevolle
laureaat met een schitte
rend literair verleden en
een veel belovende toe
komst, die de jury bij deze
hartelijk feliciteert».
Deze veelbelovende toe
komst werd een paar we
ken geleden brutaal afge
broken door het gevreesde
Aids, waarover hij voor het
Fakkelteater een schitte
rende, aangrijpende, on
rustwekkende produktie
maakte. «De Verkeerde
Dood»....
Stadsschouwburg, Ri
chard Van Britsomstraat
19, 2700 Sint-Niklaas.
Dinsdag 17 november om
20 uur. Een organisatie
van het stadsbestuur
i.s.m. de vzw De Spiegel.
Reserveren kan ook telefo
nisch op nr. 03/776.35.75
(van 10 tot 12 en van 14 tot
16 uur).
L.
De Denderbellese «Iverlin
gen» brengen als eerste
seizoenproduktie «Kom,
doe eens wat» «Come blow
your horn» van Neil Simon
op de planken. Simon,
Amerikaan, betekent kwa
liteit en sukses. Titels van
stukken van zijn hand, als
«Blootsvoets in het park»,
«Een raar koppel», «Plaza
Suite», «Sweet Charity»
(musical), «Het Sunshine
Boys» spreken voor zich
zelf.
«Kom, doe eens wat» speelt
zich af in een milieu dat de
auteur nauw aan het hart
ligt: dat van de New York-
se joodse handelaarsklas
se. Vader Baker, die ook
geen katje is om zonder
handschoenen aan te pak
ken, leidt, hierbij geholpen
door zijn zonen Alan en
Buddy, een bloeiende zaak
in kunstfruit. Alan neemt
het er nogal van, geeft niet
zoveel om stipte afspraken
en is een onbetwistbare
meester in het versieren
van jongedames.
Buddy is daarentegen een
verlegen en plichtbewuste
jongeman, die er niettemin
genoeg van heeft om thuis
als een kind behandeld te
worden. Hij wil bij zijn
broer gaan wonen die er in
New York een riante flat
op nahoudt. Alan is ak
koord, maar dan moet
broerlief toch zekere re
gels in acht nemen, vooral
als er jonge dames op visi
te komen. Als Buddy be
kent dat hij ook wel eens
vrouwelijke bezoekers zou
willen, besluit grote broer
grootmoedig om er hem
enkele te bezorgen.
Pa is niet akkoord, ma is
niet akkoord en daar gaan
de poppetjes aan het dan
sen én garanderen de toe
schouwer een avondje uit
met een bijzonder humo
ristisch stuk met uiteraard
een happy end. Maar eer
het zover is...
Raf Reymen voert te Den
derbelle de regie. Op de
planken verschijnen Jan
Philips, Etienne Van Der
11.3C
14.31
15.CK
Pron
Nieu'
Meeren, Ward Uytte
sprot, Rita Engelaer, A
nie Meert en voor het ee:
in Belle Hilde Van Mol.
«Kom, doe eens wat» won
gespeeld op zaterdag
(20 u.), vrijdag 20 (20 u
zaterdag 21 (20 u.),
dag 22 (19 u.) en maandi
23 (20 u.), telkens in
«Gildenhuis» te Dendert*
le. Reserveren kan
Maurits Bosteels op h
nummer 052-21.57.99.
In de maand april 193 20~ï(
brengen «De Iverlinge bekci
een bekend werk van h 22 2:
wereldrepertoire op i veref
planken. In de regie vs
een heropgestane Nol
Versyp pakken ze dan u
met «Tramlijn
van Tennessee Willian
Deze voorstellingen l
door in het kader van
klasseringstornooi, waa
bij de Denderbellse tone De
lenthousiasten hun verh show
ven klassering in de A-k den
tegorie met hand en tanc
en vooral met goed theati
- willen verdedigen, (p,
Nieu
Ommekaar-revival
Een totaal vernieuwd Koningshof dat nu Ckomilfoo heet en terecht die
naam draagt was zaterdagavond net te klein om de vele belangstellenden
te ontvangen die het Gala 87 van de Big Band Studio 10 en de dansgroep Eos
kwamen bijwonen. Was de opkomst een sukses, en naar insiders ons
vertelden zijn ook de uitvoeringen voor vrijdag 6 en zaterdag 7 november
kwasi uitverkocht, wat men te zien en te horen kreeg was al even
schitterend te noemen. Afstand genomen van enkele schoonheidsfoutjes die
niets te maken hadden met menselijk falen, maar te wijten waren aan
technische mankementen (de mikro deed het niet altijd), was het zaterdag
avond gewoon schitterend te noemen.
Een keurige ontvangst nummertje van de Big geworden en kan de moei-
door heren in zwarte smo- Band de vele aanwezigen lijkste opdrachten aan
king uitgedost en met vlin- verwelkomde, kon de Christiane Steppe zong
derdasje onder een van ge- avond al lang niet meer vervolgens een zeer gevoe-
luk stralend gezicht, voel- stuk. lig «The way we were»
Dendermonde. Christianne Steppe die een zeer gevoels-
volle vertolking van De Roos bracht (foto Piet Hermans)
Dendermonde. De Big Band speelde schitterende dansmuziek (foto Piet Hermans)
de men zich als bezoeker
dadelijk opgenomen in de
casinosfeer die bij dergelij
ke avonden eigenlijk
hoort. Van de garfons die
tussen haakjes gezegd de
hele avond door hard heb
ben moeten werken, had
den we ook een dergelijke
outfit verwacht.
Belangrijker dan dat alles
is natuurlijk wat zich op
het podium afspeelde. En
daarvan kan men alleen
maar in lovende bewoor
dingen over spreken.
Een stralende Bid Band
Studio 10 met Leo De Smet
als de kundige dirigent die
zijn manschappen door
heen de moeilijkste arran
gementen loodst, de zan
gers Christiane Steppe en
Eddy Van Iersel die eigen
lijk al door de wol zijn ge
verfd en een enorme po
diumvastheid hebben zo
dat ze heel wat kunnen op
vangen, en natuurlijk een
flink uitgebouwde en keu
rige dansgroep Eos.
Begonnen werd met een
passend stuk uit «Also
sprach Zarathustra» en
toen Roland Van den
Broeck na een bravoure-
het met een trompetsolo in
Fiesta para trompeta waar
bij we meteen werden over
geplaatst naar het zonnige
zuiden en de fijne stran
den. Onvergetelijk is het
lied «De Roos» dat Ann
Christie bij ons zo gevoelig
wist te vertolken dat Betty
Midler er haast bij ver
bleekte. Christiane Steppe
demonstreerde ook hier
weer haar talent. Eos
danste daarop de vogels,
een nummer dat borrelt
van de symboliek. Hendrik
klanken gevallen waren,
speelde hij alsof hij nie
mand meer zag of hoorde
zitten. Een applaus meer
dan waardDe poppendans
van Eos gaf ook aan de
kleintjes de kans om zich
Dendermonde. De dansgroep Eos volop aan het werk in de Vogels (foto Piet
Hermans)
De wijze waarop achter- waarna de dansgroep Eos
eenvolgens Watermelon overnam met een jazzdan-
Man en The Pink Panter ce waarbij we zelf aan het
werd gebracht sprak boek- zweten gingen, zo hoog
delen. De Big Band Studio was het onverbiddelijke
10 is helemaal volwassen ritme. Even verpozen werd
Laplasse was zenuwachtig
toen hij naar voor op het
podium kwam om een
trombonesolo te brengen
in How deep is your love.
Maar eenmaal de eerste
te presenteren en ze deden
dat met veel bravoure. On
dertussen had Eddy Van
Iersel zich van zijn beste
zijde laten horen in «New
York, New York», een lied
waarmee hij een vijftal
jaar geleden zoveel triom
fen heeft geoogst. Na de
Trumpet Talk en All Right
Okay, was het de beurt aan
de gastvedette Louise
Markham. En dat is een
showbeest van formaat. Zij
weet haar publiek te bespe
len en te charmeren In
haar alles ontwapenend
taaltje dat zweeft tussen
Engels en Nederlands, er
vaak een mengelmoes van
is, is ze hart veroverend.
Bovendien is ze een rasar
tieste. Haar hele lichaam is
voortdurend in beweging.
Haar vertolking van Hap
py Days are here again en
The days of wine and roses
en Fly me to the moon
brachten dat allemaal dui
delijk tot uiting.
Eos genoot de eer het eer
ste gedeelte af te ronden
met een mooie versie van
The Wizzard of Oz.
Na de pauze werd op een
zelfde hoog niveau verder
gewerkt. Afwisselend mu
ziek, zang en dans en na
tuurlijk opnieuw een
schitterende Louise Mark
ham. Hoogtepunten waren
hier ongetwijfeld de Wa
terpijp van Eos, de Bert
Kaempfert Medley, Sum
mertime, Big Spencer en
andere bekende melodieën.
Besloten werd de avond
met «In the mood» de
Glenn Miller Big Jump hit
die op een dergelijk pro
gramma inderdaad niet
mag ontbreken. Vermel
den we nog dat presenta
tor Roland Van den Broeck
vrouwelijke hulp kreeg
van Gerarda Siccard-Van
Mele die de dansnummer-
tjes van Eos niet alleen
aankondigde maar ze ook
toelichtte.
Zoals we reeds eerder meldden, werd enige tijd
geleden een eind gemaakt aan Toneelkring 'Om-
mekaar', voor de nog onwetende de jongste telg
op de groot-Lebbeekse toneelsien, een kring die
zich de voorbije jaren met flink wat verve mani
festeerde.
We schreven toen: 'Ommekaar van mekaar'.
Groot-Lebbeke hoeft echter niet lang op zijn Om-
mekaar-honger te zitten, want wat blijkt? Dat er
nu zelfs twee 'Ommekaars' bestaan. Uit een van de
beide 'Ommekaar-kampen' ontvingen we volgend
persbericht...
Medewerkers gevraagd was gestart. Een kring
De kring die steeds Hei- van en voor Heizijde,
zijde als thuishaven met spelers en mede
had en vooral volkse- werkers als één grote
werken bracht als 'De familie, zonder een on-
Wonderdokter', 'Robert gezond klimaat van
en Bertrand', 'Kat op kleingeestigheid tussen
het spek', maar ook mensen, maar met soli-
thrillers als Tlots' en dariteit en bundeling
'Wacht tot het donker van krachten en ener-
wordt', werd na de ont- gie, eigenschappen die
binding (die onafwend- een amateurtoneelge-
baar werd) op 26 juni zeischap aantrekkelijk
1987, terug opgericht maken en leiden tot uit-
door een reeks oud-be- zonder lij ke prestaties
stuursleden en leden, in vriendschappelijke
die hun hart aan het sfeer, waarvan dan ook
oude Ommekaar (zoals de toeschouwers mee-
het ooit in oorsprong proeven,
was) hadden verpand. De technische fiche van
en die door alles heen de kring: voorzitter:
Heizijde terug wilden Leon Verhavert, Linde
zien lachen. kenstraat (35.77.20),
Begin augustus werd sekretartis: Luc Pieters,
dus geoordeeld dat het Rossevaalstraat
toneel te Heizide op
nieuw een toekomst
moest hebben, met men
sen van en te Heizijde,
zoals oorspronkelijk
lies h
115.4!
MMupi
Idem
(21.34.01), pennin
meester: Frans Van Li
rop, LangestraJ
(21.88.00); afgevaa
digde-dekor: Petr;
Van Stappen, Klakbaa
(21.25.85), public-rel
tions: Guy Pauwel Deikc
OLVrouwstraat
(21.71.74).
Het lokaal is weer
vestigd in Gasthof Bi
boom (21.71.74). En
toneel wordt gebn
in de vertrouwde
'Heidehof, het i
chiaal centrum van
zijde. Het progr;
voor het komende
zoen wordt volop uil
werkt.
Mensen die graag
handen uit de mom
steken om van Oi
kaar iets fijns te
ken, graag wat timin
ren of schilderen aais.2!
een dekor, of anden ftT
die graag hun eers
stappen op de scène
ten, kunnen kontal
opnemen met één
de bovenstaande bf
stuursleden, of kunne
terecht in Gasthof Biei 9.30
boom. U zal het zie qu'es
niet beklagen». [01°
Dialoog Aalst brengt an
dermaal een kunstagenda
op formaat 20 bij 20, 260
pagina's op machinege-
streken papier 135 gr en
omslag in vierkleuren
druk en rijkelijk geïllus
treerd: portretten van de
kunstenaars en meer dan
32 zwart-wit reprodukties
De samenstelling berust
bij dr. Hendrik Strypens
en Jean-Paul Van der
Poorten. Er is een veelheid
aan beeldende kunst en
poëzie in opgenomen.
Gedichten
Gerda Berckmoes, Daniël
Billet, Jos Brabants, Jos
Daelman, Lut De Block,
Christina Guirlande, Joan
na Vercruyssen, Herwig
Verleyen.
U kan er een exemplaar
van bestellen door over
schrijven van 300 fr op
rekening 293-0212672-06
van Dialoog Aalst met ver
melding «Kunstagenda
88»
Het boek wordt voorge
steld op vrijdag 4 decem
ber te 20 u te Aalst in de
feestzaal van het stadhuis
en te Dendermonde op vrij
dag 11 december eveneens
te 20 u in de Aymonzaal
van het stadhuis.
Kunstagenda 88 brengt
werk van beeldende kun
stenaars en dichters uit
Dendermonde en Aalst en
geeft een gevarieerd beeld
van de hedendaagse kunst
en letteren in onze kon-
treien.
LH
IN HONK YTONK
ZATERDAG 7 NOVEMBER - 21 uur
The Cotton City eindelijk nog eens in de
bunker. Het is sinds 1984 geleden, toen ze met
gastvedette Freddy Kohlman naar de klub
afzakten.
The Cotton was voor 1964 Jeggpaps grotKjjJt
voorbeeld én het eerste orkest dat koncerteer-
de in de «heilige tempel».
Van het grootste belang echter lijkt ons de
periode 1966-1977 waarbij Rudi Balliu, toen-19.11
malig leider, op zijn minst elk jaar één grote «ui
jazzveteraan naar Europa haalde en telkens de
bunker aandeed. Grootse koncerten hebben &0.
wij opgetekend: Cotton met George Lewis (het Keu
absolute toppunt - 1966), met Louis Nelson
(1967), met Captain John Handy in 1968, het
legendarisch optreden, met Kid Sheik Colar
('68). Met Emmanuel Sayles in 1969, met
Alton Purnell en Percy Humphrey in 1970,
met Don Ewel in 1971, met Louis Nelson in
1974 en '75.
Nog wat Kroegentocht werk, tot in 1984 detthj
hervormde Cotton met Freddy Kohlman nog >5.c
eens Dendermonde aandeed. Op zaterdag 1
november wordt de draad weer opgenomen en
staat de Cotton terug op de bühne bij ons.
toporkest, in 1961 opgericht door Polle Ge-
vaert, Rudi Balliu en Maurice Van Eyck, me'
ontelbare toernees achter de rug naar 0.8. kö;
Afrika, Duitsland, Israël, Zwitserland, Tune-Kan
sié, de U.S.A. en Nederland, is samen m<
Jeggpap ereklasse in Vlaanderen. Een verge
lijking mag je niet maken. Ze hebben beiden
hun eigen typische sound en boren beiden
verschillende strekkingen en stromingen uit
het diepe zuiden aan. Onlangs trokken zij
Alain Lesire als pianist aan. Jeggpap deed net
andersom en haalde Filip Hermans als ban-ka
joist terug binnen. 14 3(
Na drie jaar afwezigheid verwelkomen wij
graag de formatie van Jacques Cruyt met op^,
trombone Romain Van Driessche, oud-Den- how
dermondenaar Herman Sobrie op bas, Guy^Ku'
Preckler drums, Alain Lesire op piano en 1#3(
vriend van den huize Eddy Sabbe op sax 1
klarinet.
