Watermolen van 'Moljerkes'
te Mere heeft kans
op bescherming
Leedse volksvrouw krijgt
bovennatuurlijke kracht van O.-L.-Vrouw
Jobstudentencafé
2 - 1.5.1992 - De Voorpost
Lede. Het beeld van Onze Lieve Vrouw van Zeven Weeën te midi
Alhoewel de watermolen aan de Bosstraat te Mere, thans toebehorend aan geheel van groot belang voor de industriële archeologie. Als het projekt
R. Van Boxtael-De Rijck, in een zeer slechte toestand verkeert, heeft hij doorgaat zal dit de derde watermolen zijn die in Erpe-Mere zijn waarde-
toch kans om op de lijst van voor bescherming vatbare monumenten te volle betekenis zal kunnen behouden en voor verdere aftakeling gevrij-
staan. Alhoewel er sinds de 16e eeuw gemalen werd en hij ook als olie- en waard worden. Hopelijk zal ook het molenrad dan een herstellingsbeurt
stampmolen gebruikt werd, is hij volledig in verval. Niettemin blijft het krijgen.
Volgens de gegevens waarover men
thans beschikt, vindt men de eerste
vermelding van deze molen reeds in
het laatste kwart van de 16de eeuw
met als toenmalige eigenaar een ze
kere Adr. De Waele, een gegoede
ingezetene die zelfs buitenpoorter
van Aalst was. In de loop van drie
eeuwen veranderde de molen wel
een paar keren van eigenaar tot hij
in de 19e eeuw in handen komt van
de familie De Graeve. Toen deze op
zekere leeftijd gekomen waren,
heeft men alle bedrijvigheid gestopt
in 1959. Toen begon de aftakeling
van het molenrad en de volledige
eigendom kwam in 1969 in het bezit
van de familie Van Boxtael-De
Rijck
Een monument wordt niet zomaar
als "beschermd" aanvaard. Er gaat
een soms lange procedure aan voor
af. Enkele weken terug werd via een
openbaar onderzoek naar eventue
le bezwaren de watermolen een
kans geboden om op de vooront-
werplijst van beschermde monu
menten opgenomen te worden.
Vermits er geen bezwaren gesteld
werden tegen de bedoeling om de
molen als monument op te nemen,
kan de administratieve molen be
ginnen draaien en hopelijk doet
eens de oude watermolen ook dit
opnieuw. Zeker een jaar zal het du
ren - soms wel langer - om definitief
op de lijst gezet te worden van de te
beschermen monumenten. Het in
itiatief krijgt trouwens ook de steun
van de vereniging 'Levende Molens'
die ook ijveren voor de restauratie
van de windmolen Van der Haeg-
Oost- Vlaanderen en dus een hen maar dat is een ander oud zeer
Eme-Mere. De kollergang is een unicum in
bezienswaardigheid in de oude watermolen van R. Van Boxtael te Mere (jv) dat ons allemaal bekend is.
Het beschermen van de watermolen
aan de Bosstraat betekent niet zo
dadelijk dat hij zijn oude funktie zal
hernemen, wat niet wegneemt dat
men eerlang opnieuw een rad ziet
draaien met opspattend water dat
een paar meter lager neerkomt en
bij velen nostalgische herinnerin
gen zal oproepen.
De molen zelf maakt deel uit van
een thans goed onderhouden ge-
bouwenkompleks met een ruime
binnenkoer en hoge schoorsteen.
Daarbij dient gezegd dat het bin
nenwerk zeer waardevol is ook al is
de waterbouwkundige toestand be
neden alles maar dit laatste is een
gevolg van het niet meer funktione-
ren. De inwendige toestand heeft
zijn bezienswaardigheid bewezen
tijdens de vorige monumentendag
toen een paar honderd deelnemers
er een kijkje konden nemen. Toen
maakten ze kennis met de nog intac
te gietijzeren platen met sierprofie-
len die dienden als steenbed voor de
maalstenen. Daarenboven is het de
enige watermolen in Oost-Vlaande-
ren die binnenin nog over een kol-
lergan (pletstenen) beschikt. Men
mag daarbij stellen dat het interieur
vrij indrukwekkend is.
De gemeente Erpe-Mere in het al
gemeen en Mere in het bijzonder is
rijk aan dergelijke industriële ar
cheologie zodat het de moeite loont
om deze getuigen van het kuituur
patrimonium voor de toekomst te
bewaren. Nu blijft het enige en dat
is wachten op een uitspraak van de
commissie die zich over de zaak van
de watermolen Van Boxtael moet
buigen.
J.V.
Zieners, pendelaars, handopleggers en andere hulpvaardige genezers
worden door de wetenschapsmensen met een argusoog bekeken, waarbij ze
hun ongeloof ten overstaan van de resultaten niet verdoezelen. Toch zijn er
talloze mensen die in deze, met bovennatuurlijke kracht begaafde perso
nen, hun laatste of enige hoop stellen. Het is een psychologische kwestie
waarbij geloof en ongeloof elkaar de hand reiken. Velen vinden bij dergelij
ke mensen hun enige toevlucht en als we de uitvoerders van deze genezings
processen mogen geloven dan helpt het meestal en boeken zij positieve
resultaten. Annie Van Doren uit Lede behoort tot deze uitverkoren super
begaafde mensen en er gaat praktisch geen dag voorbij of ze is druk in de
weer voor een van haar «patiënten».
We konden het zelfs persoonlijk on
dervinden toen ze tijdens ons ge
sprek even naar het rudimentair op
gericht kapelletje moest omdat een
zieke om bijstand kwam vragen. Zij
beschouwt zich daarbij uitsluitend
als tussenpersoon van Ö.-L.-Vrouw
van Zeven Weeën van Lede, het
werkinstrument van deze heilige die
in Lede sinds 1414 aanbeden en ver
eerd wordt.
Handopleggen
In onze moderne konstellatie van
ver gevorderde medische kennis
klinkt het bijna ongeloofwaardig
dat zieke mensen hun heil zoeken
bij een doodgewone volksvrouw om
hun kwalen te genezen. Ze komen
trouwens van overal in de hoop dat
Annie hen zal genezen. Dit gebeurt
dan door de uitstraling van haar
hand en het lezen van de litanie van
O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën, die
feitelijk voor de genezing zorgt
want Annie beschouwt zich slechts
als de tussenpersoon om de gene
zingskracht op de bewuste persoon
over te zetten. Annie vraagt geen
geld voor haar devoot werk maar
het is wel noodzakelijk dat zij die
willen genezen worden een kaars
moeten branden voor het beeld in
het kapelletje, eenzelfde ritueel dat
ook Annie onderneemt maar dan in
de huiskamer. Ook thuis moeten
die mensen dan een kaars aanste
ken, zoniet heeft de hele operatie
geen uitwerking.
Vier jaar aktief
Annie Van Doren is thans 54 jaar en
komt uit Malderen. Het is slechts
sinds een viertal jaren dat zij bewust
is van haar uitzonderlijke gene
zingskracht. Van in haar prille
jeugd voelde ze zich aangetrokken
tot de kerk en was zelfs heel devoot.
Toen ze slechts zeven jaar was, had
ze graag naar het gebied getrokken
waar Pater Damiaan zijn missie ge
sticht had, om er te helpen bij de
ziekenverpleging. Dit kon echter
niet want thuis waren ze «met zijn
achten en ik kon het me dus niet
veroorloven», voegt ze er spijtig aan
toe.
Annie Van Doren beweert zelf het
niet te begrijpen want «ikzelf kan
dit niet: het moet door de kracht van
0.-L.-Vrouw zijn; het kan niet an
ders want het komt rechtstreeks van
hierboven». Ze vertrouwde ons toe
dat O.-L.-Vrouw van Lede haar al
vier keer verschenen was.
Ze baseert zich op de prent van
0.-L.-Vrouw van Zeven Weeën
waarrond de legende in Lede
draait. In 1414 was een voerman op
weg naar de kerk met een afbeel
ding toen twee «rijkswachters» hem
tegenhielden. Toen de man niet
wou stoppen, gooide een van hen
met een sabel naar hem maar hij
kon hem niet raken want zijn arm
bleef stokstijf staan en zo moest hij
mee naar de kerk waar hij pas op
nieuw zijn arm kon bewegen.
Van overal
Volgens Annie Van Doren hebben
alle heiligen genezingskracht en zij
dienen dus als medium waarbij elke
heilige een specifiek geval moet hel
pen oplossen, naargelang het feit
waarover het gaat. Zo gebruikt zij
bijvoorbeeld de H. Rita voor de ho
peloze gevallen en Sint-Antonius
voor de verloren voorwerpen de
eenvoudigste die iedereen kent,
maar het is altijd door toedoen van
de Leedse O.-L.-Vrouw dat men
positief resultaat heeft.
Het «kliënteel» van Annie beperkt
zich niet tot de onmiddellijke of ver
dere omgeving want er komen zelfs
mensen met hun kwalen uit het bui
tenland. Het is geen uitzondering er
een Duitser, een Fransman of een
Engelsman te zien stoppen en voor
waar niet om te tanken in het benzi
nestation dat zij met haar man uit
baat. Het is werkelijk om bij haar
genezing te zoeken. Van overal ko
men ze via haar kracht de diensten
van 0.-L.-Vrouw afsmeken om van
een of andere kwaal verlost te gera
ken.
Dat het haar gelukt bewijzen de tal
loze kaarsen, kadertjes, foto's en
andere devote voorwerpen die men
haar schonk als ex-voto's voor een
genezing. Afbeeldingen allerhande
zijn reële getuigen van haar won
derbaarlijke handkracht die ze
dankt aan 0.-L.-Vrouw van Lede.
Haar hand is zelfs zo krachtig dat ze
een kind genas van de zwarte magie
bezeten.
Annie Van Doren vertelt ten voe
ten uit over de mensen die zij «door
tussenkomst van O.-L.-Vrouw» ge
nezen heeft. Een man o.a. die met
maagzweerklachten kwam aanklop
pen heeft zij geheeld, een jongen
verloste zij van een hersenschud
ding, een meisje kon zij door de
kracht van haar hand overreden om
niet in de vaart te springen en ze
opnieuw levenslustig te maken. Zo
deden alle verhalen spoedig de
ronde en besteedt ze haarvrije uren
aan het helpen van mensen. Als be
wijs van haar buitengewone kracht
toont ze een plakboek met foto's
van genezen mensen die bij haar om
troost kwamen. De vlugge terug
keer van de koning uit Frankrijk
dankt zij aan haar tussenkomst via
de verleende kracht van O.-L.-
Vrouw.
Sommige mensen vertellen wel eens
over haar bij de dokters en ze be
weert «dat de meesten er niets te
gen hebben dat zij dergelijke prak
tijken uitvoert. Last heb ik nog niet
gehad want wat ik doe is gratis en
aan de kracht van mijn hand kunnen
ze toch niets doen. Zelfs als er rijks
wachters moeten komen, dan steek
ik gewoon mijn hand uit en ze kun
nen zelfs niet door». Over de gees
telijkheid maakt ze zich evenmin
zorgen «Ze zijn verwittigd en tot
nogtoe heb ik alleen de onderpa
stoor van Haaltert op bezoek ge
had. Ik doe niets verkeerds want ik
ben alleen het werkinstrument van
O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën.»
Annie Van Doren beweert dat zij
geen unicum is bij het handopleg
gen want ze heeft zelfs haar kracht
ongewild aan anderen doorgege
ven. Het betreft hier mensen die
door haar genezen werden en die
later dezelfde kracht uitstralen en
nu zélf anderen genezen. Haar
kracht gaat dus soms over op andere
personen. Zo haalt zij het voor
beeld aan van een vrouw uit Lede
die zij genezen heeft, ondanks het
feit dat zij op sterven lag. Zij voelt
het trouwens aan wanneer er men
sen bij haar komen dat ze ook met
hun handen kunnen genezen. Zij
zelf begrijpt het niet dat ze zoveel
kracht heeft in haar handen maar
«het is een gift van O.-L.-Vrouw van
Lede», een idee waar men haar niet
kan van afbrengen.
Niet alleen de kracht van handen
talrijke potten en ruikers bloemen als dank voor 'genezingenvan mensen die
dagelijks haar hulp komen afsmeken bij A. Van Doren (jv)
gebruikt ze om mensen van hun kepen en daarom hoeft men toch
kwalen te helpen maar vaak gaat ze en'ëe kennis. Wetenschappelijke
het ook zoeken in de natuur. Ze kennis bezit ziJ echter met maar ze
weet wat de natuur te bieden heeft beschikt over een bovennatuurlijke
en maakt er dan ook veelvuldig ge- êave °m te helpen en te genezen
bruik van omdat de meeste kruiden *^)it blijft echter een gift van O.-L.-
een geneeskundige werking heb- Vrouw», een stelregel waar ze met
ben. Men moet ze echter weten te van afwijkt,
gebruiken zonder schade te berok- (j-v.)
In het Jeugdlokaal SJO in het Volkshuis aan de Houtmarkt 1 te Aalst
was het vorige zaterdag verzamelen geblazen voor jongeren die
informatie zochten i.v.m. het uitoefenen van een vakantiejob. De
jeugddienst van het ABW organiseerde er een informatieavond voor
jongeren op zoek naar een vakanticjob terwijl voor wie er al een had,
men uiteen zette wat haar of zijn rechten of plichten waren.
Tijdens het «Jobstudentencafé» had er een gesprek plaats over job-
studentenarbeid met o.m. Marc Lenders (nationaal verantwoordelij
ke ABVV-Jeugddienst, een medewerker van het kabinet van de
Minister van Tewerkstelling en Arbeid, een medewerker van de
Dienst Tewerkstelling stad Aalst, Ir. Van Der Vorst (personeelsdirek-
teur van Tupperware: een firma die jobstudenten tewerkstelt) en
enkele jongeren die getuigenis afleggen over hun ervaring als jobstu
dent. Mighuel Chevalier trad op als moderator.
Wie niet kon aanwezig zijn op deze informatieavond maar toch
geïnteresseerd is in vakantiejobs, kan hierover nog steeds een infor
matiebrochure afhalen op het secretariaat, Volkshuis, Houtmarkt 1 te
Aalst. Wil je de mogelijkheden, rechten en plichten kennen en weten
wat je moet verdienen, breng dan even een bezoek aan deze dienst.
P.H.
Aalst. Miguel Chevalier trad op als moderator in het info-gesprek over
studentenjobs in het jeugdlokaal SJO in het Volkshuis te Aalst (a)
Aalst. Er werd met veel belangstelling uitgekeken naar een nieuwe vakan
tiejob in het Jobstudentencafé van de ABW jongeren (a)
