r jaar r 9.
't Socialismus en de Familie.
LEEFT EENVOUDIG.
VRIJDAG 8 MAART 1895.
HET KRUISBEELD.
Oost-West,
't Huis best
Orukhtr-Uitgrticr
jjftrua tlnn llitffrl, fffcipoUutrant, 19, tt 3alat
Een abonnement voor gansch België, franco te huis, host 2,60 per
jaar voor gansch het jaar. Voor'Europa en de andere wercldaee-
ten 4,50. De UilBcrkoopers moeten voor woensdag het vereisch-
te getal binden doen hennen. Pakken en brieven moeten vrachtvrij
toegezonden worden. Ongeteekende brieven worden geweigerd.
Aankondigingen volgens accoord.
Ten Bureelc der Volksstem gelast men zich met alle slach van druk
werken, zooals doodbeeldekens, rouwbrieven, facturen, kerkwerk, enz.,
aan zeer lage prijzen. SchoonejJ keus van schoolgerief voor scholen,
kloosters en pensionnaten. Op aanvraag onmiddelijk te verkrijgen allo
soorten van leesboeken, enz. Voor {prijsboeken vrage men den cataloog.
Al onze trouwe Lezers moeten ons Bureel indachtig zijn.
BERICHT.
Van heden zullen ons BureelDrukkerij en Pa
pierwinkel overgebracht zijn naar de Leopoldstraat
19, (bijgenaamd Kattcstraaf), dichtbij de Groote
Markt, achter het Oude Stadhuis.
Brave werklieden
Wij hebben u verlcdene week uiteengedaan het
stelsel der Socialisten nopens den eigendom.
Gij hebt gezien hoe lieflijk het er uit ziet.
Zou hunne leer voor wat de familie betreft beter
zijn?
Ge zult het gaan hooren.
Bebel
een der bijzonderste kopstukken van het duitscho
Socialismus spreekt er van in dezer voege
Het socialismus, zegt hij, wil van geen huwe
lijk hooren de wetten van het huwelijk zijn al te
strong, n
Die band, vrienden, waardoor de innigste liefde
van twee nerten geheiligd wordt, is dan voor de so
cialisten al te lastig.
Zij hebben afschrik niet alleen van 't huwelijk
voor de Kerk, maar zells van dit voor de Wet, dat
nochtans zoo gemakkelijk kan verbroken worden.
Zij dulden
slechts eenc tijdelijke samenleving van twee per
sonen, door den drift of de genegenheid veroor
zaakt.
Onder eene Socialistische regecring zou er dan
geene familie bestaan.
Maar wat zou er alsdan van de kinders gewor
den
Wel de vrouw zou in cc» gesticht van den Staat
opgenomen worden, om er haai' kind te verzorgen
tot dat het gespaand is
Daarna zou de moeder mogen vertrekken, en de
droeve kleine door den Staat voor goed aanveerd,
zou alsdan vau de cene Staats-school naar de ande
re en van het eene werkhuis tot het andere gezon
den, worden zonder nog ooit den naam van vader of
moedei te hooren uitspreken.
Zou dat wel eene opvoeding zyn
Neen
Geene ware opvoeding zonder huiselijken heerd.
Godsdienst en Zeden, christelijke gewoonten en
gebruiken, alles met een woord moet den mensch
van zijne ouders overgezet worden en diep in 't her-
te geprent
Niemand
kan in 't werk der opvoeding vader ol moeder ver
vangen.
Bekent dan, beste vrienden, dat de Socialisten,
die niets meer zouden willen staande laten van do
hedeudaagsche maatschappij, met recht en reden
van het huisgezin het mikpunt gemaakt hebben
van hunne verwoede aanballen.
Doch
hoe grooter het gevaar is, hoe meer ook de moed
en de wilskracht onzer katholieke strijders zich ver
staalt.
Ja, wij mogen er met fierheid op neerzien op
onze Godsdienstige instellingen, zoo als katholieke
scholen, werkmauskringen, patronagiëen, bonden
van alle slach, die ten allen kante als bij tooverslag
oprijzen, en gelukkiglijk al het geweld door het
Socialismus aangewend weten te dempen.
Overal worden de inzichten der mannen van
Vooruit n aan onze bravo werkmansklas in voor
drachten en schriften van allen aard voor oogon
gesteld.
Nochtans
denken wij niet dat de vijand bij het zien onzer
verdediging die wij hem bieden, den moed opgeeft.
Verre van daar
Van dag tot dag wendt hij nieuwe pogingen aan
om zijne leerstelsels te doen doorgaan, en bijzon
derlijk den familiegeest te ontnemen.
Daarom
Christene vaden. niet achteruitgeweken
Gij moet de Socialisten in moed en karakter
overtreffen.
Neen uw programma in den zak niet gestoken
Overal
op straat, op de fabriek, in de herberg, moet gij u
tooneu, in woorden daad, zoo gij zijt, echte Katho
lieke, Anti-Socialistische werklieden.
En gedenkt wel dat gij dit alles doet voor vrouw
en kinders die gij zoo lief hebt, en die het Socialis
mus van uwe zijde zou willen wegrukken.
Denkt dat gij het doet tot verdediging van uw
Kristen geloof, uit liefde voor God en vaderland.
Dat God
de eereplaats bekleede in uw huis zoo als bij uwe
voorouders, en gij zult zien dat Hij u zal zegenen.
Hij zal in uwen huishoudelijken Kring uw gezag
van vader met zijn eigen gezag beschutten Hij zal
het hert uwer vrouw met dien geest van zelfsopoffe-
ring bezielen die zij noodig heeft.
Zijn zegen zal in de ziel uwer kinderen de twee
deugden van gehoorzaamheid en zuiverheid ontwik
kelen die uw huisgezin in een waar Paradijs zullen
herscheppen. Jefke.
(Vervolg).
Boerkens en Werklieden van Vlaanderen, opge
past en wel uit de oogon zien 1
Er beginnen wederom wervers rond te loopen,
die de Belgen uitlokken naar Zuid-Amerika, en
die van die gewesten spreken als van een tweede
aardsch Paradijs.
Kunt gij aan uw hrood niet meer geraken in het
vaderland, brave mcnschen, en zoekt gij de kans
te wagen in eene andere wereldstreek, gaat dan
eerst en vooral om raad bij 't Sint-Raphaëlsgenoot-
schap, daar zal men u op den rechten weg helpen.
Wat Zuid-Amerika betreft, en «telt er niet te
veel betrouwen op.
Boerken "Waerdichters heeft veel menscheu hoo
ren spreken die in Argentijnen en in Brazil iën ge
weest waren. Hewel, luistert eens hoe Boerken
die streken afschildert
Daar is meer miserie dan rijkdom te rapen
Het dondert en stormt er nachten aaneen.
Bij dage is 't zoo heet dat de kraaien er gapen
De zonnegloed straalt er door spieren en been 1
Men woont er in koten, spelonken en holen;
Men slaapt er op planken, men hoort er gedruis
Van ronkende dazen men wordt er gekwollen,
Ten bloede gebeten van vlooi en van luis
Ook loopen er velen al zoeken en zwerven
Geen werk of geen aalmoes, en zonder een duit.
Toch laten zij hen van den honger niet sterven,
Maar rooven en stelen door goed komc 't uit
De meubels en kleeren die gelden er krooncn
De kost is er slecbtzelfs het vleesch en de visch
Men eet er gestadig wilde erwten en booncn
Een spijs die in Vlaanderen maar beestekost ii
is
Daar zijn het al bosschen, moerassen en vlieten,
En donkere wouden die men er slechts ziet
Daar doen u de tijgers en wolven verschieten,
Die steeds op u loeren door blaren en riet
't Krioelt er van padden en slangen en slakken,
Die spuwen en stralen naar zwart en naar wit
En kijkt ge op de hoornen, niet een hunner takken
Of vast is het dat hij vol martekos zit
Zij gaan om den droes voor de menschen niet
[schroomen,
Gelijk men dat wel in Europa gelooft
Maar smijten met stokken en staven der boomen,
U builen zoo groot als een ei op het hoofd 1
Ginds moeten de boeren krabuilen en krauwen
Want 't land staat vol doorns,vol struiken en kruid;
Zij doen schier niet anders dan kappen en houwen,
Maar 't kruid schiet er achter hun hielen weêr uit!
Sa, boerkens van Vlaanderen, laat u niet foppen,
Al moet gij hier zwoegen voor 't dagelijkse!» brood;
Blijft liefst uw verdriet in uw vaderland kroppen,
Zoo zwaar als eeu steen hier, maar ginter als lood
A propos ja, Boerken Waerdichters van Malde-
gem, heeft nu toch zijne liedjes en gedichten moe
ten in druk geven.
De gepasseerde week is zijn werkje verschenen
en vnn nu af bijna geheel uitverkocht.
Iedereen in 't Meetjesland, wil Boerken lezen.
Ziehier wat De V'ereenigde Landbouwers van Ee-
cloo en Maldeghem onder andere schrijven over
die gedichten.
Al lang hadden wij Boerken Waerdichters ten
halze gelegen om zijne liedjes in 't licht te geven
maar niet te doen
Hewcl. 'tziju nu de groote mannen die er zich
meê bemoeid hebben 't Is onze gevierde Volks
vertegenwoordiger den heer Arnold 't Kint de Roo-
denbeke, 't ziju de lieeren van den Provincieraad
die Boerken op de duimen geklopt hebben «Ja
maar Boerken, nü en dan een afzonderlijk liedje
in de gazetten, dat is wel goed, maar daarmeê en
zijn wij niet content wij moeten al uw gedichten
hebben, al uwe schoonste 't Volk wil het zoo.
En Boerken heeft moeten van ja knikken. enz.
enz.
Er zijn nog ceuige exemplaren te verkrijgen bij
M. Vekeman, boekhandelaar te Sottegem, aan
een frank 't exemplaar. Lodkwijckx.
PROFESSOR BURVENICH
zal te Aalst Zondag toekomende, 10 Meert, ten 9
uren, zijne lossen voortzetten over Boomteelt
Snoei van den perzikboom Als 't weêr gunstig
is zal deze practische les gegeven worden in den
hof van 't Landhuis.
Den 17 Meert, los van GroenteuteeltZaad en
zaaiiug der lcgumen. Verbeteren der groenten,
rassen en proef teelten. Zaaien en forceeren onder
glas of in broeikassen.
Hoveniers, opgepast! niet te laat komen, want
't zijn schoone en leerzame lessen, gegeven door
een ervaren man die sedert 50 jaar de zaken be
studeerd en beproefd heeft.
gekomen zijn omdat zij niet weerstonden aan de
zucht naar weelde en daardoor gedreven zich ver
grepen aan het goed van andereu? Dit is reeds éèn
ernstig gevolg van het gebrek aan eenvoudigheid
in het leven.
Doch er is nog een ander niet minder ernstig en
dat isde meer en meer aangroeiende ontevreden
heid met den stand waarin God iederen mensch
liceft geplaatst. Men vergeet dat er in de maat
schappij verschil van stand moet bestaandat er
rijken moeten zijn en armen, werkgevers en werk
lieden. Wat zou er van de maatschappij geworden als
het zoo niet was? Maar de geest van onzen tijd ver
zet zich daartegen en zegtWaarom mag iedereen
niet even goel genieten van het leven, waarom
moet de een alles hebben en de andere weinig of
niets? waarom moet de een in een koets rijden met
2 of 4 paarden en de andere op blokken loopen? Zoo
wordt de ontevredenheid opgewekt en onderhou
den, zoo wordt de zucht om te genieten aangewak
kerd, zoo de liefde tot de eenvoudigheid in het
leven versmoord. Men denkt niet meer aan het
hoogere doel waartoe de mensch is geschapenmen
zoekt zijn hoogste doel te bereiken in dit leven en
men ziet niet in dat men juist daardoor de vijan
den van den Godsdienst in de hand werkt, en hun
de wapenen verschaft tegen alle geordende instel
ling. Het is voor allen een plicht dit goed te begrij-
pei)ieder moet volgens zijn stand eenvoudig le
ven dan kan en zal er veel gedaan worden om het
lot van den minder bedeelden te verbeteren, de te
vredenheid die nu ver te zoeken is, zal ongetwijfeld
wederkeeren en aan het Socialism zal een zware
slag zyn toegebracht. V. M.
't Is gelijk, de waarheid is de waarheid,
en wy moeten zo zeggen. Een Katholieke Socië
teit, met een Katholiek Bestuur, die op de Vasten-
avonddagen een bal geeft, dat is niet deftig.
Niemand kan dat goedkeuren.
Madame Joniaux is en blij ft veroordeeld. Die
veroordeeling cener groote dame, of liever hetgeen
haar heeft gebracht tot de misdaden waarvoor zij
veroordeeld is, geeft stof tot nadenken. Zelfs eene
gazet, die volstrekt niet godsdienstig is, schrijft
daarover eenige regels die men wel ter herte mag
nemeu. Het blad zegt
De beweegreden voor de misdaad is wel eigen
aan onzen tijd en kenschetst dien met bitteren spot.
Vroeger wist men te leven volgens zijne middelen,
eenvoudig, zoekende wat tot gerief kon dieunn
maar niet offerond aan de weelde. Thans ochtcr
verspilt men zijne middelen, maakt men schulden.
Dit is het geval bij Mad. Joniaux. De onophoude
lijke zucht naar weelde heefthaar gebracht tot hare
drij misdaden. Zonder twijfel de behoefte aan geld,
veroorzaakt door de weelde, maakt niet iedere
vrouw tot eene giftmengster of iederen man tot een
misdadiger zooals Mad. Joniaux maar zij brengt
het altijd tot strafwaardige daden. Het oude spreek
woord zeggend: Men moet de voeten niet verder
uitstrekken als het laken lang isblijft altijd waar.
En toch, tegen dat spreekwoord ingaan, zietdaar
de geest van onzen tijd. De mensch moet genieten
van dit leven zooveel hij kan om veel te genieten
js geld noodig heeft hij geld, des te beter heeft
hij het niet dan moet hij trachten het te krijgen en
gaat dat niet, welnu dan make hij schulden. Dit
gaat misschien goed, maar eenmaal komt het
oogenblik dat ook het schulden maken onmogelijk
wordt en dan ziet hij om naar andere middelen om
geld te verkrijgen. Hoevelen zijn er niet die hun
leven verwoest, hun loopbaan gebroken, hun toe
komst opgeofferd hebben, in de gevangenis terecht
Hoe zijnde tijden toch veranderd
Ja, als men in sommige huizen binnentreedt
zoowel bij rijken als bij armen, kan men zijne
eigene oogen niet gelooven men zou denken dat
men in een land is, waar men nooit van onze heii
ge Religie heeft hooren spreken waar de eerste
waarheden van onzen Katholieken Godsdienst
onbekend ziju gebleven waar de fakkel van het
geloof zijn weldoencnd licht nog niet heeft verspreid.
Ja zeker, me zou dikwijls niet denken, als men
eene woning binnengaat, dat daar menschen wonen
die Katholiek Kristen zijn, die discipelen zijn
van dien God, die voor ons gestorven is op het
Kruis.
Wat ziet men daar immers maar al te veel
Schoone tafel en stoelen, canapés, fijn tapijten,
groote en kostelijke schilderijen en vazen, spiegels
en penduleu maar niets, niets dat spreekt aan het
hart van een Kristen mensch, geen beeld van onze
Lieve Vrouw, ran den II. Joseph, of van het
H. Hart, neen, zelf maar al te dikwijls, het is droef
het te moeten zeggen, ja zelf, maar al te dikwijls,
geen Kruisbeeld.
Het beeld van den Gcki uisten God, is onder het
een of het ander flauw uitvinsel van kant gestoken
het beeld van onze verlossing is uit die plaats ge
bannen, uit die plaats waar niets ontbreekt, niets,
niets dan.... een Kruisbeeld.
Ten onze tijde zien wij 'lat maar al te veel ge
beuren. Zulke handelwijze komt niet overeen met
den naam van Katholiek en Kristen.
Verre van ons te schamen over het Kruisbeeld,
moeten wij fier zijn, hét te zien prijkeu iu onze
woningen, in onze beste kamer, op de schoonste
plaats, op de schouw, op d'eereplaats. Die plaatsen
zullen er niets bij doen dan winnen, en onder de
schaduwe van dat Kruis, zullen wij gelukkiger
leven, wij en gansch ons huisgezin.
Gebensie.