r jaar r 9. 't Socialismus en de Familie. LEEFT EENVOUDIG. VRIJDAG 8 MAART 1895. HET KRUISBEELD. Oost-West, 't Huis best Orukhtr-Uitgrticr jjftrua tlnn llitffrl, fffcipoUutrant, 19, tt 3alat Een abonnement voor gansch België, franco te huis, host 2,60 per jaar voor gansch het jaar. Voor'Europa en de andere wercldaee- ten 4,50. De UilBcrkoopers moeten voor woensdag het vereisch- te getal binden doen hennen. Pakken en brieven moeten vrachtvrij toegezonden worden. Ongeteekende brieven worden geweigerd. Aankondigingen volgens accoord. Ten Bureelc der Volksstem gelast men zich met alle slach van druk werken, zooals doodbeeldekens, rouwbrieven, facturen, kerkwerk, enz., aan zeer lage prijzen. SchoonejJ keus van schoolgerief voor scholen, kloosters en pensionnaten. Op aanvraag onmiddelijk te verkrijgen allo soorten van leesboeken, enz. Voor {prijsboeken vrage men den cataloog. Al onze trouwe Lezers moeten ons Bureel indachtig zijn. BERICHT. Van heden zullen ons BureelDrukkerij en Pa pierwinkel overgebracht zijn naar de Leopoldstraat 19, (bijgenaamd Kattcstraaf), dichtbij de Groote Markt, achter het Oude Stadhuis. Brave werklieden Wij hebben u verlcdene week uiteengedaan het stelsel der Socialisten nopens den eigendom. Gij hebt gezien hoe lieflijk het er uit ziet. Zou hunne leer voor wat de familie betreft beter zijn? Ge zult het gaan hooren. Bebel een der bijzonderste kopstukken van het duitscho Socialismus spreekt er van in dezer voege Het socialismus, zegt hij, wil van geen huwe lijk hooren de wetten van het huwelijk zijn al te strong, n Die band, vrienden, waardoor de innigste liefde van twee nerten geheiligd wordt, is dan voor de so cialisten al te lastig. Zij hebben afschrik niet alleen van 't huwelijk voor de Kerk, maar zells van dit voor de Wet, dat nochtans zoo gemakkelijk kan verbroken worden. Zij dulden slechts eenc tijdelijke samenleving van twee per sonen, door den drift of de genegenheid veroor zaakt. Onder eene Socialistische regecring zou er dan geene familie bestaan. Maar wat zou er alsdan van de kinders gewor den Wel de vrouw zou in cc» gesticht van den Staat opgenomen worden, om er haai' kind te verzorgen tot dat het gespaand is Daarna zou de moeder mogen vertrekken, en de droeve kleine door den Staat voor goed aanveerd, zou alsdan vau de cene Staats-school naar de ande re en van het eene werkhuis tot het andere gezon den, worden zonder nog ooit den naam van vader of moedei te hooren uitspreken. Zou dat wel eene opvoeding zyn Neen Geene ware opvoeding zonder huiselijken heerd. Godsdienst en Zeden, christelijke gewoonten en gebruiken, alles met een woord moet den mensch van zijne ouders overgezet worden en diep in 't her- te geprent Niemand kan in 't werk der opvoeding vader ol moeder ver vangen. Bekent dan, beste vrienden, dat de Socialisten, die niets meer zouden willen staande laten van do hedeudaagsche maatschappij, met recht en reden van het huisgezin het mikpunt gemaakt hebben van hunne verwoede aanballen. Doch hoe grooter het gevaar is, hoe meer ook de moed en de wilskracht onzer katholieke strijders zich ver staalt. Ja, wij mogen er met fierheid op neerzien op onze Godsdienstige instellingen, zoo als katholieke scholen, werkmauskringen, patronagiëen, bonden van alle slach, die ten allen kante als bij tooverslag oprijzen, en gelukkiglijk al het geweld door het Socialismus aangewend weten te dempen. Overal worden de inzichten der mannen van Vooruit n aan onze bravo werkmansklas in voor drachten en schriften van allen aard voor oogon gesteld. Nochtans denken wij niet dat de vijand bij het zien onzer verdediging die wij hem bieden, den moed opgeeft. Verre van daar Van dag tot dag wendt hij nieuwe pogingen aan om zijne leerstelsels te doen doorgaan, en bijzon derlijk den familiegeest te ontnemen. Daarom Christene vaden. niet achteruitgeweken Gij moet de Socialisten in moed en karakter overtreffen. Neen uw programma in den zak niet gestoken Overal op straat, op de fabriek, in de herberg, moet gij u tooneu, in woorden daad, zoo gij zijt, echte Katho lieke, Anti-Socialistische werklieden. En gedenkt wel dat gij dit alles doet voor vrouw en kinders die gij zoo lief hebt, en die het Socialis mus van uwe zijde zou willen wegrukken. Denkt dat gij het doet tot verdediging van uw Kristen geloof, uit liefde voor God en vaderland. Dat God de eereplaats bekleede in uw huis zoo als bij uwe voorouders, en gij zult zien dat Hij u zal zegenen. Hij zal in uwen huishoudelijken Kring uw gezag van vader met zijn eigen gezag beschutten Hij zal het hert uwer vrouw met dien geest van zelfsopoffe- ring bezielen die zij noodig heeft. Zijn zegen zal in de ziel uwer kinderen de twee deugden van gehoorzaamheid en zuiverheid ontwik kelen die uw huisgezin in een waar Paradijs zullen herscheppen. Jefke. (Vervolg). Boerkens en Werklieden van Vlaanderen, opge past en wel uit de oogon zien 1 Er beginnen wederom wervers rond te loopen, die de Belgen uitlokken naar Zuid-Amerika, en die van die gewesten spreken als van een tweede aardsch Paradijs. Kunt gij aan uw hrood niet meer geraken in het vaderland, brave mcnschen, en zoekt gij de kans te wagen in eene andere wereldstreek, gaat dan eerst en vooral om raad bij 't Sint-Raphaëlsgenoot- schap, daar zal men u op den rechten weg helpen. Wat Zuid-Amerika betreft, en «telt er niet te veel betrouwen op. Boerken "Waerdichters heeft veel menscheu hoo ren spreken die in Argentijnen en in Brazil iën ge weest waren. Hewel, luistert eens hoe Boerken die streken afschildert Daar is meer miserie dan rijkdom te rapen Het dondert en stormt er nachten aaneen. Bij dage is 't zoo heet dat de kraaien er gapen De zonnegloed straalt er door spieren en been 1 Men woont er in koten, spelonken en holen; Men slaapt er op planken, men hoort er gedruis Van ronkende dazen men wordt er gekwollen, Ten bloede gebeten van vlooi en van luis Ook loopen er velen al zoeken en zwerven Geen werk of geen aalmoes, en zonder een duit. Toch laten zij hen van den honger niet sterven, Maar rooven en stelen door goed komc 't uit De meubels en kleeren die gelden er krooncn De kost is er slecbtzelfs het vleesch en de visch Men eet er gestadig wilde erwten en booncn Een spijs die in Vlaanderen maar beestekost ii is Daar zijn het al bosschen, moerassen en vlieten, En donkere wouden die men er slechts ziet Daar doen u de tijgers en wolven verschieten, Die steeds op u loeren door blaren en riet 't Krioelt er van padden en slangen en slakken, Die spuwen en stralen naar zwart en naar wit En kijkt ge op de hoornen, niet een hunner takken Of vast is het dat hij vol martekos zit Zij gaan om den droes voor de menschen niet [schroomen, Gelijk men dat wel in Europa gelooft Maar smijten met stokken en staven der boomen, U builen zoo groot als een ei op het hoofd 1 Ginds moeten de boeren krabuilen en krauwen Want 't land staat vol doorns,vol struiken en kruid; Zij doen schier niet anders dan kappen en houwen, Maar 't kruid schiet er achter hun hielen weêr uit! Sa, boerkens van Vlaanderen, laat u niet foppen, Al moet gij hier zwoegen voor 't dagelijkse!» brood; Blijft liefst uw verdriet in uw vaderland kroppen, Zoo zwaar als eeu steen hier, maar ginter als lood A propos ja, Boerken Waerdichters van Malde- gem, heeft nu toch zijne liedjes en gedichten moe ten in druk geven. De gepasseerde week is zijn werkje verschenen en vnn nu af bijna geheel uitverkocht. Iedereen in 't Meetjesland, wil Boerken lezen. Ziehier wat De V'ereenigde Landbouwers van Ee- cloo en Maldeghem onder andere schrijven over die gedichten. Al lang hadden wij Boerken Waerdichters ten halze gelegen om zijne liedjes in 't licht te geven maar niet te doen Hewcl. 'tziju nu de groote mannen die er zich meê bemoeid hebben 't Is onze gevierde Volks vertegenwoordiger den heer Arnold 't Kint de Roo- denbeke, 't ziju de lieeren van den Provincieraad die Boerken op de duimen geklopt hebben «Ja maar Boerken, nü en dan een afzonderlijk liedje in de gazetten, dat is wel goed, maar daarmeê en zijn wij niet content wij moeten al uw gedichten hebben, al uwe schoonste 't Volk wil het zoo. En Boerken heeft moeten van ja knikken. enz. enz. Er zijn nog ceuige exemplaren te verkrijgen bij M. Vekeman, boekhandelaar te Sottegem, aan een frank 't exemplaar. Lodkwijckx. PROFESSOR BURVENICH zal te Aalst Zondag toekomende, 10 Meert, ten 9 uren, zijne lossen voortzetten over Boomteelt Snoei van den perzikboom Als 't weêr gunstig is zal deze practische les gegeven worden in den hof van 't Landhuis. Den 17 Meert, los van GroenteuteeltZaad en zaaiiug der lcgumen. Verbeteren der groenten, rassen en proef teelten. Zaaien en forceeren onder glas of in broeikassen. Hoveniers, opgepast! niet te laat komen, want 't zijn schoone en leerzame lessen, gegeven door een ervaren man die sedert 50 jaar de zaken be studeerd en beproefd heeft. gekomen zijn omdat zij niet weerstonden aan de zucht naar weelde en daardoor gedreven zich ver grepen aan het goed van andereu? Dit is reeds éèn ernstig gevolg van het gebrek aan eenvoudigheid in het leven. Doch er is nog een ander niet minder ernstig en dat isde meer en meer aangroeiende ontevreden heid met den stand waarin God iederen mensch liceft geplaatst. Men vergeet dat er in de maat schappij verschil van stand moet bestaandat er rijken moeten zijn en armen, werkgevers en werk lieden. Wat zou er van de maatschappij geworden als het zoo niet was? Maar de geest van onzen tijd ver zet zich daartegen en zegtWaarom mag iedereen niet even goel genieten van het leven, waarom moet de een alles hebben en de andere weinig of niets? waarom moet de een in een koets rijden met 2 of 4 paarden en de andere op blokken loopen? Zoo wordt de ontevredenheid opgewekt en onderhou den, zoo wordt de zucht om te genieten aangewak kerd, zoo de liefde tot de eenvoudigheid in het leven versmoord. Men denkt niet meer aan het hoogere doel waartoe de mensch is geschapenmen zoekt zijn hoogste doel te bereiken in dit leven en men ziet niet in dat men juist daardoor de vijan den van den Godsdienst in de hand werkt, en hun de wapenen verschaft tegen alle geordende instel ling. Het is voor allen een plicht dit goed te begrij- pei)ieder moet volgens zijn stand eenvoudig le ven dan kan en zal er veel gedaan worden om het lot van den minder bedeelden te verbeteren, de te vredenheid die nu ver te zoeken is, zal ongetwijfeld wederkeeren en aan het Socialism zal een zware slag zyn toegebracht. V. M. 't Is gelijk, de waarheid is de waarheid, en wy moeten zo zeggen. Een Katholieke Socië teit, met een Katholiek Bestuur, die op de Vasten- avonddagen een bal geeft, dat is niet deftig. Niemand kan dat goedkeuren. Madame Joniaux is en blij ft veroordeeld. Die veroordeeling cener groote dame, of liever hetgeen haar heeft gebracht tot de misdaden waarvoor zij veroordeeld is, geeft stof tot nadenken. Zelfs eene gazet, die volstrekt niet godsdienstig is, schrijft daarover eenige regels die men wel ter herte mag nemeu. Het blad zegt De beweegreden voor de misdaad is wel eigen aan onzen tijd en kenschetst dien met bitteren spot. Vroeger wist men te leven volgens zijne middelen, eenvoudig, zoekende wat tot gerief kon dieunn maar niet offerond aan de weelde. Thans ochtcr verspilt men zijne middelen, maakt men schulden. Dit is het geval bij Mad. Joniaux. De onophoude lijke zucht naar weelde heefthaar gebracht tot hare drij misdaden. Zonder twijfel de behoefte aan geld, veroorzaakt door de weelde, maakt niet iedere vrouw tot eene giftmengster of iederen man tot een misdadiger zooals Mad. Joniaux maar zij brengt het altijd tot strafwaardige daden. Het oude spreek woord zeggend: Men moet de voeten niet verder uitstrekken als het laken lang isblijft altijd waar. En toch, tegen dat spreekwoord ingaan, zietdaar de geest van onzen tijd. De mensch moet genieten van dit leven zooveel hij kan om veel te genieten js geld noodig heeft hij geld, des te beter heeft hij het niet dan moet hij trachten het te krijgen en gaat dat niet, welnu dan make hij schulden. Dit gaat misschien goed, maar eenmaal komt het oogenblik dat ook het schulden maken onmogelijk wordt en dan ziet hij om naar andere middelen om geld te verkrijgen. Hoevelen zijn er niet die hun leven verwoest, hun loopbaan gebroken, hun toe komst opgeofferd hebben, in de gevangenis terecht Hoe zijnde tijden toch veranderd Ja, als men in sommige huizen binnentreedt zoowel bij rijken als bij armen, kan men zijne eigene oogen niet gelooven men zou denken dat men in een land is, waar men nooit van onze heii ge Religie heeft hooren spreken waar de eerste waarheden van onzen Katholieken Godsdienst onbekend ziju gebleven waar de fakkel van het geloof zijn weldoencnd licht nog niet heeft verspreid. Ja zeker, me zou dikwijls niet denken, als men eene woning binnengaat, dat daar menschen wonen die Katholiek Kristen zijn, die discipelen zijn van dien God, die voor ons gestorven is op het Kruis. Wat ziet men daar immers maar al te veel Schoone tafel en stoelen, canapés, fijn tapijten, groote en kostelijke schilderijen en vazen, spiegels en penduleu maar niets, niets dat spreekt aan het hart van een Kristen mensch, geen beeld van onze Lieve Vrouw, ran den II. Joseph, of van het H. Hart, neen, zelf maar al te dikwijls, het is droef het te moeten zeggen, ja zelf, maar al te dikwijls, geen Kruisbeeld. Het beeld van den Gcki uisten God, is onder het een of het ander flauw uitvinsel van kant gestoken het beeld van onze verlossing is uit die plaats ge bannen, uit die plaats waar niets ontbreekt, niets, niets dan.... een Kruisbeeld. Ten onze tijde zien wij 'lat maar al te veel ge beuren. Zulke handelwijze komt niet overeen met den naam van Katholiek en Kristen. Verre van ons te schamen over het Kruisbeeld, moeten wij fier zijn, hét te zien prijkeu iu onze woningen, in onze beste kamer, op de schoonste plaats, op de schouw, op d'eereplaats. Die plaatsen zullen er niets bij doen dan winnen, en onder de schaduwe van dat Kruis, zullen wij gelukkiger leven, wij en gansch ons huisgezin. Gebensie.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Volksstem | 1895 | | pagina 1