het politiek drama te PARIJS
lijkplechtigheden van M. Calmette
Na de lijkplechtigheden van M. Calmette
ZONDAG 29 MAART !9i4
Onze lezers weten, reeds, in welke omstandigheden Mevr. Caiilaux, echt-
noote van den Fransehen minister van Financen, eene moord pleegde op
Calmette, bestuurder van het blad Le Figaro die het zich een plicht
itte, schandalige misbruikten door Caiilaux en andere ministers gepleegd,
a het licht te brengen en over den hekel te halen.
De verontwaardiging is des te grooter, daar er nog een radikaal-socialis-
che volksvertegenwoordiger gevonden werd, die den droevigen moed bezat,
in zulken gevaarlijken geestestoestand verkeerde, om aan Mevr. Caiilaux
i brief van gelukwenschen te sturen, toen het lijk van M. Calmette pas
was
Bij de begrafenis hadden roerende betoogingen van sympathie voor het
slachtoffer en afkeuring voor de plichtigen plaats. Ingevolge van de mede-
dedeelingen door M. Calmette gedaan, is nu een onderzoek in gang, door
eene bijzondere kommissie gedaan.
Wat al slijk daar in die kommissie opspat is waarlijk niet te gelooven en
uit de verklaringen van ministers Monis en Caiilaux, zoowel als uit de be
schuldigingen van MM. Barthou, Briand, Fabre, enz., blijkt ten volle dat
de kabinetsoverste Monis en minister Caiilaux de ontvluchting van den be
luchten financier Rochette in de hand werkten.
En om dat schandaal verborgen te houden, werd een eerlijk dagbladschrij
ver vermoord
De betoogingen.
M. PUJOT wordt aangehouden omdat hij riep: «Weg met Caiilaux!»
Buiten die wet kan niets of niemand
den drang der menschelijke driften be
teugelen...
Den blik in het onbepaalde, zoekt de
vrijdenker van gisteren of er niet een
andere waarborg opdaagt, die met de
christene gedachte kan wedijveren.
Hij zou zulks zoozeer verlangen, doch,
vruchteloos blikt hij rondom niets
daagt er op en niets kan er opdagen.
Buiten dat geloof dat luide spreekt en
dreigtIndien gij mij mist, ik, ik zal u
niet missen!... is er geene enkele wet
sterk genoeg om den menschelijken wil
te doen buigen.
Buiten dat geloof, vooruit de echt
scheiding, de dief'te, de browningsEn
om te eindigen, vooruit de zelfmoord,
dien sprong in het niet, al zoo beestig
als de theoriën welke er heen voeren
Waaraan denkt gij vraagt eens
klaps de vrouw, die haren man reeds
eenigen tijd gadesloeg.
Waaraan ik denk?... antwoordt de
man.
Ja!...
Gij zoudt zeer verwonderd zijn....
Zeg maar
En dan, de hand uitgestrekt naar het
Kruisbeeld, dat hij sinds hun huwelijk
boven het bed toegelaten had
Gij ziet dien daar?... Hij toon
de wel Christus Voorwaar, zonder
hem, zal er nooit meer iets zuiver zijn
in Frankrijk!....
(Naar Pierre l'Ermite.)
MEVROUW CAiLLAUX.
De rijtuigen met kronen en bloemen beladen voor de kerk
van St-Frangois de Sales.
Hieronder laten wij eeiie treffende
er Pierre FErmite, welke heel juist
ianschen weergeeft
Iken avond dezer week, was het liet-
le.
ij kwam van liet bureel, de zakken
ïvuld met dagbladen en omhelsde
f, verstrooid, vrouw en kinderen
't is wel!...., alles goed!Laat
gerust
an ging' hij in een hoek zitten, ont-
lide zijne dagbladen enverslond
ïrlijk de tijdingen.
Tas het maal klaar, dan moest men
i letterlijk de bladen uit. de handen
ken, om hem te doen aan tafel plaats
len, en nog was het noodig, dat de
iw zich meester toonde, of hij zou
gelezen hebben terwijl hij zat te
auwelijks echter was het nagerecht
len, of hij had zijne dagbladen weer
t, en bestudeerde de werking dier on-
roekskommissie, waaruit men zoo-
1 raden kan
!n soms, zich niet meer kunnende
ringen, zag men hem een blad
topachtig wringen, terwijl hij tus-
en de tanden knarste
Ah die schurken
frant hij, hij had in hen geloofd
aofd uit alle kracht.
Serlijk man, van echt Fransch ras,
iliij niet gelooven, dat men spotte en
hoog Hij was rechtzinnig en ken-
geen omwegen.
Sn nochtans, nu viel er niet meer te
jfelen!... De feiten waren daar, on-
schets volgen van den geleerden schrij
den ziejetoestand van de rechtgeaarde
loochenbaar....
Hoe vielen zijne droomen ineen!
Welk schouwspel voor hem, voor dien
ouden republikein....
In verbeelding ziet hij zijne vervlogen
hoop en hij herhaalt die tooverwoorden,
die eens alle Fransch vleesch deden tril
len
Vrijheid Gelijkheid Broeder
lijkheid
En allen zijn nu slechts hersenschim
men.
Vrijheid!.... Omdat hij van die vrij
heid wilde genieten, ligt Calmette nu
onder de aarde gestopt op het kerkhof
Gelijkheid Mevr. Caiilaux doet ta
pijten en snuisterijen komen, om hare
cel te versieren... En Rochette Ah, wat
moet hij ginds, verre, lachen, wanneer
hij leest wat nu in Frankrijk gebeurt
Broederlijkheid!Voor zekere lie
den is Frankrijk nog enkel eene k/udde,
op voorhand verkocht, 0111 gefopt, ge
schoren en.... gekeeld te worden.
Ah, jadie schurken!...
En nochtans, hij had gewacht, ge
hoopt, hunne fouten zoo dikwijls weten
te verontschuldigen. Ieder regiem had
toch zijne fouten.
OngetwijfeldMaar Louis XIV
boog toch het hoofd, toen Bossuét met
eene wrekende stem, de schandalen van
het hof aan het licht bracht...
En Mev. Caiilaux, zij bestelt voor den
dag na hare misdaad eene kreeft op zijn
126333^
M. LABORI,
Verdediger van Mevr. Caiilaux.
AmerikaanschWie zou ten audere,
de vrouw van een minister durven aan
raken Welk verval
En hij, de oude en eenvoudige repu
blikein, die honderden malen het ge
scheurd en gelapt ministerieel gebouw
trachtte te herstellen, hij stelt vast, dat
alles in het slijk en de internationale
minachting wegzinkt...
Ja, internationale
Frankrijk mag lessen nemenDat
het zich den keizer van Duitschland
voorstelle, die een hoogst, eerbaar fami
lieleven leidt, omringd door zijne groote
zonen, en aan onze grens, dat Fransch
gouvernement aanziet, zoo rijk aan uit
den echt gescheidenen en zoo arm aan
kinderen....
De keizer mag wel tot den Czaar en
den koning van Engeland zeggen
Mijne lieve neven, proficiat, gij
hebt lieve bondgenooten
E11 dien beruchten avond, in het ge
zantschap van Italië, wanneer de genoo-
digden heengegaan waren en de lichten
werden uitgedraaid, wat moet er daar
gebabbeld zijn!....
Hoe moét men daar met het arme,
lieve Frankrijk gelachen hebben, met
zijn Frankrijk, zoo schoon, zoo edel
moedig nochtans, doch in handen zulker
ellendige bandieten!...
E11 de oorzaak van dat verval?...
Gewis niet het gebrek aan verstand...
Caiilaux is geen dwaze en Jaurès en Cle-
menceau ook niet. Integendeel.
Doch verstand is niet genoegBoven
het verstand moet er nog iets zijn. Er
moet eene wet zijn, er moet eene vree6
zijn..., er moet
Daar blijft de man stil....
De vrijdenker in hem, kruist de ar
men, en ziet voor zich het vizioen dat
voor alle zoekers opdaagt.
Hij ziet toe... Reeds jaren wacht het
hem.
Maar nu, tot het uiterste gebracht
door de logiek en de waarheid, spreekt
hij het woord uitdat woord, dat die
hoovaardigen, die helden van een uur
belachelijk genoeg nooit willen
uitsprekenEr moet in God geloofd
worden....
Niet. in een onbepaalden God, waar
van liet onbepaalde alle veronderstellin
gen toelaatNeen, er moet geloofd
worden in den gebiedenden God van het
Christendom, die zegt
Gij zult niet stelenGij zult niet
doodenGij zult de vrouw van uwen
evennaaste niet begeeren!...