het politiek drama te PARIJS lijkplechtigheden van M. Calmette Na de lijkplechtigheden van M. Calmette ZONDAG 29 MAART !9i4 Onze lezers weten, reeds, in welke omstandigheden Mevr. Caiilaux, echt- noote van den Fransehen minister van Financen, eene moord pleegde op Calmette, bestuurder van het blad Le Figaro die het zich een plicht itte, schandalige misbruikten door Caiilaux en andere ministers gepleegd, a het licht te brengen en over den hekel te halen. De verontwaardiging is des te grooter, daar er nog een radikaal-socialis- che volksvertegenwoordiger gevonden werd, die den droevigen moed bezat, in zulken gevaarlijken geestestoestand verkeerde, om aan Mevr. Caiilaux i brief van gelukwenschen te sturen, toen het lijk van M. Calmette pas was Bij de begrafenis hadden roerende betoogingen van sympathie voor het slachtoffer en afkeuring voor de plichtigen plaats. Ingevolge van de mede- dedeelingen door M. Calmette gedaan, is nu een onderzoek in gang, door eene bijzondere kommissie gedaan. Wat al slijk daar in die kommissie opspat is waarlijk niet te gelooven en uit de verklaringen van ministers Monis en Caiilaux, zoowel als uit de be schuldigingen van MM. Barthou, Briand, Fabre, enz., blijkt ten volle dat de kabinetsoverste Monis en minister Caiilaux de ontvluchting van den be luchten financier Rochette in de hand werkten. En om dat schandaal verborgen te houden, werd een eerlijk dagbladschrij ver vermoord De betoogingen. M. PUJOT wordt aangehouden omdat hij riep: «Weg met Caiilaux!» Buiten die wet kan niets of niemand den drang der menschelijke driften be teugelen... Den blik in het onbepaalde, zoekt de vrijdenker van gisteren of er niet een andere waarborg opdaagt, die met de christene gedachte kan wedijveren. Hij zou zulks zoozeer verlangen, doch, vruchteloos blikt hij rondom niets daagt er op en niets kan er opdagen. Buiten dat geloof dat luide spreekt en dreigtIndien gij mij mist, ik, ik zal u niet missen!... is er geene enkele wet sterk genoeg om den menschelijken wil te doen buigen. Buiten dat geloof, vooruit de echt scheiding, de dief'te, de browningsEn om te eindigen, vooruit de zelfmoord, dien sprong in het niet, al zoo beestig als de theoriën welke er heen voeren Waaraan denkt gij vraagt eens klaps de vrouw, die haren man reeds eenigen tijd gadesloeg. Waaraan ik denk?... antwoordt de man. Ja!... Gij zoudt zeer verwonderd zijn.... Zeg maar En dan, de hand uitgestrekt naar het Kruisbeeld, dat hij sinds hun huwelijk boven het bed toegelaten had Gij ziet dien daar?... Hij toon de wel Christus Voorwaar, zonder hem, zal er nooit meer iets zuiver zijn in Frankrijk!.... (Naar Pierre l'Ermite.) MEVROUW CAiLLAUX. De rijtuigen met kronen en bloemen beladen voor de kerk van St-Frangois de Sales. Hieronder laten wij eeiie treffende er Pierre FErmite, welke heel juist ianschen weergeeft Iken avond dezer week, was het liet- le. ij kwam van liet bureel, de zakken ïvuld met dagbladen en omhelsde f, verstrooid, vrouw en kinderen 't is wel!...., alles goed!Laat gerust an ging' hij in een hoek zitten, ont- lide zijne dagbladen enverslond ïrlijk de tijdingen. Tas het maal klaar, dan moest men i letterlijk de bladen uit. de handen ken, om hem te doen aan tafel plaats len, en nog was het noodig, dat de iw zich meester toonde, of hij zou gelezen hebben terwijl hij zat te auwelijks echter was het nagerecht len, of hij had zijne dagbladen weer t, en bestudeerde de werking dier on- roekskommissie, waaruit men zoo- 1 raden kan !n soms, zich niet meer kunnende ringen, zag men hem een blad topachtig wringen, terwijl hij tus- en de tanden knarste Ah die schurken frant hij, hij had in hen geloofd aofd uit alle kracht. Serlijk man, van echt Fransch ras, iliij niet gelooven, dat men spotte en hoog Hij was rechtzinnig en ken- geen omwegen. Sn nochtans, nu viel er niet meer te jfelen!... De feiten waren daar, on- schets volgen van den geleerden schrij den ziejetoestand van de rechtgeaarde loochenbaar.... Hoe vielen zijne droomen ineen! Welk schouwspel voor hem, voor dien ouden republikein.... In verbeelding ziet hij zijne vervlogen hoop en hij herhaalt die tooverwoorden, die eens alle Fransch vleesch deden tril len Vrijheid Gelijkheid Broeder lijkheid En allen zijn nu slechts hersenschim men. Vrijheid!.... Omdat hij van die vrij heid wilde genieten, ligt Calmette nu onder de aarde gestopt op het kerkhof Gelijkheid Mevr. Caiilaux doet ta pijten en snuisterijen komen, om hare cel te versieren... En Rochette Ah, wat moet hij ginds, verre, lachen, wanneer hij leest wat nu in Frankrijk gebeurt Broederlijkheid!Voor zekere lie den is Frankrijk nog enkel eene k/udde, op voorhand verkocht, 0111 gefopt, ge schoren en.... gekeeld te worden. Ah, jadie schurken!... En nochtans, hij had gewacht, ge hoopt, hunne fouten zoo dikwijls weten te verontschuldigen. Ieder regiem had toch zijne fouten. OngetwijfeldMaar Louis XIV boog toch het hoofd, toen Bossuét met eene wrekende stem, de schandalen van het hof aan het licht bracht... En Mev. Caiilaux, zij bestelt voor den dag na hare misdaad eene kreeft op zijn 126333^ M. LABORI, Verdediger van Mevr. Caiilaux. AmerikaanschWie zou ten audere, de vrouw van een minister durven aan raken Welk verval En hij, de oude en eenvoudige repu blikein, die honderden malen het ge scheurd en gelapt ministerieel gebouw trachtte te herstellen, hij stelt vast, dat alles in het slijk en de internationale minachting wegzinkt... Ja, internationale Frankrijk mag lessen nemenDat het zich den keizer van Duitschland voorstelle, die een hoogst, eerbaar fami lieleven leidt, omringd door zijne groote zonen, en aan onze grens, dat Fransch gouvernement aanziet, zoo rijk aan uit den echt gescheidenen en zoo arm aan kinderen.... De keizer mag wel tot den Czaar en den koning van Engeland zeggen Mijne lieve neven, proficiat, gij hebt lieve bondgenooten E11 dien beruchten avond, in het ge zantschap van Italië, wanneer de genoo- digden heengegaan waren en de lichten werden uitgedraaid, wat moet er daar gebabbeld zijn!.... Hoe moét men daar met het arme, lieve Frankrijk gelachen hebben, met zijn Frankrijk, zoo schoon, zoo edel moedig nochtans, doch in handen zulker ellendige bandieten!... E11 de oorzaak van dat verval?... Gewis niet het gebrek aan verstand... Caiilaux is geen dwaze en Jaurès en Cle- menceau ook niet. Integendeel. Doch verstand is niet genoegBoven het verstand moet er nog iets zijn. Er moet eene wet zijn, er moet eene vree6 zijn..., er moet Daar blijft de man stil.... De vrijdenker in hem, kruist de ar men, en ziet voor zich het vizioen dat voor alle zoekers opdaagt. Hij ziet toe... Reeds jaren wacht het hem. Maar nu, tot het uiterste gebracht door de logiek en de waarheid, spreekt hij het woord uitdat woord, dat die hoovaardigen, die helden van een uur belachelijk genoeg nooit willen uitsprekenEr moet in God geloofd worden.... Niet. in een onbepaalden God, waar van liet onbepaalde alle veronderstellin gen toelaatNeen, er moet geloofd worden in den gebiedenden God van het Christendom, die zegt Gij zult niet stelenGij zult niet doodenGij zult de vrouw van uwen evennaaste niet begeeren!...

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Volksstem | 1914 | | pagina 1