Een naar waarheid hongerende wereld
23
DE BRUID DER ZON
De toestand in Duitsciiiand
Naar eens ministerieels krlsis
Vrijdag
April 1920
De noodzakelijkheid eener Katholieke Internationale
Nieuwjaarsgiften vaorZ. H. dan Paus
Eene geheimzinnige verdwijning
Kerkstraat, 9 en 22, Aalst. Tel. 114 JU J&. Gr
XXVI» JAARGANG NUMMER 96
TT t> *7 CENTIEMEN Uitgever: J. Van Npffel-I'b viENivr
H. Georgius
Zon op4,55, onder 1,01
Eerste kwartier dan 25
IaDi liöU ddtj <7 ÖIl ivfej AAiiOia X Oi« A i*± 0 X ik -
Publielt.lt bulten het Arrondissement Aalst, zich te wenden tot liot Agentschap Havas, 8, Martelaarplein, te Brussel8, Place de la Bour.p, Parijs en tOi/^Ct.ea^r
De Wereldoorlog heeft* uitgewoed, maai
de rust is nog niet weergekeerd. In vel
staten en steden wordt nog voortge vocht©:
en gestaakt om omver te werpen watrech-
staat en te verwoesten wat wordt heropge
bouwd. De geesten ziin in beroering gekc
men. de gemoederen worden voortdurend op
gsehitst. in gewelddadige urispattingen zo».
Isou dto opgezweepte driften zich te koelen,
vrede heerscht er ntet en kan er met heei
sc en in de zieden, omdat de liefde in de
o'ren der massa uitgeleefd schijnt en deze,
door ikzucht aangegrepen, nog enkel uit de
liaat handelen wil
Hot zijn nu niet enkel politieke bekomme
ringen die den strjd ontketenen en de beroe
ringen op zoovele plaatsen der wereld ver
oorzaken, neen al die maatschappelijke ver
wikkelingen, waarvan wij de dagelijkse he
getuigen zijn, hebben eene dieperen onder
grond. Onder alle mogelijke namen van
bolehevisme. spartacisme, communisme, e:c
baar en in het geheim gewerkt om in den
wereld eene verwoesting aan te richten, zoo
als de wereldoorlog er geene gekend heefi
In den oorlog het is waar, werden af gruwt
lijke misdaden gepleegd, maar hondarddui
/enden die leden en stierven er ook in een
grootsch gebaar van zelfopofferende liefde.
De machten van 't verderf echter die zich
thans zoeken aaneen te sluiten, willen zich
meester maken, niet alleen van 't kapitaal
niet alleen van zekere provinciën of kolo
nu-ii. maar van alle volkeren, om een wereld
rijk te stichten met nog slechts één troon:
deze voor den haat, die ook het. geloof uit
de harten moet rukken, de zedelijkheid zal
afschaffen en in hun verbeelding ook Gods
Kerk den doodsteek zal hoeven te geven.
't Was LENINE die zegde den godsdienst
te haten. Niet al zijn volgelingen, hoe zij
zich ook heeten zijn zoo openhartig. Vol
gons het midden, spreken, zwijgen of ver
bloemen zij het doel dat zij najagen, maar
met dat doel, de vernietiging van liet. gods
dienstig leven zijn zij het nochtans aller1
eens.
Dat bewijzen trouwens de middelen die
zij aanwenden. Zij en zij alleen willen re
ge-eren niet alleen over het stoffelijke maar
ook over het stoffelijke en geestelijk bestaan
der samenleving.
Socialisten en Revolut-ionnairen werken
ellcen dag inniger samen, en zoo zij overal
nog- tot geen gewelddaden overgingen, of
deze nog niet aanpredikten, wij hebben in
Rusland. Hongarie en Duitse hl and^ waar
bloedrood de vlammen uil de huizen opsloe
gen. en de menschen vermoord len grondr
lagen, wel degelijk kunnen vaststellen, waai
toe de massa vervalt, eens da.t de leiders,
die in haar oogen het vlammend vuur van
den haat ontstak, het bewind in handen heb
ben.
En toch beweren deze dat hun strijd ei
enkel eene is om een beter bestaan, ee non;
het. dagelijksche brood.
Het is LENINE niet, noch wie van zijne
geestverwanten die dat. de arbeiders verschaf
ten zullen want deze leiden meer hongea-
in Rusland dan waar ook.
Christus daarentegen leerde de menschen
den Vaderons bidden, 'tls eeri zevenkleuri
ge regenboog, eene brug lusschen Hemel en
aarde, eene harp met- zeven snaren, eene
melodie bij den arbeid.
Hij leerde ons bidden om ons dagelijksch
brood. Hij sprak liet Misericor super Tur
bam - uit. Hij deed wonderen door duizen
dien met brood te sneizen en stelde zijne
Kerk om de menigte zijn gebed voort aan
te loeren.
Ook zij wandelt in de voetsporen van hare
Meester en trekt zich het lot aan van allen
die liiden en honger hebben. Zij leert, op
blikken ten Hemel en om 't dagelijksche
brood op God te vertrouwen, maar ze leert
ook arbeiden wijzende op Mozes' twee stee
non tafelen ©n er bijvoegen zooals Leo XIII,
dot «iedereen het zijne» moet geschonken
worden.
Nog twee duizend jaren mag de aarde be
gris,an, nooit zal, ondanks alle omwentelin
gen, de wereld nog in een tuin van wellus
en herschapen worden. Zij die de menschen
iet leerden, eerst het Rijk Gods te zoeken,
uiten hunne volgelingen ook nooit al liet
overige kunnen toewerpen. Zij getuigen on
geloovigen te zijn, omdat ze in Gods woord
dat de mensch niet alleen van brood leeft
weigeren te gelooven.
De massa hongert naar de eenigste hoog
ste waarheid, deze van den godsdienst, die
Gods Kerk als een geestelij ltbrood uitdeelt,
/.ij is een stad op den berg van waaruit, in
het dal des levens, het woord van troost,
kracht geloof, liefde en hoop op een nooit
eindigend heil binnendringt.
Het Socialisme stilt de geestelijken hom
ger niet, het richt den blilc naar beneden
het geeft zijn verblinde volgelingen steenen
in plaats van brood, doch Hii, die het brood
des Leyems is, heeft niet alleen zijn volk
met manna in de woestijn gevoed. Hij is
onder zijn volk komen wonen en schenkt
zich dagelijks als geestelijk brood aan de
zielen weg.
liet aardsche brood sterkt niet genoeg,
het geeft arbeidskracht, maai- geen opoffe
nngskracht, die iedereen noodig heeft om
ujn arbeid te begrijpen, om een-goede zoon
echtgenoot en vader te zijn eri den moed
te bezitten trots laster en verleiding, tot in
ien dood zijn geloof te verdedigen en te blij
en verdedigen.
Het aardsche brood vereenigt niet genoeg,
liet vereenigt slechts de kinderen van een
huis 'rond de familPetaiel, ctoch onze tijd
heeft meer dan ooit beheofte aan verbroede
ring.
Die verbroedering heeft plaatst aan de H.
Tafel waar de kinderen van denzelfden Va
ier, zonder onderscheid in een en betzelfde-
Vaderhuis ac.nzit.ten. Daar breekt de Euclia
ristischen Koning, die het Venite ad mé
minesuitsprak, hel Engelenbi-ood van de
Maatschappelijke liefde. Zooals een kelk uit
-ele druiven gevuld en een hostie uit vele
graantjes bereid wordt, zoo klopt daar in
Godes liuis één hart en leeft, daar ééne ziel.
Het. aardsche brood beloont niet genoeg.
Het socialisme verwijten we van den arbeid
van den werkman niiet hoog genoeg te ach
ten. Het wil hem enkel belooneri met het
toon dezer aarde.
Het loon, dat hem in geld wordt uitga
koerd is te laag voor zijnen arbeid. God
heeft de mensch vóór de eeuwigheid gescha
pen en slechts* het eeuwige, het oneindige
kan "de verzuchting, zijner ziel verheffen.
Zooals de arbeid hem een godsdienst is, zoo
is de communie hem een voorsmaak va-n het
eeuwige loon des Hemels.
Stechts een volk zonder Godsdienst wordt
een volk der Revolutie. Daartoe leidt het
Socialisme zijne volgelingen door dezer oo
gen naai' een levensdoel in strijd met wat
rlen godsdienst leert, te richten. Het vemie
ligt de levensvreugde en toch schijnt het.
in macht thans toe te nemen. Dit heeft het
aan zin propaganda en orgaisatie te danken
De Katholieken aller standen en landen,
moeten voor het welzijn der volkeren thans
ook hun toevlucht tot een kra betont wikke
Üng nemen. Zij is gelegen in de door de- Ito
liaansche Volkspartij ontworpen Katholieke
Internationale. Dit gelukkig initiatief heeft
in alle landen groote vreugde verwekt en is
heslist geroepen tot wel gel ukken Waar de
eenheid des geloofs de Katholieken der toee
le Wereld reeds verbindt, is het. terrein ook
gevonden tot oprichting eener Internationale
die den tegenhanger moet worden van het
naar hef anarchisme overloopende Socialis
rpe.
Sociale werkers de tijd is gekomen om da
den daar te stellen. Al te lang hebben onze
krachten van behoud en wederopbouw braak
gelegen. De uiterlijke en versterkte organi
satie van het Wereld Katholicisme is een
'li mgende noodzakelijkheid geworden. Daar
om stuurt van uit uwe aanstaande congres
sen de Italiaansche katholieken uwen broe
dergroet met de verzekering uwer geestdrif
tig® medewerking. Van onze Katholieke In
ter nationale die onze Wereld Ae waarheid
herinneren moet, zij Rome de zetel, het Va
tikaan de scliutse en België de eerste steun.
17e Vervolg
Deze eerste Europeesche kolonie in
Peru is nog altijd om hare manufacturen
beroemd, hoewel zij haren grootsten bloei
sinds lang verloren heeft.
Reeds den 21 September 1532 deed Pizar-
ro zijne kleine strijdmacht de poort van San
Miguel uitrukken, om met die handvol dap
peren tot in het hart van een machtig rijk
door te dringen. Het was inderdaad eene ge
waagde onderneming, maar juist daarom
behaagde zij aan de Spaansche avonturiers,
wier dolzinnige vermetelheid geen gehoor
wilde teenen aan de stem van het verstand.
De marchs ging door een streek van paradijs
achtige schoonheid, over heuvelen, met reus
achtige wonden bedekt en door dalen van
onbeschrijflijke natuurprachl. Van elke plek
groud hadden de bewoners gebruik weten te
makefL Een net van kanalen en waterleidin
gen lag over de lager gelegen streken
Boomgaarden met onbekende vruchtboomen
gele korenvelden en groote uitgestrektheden
vol heerlijke gewassen van allerlei soort, die
in het zonnig klimaat dier gewesten weelde
rig groeiden en bloeiden, wisselden elkander
voortdurend af. De lucht was vervuld met
den aangcn.aamsten bloemengeur.
Oreral werden de Spanjaarden met wel
willendheid door de inboorlingen ontvangen,
dewijl zij z ei vredelievend gedroegen. Zij
deden dit niet uit menschlievendheid, maar
uit berekening het eenige middel toch, om
hunne stoute onderneming le doen gelukken,
was, de gunst der bevolking te winnen. In
de meeste dorpen en in elke aanzienlijke stad
was een slot of een koninklijk landgoed hel
Vergadering der partijgroepen.
Woenndag namiddag hadden de wandel
gangen der Kamer een levendigen aanblik.
Het grootste belang werd gehecht aan de
vergadering der verschillige partijgroepen.
In de Rechterzijde.
De rechterzijden van Kamer en Senaat
hielden algeraeene vergadering en naar La
Nation Beige meldt, ging het er nog al
hevig toe.
M. Delacroix legde er zich op toe, zijne
politiek te verrechtvaardigen, voornamelijk
op financieel gebied. Hij nam aan, dat men
van zienswijze kon verschillen, voor wat be
treft de belasting op de buitengewone winsten,
doch deed uitschijnen dat er absoluut geld
moest gevonden worden, om Het hoofd te
bieden aan de steeds toenemende lasten van
den Staat.
Sprekende over artikel 340, zegde hij dat
hij de radikale afschaffing van dat artikel niet
zou toestaan.
M. Tibbaut beknibbelde hevig de politiek
van het gouvernement en stelde vast, dat
sinds 1918 de rechterzijde overal en in alles
is opgeofferd geworden. Hij betreurt de
voortdurende toegevingen van M. Delacroix.
1. Tibbaut heeft het vervolgens over de
financieel© politiek van het gouvernement en
bevestigt, dat de socialisten rechtstreek! op
de gelijkstelling aller fortuinen aansturen.
Voor wat betreft de buitenlandsche politiek
heeft M. Hymans heel schoone redevoerin
gen gehouden, doch tot hiertoe is er nog
niets van terecht gekomen.
Spreker eindigde met M. Wauters en ver
klaart, dat deze overdrijft en de landbouwers
zoodanig heeft misnoegd, dat het wel te vree-
zeh is dat de landbouwvoortbrengst dit jaar
veel minder zal zijn dan vorige jaren.
M. Heyman, voorzitter van de demokrali
sche groep der rechterzijde vroeg maatrege
len tegen de woningsnood ep tegen de levens
duurte, de regeling der produkten, de
opeisching der produkten van eerste nood
wendigheid en der materialen.
Voor wat betreft de heropbouw van het
land, vraagt hij eene hooge belasting op de
inkomsten, op de buitengewone winsten en
de verhooging van den taks op het kapitaal.
Hij dringt aan op de spoedige stemming van
de wet op de pensioenefi en de werkonbe
kwaamheid.
Spreker is partijganger van den achturen-
werkdag, doch neemt lijdelijke afwijkingen
aan op voorwaarde, dat de winsten voort
spruitende uit het overwerk, zouden ver
deeld worden tusschen patroons en werklie
den. Artikel 310 mag afgeschaft worden,
doch er moeten waarborgen in de plaats ge
geven worden.
M. Segers verklaarde, dat de toestand
moeilijk, schier onhoudbaar geworden i«.
Een driepartijdig gouvernement is enkel mo
gelijk indien de overdreven eischen der socia»
listen verdwijnen en plaats maken voor een
regeeringstelsel, dat enkel de heropbouw van
het land beoogt. Overigens een driepartijdige
regeering heeft geene andere reden van be
staan.
M. Delacroix zegde nog dat zijne positie
zeer moeilijk is en bereid is er van door te
gaan, doch dat hij eerstin de Kamer uitleg
wil geven en zich aan eene stemming onder
werpen. Ik was reeds zinnens mijn ontslag
te geven, zegde hij, doch ik heb nagedacht.
Ik zal enkel op eervolle wijze aftreden
Nog verscheidene andere redenaars ver
langden het woord te nemen, waarop beslo-
welk den Inka, wanneer hij op zijne reizen
door de stad of het dorp trok, tot verblijf
plaats diende. Deze ruime gebouwen ver
schaften da Spanjaarden geschikte kwartieren
Op den vijfden dag na den aftocht uit San-
Miguel deed Pizarro in een lieflijk dal halt
kouden. Zijne manschappen hadden behoefte
aan rust. Hij hield eene revue en bevond,
dat zijne strijdkrachten in het geheel 170
man bedroegen, waaronder 67 ruiters en en
kelen, die met een geweer waren gewapend.
De troepen bevonden zich in goeden staat.
Na een marsch van twee dagen kwamen zij
in het dorp Zaran aan, dat in een vruchtbaar
dal tusschen hooge bergen gelegen was. Maar
nog ontdekten zij geen enkel teeken, hetwelk
hun de nabijheid van het kamp van den Inka
Atahuallpa aankondigde. Pizarro zond daar
om eene afdeeling ruiterij, onder bevel van
Hernando De Soto, uit, ten einde den omtrek
le verkennen. Een lange en bange week was
voorbij gegaan, toen de Solo, door een ge
zant van den Inka en verscheidene dienaars
vergezeld, eindelijk terugkeerde.
De gezant, die een van de edellieden des
Inka's was, bracht den vreemden blanken
manneneden groet zijns meesters, die hen op
zijn gebied welkom heette, en uitnoodigde,
hem in zijn kamp een bezoek le komen bren
gen. Reeds bij voorbaat zond bij hun eenige
geschenken, bestaande uit twee sierlijk be
werkte steenen vazen in den vorm van vestin
gen verder eenige uiterst fijn bewerkte
wollen, inet goud én zilver gestikte stoffen en
eene hoeveelheid gedroogd ganzenvleesch,
dat, fijn gestampt en met vreemde kruiden
vermengd, door de voorname Peruanen als
reukwerk gebruikt wordt.
De Spaansche opperbevelhebber begreep
ten werd Vrijdag eene nieuwe zitting te hou
den.
Bij de liberalen.
pe liberale Kamerleden hebben ook eene
vergadering gehouden, onder voorzitterschap
van M. Royers.
Hier werd er eigenlijk niet over ministe
rieel© krisisgesproken, daar de liberalen oor-
deelen, dat hunne mannen zich mets te ver
wijten hebben.
Bij de socialisten
De socialisten hebben ook eene vergadering
gehad. Er is echter niets uitgelekt over hunne
beraadslagingen.
zeer goed, dat de gezant van den Inka slechts
als spion uitgezonden was, om de getalsterkte
der Spanjaarden op te nemen, vooral dewijl
hij over alles, wat hem onder de oogen
kwam, inlichtingen en ophelderingen vroeg
en eene diplomatische bedrevenheid toonde
welke Pizarro zeer verrastte.
Het gesprek had natuurlijk door middel
van de zich onder de Spanjaarden bevinden
tolken plaats.
Pizarro gaf den afgezant rijke geschenken
en droeg hem op, zijnen meesier te melden,
dat de blanke mannen van gene zijde dei-
zee kwamen, om als vertegenwoordigers van
den machtigsten vorst der aarde, den Inka
hunnen eerbied te betuigen. Tevens liet hij
zich door den gezant den korsten weg naar
Kaxamalka, waarde Inka zijn verblijf hield,
aanwijzen, en gaf daarop zijne troepen bevel
om op te trokken.
Met bijna onoverkomelijke moeite slaken
de Spanjaarden op eigengemaakte vlotten
een breeden stroom over, en na eenige dagen
kwamen zij aan den voet van de reusachtige
kergketen der Andes, wear Kaxamalka moest
achterliggen. De Spanjaarden meeslen over
dien bergrug trekken, welks met sneeuw en
ijs bedekte toppen tot in de wolken stegen.
De overtocht vereischte zeven volle dagen,
Menig dappere vond den dood in de diepe
afgronden, en vreeselijk leden de Spanjaar
den van de koude. Op die ijzingwekkende
hoogten is geen leven legen de scherpe lucht
bestand. Geen vogel doet daar uit zijn gezang
hooren. Geen glimlacheiidc kever danst daar
in den helderen zonneschijn op en neder.
Het eenige dier, dat zich op die hoogten op
zijne plaats gevoelt, is de sterke Condor,
(grootste grijpgier) de koning der Andes
LAATSTE LIJST.
Overdracht der vorige lijsten fr. 73,243,45
M. en Mad. Lagasse de Locht, 50 Onbekend,
Ruddervoorde. 5 Ter eere der Verryzenis van
Christus, 10 Opdat Robert..., 5Voor eene bij
zondere intentie, Steenkerke, 100 O. 8. E. W.,
5 Naamloos, Luttrebais, 5 Voor de genezing
mijner ziel. 5 li. H. van J., ik betrouw op u, 2
Opdat Jezus Hart heerscbe, 5 R. W., 3 H.
Hart geneest mijn vader, 5; Voor Jesus, 5 Ju-
sticie, 5 Naamloos, Ladeuze, 1 Eon kind van
Maria, Aalst, 3 Eene familie uit Gulleghem,
20 Opdat de H. Vader ons huisgezin zou zege
nen, Thienen, 2 W® Verstraeten, Gent, 3 Voor
den H. Jozef, 2 P. en J., Aalst, 2 H. H. van
J., Seraing, 4 R. R. O., 5 Tot ©ere Gods, 5
Om mijne genezing, Audenaerde, 5 S. M., 5';
Euphrasia Hellebuyck, Thielt, 5 P. L. M.f 2
J. P., Thienen, 1Omdat den H. Antonius..., 2;
Voor eene bekomene weldaad door zyno tus-
schenkomst, Wespolaer, 100 H. Hart van Je
sus zegen mijn huisgezin, 5 Om mijn karakter
te verbeteren, 10 Om de genezing mijner t. le
lijke kwalen, 5 Naamloos, Doornik, lo Om
door het II. Ilartjvan J. en O. L. V. van Lour-
des, 5 Wegs Spaas Lindars, to Öt. Huibrechls-
Lille, 40 Konferencie onderpastoors, Roesse-
laere, 45 E. H. A. Van Caillie, 50 Mad. Van
Cailtie-Serweytens, 50 Parochie Leebeke, 25
H. Vader zegeu ons huisgezin, Ninove, 3; Om
eene verzoening, 1 Een vader met 6 kleine kin
deren, 5 El. De Clerok, Leuven, 5 Cyriel De
l«'roy, Geeraardsbergen, 5 Een trouwe lezer,
Thienen, 5 Eene weduwe uit Antwerpen, 2J.
N. C:, 3; A. M. D. G., Ma' onpró, 10 E. J.,
Sciiaarbeek, 3 A. M. C.f Etterbeek, 10 A. D.
C St. Andries, Brugge, 30 In herinnering
inyner lieve douden, Grand-Loez, 100 Z. E. H.
Kan. Sossoii, Pesches, 50 Jufvr. Mathilde Pa
ris, id., 5 Een zieke werkman, Sauvenière, 10
Parochie van Celles, (Dinant), 30; Voor mijne
toekomst, 2 Instituut van Bouge, 20 H. D. V.
B., RoesscTaere. 50 E. H. de Spot, loeraur,
Oostende, 23 Dr on Mevr. R. Rupprecht vau
Oye, Brugge, 50 E. H. Lauiot, pastoor, Waer-
loos, 50 Een Vlaamsche Mechelaar, 5 Ter
eere van O. L. V. van Lourdes, Brugge, 20;
Naamloos, Verviers, 20; Een gepensionneerde,
id., 10 W® Lahaye-RanSDunet, id.f 20 Voor
's Pauzen onafhankelijkheid, een werkman van
Verviers, 2 E. D. Brugge, 20 E. M. Namen,
100 Twee familieleden voor hot geestelijk wel
zijn van België, 5 Th. A» M., Thourout, 20 D.
Ohain, 3 Onbekend, 1 Godsdienstige Week
van Vlaanderen, 2,500Naamloos, Gent, 100;
K. M. De Staercke, id., 100 G. V., id. 5 M. en
Mad. Robert Hye-De Crom, id., 100; Naamloos,
id., 25 ld., id., 100 Z. E. H. Kan. Boüüaert,
id., 20 Naamloos, Aalst, 15 Eene dienstmeid,
2Naamloos, Erembodegem Terjoden, 2; Naam
loos, Doornik, 2 M. en Mad., de Man. Brugge,
150. Totaalfrs. 77,886,45.
De inschrijving is gesloten. De giften die nog
zullen toekomen, zullen in het album ingeschre-
von worden, dewelke den H. Vader aangeboden
wordt, doch er zal geen lijst meer afgekondigd
worden. Do achterblijvers sturen hunne giften
aan M. L. Mallié, Sekretaris, 150, Belfiard-
straat, Brussel.
De polieie van St Gillis is op de boogie
gebracht van eene zeer geheimzinnige zaak.
Op 20 April verliet M. Holles Max-Well,
geboren te Londen, sinds eenigen tijd met
zijne vrouw op de Jamarlaan wonende, rond
3 ure namiddag zijne woonst, om eene bood
schap te gaan doen.
Hij keerde niet meer terug.
Toen hij vertrok, was M. Holles drager
van eene som van rond de 3000 fr. in Bel
gische bankbriefjes.
Woensdag morgend ontving Movrouw
Holles eene postkaart met de photo van haren
echtgenoot, kaarten welke M. Holles steeds
op zich droeg, waarop het volgende geschre
ven was Ik ben in handen .van twee
Diiitschers en een Franschman gevallen.
Zend mij hulp vooraleer zij....
Daar eindigde den zin, alsof M. Holles
belet geworden was verder te schrijven.
Mevrouw Holles her bent duidelijk het
geschrift van haren man.
Op de keerzijde slond geschreven De
persoon welke deze kaart zou vinden, wordt
verzocht te verzenden.
Op de kaart was geen zegel geplakt ge
worden. Zij werd te Namen gestempeld, zoo
dat verondersteld wordt dat zij aldaar door
den vinder in eene postbus geworpen werd.
Het parket is dadelijk van deze geheim
zinnige zaak verwittigd geworden en heeft
reeds opzoekingen begonnen.
De echtgenooten Holles leefden in de
beste verstandhouding. Mevrouw Holles
denkt dan ook dat haar man in een valstrik
gelokt werd.
Ne.i de beschuldigingen tejen Belgie In
de Nationale Vergadering te Berlijn
Wolff's agentschap meldt nog over de
verklaring van den Duitschen minister van
Buitenlandsche Zaken, betrekkelijk de volks
stemming in Eupen-Malmedy
Onder alle gebieden, waar volksstemming
moet plaats grijpen, is de toestand bier
slechtst. Op 15 April werd een vreedzame
betooging van 10,000 mannen en vrouwen,
die enkel om het recht vroegen aan hel re
ferendum te mogen deelnemen, met ma
trakken en geweerkolven uiteengedreven. De
Belgen verwachten nieuwe detachementen
met machiengeweren. De toestand is bijgej
volg hoogst ernstig in dit gewest.
Eupen en Malmedy werden, onder voor.
behoud aan Belgie afgestaan, alhoewel hun
Duitsch zijn geen twijfel toelaat. Alleen een
handvol kapitalisten en oorlogswoekeraars
spraken zich ten voordeele van een aanslui
ting bij Belgie uit.
Eene proteslnota, aan Belgie gericht, bleef
onbeantwoord. Andere maatregelen worden
door Duitscblarwl getroffen. De Duitsche
regeering richl tot heel het Duitsche volk de
dringende bede de bevolking dier streek te
steunen in den strijd voor haar nationaal
bestaan.
Duitschland hoopt nog steeds eene
herziening van het vredesverdrag
In een intervieuw, aan een medewerker
van de Vorwarts toegestaan, verklaarde
de Minister van Buitenlandsche Zaken
Thans meer dan ooit, heeft Duitschland
het vertrouwen van den vreemde noodig. Dat
is de hoofdvercischte om eene herziening van
het Vredesverdrag te bekomen. Het mistrou
wer» der laatste maanden is steeds niet onge
grond geweest en gaf aanleiding tot gedurige
verwikkelingen. Vooral in Frankrijk is dat
wantrouwen onbegvenst.
Wij hebben plechtig het vredesverdrag
▼an Versailles herkend door ons handteeken.
Wij moeten dns vastbesloten zijn het uit te
voeren, doch onnoverkomeïijke hinderpalen
verzetten zich tegen onzen wil. Wij moeten
dan ook eene oplossing vinden, om door eene
herziening verzachtingen te verkrijgen, doch
Eene eeuwige stilte heerscht over dat rijk
van schrik en dood. Geen andere macht
heerscht daar dan die der elementen, welke
elkander voortdurend bestrijden.
Het afdalen van het gebergte aan den
oostkant ging met geen minder moeilijkhe
den gepaard dan het opstijgen aan de west
zijde. Op den zevenden dag zagen de Span
jaarden het dal van Kaxamalka als een
kostbaar tapijt voor zich liggen. Het was
met alle voortbrengselen van den akkker-
bouw getooid en weM door een helderen
stroom bespoeld. In het midden van weiden
en vruchttuinen lag de kleine stad Kaxamal
ka. die met hare witte, door de zon beschenen
huizen een juweel scheep, die in de donkere
randen der bergketen was gevat. Achter de
stad stegen didlte rookwolken boven het dal
op het was de rook der warme baden van
den Inka. Nog zagen de Spanjaarden eene
menigte tenten, als sneeuwvlokken, welke
mijlenver rondom het dal lagen maar dat
gezicht vervulde hen met vrees en schrik.
Zulk een leger hadden zij niet verwacht.
Voor terugkeeren was het echter te laat.
Met vliegende vaendels en prachtige wa
penrustingen traden zij, in den rooden gloed
der oncergaande zon, uit de donkere berg
passen te voorschijn, en trokken aanstonds
langzaam in slagorde op de stad aan.
Geen levend wezen was er in tc vinden.
De Spanjaarden hoorden niets dan de echo
hunner eigene voetstappen. Kaxamalka
scheen eene doodenstad.
Het was den 15 November 1£32.
Onverwijld zond Pizarro een gezantschap
van 35 der knapste ruiters, onder bevel van
zijn broeder Hernando, naar het kamp van
den Inka, hetwelk door een kunstweg, die
middendoor eene weide liep, met de stad ver
bonden was. Het escadron reed in snellen
draf over den weg door de weide, en daarna
door de stralen van het kamp, waarin de
Indiaanscbe krijgslieden, die door het wapen
gekletter en het trompetgeschal buiten hunne
tenten gelokt waren, met stomme verbazing
en omzetting het ongewone schouwspel vau
een ruiterstoet aanschouwden.
De Inka Atahuallpa resideerde in een lust
hof, dat op een ruim plein stond. Rondom
dit plein liep een zuilengang, die aan de ach
terzijde in een tuin uilliep. De muren ware*
met helderwitte en gekleurde kalk, als mar
mer bepleisterd. Op hal "voorplein voor het
gebouw was een groot steenen bekken aan
gebracht, waar helder water in slioomde, dal
uit gouden pijpen opsteeg. Een schaar van
uitgedoste Peruaansche hoofdmannen en van
vrouwen, die aan het hof verbonden waren,
stonden op het voorplein in een halven cirkel
en met den grootsten eerbied om den Inka.
De Zoon der Zon zat, op de wijze dei-
Turken met over elkaar gekruiste beenen op
een kussen. Zijne kleeding welke uit defiju-
ste vicunawol geweven was, bestond uit een
onderkleed, dat als een tuniek tot op de
knieën reikte, en unku genaamd werd. Om
de lenden was het met een schoon gewerkten
twee vingers breeden gordel vastgehecht,
waaraan de cbupsa hing, d. i. een vierkante
buidel met cocabladen gevuld. Een geplooide
mantel, zoo zacht als zijde, yakolla genaamd,
een fijn geweven wollen doek of tulband
(Hautu), met bonte en heldere kleuren, om
het hoofd, geel lederen laarzen aan de voe
ten en gouden ringen om de armen voltooi-,
den de kleedij van den gebieder. Hij was
eenvoudiger gekleed dsn zijn gevolg, maar,
