Henrie - Chapelle.
Dirk Martens
roskamt
Prijsverlaging
over de geheele lijn
In het Staatsblad van Maandag 1.1.
verscheen een lange lijst van artike
len, die alle goedkoper werden.
Wij hadden ons al aan onze
schrijfmachine gezet om een geest
driftig lofartikel te schrijven, toen de
post ons volgende brief binnenbracht
van een onzer lezers, behanger.
Deze schrijft: Vanaf heden moeten
wij onze prijzen afslaan met 8 t. h.
Maar weet U dat sedertenkele dagen
een nieuw tarief in voege is, dat ons
door de Bond der fabrikanten van
Belgie werd opgezonden. En weet U
ook als wij 8 t. h. aftrekken van de
prijzen van dit tarief de nieuwe ver
laagde prijzen juist dezelfde zijn op 5
of 10centiem na als de oude onver-
Iaagde? Met wie houdt men eigen
lijk den zot
Wat deze lezer schrijft over zijn ar
tikel, zou dat ook niet het geval kun
nen zijn voor veel andere En zo ja,
dan vragen ook wij Met wie houdt
men eigenlijk de zot
Uit het Geeraardsbergsche
handelaar in kunstmatige meststoffen, waar
de fabriekschouw sinds 1939 niet meer ge
rookt heeft.
Kolen voor Italië man. Juist als in 1942,
toen alle 10 minuten een trein met Belgi
sche kolen den Brennerpas doorreed.
Dat is zoogezegd in ruil voor fascistische
arbeidskrachten.
Dat al die Italianen t'hoop niet zooveel
kolen uit den grond halen, als er aan hun
gezegend land geleverd worden, is geen
geheim. Maar moest men ze naar Chipka
zenden, men zou het doen man, alleen
maar om u te pesten.
Uw loon is geblokkeerd. Gij hebt begin
Maart nog uw rantsoen van Januari tegoed.
De vrouw hoest, de kinderen hebben
griep. Gijzelve moet met koude koffie naar
uw werk. Zwijg dat ge zweet man. Lijdt
armoe. Rillen van kou maar blijf kalm en
braaf. Het land is in gevaar. De economie
moet gered worden op uw rug.
Moest gij in welstand leven en kolen ge
noeg hebben, wie weet zoudt ge nog zoo
mak zijn als thans.
Ge moet toch wel begrijpen dat er niets
veranderd is sinds de bezetting. De theo-
rièn van Hitier hebben diepe sporen nage
laten vent. Nicht raisonnieren. Het Vader
land moet gered worden.
De helft der Belgen moet in weelde
kunnen leven, en de andere helft moet de
streng trekken en den blok voor t gat slij
pen. Dat is de nieuwe orde, vent, en die
krijgt ge hier niet meer weg.
Kunt ge het niet volhouden, wacht dan
tot een zwarte losgelaten wordt uit het
concentratiekamp, en vraag om zijn plaats
aldaar te mogen innemen. Daar zijn er nog
geen '"alen te kort.
nmarchand uw rantsoen
Hj een ander tegen de
r geen kontroleur bij.
.1 tijd. Die menschen
dergelijke kleine beuze-
ouden.
Ai meffu®,"y?3at de transport er schuld
aan heeft dat ge heden uw rantsoen niet
kunt krijgen, vraag dan niet waarom men
u binst den zomer niet geriefd heeft. Nicht
raisonnieren man.
Als gij uw patatten niet hebt, terwille
van de vorst, vraag dan, vraag dan niet
waarom ze U voor de vriesperiode niet be
deeld werden. Nicht raisonnieren.
En moest ge het soms in uw bol krijgen
te protesteeren en te besluiten niet meer
te werken tegen een geblokkeerd loon,
niet meer te willen opstappen met koude
koffie, het niet meer te kunnen aanzien hoe
uw vrouw en kinderen koude lijden terwijl
de kommerchianten en andere profiteurs
kolen in overvloed krijgen, neem u dan wel
in acht voor de gevolgen.
U zullen de kontroleurs en de gendar
men wel weten wonen. U zal men wel
klein krijgen, opruier die ge zijt. Gij zult
de boter opgeeten hebben en ge zult uw
gerechtige straf niet ontloopen.
België is in gevaar. Aan U te weten wat
U te doen staat. Werken, zwijgen, lijden
en gehoorzamen.
Later man, later zal alles U vergoed
worden' in het hiernamaals als gewei leert
en braaf zijt.
Lamidesis.
DU1TSCHE HUMOR
Mul'er, de burgemeester van een dorp
ergens io Westfalen, was ernstig ziek.
Zijn neefje Hans kwam hem bezoeken
en fluisterde geheimzinnig
Oom, hebt u het nieuws al gehoord
Welk nieuws vroeg Muller met een
matte stem.
Dat de harmonie, als u begraven
wordt, een nieuwe treurmarch zal spelen.
Op dat moment kwam de vader van
Hans binnen.
Aap van 'n jongen, brulde hij, terwijl
hij hem 'n draai om de ooren gaf. waarom
hou jij je mond niet Die treurmarsch had
acn verrassing moeten blijven.
Weerstanders, patriotten, liefhebbers
van natuurschoon onzer Ardennen, wan
neer U het Land van Herve doork-uist,
laat niet na het Amerikaans kerkhof van
Henrie-Chapelle te bezoeken.
Henrie-Chapelle is gelegen in de pro
vincie Luik, op de hoofdbaan van Verviers
tot Aken (Duitsland).
Op een zonnige dag in de maand Octo
ber van het jaar 1945 (mijn Cle lag op rust
in de kleine kazerne van Henrie-Chapelle)
gaf ik me de moeite dit kleine dorpje eens
te gaan bezoeken.
Gekomen aan het kruispunt van boven
genoemde hoofdbaan, zag ik links een wij
zer staan met volgende aanduiding Ame
rican Mi itary Cemetry - 2 km. In die
richting van den wijzer heb ik traag mijn
wandeling voortgezet, genietende van het
mooie Belgisch landschap, (het Duitse was
ik reeds moe gezien)
Hoe mijne stappen zich naar dat Ceme
try (kerkhof) brachten, dat heb ik mezelf
niet afgevraagd. Een innerlijke kracht duw
de me er heen.
Na een twintigtal minuten gaans hield ik
plots stil, ongeveer een honderdtal meters
vo,.'* het kerkhof.
De eerste impressie die ik er over had
kan als volgt samengevat wordenachter
een wit geverfd poppenhuisje, een witte
machtige uitgestrektheid.
Ik ging verder, en mijn beeld werd wer
kelijkheid. Honderden, neen duizenden
kleine houten kruisjes, die een twintigtal
centimeter boven den grond uitstaken, do
mineerden over het plateau.
Een stevige mast verhefte zeer hoog het
zinnebeeld van een bevriend land: moeder
van hen die begraven liggen in onze Bel
gische aarde.
Een afstand van ongeveer een vijftigtal
meter scheidt de eerste graven op de weg.
Op V kruisen las ik namen die medeels
onbekend voorkwamen, data's zoo onbarm
hartig in hunne werkelijke onvoorzienig
heid.
Al deze levenslustige Yankees waar
van de herinneringen nog frisch in ieders
geheugen zijn, hebben nu voor eeuwig
hun oogen gesloten. Gesneuveld en...maar
twintig jaar.
Ik, nog tamelijk jong, bemin het leven
zoals iedere jonge mens, maar begrijp maar
best den prijs wanneer ik wandelde langs
al deze witte kruisjes, waar onder zooveel
jonge wezens liggen, welke ook zooveel
van hun leven verwacht hebben.
Ze zijn naar ons gekomen vol levenslust
en vreugde, zij hebben steden en dorpen
bevrijdt; maar in Henrie-Chapelle zijn er
17.000 G. I. die de terugreis naar de Ver-
eenigde Staten niet meer hebben moeten
ondernemen.
Een gedenkteeken staat te midden van
het reusachtig eere-kerkhofbloemen om
ringen den voet. Tussen de bloemenkran
sen las ik ex-voto's: "to my darling", to my
dear Husband to my son a mother of
the U. S. A."
Het onderhoud is overgelaten aan Duit
se krijgsgevangenen, die geleid en b°waakt
worden door Amerikaanse soldaten.
Aan den ingang van dit American Ci-
metry" is een bureel, toegankelijk voor ie
der bezoeker. Men kan er alle inlichtingen
beko nen omtrent de plaats van begraving
van door personen bekende soldaten, die
op het kerkhof rusten.
Een dichte haag scheidt dit eere-veld
van een ander, waar duizenden (10.000)
kruisen herinneren aan Duitse soldaten die
gevallen zijn gedurende het Von Runstedt
offensief, dat beslissend is geweest voor
den verderen strijd.
Die stilte die daar heerscht is vol in angst
en beladen met melancholische gedachten.
Henrie-Chapelle is een vergeten hoekje,
zelfs voor de meesten onbekend.
Weerstanders, patriotten, wij mogen dit
niet vergeten, wij streden met hen zij aan
zij. Vergeet dus niet de 17,000 kruisen
van Henrie-Chapelle.
A. T. S.
Ten huidigen dage komt het nog zelden
voort mensen te vinden met karakter,
mensen die er nog voor te vinden zijn vrij
en v ank hunne m ning te durven zeggen,
IJes te verheugender is het. te kunnen be-
statigen dat ons onderwijz nd personeel
nog dergelijke mensen bevat.
Dat we dit mogen opmerken daar, waar
sinds geruimen tijd, al wat in andere onder
wijsinstellingen geweerd wordt, als met
open armen er ontvangen wordt, mensen
dewe ke tijdens de bezetting totaal aan
hun burgerplicht te kort bleven, erger nog,
het verdervend spel van den bezetter mee
maakten en er gretig bij hielpen.
Over enige dagen waagde het zich een
leerling kaarten aan te ieden voor een
concer'. hetwelk zou gegeven woiden in
onze stedelijke feestzaal.
Kaarten aanbieden voor wat betreft een
Kunstavond is prijzenswaardig, doch d ar
waar zulks ten gehore gegeven zal worden
door een inciviek, g-wezen lid van De
Vlag is zulks onvergeeflijk.
Dit heerschap, we noemen hi-r Willy
Van der M irsch gaf tndens de bezetting
concerten voorde Wehrmacht, en deinsde
er zelfs niet voor terug met een nazi bijna
alle weken naar de bioscoop te gaan en
of hij dit heerschap waardeerde, bewees
hij ten volle prijkte die niet tussen hem
en zijn vrouw te dier gelegenheid.
Voorwaar een prachtig gedrag vror
een persoon aan dewelke thans onze feest
zaal ten gebruike gegeven wordt.
Fn toen de leerling in de klas kaatten
aanbood, werd hem dit door den leeraar
kordaat geweigerd en deze prachtmens
voegde er zonder omwegen aan toe: in
mijne klas worden geen kaarten verkocht
voor een Duitse muzikant.
Prachtig, bes e vriend Engels, het is te
hopen dat ge ni> t de enige bent, en dat uw
gedrag een toonbeeld zal wezen voor vele
uwer collegas. dan, dan alleen zullen wij
overtuigd wezen, dat de opvoeding onzer
jeugd in aoede handen berust, en dat uit
hen goede en plichtbewuste Belgen groeiën
DIRK.
GOEDE LOOPBAAN
Tevreden met je nieuwe baan aan
het ministerie
En rifIk zit danr voor arbeidsin
spectie. Die dPnst bestaat niet, het buri au
evenmin. Ik hof er nooit te zun en kn ig
toch mijn geld de eerste van iedere maand.
VROEGER EN NU.
Vervolg
Nooit twijfelden wij aan de taaie wils
kracht van Engeland, aan deren die wan
hopend en jammerend uitriepenEr is ni. ts
meer aan te doen. Frankrijk en Belgie is
verkocht aan Hitier. antwoorden wij tn-
geland zal nooit de wapens neerleggen en
wij kunnen niet aannemen dat het onsterf
lijke Frankrijk welhaast niet ontwake.
Welke vreugde voor ons wanneer de
Radio van Londen in Juli 194C de kiacbti-
ge, manhaftige stem iirtbooren van Char
les de Gaule "Honneur et Patrie, voici
la France Libre!.. De Weerstand was
g bor-n Eere aan Generaal de Gaule, het
srgnaal was gegeven, in Belgie zooals in
F ankrijk begon den onveibiddelijken striid
niet alleen tegen den aartsvijand die ons
voor de tweede maal verraderlijk o> er-
rompelde, maar ook tegen dit vuig zwart
gespuis, dat zich van den eersten dag ter
beschikking stelde van een vuig moorde
naarsras.
Heel voorzichtig, heel omzichtig kwam
de Weerstar d in werkir g Men kon geen
voorzorgen genoeg gebruiken in het aan
werven. Ee n veradt r, of soms en die zijn
tong niet meester was, Ion eene gansche
groepeering in het m t der Gestapo doen
vallen
In jansch Frankrijk en Belgie verrichtte
de Weerstand wonderen sabotagen van
allen aaid tegen sjoorwegen, verkeerswe
gen en de inrichtingen die den vijand ten
goede kwamen, verstoppen van vliegers en
parachutisten, hulp aan werkweigeraars.
enz, Het is dank aan den Weerstand dat
een deel van Frankrijk en Belgie bevrijd
g»weest is zonder ernstigen tegenstand.
Generaal Eisenhower bracht dan rok een
welverdiende hulde aan dezen die alles veil
gehad hebben voor de bevrijding van het
Vaderland, en destreek van Lessen, Gee-
raardsbergen eene bijzondere melding te
beurt viel
Helaas, drie helden uit onze streek zijn
den marteldood g-siorven te Mantbausen:
R >ger Schollaert, uit St Lievens Essche
Rufin Penneuit Appelterre en Oscar Rose
uit Deux-Acres.
Maar duize den zijn den marteldood ge
storven te Breendonk en in de Duits-he
folterkampen de beulen van Breendonk,
Courcelles. Dinant.enz zijn allen in beroep
tegen hun t-rdoodveroordeeling, onder
die onmenschen zijn er die reeds twee tot
drie maal de doodstraf kregen en tot heden
is geen enkel vo nis uitgevoerd,
Ondertusschen zuchten nog altijd Weer
standers in de gevangenissen. Wij hebben
a len eerbied voor het gerechi v. n met
de bevrij iing af heb en wij tot kalmte
aangemaand en ons betrouwen gesteld in
onze Magistratuur, maai men kan begiij
pen w it er in onze harten omgaat anneer
wij de rerge 'de houding bestatigen van ze
kere ve tegenwooidigers van het g> recht,
bijvoorbeeld en onbegrijpelijken Razzia
van Ronse,
Is het dan te verwonderen dat zekere
z» arteneen uidagende houding aai ne
men, ons met woeste blik'en in de oogen
bezien, dat rij nochtans goed beseffen het
deze: Wij dr-gen noch haat noch md,
ma r zullen geen vort afwijken van den
ingeslagen weg, zoo er soms hier en daar
een zoogezegde weerstander gevonden
wordt die met zwarten verbroed- id, niet
tegenstaande hun nog steeds Du tsche in
borst, r-it is hunne zaak een echte weer
stander blijft get ouw aan zijn vei I- der, hij
vreest niets of niemand dan zijn "geweten"
wat hij vraagt en ischt dat is gerechtig
heid, e-rbied en waardeering voor de we
duwen, weesjes, vad-rs en moeders der
Helden, den marteldood gestorven, opdat
Belgie Ie re, vrijen onafhankelijk.
De Nieuwe Klopper.
