AFGODEN
Mechelen.
Vlaanderen.
busTnenland.
STADSKRONIJK.
Gndertusschen was een der roovérs, wolk
een valschen rossclien baard droeg, in het
rijtuig dérrookers gedrongen. Inzijüe eenè
hand hield hij eene karabijn, in de- andere
eenen geopenden zak. Hij vróeg dan aan
iemand Nan goeden wil den zak vast te
lioudén, opdat de reizigers er hunne uur
werken en andere kostbaarheden feouden
inwerpen.
Onnoodig te zeggen dat niemand zijne
diensten aanbood. Alsdan legde de roover
aan óp eenén jóngen reiziger, uit Indiania
afkomstig, en beval heni.föp straffe des
doods, den zak aan te nemen en er bij zijiie
gezellen medé rond te gaan.
De jongeling moest gehoorzamen én den
bandiet in al alle wagons volgen. In eene
prachtijtuig gekomen, schoot de schurk in
hevige gramschap, omdat men. naar hij
beweerde, niet genoeg kostbaarheden in dén
zak wierp.
Hij keerde dan overal de kussens der ban
ken het ondersten boven, en vond er, naar
't schijnt, méér geld odder dan hij in al de
overige wagons verzameld had.
Nadat dé röoVér zijne ionde gemaakt had,
ging hij heen, den jongeling uit Indiana,
dié meer dood dan levend was, met zich
voerende.
Afgevangen.
De araerikaanscho dagbladen verhalen
eëne Vermakelijke geschiedenis,
Nóar 'l schijnt, doen twee telegrafische
agentschappen van Néw-York sedert eenigén
tijd elkander eene nijdige mededinging. Die
tweeagentschappen hceten wederzijds Press-
Association en United Press.
Die laatste maatschappij gebruikt zelfs
middêleh die allés behalve secuiïdum Lucam
zijri -. zij doet de telegrammen op do buree-
len harer mededingster stelen óm ze daarna
af te schrijven.
Nu. de Press-Association loerde er sinds
lang op dé aödêré op héèterdaad lö betrap
pen.
Onlailgs dan, drukte zij op een harer
blaadjes hét volgende bericht, zoogezegd
voortkomende uit indië:
<t De inboórlingéfi vaii de provincie öhul-
sia zijn tegen hunnen vorst opgestaan, den
radjan Siht. EtotS Pu Ehl.
Aanstonds maakte het andere agentschap
zich van ait bericht meester en seinde hel
over gelijk hét waaide en draaide.
De Pnss-Association, zonder nog langer
te dralen, maakte aan het publiek bekend
dat de UnUed^Press zelve hare rooverijen
kwam te bekennen*
Wij verzoeken onze lezers, schreef zij,
hét laatste woord van het bericht averechts
te lezen. Inderdaad, Siht Elos Pu Eht omge
keerd is TheU. P, United Press) state This,
of ip/fc VlaaiEisch De United Press heeft dit
gcslqlèii !ii
Heöl rtötf'tofk lacht ér nog over.
-jrfeaan,
Men seint uit Ponta del Gorda Een hevig
orkaan hééft over de Azorên-eilanden
eilanden gewoed. Het strand is overstroomd
Twee schépen zijn gezonken. Drij menschón
kwamen in de golven om.
Het geheim van Kensington.
Zaterdag morgen is Reginald Saundersón,
onder goed pöliciegéleide, te Londen aan
gekomen. Eerst was gemeld dat de betichte
bekentenissen had afgelegd, en gepoogd had
zicht te zelfmoorden.
Dit allek wordt gelogenstraft.
Gemuilbande vrouwen.
Het engeiscli tijdschrift Strand herinnert
dat men in Engeland, tot in 't begin dezer
eeuw, de babbelzieke vrouwen tot het
dragen van muilbanden veroordeelde.
En om te bewijzen dat het geene truterij
göld, hééft hét tijdschrift de afbeelding ge-1
geven van een aantal dier mailbanden,
welke,overigens, nog in véle plaatsen te zién
zijn.
In Cheshire zijn nog 13 dier straftuigen
voorbanden in Lancashire en Staffordshire
bestaan er nog 5 of 6. Sotómigè dier muil
banden zijn echte foltertuigen.
Dit zonderling strafmiddel werd de laat
ste maal aangewend in 1824, te Congleton,
in Chéshire.
Zij, die beweren dat men in deze eeuw
nog niets gedaan heeft tot lotverbetering dei-
vrouwen, hebben dus ongelijk.
Laffe aanranding.
De rue Hoclie, te Pantin, was eergisteren
avond het tooneel van een barbaarschen
aanval.
Rond 7 lire, kwaiu één bediende, M.
Ernest Tridoux genaamd, niet zijne vrouw
en zijne twee zoontjes door voornoemde
straat gewandeld, toen eensklaps twee rak
kers te voorschijn sprongen.
Een hunner floot, en aanstonds kwamen
een tiental hunner makkers buitérl eene
naburige herberg gesprongen.
Allen vielen de vreedzame wandelaars
mét messen en knuppels aan.
De twee kinderen sloegen verschrikt op
de vlucht, terwijl hunne ouders met mes
steken werden doorkorven. Hét aangezicht
van M. Tridoux was buitendien nog onken
nelijk geslagen met eenen knuppel.
De ongelukkige liep bloedende een wit-
goedwinKeltje binnen. Zijne vrouw wilde
daar, op hare beurt, binnönijlen,toen een
der schurken zijn mes in haren schouder
plantte.
De ongelukkige zeeg ten gronde, te mid
den van eén breedeu bloedplas.
Toen een paar agenten verschenen namen
de booswichten de vlucht. De gekwetsten
werden in eene naburige apotheek gedragen
waar ze verzorgd werden. Vervolgens wer
den ze naar Parijs, naar hunne woning
gevoerd.
Hun toestand is zeer erg. M. Tridoux
Vooral zal er moeilijk van doorkomen.
Denzelfden avond werden reeds 5 der
aanvallers aangehouden in eene verdachte
herberg van La Vilette. Allen zijn oudver-
oordëeldcn en slechts lusschen de 17 en de
19 jaar oud.
Het drama van Tilly.
(Nadere bijzonderheden.)
Wij laten hier nog eenige bijzonderheden
volgen betrekkelijk het drama dat de ge
meenten Tilly en Marbaix in de diepste
óntfoeririg gedompeld 'hècft.
Rond 6 ure 's morgens begaf een bèdiende
van den Grand-Central, de genaamde Pierre
Dumont, zich no ar zijn wérk, langsheen dè
spoorbaan van Tilly naar Marbaix. Niet
verre van het huisje van eenen anderen
spoorwegbediende, Joseph Matte, struikelde
hij ever een onthoofd lijk,dat tusschen twee
sporen lag.
Verschrikt over dien ijselijken vondst,
liep de werkman naar liet huisje van zijnen
gezel Matte, om dezen te verwittigen. Hij
klopte op de deur, doelt ontving geen ant
woord.
Maar, goed luisterende, hoorde hij bin
nenshuis iemand kermen. Dumont wildé
zich vergewissen nopens hetgeen binnen
geschiedde, en hij stiet een venster open en
drong zoo in de ellendige hut.
Eenijselijk schouwspel deed hem ontsteld
achteruitdeinzenop net verdiep, in een
donker en vochtig hol lag het lijk van Motte
op een smal bed uitgestrekt.
Aan zijne zijde lag zijne vrouw, ihet akelig
Verwrongen wezenstrekken, en met haar
wichtje tegen hare borst geprangd.
Dumont wierp de deur wagenwijd open
Mengelwerk der Gazet van Antwerpen. 47
10-11 December 1894.
en ging eenen geneesheer halen. Dank aan
dozes zorgen waren moeder en kilid weldra
buiten gevaar.
Dc arme vrouw, om de vochtigheid van
het huisje te bestrijden, had 's avonds te
voren de stoof aangestoken, en alzoo onvrij
willig de verstikking veroorzaakt.
't ls aan een waarlijk mirakeleusch toe
val te danken, dat zij en haar kind niet
evenals haar man omgekomen zijn. Hel
arme schaapken had gedurende den nacht
eenen aanval van stuipen gekregen zij was
opgestaan en had gedurende eenige oogen-
blikken de frisché lucht ingeademd.
Wat nu het onthoofd lijk betreft, dat op
de spoorbaan gevonden werd, hét was dit
van zekeren Jacques Robert, gehuisvest te
Marbisóux. De ongelukkige begaf zich naar
zijn werk en werd door den eersten trein
verrast.
Het parket is te Marbaix geweest en heeft
de lijkschouwing van Matte gedaan.
Het publiek bespreekt zeer heftig de han
delwijze van den Grand Central, zegt Le
Patriote, die, hoewel zeer rijk, zijne bedien
den-werklieden in echte hokken huisvest.
Men vertelt dat dezelfde barak, waar liet
drama voorgevallen is, over eenige jaren
bewoond was door een genaamden Alexis
Sbyl, die ze met vrouw en 8 kinderen betrok.
Op eene week tijds hadden de zwarte pok
ken hem en zijne kinderen ten grave ge
sleept
Onlangs vond men, in de omstreken van
La Roche, een geheel huisgezin verslikt in
een dergelijk hok.
't Is eene schande 1
3DE
Naar het Frausch
van RAOUL DE NAVERY.
Met wejK öonc gestofivi.dd ei-oordeelde
hij sedert dit uur het leven dal hij geleid
hadWelke verwijten deed hem zijn ge
weten over de dwalingen, waaraan zij zich
had ovorgegevenDe bitterheid van zijn
naberouw zou hom misschien tot wanhoop
gevoerd hebben, zoo de hand van Sulpice,
die hem het kruisbeeld toereikte, niet ter
zelfder tijd naar den hemel had gewezen.
Heilige nacht, nacht van gebeden en tra
liën, waarin ieder van hen, die den dood
voor oógen hadden, zich zeiven vergat, om
te bidden voor het bloedend vaderland, dat
Stervend neerlag onder de slagen zijner
eigen ki lideren.
Tegen dén morgen verkreeg Sulpice pen
eh inst,
Hij schreef een langen brief aan Sabine,
een leederen en ernstigen afscheidsgroet
vfln den martelaar aan de Christenmaagd.
Hij scoortè haar aan om met moed de be
proevingen te verdragen en gaf haaf den
raad, dor. wonsch van haar vilder te ver
vullen, doof de vrouw te worden Van Bene
dict Fourgerais.
Toen hij zijne laatste gedachten aan do
aarde gevVijd had, dacht hij slechts nog aan
God. v
üp de pleinen en straten nam intusschen
het gedruisch toeeene woelige menigte
vu.'de dc binnenplaatsen van le Koquette.
MAATSCHAPPIJAURORA. Morgen Dinsdag,
ten 7 1|4 ure 'zal door déze maatschappij een
prachtig avondfeest gegeven worden. Ver
schillende vreemde kunstenaars en kunstena-
essen zullen hunne medewerking verleenen.
Do twee koren Les Esprits dc la Nuil van F.
Riga en Chanson d'Amourvan D. Prijs, waar
mede deze maatschappij den eersien prijs hóeft
behaald in den wedstrijd van Bergen, zuller.
nogmaals voorgedragen wordèn.
op be duivenmarkt. Zondags morgens is
het Op de graanmarkt duiven- en Ronijnenmarkt;
koopers en \crkoopers drinken dan menig
borreltje.
Zondag voormiddag werden omtrent O. L. V.
kerk twee zulker mannen handgemeen. Hel
bloed stroomde hun overvloedig uit don neus.
VoÓrbijgangérslichbeti de vechters gescheiden.
OPSTAND TEGEN DE POUCIE. Zondag middag
was de gènaamde Jacobs, een kerel.der slecht
ste soort en welke al 20 maal veroordeeld is
voor 't vechten, allerlei baldadigheden aan't
verrichten óp dén Auwegemsteenweg. Hij sloeg,
de ruiten uit bij De Groof.
De garde Huysmans werd verwittigddeze
trachtte hen-te bedarendoch nu viel Jacobs
den policioagent aan. Hij nam hem den kepi af
en wierp hem slijk in het aangezicht. Doch nu
kwam de inspekteur ter hulp gesneld en zoo
kon men den woestaard Jacobs naar het policie-
bureel brengen, waar hij nog altijd als een
razende te werk ging.
zijne parochianen, die in hem eenen goeden
herder verliezen.
VYNKT.
OP eenen BOOM gestorven.—Een boomsnoeier
onzer gemeente had zich Donderdag, naar
Zeveren begeven, om er hoornen te snoeien. Dé
man was reeds bejaard en leed aan èene onge
neesbare ziekte.
Op eenen boom zittende, is hij schielijk ge
storven.
Zijn lijk is ten gronde gevallen en men heef»
er niet de minste verwonding aan bemerkt.
Voorwaar een heel uitzonderlijk geval 1
(Bijzondere briefwisseling.)
DE VERGIFTIGING DER VI3CHMARKT. Wannéér
deze kwestie een einde zal nemen weten wij
niet. Doch onophoudelijk houdt de onderzoeks
rechter Zich met deze zaak bezig.
Tot heden toe worden nog maar altijd getui
gen ontboden.
Verleden Zaterdag beliep het getal reeds in
dc zestig, waartusscnen eenige ten voordeel©
der vróuw, andere ten hare nadeele spreken.
Daaruit natuurlijk komt de moeilijkheid voort
Vóór den onderzoeksrechter.
Nochtans zitten in deze kwestie groote ge
heimen, welke de-burgers gaarne zouden zien
öpklaran. OVcr eén paar dagen hebben wij nog
verschillende personen, die als getuigen zijn
opgeroepen, gesproken en allen verklaarden
ronduit dat het hun verwonderlijk voorkomt tot
heden toe nog geen ernstig gevolg aan deze
zóak te zien geven.
Wij willen in gcencn deele het gerecht voor-
afloopen, doch hopen niet te min, dat er weldra
éen eihde aan deze kwestie zal komen.
een slimme dief. Over eenige dagen komt
een persoon in den winkel van M. Sch.. binnen
en vraagt oin eenen nieuw en paletot te kóopen.
M. Sch... is seffens bereULhem eenen aan te
Kleden. Be heivi ircWiémTrau cu vimii- Uot dc
paletot hem zeer wel j gaat en is voornemens
hem te kóopen. Hij spiegelt zicli goedterwijl
ging M. Sch... achter den toog,doch de schelm,
van deze gelegenheid gebruik makende, liep de
deur uit en koos het hazenpad. M. Sch... wilde
Hem naloopen, maar op weinige oogenblikken
was hij verdwenen.
aan DE beenhouwers. In do laatste zitting
van den Gemeenteraad is er besloten de slacht-
rcciiten in het slachthuis le verminderen met
30 °|0. Wij zijn grelig te weten wat de inrichters
van het nieuw slachthuis, zoogezegd klein
Cureghem, doen zullen?
Ons dunkens kan dezè vraag niet twijfelachtig
zijn en zullen allen zich bereid vinden terug
naar bet slachthuis te komen, tenzij misschien
wel de eenige heethoofden, welke gaarne poli
tiek zoeken en niets beier vragen dan ons deftig
Katholiek bestuur le (Marshoornen.
HOG OE DIEFSTAL IN DE KAPEL VAN DEN E. H. DE
DECKER. Sommige bladen hadden gemeld dat
men reeds op 't spoor was der dieven, doch wij
zijn op inliciilingon uitgeweest en kunnen onze
lezers verzekeren dat onz« policie ondanks de
goede opzoekingen er nog niet in gelukt is liet
minste spoor te ontdekken.
PER TELEGRAAF.
Vervolgingen in China.
Pater Joès Capistranüs Gcelte, geboren ift
Padei-born, franciskaan rekollekt uit Noord
Amerika, missionnaris in het vikariaat
Noord-Xensi, in China, is door de heidenen
aan den staart van een paard gebonden en
werd zoo voortgesleept, terwijl uien zijn
lichaam met messen sneed.
Men weet niet o! de missionnaris dood is.
KERKELIJK NIEUWS-
Priesterbenoemingen. Bisdom van Gent.
- Zijn onderpastoor benoemd te Melsele, de
eenv. lieer A. Schollaert, onderpastoor te Urem-
bergen te Grembergen, de cerw. hoer F. Van
Cleemput, surveillant in de Normaalschool.
Onder verwenschingen verhaalde ieder
een de vorderingen van liet leger van Ver
sailles. Ilet oproer, teruggedrongen in de
wijken der guillotine en der begraafplaatsen,
worstelde nog op zijne laatste baricades, en
vond weldra geene andere schuilplaats
meer dan achter de grafsleenen van liet
Père-Lachaise,
Het gepeupel, dat den moord van den
aartsbisschop had toegejuicht, cischte we
derom bloed, zooals de wilde dieren eener
menagerie brullen om hun prooi.
In de vernedering en den smaad hunner
nederlaag wilcLen de hoofden dei Commune
dat liet bloed zou vloeien, zoolang hun de
macht in handen bleef.
Sommige lieten zich dooden te midden
van liet oproer en hegroeven zicli in hun
val onder dc lichamen, die zij hadden
neergesabeld anderen zochten op goed ge
luk at vrouwenkleederen om zich onkenbaar
le maken en eene schuilplaats te zoeken
tijdens de verwarring, die noodzakelijk op
de inneming der slad door de soldaten
moest volgeu.
Terwijl een gedeelte van Parijs de drie
kleurige vlag, liet symbool van orde en
veiligheid begroette, wapperde nog in en
kele wijken dé roode vlag tier Commune.
Re verdrukking, die voor de eene een
einde ging nemen, naderde de anderen met
rassctie schreden.
De in brand gestoken gebouwen vlamden
nog, en de laatste gruwelen gingen het gezag
dat op den moord steunde, brandmerken.
Voor de tweedemaal op dien dag klom
men soldaten en gevangenkewaarclers de
breede trap opeene afgevaardigde der
Commune ontvouwde eeno lijst en'las een
aantal namen van gevangenen af.
Elk der gevangenen autwooi-dde op het
hooren van zijn naain present 1 en trad
vooruit.
Het waren priesters en soldaten.
De eersten beloonden een heilig enthusi-
asme, de laatstcn eene.mannelijke gelaten
heid,
De veroordeelde krijgslieden naderden de
priesters, beleden in korte woorden hunne
zonden, en de priester schonk hun de
ohsolutie en had voor hen.
Toen Sulpice en Xaverius te zamen, hand
aan hand verschenen, ging er onder de
menigte veroordeelden een gemompel van
verwondering en medelijden op.
De abbó Sulpice, Dleek als ivoor, met een
bloedig litteeken op het voorhoofd, scheen
reeds het martelaarschap ondergaan le heb
ben. Velen van hen, die door de gangen en
zalen van la Roquette liepen, kenden zjjne
edelmoedigheid en goedheid. Zijne veroor
deeling welko bij eenige gefedercerden eene
smartelijke verbazing op, maar hel grootste
i gedeelde klapte met woeste vreugde in de
handen.
Dit was een teeken. De poort van la Ro-
puette knarste op hare hengsels, en de brul
lende menigte, begerig om hen, die zij
veroordeeld had, te zien sterven, begroette
de schaar van martelaars met een wilden
vreugdekreet.
Op dit oegenhlik drong eene vrouw, hij-
fend, uitgeput eu met hangende haren door
e menigtestervend van schrik en angst
wierp zij zich te midden der slachtoffers en
viel mdearmon van Sulpice en Xaverius.
Het was Sabine, die, toen zij haren üroe-
der niet meer zag .terugkeere», en wetend
dat de aanhoudingen' steeds voortduurden,
overal inlichtingen gevraagd had en van de
eene gevangenis na de andere, tot la
Roquette was gekomen.
Zij vroeg tevergeefs om de gunst hare
broeders te mogen zien, men stootte haar
ruw terug en het ongelukkige meisje had,
in Weerwil van hare uitputting en angst, op
den stoep van een winkel in de nabijheid
den nacht doorgebracht.
ST-NIKOLAAS.
AAN ONZE LEZERS. De lezers onzer Gaze,
welke niet per maand of drie maanden betalen/
worden dringend verzoéiit, zulks wekelijks en
weides Maandags te doen, ten einde geéne
verwarring te verroorzaken. Bij niet nakomen
van bovenstaande, zal onze verkooper genood
zaakt zijn, de Ouzel aan verscheidene lezers te
weigeren.
LANDBOUWERS EN ANDERE BELANGHEBBENDEN
OPGEPAST. In 1895 zal er te St Niklaas op het
eiride der maand Juni tijdens de kermisdagen
eene groote landbouwtentoonstelling ingericht
worden, door de zorgen van het landböuwco-
mice en de koninklijke maatschappij van kruid
kunde van het Land van Waes.
Er zullen prijskampen uilgeschreven worden
voor paaarden, runddicren, verkens. hofgevo-
geltc, melknijverheid, hoefsmederij, blokma-
kerij, bloementeéllenz.
Do tentoonstelling belooft zeer merkwaardig
te zijn. want wij vernemen uit zeer goede brón
dat er groote en menigvuldige prijzen zullen te
winnen zijn.
Wij kunnen onze landbouwers niet genoeg
zaam aansporen om zich reeds van nu afernstig
voor te bereiden, tori einde iets puik ter dier
gelegenheid le kunnen aanbieden.
BLANKENBERG.
buurtspoorweg. De werken tot het ver
patsen van den buurtspoorweg van Blankcn-
jerghe-Oosiende worden ieverig voortgezet;
eene vertakking.» réeds nabij de haven aangc-
ui acm, leidernfé acnier tie viscnmijn voor Ticv
nieuw westkwartier; bijzondere treinen hebben
eene groote hoeveelheid materieel en koólgruis
van Oostmalle naar hier overgebracht.
ZEDELGHEM.
MOORDPOGING. Het onderzoek gaat naarstig
voort wegens de moordpoging, die gepleegd
werd tusschen Veldeghem (Zedelghem) en
Ruddervoorde. Men weet dat het slachtoffer D...
aangerand is geweest langs een bosch en door
een schot gekwetst werd.
Het schijnt dat de kogel dwars door hem
gevlogen is. Men wanhoopte eerst den ge
kwetste in het leven te houden, maar hij is
reeds aan de beterhand.
Men vermoedt dat men hier met eene zaak
van pensjagerij te doen heeft en 't onderzoek is
in dien zin gericht.
MEIRELBEKE.
OVERLEDEN Zaterdag is te Meirelbeke god
vruchtig overleden, de E. H. C. Vercautcren,
pastoor aldaar.
Hij was geboren te Elverzeele, op 5 Januari
1818 en'was pastoor te Meirelbeke sedert 4
Januari 1875.
Zijn afsterven zal diep betreurd worden door
Schoon feest. Zaterdag avond had
er in eene der zalen van den Ouden leercn
Eemcr, een feestmaal plaats dat waarlijk de
inrichters de Ueeren Gebroeders Bellemans,
tot eer strekt.
Het was er namenlijk om te doen liet
jubelfeest van eenen hunner werklieden,
Theodoor Glorian, te vieren, welke als
boekbinder en meestergast sinds vijf- en
twintig jaren in hunne werkhuizen werk
zaam is, en in den loop van het jaar vereerd
werd met de Nijverheidsdekoratie.
Tén dien einde hadden zij al hunne werk
lieden aan den disch uitgenoodigd.
Door de twee oudste werklieden werd
den jubilaris met een prachtig rijtuig aan
zijne woning afgehaald, welko hem naar de
feestzaal heenvoerde, waar meesters en
werklieden zijne komst afwachten.
De HH. Bellemans verwelkomden den
gevierde hij zijne intrede, en de jongste
leerjongen der werkhuizen bood den jubi
laris in naam van hazen en werklieden een
prachtigen bloemtuil aan.
De spijskaart was voortreffelijk samen
gesteld, en wanneer zich elkeen had te goed
gedaan aan de keurige spijzen, nam de
Heer Leon Beilemans, hoofd der firma het
woord, in eenige gloedvolle woorden ken
schetste hij het .onafgebroken frouw gedrag
Van den jubilaris, en bood hém ais blijvend
aandenken van dit jubelfeest, eenen gouden
remontoir ten geschenke, tevens eeiien
heildronk instellende op zijne gezendheid
en lang leven.
De jubilaris dankte zijne bazen voor de
eer, de hulde en het prachtig geschenk dat
zij hem aanboden, en stelde op zijne beurt
eenen heildronk in op hun lang leven, TOt
geluk en welstand hunner werklieden.
Een feestdicht werd alsdan, door een der
werklieden eigenhandig vervaardigt, den
jubilaris aangeboden, waarna M. Louis
Bellemans in eene kernachtige toespraak,
den hedendaagscho toestand der werklieden
kenschetste, en eene weldoordachte verge
lijking maakte over de vroegere en de
tegenwoordige tijdsomstandigheden.
Beurtelings werdén er nu door de werk
lieden kluchtliederen en anderzins voorge
dragen. en dit schooue feest eindigde aldus
in de beste stemming.
Bravo hoeren Beilemans, nogmaals hebt
gij geloond dal gij het wel meent met uwe
Zij verloor echter la Roquette niet uit het
oog, en bezat ten minste de zekerheid, dat
zij haren broeder, zoo hij naar buiten
gevoerd werd, nog eenmaal zou zien.
Des morgens ondervroeg zij de voorbij-
jangers. Iedereen verwachtte eene nieuwe
lerechtsléliing, en Sabine zag spoedig hare
laatste hoop verdwijnen.
Niets bleef haar méér over dan de troost,
om den zegen van Sulpice te ontvangen,
alvorens hij naai' de plaats gevoèrd werd,
waar zijn vonnis zou voltrokken worden.
Doch de steeds aangroeiende menigte
heen en weer gedrongen, bleef zij tegen een
muur geleund de verschijning der veroor
deelden afwachten.
Toen de poort, ophare hengels draaide,
dacht zij dat zij het besterven zou. Zij ver
mande zich echter, verhief zich óp de
teenen om te zien, 'slaakte toen een luiden
kreet en wierp zich in de armen van
Sulpice.
Dó gefedereerden wilden haar ruw terug
duwen, maar eene vrouw sprong voor haar
in de bres, cneenoogenblik bleef het onge
lukkig meisje rusten aan dat groot en edel
hart, dat weldra zou ophóuden te kloppen.
Ik volg u, zeide zij, ik volg u, Sulpice
Als men'de priesters vermoordt,- dan kan
men liet bloed van kristen vrouwen ver
gieten 1 Als gij niet meer in leven zijt, blijft
mij nietsmeer over dan te sterven.
De abbé Sulpice vatte Xaverius bij de
hand.
Gisteren, sprak hij, zeide ik u sterf
Nu roep ik u toegij moet levenGii zoudt
mij niet redden door bij mij te blijven;
maait gebruik van de verwarring om aan
onze bewakers te ontsnappen.... Onttrek
Sabincaandit schouwspel van verschrik
king.
De soldaten en de menigte, die een oogen-
blikdoor de verschijning van Sabine bewo
gen en verwonderd waren, begonnen dit
tooneel hinderlijk te vinden voor de uitvoe
ring van de justitie des volks.
Een der oversten gaf een bevel, de troep
gefedereerden zette zich in beweging, een
ellendeling ontrukte Sabine aan ae armen
van den jeugdigen priester en het meisje
viel op den grond.
Toen boog zich Sulpice naar Xaverius
Pomereul.
Red haar zeide hij, ik beveel het u
Xaverius nam Sabine in zijne armen en
vluchtte haastig weg, terwijl de schaar
gendarmen en priesters met hunne moorde
naars, den weg naar den boulevard de
Amandiers insloegen.
JAN MACHU,
Eindelijk had hij zijne prooi in de klau*
wen, de wreede tiiger, die men het volk van
Parijs noemt, en aie in de laatste eeuw zoo
dikwijls getracht heeft het oppergezag over
Frankrijk machtig te worden.
Hij brulde en sprong van vreugde, toen
hij de vertegenwoordigers in zijne macht
had van die tweo klassen van mensclien,
welke hem het geluk en de veiligheid verze
keren de priester, die zijne kinderen
opvoedt tot eer vaifhet huisgezinde gen
darme, de soldaat der keurbende, belast
om mei gevaar van zijn eigen leven de
wetten te doen uitvoeren.
(Wordt voortgezet).